گزارش سال ۹۱
درست در شرایطی که سال ۹۰ تمام شد، وارد سال ۹۱ شدیم! سال ۹۱ با همه سختی هایی که داشت، سال آشتی سران قوا با یکدیگر بود و ایشان تقریبا ماهی یک بار به دیدار هم می رفتند و هر چند تا روز قیامت با هم قهر کرده بودند(!) آشتی کنان سوار کشتی می شدند! سال ۹۱ مربع امیر قلعه نویی، علی دایی، مایلی کهن و عادل فردوسی پور کلا ۴ بار قهر و ۳ بار آشتی کردند، اما سران قوا ماشاء الله دعوا نکرده، آشتی می کردند و آشتی نکرده، دعوا!
سال ۹۱ یه جورایی سال پیر موتلفه بود و اینقدر که حاج حبیب الله نامه نوشت، حسین قدیانی مطلب ننوشت. در همین سال عسکراولادی متوجه شد که سران فتنه، فتنه زده اند، نه اهل فتنه! و تو چه می دانی که مفتون چیست؟! در اواخر این سال، «حضرت استاد» و «سردار قلم» درباره موضوع «فتنه زدگی و تفاوت آن با جرج سوروس گری و جین شارپ پروری بی واسطه» به مناظره با هم پرداختند که بیننده دقیقا متوجه اختلاف نظر نامبردگان نشد(!) در سال ۹۱ حبیب الله عسکراولادی در هر شماره هر روزنامه ای دست کم ۴ تا مطلب نیم صفحه ای داشت؛ نامه ای در پاسخ به جوابیه همان روزنامه، جوابیه ای در حاشیه جوابیه هامش یک روزنامه دیگر، ادامه نامه نگاری با اصلاح طلبان، و پاسخ دادن به بازتاب جوابیه یکی مانده به آخر همان اصلاح طلبان در شماره آخر یک روزنامه دیگر!! البته این اواخر به نظر می رسید اصلاح طلبان کم آورده باشند، اما حاج حبیب ول کن نبود و همچنان یا می نوشت یا جواب می داد!
سال ۹۱ معلوم شد که برادر همین حاج حبیب الله یعنی اسدالله چگونه نفر اول زیره دنیا شد. از قرار، حاج اسدالله یک روز می خواسته در کودکی سنگک بخرد که متوجه می شود نانوا دارد روی نان کنجد می ریزد.
اسدالله کودک رو به نانوا: «شاطر! کنجد را کیلویی چند می خری؟!»
شاطر رو به اسدالله: «فلان تومن!»
اسدالله: «الان می رم از بازار، بدون ارز مرجع (!) برایت کنجد ارزان تر میارم!»
… و بدین ترتیب اسدالله، سلطان زیره جهان می شود!!
در این سال ما شاهد وقوع ۲ زلزله دلخراش در میهن مان بودیم که باعث شد رئیس محترم قوه، ضمن سفر به کاراکاس و هم دردی و چیزهای دیگر با خواهر و مادر آن مرحوم، نشان درجه یک فرهنگ را به یکی دیگر بدهد. حسن سال ۹۱ به این بود که عاقبت معلوم شد منظور رئیس قوه از بهار، امام زمان (عج) است، اما مشکل آنجا بود که منظور رئیس قوه از امام زمان (عج) همان «یکی دیگر» بود! در این سال آقای احمدی نژاد درباره مدیریت حضرت نوح، سفرهای استانی یوزارسیف، برنامه های اقتصادی آمن هوتپ سوم، اختلاس قوم ماد، آکله الاکباد، شیخ رشیدالدین وطواط بن یحیی ملقب به طوطی بازرگان، عیسی پسر مریم، فردوسی توسی، کتیبه حقوق بشر کورش، زیگورات چغازنبیل، چاوز بن چه گوارا، ام هوگو، جرجیس و کلا همه چیز صحبت کرد، الا مسائل حوزه ریاست جمهوری!!
سال ۹۱ به مجلس رفتن احمدی نژاد، یک بار شوخی شد و یک بار هم شوخی شوخی، جدی شد! این وسط آنچه جدی جدی، شوخی گرفته شد، مشکلات معیشتی مردم بود. در سال ۹۱ قیمت اغلب اقلام خوراکی و غیر خوراکی سر به آسمان سایید و درست در همین فضا، یک میمون پیشگام وارد فضا شد!
سال ۹۱ سال ابطال بسیاری از مشهورات علمی بود و بر ما ثابت کرد که پراید خیلی هم گران نیست! و با یک حساب سرانگشتی مشخص شد قیمت هر کیلو پراید از قیمت هر کیلو پسته ارزان تر می افتد! ما چند بار حساب کرده باشیم، خوب است؟!
سال ۹۱ به عبارتی سال بهار رسانه ها بود و خبرگزاری یک نهاد نظامی نشان داد که با یک پیامک در روز تعطیل چگونه می تواند اوضاع اقتصادی کشور را آشفته کند!
در سال ۹۱ ما در جشنواره فیلم فجر، هر چه جایزه بود دادیم به هنرمندانی که در فتنه نقش داشتند، اما آمریکایی ها پیام این حرکت را نگرفتند و اسگل ها، اسکار را به وحید جلیلی خودشان دادند!
در اواخر این سال، برای اولین بار، تعداد دوش نامزدهای انتخابات از تکلیف بزرگان پیشی گرفت! و تقریبا به ازای هر تکلیف، کلی دوش وجود داشت! در همین سال بود که معلوم شد اصول گرایان از همان شکم مادر، نامزد انتخابات ریاست جمهوری به دنیا می آیند! گروهی از کارشناسان پیش بینی می کنند در صورتی که روند احساس چیز سیاسیون همه جناح ها همین طور ادامه داشته باشد، در انتخابات ریاست جمهوری پیش رو، تعداد نامزدها از تعداد رای دهندگان بیشتر شود!
در این سال احمدی نژاد ضمن حضور در نیویورک و سخنرانی در سازمان ملل، در کاری کاملا مخالف با خلقیات احمدی نژادی، از مردم منهتن به دلیل ایجاد ترافیک هنگام تردد خودروهای هیات همراه، معذرت خواهی کرد! شهروندان ساکن در محله اعیانی منهتن که واقعا تحت تاثیر سجایای اخلاقی رئیس جمهور قرار گرفتند، فوج فوج به مکتب ایران پیوستند!! در همین سال بود که معاون اول رئیس جمهور گفت: «تا احمدی نژاد هست، من هستم و تا من هستم، سرکار خانم دکتر هست» که اندکی بعد، ایشان و اوشان بودند، لیکن خانم دکتر کنار گذاشته شد! چند وقت بعد از این، جناب معاون اول گفت: «قیمت خودروها باید شکسته شود» و پراید که ۱۱ میلیون تومان گران شده بود، به اقشار آسیب پذیر لطف کرد و ۵۰۰ هزار تومان ارزان شد! در همین شرایط بود که دکتر حبیبی به رحمت خدا پیوست! چه می دانیم؟! شاید در اعتراض به این سبک از معاون اولی!!
در سال ۹۱ بودجه کشور دوست و برادر و جنگ زده افغانستان، ماه بهمن به لویی جرگه رفت و تصویب هم شد، اینجا اما قوه محترم، بودجه یک دوازدهم را آنهم اواسط اسفند به مجلس فرستاده که باش تا تصویب شود!
وطن امروز/ ۲۸ اسفند ۱۳۹۱
- بایگانی: یسار
برف نامه گدوک
در سیاست، از بصیرت غافلیم و در زندگی، از نصیحت پدربزرگ. اصلا فراموشی در ذات آدمی است.
نزدیکای نوروز چند سال پیش، کم و بیش همین موقع از سال بود که «باباکبابی» (۱) وسط کلی خاطره جالب و ناب، از حلیم بوقلمون گرفته تا کباب بناب، ناگهان زد به طبیعت و گفت: «زمستون همیشه ۲ بار می ره. یه بار اواخر بهمن، دروغکی، یه بار لحظه سال تحویل، راستکی… همیشه چند روز مونده به اسفند و چند روز بعدش، هوا شروع می کنه گرم شدن، اما تا آدما می رن توی فاز «بهار زودرس»، یه دفعه زمستون با یه برف پر حرف، حاضری می زنه… این اتفاق با اینکه هر سال تکرار می شه، هر سال مردم فریب می خورن! خلاصه، تا «مقلب القلوب» را نشنیدی، رفتن زمستون رو باور نکن… کرسی رو جمع نکن!»
حواسم هم به حرف بابابزرگ بود، هم به پیش بینی سازمان هواشناسی، اما از هول بهار، بازم در دیگ زمستان افتادم! هول بهار، حالم را خوش کرده بود… لیکن چه بسیار که «حال»، سبب غفلت از «قال» می شود. حالی که «می مانی»، رحم ندارد به قالی که «می دانی».
کرسی نگذاشته بودیم که جمع کنیم، اما هوا ظرف ۲ هفته گذشته از بس گرم شده بود که در آسمان دنبال پرستو می گشتم، در زمین دنبال گل لاله. البته نه از آنهایی که شهرداری می کارد؛ لاله واقعی، اصل!
¤¤¤¤¤¤¤¤¤ ¤¤¤¤¤¤¤¤
به سبب کاری اداری شخصی، چند روز پیش رفته بودم بلد «بلده». با کم ترین لباس، و لگن ترین ماشین، یعنی آردی یشمی مدل ۷۸ جناب اخوی که جز بوق، همه جای ماشینش صدا می دهد! فلاشر؛ کلا خراب! موتور؛ روغن ریزی! برف پاک کن ها؛ سالم، اما بدون توانایی در دادن آب به شیشه ماشین! یعنی فقط واست بای بای می کنه، تمیز نمی کنه! لاستیک ها؛ صاف عینهو آینه! آینه سمت شاگرد؛ آینه بی آینه! رادیاتور؛ احتیاج به آب دادن بعد از هر ۲ ساعت رانندگی، به خاطر جوش نیاوردن! فرمان ماشین؛ توی سرعت ۸۰ یه ریپ، توی ۱۰۰ یه ریپ، توی ۱۲۰ بندری! لاکردار باید دو دستی می گرفتمش که از جا درنیاد! دنده؛ بدتر از فرمان! کلاچ؛ بهترین وزنه برای تقویت عضلات دو قلو! کارت ماشین؛ مفقود! بیمه نامه؛ ۶ ماه از مهلت گذشته! معاینه فنی؛ شوخی نکن! نور چراغ ها؛ مگر با چشم بصیرت، فقط ۲ متر! بخاری؛ دادن خاک به جای گرما! ضبط؛ یک حفره مستطیل + کلی سیم ولو! و قس علی هذا…
جاده چالوس را تا وسطا رفتم؛ دو راهی یوش بلده، پیچیدم سمت راست. هوا هم به غایت ملس و بهاری بود.
از قبل طوری برنامه ریزی کرده بودم که در خانه/ موزه نیما توقفی داشته باشم، عکسی بیندازم، احیانا کتابی بخرم و کنار قبر علی اسفندیاری و الباقی فاتحه بخوانم. توقفم در یوش ۲ ساعتی طول کشید. خبری از زمستان نبود. در تن لخت درختان به وضوح می شد لباس خوش رنگ شکوفه ها را تماشا کرد.
کمی بعد در «بلده» کارم را انجام دادم. راحت تر از آنکه فکرش را می کردم. لنگ یکی دو تا امضاء بودم که جور شد.
از بلده رفتم سمت نور، یعنی شمال (۲) با جاده ای کاملا خلوت و هنوز بکر. در شهر نور با حمیدرضا یوسفی ورجانی قرار داشتم. از دوستان قدیمی که فتنه ۸۸ پیچید سمت فتنه گران و کارهایی کرد (۳) که بماند. حمید برای خریدن یک قطعه زمین، در نور بود و همین بهانه مناسبی بود تا شبی در ویلای پدرش در «چمستان» اقامت کنیم.
طبق قرار صبح زود راهی جاده ساحلی شدیم به سمت قائم شهر. یعنی سمت راست جاده ساحلی. در قائم شهر، آشنایی برنج کار دارم که همیشه برنج هایم را از او می خرم. دست اول است و به صرفه و مرغوب و خوش خوراک. حمید هم چند کیلویی خرید. «آقا صفر» اما خیلی شاکی بود از اوضاع کشت و کار. می گفت: «همین طور برنج و سیب زمینی و چای و مرکبات است که باد کرده دست کشاورز، آن وقت می ریم از خارج برنج وارد می کنیم! چرا؟… بعد از چند ماه که دولت صدای داد ما را می شنود، می آید و از ما نسیه خرید می کند، حالا باش تا حساب کند بدهی اش را! ما از بانک کشاورزی وام می گیریم، فقط ۲ تا قسط عقب باشیم، اول زنگ می زنن به ضامن و آبروی آدم رو می برن، بعدا خود به خود از حساب مون کم می کنن، ولی ما که از دولت طلب داریم، به کی باید زنگ بزنیم؟! ضامن دولت کیه؟! به پیمان کار می گیم، می گه؛ تقصیر دولته! به دولتی ها می گیم، می گن؛ قصور از پیمان کاره!… آقا! ما این یارانه ها رو نخواستیم! پول خودمون رو بدین…».
