«ایران» نام یکی از شهرهای «تهران» نیست!
«تهران» اما فقط نام یکی از شهرهای «ایران» است!
زنده باد ملت سلحشور ایران که حتی در دولت اعتدال هم رأی به اصولگرایان دادند
یسار
در تلگرام نیستم! من یک شمارهای داشتم صفر نهصد و دوازده، آخرش سی و دو که اواخر سال ۸۸ با شیطنت سایت «بالاترین» گمانم، سر از اینترنت درآورد! با همه سختیها اما من این شماره رو حفظ کردم تا تابستان امسال که یک روز دیگر واقعا خسته شدم؛ همه جور مزاحمی داشتم، از سیاسی بگیر تا فرهنگی و به خصوص فرنگی! سر همین، یک روز رفتم و واگذارش کردم! و البته دلم سوخت برای اون بنده خدایی که صاحب جدید شماره کذایی شده بود!
القصه! امروز جناب نادر قدیانی «انتشارات قدیانی» که در جریان واگذاری خط مد نظر نبود، به من زنگ زد که «اومدی تلگرام؟ این عکس لب دریا کیه؟ و چرا همچین؟» و از این حرفها! بعد هم جواد آقایی و خیلی‌های دیگر، بنا کردند نشان دادن عکس لب دریا (!) به این حقیر کمترین! ایضا ذکر این نکته که «شایعه کرده‌اند بالاخره در تلگرام هم حاضر شدی بیایی» و باز از این حرفها! جهت اطلاع، اون خط واگذار شده و هر صفحه و چیزی که مترتب بر اون خط، در فضای مجازی باز شده، دخلی به من ندارد! من در تلگرام نبوده، نیستم و نخواهم بود! اساسا جز «قطعه ۲۶» هیچ رسانه دیگری در فضای مجازی ندارم!
این از این… و اما، اخیرا چند باری شده که با امضای من مطالبی در این شبکه‌های ذلیلمرده اجتماعی میگذارند که هیچ روحم از آنها خبر ندارد! شک ندارم این کار همان کسانی است که مطالب ما رو برمیدارن تحریف می‌کنن! لذا فرض است بر دوستان، که ضمن داشتن بصیرت (!) هوشیاری خود را حفظ کنند!
متنی که توی این وبلاگ گذاشته نشده باشه، صدالبته متن من نیست، الا مطالب قدیمیتر از عمر این وبلاگ! ی کارایی میکننها! برداشتن با امضای راقم این سطور، متنی گذاشتن در شبکه‌های اجتماعی، با این محتوی که «تهران از کوفه هم کوفهتر است» و باز هم از این حرفها!
تمام کنم این اراجیف را با سخنی خطاب به مالک خط واگذار شده؛ «آخه مشتی! اون عکس هست که تو برداشتی از خودت گذاشتی؟! یعنی من باید از تو هم بکشم؟!» 🙂
(۲۲ دیدگاه)
- بایگانی: یسارهمپای جلودار خداحافظ عمو فرج
اصغر آبخضر*: تازه رنگ و بوی جلسات عزاداری مسجد جوادالائمه رونق می‌گرفت که حضور آقا فرج شمع محفل بچه‌ها شد و برای همنسل و همسن و سالهای من که سخت مجذوب رفاقت بچه‌های محل و مسجد بودیم، حضور مخلصانه و بیریای ایشان بسیار گرم و صمیمی جلوه می‌کرد. آقا فرج زودتر از آنکه فکرش را کنی، در دل بچه‌های محل جا باز کرد. بخصوص در حوزه هنر، شده بود پناهگاه امنی برای بچه‌ها و البته بعدها در حوزه هنری هم بدل به یک سایه مهربان شد برای بچه‌ها، مهربان و البته انقلابی. در مسجد جوادالائمه اما زودتر از همه ما، شهید اکبر قدیانی و مرحوم امیرحسین فردی رفاقت خود را با آقا فرج گره زدند. حس و هنر مداحی اکبر قدیانی البته عامل مضاعفی برای تشدید این رفاقت شد. مراسم عزاداری و نوحههای آقا فرج سلحشور آنقدر دلنشین بود که خیلی زود بر دل و جان نشست. اندک اندک آن روی سکه آقا فرج که شناخت و آشنایی او با هنر نمایش بود، جان گرفت و تشکیل گروه تئاتر و اجرای نمایش «حر» خیلی زود در غرب تهران گل کرد. هر چند جلسات قرآن، و استادی آقا فرج با آن صوت زیبا و دلنشین، شمع محفل گرم بچه‌های محل شد اما «نمایش حر» چیز دیگری بود. میبینم و میشنوم که هنوز هم درباره «حر» این سو و آن سو حرف میزنند و یاد آقا فرج را گرامی میدارند. نمایشی که آن روزها خیلی زود دهان به دهان، میان تمام جوانهای انقلابی میگشت و پای ایشان را یا به مسجد جوادالائمه باز می‌کرد یا به مسجد حضرت علیاکبر در میدان هاشمی، محله قدیمی آقا فرج. نمایشنامه حر با آن اجرای انقلابی، حکایتی طولانی و خاص دارد که باید از زبان بهزاد بهزادپور، دوست و یار قدیمی آقا فرج، جزئیات آن را شنید. همین قدر می‌دانم که «حر» دنیایی خاطره با خود دارد. «حر» نمایشی بود با بازی جمعی از «احرار» که از همه آزادهترشان خود آقا فرج بود. شروع نهضت و پیروزی انقلاب اسلامی با آن شکوه بیبدیل، موجب تشکیل هسته اولیه جمع هنرمندان مسلمان در «حوزه اندیشه و هنر اسلامی» شد. کافی بود تا امثال آقا فرج و مرحوم امیرحسین فردی و مرحوم رسول ملاقلیپور و دیگر بچه‌های حوزه هنر آن روز، این جمع هنرمندان اسلامی و انقلابی را شکل دهند تا به سرعت، حوزه هنری به عنوان اولین کانون هنرمندان مسلمان و انقلابی شکل بگیرد. حوزه هنری هنوز هم دارد نان آن روزهایش را می‌خورد. آن روزهایی که امثال آقا فرج، با دستی خالی اما دلی سرشار از ایمان، برای هنر متعهد و انقلابی، آستین همت بالا زدند. آقا فرج در شاخههای مختلف هنری حقیقتا صاحب سبک و دارای حرف بود و همین خصوصیات هنری کافی بود تا به عنوان یکی از اصلیترین ستونهای هنرمندان مسلمان حوزه هنری شناخته شود. بازی برجسته او در تئاتر «حصار در حصار» و شاید اولین فیلم سینماییاش یعنی «توبه نصوح» در نخستین روزهای انقلاب، از آقا فرج، یک «بازیگر کاریزماتیک» ساخته بود. آن روزها انقلابیها دنبال سینمای انقلابی و بازیگر انقلابی میگشتند که بار این همه افتاد بر دوش فرجالله سلحشور و همراهانش. اصلا توبه نصوح را در آن روزگار همه به اسم آقا فرج میشناختند و این علتی نداشت جز قلب سلیم و مهربان او که با دین و قرآن و مسجد و ارزشهای دینی گره خورده بود. آقا فرج برخلاف بسیاری از اصحاب سینما، شاید در فیلم بازی می‌کرد اما هرگز فیلم بازی نمی‌کرد! او خودش بود! یک خود صریح و صمیمی، که هم انقلابی بود و هم بالاتر، انقلابی ماند. آقا فرج سلحشور برای همیشه در دل و جان ما و همه دوستدارانش احترام دارد، نه بهخاطر رفاقت ۴۵ ساله، بلکه برای صبر و متانت و بصیرتش. نگاه نافذ او در فتنه ۸۸ و ایستادگی او در مقابل انحرافات مختلف، چه در عرصه سیاست و چه در عرصه سینما، چیزی نیست که با درگذشت این هنرمرد راستین و انقلابی به ورطه فراموشی سپرده شود. ولایتمداری او و عشق و علاقه زبانزد او به رهبر معظم انقلاب و ساخت فیلمها و سریالهای ارزشی، همه و همه دلایلی متقن است که برای همیشه یاد و خاطره آقا فرج برایم قابل احترام باشد. برای من و البته برای همه دوستداران هنر متعهد به اسلام و انقلاب. یادش گرامی باد… یاد مردی که منتظر نماند تا بهار بیاید! خود به استقبال بهار رفت! و باز هم یادش گرامی باد… آنجا که میخواند: «وقت است تا برگ سفر بر باره بندیم…».
* قائممقام شورای هماهنگی تبلیغات اسلامی و از دوستان قدیمی مرحوم سلحشور
(۷ دیدگاه)
- بایگانی: یسار۱۶ منهای یک بعلاوه یک در بحث مربوط به انتخابات مجلس شورای اسلامی که همه چیز واضح است. باید به همه لیست اصولگرایان رأی داد. تک و توک افرادی که لیست «سی منهای فلان عدد» یا به عبارت بهتر «سی منهای عقل» ارائه داده‌اند، گمانم دانسته یا ندانسته در کار خیانتاند. اینجا مسئله کاملا روشن است و بینیاز به بحث. اگر کسی این نکته ساده را نفهمد که «سی منهای هر عددی» -به اندازه همان عدد- امکان رأیآوری طرف مقابل را بیشتر می‌کند، هم شک به عقلش باید کرد، هم شک به اصولگرا بودنش. درباره خبرگان اما به علت وجود ۸ نامزد مشترک، کمی موضوع پیچیده است. من خودم از جمله کسانی بودم که تا همین چند روز پیش قصد نداشتم به هیچ کدام از نامزدهای مشترک رأی بدهم بنا به احتمالاتی و محاسباتی. هر چند همان موقع هم صریحا گفتم که اولا باید «بصیرت در لحظه» داشت، ثانیا باید من‌باب همین «بصیرت در لحظه» عندالزوم اهل «انعطاف» بود. فیالحال هر جور که نگاه می‌کنم میبینم در خبرگان هم صلاح بر لیستی رأی دادن است. البته من هم مثل اغلب دوستان، به جای جناب روحانی، رأی به جناب اختری خواهم داد. تا پیش از این و ناظر بر بعضی گمانهزنیها، واقعا بیم داشتم رأی به نامزدهای مشترک، کم و بیش باعث ریزش آرای آیات جنتی، یزدی و مصباح شود اما علیالظاهر خیلی هم اینگونه نیست. در اینجا نکته مهم این است که با توجه به اعلام برائت صددرصدی شماری از نامزدهای مشترک از عالیجناب، نیز وحدت دوستان در رأی ندادن به آقای روحانی، اختلاف میان این دو گروه از دوستان، فروکاسته شده در ۳ یا ۴ نامزد. ادله هر ۲ گروه هم ناظر بر گمانهزنیهایی است که نه کامل میتوان ردشان کرد، نه کامل میتوان تأییدشان کرد، لیکن همان‌طور که گفتم الساعه بیشتر برای رأی دادن با فرمول «۱۶ منهای یک بعلاوه یک» دلیل و حجت دارم تا آنچه روزهای پیش طرح کردم. در این باره فرض است بر دوستان هر ۲ گروه که از متهم کردن یکدیگر به خیانت پرهیز کنند، چرا که فضای رأی دادن در خبرگان این دوره، به روشنی فضای رأی دادن در مجلس این دوره نیست. وانگهی! اختلاف، تنها بر سر ۳ یا ۴ نامزد است که خیلی هم حالا مهم نیست… و آخر دعوانا ان الحمدلله رب العالمین.
