الساعه داشتم به این فکر میکردم که آیا در عالم، دلگویهای بهتر از «ای جانم پیدا میشود؟! صرفنظر از استفادههای بیجا و بهرههای سست، گمانم وقتی آدمی می‌گوید؛ «ای جانم» بنا دارد در پس حماسهای یا حماسهآفرینی، جانش را برای شکوه و عظمت آن لحظهی ناب، در طبق اخلاص بگذارد!
حالا ببینیم در تمام تاریخ، بهترین «ای جانم» را چه انسانی برای چه انسانی، بیان کرده! ناظر بر طبیعت سرشار از احساس «ای جانم» همان به که بگردیم دنبال یک زن! یک شیرزن! من که باور ندارم بهتر از «ای جانم» حضرت زینب، هنگامی که قمر منیر بنی‌هاشم را در حال حرکت برای جنگ با یزیدیان و تکمیل تکلیف علمداری برای مولای خود؛ حضرت اباعبدالله الحسین میدید «ای جانم»ی بیان شده باشد؛ ای جانم! نگاه کنید بچهها! نگاه کن حسین! نگاه کن زمین! نگاه کن آسمان! این عباس، برادر من است که به خط زده! ای جانم…
من اما فکر میکنم خداوند هنوز بهترین «ای جانم» خود را نگفته! و شاید تا الان اصلا نگفته! شاید خدا چون خدا است، اساسا نمیتواند از «ای جانم» استفاده کند لیکن اگر فقط یک بار خداوند منان بخواهد بگوید؛ «ای جانم» حتم دارم ناظر بر آن دم است که بقیةالله را در مجاورت خانهی خود، در حال سردادن ندای «اناالمهدی» ببیند؛ ای جانم! نگاه کن آدم! نگاه کن خاتم! قائم به اذن من، آمادهی قیام است! و دیر نیست جهان را پر از عدل و داد کند! نگاه کنید بندگان من! این، اتمام عصر غیبت است! ای جانم…
از الله برسیم به روحالله! شک ندارم روح ملکوتی روحالله، هر وقت و هر جا، خلف صالح خود را مشغول رهبری حکیمانهی مظلومانهی سرشار از آهِ همراه با صبر و بصر من و ما و شما میبیند و میبیند که اشارهی دائم خامنه‌ای به دست قدرت الهی است، بنا میکند به این بیان دلربا که؛ ای جانم! تنها هستی و نمیگذاری تنهاییات دیده شود! مظلوم هستی اما اقتدارت فزون است! بنا دارند ناامیدت کنند ولی تجسم امید مطلق به صدق وعدهی خدا هستی! دشمن را از دشمن، بهتر میشناسی و دوست را از دوست! و خیمهشببازی دشمندوستان، هرگز تو را از مکر دشمن اصلی غافل نمیکند! حقا که برای من، تنها جانشین شایسته هستی و برای ولیعصر ارواحنا فداه، نائب بر حق! کمی دیگر صبر کنی و چند سحر دیگر را سر کنی، دست بقیةالله را در دست مجروحت خواهی دید! ای جانم…
و آن روز، روزی است که عالم «ای جانم» سقای آب و ادب را نیز خواهد شنید؛ ای جانم! عاقبت، سیراب خواهند شد کودکان از آب! و مشارق و مغارب از آفتاب! مهدیا! قسم به «بچههای عاشورا» چه زیبا مرا «عمو» صدا میکنی! ای جانم…
فقط در سیاست نیست که حق، قربانی نزاع چپ و راست شود؛ در فوتبال نیز حق مسلم «آندریاس» بارها و بارها فدای دعوای مسی چپپا و رونالدوی راستپا شد! دعوایی که این اواخر، بدل به خزترین دوگانهها شده بود! و شگفتا! درست در همان روزی کریس و پرتغال از جام جهانی حذف شدند که ساعاتی قبلش لیونل و آرژانتین؛ تا باز هم همه از رقابت سنتی این راست و چپ، حتی در عالم باخت و میدان شکست، حرف بزنند! من اما درگیر امروزم که ناظر بر حذف اسپانیا از جام جهانی و خداحافظی احتمالا قریبالوقوع اینییستا از تیم ملی، دیگر کمتر بازی ناز و حقیقتا چشمنواز آندریاس را از جعبهی جادو میبینم! و خب! این خیلی تلخ است! برای آنکه بهتر اینییستا را بشناسید، لاجرم باید بنویسم که مسی، همینی است که در تیم ملی آرژانتین دیدید و اگر فکر میکنید مسیِ بارسا، خیلی اعجوبه بود، علت آن بود که «کاریکاتور مارادونا» در بارسلونا همبازیهای بزرگی چون ژاوی، پویول و صدالبته اینییستا داشت! این همه را اگر منتقل میکردی به تیم ملی آرژانتین، حتم کنید مسی تا الان جام جهانی را بالا برده بود! الساعه بروید و در گوگل، گلهای مسی در کمپ دوستداشتنی نیوکمپ را تماشا کنید! اغلب این گلها، مدیون پاس گلهای اینییستا است لیکن همه از تلخی جام جهانی بدون کریس و لیونل، حرف میزنند! واضح است که همه اشتباه می‌کنند! همه اگر آدم