¤¤¤¤¤¤¤¤¤ ¤¤¤¤¤¤¤¤
چه در راه جاده ساحلی و چه در راه برگشت از قائم شهر به سمت تهران؛ جاده فیروزکوه، چیزی که مشهود بود تخریب جنگل بود و عدم رویت دریا! بی اغراق در جاده ساحلی اصلا ساحلی ندیدیم! یعنی اصلا دریایی ندیدیم که بخواهیم ساحلی ببینیم! هر چه بود، یا ویلاهای شخصی بود، یا ویلاهای دولتی/ حکومتی فلان نهاد و بهمان ارگان که البته بیش از کارمندان بینوا، سهم خوش گذرانی حضرات مدیر می شود. حمید می گفت: جاده ساحلی شده جاده ویلایی!! راست می گفت.
جنگل اما حکایت دردناک تری داشت. القصه! چند ماه پیش، از ابتدای جاده چالوس داشتم برمی گشتم تهران. حدودا نیم ساعت بعد از اول جاده، جنگل های طبیعی به آن عظمت، جایش را داد به مقداری کاج و بلوط کاشته شده! و به شدت تنک و کم پشت! کمی بعد، همین شبه جنگل لاغر هم کلا محو شد!
یادم می آید ایام کودکی وقتی جاده چالوس می رفتیم، اگر راه را ۳ ساعت حساب کنی، بیشتر از ۲ ساعت و نیم اش جنگل بود. الان دقیقا برعکس شده! بیشتر کوه خشک می بینی تا جنگل… و آنهم چه کوهی؟!… کوه خط کش خورده آدمی زاد! کمی به خاطر آزادراه و بیشتر به خاطر ویلا!
مع الاسف وضع جاده هراز و جاده فیروزکوه هم بهتر از حال و روز جاده چالوس نبود. اینک شمال را بیشتر به ویلا و بساز بفروش ها باید شناخت، تا جنگل و دریا. حق دارند شمالی های اصیل ناراحت باشند از این وضع. واقعا بر سر منابع طبیعی بلایی آمده که اگر جلوی آن گرفته نشود، انگ بدی روی پیشانی نظام نقش خواهد بست. تعارف که نداریم! کل ساحل شده رژه آرم این اداره و آن شرکت! ویلای مخابرات، ویلای صدا و سیما، ویلای سایپا، ویلای خصوصی، ویلای نیمه خصوصی، ویلای فولاد مبارکه، ویلای کوفت و ویلای زهر مار! اگر از نظر جمهوری اسلامی، دریا و کوه و جنگل متعلق به همه ملت است، چرا پس علیه این رویه نادرست اقدام قاطعی نمی شود؟!
¤¤¤¤¤¤¤¤¤ ¤¤¤¤¤¤¤¤
به ورسک نرسیده بودیم که هوا ابری شد… و خیلی زود برف گرفت. فکر کردم؛ خفیف است و می شود رفت. حمید موافقت کرد. به راه مان ادامه دادیم. بعد از ورسک اما همین که تونل های ۳ گانه را رد کردیم، ابتدای گردنه گدوک گیر کردیم در بوران. یک آن دیدم ماشین نمی رود و دارد سر می خورد! عقل کردم و ماشین را هر جور بود هدایت کردم سمت شانه جاده. با آن وضع، یا ما به ماشینی می زدیم و یا ماشینی به ما!
شانه جاده اما بالطبع برف بیشتری داشت. حدود نیم متر! هوا هم داشت تاریک می شد… حمید گفت: پیاده شم، هل بدم؟ گفتم: با لاستیکای این لگن، بی فایده است… بدتر گیر می کنه توی برفا! گفت: سردم شده، یخ زدم! گفتم: منم! گفت: تو باز یه بافت تنته، من چی؟! گفت: داری چی کار می کنی؟ گفتم: زنگ می زنم امداد خودرو… گفت: اینجا که آنتن نداره! گفت: الان سگ میاد خفت مون می کنه! گفت: بدجور داره بهم فشار میاد! گفتم: تو برو اون پشت مشتا، منم می رم این پشت مشتا!
در ماشین را که باز کردم، سانتافه ای قیژ از کنارم رد شد و گل و لای را پاشید طرفم. مانده بودم چه فحشی بهش بدهم که در برف و مه جلوی جاده گم شد، اما هنوز صدای آهنگ ماشینش می آمد… «دلم گم شده، پیداش می کنم من…».
¤¤¤¤¤¤¤¤¤ ¤¤¤¤¤¤¤¤
حدودا یک ساعت در آن کوران گیر کرده بودیم که عاقبت سر و کله این امداد خودروهای گذری پیدا شد. طرف گفت: ماشین رو از شانه جاده بیارم توی جاده، می شه ۴۰ هزار تومن، هر ۱۰ دقیقه که توی جاده بکشم تون ۲۰ هزار تومن دیگه می گیرم!
چاره چه بود؟! قبول کردیم. دو سه پیچ بعد، آردی یشمی ما که پشت یک نیسان آویزان بود، همین طور لک و لک داشت می رفت که حمید زد به شانه ام؛ اونجا رو نگاه؟… گفتم: همون سانتافه است! گفت: علامت بده، نیسان نگه داره ببینم…
پانوشت:
۱: بابابزرگم قبلا کبابی داشت. هنوز هم یک خط در میان به عادت بچگی ایشان را «باباکبابی» صدا می زنم.
۲: جاده های شمالی جنوبی چالوس (منتهی به شهر چالوس) و هراز (منتهی به شهر آمل) که تقربیا موازی هم اند، به واسطه جاده افقی یوش و بلده به یکدیگر وصل می شوند. از جاده بلده البته به شهر نور نیز جاده ای هست به غایت بکر و دیدنی که دقیقا بین چالوس و آمل در می آید.
۳: یکی از روزهای فتنه، یعنی روز ۱۳ آبان، حمید را در جمع آشوب گران دیدم. داشت شعار می داد؛ «سفارت روسیه، لانه جاسوسیه». تنها بودم. ایستادم گوشه ای به نظاره اش. شعارش غلیظ تر شد؛ «نه غزه، نه لبنان…». خواستم زنگ بزنم به موبایلش که دیدم آنتن ها را پرانده اند… آنتن ها را، دوستی ها را، خیلی چیزهای دیگر را. همین طور که نگاهم به حمید بود، یاد آن روزی افتادم که…
– حمید! آخرش نگفتی چرا ۴ تا از انگشت های دست راستت قطع شده؟!
– سال ۶۱ مادرم داشت با دستگاه، گوشت چرخ می کرد که یهو آژیر جنگ پخش شد. رفت چادر سر کنه، منو ببره زیرزمین که…
هنوز که هنوز است گاهی با خودم خلوت می کنم؛ آژیر جنگ خطرناک تر بود، یا آژیر فتنه؟! و صف من و حمید، کجا از هم جدا شد؟!… و کجا دوباره جوش خورد؟!
من همان حمیدم… حمید همان من است… در سیاست، از بصیرت غافلیم و در زندگی، از نصیحت پدربزرگ. اصلا فراموشی در ذات آدمی است.
- بایگانی: یسار
آشتی
– هنوز قهری؟!…
«پیامک علی به محمود» 🙂
- بایگانی: یسار
جمهور، جمهور، جمهور
تقدیم به نائب بقیه الله الاعظم، علمدار عباس نگهدار انقلاب اسلامی، رهبر مقتدر امت اسلام؛ امام خامنه ای
یک: خدا قوت باید گفت به این ملت. متن، حضور عظیم مردم بود و به یمن این حماسه بزرگ، فعلا می توان از برخی حواشی صرف نظر کرد. یوم الله ۲۲ بهمن ۹۱ هوشمندانه ترین پاسخ به «تحریم هوشمند» بود. دیروز خیلی چیزها معلوم شد. معلوم شد مردم نیز به تاسی از رهبرشان همچنان انقلابی اند. معلوم شد فرزندان انقلاب، هرگز دیپلمات نشده اند که «مبارزه» را فدای «مذاکره» کنند. معلوم شد بصیرت ملت، هم از فتنه های سیاسی بزرگ تر است، هم از فتنه های اقتصادی. معلوم شد نگرانی مردم از گرانی، معطوف به ندانم کاری بعضی دست اندرکاران است، نه اصل نظام. معلوم شد از نظر مردم، مشکلات معیشتی، متاثر از ایستادگی پای آرمان ها نیست. معلوم شد قوای ۳ گانه به ویژه قوه مجریه باید برای این مردم خدایی، بیش از اینها کار کنند. معلوم شد «جمهور» از «رئیس جمهور» جلوتر است. معلوم شد کلاس جمهور از کلاس بی کلاس رئیس جمهور بالاتر است. معلوم شد سخنران اصلی مراسم، شعارهای ملت شهید پرور است، نه حرف های یکی به نعل و یکی به میخ. معلوم شد «بهار انقلابی ها» تکراری نیست، بلکه «بهارنمایی» تکراری است. معلوم شد ملت و ولایت به هم می آیند؛ دولت و مجلس باید خود را به این منظومه برسانند. معلوم شد «وحدت ملی» ذاتی این مردم است. معلوم شد برای این ملت، احدی نمی تواند دایه مهربان تر از مادر باشد. معلوم شد رعیت زاده نمی تواند حامی اختلاس ۳۰۰۰ میلیاردی باشد. معلوم شد کلاس رعیت، از کلاس منیت، از کلاس بی کلاس رعیت نمایی، بالاتر است. معلوم شد این مردم از نسخه پیچی های «وحدت ملی» و «انتخابات آزادانه» بی نیازند. معلوم شد فتنه و انحراف هر ۲ با هم، از سرو بلندبالای ملت ایران، کوتاه ترند. معلوم شد «وحدت» برای این ملت، فریضه است… و معلوم شد چرا «اختلاف افکنی تا روز انتخابات، خیانت است»؟!
دو: ۲۲ بهمن ۹۱ دشمن فهمید در مبارزه با نظام مقدس جمهوری اسلامی، قبل از قوای ۳ گانه، حتی قبل از نیروهای نظامی، با آحاد ملتی طرف است که انقلاب و اسلام و امام و جمهوری اسلامی و «آقا» را مال خود می دانند. اصلا مهم نیست چند سال از ۲۲ بهمن ۵۷ گذشته باشد. مهم این است که دشمن در نبرد با جمهوری اسلامی، در وهله اول با بسیجیان خامنه ای طرف است. نه با رئیس جمهور، بلکه با جمهور. من به دشمن حق می دهم اگر روی شعارهای جمهور، بیش از سخنان تکراری رئیس جمهور، حساب باز کند. از ورای همین محاسبه، نظرسنجی اخیر موسسه گالوپ، بهتر درک می شود.
سه: ۲۲ بهمن ۹۱ نشان داد حتی اگر دست تفرقه و اختلاف افکنی از آستین فلان سر قوا بیرون آید، باز هم «نشاط ملی» ملت ایران صدمه نمی بیند. دعوای این و آن، البته مردم را ناراحت می کند، لیکن ما نشاط ملی خود را نه از مجلس گرفته ایم، نه از دولت. نشاط ملی ما محصول خودباوری است که آنهم از صدقه سر انقلاب/ جمهوری اسلامی به وجود آمده. در ورای اختلاف افکنی، چرا مردم به شعب ابیطالب برگردند؟! اختلاف افکنان را پس می زنند. (اما نه با اقدام اختلاف افکنانه!) چرا نشاط ملی خود را خراب کنند؟! دست رد به سینه تفرقه می زنند. (اما نه با اقدام تفرقه انگیزانه!) چرا دنبال جبهه های سیاسی حرکت کنند؟! از جبهه ولایت فقیه پشتیبانی می کنند. (اما نه با منیت، که با بصیرت!)
چهار: حفظ حماسه ۲۲ بهمن ۹۱ از خود این حماسه، مهم تر است. مراقب باید بود؛
چهار/ ۱: دعوای این و آن نباید وجه المصالحه رفتار ناصواب و گفتار ناثواب شود. مقابله با بعضی بداخلاقی ها نباید خود همراه با بداخلاقی های دیگر شود. مبارزه با برخی اختلاف افکنی ها نباید خود باعث تفرقه شود. این، عمل به فرامین ولی امر نیست؛ هم سویی با خط اختلاف و خطر تفرقه است. آیا عمل وحدت شکنانه، آنهم در یوم الله ۲۲ بهمن، مقابله با اختلاف است یا هم صدایی با اختلاف؟! و آیا نباید دست مسموم انحراف و فتنه را در بعضی اختلاف افکنی ها متوجه شد؟!
چهار/ ۲: یکی دانستن سهم طرفین دعوا به شیوه کاریکاتوری، یا از آن بدتر، قائل شدن حق بیشتر برای طرف خاطی تر، اولا؛ دور زدن فریضه وحدت است، ثانیا؛ به گستاخی فزون تر اعوان و انصار انحراف منجر می شود. ظاهرا عده ای با مفهوم مقدس وحدت نیز کاسبی می کنند. به ایشان می گویی؛ علی لاریجانی و قالیباف؟! می گویند؛ عدالت و ولایت!! اما همین که می گویی؛ محمود احمدی نژاد؟! می گویند؛ فرود آرام دولت و وحدت!! هنر این جماعت، باج دادن بی مرز به «بهارنمایان» است. مع الاسف ایشان آنقدر که هوای دولت را دارند، هوای انقلاب اسلامی ۳۰۰ هزار شهید را ندارند!! به راستی، بحث ولایت و وحدت است یا کاسبی؟! لاریجانی «۱۱ روز خانه نشینی» کرد یا قالیباف سخن از «بن بست نظام» گفت؟! و آیا جز این است که بعضی جبهه های ناپایدار سیاسی، دوست می دارند ما به ازای حزب الله مظلوم، با عرض معذرت، کمی تا قسمتی «خریت» باشد، نه «بصیرت»؟!