(۲۱ دیدگاه)
- بایگانی: یسار«استفاده عنوانی» ممنوع! وطن امروز ۱۷ بهمن ۱۳۹۴
ما که قابل این ناسزاها نبودیم اما ناسزاگویان، سالیان نه چندان پیش، از شعار «بسیجی واقعی…» دقیقا علیه همین شهدای انقلابی و حزباللهی مدافع حرم چماق بلند کرده بودند؛ «بسیجی یعنی بسیجیان زمان جنگ که جلوی اسلحهشان دشمن بعثی بود، نه جوان ایرانی!» این جمله، دیالوگ فیلمهای سینمایی شد، روی سن تئاتر رفت، سر از سرمقاله روزنامهها درآورد و خلاصه! جایی نبود که طعنهزنان باشند و این جمله نباشد! انصافا طعنه جمله هم استخوانگداز است؛ «بسیجی یعنی بسیجیان زمان جنگ که جلوی اسلحهشان دشمن بعثی بود، نه جوان ایرانی!»
مثلا سال ۸۸ از جمله جاهایی که سبزها خرکیف می‌شدند، دست میزدند و سوت میکشیدند، بعد شنیدن همین جمله بود و ایضا جملاتی مثل «بسیجیهای این دوره و زمانه، از بسیجی بودن فقط ریش توپی گذاشتن آن را یاد گرفتهاند و بیسیم و موتور!» روضه را بازتر کنم؟! «توپ، تانک، بسیجی دیگر اثر ندارد»، «آزادی اندیشه با ریش و پشم نمی‌شه»، «ما اهل کوفه نیستیم، پول بگیریم بایستیم» و… آن سالها هر چه ما میپرسیدیم «گناه بسیجی امروز چیست که فتنهگر علیه انتخابات، شناسنامه ایرانی دارد؟» و هر چه می‌گفتیم «حتی بسیجیان زمان جنگ هم در مقطع اول انقلاب، درگیر با فتنهگرانی بودند که جملگی شناسنامه ایرانی داشتند» و هر چه مینوشتیم «اصلا لازم به این طعنهها نیست، که بسیجی امروز، خود قائل به جلودار بودن بسیجی روزگار جنگ است و هیچ عنوانی را برای خود زیبندهتر از «خادمالشهدا»یی نمیداند که مزارشان به فرموده امام، تا ابد زیارتگه عشاق است» باز افاقه نمی‌کرد!
*** *** ***
خیلی شمال شهر نمیروم اما نادیده پیداست که شهدای مدافع حرم، اغلب مال همین مناطق جنوب شهرند. اغلب هم بسیجیانی دور و بر سن ۲۵ و ۲۶ یعنی که به قول طعنهزنندگان؛ «بسیجی جنگ ندیده» و از این حرفها! از خیابان انقلاب، هر چه پایینتر میروی، در و دیوار شهر، پر است از تصویرشان! از بس زیاد که گاهی فکر می‌کنم شده حکایت زمان جنگ! و یاد حرف دوست خوبم برادر اکبری میافتم که در بهشت زهرای تهران «خادمالشهدا» است! او هم یک بسیجی جنگ ندیده است البته! و وقتی هم‌الان به او زنگ زدم که میخواهم به آن جملهات که گفتی، در مطلبم اشاره کنم و راستش نمی‌دانم دقیقا چه سمتی داری در بهشت زهرا، گفت: «بنویس خادمالشهدا»! القصه! پنجشنبه رفته بودم بهشت زهرا که دقایقی با ایشان همسخن شدیم. برادر اکبری می‌گفت: «اولین شهید مدافع حرم، شهید محرم ترک است که ما مزار این شهید و شهدایی مثل رسول خلیلی و محمدحسین محمدخانی را عمدتاً براساس وصیت خودشان، در قطعه ۵۳ کنار شهدای دوران دفاع مقدس قرار دادیم. شهید حمیدرضا اسداللهی قطعه ۵۰، شهید داود جوانمرد قطعه ۴۰، چند تایی قطعه ۲۶ تا اینکه دیدیم هفتهای چند تا شهید مدافع حرم میآورند. گاه می‌شود که هر روز هفته، شهید مدافع حرم داریم. سر همین تصمیم گرفتیم یک جایی از قطعه ۵۰ را کامل اختصاص دهیم به این شهدا که این قطعه و آن قطعه پراکنده نباشند و یکجا باشند. اصلش را بخواهی بهشت زهرا شده مثل زمان جنگ!»
*** *** ***
یکی دو شب بعد از عاشورای امسال، در خانهمان میزبان مداح مراسم ظهر عاشورای فکه بودم که خود، از رزمندگان مدافع حرم است. می‌گفت: «قیافه این داعشیها را از رسانهها دیدهای دیگر! از فرط کریهالمنظری، حتی نگاه کردن از نزدیک هم به این جماعت ترس دارد، چه رسد به جنگ با ایشان! آن هم در یک کشور غریبه! آنهم با یک زبان غریبه! آنهم با قلت نیرو! آنهم در شرایطی که همه کشورهای طرف توافق دولت محترم، پشت این تروریستهای وحشی هستند! ما در بینمان عزیزانی را داریم که تجربه دفاع مقدس هم در کارنامهشان هست. خود این بزرگواران میگویند که بعثیها در قیاس با داعشیها مصداق آدم بودند، از بس که شیطانصفت هستند این داعشیها!»
*** *** ***
پنجشنبه در بهشت زهرا متوجه شدم بعضی از شهدای افغانستانی مدافع حرم را در ضلع شمالی قطعه ۵۰ دفن کرده‌اند. حالا البته عدد قطعه را شک دارم! همان قطعهای مدنظر است که آرامگاه پدران، مادران و همسران شهداست. آن قطعه رفته بودیم فاتحهخوانی برای یکی از اقوام از این دست که صدای گریه پیرزنی توجهمان را به خود جلب کرد! مادرم رفت و با آن بنده خدا گرم گرفت. اندکی بعد، ما هم. فهمیدیم که مادر یک شهید افغانستانی است. من از آن پیرزن سئوال کردم: «بسیجیان ایرانی که میروند در کشور غریبه، با این لعین داعشی میجنگند، یک استدلال کاملا منطقی این است که دشمن را در همان بیرون مرزهای جمهوری اسلامی نگه دارند، آیا جوانان افغانستانی هم همین نیت را برای کشور افغانستان دارند؟» خنده بلندی تحویلم داد و گفت: «افغانستان که همیشه خدا جنگ است و الان هم جنگ است! اینکه بچه من با اختیار و انتخاب خودش رفت سوریه، اول به خاطر خدا و اسلام و حریم اهل بیت پیامبر و دفاع از ولایت فقیه بود، بعد هم به خاطر همان دلیل که شما گفتی! جمهوری اسلامی آبروی همه مسلمانان است. مرز ایران برای همه مسلمین حرمت دارد. امام خامنهای، امام همه مسلمانان جهان است. ایران اگر امنیت نداشته باشد که نمیشود! پای داعش اگر به ایران باز شود که نمیشود! شهید من هم رفت برای امنیت ایران! خدا را هم شاکریم، الحمدلله!»
*** *** ***
اگر «خمینی» نام خانوادگی خیلی‌ها هست و نیست، «ایرانی» هم عنوان شناسنامه خیلی‌ها نیست و هست! و اگر قرار بود توپ تانک بسیجی دیگر اثر نداشته باشد، یعنی اگر قرار بود بسیجی آنهمه ایمان، غیرت و روحیه وطندوستی و ملیگرایی واقعی نمیداشت که خبیثترین دشمن ممکن را در همان بیرون مرزها نگه دارد، واقعا چه می‌شد؟! حقا که تصور «حضور داعش در ایران» هم سخت است، چه رسد به تصویرش! یکی مثل بسیجی امروز، بدهی خود به امام را با تقدیم غریبانه جان در دیار غربت ادا می‌کند، یکی مثل آن پیرزن افغانستانی، یکی هم حکایت جناب عالیجناب فکر می‌کند تنها راه پرداخت بدهی خود به امام، فتنه و فتنهآفرینی است! اگر قرار بود بدهی ما به نوادگان امام «اصالت ذاتی» میداشت، اولیتر بود ما خود را بدهکار «جناب سیدحسین خمینی» بدانیم چرا که بزرگترین نوه امام بود! پس حرفهای خنده‌دار نباید زد، که «خمینی آمد» یکی هم از آن رو که خاک بریزد بر سر این مسخرهبازیها! نواده امام و یادگار امام، آن بسیجی جنوب شهری است که از خمینی «خط خمینی» را به ارث برده، توهین هم بشنود از بعضی مثلا هموطنان خود و آن همه شعر و شعار را متحمل شود، باز جانش را کف دست میگیرد به عشق امنیت وطن. آقای محترم! شما بفرمایید برای خمینی چه کار کردهاید؟! گیرم بعضی‌ها بنا به هر علتی دوست دارند به شما «علامه» بگویند! شما که آن روز نیمه خرداد، خودت هم پای سخن خمینی کبیر بودی، چرا خاک نمیریزی بر دهان کسانی که میخواهند از نام مقدس خمینی «استفاده عنوانی» بکنند؟! گیرم بعضی‌ها بنا به هر علتی دوست دارند به شما «علامه» بگویند! شما چرا با مدد از خط خمینی، تکذیب نمیکنی؟! و اگر این حداقل کار ممکن هم از شما ساخته نیست، من دقیقا چرا باید فکر کنم آن پدر شهید مدافع حرم که جگرگوشهاش طعنه شنید و تحفه نبرد یا آن مادر شهید هستهای که ناجوانمردانه سیمان ریختند در قلب دسترنج فرزندش یا اصلا خواننده عام همین سطور، به حضرتعالی بدهکارند؟! فحشش را بسیجی بشنود، جانش را هم بسیجی بدهد؛ آن وقت شما طلبکار از او و او بدهکار به شما؟!