بودند و چیزفهم، نه این حال و روز سرد جام جهانی بود و نه این اوضاع روی مخ جهان! فیالواقع آنکه باعث شد چندین بار مسی صاحب توپ طلا شود، کسی نبود جز اینییستا! هافبک خلاق، طراح، تکنیکی، بازیساز، بازیخوان و سرشار از نبوغی که همیشهی خدا، توپ را لقمه می‌کرد و در آستانهی گل، میگذاشت دهان مسی! آری! حقیقت آن است که مسی، بچهای بود که از شیر مادر فداکار و خوشذوقش تغذیه می‌کرد و این مادر، کسی نبود جز مرد همیشه آرام، همیشه بیحاشیه و همیشه خونسرد بارسا که وسط الکلاسیکو با آن همه هیجان، ی پا دو پا میزد و بعد از یک دریبل سرپا، توپ را لقمه می‌کرد دهان مسی! پس مسی همینی است که در لباس راهراه آرژانتین دیدیمش! آن مسی بارسا، نانخور همبازیهای زلالش بود! کجایی ژاوی؟! کجایی پویول؟! کجایی اینییستا؟! باورم هست که جهان، بازیسازش را از دست داده! هم چپ، دروغ می‌گوید و هم راست! دنیا دنبال آدم میگردد! آدمی که آدمیان را در موقعیت «گل» قرار دهد، نه «گلوله»! یابنالحسن! تازگیها مهم نیست کجا باشیم و در سودای که! از جهانآرا به تو میرسیم و از اینییستا هم! نمیآیی بیارایی جهان را، آقاجان؟!
صرفنظر از برد و باخت، بازی جنگنده و منطقی تیم ملی مسبب موجی از غرور در نزد ایرانیان شده، اما چرا شاگردان کیروش، اینقدر به لحاظ ذهنی آمادهاند؟ این، دلایل زیادی میتواند داشته باشد لیکن اشاره کنم به مهمترینش به زعم خودم؛ بازیکنان تیم ملی به معنای واقعی کلمه، خودشان را نماینده و سرباز ۲ مفهوم متعالی می‌دانند: یکی مردم ایران و دیگری نظام حاکم بر وطن؛ جمهوری اسلامی! من امروز واقعا لذت بردم از تماشای ملیپوشانمان هنگامی که داشتند سرود ملی را میخواندند! عجیب رفته بودند در حس! و همگی هم با هم! حال بیاییم بررسی کنیم که این حس مردمدوستی ممزوج با جمهوری اسلامیدوستی را چه کسی بیش از همه، ارزانی قلوب پسران غیور ایرانی کرده؟! اگر بگویم سرمربی غیر بومی تیم ملی، که مؤاخذه و یا حتی مسخرهام نمیکنید؟! در یک ماه اخیر، کیروش پرتغالی، واقعیت این است که مثل یک دیپلمات کارکشته، جواب رسانههای بعضا مغرض را میداد: «بله خب! ایران در تحریم شدید اقتصادی دشمنان خویش است و از این بابت، خیلی متضرر میشود ولی عزم شاگردان من، از تحریمها بالاتر است! ما با جدیت و روحیهی بالا، کار خودمان را دنبال میکنیم، ولو آنکه برخلاف مقررات فیفا، مشمول تحریم ظالمانهی فلان برند شویم!» این مواضع درست، اصولی و حرفهای کیروش، قطعا در قلب بازیکنانش هم جاری میشود؛ آنجا که حتی مسعود شجاعی که سابق بر این، چند باری در رفتار و گفتار، بیدقتی کرده بود، در پاسخ به پرسش کرمآلود خبرنگار اجنبی، واقعا شأن کاپیتان را رعایت میکند: «اجازه دهید اینجا دربارهی مسائل داخلی کشورم حرفی نزنم!» احسنت به این روحیه! احسنت به این شاگرد! احسنت به این مربی! احسنت به این مردم! احسنت به این رهبر! احسنت به حشمتخان که وقتی بعد از ۴۰ سال در قاب تلویزیون میآید، به جای سخنان دوپهلو، ملی سخن می‌گوید و مهرهی تیم ملی را سرباز وطن میخواند! احسنت به آن سلبریتیهای زن و شوهر که در روسیه هم با همان حجاب و پوششی ظاهر میشوند که در کشور خودشان و به قانون مملکتشان- در اینجا کاری با شرع ندارم!- در مملکت دیگر هم احترام میگذارند! احسنت به آن بازیگر خانم سینما که در استادیوم کازان نیز، روسری بر سر میگذارد! احسنت به آن بازیگر مرد سینما که در کشوری دیگر هم، مراقب بدیهیات عرف لباسپوشی مردم کشورش هست! احسنت به هاکوپیان با سلیقه! احسنت به شکیلی کالای ایرانی! احسنت به بیرانوند لک! احسنت به امیری لر! احسنت به سردار ترکمن! احسنت به کریم ترک! و احسنت به من، تو، او، ما، شما، ایشان و ایران عزیز…
من جای رئیسجمهور بودم، در هیچ کدام از لیالی قدر، از خداوند منان طلب عفو نمیکردم، چرا که وقتی آدم در پروندهی اعمالش، نه دروغی هست، نه خلف وعدهای و نه حتی توهینی، کدام استغفار از کدام گناه؟!