چهار/ ۳: باید هوشیار بود. مبادا دعوای فلانی و بهمانی، سبب شود در مقام قضاوت درباره کلیت مسئولان شریف نظام، مرتکب جفا شویم. این درست که دوست و دشمن، جمهوری اسلامی را به «ملت» می شناسند، اما مسئولان نیز برایند همین جمهوری اسلامی اند. از جمله مسئولان جمهوری نازنین اسلامی، شهید مصطفی احمدی روشن است. او که فقط «نخبه هسته ای» نبود! شهید حسن طهرانی مقدم است. او که فقط «نخبه موشکی» نبود! الحمدلله شمار کثیری از دست اندرکاران نظام، ادامه دهنده راه شهدا هستند. جز این بود، «آقا» شرایط امروز ما را هرگز «خیبری و بدری» توصیف نمی کردند.
پنج: یوم الله ۲۲ بهمن ۹۱ مقدمه مناسبی برای انتخابات خرداد ۹۲ خواهد بود؛ ان شاء الله. مردمی که فردا به این و آن رای خواهند داد، دیروز با حضرت سیدعلی، بیعتی تاریخی و بی مثال کردند. قدر مسلم هر دولت و هر رئیس جمهوری، اگر بخواهد خودش را از اصل ۲۲ بهمن بزرگ تر بداند، از همین ملت شهید پرور، تودهنی سختی خواهد خورد. از همین منظر، «۲۲ بهمن ۹۱» عطر «۹ دی ۸۸» می دهد. «بهار» زنده تر از آن است که «زنده باد بهار» بخواهد. آقای سر قوه! لطف می کنی اگر کلاس بهار را پایین نیاوری. شما کجا و بهار کجا؟! ظاهر شما کجا و ظاهر بهار کجا؟! باطن شما کجا و باطن بهار کجا؟!… بعضی ها از صدقه سر همین ملت و همین ولایت و همین انقلاب و همین ۲۲ بهمن، «شکوفه» زده اند؛ اینک شکوفه خود را از شکوفایی کل بهار، بزرگ تر می بینند! شکوفه انقلاب… نیک اگر بنگری، ملت است. هر که کوفه بازی درآورد، سیلی می خورد.
*** *** ***
با این مردم بیدار، انقلاب اسلامی برای دفاع، به تنها چیزی که نیاز ندارد، خواب است. من نیز در این سالیان روزنامه نگاری، اگر چه زیاد «دیشب خواب بابا رو دیدم دوباره»، اما هرگز مایل نبوده و نیستم درونی دلم را بیرون بریزم. با این همه…
– ایام فتنه ۸۸ دوست و همسنگر پدرم، حاج اصغر آبخضر می گفت: «دیشب خواب پدرت را دیدم. همان لباس خاکی جبهه تنش بود. همان «یا زیارت یا شهادت». طبقه چندم ساختمانی بودیم. از پنجره، درگیری های خیابان را نشان اکبر دادم و گفتم: «آخر این معرکه چه می شود؟!» عکس روی دیوار را نشانم داد و گفت: «با وجود این مرد، انقلاب اسلامی از پس همه فتنه های ریز و درشت قبل از ظهور برمی آید. ما شهدا، هوای این مرد را داریم. مثل امام، دوستش می داریم. ما به کنار، «علمدار کربلا» هم عجیب هوای این مرد را دارد. عجیب دوست می دارد این مرد را. هر وقت شما می گویید؛ «ابالفضل علمدار! خامنه ای نگهدار»، سقای عاشورا به همه ما شهدا آماده باش می دهد».
* عکس روی دیوار، یکی از تصاویر «آقا» بود در مسجد مقدس جمکران… اون عکس عمودیه.
– چند شب پیش، مادربزرگم، خواب «آقا» را دیده بود… به «آقا» گفتم: «ما که از دور، دستی بر آتش داریم و همه چیز را نمی دانیم، فقط با چند خبر، این همه قلب مان می گیرد، این همه آه می کشیم، این همه غصه می خوریم. شما چگونه تحمل می کنید این حجم انبوه اخبار را؟! این همه غم و اندوه را چگونه تدبیر می کنید؟!» «آقا» لبخندی زدند و عکس روی دیوار را نشانم دادند.
* عکس روی دیوار، یکی از تصاویر «آقا» بود در مسجد مقدس جمکران… اون عکس عمودیه.
********* *********
آهای مسئولان! مانیفست ما همچنان همان سرود «دیشب خواب بابا رو دیدم دوباره» است… حتی خواب ما سرشار از بیداری است… مانیفست ما این است؛ «در جنگ با دشمن، ننگه که سازش کرد…».
وطن امروز/ ۲۳ بهمن ۱۳۹۱
- بایگانی: یسار
این اجنبی پرستان بی جنبه
۱: خبرنگاران، بعضا به بهانه «انتقاد»، که حق مسلم خود می دانند، توهین می کنند، تهمت می زنند، غیبت می کنند، فحش می دهند، اذهان عمومی را تشویش می کنند و دروغ می گویند. آیا چون ما خود روزنامه نگاریم، می توانیم کتمان کنیم که لااقل بخشی از جامعه خبری، بی هیچ رحمی به صغیر و کبیر، «تقوای رسانه ای» را قربانی اصول بی اصول ژورنالیسم می کنند؟! البته امیر قلعه نویی آدم با شرفی است، و الا «اجنبی پرستی»، فقط مال ۲ دقیقه بعضی خبرنگاران محترم است!
۲: قطعا «اجنبی پرست» حرف بسیار گل درشتی است، اما قلعه نویی، سالی یک بار، درشتی می کند و خبرنگاران، بعضا هر روز! باور کنیم؛ چیزی که اینقدر «روادارانه» عوض دارد، گله ندارد! شکایت و دادگاه و خشم و «آهای مدعی العموم! چه نشسته ای که ژنرال، از گل نازک تر خطاب مان کرد»، ندارد! اگر نقد، خوب است، چه اشکالی دارد یک بار هم امیرخان، پشت خبرنگاران را کیسه بکشد؟! و حتی اگر نقد همراه با اهانت هم سازنده است، -آن طور که عده ای اعتقاد دارند!- چه عیبی دارد حالا یک «اجنبی پرست»؟!
۳: اما بیاییم و فرض کنیم در جامعه خبری ما هیچ اجنبی پرستی وجود نداشته باشد. لااقل به امیر قلعه نویی نمی توان خرده گرفت، چرا که این همه خبرنگاران علیه او راست و دروغ را بهم می بافند، یک بار هم امیرخان چنین کرده! این همه بعضی خبرنگاران، سرمربی آبی ها را مسخره کرده اند؛ در ازای این همه استهزا، گمانم یک «اجنبی پرست»، این حرف ها را نداشته باشد! معفو است! یک سو، امیر قلعه نویی بی ادبیات است، سوی دیگر، جماعتی مبادی آداب و منادی ادب! حتما معفو است!! واقعا مانده ام؛ خبرنگارانی که این همه توصیه به «جنبه» می کنند، صبر و تحمل و بردباری خودشان کجا رفته؟! پس بیاییم و بی خود، برای خبرنگارانی که گاه اجنبی را می پرستند، شان عصمت و تنزه نتراشیم. «اجنبی پرست»، نه شاخ دارد، نه دم! اجنبی پرستی در پوشش شغل خبرنگاری نیز!
۴: اجنبی پرستی، استعاره ای از غاز بودن همیشگی مرغ همسایه، نزد شماری از اصحاب رسانه است! و الا آنکه بخواهد مانوئل ژوزه (بدترین مربی تاریخ پرسپولیس به حیث آمار) را بپرستد، بیش از آنکه «اجنبی پرست» باشد، «احمق» است! جناب کی روش هم با این کارنامه مثال زدنی (!؟) جایی برای پرستش باقی نگذاشته! آنی درنگ کنید؛ اگر یک مربی وطنی، ترجیحا حمید استیلی، نتایج نیم فصل اول پرسپولیس را می گرفت، چگونه با شلاق بعضی خبرنگاران بدرقه می شد؟! مانوئل ژوزه اما چون اروپایی است، حتی با بدترین نتایج ممکن نیز باید محترمانه نقد شود! به سلابه کشیده نشود، مسخره نشود، به هیچ برنامه زنده و احیانا زننده ای نیاید و پاسخگوی افکار عمومی نباشد! از ورای مقایسه رفتاری که با حمید استیلی و مانوئل ژوزه شد، آیا نمی توان نتیجه گرفت؛ شغل بعضی خبرنگاران، نه شغل شریف خبرنگاری، بلکه شغل کثیف اجنبی پرستی است؟! و از ورای مقایسه رفتاری که با امیر قلعه نویی و کارلوس کی روش شد، آیا نباید به موفق ترین مربی لیگ برتر ایران حق داد که بعضی خبرنگاران را اجنبی پرست بخواند؟! قلعه نویی زمان هدایت تیم ملی، بدون هیچ باختی، و فقط به خاطر حذف در ضربات پنالتی مقابل کره جنوبی، مرد و مردانه به «۹۰» رفت و در لفافه نقد کارشناسانه، همه رقم ناسزا و استهزا را متحمل شد، اینک اما جناب شومن، چند ماه بعد از باخت کارلوس خان کی روش به تیم های رده چندمی لبنان و ازبکستان، برای ۴ تا نقد محترمانه، محرمانه به آپارتمان مرد پرتغالی می رود، تا از او رخصت بگیرد!! آیا امیر قلعه نویی هم اینقدر نجیبانه نقد شد؟! جالب است؛ دوره کنونی، به سبب قرعه آسوده، تا الان باید از صعود تیم ملی به جام جهانی مطمئن می شدیم، لیکن باز هم کاسه «چه کنم، چه کنم» دست گرفته ایم! کارلوس کی روش اما به جای عذرخواهی، ژست طلبکارانه می گیرد و از کیفیت پایین لیگ ایران گله می کند!! و چرا نکند؟! او خوب می داند تا چه حد اجنبی پرست اند شماری از اصحاب رسانه. قلعه نویی بود، تا الان جایش را به مربی دیگری داده بود، مایلی کهن هم بود، همین طور. سر دراز دارد قصه اجنبی پرستی… آنقدر دور و دراز که هرگز مجید جلالی، رنگ صندلی تیم ملی را به خود نمی بیند. دربی، شهرآورد بی خودی بود، اما نه بی خودتر از بازی تیم ملی مقابل لبنان و ازبکستان!! و الحق که در قیاس با تیم ملی کی روش، دربی سرافرازانه ای داشتیم! واقعا اگر قرار به این نتایج تیم ملی بود، چه ضرورتی داشت پول زبان بسته مملکت را در جیب مربیان اجنبی بریزیم؟! که برای ۲ تا نقد یواشکی هم، دیگر مجبور نباشیم راهی خانه طرف شویم!! آری، ما هم خبرنگار اجنبی پرست داریم، هم خبرنگاران اجنبی پرستی که از رئیس شومن شان خط می گیرند!
۵: امیر قلعه نویی به «کلهم» می گوید «کل یوم»، «کربکندی» را «گربه کندی» صدا می زند، و به «ذوب آهن» می گوید «ذبّ آهن»! جز اینها سوتی دیگر امیرخان چیست؟! قلعه نویی اما با نام خدا سخن می گوید، هنگام پیروزی و شکست، اهل بیت را فراموش نمی کند، قم و جمکران و زیارت امام زاده آقا علی عباسش ترک نمی شود، وقت قهرمانی، نماز شکر می خواند، در برهه های مختلف، وطن دوستی خود را ثابت کرده، و آمار فتوحاتش با اینکه از تعداد لیگ برتر ما بیشتر است، لیکن هنگام باخت، از نقد و توهین و تهمت، فرار نمی کند. خوب یا بد، نه فقط سطح لیگ برتر ما، از سطح تیم ملی، بالاتر است، بلکه سطح موفق ترین مربی این مرز و بوم نیز از سطح بعضی خبرنگاران مثلا وطنی، بالاتر است. امیر قلعه نویی با این همه رکورد، قطعا از سر خبرنگارنماهای اجنبی پرست، زیاد هم هست، گیرم ملاک ما کوچینگ ژنرال باشد در روز دربی!
۶: سوتی دادن و چند کلمه را پس و پیش خواندن، برای یک مربی فوتبال تجربی که اغلب عمرش در زمین خاکی های جنوب شهر سپری شده، عیب نیست. عیب آن است که عده ای اجنبی پرست، مدعی جامعه مظلوم خبرنگاری شده اند. همان کسانی که فردا در زردنامه های شان خواهند نوشت؛ «موفقیت پرسپولیس، بیشتر به خاطر بگوویچ است تا یحیی گل محمدی»! همان کسانی که امروز می نویسند؛ «کارلوس کی روش از ظرف فوتبال ما بزرگ تر است»! همان کسانی که دیروز نوشتند؛ «مربی گری تیم ملی برای قلعه نویی، لقمه گنده تر از دهان بود»! لقمه گنده تر از دهان اما «لقمه خبرنگاری» است، برای جماعت اجنبی پرست!
*** *** ***
همه به امیر قلعه نویی، یک تشکر درست و حسابی بدهکاریم. ژنرال، شاید بی آنکه خود بخواهد ثابت کرد؛ اجنبی پرستی، هنوز آنقدر بد و مذموم هست که حتی صدای اجنبی پرست ها را هم درمی آورد… نشان به نشان خواب آشفته بعضی ها، قبح اجنبی پرستی در این دیار هرگز نریخته! ممنون گل پسر نازی آباد… بعد از تشر تو، حالا راحت تر از کارلوس مغرور انتقاد می کنند، حتی بعضی ها!