(۳۲ دیدگاه)
- بایگانی: یسارتقوای انتخابات وطن امروز ۲۸ دی ۱۳۹۴
تقدیم به روحانی راستین
خار چشم ضد انقلاب
پاسدار حریم انتخابات
آیت‌الله احمد جنتی
صندوق آرا
جای ریختن سیمان نیست
چقدر تفاوت است میان تفکری که حتی مردم غیر معتقد به نظام را هم دعوت به شرکت در انتخابات می‌کند، با آن تفکر یا بهتر بگویم با آن تکبری که نتیجه انتخابات را تنها و تنها به شرط چاقوی منیت قبول می‌کند؛ «اگر من و ابواب جمعی من، رأی آوردیم که هیچ و الا انتخابات باید ابطال شود»! از خمینی بتشکن جملهای هست به یادگار: «اگر ولایت فقیه نباشد دیکتاتوری می‌شود». دیکتاتور شاخ و دم ندارد! آن جماعتی هم که سال ۸۸ اولا لگد به ۴۰ میلیون رأی ملت زدند، ثانیا لگد به قاعده مسلم «۲۴ بزرگتر از ۱۳» رفتار و گفتارشان بیتعارف ذیل عنوان دیکتاتوری تعریف می‌شود. آن سال اگر ولی فقیه نبود و اگر نبود که جمهوریت، تکیهگاهی بزرگ چون ولایت فقیه دارد، بعضی‌ها این هنر بیهنر را داشتند که ضمن مایه گذاشتن از خوی دیکتاتوری، در این کشور حکومت اشراف راه بیندازند و آنقدر بتازانند تا نظام مجبور شود رأی مردم را قربانی نیات شوم فتنه کند. آری! از زمین تا آسمان تفاوت است میان تفکری که حتی مخالفان را هم به حضور در پای صندوق آرا دعوت می‌کند، با آن تفکر یا بهتر بگویم با آن تکبری که انتخابات را نه محل مراجعه به رأی مردم، بلکه موضع ارضای امیال جناحی و غرایض باندی می‌داند! از زمین تا آسمان تفاوت است میان تفکری که انتخابات را حقالناس میخواند، با آن تفکر یا بهتر بگویم با آن تکبری که علیه حقالناس، حتی حاضر است نامه سرگشاده عاری از ادب بنویسد؛ «اگر مردم به کسی غیر از فرد مد نظر من رأی دادند، ایران قیامت می‌شود»! از زمین تا آسمان تفاوت است میان تفکری که انتخابات را برای نشاط جامعه می‌خواهد تا برای فریضه خدایی «تلک الایام نداولها بین الناس» بهترین بستر را فراهم کند، با آن تفکر یا بهتر بگویم با آن تکبری که در هر انتخاباتی، از مردم، فقط و فقط رأی به دار و دسته خود را تمنا و «تلک الایام» را فیالواقع «نداولها بین الخواص» تفسیر می‌کند! راستی که هر چه تفکر اولی باکلاس است، تفکر دومی یا بهتر بگویم تکبر دومی، قرون وسطایی و در نهایت بیکلاس است. آنی نگاه کنید به رؤسای جمهوری که رهبر حکیم انقلاب، رأی مردم به ایشان را تنفیذ کردند. از فلانی هست در منتهیالیه بهمان جناح، تا بهمانی در منتهیالیه فلان جناح! واقعیت آن است رأی مردم به هر که بوده، با تنفیذ امام خامنهای مواجه شده. نکته‌ای بس مهم در این امر مستتر است و آن اینکه برای حضرت آقا، تنفیذ رأی مردم موضوعیت دارد، عشق و علاقه به جمهور موضوعیت دارد، انتخابات به عنوان حقالناس موضوعیت دارد، نه فلانیها و بهمانیها. اصلا تا وقتی ملت هست، فلانیها و بهمانیها کیستند؟! رهبر فرزانه انقلاب از همه این دولتها حمایت و با تذکر و تشکر کمکشان کرده‌اند لیکن این کمک و این حمایت، در وهله اول، حمایت از جمهوریت بوده و کمک به رأی ملت. در آخرین انتخابات ریاستجمهوری، تنها یک اختلاف ناچیز ۷ دهم درصدی، نامزد پیروز را مشخص کرد اما همان هم توسط رهبر حکیم انقلاب تنفیذ شد. حضرت آقا در همه این انتخابات‌ها، هم از کلیت آرا دفاع کرده‌اند، هم از رأی اکثریت، که طبق قانون، مشخصکننده رئیسجمهور است. سوال بسیار مهم اینجاست که آیا در همه این انتخابات‌ها، رأی رهبر حکیم انقلاب هم به همانی بوده که رأی اکثریت؟! صدالبته ما از مصداق رأی رهبر بیخبریم اما اینقدر میدانیم که انتخابات برای ولی فقیه، محل واقعی مراجعه به رأی مردم است و دقیقا از همین زاویه، حکم همه رؤسایجمهور منتخب مردم توسط ایشان تنفیذ شده، خواه این فرد، رأی خود حضرت آقا بوده باشد یا نبوده باشد. «اگر ولایت فقیه نباشد دیکتاتوری می‌شود» یکی هم ناظر بر همین مهم است. حال یک لحظه فرض کنید تنفیذ حکم ریاستجمهوری با شخصی غیر از ولی فقیه خداترس حامی ملت بود. چه می‌شد؟! واقعا نتیجه چه می‌شد؟! آیا مثلا کسانی که رأی مردم را تنها به شرط رأی به قبیله خود قبول دارند، حاضر می‌شدند حکم رئیسجمهور غیر مدنظر را تنفیذ کنند؟! سال ۸۸ و کارنامه سیاه بعضی‌ها، جواب این سوال را برای همگان کاملا واضح و روشن کرده است. لذا کسانی را که «تقوای انتخابات» ندارند، قبل از هر چیز دعوت می‌کنیم به رعایت این تقوا. اول مراعات این تقوا، بعد اظهار نظر در باب حقالناس! اینکه حضرات، انتخابات را بدون قواعد آن میخواهند، ناشی از همین ناشیگری است که انتخابات را میخواهند، بیآنکه خود را ملزم به داشتن «تقوای انتخابات» بدانند. بالاترین درجه تقوای انتخابات یعنی همین تنفیذ حکم رئیسجمهور، صرف نظر از آنکه رأی خودت به کیست. حالا نوبت فرض دیگری است. یک لحظه فرض کنید بیتقوایان عرصه انتخابات، این مردودان آزمون جمهوریت، بخواهند بروند مجلس خبرگان، رهبر هم برای ملت معین کنند! یک وقت هست خمینی می‌گوید: «من در خامنهای لیاقت رهبری میبینم» و آنقدر این جمله را در این جمع و آن جمع می‌گوید که حجت بر خبرگان، تمام می‌شود، یک وقت هست که مثل همین الان، بعضی‌ها در سر، این سودای خام را میپرورانند که فیالواقع رهبری باب میل آمریکا برای این کشور معین کنند! رهبری که نهتنها تقوای انتخابات نداشته باشد، که به جای خدا، از کدخدا حساب ببرد! این صفات اما مشخصات رهبر اپوزیسیون جمهوری اسلامی است، نه رهبر جمهوری اسلامی! رهبر جمهوری اسلامی اما همان عزیز فرزانهای است که سال ۸۸ سینه خود را سپر دفاع از یک انتخابات باشکوه ۴۰ میلیونی کرد تا باز هم در این کشور بتوان انتخابات برگزار کرد. بعد ملت میرود به عشق ایشان و در مقام جبران، یومالله ۹ دی را میآفریند. حضرت آقا، ملت را نه دعوت به خود، که باز هم دعوت به خدا می‌کنند: «دست قدرت الهی را ببینید!» باورم هست آنچه «تبریک» می‌خواهد داشتن چنین رهبری است که حتی نه در قید و بند تبریک، که علیالدوام تذکردهنده به سوی خداست! اینکه آن پیرزن مادر شهید ارمنی هم اینچنین با تعصب، ضمن اشاره به حضرت آقا میگویند: «ایشان برای ما هم هست» متأثر از همین واقعیت است که تقوا و خداترسی رهبر حکیم انقلاب، در نهایت ممکن، برای این ملت، صرف نظر از هر دین و آیینی، پذیرفته شده. تمثال تقوای انتخابات، یکی هم همین مادران شهدا هستند که ساعاتی قبل از آغاز رأیگیری، میروند پشت در مساجد و مدارس محل اخذ رأی، تا محکمترین مشت ممکن را بر دهان یاوهگویان بکوبند. دیروز سربلند در آزمون «تقوای امتحانات» و امروز سربلند در امتحان «تقوای انتخابات». دیروز فرستادن جگرگوشه خود به شرق ابوالخصیب در کربلای ۵ و امروز حضور در صحنه به گونه‌ای که انگار باز هم شبی از شبهای کربلای ۵ است. انتخابات برای این ملت و متعلق به این ملت است. دشمن می‌خواهد با کمک عناصر پشیمان، مریض و آلوده به دنیا، انتخابات را به محلی برای فروکاستن از اقتدار، نشاط و نو به نو شدن نظام مقدس جمهوری اسلامی تبدیل کند اما این همان دشمن است که قصد کرده بود از سال ۸۸ به بعد، اساسا انتخاباتی در جمهوری اسلامی برگزار نشود! یعنی اصولا نظم و نظامی در کار نباشد که حالا بخواهد انتخاباتی برقرار باشد! دشمن اما به هدف دیروز خود نرسید، به هدف امروز خود هم نخواهد رسید و با وجود ولایت، این مدافع همیشگی جمهوریت، انتخابات متعلق به این ملت خواهد ماند ان‌شاءالله. دشمن این روزها اگر در پی «فتنه اکبر» است، ما را سخن از بصیرتی بالاتر است. فتنهها هر چه میخواهند پیچیدهتر شوند؛ بصیرت ملت ما بالاتر از هر فتنهای، نقش بر آب خواهد کرد نقشههای شوم را. به همین شهدای مدافع حرم نگاه کنید! بلااستثنا همهشان در سال ۸۸ رزمندگان مدافع حریم جمهوریت بوده‌اند! سال ۸۸ بعضی‌ها شعار می‌دادند «جانم فدای ایران»! لیکن ما هر چه در این قطعات بهشت زهرا میگردیم، شهید این جماعت را پیدا نمیکنیم! قسم به خون شهدا، در مصاف با هر فتنهای، غلبه از آن بصیرت خواهد بود. دست کم نگیریم برکت خون شهید را. این چیزی نیست که با «سیمان فراموشی» به دست باد سپرده شود. اصلها ثابت نظام مقتدر جمهوری اسلامی ریشه در خون شهدا دارد. وقتی جمهوری اسلامی فقط و فقط خداوند منان را «اکبر» می‌داند و «الله اکبر» از زبانش نمیافتد، تو بگذار دل دشمن به پسوند بعضی فتنهها خوش باشد! یعنی این را نگویم نمیشود! حضرت عالیجناب، نه با رأی ملت و نه از دل صندوق آرا، که با حکم بزرگان، همین سمت فعلی را دارند! و این یعنی اوج اقتدار یک نظام! در منظومه جمهوری اسلامی، بیمی نیست الا از خدای دادگر. دشمن، جمهوری اسلامی را از کدام فتنه میترساند وقتی که مردم هم به طرف رأی نمیدهند، نظام، خودش از روی حکمت و بزرگواری، طرف را در مجموعه نگه میدارد؟! ما البته متوجه حکم برخاسته از حکمت هستیم اما این هم هست که هرگز رفتار و گفتار عالیجنابان را پای نظام نخواهیم نوشت. ما این راه را با بیتقوایان عرصه انتخابات نیامدهایم که با ماندن ایشان بمانیم و احیانا با رفتنشان برویم! ما هستیم! و خواهیم ماند! ما این راه را با خمینی آمدهایم که می‌گفت: «اگر ولایت فقیه نباشد دیکتاتوری می‌شود»! اگر ولایت فقیه نباشد دیکتاتوری که می‌شود هیچ، جناب عالیجناب! شما هم دیگر در این جایگاه نیستی! پس اول تقوای الهی، بعد تقوای انتخابات، بعد سخن گفتن از حقالناس! ۸۸ یادمان نرفته! وقتی هنوز پایتان روی حلقوم رأیالناس است، سخن از کدام حقالناس میرانید؟! آیا جز این است که اگر ولایت فقیه نبود، شما میخواستید روی شناسنامه ۴۰ میلیون رأی ملت، مهر مرگ یعنی مهر ابطال بکوبید؟! جای سیمان، نه در قلب رآکتور اراک است، نه درون صندوق انتخابات! این بار، در مثل مناقشه هم باشد طوری نیست! ما هر وقت سخنان اوباما در باب حقوق بشر را باور کردیم، سخنان شما را هم درباره حقالناس باور خواهیم کرد! شمایی که اگر ولایت فقیه نبود، میخواستید دهان یک حماسه ۴۰ میلیونی را با سیمان پر کنید!