به گزارش پرزیدنت، حسین قدیانی که به منظور بدرقهی حسن روحانی به فرودگاه رفته بود، ضمن بیان جملهی فوق، گفت: «هر وقت حسن روحانی به سفر میرود، غم بزرگی در دلم لانه میکند که از داغ زلیخا در دورهی دوری یوسف اگر بیشتر نباشد، کمتر هم نیست!» معظمله افزود: «رئیسجمهور از جهانگیری، اسحاقتر و از اسحاق، زکریاتر و از رازی، الکلتر و از مونا، لیزاتر و از قالی، بافتر و از ظریف، جوادتر و از احمدی، نژادتر و از بنی، صدرتر و از علم، الهدیتر و از هادی، هدیتر و از مارا، دوناتر و از دونالد، ترامپتر و از پو، تینتر و از ترزا، میتر و از سار، کوزیتر و از برلوس… یعنی ببخشید؛ از برلوسکو، نیتر و از اشتون، جلیلیتر و از دعا، کمیلتر و از ابوحمزه، ثمالیتر و از موسوی، قهارتر و از بیران، وندتر و از بکن، بائرتر و از بویر، احمدتر و از انور، ساداتتر و از حُسنی، مبارکتر و از یاسر، عرفاتتر و از طبس، صحراتر و از الهام، چرخندهتر و از حسام، آشناتر و از فردوسی، حکیمتر و از ملا، صدراتر و از مولا، وردیتر و از علامه، طباطباییتر و از چغا، زنبیلتر و از تخت، جمشیدتر و از پاسار، گادتر و از عالی، قاپوتر و از آوینی، راویتر و از دوکوهه، پادگانتر و از اروند، مواجتر و از والفجر، هشتتر و از مهاتما، گاندیتر و از جواهر، لعلتر و از خاورپرز، دکوئیارتر و از گلبدین، حکمتیارتر و از احمدشاه، مسعودتر و از چه، گواراتر و از حاتمی، کیاتر و از ملک، مطیعیتر و از بهروز، وثوقیتر و مورد وثوق جمیع اولیای الهی هستند و اگر بمیرند، اقلا باید ۲ ماه در سراسر جهان، عزای عمومی اعلام شود!»
حسین قدیانی در بخش دیگری از بیانات خود، گفت: «بر رهبر انقلاب فرض است که با حکمی حکومتی، اجازه بدهند یک دورهی دیگر، آقای روحانی رئیسجمهور شوند، چرا که بعید میدانم مردم، جز صداقت، پاکدستی، مبارزه با تبعیض و کار شبانهروز، چیز دیگری از رئیس فعلی قوهی مجریه دیده باشند!» این فعال اغلب حوزهها ادامه داد: «رئیسجمهور، از اولش هم موافق برجام نبود! و فیالواقع این برجام بود که موافق حسن روحانی بود! و الان هم، حتی اگر روحانی از برجام خارج شود، باز بعید است برجام از روحانی خارج شود!»
لازم به ذکر است؛ پیش از سخنان حسین قدیانی، حسن روحانی از ایشان خواستند تا در سفر به چین، هیأت همراه را همراهی کنند که مدظلهالعالی پذیرفت!
بسم‌الله الرحمن الرحیم
.
.
.
اینستاگرام حسین قدیانی