وطن امروز/ ۱۴ بهمن ۱۳۹۱
- بایگانی: یسار
جذب حداکثری؛ آری، اما…
چه بهتر که مطلع پلاک امروز را مزین به حدیثی از امام حسن عسکری (ع) کنم؛ «مومن برای مومن، برکت، و برای کافر، اتمام حجت است». «تحف العقول، صفحه ۴۹۸»
*** *** ***
یک: گاهی که بعضی رجل سن و سال دار سیاست، بیش از حد از در صلح و صفا وارد می شوند، صدای آرمان خواهان جامعه به نشانه اعتراض بلند می شود؛ «چرا می خواهید به فتنه گران تخفیف بی خود دهید؟!» موسپیدان اما مخلص جواب شان این است؛ «جذب حداکثری».
دو: جذب حداکثری اگر چه شرط عقل است، لیکن تاکید «آقا» روی این مفهوم، اهمیت آن را مضاعف می کند. با این همه، از بعضی عناصر سیاسی باید سئوالاتی پرسید؛
دو/ ۱: آیا سوژه جذب حداکثری فقط خواص سیاسی اند؟! اگر نه، پس چرا در باب جذب حداکثری، آنقدر که به جذب چند فتنه گر دانه درشت توجه می شود، کوششی برای جذب توده هایی که ذهن شان پر از معماهای بی جواب است، نمی شود؟! آیا رواست که حتی درباره جذب حداکثری نیز شاهد تبعیض باشیم؟!
دو/ ۲: صرف نظر از بحث خواص و عوام، آیا جذب حداکثری به معنای تنها گذاشتن مفاهیم عالیه است؟! آیا ما حق داریم به گونه ای بر مدار جذب حداکثری حرکت کنیم که در ازای جذب فرضی چند فتنه گر عذرخواه، مفاهیمی از قبیل عدالت، مبارزه، پایداری، ایستادگی، آرمان خواهی و… دچار انزوا شوند؟! آیا جذب کردن چند عنصر ناراحت، ارزش چنین خسران بزرگی را دارد؟!
دو/ ۳: قطعا عده ای استثنا وجود دارند که جذب حداکثری شامل حال شان نمی شود. یعنی رفتار و گفتارشان آنقدر وقیحانه و رذیلانه است که لیاقت ورود به سفینه انقلاب اسلامی را ندارند. این جماعت سوژه دفع حداقلی اند. سئوال من از بعضی عناصر سیاسی این است؛ مشخصا و به طور مصداقی بفرمایید احیانا چه کسانی از چارچوب جذب حداکثری به تعریف شما، خارج اند؟! و آیا اصلا قائل به مفهوم دفع حداقلی هستید؟!
دو/ ۴: مراد از گفتمان جذب حداکثری چیست؟! جذب ما به فتنه گران؟! یا جذب فتنه گران توبه کننده به ما؟! آیا هدف از جذب حداکثری فقط و فقط احیای فریضه «شتر دیدی، ندیدی» است؟! آیا کمی آنها باید کوتاه بیایند، و کمی بیشتر از آنها، ما؟!
دو/ ۵: اگر حتی بصیرت، بنا به تعبیر حکیمانه رهبرمان آفت دارد و آفتش «غرور» است؛ آفات جذب حداکثری چیست؟! و اگر جذب حداکثری، بد و نارس و شل و ول و افراطی و تفریطی انجام شود، چه مضراتی خواهد داشت؟!
دو/ ۶: اگر جذب حداکثری را نادرست انجام دهیم و نتیجه اش، احیای مجدد فتنه و سران فتنه باشد، کار عاقلانه ای است؟! هیچ دقت کرده ایم که متاثر از سیاست جذب حداکثری، اصحاب انقلاب قرار است بیشتر شوند یا زبان عناصر ضد انقلاب، درازتر؟!
سه: شگفتا! واقعا شگفتا از روی اصحاب فتنه… این روزها گاهی که رسانه های زنجیره ای را دنبال می کنم، آنچه زیاد می بینم عناوینی از این دست است؛ «تغییر لحن آقای عسکراولادی کافی نیست!»، «ایشان باید رویه اش را نیز تغییر دهد!»، «عسکراولادی باید از اصول گرایان بخواهد که بابت رفتار و گفتارشان، از مردم و اصلاح طلبان معذرت خواهی کنند!»، «ما از سخنان ایشان استقبال می کنیم، اما شرکت در انتخابات، حقی نیست که عسکراولادی و عسکراولادی ها بخواهند به ما بدهند یا ندهند!» و…
چهار: بگذارید وارد مصادیق شوم، تا بیشتر معلوم شود وقتی جذب حداکثری، افراطی انجام می شود، چه نتیجه ای در پی دارد. جناب رسانه ملی وقتی دوربین صدا و سیما را کیلومترها آن طرف تر از جذب حداکثری، مقابل سرکار خانم معصومه ابتکار قرار می دهد، (به عنوان نماینده قشر دانشجو!) باید هم این گونه محصول اش را ببیند که عضو شورای شهر تهران، برود با فلان رسانه گفت و گو کند و بگوید؛ «تمام مولفه های زن مسلمان در حجاب، خلاصه نمی شود!… رویکرد پهلوی اول، بهبود زندگی مردم بود!… نفوذ تفکر امام بر اساس تحولاتی بود که دکتر شریعتی پایه گذاری کرد!…». معصومه ابتکار اگر چه در فتنه ۸۸ تا اوایل سال ۸۹ عمدتا در دفاع از فتنه و فتنه گران موضع می گرفت، اما پس از آن مقطع، ترجیح داد کارنامه خود را بیش از این تیره و تار نکند. مع الاسف صدا و سیما با کاریکاتور کشیدن از مفهوم جذب حداکثری، زبان سرکار خانم را باز کرد! حالا عضو شورای شهر تهران به دفاع از مهندس و شیخ اکتفا نمی کند! حجاب را می زند! از رضاخان دفاع می کند! به امام اهانت می کند! و البته مقصر چنین سخنان گل درشتی در وهله اول، همان رسانه ای است که مفت و مجانی دوربین خود را در اختیار اعوان و انصار فتنه می گذارد. من از شمای خواننده سئوال می پرسم؛ آیا به چنین رویه ای می گویند «جذب حداکثری»؟!
*** *** ***
عالیجنابان با تجربه تر از ما! ای کسانی که بیش از ما سرد و گرم سیاست را چشیده اید! موسپیدان! فداییان جذب حداکثری! آنی درنگ کنید که اگر فتنه به ثمر رسیده بود، اگر نقشه سران فتنه گرفته بود، اگر خون شهید غلام کبیری و ذوالعلی نبود، آیا باز هم مجال داشتید این همه بی قاعده بر طبل جذب حداکثری بکوبید؟! آیا اصلا قائل به این هستید که فتنه ۸۸ سران فتنه ای هم داشت؟! و آیا فکر نمی کنید اهل و عیال فتنه، بازگشت به نظام را، نه برای رجوع دوباره به آغوش پر مهر ولایت فقیه، بلکه برای اتمام کار نیمه تمام شان در فتنه ۸۸ می خواهند؟! این را من نمی گویم به خدا! خودشان می نویسند که «برای رسیدن به مقصود اصلاحات، تنها راه باقی مانده، استفاده از فرصت انتخابات است».
آقایان! این جماعت هر وقت نوشت «اصلاحات»، منظورش «براندازی نظام ۳۰۰ هزار شهید» بود. هنوز هم شک دارید؟!
جوان/ ۲ بهمن ۱۳۹۱
- بایگانی: یسار
بحران «مالی» و «بحران مالی»
امریکا که قرار بود بعد از کشتن بن لادن، جل و پلاس سربازان خود را از افغانستان جمع کند، ظاهرا بیرون بیا نیست! اما حضور نظامی یانکی ها چه رهاوردی برای همسایه شرقی ما داشته؟! صلح، آرامش، سازندگی، امنیت، رفاه و اشتغال؟! یا کشت و کشتار، کشت بیشتر تریاک، رشد بیشتر قاچاق و فربه شدن بیشتر طالبان؟! کم و بیش وضعیت همسایه غربی نیز بر همین منوال است. در عراق، تروریست های سلفی، دقیقا همان کاری را انجام می دهند، که طالبان در دیار افغان. اگر دیروز، صدام در زندان های بغداد، خاندان حکیم و صدر را وحشیانه می کشت، امروز در عراق، صبحی به شام نمی رسد، الا اینکه از چندین جای مختلف، اخبار اقدامات تروریستی مخابره شود. البته در عراق، ظاهرا، امریکایی ها حضور نظامی ندارند، اما تروریست ها خیال امریکا را بابت ناامن کردن بین النهرین، و دامن زدن به اختلافات قومی و تفاوت های مذهبی جمع کرده اند. واقعا تلخ است آنچه این روزها در عراق می گذرد؛ جنوب عراق محل جولان انگلیسی هایی است که بوی نفت بصره به مشام شان خوش نشسته. شمال عراق تبدیل به پاتوق شرکت های چند ملیتی شده که اغلب صهیونیستی اند. جبهه استکبار اصلا بدش نمی آید در شمال عراق، شمال غرب ایران، و جنوب ترکیه، به بهانه استقلال قوم کرد، از یک «اسرائیل جدید» پرده برداری کند. مرکز عراق هم هر روز شاهد تلفات سنگین ناشی از ترورهای بی وقفه است. واقعیت این است که این روزها در عراق، غرب اندازه صدها صدام کار می کند! در چنین منظومه ای باید دید که چه کار سختی دارد دولت نوری مالکی. و چقدر باید اهل تشیع و تسنن عراق هوشیار باشند که عراق در دام نقشه های تفرقه افکنانه نیفتد. قصه سوریه هم اگر چه کمی حادتر، زیرمجموعه همین ماجراست. اگر در سرزمین های اسلامی، رد پای غرب را درست ببینی، سرمنزلی جز ناامنی و اغتشاش ندارد. آن از افغانستان، آن از عراق، این هم از سوریه. اینک اما فرانسه هم مشخصا وارد گود شده تا به بهانه های واهی، مالی را دوباره تسخیر کند. مالی برخلاف کشورهای همسایه اش، نفت و گازی بی مانند دارد و موقعیتی ممتاز. آیا شما باور می کنید قصد فرانسه از لشکرکشی به مالی، مقابله با فلان گروهک شورشی، یا استقرار دموکراسی باشد؟! امریکا در افغانستان و عراق، چه گلی به سر مردم غرب آسیا زد که حالا فرانسه خاطرخواه صلح و آرامش مردم شمال آفریقا شده؟!
*** *** ***
دنیای استکبار در گذر از جنگ نرم، دوباره به این سوی و آن سوی، لشکرکشی فیزیکی می کند! «استکبار» باز هم بوی «استعمار» گرفته! روزگاری که خیلی هم دور نیست، جبهه غرب فکر می کرد با یک «کلیک» یا «فشار یک دکمه» یا «اینترنت» و «فضای مجازی»، بازی عالم را به سود خویش تمام می کند! و از دنیای به این بزرگی، «دهکده جهانی» می سازد! خودش هم می شود کدخدای جهان! کدخدا که چه عرض کنم؛ خدای جهان! جبهه استکبار البته توهم زده بود! و اینک دوباره مجبور است برگردد به همان روزگاری که اگر جایی، کشوری، منطقه ای را می خواست، لاجرم باید زحمت لشکرکشی و هزینه های سرسام آور نظامی را متحمل می شد! چند سال پیش شاید احدی فکر نمی کرد؛ فرانسه برای چند بشکه نفت بیشتر یا چند لوله گاز مفت، به کشور مالی لشکرکشی کند! دقت کنید؛ این اتفاق در اوایل سال «۲۰۱۳ میلادی» رخ داده! و باز هم دقت کنید؛ فرانسه «ناپلئون بناپارت» ندارد، بلکه فقط در یک قلم، کارخانه ماشین سازی «رنو» ۷۵۰۰ کارگر اخراجی دارد! ندید معلوم است؛ بحران «مالی» هم به «بحران مالی فرانسه» اضافه خواهد شد! غرب اگر با لشکرکشی نظامی می توانست کدخدای جهان شود، قرن گذشته میلادی، قرن بهتری بود! و غرب اگر با یک کلیک می توانست خدای جهان شود، لشکرکشی نظامی نمی کرد! راستی، کدام کدخدا اینقدر بدهکار و بدبخت؟! ندید معلوم است شعار فردای مردم معترض فرانسه به اوضاع ریاضت اقتصادی… «بحران مالی» خودمان را حل کنید؛ «مالی» پیشکش!
جوان/ ۱ بهمن ۱۳۹۱
- بایگانی: یسار
بسم الله…
هر کدوم از متن ها خودش یه تلنگر بود….
آقای قدیانی گفتین: “خنده ام گرفته حسابی! بر من ببخشید. دیشب داشتم پلاک روز سه شنبه را می خواندم که متوجه شدم حرف اصل کاری را نزده ام! یعنی آن همه حرف اول مطلب را نوشته بودم و بعد اشاره به آن ۲ نکته کرده بودم که بروم سراغ حکایتی از روز اربعین، اما از قرار یادم رفت! متن «جمهوری نازنین اسلامی» را می گویم. ببینی عاشق شده ام یا پیر؟!”