(۲۵ دیدگاه)
- بایگانی: یسارخمینی یک اسم نیست وطن امروز ۲۲ آذر ۱۳۹۴
تمام شد. این محرم و این صفر هم تمام شد اما آنچه هرگز پایانی ندارد، عشق جاویدان احرار عالم است به سید و سالار شهیدان. خیلی تا غروب روز شنبه فاصله نداریم که دارم این چند خط را می‌نویسم. دقایقی بعد، باید حلول ماه ربیعالاول را تبریک گفت لیکن دل هنوز در گرو عاشوراست. السلام علیک یا اباعبدالله. سالیانی پیش، همچو روزی، دیدم جوانانی را که داشتند پارچهها و پرچمها را بازمیکردند و همان‌طور که بازمیکردند، میخواندند و گریه می‌کردند. من درست نمی‌دانم این تهمت افراط و افترای تندروی را اول بار چه کسی و چه زمانی نثار عزاداران ثارالله کرد اما به خوبی می‌دانم که علیه اصحاب حسین، نه انگ جواب میدهد، نه سنگ! هزار و اندی سال خود را به در و دیوار زدند بلکه از جوشش خون حسین، حرارتی در دل آدمی ایجاد نشود! اربعین ۲۷ میلیونی پاسخ همه زحمات خود را گرفتند! دیری است گذر تاریخ به کربلای اباعبدالله افتاده. اگر فرجام بایکوت عاشورا، به اربعین این سالیان اخیر منتهی شد، تو بگذار پروپاگاندای غرب، تا میتواند اربعین را سانسور کند! پاسخ این سانسور را اما روز ظهور مهدی فاطمه یعنی منتقم خون حسین خواهند گرفت! فیالحال اشعههای آفتاب به فرات افتاده! و تا نیل هم خواهد رفت! و تا همه جا! دنیا از آن راه نخواهد رفت که کدخدا می‌خواهد! دنیا آنگونه تمام نخواهد شد که کدخدا می‌خواهد! روزگاری در همین ایران خودمان حتی صرف بردن اسم خمینی هم جرم بود! اما خمینی که تنها یک اسم درون فلان صفحه شناسنامه نبود! الان هم خمینی بیش از آنکه یک اسم باشد، یک رسم است! واقعیت آن است که دنیا، خودش را بدهکار امام خمینی می‌داند، تنها و تنها از آن رو که این امام ما بود که با «انقلاب اسلامی» دگر بار جهت حرکت دنیا را به سوی کربلا تغییر داد. آری! اگر حضرت روحالله نبود، و اگر انقلاب اسلامی ملت ایران نبود، کجا احرار عالم جرأت می‌کردند پیش چشم یزیدیان، «انقلاب اربعین» را آنهم با این شکوه بیمانند و عظمت بیهمتا بیافرینند؟! اگر دنیا، اربعین را به امام و انقلاب و صدالبته به ولی امر مسلمین جهان حضرت آیت الله العظمی امام خامنهای میشناسد، این به معنای ایرانیزه کردن عاشورا نیست، بلکه پرچمداری ملت غیور ایران را نشان میدهد. امروز دنیا خمینی ما را، روحالله ما، روحالله ما پابرهنهها را از راهپیمایی اربعین میشناسد و الا خمینی، اسم خیلی‌ها هست و نیست! اربعین امسال به خوبی نشان داد که اینک موسم بیعت دنیا با نام بلندآوازه خمینی بتشکن است. خمینی هنوز هم یک روح الله انقلابی است که لحظهای سر سازش با یزیدیان ندارد! اینک موسم نیمه خرداد ۴۲ بلکه بهمن ۵۷ همه دنیاست، با این تفاوت بسیار مهم که دیگر فرزندان خمینی درون گهواره نیستند! فرزند خمینی، اهل بازی برد برد با جلاد تحریم نیست! و با یزید، سر جنگ دارد، نه تنشزدایی! سطح فرزند خمینی بالاست و چشم به وعدههای آخرالزمانی دارد، نه فلان صندلی در بهمان پست! وقتی امام بتشکن ما، آن ابرمردی است که اینک با راه روح اللهیاش، هم‌چنان مشغول برهم زدن کاسبی کدخداست، یعنی آنکه خمینی باز هم فدایی می‌خواهد، نه اینکه برای کسب یک میز، پشت نام بلند او مخفی شویم! فرزندان خمینی در حماسه اربعین نشان دادند که به «امتحانات جهانی» فکر می‌کنند، نه «انتخابات داخلی». اگر سانسور نام بلند خمینی جواب داد، کاسبی با اسم او هم جواب میدهد! خمینی اما فدایی می‌خواهد، هم‌چنان که انقلاب، هم‌چنان که انقلاب جهانی مهدی موعود! این محرم و این صفر هم تمام شد اما این تنها زمزمه آمدن آن یار غائب از نظر است که اینچنین دنیا را به آمدن ربیع، امیدوار نگه داشته! لبیک یا مهدی!
(۲۰ دیدگاه)
- بایگانی: یسارالسلام علیک یا اباعبدالله 
(۴۳ دیدگاه)
- بایگانی: یساروصیتنامه
روزنامه‌دیواری حق
روز قدر
ماشاءالله حزب‌الله
آر. کیو هشتاد و هشت
قطعه‌ی بیست و شش
نه ده
به نام خدا…
با اون همه هیاهوی دشمن، از قضا اکثریت ملت باز هم رأی به اصولگرایان دادند.
«ایران نام یکی از شهرهای تهران نیست!»
احسنت اخوی!
در ادامه این جمله زیبای شما، من هم باید عرض کنم؛
مجلس خبرگان رهبری، مال همه ایران است.
مجلس شورای اسلامی هم مال همه ایران است.
منتظریم…
تا حاج حسین بنویسه، این رو بخونید:
http://kayhan.ir/fa/news/69520
محمد ایمانی
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
حسین قدیانی:
متن این پست، همین ۲ جمله است؛
«ایران» نام یکی از شهرهای «تهران» نیست!
«تهران» اما فقط نام یکی از شهرهای «ایران» است!
ایران نام یکی از شهرهای تهران نیست!
لایک داشت؛ هزار تا!
احسنت به ملت بصیر ایران…
مرحبا!
الحمدلله اکثریت هر دو مجلس، رسید به جناح اصولگرا…
همه ایران ملاکه!
آفرین بر شما آقای قدیانی بابت این پست کوتاه اما دقیق…
این حرف کاملا درستیه؛
«ایران» نام یکی از شهرهای «تهران» نیست!
«تهران» اما فقط نام یکی از شهرهای «ایران» است!
– مساوی بودن آرای نمایندگان هنگام رأی‌گیری‌های معمول که خب الحمدلله از این لحاظ
اما؛
– وزن شخصیتی برخی چهره‌های شاخص لیست که حضورشون خیلی مغتنم بود، که حیف…
برای اولین‌بار در دوره نخست یک دولت، مجلس همسو با آن نیست
http://www.jahannews.com/fa/doc/news/476718/
خدا را شکر…
انتخابات نشان داد؛
برجام رونق نیاورد! دولت یک دوره‌ای می‌شود…
http://www.jahannews.com/fa/doc/news/476716/
آری…
«ایران» نام یکی از شهرهای «تهران» نیست!
«تهران» اما فقط نام یکی از شهرهای «ایران» است!
و «برد-برد» یعنی «پیروزی اصولگرایان در هر ۲ انتخابات»!
صفحه یک کیهان
http://kayhan.ir/fa/issue/665/1
روایت شرق از ۳ دستگی در میان اصلاح‌طلبان
http://kayhan.ir/fa/news/69522
دوستانی که به تهران گیر می‌دن، چند تا نکته لازمه بدونن.
اولا: تهران شهر هزار قبیله است. از همه جای ایران و از همه اقوام اینجا هستند. کمتر کسی رو پیدا می‌کنید در ایران، که یک فامیل در تهران نداشته باشه. در واقع هشتاد درصد جمعیت تهران، ساکن تهران هستند، نه تهرانی! مخصوصا در این ده سال اخیر.
ثانیا: هزینه زندگی در تهران تقریبا سه برابر هر جای دیگه از ایرانه. پس وقتی اجاره‌خونه در زمان دولت قبلی، طی مدت یکسال از پانصد هزار تومان، به حدود دو میلیون تومان می‌رسه، انتظار نداشته باشید که مردمش به همون طیف و جناح رأی مجدد بدن.
ثالثا: تهران اینقدر مظلومه که نه تنها رئیس جمهور تهرانی نداشتیم، که شهردار تهرانی هم نداریم! ولی تهران یه حاج منصور داره که هیچ جا نداره. یه بستنی اکبر مشتی داریم که اونم جایی نداره! یه آب شیرین هم بود که الان بوی وایتکس می‌ده. بیت رهبری هم که ما داریم، جایی نداره! 😉
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
حسین قدیانی:
ضمن عذرخواهی از دوستان ثابت و غیر ثابت، ایضا همسو و غیر همسو، بابت تعدیل کامنت‌های‌شان در این پست و بخصوص پست قبل، باید برای بار گمانم هزار و سیصد و هفتاد و هشتم بگم که در وبلاگ قطعه ۲۶ رعایت نکات ویرایشی و نگارشی، اصلی مهم و مسلم در گذاشتن کامنت است. گاهی که وقتم تنگ باشد و کامنتها زیاد، ناچارم به تعدیل! لذا اگر دوست دارید کامنت‌های‌تان به صورت کامل منتشر شود، دقیق و مرتب و منظم بنویسید.
.
و اما درباره این کامنت؛
http://www.ghadiany.ir/1394/25925/comment-page-1#comment-182618
جناب «یا حسین»!
تیتر اول من در متن درباره انتخابات (۱) چه بود؟!
یعنی قبل از آنکه تیتر را بکنم درباره انتخابات (۱) یادت هست تیتر اولیه چه بود؟!
آقای اسلامی ایرانی!
می‌فهمم که این خنده، خنده نیست؛ زهرخنده!
جناب اسلامی ایرانی!
فقط دولت قبلی مشکل داشت و تا قیامت اگر اصولگرایان در تهران رأی نیاورند، تقصیر دولت قبلی است… و انگار این وسط خود نمایندگان هیچ مشکلی ندارند!
سلام آقای قدیانی
به نظرتون با توجه به تخریب بی‌سابقه‌ای که علیه آیات مصباح و یزدی شده بود، بهتر نبود این عزیزان از مشهد یا قم یا خوزستان کاندیدا می‌شدند؟
درسته که در اون صورت، رقیب دست به تخریب از نوع دیگه می‌زد، ولی به هر حال این افراد در این حوزه‌ها قطعا رأی بالایی می‌آوردند.
اصلاح‌طلبان و حامیان دولت، تنها ۳۰ درصد!
http://www.farsnews.com/newstext.php?nn=13941208000191
الحمدالله رب العالمین
فدای مردم شریف و فهیم ایران بشم که با آرای مقدس‌شون نشون دادن خون شهدامون و عزت ملی‌مون، هزاران بار ارزش داره به هر برجام نافرجامی!
زنده باشید ان‌شاءالله
تا اونجا که یادمه تمام ابزار تخریب دست شماست…
اگه یادم مونده باشه این بود که «به هیچ یک از اعضای لیست انگلیسی رأی نمی‌دهم» ولی بعدش نظرتون عوض شد. هم شما و هم بقیه اصولگراها گفتید به لیست جامعه مدرسین رأی بدین که ای کاش نظرتون عوض نمی‌شد.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
حسین قدیانی:
تیتر اون متن این بود؛
«در خبرگان به هیچ یک از نامزدهای مشترک رأی نمی‌دهم، به هیچ کدام!»
علت واضحی داشت که در همان متن توضیح دادم لیکن دوباره تکرار می‌کنم؛ هم شخص آقای هاشمی و هم رسانه‌های همسو با ایشان، اعم از داخلی و خارجی، مدام تبلیغ می‌کردن که باید به همه لیست هاشمی رأی بدهید. من این احتمال رو دادم که مکانیسم رأی دهی در خبرگان به گونه‌ای خواهد بود که افراد مشترک حتما و قطعا وارد مجلس خبرگان می‌شوند. لذا نوشتم که رأی دادن من و امثال من به افراد مشترک، در صورتی که مشارکت تهرانی‌ها بالا باشد، این خطر را دارد که در نهایت، به ضرر آرای آیات جنتی، یزدی و مصباح تمام شود. یعنی ۸ نفر غیر مشترک لیست هاشمی به علت انبوه رأی به این لیست حتما رأی بیاورند، از آن‌سو، افراد مشترک هم قطعا رأی بیاورند و این وسط، همه چیز به ضرر آیات ثلاث تمام شود. خب! من در شمار اولین افرادی بودم که این تحلیل را مطرح کردم. همان ایام هم، این تحلیل، مخالفان پر و پا قرصی داشت. از اساتیدم بگیرید تا خیلی‌های دیگر. گذشته از اینها، صرف مطرح کردن این تحلیل، نوعی پوست‌کلفتی می‌خواست! چرا که ما خود از آن دسته بودیم که روزی صد بار می‌گفتیم باید در انتخابات‌ها، علی‌القاعده لیستی رأی داد. نمی‌دانم آن کامنت در همان متن هست یا حذف کردم! طرف بر من خرده گرفته بود که؛ «چرا تناقض؟! اگر باید در مجلس، لیستی رأی داد که آرا نشکند، چرا عکس این کار را در خبرگان توصیه می‌کنید؟!» او نمی‌دانست که وجود نامزدهای مشترک، عزم انگلیس برای رأی نیاوردن آیات ثلاث و… نحوه رأی دادن در این ۲ انتخابات را متفاوت کرده است. این مباحث البته در فضای حقیقی هم میان من و دوستان مطرح بود. بعضی از بچه‌ها محافظه‌کاری کردند و اساسا قید انتشار تحلیل رأی دادن غیر لیستی در خبرگان را زدند، با آنکه آخرش هم بر اساس همین تحلیل، رفتند و غیر لیستی رأی دادند! من اما حرفم را زدم و تحلیلم را نوشتم. بی‌هزینه هم نبود این تحلیل برایم. پیام‌ها و پیامک‌هایی می‌آمد… ادامه این بحث باشد برای فردا که دیگه واقعا نمی‌کشم! فعلا!