به نظر من اون پسر بچه هم حواس شما رو پرت کرده بود که یادتون رفت…
می‌ارزه اگه حتی یه مدت هیچ متنی ننویسید و سمفونی مورچه‌ها رو کامل کنید.
اما قبل از فرصت برای نوشتن، دعا می‌کنیم حس خوب نوشتن این رمان فوق العاده رو داشته باشید.
“آن مشهدی که من دیدم، آن گنبدی که من دیدم، آن صحنی که من دیدم، آن امام رضایی که من دیدم، هیچ کم از کرب و بلا ندارد، هیچ کم از کاظمین ندارد، هیچ کم از سامرا ندارد.”
عشق دلبری می کشدم به هر طرف
از صحن رضا، رَوَم به ایوانِ نجف…
مشهد الرّضا عجب صفایی دارد
بهر عاشقان حال و هوایی دارد
اما خودِ حضرت رضا می گوید
اِیوان نجف عجب صفایی دارد…
تصویرها خیلی زیبا هستن، مخصوصا هم اولی…
پس “آلزایمر موضوعی” هم داریم!!!
آلزایمر دو دو تا چهار تایی!
فقط نکته ای هست که این دو دو تا برسه به چهار تای دنیا یا چهارتای آخرت…
ممنون!
آخ شرهانی…
خیلی قشنگ بود. ممنون
مورچه!… چقدر از این آیت الله غافل بودم نگو!… فداشون بشم با اون عشق بازیشون با شهدا و شکلاتها!… شیرین بود این متن. ولی اصلا انگار نمیشه تلخش نکنید با اون حضرات؟
بعد این “آسینتامن” یعنی چی؟
گونه نادری از آدمیزاد
مبتلا به مرض آلزایمرند…
بر اساس مصلحت بعضی ها،
تنظیم می کنند فراموشی شان را.
آلزایمر را هم «سیاسی» می گیرند…
آلزایمر، «مریضی» شان نیست؛ «مرض» شان است!
آهای آقایان!
ممنون می شویم این همه له نکنید ما را زیر دست و پای زمخت و زشت سیاست.
طوفان، گاهی درخت به چه بزرگی را می زند زمین، اما مورچه به این کوچکی را یک میلیمتر نمی تواند تکان دهد!…راست میگین ها
ولی ما بعضی وقتا با یه فوت میفتیم 🙁
بی ربط:
*السلام علیک یا علی ابن موسی الرضا*
http://uploadtak.com/images/n4625_emamrezafadatbesham.mp3
قائدنا خامنه ای… امام خامنه ای، سیدنا خامنه ای، عشقنا خامنه ای، قلبنا خامنه ای
.
.
.
روح ما خامنه ای
امید ماخامنه ای
تکیه گاه انقلاب ما خامنه ای
نایب امام زمان ما خامنه ای
خار در چشم دشمن ما خامنه ای
شور ما… شعور ما خامنه ای
همه چیز ما خامنه ای
بابای ما خامنه ای
…………………
آخرش کولتون کرد پیرمرد؟؟!!
مورچه را می شود بالا برد؟!
قبل از اینکه شروع به خواندن متن کنم، باید بگویم تیتر و عکس ها، حس خیلی خیلی قشنگی دارد!
داداش حسین؛
ممنون بابت این همه حس خوب! خدا وکیلی گرداندن چنین وبلاگی با این حجم متن و عکس و دقت و زیبایی و کامنت و… کار بسیار سختی است.
۳۹۴* امیرالمومنین حضرت علی علیه السلام:
هر کس خداى سبحان را فراموش کند؛ خداوند خودش را از یاد او ببرد و دلش را کور کند…
(غرر الحکم، ۸۸۷۵)
آهای ۹۲!
اول حریفت را بشناس، بعد فتنه کن…
“لاکردار آلزایمر را هم «سیاسی» می گیرند رجل سیاسی! آلزایمر، «مریضی» شان نیست؛ «مرض» شان است!”
واقعا ها!
چیزی که این وسط خیلی روی مخ است، این است که این آقایان چرا چیزی به نام خجالت و شرم و حیا را نمی شناسند؟!
مردم دارند می خندند بهشان؛ نمی بینند؟!
نمونه تاریخی زیاد داریم از آدم هایی که بنا بر مصلحت و منفعت و سیاسی بازی، دچار فراموشی می شوند. یاد انس بن مالک افتادم. امیرالمومنین یکبار ازش پرسید که مگر رسول خدا در غدیر خم نگفت: “من کنت مولاه، فهذا علی مولاه”؟! به دروغ گفت: یادم نمی آید… و امیرالمومنین نفرین اش کرد که به درد برص دچار شد.
حواس آقایان باشد که نفرین امام زمان، ولی اش و مادران شهدا و ملت، دامن گیرشان نشود. به اسلام دارند ظلم می کنند با موضع گیری های بی سر و ته شان. مگر چند سال از فتنه گذشته؟ لااقل صبر نمی کنند که یک دهه بگذرد و بعد در تاریخ دست ببرند که فلانی تقصیر نداشت و بهمانی گول خورد و اون یکی بی گناه بود. هنوز همه وقایع ۸۸ با جزئیاتش، جلوی چشمان مان هست. یعنی واقعا هنوز متوجه ابعاد قضیه نشده اند که اگر زبانم لال، فتنه ۸۸ به ثمر می رسید، چه بر سر مملکت و نظام می آمد؟!
نام بیمار: اسمش رو نیار
نام بیماری: آلزایمر مصلحتی
سلام، شب همگی بخیر، وفات حضرت سکینه(س) و حضرت رباب علیهما السلام بر شما تسلیت باد.
… «چند شب پیش خوابش را دیدم. دیدم دم در یک باغ قشنگ ایستاده، با همان لباس سپاه. همان چشم سیاه! گفتم: محمدابراهیم! این باغ کجاست؟ چرا پس داخل نمی روی؟ جواب داد: در این باغ، همه شهدای سر جدا جمع اند. دارم صبر می کنم شما بیایی، با هم برویم»…
ممنون، خیلی خوب بود.
سلام…
عالی بود، مخصوصا متن اولی، عکس هم که دیگه…
این موجود ریز و پرکار همونیه که میگه:
(حَتَّى إِذَا أَتَوْا عَلَى وَادِ النَّمْلِ قَالَتْ نَمْلَةٌ یَا أَیُّهَا النَّمْلُ ادْخُلُوا مَسَاکِنَکُمْ لَا یَحْطِمَنَّکُمْ سُلَیْمَانُ وَجُنُودُهُ وَهُمْ لَا یَشْعُرُونَ” )
🙂
فردا هر کسی ازین جمع، شهدا رو زیارت کرد ما رو هم دعا کنه.
خیلی التماس دعا
راستی آقای قدیانی! خیلی هنرمندید که از داخل هر موضوعی یه نکته بصیرتی و عبرت آموز درمیارید…
خدا حفظتون کنه
داشبورد (گفت و شنود)
گفت: نامه نگاری برخی از عوامل زندانی فتنه ۸۸ و انتشار آن در بیرون زندان، بدجوری شک و تردید گروه های اپوزیسیون را نسبت به آنها برانگیخته است.
گفتم: چه شک و تردیدی؟!
گفت: خطاب به آنها می گویند «اگر در زندان تحت فشار هستید، چگونه می توانید آزادانه نامه بنویسید و به مسئولان رژیم ناسزا بگوئید و اگر تحت فشار نیستید چرا می گویید که در زندان اختناق و فشار هست»؟!
گفتم: خب! حرف حساب می زنند… حالا جواب آنهایی که از زندان علیه نظام بیانیه صادر می کنند چه بوده است؟!
گفت: چه جوابی دارند که بدهند. فعلا دارند قضیه را ماست مالی می کنند.
گفتم: افسر راهنمایی به یارو گفت؛ گواهینامه داری؟ یارو گفت؛ بذار توی داشبورد رو بگردم. شانست بزنه، داشته باشم که کارت راه بیفته!!
پدر شهید آلزایمر می گیرد، مادر شهید آلزایمر می گیرد… خدایا به ما رحم کن… وقتی خواندم که این دو عزیز آلزایمر گرفته اند خیلی دلم گرفت. مادر خودم نیز آلزایمر دارد. خدایا مددی…
بدترین درد دنیاست این آلزایمر.
خدا همه بیماران را شفا دهد. برای هر دو عزیز شفای عاجل از خدای منان خواستارم.
درود بر خامنه ای رهبر
……………
آرشیو عکس ها و فیلم هایی که از فتنه ۸۸ دارم را مرور می کردم؛
واقعا می شود انکار کرد آن جنایات را؟
دو کاندید شکست خورده ای که چند بار در میان آشوبگران حاضر شدند و آن آبروریزی ها را به بار آوردند، چگونه قابل دفاع شدند؟!
پناه بر خدا از این جماعت بی حیا…
پنج روز تا روز عید اهل بیت باقی است
امام علی علیه السلام: نهم ربیع الاول، روز عید اهل البیت است.
بحار الانوار مجلسی، ج ۹۵، ص ۳۵۳
در این آشفته بازار سیاست، من یکی دوست دارم
با موریانه های فرشته ای ائتلاف کنم؛
فرشته نازنین «آسینتامن».
؛
سلام بر حسین*
نفهمیدم چه وقت چشمانم تر شد. اما گمانم از آنجایی که می خواندم؛ “آمد دیدار ما. از من پرسید؛ چیزی نمی خواهی؟! گفتم: …، زیارت امام رضا را می خواهم!”
اما دستانم خیس شده بود وقتی به اینجایش رسیدم؛ “امام حسین، عطر امام رضا را دوست دارد… شما نمی دانید چقدر دوست دارد؛”
عوض آن مشهد، تو رو به خدا بگذار تا کربلا کولت کنم!
تو رو به خدا بگذار تا کربلا کولت کنم! دلم برای خامنه ای تنگ شده.
تو رو به خدا بگذار تا کربلا کولت کنم! شما ایرانی ها عطر مشهد می دهید.
تو رو به خدا بگذار تا کربلا کولت کنم! امام حسین، عطر امام رضا را دوست دارد…
اجازه بده!
آیت الله جوادی آملی: زاهدان و عابدانی که پیوندی با جهاد و شهادت و مبارزه ندارند، خواسته یا ناخواسته دوستدار امام غایب اند نه امام قائم(عج). مطلوب اینان غایب آل محمد(ص) است نه قائم آل محمد(ص).
http://kayhannews.ir/911028/3.HTM#other303
هیچ مورچه ای عضو «حزب باد» نیست
سلام علیکم؛
«چند شب پیش خوابش را دیدم. دیدم دم در یک باغ قشنگ ایستاده، با همان لباس سپاه. همان چشم سیاه! گفتم: محمدابراهیم! این باغ کجاست؟ چرا پس داخل نمی روی؟ جواب داد: در این باغ، همه شهدای سر جدا جمع اند. دارم صبر می کنم شما بیایی، با هم برویم».
یه کمی گیج شدم این خواب قبل از شهادت بود؟ مادرشون دیدند؟
روز دوم ربیع چند خطی از خاطره پیاده تا اربعین دوستی را خواندم، اربعینی شدم اصلا ربیع یادم رفت!
***
بسم الله
کربلا را با آدابش برو. همان طور که نماز را با آدابش می خوانی. کربلا را یک اربعین پیاده برو، با کاروانی که همگی معجر به سر دارند. آن وقت می توانی بعضی روضه ها را بفهمی یعنی چه. حداقل بتوانی یک درصدی، یک هزارمی از روضه را درک کنی. اصلا به نظر من دنیا را گذاشته اند برای درک روضه… خاصیت زمین کربلا را دیگر مسیر نجف-کربلا ندارد… پرده ای بر دل مومن نیست تا نتواند بگرید…
برف و آفتاب گفت: حس خوب نوشتن…
چند وقتی هست که به نظرم ننوشتم از نوشتم بهتر است، و بعضا به این نتیجه می رسم نبودنم در این عرصه بهتر از بودنم.
از این فتنه های شام و عراق و زبانم لال البته شاید فتنه ۹۲ (خاک بر سر فتنه گرا از همین حالا) که بگذریم: ۴۴ نفر آنلاین
آری به کوری چشم بعضی ها، پدرِ من از همه گردن کلفت تر است!
روزی پسری شلوغ با مادرش در لباس فروشی، مشغول خرید بودند. مادر از فروشنده خواست پیراهنی برای پدرِ پسرِ بدهد. فروشنده پیراهنی با سایز متوسط (Medium) آورد،
پسرِ شلوغ با دیدن یقه پیراهن خنده تلخی کرد و به فروشنده گفت:
آقای مغازه دار! سایز پدر من چهار ایکس لارج (۴X-Large) است. یعنی گردنِ پدرِ من کلفت است و این پیراهن برای او خیلی کوچک می باشد.
فروشنده تبسّم مرموزی کرد و گفت: آی شلوغ! پس تو هم گردن کلفت زاده ای!!! و ادامه داد، ببخش پسرم! حقیقتش پدرانی که معمولا به خرید نمی آیند و مادران برای آنها خرید می کنند؛ سایز گردنشان کوچک است. یعنی مادر که تصمیم گیرندۀ حضور پدر باشد، قطعا پدر نمی تواند گردن کلفت باشد،
پسر کمی خودش را جمع و جور کرد و گفت: حق با شماست. امّا پدر من در عدم حضور محذوراتی دارد، و گرنه پدرِ من به کوری چشم بعضی ها، از هم گردن کلفت تر است. چطور بگویم…
پدرِ من در واقع از گردن کلفتی در زندان است. البته نه زندان قزل حصار. به نوعی ایشان نیز در حصر مسقّف به سر می برد. (حصر مسّقف: کسی را شامل می شود که برای حضور در ملاء عام و جاهایی که سقف ندارد، شرم حضور دارد.)