هیچ چیزی حتی نتایج انتخابات مجلس، اندازه حذف آیت الله مصباح یزدی ما رو نسوزوند…
اینقدر بدم می‌آید از آدم‌هایی مثل کاظم جلالی که ثبات شخصیت ندارند و از نردبون هر گروه و دسته‌ای برای رسیدن به اهداف‌شون استفاده می‌کنند!
واقعا، هم شما و هم وطن امروز روحیه‌ی خیلی خوبی دارین که هنوز…
اسلامی ایرانی!
متأسفانه مردم تهران در دادن رأی به اصلاح‌طلبان، به چیزی که فکر نمی‌کنن همین هزینه اجاره خانه و کلا اقتصاد است، که کاش فکر می‌کردن و ملاک رأی این بود!
ملاک رأی بیشتر رویکرد و گفتمان و آزادی و از این چیزهاست، نمودش اونجاست که اصلاح‌طلبان تنها نامزد و مشخصه‌ای که تو لیست‌شون نداشتن اقتصاددان بود!
و اما سال ۸۵ و ۸۶ قیمت خونه و اجاره خونه زیاد شد، شما در سال ۹۴ داری دنبال قاتل بروس‌لی می‌گردی؟
باید قبول کرد عموم مردم تهران، بنا به هر دلیل، فعلا که بیشتر اصلاح‌طلب پسند هستند تا اصولگرا پسند…
http://www.ghadiany.ir/1394/25812/comment-page-1#comment-182209
سلام و عرض ادب…
اسلامی ایرانی!
بیت رهبری اونجاست، ولی ببین چقدر با کاراتون دل رهبر رو به درد آوردید…
کل کشور باید تاوان کارهای شما رو بدن…
من راضی نیستم…
شکایتم رو به درگاه خدا می‌برم…
جا داره جناب قدیانى…
واقعا این نتایج به نظر شما مشکوک نیست؟!
http://www.snn.ir/detail/News/492086/187
آدم احساس می‌کنه، لیست ۳۰ نفره خودشون رو گذاشتن و یه سری عدد جلوش؛ بعد لیست ۳۰ نفره اصولگرایان!
🙁
ان‌شاءالله خیر باشه…
🙂
حاجی این حرفها قبول که اکثر صندلی‌ها رو تو مجلس، اصولگراها گرفتن ولی اصولگراهایی که بعضا خط دهنده هم هستند و می‌تونستن رهبری کنن این جریان رو، وارد مجلس نشدن!
جناب قدیانی!
چه شد که به یک‌باره امثال شما و آقای پناهیان و حتی آیت الله جاودان تغییر نظر دادید؟ آن هم بدون ذکر دلیل منطقی؟
چه کسانی شما را مجبور کردند؟
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
حسین قدیانی:
قطعا هیچ کس مرا مجبور نکرد که در نهایت با فرمول «شانزده منهای یک بعلاوه یک» یا همان فرمول «پانزده بعلاوه یک» رأی بدم. الباقی هم یقین دارم با اختیار خود رأی دادند. حالا این کامنت شما رو به فال نیک می‌گیرم برای ادامه بحث… ببینیم تحلیل دوستانی که از همان اول خواهان لیستی رأی دادن بودند، چه بود.
اولا معتقد بودند؛ چون بعد از هزار و اندی سال، اصولگرایان به یک وحدت خوب در ارائه لیست رسیده‌اند، هر گونه تخطی از رأی دادن لیستی، در نطفه خفه کردن امر واجب وحدت است. به هر حال، هم برای مجلس و هم برای خبرگان، از این طرف فقط یک لیست واحد بیرون داده شد، که مخاطب قبول نمی‌کرد یا به سختی قبول می‌کرد در یکی لیستی رأی دهد، در دیگری نه. من حالا در آن متن مذکور، تعداد زیادی کامنت را تأیید نکردم لیکن خیلی‌ها آمدند و کامنت گذاشتند که «آقای فلانی! شمایی که این همه دم از وحدت و رأی لیستی می‌زدید، تحت هیچ شرایطی پذیرفتنی نیست خودتان در همین بدو امر، خلاف این رویه عمل کنید». نکته اینجاست که اگر توضیح می‌دادی به طرف که مکانیسم رأی دادن در این ۲ انتخابات با هم فرق دارد، حتی بر فرض قبول این تفاوت، باز هم استدلال می‌کرد که؛ «صلاح نیست امر خوبی که به هر صورت و با هر شکل، شکل گرفته، توسط خودمان تخریب شود». نیز می‌گفتند؛ «مگر فقط همین انتخابات ۷ اسفند است؟! این بنا اگر همین اول بسم الله شل شود، در انتخابات‌های بعدی هم هر کسی می‌آید با یک سری بهانه‌ها، از زیر بار وحدت و رأی لیستی شانه خالی می‌کند». اینجا باید دوباره توضیح می‌دادم که بحث بهانه نیست، بلکه بحث دلیل است و…
ثانیا معتقد بودند؛ مخاطب ما که عمدتا از میان جماعت حزب اللهی هستند، به سختی قبول می‌کنند یا اصلا قبول نمی‌کنند که به آیاتی چون موحدی کرمانی، امامی کاشانی و… رأی ندهند. اگر حتی به ایشان می‌گفتی که هاشمی، این عزیزان را در لیست خودش گذاشته، باز جواب می‌دادند؛ «گذاشته باشد! مگر هاشمی که از امام و حتی حضرت آقا تعریف می‌کند، دلیل می‌شود که ما بزرگان را دیگر دوست نداشته باشیم؟! لذا آیاتی از این دست، عناصری متعلق به انقلاب هستند، چرا ما با دست خودمان و با رأی ندادن‌مان به ایشان، رسما جوری جا بیندازیم کانه قبول کرده‌ایم عزیزی چون جناب موحدی یا حتی آیات ری‌شهری، دری و… آدم‌های هاشمی هستند؟!»
ثالثا معتقد بودند؛ تلاش برای رأی آوری آقایان مصباح، یزدی و جنتی، هر چند امر نیکی است اما عاقلانه نیست و حکیمانه نیست و زیرکانه نیست که جوری عمل کنیم کأنه رقیب این بزرگواران، آیات امامی، موحدی و… هستند. من البته اصل این استدلال را قبول داشتم اما معتقد بودم ممکن است شرایط طوری شود که رأی ما به افراد مشترک هر ۲ لیست، در نهایت به ضرر آرای آیات ثلاث تمام شود.
رابعا معتقد بودند؛ این احتمال وجود دارد که در صورت رأی دادن به تمام لیست، من‌جمله نامزدهای مشترک، رأی آقای امامی یا موحدی از رأی آقای هاشمی یا روحانی بیشتر شود. من اما با این استدلال خیلی موافق نبودم! نه اینکه اصل و اساس این احتمال را بخواهم زیر سئوال ببرم -هم‌الان که دارم این متن را می‌نویسم، رأی جناب امامی از رأی جناب روحانی بیشتر است، آنهم در دوره پسابرجام!- بلکه حرفم چیز دیگری بود؛ ما باید در این قبیل مواقع، محتاط باشیم و «احتمال بد» را صدر «احتمال خوب» مد نظر قرار دهیم.
اما «احتمال بد» چیست؟! همان‌طور که در جواب قبلی توضیح دادم، این است که خودمان با دست خودمان زمینه رأی نیاوردن آقایان جنتی، یزدی و مصباح را فراهم کنیم. فرایند این مسئله را هم باز در همان جواب قبلی توضیح دادم. لذا ضمن احترام به نظرات و احتمالات دوستانی که در خبرگان هم خواهان رأی دادن لیستی بودند، هم‌چنان -یعنی در مجموع- بر این عقیده بودم که رأی دادن به نامزدهای مشترک، کاملا اشتباه است. من برای این مهم، یک دلیل دیگر هم داشتم سوای همه این حرفها. خوب دقت کنید! به زعم من، مهمترین هدف دشمن در این انتخابات، این بود که آقایان جنتی و یزدی وارد مجلس خبرگان نشوند. این مهم، برای دشمن، حتی بسیار حیاتی‌تر از آن بود که آقایان هاشمی یا روحانی نفر اول خبرگان شوند. اینکه کم و بیش روشن بود؛ هم برای ما، هم برای دشمن. به هر حال، آقای روحانی، رئیس جمهور است و آقای هاشمی هم آقای هاشمی، لذا از قبل معلوم بود که این ۲ نفر، رأی چند نفر بالا را می‌آوردند، لیکن تمام تمرکز دشمن روی این نکته مجتمع شده بود که آقای جنتی به عنوان دبیر شورای نگهبان، و آقای یزدی به عنوان رئیس مجلس خبرگان، نتوانند وارد این مجلس شوند. دشمن البته نام آقای مصباح را هم می‌برد اما هدف اصلی و تمرکز اصلی روی این ۲ نفر بود، با توجه به سمت ایشان.
خب! اینجا وظیفه زعما و عقلای جریان اصولگرا این بود که دقیقا عکس خواسته دشمن، مهره‌های خود را بچینند. این مهره‌چینی، چیزی سوای آن است که جریان اصولگرا، مدام بردارد بگوید؛ «ملت! بیایید و ضد آنچه دشمن می‌خواهد رأی بدهید». اینجا فراتر از این امر و نهی، نیاز به سیاست‌ورزی دارد، آنهم «سیاست‌ورزی به موقع». دقیقا طبق همین نکته بود که من در همان متن درباره انتخابات یک، از بزرگان جریان اصولگرا خواستم دور هم بنشینند و مکانیسم رأی دادن در خبرگان را از حیث فنی بررسی کنند، همه جوانب را بسنجند و جهت جلوگیری از گاوگیجه گرفتن امت حزب الله، به یک حرف واحد، یک موضع واحد و به عبارت بهتر، به یک لیست واحد اما جدید برسند، ناظر بر خنثی کردن هدف دشمن.
شوربختانه، جلسه‌ای تشکیل نشد و احتمالات به حیث فنی، سبک و سنگین نشد اما شگفتا! بدون تشکیل جلسه‌ای فنی، راست رفتند، گفتند؛ «باید در خبرگان هم لیستی رأی داد»، چپ هم رفتند، همین را گفتند!