بله پدر حتی در روزهای جمعه –که طرح زوج و فرد هم اجرا نمی شود– باز نمی تواند از منزل بیرون بیاید، لذا از فیض نماز جمعه هم محروم هستند.
چند وقت پیش، قرار بود به دهاتمان برویم که آن سفر هم لغو شد.
در هر صورت همه اینها و خانه نشین شدن پدرِ من، نه از چیز دیگر بلکه از گردن کلفتی اوست.
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
پی نوشت :
۱- یاسر هاشمی رفسنجانی در مصاحبه با فصلنامه پرس و جوی روزنامه اعتماد اوایل دیماه ۱۳۹۱:
آیا امکان دارد برآیند نظر پدر به این سمت برود که در انتخابات سال ۹۲ شرکت کنند؟
من به عنوان فرزند می‌گویم، مهم‌تر از همه مادر است که خیلی مخالف حضور پدر هستند.
۲- آیه الله جنتی در خطبه های نماز جمعه تهران بیست و دوم دیماه:
شکست خورده های سیاسی این روزها صحبت از انتخابات آزاد می کنند و یکی از آنها که از همه گردن کلفت تر است مدتها قبل این موضوع را مطرح کرده و بقیه هم پشت سر او این خط را دنبال کردند.
خدا بهتر می‌دونه. شاید صلاح بعضی مریض ها تو شفا گرفتن نباشه. اما خدایا؛ حالا که شفا نمی‌دی؛ حداقل یه آلزایمر درست و حسابی و واقعی بهشون بده که ما یه نفس راحتی بکشیم دیگه!!
*******************************
آزاد اندیش راست می گوید، من هم چندیست از دور نظاره می کنم.
این روزها خیلی روحم مجروح است.
آهای حسین قدیانی!!! حضرت ماه تان فرمودند: تصاویر شهدا را از دیوارهای خانه هان برندارید.
غیر از تهران و یکی دو شهر دیگه، سایر شهرها به بهانه زیباسازی و یکسان سازی قبور شهدا، دیگه شاهد تصاویر شهدا نیست که شاهد تصاویر تمیز کردن مادران شهدا باشد. چرا از این بابت چیزی نمی گویی؟؟؟
سلام بر داداش حسین بچه بسیجی ها و سید احمد بزرگوار…
اول گفتم یه سلامی عرض کنم بعد متن رو بخونم.
نمی دونم من رو یادتون میاد یا نه؟!! اما من همیشه به قطعه بهشتمون سر می زنم.
راستی! دیروز با دوستم رفته بودیم بهشت زهرا قطعه ۲۶…
داشتم براش از مورچه های مزار بابا اکبر می گفتم از سمفونی مورچه ها…
سلام اخوی؛
باز هم میگم چه روضه ای میخواند قلمت…
سلام؛
ممنونم از مطلب زیبا و خواندنی.
با “ضریح عشق” به روزم…
با تشکر
کاش یه نفر هم از گنجشک هایی بنویسد که بی هیچ غروری از آسمان به زمین می آیند از گندم روی مزار شهدا روزی خود را برمی دارند، از آب جمع شده داخل شیار کوچک اسامی شهدا که با آن مزارشان شسته شده آب می خورند و پر باز می کنند و می روند…
سلام رفقا؛
سری هم به ما بزنید!
جامانده؛ بفرمایید:
http://www.ghadiany.ir/?p=109
بیشتر از یک ساعت میشه دارم دنبالش می‌گردم. آخه هر متنی رو که باز می‌کنم؛ بی‌اختیار تا آخر می‌خونم!
اما داستان مورچه‌ها یه چیز دیگه‌ست!
حال می‌کنم هر جور شده، بالاخره تو سرِ پوک این سرگشاده دو سه تا می‌زنی.
حالا با آبلیمو شده، با آلزایمر شده، با جدول مندلیف شده یا با مریخ و الخ.
***********
قلمت پر برکت داداش
ظاهرا لازمه بعضی دوستان نا امید، مجددا این مطلب رو بخونن:
http://www.ghadiany.ir/?p=16834
“آهای دوستان عزیز! اولا؛ این همه گرم و نرم نیست «جنگ نرم». ثانیا؛ وبلاگ ها بسیار موثرند در این جنگ سخت.”
ممنون برف و آفتاب؛
لطف کردید.
. $$$$$$_______________ ______________$$$$$
__$$$$$$$$*_____________________,,$$$$$$$$*
___$$$$$$$$$$,,_______________,,$$$$$$$$$$*
____$$$$$$$$$$$$___ .____.___$$$$$$$$$$$$
____$$$$$$$$$$$$$,_’.____.’_,,$$$$$$$$$$$$$
____$$$$$$$$$$$$$$,, ‘.__,’_$$$$$$$$$$$$$$$
____$$$$$$$$$$$$$$$$.@:.$$$$$$$$$$$$$$$$
______****$$$$$$$$$$$@@$$$$$$$$$$$****
__________,,,__*$$$$$$@$$$$$$*,,,,,,
_____,,$$$$$$$$$$$$$* @ *$$$$$$$$$$$$,,,
____*$$$$$$$$$$$$$*______*$$$$$$$$$$$ *
___,,*$$$$$$$$$$$$$__.@.__$$$$$$$$$$$$$*,,
_,,*___*$$$$$$$$$$$___*___$$$$$$$$$$*__ *’,,
*____,,*$$$$$$$$$$__________$$$$$$$$$$*,,____*
______,;$*$,$$**’____________*$*$$*$***,,
____,;’*___’_.*_________________*___ ‘*,,
,,,,.;*_____________—________________ ‘**,,,,
ما مخلص همه ی مادرای شهداییم. ما پروانشونیم ببینید.
از قطعه ۴۴ ام واسمون عکس و خاطره بیارید… راستی این مورچه ی قبر بابا اکبر نیست؟
»»پیام رهبر
رهبر معظم انقلاب: این شخصیت(شهید مجتبی نواب صفوی) نباید فراموش شود. نواب احساس مبارزه و آن میل به مبارزه را و فهم اینکه باید مبارزه کرد را در دل من زنده کرد یعنی اولین کسی که در ذهن من تاثیر گذاشت ایشان بود.
http://www.irdc.ir/fa/content/4930/default.aspx
از زبان ضریحی که تا چند روز دیگه تعویضش می‌کنن:
شش‌گوشه‌ام پر است پر از اشتیاق تو
آقا خودت بگو چه کنم با فراق تو
حنانه می‌شوند ستون‌های پیکرم
وقتی که می‌برند مرا از رواق تو
هر وقت روضه‌ی تو به پا شد گریستم
با سینه‌ام چه‌ها که نکرده است داغ تو
هر صبح و شام کعبه به من رشک برده است
دل برده از حجاز صفای عراق تو
در نامه‌ای نوشته ضریح جدیدتان
شش گوشه‌ام پر است پر از اشتیاق تو
«حسین علاءالدین»
وای خیلی قشنگ بود… عجب خاطره ایی…
خیلی متشکرم!
یا ربّ الحسین بحقّ الحسین إشف صدر الحسین بظهور الحجّة…
اللهم ارزقنا شهادة…
http://uploadtak.com/images/m2449_motieivelayat.mp3
جمعیت این راهپیمایی عظیم امسال بالای ۲۰ میلیون نفر بود. حالا مسئولین عراقی به چه دلیل آمار ۱۷ میلیون دادن بماند؛ لطفا آمار رو کنید.
ای کاش دوربین های حرفه ای شمارنده جمعیت نصب می شد تا جمعیت دقیق و مستند ذکر می شد.
خدا قوت؛
ای کاش بیشتر از این معجزه با عظمت اربعینی می نوشتید.
این یادداشت عالیه در مورد اربعین لطفا منتشر کنید.
اگر خواستید بفرمایید کدش html رو که شامل تصاویر و فیلمش هست بفرستم براتون.
http://arbain.ir/post/82
آقای مسعود ساس؛
شما که لالایی به این قشنگی می‌خونید؛ حتما به خاطر همینه که وبلاگتون از ۲۲ بهمن پارسال خوابیده بیدار نمیشه 😉
سلام!
ذهن خلاق از آلزایمر یک مادر عزیز شهید به آلزایمر یک به معنای حقیقی سیاست ندار که نتوانست خوب بماند می رسد!
امام خامنه ای: بصیرت این است که بدانیم شمری که امام حسین را کشت جانباز جنگ صفین بود که تا مرز شهادت پیش رفت.
و ذکر این حدیث خوب باشد که: روزی رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم) به اتفاق فاطمه زهرا (سلام الله علیه) و امیر المومنین (علیه السلام) و حسنین (علیهماالسلام) و سلمان فارسی نشسته بودند. جبرئیل در حالی که ظرفی پر از عسل در دست داشت وارد شد. خصوصیت آن ظرف و عسل این بود که اولا خیلی نورانی و روشن بود، ثانیا طعم بسیار شیرینی داشت و موی باریکی آن عسل را به دونیم تقسیم کرده بود. جبرییل ظرف را خدمت پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) گذاشت و عرض کرد:
یا رسول الله! پیش از اینکه عسل را میل کنید با توجه به ویزگی های ظاهری این ظرف و عسل مطلبی بیان فرمایید.
رسول خدا (ص) فرمود: اسلام از این ظرف نورانی تر و روشن تر، لذت داشتن اسلام از این عسل شیرین تر اما مسلمان مردن از این مو باریکتر است.
امیرالمومنین علی (ع) فرمود: علم از این ظرف نورانی تر و روشن تر، لذت داشتن علم از این عسل شیرین تر، اما به همان علم عمل کردن از این مو باریکتر است.
فاطمه زهرا (س) فرمود: ازدواج و به خانه شوهر رفتن از این ظرف نورانی تر و روشن تر، لذت داشتن همسر از این عسل شیرین تر، اما شوهر را از خود راضی نگه داشتن از این مو باریکتر است.
امام حسن (ع) فرمود: میهمان از این ظرف نورانی تر و روشن تر، لذت داشتن میهمان از این عسل شیرین تر، اما میهمان را راضی و خشنود از خانه بیرون فرستادن از این مو باریکتر است.
امام حسین علیه السلام فرمودند: جهاد در راه خدا از این ظرف نورانی تر و روشن تر، لذت شهادت در راه خدا از این عسل شیرین تر، اما صبر در مصائبش از این مو باریکتر است.
سلمان فارسی گفت: ولایت علی ابن ابی طالب (ع)از این ظرف نورانی تر و روشن تر، لذت داشتن این ولایت از این عسل شیرین تر، و با همین ولایت مردن از این مو باریکتر است.
سپس عسل را با هم تناول نمودند.
قال علی (ع): لم یستشف مریض بمثل شربه عسل
بازتاب: مورچه ها آلزایمر نمی گیرند
خیلی قشنگ نوشتید…
ممنون. اجرتون با شهدا…
YOUR BROTHER!
متن قطعه ۲۶، مرتبط با موضوعی که فرمودید…
http://www.ghadiany.ir/?p=7649
۳۹۵* رسول خدا صلی الله علیه و آله :
اگر شیاطین گرد دلهای آدمیان نمی چرخیدند؛ هر آینه آنان ملکوت آسمانها را مى دیدند…
(المحجّة البیضاء، ج ۲، ص ۱۲۵)
نظر “محمد” را خواندم؛
تا بحال این پیام رهبری را درباره شهید نواب نخوانده بودم،
به نسبت سایر تعریفاتشان از شهید، این پیام دقیق ترین جملات رهبر درباره ایشان بود.
@دوستان حتماً بخوانند@
http://www.irdc.ir/fa/content/4930/default.aspx
رهبرانقلاب:
آن اخلاص آن صفا آن شجاعت بی‌نظیر آن اثرگذاری باز هم بی‌نظیر روی دلها و روی جانها و ابعاد مختلف قضیه را صاحبان اطلاع اطلاعاتشان گرفته شود و روی اینها کار شود، مقاله نوشته شود…این مرد بی‌نظیر که در آن دوران یک جوان بیست و چند ساله بود مسأله حاکمیت اسلام را مطرح کرد…آدم مبهوت می‌ماند که اینها چه می‌گویند، چه هستند؟ مثل اینکه از یک دنیای دیگری آمده‌اند طوفانی در عالم طلاب در دل افراد از جمله دل خود بنده به پا کردند و رفتند.
@آقای قدیانی؛ جای مطلب شهید نواب، در این روزهای تان خالی است@
……………
برف و آفتاب؛
ان شاالله به یاری خدا و دعای دوستان، همین زودی ها از خواب بیدارش می‌کنیم.
البته وبلاگ حقیرانه‌ی ما، این مواردی که گفتند شامل حالش نمیشه.
ممنون میشم اگر منبع حدیث رو بگین. لازم دارم!
(یکی از (پروانه ها)گنه کاران)
ما هم دلمان برای آقا تنگ شده است…
سلام جناب قدیانی؛
ممکنه به وبلاگ من هم سر بزنید و اشکالاتم رو بگید؟
خیلی دوست دارم تو فضای مجازی رزمندگی کنم.
کتاب تون رو خوندم اما بعضی از کتاباتون رو سخت میشه تهیه کرد.