هم‌الان -یعنی دقیقا همین الان که دارم این سطور را می‌نویسم!- مروری کنید به نتایج خبرگان تهران! حتی برای ورود آیت الله جنتی هم باید دعا دعا کنیم! این یعنی، آن احتمالی که ما می‌دادیم و آن حدسی که ما می‌زدیم کاملا درست بود. فقط کافی بود به اندازه‌ای نه چندان زیاد، از آرای آقایان ری‌شهری، دری و… کم شود، تا به راحتی آب خوردن، آقایان جنتی، یزدی و البته مصباح وارد خبرگان شوند. آیا کار سختی بود که حضرات جریان اصولگرا، معطوف به هدف دشمن، لیستی جدید بدهند شامل آیات ثلاث و نامزدهای غیر مشترک؟! حتی با توجه به وجود احتمال بالانشینی آقایان امامی کاشانی و موحدی کرمانی، کاملا به این مهم راضی بودیم که اسم این ۲ عزیز را هم در لیست مد نظر بگنجانند. در آن صورت، هر ۲ هدف تأمین می‌شد. هم بر اساس فرض وقوع احتمال خوب، می‌شد امیدوار باشیم یکی از آقایان امامی یا موحدی، بالاتر از یکی از آقایان هاشمی یا روحانی قرار بگیرند. هدف اصل کاری هم صدالبته محقق می‌شد و احتمال بد، هرگز مجال بروز نمی‌یافت. با چونان لیستی، آیات جنتی، یزدی و مصباح، صددرصد وارد مجلس خبرگان می‌شدند.
دگر بار دقت کنید در تیتر اولیه متنی که الان البته تیترش درباره انتخابات (۱) است؛
«در خبرگان به هیچ کدام از نامزدهای مشترک رأی نمی‌دهم، به هیچ کدام!»
این تیتر چه دارد می‌گوید؟! آیا جز اینکه نویسنده، تصمیم قطعی و بی‌بروبرگرد خود را گرفته؟! با این حساب، چرا تیتر را عوض کردم؟! و چرا به فاصله یک روز، متن «درباره انتخابات دو» را نوشتم که نسبت به متن قبلی، لحن لین و ملایم‌تری داشت؟!
نکته آنجا بود که من می‌دیدم -و متأسفانه از قبل مطمئن بودم!- بزرگان جریان اصولگرایی، خیلی موافق دمیدن در این تحلیل نیستند. من واقعا بیم داشتم از آمدن آن کامنت خصوصی یا عمومی که؛ «آقای فلانی! حرف شما را باور کنیم یا حرف…؟!» که مکرر هم می‌آمد! و می‌دیدم که ناخواسته دارد نوعی سرگیجگی میان دوستان حاکم می‌شود. این شد که متن درباره انتخابات دو را با لحنی منعطف نوشتم. فضا را می‌دیدم و فکر می‌کردم شاید چند روز دیگر، لازم باشد به ناچار، از موضعم کوتاه بیایم! کوتاه بیایم، نه از آن رو که موضعم اشتباه باشد، بلکه از آن رو که هیچ چیز برایم سخت‌تر از متحیر دیدن و دو به شک دیدن دوستان حزب اللهی نیست. از سویی، دیدم که اعلام برائت بعضی نامزدهای مشترک، شکر خدا دارد از اختلاف نامزدهای این ۲ لیست کم می‌کند. باز از سویی، بعضی دلایل دوستان خواهان رأی دادن لیستی را تا حدودی قبول داشتم. بنابراین -و هر چند که به جد معتقد بودم بهتر است با همان فرمول اولیه رأی داد!- تصمیم گرفتم به وسع کم و کوتاه خود، از تشدید این مباحث بی‌تمام جلوگیری کنم و متن «شانزده منهای یک بعلاوه یک» را بنویسم! و علی‌رغم نظر خود -که هنوز هم فکر می‌کنم درست بود- به گونه‌ای دیگر رأی بدهم! قدر مسلم، یکی باید به نفع اعصاب شما کوتاه می‌آمد! تعداد مخاطبان وبلاگ من معلوم است، و محدود است! قبول بفرمایید اصرار من بر رأی با فرمول اولیه، هرگز نتیجه انتخابات را تغییر نمی‌داد اما حتما شما را از اینی که الان هستید، گیج‌تر می‌کرد! من این را برای مخاطبم نمی‌خواستم! در نهایت، و با همه این حرفهایی که گفتم، اگر لازم است بگویم که در خبرگان اشتباه رأی دادم، می‌گویم که دوستان عزیز! در خبرگان اشتباه رأی دادم!
کوتاه کنم سخن را! نه عزیزانی که در خبرگان، لیستی رأی دادند، قابل شماتت‌اند، نه عزیزانی که جور دوم. قابل شماتت اما عقلای جریان اصولگرایی هستند که نتوانستند مسئله را برای مخاطب خود، به خوبی مدیریت کنند. چه می‌نویسم که اساسا مسئله را نفهمیدند! و نفهمیدند «احتمال بد» را هم باید در نظر گرفت! این وجیزه البته درباره خبرگان بود! و حالا چو عیب‌شان گفتیم، بگذار حسن ایشان را هم بگوییم… و بگوییم که اساس همین تلاش برای «ائتلاف» چه در مجلس و چه در مجلس خبرگان، فی حد ذاته امری ستودنی بود… امری ستودنی که البته باید از دو سال و نیم پیش کلید می‌خورد! والسلام…
مرضیه خانم!
در جمهوری اسلامی نتیجه مشکوک نداریم!
اونها در تهران پیروز شدند، همین!
خیلی خنده‌دار شده! حداد هم اوت شد!
یعنی خاک تو سر قشر مذهبی با این رأی دادنش…
به نظر شما دو شب قبل از انتخابات، دختر هاشمی و پسر کروبی توی سپاهان‌شهر و بهارستان اصفهان چه کار داشتند؟
سلام
خیلی وقت بود به قطعه سر نزده بودم.
خدا رو شکر تغییری نکرده.
یه سئوال داشتم از تهرانی‌های بزرگوار و خصوصا حاج حسین بچه‌بسیجی‌ها…
اینکه عارف نفر اول مجلس تهران یک میلیون و ۲۸۸ هزار تا رأی میاره و هاشمی تو خبرگان نزدیک ۷۰۰ هزار رأی به چه معناست؟
چرا این دو تا عدد نزدیک به هم نیستن؟
این تفاوت فاحش ارقام، چه دلیلی می‌تونه داشته باشه؟!
این رو باید علمی تحلیل کنیم یا فقط بذاریم بر این حساب که ملت تهران خسته شدن و دیگه خبرگان رو ننوشتن؟!
جناب قدیانی!
امثال شما هیچ‌وقت درس نمی‌گیرین…
شما سر روحانی هم تا سه ماه فکر می‌کردین روحانی طرف شماست!
الان جنتی حس اون بنده خدایی رو داره که ته صف نونوایی وایساده، نمی‌دونه نون بهش می‌رسه یا نه!
پروژه انگلیس برای خبرگان داره تکمیل می‌شه انگار!
اصولگرایان در تهران شکست خوردند؛ به طور مطلق، ولی این شکست بیش از آنکه سیاسی باشد فرهنگی و تمدنی است…
اصولگراهای اصلی که وارد نشدند؛ در عوض، اصلاح‌طلبان جنجالی وارد شدند…
اصولگراهای خیلی از شهرستان‌ها انقلابی نیستند و خنثی هستند…
مجلس خوبی نیست…
خوزستان!
باور کن «اسلامی ایرانی» بی‌تقصیره!
شرمنده دو عموی شهیدم شدم…
اینطور که شمارش آرا داره پیش می‌ره…
برای تهرانی‌ها متأسفم که همشهری بنده (آقای الیاس حضرتی) نماینده‌شون شد!
واقعا براشون متأسفم…
خب هر جریانی که بازنده باشه، دنبال دلیل و منطق و شانتاژ خبریه…
چند تا نکته جالب…
خودت رو به نفهمی نزن قدیانی!
سلام…
خداحافظ اصولگرایی…
خداحافظ مصباح..
خداحافظ یزدی.
با دیدگاه فارس، بله! اصولگراها ۶۰ درصد مجلس رو دارن…
تنها کلان‌شهری که به لیست کامل ائتلاف اصولگرایان در دور اول رأی قطعی داد مشهد بود.
و با تمام انتقاداتی که به برخی از اعضای این لیست داشتیم، و مطمئن بودیم تواناتر از ایشان هم داریم ولی هم قسم شدیم فقط به لیست وحدت رأی بدیم.
خدا رو شکر…
این پنج بزرگوار رو دعوت کردیم، ازشون امضا گرفتیم و میثاقی در یازده بند طبق فرمایشات آقا بستیم و حمایت کردیم و این شد…
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
حسین قدیانی:
نه بابا! 🙂
برید دعا کنید مردم دیگه رأی ندن، چون هر بار که مردم بیان پای صندوق‌ها، توی دهن امثال شما می‌زنن.
پیروزی با دستان بسته…
پس متنش کو؟!
دم ما مشهدی‌ها گرم…
برادر من!
کلا آخه مگه چند تا اصلاح‌طلب صلاحیت‌شون احراز شد؟!
شب قبل از انتخابات، در خواب دیدم انگلیسی‌ها دارند حمله می‌کنند…
وقتی شورای محترم نگهبان…
آقای قدیانی!
پس ادامه بحث چی شد؟
اینو نگی چی بگی؟!
حسین آقا…
وا اسفاه…
آفرین به مردم فهیم تهران! 🙂
پماد سوختگی…
جناب آقای قدیانی!
مشکل جدی که در جبهه اصولگرایی هست -که شما هم در فرمایشاتتون در کامنتها بهش اشاره فرمودید- برمی‌گرده به این که مسئولین امر که قراره مردم بهشون رأی بدهند، به یه توافق جامع با هم نمی‌رسند…
چرا روراست نیستید؟!…
واقعا شک کردید؟!…
این سئوالی که «هنوز منتظریم…» پرسید، سوال منم هست!
چه طوریه؟
چرا اینقدر تعداد آرا متفاوته؟
«طنزه، جدی نگیرید»
میگن شهرداری تهران از مردم به خاطر رای دادن به اصلاح‌طلبان تشکر کرده!
آخه آخر ساله و بودجه‌ها تمام شده.
بودجه‌ای برای خریدن سطل زباله نو و تعمیر تابلو ها و شیشه‌های شکسته و… ندارن!
🙂
http://farsi.khamenei.ir/message-content?id=32470
اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم
الان ی بچه‌ی ۶ ساله هم قطعه رو بخونه، به عمق سانسور کامنتها پی می‌بره…
من اما از جهاتی راضی‌ام…
آقای قدیانی سلام
من به اصلاح‌طلبان رأی دادم، تمام قد هم رأی دادم
نیومدم اینجا که دل کسی رو بشکنم، نه تو مرام منه، نه تو تربیت من
فقط خواستم بگم لطفا از این به بعد، در وطن امروز، جوان و… صرف‌نظر از منش سیاسی و طبقه اجتماعی، همه آدم‌ها رو با هم ببینید و برای دل همه بنویسید.
قرار نیست فقط آدم‌های مذهبی (با معیارهای شما) با مسلک اصولگرایی، مخاطب قلم شما باشند.
به جای زبان تند و کنایه‌آمیز، سعی کنید دل‌ها را به هم نزدیک کنید.
شاید اگر روزی، آنقدر (همه ما) بزرگ شدیم که گفتیم: خ…ی سرمایه مملکت ماست، هاشمی روزگاری به مملکت خدمت کرد و احمدی‌نژاد نیت خیر داشت، آن روز، جشن ملی و نوروز ما باشد.
در نوشته‌های‌تان نگاه کنید. گاهی انگار اگر خدا هم ببخشد، شما نمی‌بخشید.
کرباسچی خبط کرد، تاوان داد، زندان رفت، آمد بیرون ولی هنوز شما او را «دزد و مختلس» می‌دانید.
اگر قرار باشد همه ما، با معیارهای قبلی و اشتباهات پیشین‌مان قضاوت شویم… رویم سیاه است که جمله‌ام را کامل کنم.
چون می‌دانم فوتبالی هستید، متنم را فوتبالی تمام کنم؛
همیشه وقتی پرسپولیس و استقلال، در اوج بودند و از حاشیه فاصله داشتند، تیم ملی ما موفق بود.
گل اول ما به آمریکا، با سانتر جواد زرینچه و هد حمید استیلی بود.