با سپاس بی قرار…
بی قرار؛
بهترین و سریع ترین روش برای تهیه کتب آقای قدیانی، تماس با بخش فروش “مرکز اسناد انقلاب اسلامی” است که شماره اش در انتهای ستون یسار و زیر عکس کتاب ها، هست!
مورچه چیه که کله پاچش چی باشه.
البته با عرض معذرت از آقای قدیانی که رابطه عمیقی با مورچه ها دارند ولی …
آره… راست میگی، هاشمی همون سابقه اش هم چیزی نبود که حالش باشه ضد حال!
میگم شما هم چه جسارتی دارید در مورد ایشون اینقدر صریح حرف می زنید یه بلایی سرتون میارن؛ نگین نگفتیم!
یاد اون پیرمرده افتادم توی یه فیلمی؛
گفت هیی!… جوانی کجایی که یادت بخیر!
گفت بابا تو همون جونیتم هیچی نبودی 🙂
سلام؛
جامانده گرامی!
منبع آن حدیث امام علی (ع) قال علی(ع): لم یستشف مریض بمثل شربه عسل، “وسائل الشیعه صفحه ۱۰۰” است. و آیه قرآنی اش: ثم کلی من کل ثمرات فاسلکی سبل ربک ذللایخرج من بین بطونها شراب مختلف الوانه فیه شفاء للناس ان فی ذلک لایه لقوم یتفکرون.
و سپس از میوه های شیرین و از حلاوت و شهد گل های خوشبو تغذیه کنید و راه پروردگارتان را به اطاعت بپویید، آن گاه از درون آن ها شربتی به رنگ های مختلف بیرون آید که در آن شفاء و درمان است. در این کار نیز آیت قدرت خدا برای متفکران پیداست. قرآن کریم، سوره نحل، آیه ۶۹
……………
خیلی حدیث زیبا و عجیبی بود. تا حالا جایی نشنیدم؛ ممنون…
مخصوصا حرف حضرت سلمان که شلیک نهایی بود!
کفر متحرک، به اسلام می رسد
ولی اسلام راکد پدر بزرگ کفر است
سلمان ها در حالی که کافر بودند
حرکتشان آنها را به رسول منتهی کرد
و زبیر ها در حالی که با رسول بودند
رکودشان آنها را به کفر پیوند زد…
آلو خشک (گفت و شنود)
گفت: رادیو فردا- وابسته به سیا- به کیهان اعتراض کرده که چرا مسائل سیاسی را در انتخابات سازمان نظام پزشکی دخالت می دهد؟!
گفتم: منظورش چیست؟!
گفت: منظورش آن است که پزشکان بدون در نظر گرفتن جهت گیری سیاسی آنها باید بتوانند برای این سازمان نامزد شوند.
گفتم: رادیوی وابسته به سازمان «سیا» از پله دوم حرکت کرده است چون اولاً هیچ پزشکی بدون سلیقه سیاسی نیست، ثانیاً؛ منظور از هشدار کیهان، فقط چند نفری است که در فتنه ۸۸ به مردم وطنشان و به جامعه پزشکی کشور خیانت کرده اند.
گفت: اصلاً از این چند نفر که در فتنه ۸۸ با مثلث آدمکشان جهانی یعنی آمریکا و انگلیس و اسرائیل همکاری کرده اند چه انتظاری هست که بار دیگر جان و مال مردم وطنشان را فدای خواسته آنان نکنند! مخصوصاً که هنوز نشانه های آن وابستگی را دارند.
گفتم: چه عرض کنم؟! معلم به یکی از دانش آموزان گفت؛ مگه قرار نبود دیگه سر کلاس چیزی نخوری؟ دانش آموز گفت؛ آقا اجازه! آلو خشکه، گذاشتم تو دهنم خیس بخوره که زنگ تفریح بخورم!
یکی از پروانه ها…
ممنون!
…………………
چرا این اتفاق می‌افتد که فرمانده باید در خط مقدم باشد؟ کجای اینها چنین چیزی را داریم؟ در صورتی که توصیه این است که… کار ندارم به مدل دیوانه‌بازی فرماندهان که قبول نمی‌کند نیرویش در خط مقدم باشد و بجنگد و شمشیر بزند خودش از پشت، کنترل و هدایت کند و بگوید این طرف بروید، آن طرف نروید. این موضوعی است که سر جای خودش قابل بحث است.
الان شما دارید به عمد یا به سهو این بلا را سر فرماندهی کل قوا هم می‌آورید. اینکه نمی‌شود بگویید: «ای رهبر آزاده! آماده‌ایم آماده!» و بعد رهبر در خط مقدم هم شناسایی کند، هم دیده‌بانی کند و هم نگهبانی بدهد. یعنی همه خوابیده‌اند و او می‌گوید: «آقا! آمدند! از جبهه چپ آمدند، جماعت حواستان باشد! از جبهه راست آمدند». هم نگهبانی بدهد، هم شناسایی اطلاعات عملیات باشد، هم تخریب‌چی باشد و راه را باز کند که یک عده پشت سرشان بیایند و هم خسته‌اش کنیم، مثل مدلی که دیشب اتفاق افتاد. وقتی گیج‌بازی درمی‌آورید، ننه من هم می‌فهمد که نامه‌نگاری شما باعث میشود که اذهان جامعه متوجه میشود که خط سوراخ است. دیشب بغض و نگرانی رهبر را در تصویر دیدید. هزاری هم که جوان‌ها رهبر را گرم کردند که آقاجان! نگران و ناراحت نباش، نگرانی و استرس را در چشم‌های رهبر می‌دیدید. یعنی چه؟ این حرف‌ها را می‌زنند و این نامه‌ها را می‌نویسند و امروز صبح بدو بدو نامه می‌دهند که آقا! ما پشتیبان شما هستیم. شما نمی‌فهمید وقتی چهار صفحه نامه می‌دهید، در کف جامعه تنش ایجاد میشود؟ قبل از اینکه رهبر بخواهد کرکره قضیه را پایین بکشد، نمی‌فهمید این اتفاق در کف جامعه می‌افتد؟ و ما بعد از گذشت ۳۳ سال پرچم را باید بدهیم دست شما؟ برای چه؟ انگلیسی‌ها ضرب‌المثل قشنگی دارند. ملوان‌ها می‌گویند: «وقتی موش‌های جونده را در کف عرشه کشتی دیدی، بفهم کف کشتی سوراخ است. آب زده در انبار، موش‌خرماها می‌آیند کف کشتی و رژه می‌روند». از این رژه‌ای که امروز دشمن از کف چهارراه جمهوری گرفته تا هر جا عربده‌کشی می‌کند و رژه می‌رود، باید فهمید کف کشتی سوراخ است. وقتی این اتفاق می‌افتد، باید این تنش را در جامعه ببینیم و رهبر با آن دل‌نگرانی بایستی کرکره این قصه را پایین بکشد و فردا صبحش باید ببینیم که آقایان می‌گویند آقا! ما نوکریم، ما ارادت داریم، ما سربازیم. سرباز بودن این جوری است؟ شما که چهار تا پیراهن پاره کرده و سنی از شما گذشته است. این جوری سربازی می‌کنند؟ قصه وحدت را آقا تا قبل از دیشب نگفته بود؟ در طول این ۳۳ سال، امام و رهبر در باره اینکه سه قوه، مثل زنجیر به هم متصل باشید و خط را نگه دارید، صحبت نکرده بود؟ چه آن کسی که برای دید و بازدید از زندان دارد می‌رود، چه آن کسی که می‌خواهد جلوی او را بگیرد، در جامعه‌ای که خط و خاکریز ما از صد جا سوراخ است و دارند به ما می‌زنند، پرچم دست شماست؟ شما نگهبان ولایت هستید؟ شما نگهبان این مردم آسیب‌پذیر هستید؟ التماس دعا!
دوستان محترم؛
امشب قطعه ۲۶ با ۲ متن به روز می شود…
بی ربط:
هر کس که رفت دیدن صحن و سرای تو
آتش گرفت سوخت و جودش برای تو
گنبد شکسته بود و ضریحی نمانده بود
افتاده بود پرچم و گلدسته های تو
یادم نمی رود صف زوار خسته را
تشنه گرسنه تا بخورند از غذای تو
آن گوشه ای که پله به سرداب می رسد
پیچیده بود زمزمه ی ربنای تو
خاکی تر از حریم تو آقا ندیده ام
حتی پرنده پر نزند در هوای تو
حالا دوباره اشک مرا در می آورد
خاکی ترین حیاط، ولی با صفای تو
در لحظه های آخر خود میزدی صدا
جانم به لب رسید دگر مهدی ام بیا
ناله مزن دوباره چنین روضه پانکن
مهدی رسیده است پسر را صدا نکن
خیلی عجیب از جگرت آه می کشی
دیگر بس است گریه مکن ناله ها نکن
خونی که ریخت از لب تو ارث مادریست
از خون دل محاسن خود را حنا نکن
یاد سرِ بریده نکن حال تو بد است
این خانه را به تشنگی ات کربلا نکن
جان پسر به لب شده بادیدن رخت
در پیش چشم او سر این زخم وا نکن
بعد از تو روی شانه مهدی ست بارِتو
فکر غریب ماندن اصحاب را نکن
اینجا اگر به بوی مدینه معطر است
بوی بقیع و چادر خاکی مادر است
http://www.aviny.com/Occasion/Ahlebeit/ImamAskari/Shahadat/87/Yadegari/askari-(4)_S.jpg
«بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیم
اِلـهی عَظُمَ الْبَلاءُ، وَبَرِحَ الْخَفاءُ، وَانْکَشَفَ الْغِطاءُ، وَانْقَطَعَ الرَّجاءُ، وَضاقَتِ الاْاَرْضُ، وَمُنِعَتِ السَّماءُ، واَنْتَ الْمُسْتَعانُ، وَاِلَیْکَ الْمُشْتَکی، وَعَلَیْکَ الْمُعَوَّلُ فِی الشِّدَّةِ والرَّخاءِ، اَللّـهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد، اُولِی الاَْمْرِ الَّذینَ فَرَضْتَ عَلَیْنا طاعَتَهُمْ، وَعَرَّفْتَنا بِذلِکَ مَنْزِلَتَهُمْ، فَفَرِّجْ عَنا بِحَقِّهِمْ فَرَجاً عاجِلاً قَریباً کَلَمْحِ الْبَصَرِ اَوْ هُوَ اَقْرَبُ، یا مُحَمَّدُ یا عَلِیُّ یا عَلِیُّ یا مُحَمَّدُ اِکْفِیانی فَاِنَّکُما کافِیانِ، وَانْصُرانی فَاِنَّکُما ناصِرانِ، یا مَوْلانا یا صاحِبَ الزَّمانِ، الْغَوْثَ الْغَوْثَ الْغَوْثَ، اَدْرِکْنی اَدْرِکْنی اَدْرِکْنی، السّاعَةَ السّاعَةَ السّاعَةَ، الْعَجَلَ الْعَجَلَ الْعَجَل، یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ، بِحَقِّ مُحَمَّد وَآلِهِ الطّاهِرینَ»
با سلام و تشکر از وبلاگ و مطالبتون؛
بزرگوار اگر برایتان مطالب ادبی نوشته خودم را ارسال کنم امکان ویرایش برایتان وجود دارد؟
با تشکر منتظر جواب جنابعالی از طریق ایمیل هستم.
در پناه حضرت حجت(عج) موفق باشید.
خنده ام گرفت از کامنت “مهدیه”!
مهدیه خانم؛
یکی می خواهد به آقای قدیانی کمک کند، بابت این همه کار، و این همه کار بر زمین مانده…
از وقتی جمهوری اسلامی در ایران مستقر شد امید داشتیم زمانی بالاخره سختی ها پایان گیرد. ولی الان فکر می کنم حکومت عمدا مردم را در لبه تحمل نگاه می دارد و اجازه تمام شدن سختی را نمی دهد که مبادا فتنه به پا شود!!!!!!!!!!! مردم زمان شاه چند ماه بدون شغل راحت زندگی می کردند. الان برادران و خواهران از دلارهای نفتی تغذیه می شوند، بقیه همه به حال خود رها شده اند. یک روز شیر گران می شود، روز دیگر برنج و بعد چای و… والله شک می کنیم به عقلتان که گرد باشه!!!
برادر محمد
خیلی ببخشید ها؛ من به عقل شما شک ندارم
یقین دارم یه گیری داره!
خواهشا شما امیدتان را بگذارید در کوزه آبش را نوش جان کنید؛
اصلا توقع نداشته باشید با آمدن حکومت اسلامی مشکلات تمام شود، بلکه باید آماده ی مشکلات جدید بود!
زایش، درد دارد!… و ما داریم هر روز با وجود همه ی تحریم ها و مشکلات عدیده، رو به جلو میریم و بهتر میشه به لطف خدا
امثال شما ها هی غر بزنید و هی دوره ی پر از جنایت و خیانت آن شاه ملعون و مفلوک را به سر این حکومت بزنید؛ یا نبودید و نخواندید چه خبر بود آن روزها… یا همان روزها هم دنبال اهداف تشکیل حکومت اسلامی نبودید. این طور که شما می گید حکومت، دیگه ما VoA و بی بی سی نیاز نداریم!