فرض کن در اردو، زرینچه به استیلی می‌گفت «انگلیسی خائن» و استیلی به او می‌گفت «کفگیر به دستِ محتاج مرگ موش»، دل و دماغی برای آن سانتر و آن گل می‌ماند؟
قلم آتشین، کلی طرفدار و آفرین و لایک دارد؛ خواه حسین قدیانی باشد یا حسین شریعتمداری، خواه زیباکلام
قلمی که دل‌ها را آشتی دهد؛ آنم آرزوست…
روز و شبتان خوش
سلام آقای قدیانی
این نتایج استان ماست یعنی خوزستان…
جدی می‌گم‌ها!
متن میثاق‌شونم هست؛ بخشی‌اش رو خودم تنظیم کردم! 😉
امین، سید غفور، جواد، احسان!
شماها مثل اینکه «رأی اولی» بودید…
من نظرم این هست که نه تنها در تهران، بلکه در کشور باختیم…
امین، سید غفور، جواد، احسان!
الان پیشنهادتون دقیقا چیه؟
ما تو شهر تهران رأی نیاوردیم، چی کار کنیم؟
راهپیمایی سکوت برگزار کنیم؟
سطل آشغال آتش بزنیم؟
شیشه مغازه و بانک رو بشکنیم؟
یا آب رو بریزیم اونجا که می‌سوزه؟
شما که تجربه‌اش رو داشتین، کدوم یک از این روش‌ها جواب می‌ده؟! یا نه، همه‌اش با هم مؤثره؟!
و البته، پذیرش شکست در تهران و تبریک به رقیب هم یه گزینه است که شماها باهاش آشنایی ندارید.
اهل کوفه نیستم
شهر من، کوفه نیست
شهر من
گم شده است!
اینجا شاید فوقِ فوقش «تهران»
و شمیران، میزان…
«تهران اما فقط نام یکی از شهرهای «ایران» است!»
حاج حسین!
شما مأجورید… اما چه کنیم که متأسفانه گویا در بین بزرگان اصولگرایی قحط الرجاله!
دریغ از کمی دوراندیشی و سیاست.
الان نگاه کن برای سال ۹۶ دوستان زیاد میگن دولت روحانی ۴ ساله است ولی واقعا ما کی رو داریم جلوی روحانی علم کنیم؟
هیچ کی! اون از قالیباف، اون از جلیلی و دیگران…
واقعا دیگه بعضی آقایون اصولگرا باید بازنشست بشن و جاشون رو بدن به جوون‌ترها…
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
حسین قدیانی:
چرا کسی رو نداریم که بگذاریم جلوی آقای روحانی؟
همین آقای امامی کاشانی! 🙂
http://www.jahannews.com/fa/doc/news/476918/
کار خوبی کردید نظر «هیچ» رو معتدل (!) کردید، چون خیلی رو اعصاب بود!
یکی از بچه‌ها می‌گفت؛
«اینجوری که اینا دارن رای‌ها رو می‌شمرن و اعلام می‌کنن، ی کم با دقت بشمارن، شاه برمی‌گرده تا صبح!»
نماینده‌های اصولگرایی که از بقیه شهرها رأی آوردند، برنامه‌ای برای اداره مجلس دارند؟
کاش ساختار منسجم حزبی وجود داشت که به اشخاص وابسته نباشه!
واقعا از پیام آقا آرامش و ایمان به خدا موج می‌زنه.
ما هم باید از آقا یاد بگیریم که کار برای خدا و درست و به موقع باید باشه…
نتیجه هم با خداست.
اوه! بهش فکر نکرده بودم! حتما رأی می‌آره! 🙂
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
حسین قدیانی:
این رو خبر دارم. چند هفته پیش، روحانی می‌ره پیش هاشمی و بهش میگه؛
«شما خوشت بیاد، خوشت نیاد، رئیس جمهور بالاخره منم! درست نیست اسم شما اول باشه توی لیست «خبرگان مردم»! شما اول می‌شی اما واسه من بد می‌شه که دوم بشم! بهتره اسم من رو بگذارین صدر لیست!»
این حرف روحانی، ظاهرا خیلی به هاشمی برمی‌خوره! از قبل هم کلی با هم مسئله داشتن! اونقدر که روحانی عمدتا در جلسات مجمع تشخیص شرکت نمی‌کنه!
این ۲ تا طعنه‌ای که در عرض ی هفته هاشمی بار روحانی می‌کنه، متأثر از همین دعواشونه!
بنده کدخدا روحانی حالا فکرش رو نمی‌کرد ولو ی دقیقه، امامی کاشانی با ۱۰۱ یک سال سن -حالا ی خورده کمتر!- ازش جلو بزنه!
مترو پس از مشخص شدن نتایج، از سرعت خود در نزدیکی ایستگاهها کم کرده!
این به خاطر باخت اصولگرایان و جلوگیری از اتفاقات بد است!
۱- نظر دوستان رو به اسامی بعضی از اصلاح‌طلبان منتخب مردم تهران جلب می‌کنم:
کاظم جلالی (خواهان اعدام سران فتنه)
بهروز نعمتی (نماینده چشمک‌زن)
کواکبیان (مردی که در شهر خودش رأی نداره ولی در تهران دو میلیون رأی داره)
.
.
.
۲- فکر کنید ترانه علیدوستی و مهناز افشار رفتن سر صندوق رأی، داخل برگه نوشتن: آیت الله موحدی کرمانی! 🙂
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
حسین قدیانی:
هفته پیش، به جناب موحدی کرمانی عزیز و گران‌قدر گفتم:
«همین که خانم ترانه علیدوستی به شما رأی بده، یعنی انقلاب به ۹۵ درصد از اهدافش رسیده!» 🙂
از این حالا خنده‌ام گرفته که ایشون اصلا «من ترانه ۱۵ سال دارم» رو نمی‌شناخت! 🙂
بازگویی آنچه بر شما گذشته، مرا قانع کرد.
پس هم‌اکنون وقت آن است که برای تشکیل جلسه انتخابات ۹۶ اهتمام بیشتری بورزید.
علاقه‌ای به فتح سه‌گانه شکست نداریم.
امامی کاشانی بدون شک پدیده انتخاباته! 🙂
«بنده کدخدا روحانی حالا فکرش رو نمی‌کرد ولو ی دقیقه، امامی کاشانی با ۱۰۱ یک سال سن -حالا ی خورده کمتر!- ازش جلو بزنه!» 🙂
بنده کدخدا؟ وای مردم از خنده!
همین که مردم یک «نه» دوست داشتنی به تکرار مجلس ششم گفتن، شما را بس است!
ضمنا فکر نکنم دیگه روتون بشه با ۳۰ درصد، بگید ما بی‌شماریم!
حالا یه نکته‌ای که رو مخ منه، وزیر کشور گفته فقط ۴۵ درصد واجدین شرایط تهران شرکت کردند!
نصف تهران این شد نتیجه‌اش!
شما مطمئن باش روحانی چهار سال دیگه هم هست!
شک نکن!
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
حسین قدیانی:
در سیاست، هیچ وقت با این قاطعیت ی موضوع رو پیش‌بینی نکن!
اون دوستانی هم که میگن؛ «چون در اولین انتخابات مجلس دولت اعتدال، اکثریت نمایندگان، همسو با دولت نشدن، پس روحانی اولین رئیس جمهور ی دوره‌ای خواهد شد» دارن اشتباه می‌کنن!
حالا خیلی زوده واسه زدن این حرفها…
من موندم مردم چطوری به کسی که پسر عزیزش مهدی هاشمیه رای دادن؟!
واقعا رأی نیاوردن آیت الله یزدی خیلی سنگینه…
ان‌شاءالله خدا از عمر بعضی‌ها کم کنه و به ایشون طول عمر بده…
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
حسین قدیانی:
ان‌شاءالله… به آخرین نتایج خبرگان که همین چند دقیقه پیش اومد نگاه کنین!
آقای جنتی شانزدهمه، آقای یزدی هفدهم…
اون وقت به اختلاف رأی این ۲ عزیز، با بالاتری‌هاشون توجه کنین!
آقایون اگه قبول می‌کردن استدلال امثال ما رو، و اگه قبول می‌کردن با توجه به اوضاع، خیلی زود ی لیست جدید تهیه کنن، عین آب خوردن هر دوی این عزیزان، حتی جناب مصباح رأی آورده بودن…
حیف!
ساختار جمعیت تهران:
۲۰ درصد هواداران انقلاب اسلامی
۳۰ درصد مخالفان انقلاب اسلامی
۵۰ درصد کلا مخالف همه چی!
بنده اصولگرا هستم و در انتخابات هم لیستی رأی دادم.
ولی یک نکته‌ای را عرض کنم که با توجه به ترکیب آرای شمارش شده و توجه به این که بالاخره هاشمی رفسنجانی چه بخواهیم چه نخواهیم طرفدارانی دارد -مخصوصا در تهران که تمام نهادهای حکومتی کشور در آن قرار دارند- بهتر است فضا را تلطیف کرده و از هل دادن بیشتر ایشان به سمت دشمنان نظام و انقلاب خودداری کنیم.
هیچ کدام از انتصابات رهبر انقلاب، بی‌حکمت نیست.
پرهیز از دو قطبی کردن جامعه و ایجاد التهاب اصلی است بسیار مهم.
شهر تهران هم کوفه نیست و خیلی از رأی دهندگان به لیست اصلاحات، کشور و انقلاب‌شان را دوست دارند.
با تشکر از شما
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
حسین قدیانی:
منم از شما تشکر می‌کنم بابت این کامنت خوب، اما اغلب مواقع این‌طوریه که ما باید دودستی آقای هاشمی رو نگه داریم که با اصرار خودشون نرن اون‌طرف! لذا آقای هاشمی خودشون نرن، کسی ایشون رو هل نمی‌ده! و اما من هم به عنوان کسی که ساکن تهران است، خیلی گله دارم از بعضی دوستان بخصوص خودی! حالا این کامنت شما باعث شد من‌باب درد دل، ما هم ی تیکه‌ای بپرونیم! جناب خوزستان! عملیات الی بیت المقدس که منجر به فتح خرمشهر شما خوزستانی‌های عزیز شد، بفرما چند تا شهید خوزستانی داشت؟! چند تا شهید تهرانی؟! خواهشا ی جوری حرف نزنین به آدم بربخوره! من حتی رأی دهندگان به لیست امید رو هم مردم کوفه نمی‌دونم! حضرت آقا مگه نفرمودن همه بیان شرکت کنن! حالا که اومدن رأی دادن، چون به مذاق ما خوش نیومده، شدن مردم کوفه؟! این چه حرفیه؟! این چه تحلیلیه؟! از اون طرف، ما اگه واقعا دوست داریم عمر این نظام، اونقدر زیاد باشه و زیاد بشه که برسه به حکومت جهانی حضرت مهدی، جا داره گاهی از ته دل خوشحال باشیم که مخالفان ما، از مردم رأی بگیرن! اولا کی گفته همه حق با ما اصولگراهاست؟! ثانیا جماعت مخالف ما بیان توی ی فرایند کاملا مدنی -که پزش هم با اصل نظامه- رأی به نامزدهای مد نظر خودشون بدن بهتره یا اینکه مجبور شن توی خیابون حرف‌شون رو بزنن؟!
از هر چی پیش بیاد، باکی نیست!
ما رو که در صراط مستقیم ولایت، به بهشتی رسیدیم که دل‌گرم به وجود آفتابی امام‌مون، عاشقی می‌کنیم…
ولی این عشق‌بازی به هر کسی نمی‌یاد!
اونایی که این راه رو به خطا رفتند،
به جایی نمی‌رسند!
نهایتا به هیچ!
.
که القصه باید بهشون گفت:
اصولا جالب‌تر از این‌جور نفهمی‌تون، کنکاش تو وجود خودتون و لقمه‌ای که خوردید هست که از سر شعور و شرف نداشته، هر چیزی تو ذهن مریض‌تون، جالب نشه!
یا حسین!