ما انقلاب می کنیم که بستر پرستش خدا را و بندگی او را در جهان آماده کنیم؛ شما مثل بچه ها نگران شیر و تغدیه اید؟
این قدر حداقلی بودن شایسته ی اندیشه و هدف خلیفة الله نیست به والله…
آرام در گوش ضریح جدید ارباب:
در انتظار من بمان که شاید…
مرا به سوی خود بخوان که شاید…
تویی که بوسه‌گاه جبرئیلی
و من چقدر خوش‌گمان که شاید…
منم که خواب رفتم و نرفتم
و رفته است کاروان که شاید…
اگر چه گم شدم در این سیاهی
نگاه من به آسمان که شاید…
به جای من اگر که زحمتی نیست
شبی زیارتی بخوان که شاید-
-کمی ببارد آسمان رحمت
بر این کویر نیمه‌جان که شاید…
….
نشسته‌ام به انتظار باران
هنوز هم به این گمان که شاید…
«قاسم اردکانی»
پارساترین (به جای گفت و شنود)
در سالروز شهادت امام حسن عسکری علیه السلام، همنوا با پیروان آن امام همام به سوگ می نشینیم و این ستون را به دو حدیث از آن بزرگوار اختصاص می دهیم؛
¤ هیچ عزیزی حق را وا نمی نهد جز آن که خوار می شود و هیچ خواری به سوی حق نمی رود، مگر آن که عزیز می شود. تحف العقول ص ۵۲۰
¤ پارساترین مردم کسی است که به هنگام شبهه، توقف کند. عابدترین مردم کسی است که واجبات را به جای آورد. زاهدترین مردم آن است که حرام را ترک کند. کوشنده ترین مردم کسی است که گناهان را رها سازد.
تحف العقول ص ۵۱۹
دموکراسی در اربعین:
این واژه سال ها ذهن مرا به خود مشغول کرده بود و همیشه به دنبال سرزمینی می گشتم تا تعریف این چند حرف را در عمل ببینم اما تا قبل از اربعین امسال می توانم بگویم در هر کشوری یا شهری یا جمعیتی که بودم یا از طریق مطالعه کتب سیاسی و تاریخی یا به صورت فیلم مشاهده کردم. این واژه را به این بزرگی که در این روز (که من نام آن را گوشه ای از قیامت نامیده ام)دیدم، درک نکرده بودم…
ساعت ۹ شب از قم به سمت مهران حرکت کردیم، به دلیل پاره ای از مشکلات ۱۳ ساعت در راه بودیم اما به مهران رسیدیم.
مهران شهر کوچکی بود اما جمعیت زیادی را در خود جای داده بود، به کرم ارباب و لطف استاد خامه یار خیلی زود از این شهر خارج شدیم و به مرز رسیدیم و بعد از بازرسی های متعدد با مهر ورود به عراق وارد شدیم.
شوری بر پا بود و همه به دنبال تهیه و تدارک وسیله نقلیه بودند تا زود به نجف برسند، ما هم که ۴ نفر بودیم با تعدادی دیگر از دوستان با یک مینی بوس به سمت نجف اشرف حرکت کردیم، آنجا بود که می توانستی عشق را ببینی. همه خسته، اما کسی پلک نمیزد، همه به جاده خیره شده بودند که این مسافت آیا به سلامت تمام میشود و آنها حرم بانی آفرینش مولا علی (ع) را خواهند دید.
آری؛ به نجف اشرف رسیدسم، خیلی سریع خود را به حرم امام علی (ع) رساندیم،
آنجا بود که فهمیدم چرا به این آقا با آن قدرت، مظلوم می گویند. حرمش غمی در خود داشت گویا بهانه کسی را دارد. بغض من ترکید، حس کردم آقا دوست داشت همسرش در کنارش باشد تا به زائران خوش آمد گویی کند، اما صد آه و افسوس که چنین نبود، خیلی منقلب شده بودم، به زیارت حرم آقا که رفتم فقط یک جمله را تکرار میکردم، خیلی ممنون، خیلی ممنون… باورم نمیشد که ضریح آقا و مولایم حضرت علی (ع)را در آغوش گرفته ام، فشار جمعیت که کشنده بود را به باد بهاری تشبیه و به جان می خریدم، احساس می کردم در آسمان هستم، خلاصه خادمین مرا از ضریح جدا کردند تا به دیگران هم این فرصت داده شود.
دوستانم که سفر چندم آنها بود مرا صدا زدند که بیا مکان های دیگر این حرم را هم زیارت کن. با آنها رفتم ولی باور کنید هنوز در کنار ضریح آقام علی (ع) بودم.
عاشقان خسته بودیم. رفتیم برای استراحت. صبح که نماز و زیارت مجدد کردیم در عین ناباوری از نجف به سمت کربلا، پیاده حرکت کردیم. ابتدا به گورستان وادی اسلام رسیدیم و با گذر از این مکان که چه بزرگانی در خود گرفته بود متوجه شدم که غصه خوردن برای زرق و برق دنیا دیوانگی است، آنوقت بود که از اینی که هستم احساس رضایت کردم، از این وادی گذشتیم به جاده نجف/کربلا رسیدیم…
وای اینجا کجاست… این همه انسان پای پیاده پیر و جوان، سفید و سیاه، کوچک و بزرگ، زشت و زیبا، مرد و زن، به چه می اندیشند تا کربلا ۸۰ کیلومتر است، این صحنه ها طول راه را از ذهن من خارج کرد. به صحنه های بی نظیر این حماسه نگاه می کردم. گویا آمده ای به یک دنیای دیگر، آن هم دنیایی که فریاد صلح سر میداد. سر تا سر این جاده عشق بازی بود. عده ای صبحانه، نهار، چایی، قرص، ماساژ، دوزنده کفشهای پاره، سازنده چرخهای شکسته کالسکه های بچه های شیر خوار، چادر استراحت و خواب و هزاران خدمت دیگر که جالب بود، برای انجام آنها ما را به پدر و مادرمان قسم می دادند و شاید بهتر است بگویم در این عشق بازی التماس هم می کردند…
به هر حال در این جاده هیچ کس بر دیگری برتری نداشت همه یک هدف داشتند، همه در حق دیگری ایثار را نشان می دادند. همه به هم احترام می گذاشتند و همدیگر را دوست می داشتند بدون انکه بتوانند با هم صحبت کنند، زیرا از تمام جهان با اداب و رسوم و زبان مختلف در این سفر همراه شده بودند. آنها با اشاره چنان عشق بازی می کردند که زبان قاصر از گفتن آن بود…
اینجا زمان آن است که بگویم:
من ندیدم اعتراض، بی ادبی، عدم رعایت حقوق دیگران
من ندیدم دنیا پرستی، شهوترانی و قساوت قلب و بی رحمی
من ندیدم تبعیض، اختلاف طبقاتی، فقرو فساد و فحشا
من ندیدم سرقت، نزاع و در گیری، پلیس اخلاقی
من ندیدم نماز بی وقت، ایمان با ریا، پست و مقام و میز
من ندیدم…
گویا این ندیدن ها همان چیزی بود که در دموکراسی لازم است.
باید بروی تا ببینی میتوان بدون شاه و وزیر و عدلیه و آجان در کنار هم بود و همدیگر را به مصداق این چند کلمه احترام کرد.
بنی آدم اعضای یکدیگرند که در آفرینش ز یک گوهرند
جو عضوی به درد آورد روزگار دگر عضو ها را نماند قرار
پس می توان با هدف واحد و ایمان به خدا و اهل بیت(ع) و پیروی از ولایت، بدون تحریم و تهدید و سلاح هسته ای و سپر موشکی و هزاران تکنولوژی پیشرفته امروزی زندگی کرد و عاشق ماند.
پس آماده باش تا سال دیگر از مرز ایران تا کربلا پیاده برویم و دمو کراسی را در اربعین به دنیا نشان دهیم.
العقل بهنام بهری
اللهم عجل لولیک الفرج…
۳۹۷* امام حسن عسکری علیه السلام:
خدا همان است که در هنگام نیازمندی ها و سختی ها، توسط هر کس که امیدش از غیر او قطع شده است؛ مورد توجه قرار می گیرد…
(بحار الانوار، ج۳، ص۴۱)
شهادت اباالمهدی (عج)، امام حسن عسگری علیه السلام تسلیت باد.
خاطره گفتن هم ادای دینِ جنگِ نرم هست؟ آخه این چه مبارزه ای شد؟ همش نشستم و … 🙁
به هر حال با خاطره دیدار از خانواده شهید احمدی روشن “علیرضا منتظر باباست؟”
وبم به روز شد.
خوشخال می شم، آقای قدیانی و دوستان تشریف بیارن.
http://shafagh313.persianblog.ir/post/177/
نشسته‌ام به انتظار باران
هنوز هم به این گمان که شاید…
.
.
.
آرام در گوش ضریح جدید ارباب: سلام بر حسین*
محمد آقا قبلا در باره ی کم کاری مسئولین و وضع مردم و… زیاد صحبت شده.
اما باید بدونیم مقایسه ی وضع مسلمون ها قبل از اسلام با وضعشون در شعب ابو طالب کار غیر عقلانیه. چون واقعا مشخصه.
خیلی قشنگ بود؛
به خصوص متن حاج همتش…
می گم مصطفی شهید هم بی سر رفت.
پس احتمالا با هم اند…
مصطفی… حاج ابراهیم…
از تو و برخورد تو گله مندم
هنوز از جگرم خون تازه می آید
دلت برای پسرهایمان نمی سوزد
هنوز جای پدرها جنازه می آید
هنوز هم که هنوز است حنجره هامان
به یاد سرفه باروت زنده می مانند
و عذر خواهم از آن خانواده هایی که
فقط به خاطر تابوت زنده می مانند
خلاصه گیسو و چشم تمام مادرها
به راه مانده و اخر سپید می میرند
و استخوان و پلاکی اگر که بفرستند
نهایتا همه مادر شهید می میرند
…………
نماهنگ شبکه نصر بیاد شهدای فتنه ۸۸ با صدای سید هادی گروسی
یاد کنیم با ذکر یک صلوات از شهدای انقلاب اسلامی
http://www.nasrtv.com/modules/video/singlefile.php?cid=15&lid=7575
آغاز ولایت حضرت مهدی (عج) بر منتظران حضرتش مبارک باد.
غفلت از یار گرفتار شدن هم دارد
از شما دور شدن زار شدن هم دارد
هر که از چشم بیفتاد محلش ندهند
عبد آلوده شدن خار شدن هم دارد
عیب از ماست که هر صبح نمی بینیمت
چشم بیمار شده تار شدن هم دارد
همه با درد به دنبال طبیبی هستیم
دوری از کوی تو بیمار شدن هم دارد
ای طبیب همه انگار دلت با ما نیست
بد شدن حس دل آزار شدن هم دارد
آنقدر حرف در این سینه ی ما جمع شده
این همه عقده تلنبار شدن هم دارد
از کریمان فقرا جود و کرم می خواهند
لطف بسیار طلبکار شدن هم دارد
نکند منتظر مردن مایی آقا؟!
این بدی مانع دیدار شدن هم دارد
ما اسیریم اسیر غم دنیا هستیم
عفلت از یار گرفتار شدن هم دارد
“علی اکبر لطیفیان”
اللهم العن اول ظالم ظلم حق محمد و آل محمد و آخر تابع له علی ذلک…
با تشکر از جناب ابولؤلؤ!
اللهم العن صنمی قریش!
مورچه ها ی این مملکت
برکت این مملکت ند…
جناب سید احمد! شما حتما این حدیث رو نشنیده اید:
پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله): هر کس که در بر طرف کردن نیاز مسلمانی به خاطر خدا کوشش کند، خداوند بزرگ برای او هزار هزار حسنه می نویسد.
صد البته جناب قدیانی مشغله خاصه خودشان را دارند، اما اگر امکان کار بنده باشد، اجرشان با خداست و در غیر این صورت هم باز اجرشان با خداست، به خاطر خدمت رسانی به خلق الله…
خانم مهدیه؛
قصد جسارت نداشتم!
علت خنده من این بود که از مشغله های آقای قدیانی با خبرم و می دانم واقعا ایشان چقدر سرشان شلوغ است.
می دانید ایشان در یک قلم چند کتاب دارند که باید کارهای نهایی اش را انجام دهند و بفرستند برای چاپ؟ حالا مشغله های دیگرشان بماند!
“..قائدنا خامنه ای، امام خامنه ای، سیدنا خامنه ای، عشقنا خامنه ای، قلبنا خامنه ای..”
سلام، خیلی خیلی خیلی زیبا بود… اشکمان را در آوردید…
با سلام؛
من به عنوان یک بانوی ایرانی خواستارم تا به نقد فیلم هایی که به عقاید مذهبی ما هجوم برده اند بپردازید. چرا فکر می کنیم با زیر سوال بردن مذهب و دین می توانیم مخاطب جذب کنیم!!!
نمونه ای از این فیلم ها ، فیلم”بی خود و بی جهت” است. چرا مردم ما تا حدی با سینما قهر کرده اند؟!
یکی از دلایلش همین است، بعد از کلی بحث و با صرف زمان بسیار خانواده را راضی به رفتن به سینما کردیم و قسمت ما شد دیدن این فیلم! که ای کاش هرگز از خانواده ام نمی خواستم تا برای گذراندن اوقات فراغت یک روز تعطیل با ما به سینما بیایند. و این فیلم باعث شد که باز هم تا مدت ها خانواده من تمایلی به حضور در سینما نداشته نباشند! چرا؟ چرا و چرا؟
سلام خدمت شما؛
مطالب بسیار جالب بود.
سلام؛
من هم دلم هم برای امام رضا(ع)، هم برای کربلا و هم برای دیدار امام خامنه ای تنگ تنگ شده………
ممنون از مطالب بسیار زیبایتان.