همون ٢٠ درصد تهران رو نگه می‌داره. شما به آرا نگاه نکن! به ٨٨ نگاه کن که بچه‌های با غیرت تهران، اجازه ندادن تهران، کوفه بشه. الان هم گل‌های سرسبد همون بچه‌ها، توی سوریه و عراق در حال جنگن.
اسلامی ایرانی!
حقا همینه که شما میگی.
با ضربه‌ای که آقایون اصولگرا تو انتخابات ۹۲ خوردن، ما گفتیم دیگه از طرف این حضرات اشتباه محاسباتی رخ نمی‌ده و تو انتخابات آینده حواسشون رو بیشتر جمع می‌کنن… ولی اینطور نشد و تنها درسی که از سال ۹۲ گرفتن، وحدت بود. غافل از اینکه تو هر انتخاباتی باید استراتژی خاص همون انتخابات رو رعایت کرد و با توجه به شرایط موجود تصمیم گرفت، حتی اگه لازم باشه لیست ناقص داد. مثل اینکه باید هر سری انتخابات رو از دست بدیم تا تجربه آقایون بره بالا و تو آینده درست و منطقی تصمیم‌گیری کنن. ولی با این اوضاع و احوال و تصمیمات نادرست شاید نشه به نتیجه انتخابات ۹۶ هم امیدوار بود!
ولی خارج از این حرفها، واقعا مردم تهران تو مجلس گل کاشتن! یعنی یه دونه هم از اصولگراها بالا نیومد، حتی یه دونه! فکر نمی‌کنم هیچ سالی همچین اتفاق عجیبی افتاده باشه! خدا به دادمون برسه با این ۳۰ نماینده‌ای که تو مجلس داریم…
نمی‌دونم چرا بعضی‌هاتون خودتون رو گول می‌زنید؟ هی می‌خواین بگین شکست‌تون تو این دو تا انتخابات اخیر به خاطر محاسبات اشتباه اصولگراهاست. در حالی که تازه نصف مردم تهران هم رأی ندادند…
من تهرانی نیستم ولی تهرانی‌ها را دوست دارم!
آقای قدیانی!
لطفا شما هم با تأیید نظرات دوستان‌تون کاری نکنید که به بقیه استان‌ها بر بخوره…
آقای «اسلامی ایرانی» گفته: «بیت رهبری پیش ماست»! منظورش چی بود؟
مگه رهبر فقط متعلق به شماست؟ مگه فقط متعلق به تهرانه؟…
آقای قدیانی!
تحلیل‌های سیاسی شما واقعا ستودنی است.
مقالات شما قبل از انتخابات ریاست جمهوری ۹۲ و خبرگان و مجلس ۹۴ را می‌خوانم به این موضوع پی می‌برم.
متأسفانه عده‌ای از دوستان فاقد بصیرت سیاسی هستند.
در انتخابات ۹۲ آمدند گفتند اصلاح طلبان در صحنه نیستند، بزنیم بر سر هم تا اصلح را پیدا کنیم! نتیجه‌اش را دیدیم!
در این انتخابات هم وقتی دیدند هشت نامزد مشترک در هر دو لیست وجود دارد، به جای چاره‌اندیشی و حذف مشترکین و ارائه لیست جدید، آمدند لیست اصلاحات را منتسب به انگلیس و وهابیت نمودند که عده‌ای مخالف نظام هم ترغیب شوند وارد عرصه شوند و نتیجه آن شد که آیات یزدی و مصباح یزدی حذف و آیت الله جنتی در قعر جدول با سلام و صلوات باقی بمانند!
در مورد اختلافات هاشمی و روحانی تا حدودی موافقم ولی خود حسن روحانی بهتر از همه می‌داند که اکثریت آرای او اجاره‌ای است و اگر بخواهد قبل از سال ۹۶ اختلافات را علنی کند، باید عطای حضور در پاستور را به لقایش ببخشد.
شعور!
گفت: دو نامزد ریاست جمهوری آینده آمریکا در یک مناظره تلویزیونی نمونه‌ای از اخلاق انتخاباتی در آمریکا را به نمایش گذاشتند!
گفتم: «خونه خرس و بادیه مس»؟! سیاستمداران آمریکایی کجا و اخلاق و ادب کجا؟! حالا چه گفته‌اند؟!
گفت: یکی از نامزدها به نام «روبیو» خطاب به رقیب خود گفته است؛ «دلقک»! و رقیبش هم در جواب به او گفته است «توله سگ»!
گفتم: زبونتو گاز بگیر، بلا نسبت و بلا نسبت و دور از جون همه دلقک‌ها و توله‌سگ‌ها، این حرفها چیست که با هم رد و بدل کرده‌اند؟!
گفت: اتفاقا یکی از روزنامه‌های آمریکایی خطاب به آنها نوشته است که نباید در حضور مردم به یکدیگر ناسزا بگویند!
گفتم: راست گفته؛ یارو به یکی گفت؛ احمق بی‌شعور. و طرف گفت؛ خجالت نمی‌کشی در حضور دیگران به من می‌گویی بی‌شعور؟! و یارو گفت؛ ببخشید متوجه نبودم که این موضوع باید پیش خودمان بماند و کسی از آن مطلع نشود!
ایراد از مردم تهران نیست…
شهدا!
اجازه بفرمایید نام استان تهران را به استان کوفه تغییر دهیم…
مسیح مهاجری:
«صاحب این قلم اگر به آیت‌الله هاشمی رفسنجانی ارادت دارد به دلیل این است که در معاشرت‌ها دریافته است که او عالم را محضر خدا می‌داند…».
http://www.asriran.com/fa/news/454361
شما رو به خدا اینقدر تهران و لندن یا تهران و کوفه نکنید.
خود ستاد انتخابات میگه؛ تهران، ری، شمیرانات، اسلامشهر و پردیس.
تو خود تهران هم فوقش ۵ منطقه اول و منطقه ۲۲ اون غربزده‌هایی که خیلی‌ها تصور می‌کنن رو داره…
اوج دگماتیسم رو در این تصویر ببینید!
http://uupload.ir/files/f6xd_arman.png
بچه‌ها! من که خدا رو شکر می‌کنم اکبر رأی اول تهران شد! و الا قطع به یقین بدونید باز
سطل‌های زباله بود که آتش می‌گرفت
شیشه‌ها بود که می‌شکست
اماکن عمومی بود که تخریب می‌شد
جوان‌هایی بودند که کشته می‌شدند و…
و رأس فتنه تمام تلاش خود رو می‌کرد که آتش این اتفاق، دامن تمام کشور رو بگیره!
از عکس این مرد هم هراس دارند!
میگن فرض محال، محال نیست!
چقدر دوست دارم آیهت الله جنتی رئیس خبرگان بشه!
دیشب یه عده‌‌ی قلیلی رفته بودن جلوی استانداری که در انتخابات مشهد تقلب شده!
چقدر قابل ترحم‌اند…
چقدر اینها جنبه‌ی باخت دارن! 🙂
ولی بخوایم نخوایم نماینده‌های تهران تو مجلس توی دیدن…
طعنه و متلکهای بی‌محتوا و مزخرف…
همه نظر دادید، من هم نظر بدم.
اصلاح‌طلب و اصولگرا در کل کشور هر کدام چهار یا پنج میلیون نفر بیشتر نیستن!
تعیین کننده انتخابات مردم عادی هستن! که اگر شرکت کنند نتیجه‌ای خلاف آنچه هر گروه فکر می‌کنه، رقم می‌خوره!
ولی فرق اصولگرایان اینه که همیشه در صحنه بوده‌اند و در همه‌ی انتخابات شرکت می‌کنن و اصلاح‌طلبان هر وقت سران‌شان بگویند.
این دفعه مردم + اصلاح‌طلب‌ها نتیجه را اینطور رقم زدند.
دلیلش را هم این می‌دونم که یک نگاهی به نتایج آرا در دوره‌ی قبل بندازن!
مثلا آقای حداد عادل و توکلی و غیره با همین رأی به مجلس راه یافته بودن!
تحلیل‌گرهاتون یه کم واقع‌بین باشن!
چرا تحلیل غلط می‌کنید و تقصیر این و آن می‌اندازید؟
من یک تهرانی تهران‌نشین هستم که به هر دو لیست اصلاحات رأی دادم…
دوستان عزیزم!
هموطنان، خواهران و برادران گرامی!
من مخلص همه‌ی شما هستم…
اگه از کامنت من ناراحت شدید بذارید به حساب جوانی…
چه کار کنم که هر وقت خاک میاد، زندگی برامون جهنم می‌شه.
سونامی سرطان ریه داره ما و فرزندان ما رو تهدید می‌کنه…
بله! ایران یکی از شهرهای تهران نیست ولی در کنار این واقعیت، یه واقعیت دیگه هم قرار داره؛
تغییر تفکرات، همیشه از پایتخت‌ها شروع می‌شه…
در جواب «هنوز منتظریم» و «بیست و ششی» که نتایج خبرگان تهران را بالاتر از مجلس دانسته بودند؛
خب! ۴ میلیون در کل استان تهران به خبرگان رأی داده‌اند و مجلس هم ۳ میلیونِ آرای شهر تهران است و اسلامشهر و ورامین و دماوند و فیروزکوه نماینده مستقل در مجلس دارند.
در جواب یا حسین که ۳۰ درصد تهران را مخالف انقلاب دانسته؛
این تفکر غلط است که مخالفان خود را مخالف انقلاب بدانیم….
نکته‌ای که تو کامنت «صبر» بود قابل بحثه، ولی نقش تلگرام و شبکه‌های اجتماعی رو که به طور مطلق در اختیار جبهه اصلاحات هست رو هم به نظرم باید در نظر گرفت…
وزیر میگه ۲۰۰ میلیون پیامک انتخاباتی!
عملا یعنی هر گوشی یک ستاد فعال!
یه سئوالی برای من پیش اومده…
صبر!
استدلال شما به نظر منطقی نمیاد. در انتخابات مجلس نهم که اغلب اصلاح‌طلبان، انتخابات رو تحریم کردند و رسانه‌های بیگانه هم تشویق به رأی ندادن می‌کردند، میزان مشارکت ۶۴ درصد بود اما در این دوره و در حالی که اصلاح‌طلبان با تمام قوا حضور داشتند و BBC هم با جان و دل همه رو دعوت به حضور می‌کرد، مشارکت ۶۲ درصد بود! حالا به شهادت خودتون، اصولگرایان که همانند دوره‌های قبل حضور داشتند، مردم عادی هم که همیشه میان و تعیین کننده اصلی هستند، به اضافه اینکه این‌بار شاهد حضور اصلاح‌طلبان هم بودیم؛ پس باید شاهد درصد بالاتری از مشارکت باشیم که نیستیم!
سمانه!
من هم منظورم همین بود که مردم تعیین کننده هستند؛
در تهران، آن روز «اصولگراها + مردم» بودند! این بار «اصلاح‌طلبان + مردم»!
اهل کوفه و ما چکار کردیم که رأی نیاوردیم و استدلال‌های دیگر را ول کنید!
«میزان رأی ملت است».
همین!
در ضمن مردمی که نتیجه انتخابات را در تهران معین می‌کنن «بی‌بی‌سی» نمی‌بینن، بلکه «جمتیوی» و «من و تو» می‌بینن!
مرد باش، بگو باختیم…
سپاس!
صبر!
البته که «میزان رأی ملت است»! برای همینه که الان همه چی آرومه!
منتهی مشخص نکردید چطور ممکنه مردمی که منظور شما هستند، یک دوره با اصولگرایان همراه می‌شن، دور بعدی با یک چرخش ۱۸۰ درجه‌ای به اصلاح‌طلبان رأی می‌دهند یا برعکس! همون مردمی که GEM می‌بینند هم بالاخره به یک سمت و سویی گرایش دارن و بر مبنای همون رأی می‌دهند. نمی‌شه که همه با هم رأی‌شون عوض بشه!
رای تهرانی‌ها به لیست انگلیسی! اینم از بصیرت تهرانی‌ها…