گزارش سال ۹۱
درست در شرایطی که سال ۹۰ تمام شد، وارد سال ۹۱ شدیم! سال ۹۱ با همه سختی هایی که داشت، سال آشتی سران قوا با یکدیگر بود و ایشان تقریبا ماهی یک بار به دیدار هم می رفتند و هر چند تا روز قیامت با هم قهر کرده بودند(!) آشتی کنان سوار کشتی می شدند! سال ۹۱ مربع امیر قلعه نویی، علی دایی، مایلی کهن و عادل فردوسی پور کلا ۴ بار قهر و ۳ بار آشتی کردند، اما سران قوا ماشاء الله دعوا نکرده، آشتی می کردند و آشتی نکرده، دعوا!
سال ۹۱ یه جورایی سال پیر موتلفه بود و اینقدر که حاج حبیب الله نامه نوشت، حسین قدیانی مطلب ننوشت. در همین سال عسکراولادی متوجه شد که سران فتنه، فتنه زده اند، نه اهل فتنه! و تو چه می دانی که مفتون چیست؟! در اواخر این سال، «حضرت استاد» و «سردار قلم» درباره موضوع «فتنه زدگی و تفاوت آن با جرج سوروس گری و جین شارپ پروری بی واسطه» به مناظره با هم پرداختند که بیننده دقیقا متوجه اختلاف نظر نامبردگان نشد(!) در سال ۹۱ حبیب الله عسکراولادی در هر شماره هر روزنامه ای دست کم ۴ تا مطلب نیم صفحه ای داشت؛ نامه ای در پاسخ به جوابیه همان روزنامه، جوابیه ای در حاشیه جوابیه هامش یک روزنامه دیگر، ادامه نامه نگاری با اصلاح طلبان، و پاسخ دادن به بازتاب جوابیه یکی مانده به آخر همان اصلاح طلبان در شماره آخر یک روزنامه دیگر!! البته این اواخر به نظر می رسید اصلاح طلبان کم آورده باشند، اما حاج حبیب ول کن نبود و همچنان یا می نوشت یا جواب می داد!
سال ۹۱ معلوم شد که برادر همین حاج حبیب الله یعنی اسدالله چگونه نفر اول زیره دنیا شد. از قرار، حاج اسدالله یک روز می خواسته در کودکی سنگک بخرد که متوجه می شود نانوا دارد روی نان کنجد می ریزد.
اسدالله کودک رو به نانوا: «شاطر! کنجد را کیلویی چند می خری؟!»
شاطر رو به اسدالله: «فلان تومن!»
اسدالله: «الان می رم از بازار، بدون ارز مرجع (!) برایت کنجد ارزان تر میارم!»
… و بدین ترتیب اسدالله، سلطان زیره جهان می شود!!
در این سال ما شاهد وقوع ۲ زلزله دلخراش در میهن مان بودیم که باعث شد رئیس محترم قوه، ضمن سفر به کاراکاس و هم دردی و چیزهای دیگر با خواهر و مادر آن مرحوم، نشان درجه یک فرهنگ را به یکی دیگر بدهد. حسن سال ۹۱ به این بود که عاقبت معلوم شد منظور رئیس قوه از بهار، امام زمان (عج) است، اما مشکل آنجا بود که منظور رئیس قوه از امام زمان (عج) همان «یکی دیگر» بود! در این سال آقای احمدی نژاد درباره مدیریت حضرت نوح، سفرهای استانی یوزارسیف، برنامه های اقتصادی آمن هوتپ سوم، اختلاس قوم ماد، آکله الاکباد، شیخ رشیدالدین وطواط بن یحیی ملقب به طوطی بازرگان، عیسی پسر مریم، فردوسی توسی، کتیبه حقوق بشر کورش، زیگورات چغازنبیل، چاوز بن چه گوارا، ام هوگو، جرجیس و کلا همه چیز صحبت کرد، الا مسائل حوزه ریاست جمهوری!!
سال ۹۱ به مجلس رفتن احمدی نژاد، یک بار شوخی شد و یک بار هم شوخی شوخی، جدی شد! این وسط آنچه جدی جدی، شوخی گرفته شد، مشکلات معیشتی مردم بود. در سال ۹۱ قیمت اغلب اقلام خوراکی و غیر خوراکی سر به آسمان سایید و درست در همین فضا، یک میمون پیشگام وارد فضا شد!
سال ۹۱ سال ابطال بسیاری از مشهورات علمی بود و بر ما ثابت کرد که پراید خیلی هم گران نیست! و با یک حساب سرانگشتی مشخص شد قیمت هر کیلو پراید از قیمت هر کیلو پسته ارزان تر می افتد! ما چند بار حساب کرده باشیم، خوب است؟!
سال ۹۱ به عبارتی سال بهار رسانه ها بود و خبرگزاری یک نهاد نظامی نشان داد که با یک پیامک در روز تعطیل چگونه می تواند اوضاع اقتصادی کشور را آشفته کند!
در سال ۹۱ ما در جشنواره فیلم فجر، هر چه جایزه بود دادیم به هنرمندانی که در فتنه نقش داشتند، اما آمریکایی ها پیام این حرکت را نگرفتند و اسگل ها، اسکار را به وحید جلیلی خودشان دادند!
در اواخر این سال، برای اولین بار، تعداد دوش نامزدهای انتخابات از تکلیف بزرگان پیشی گرفت! و تقریبا به ازای هر تکلیف، کلی دوش وجود داشت! در همین سال بود که معلوم شد اصول گرایان از همان شکم مادر، نامزد انتخابات ریاست جمهوری به دنیا می آیند! گروهی از کارشناسان پیش بینی می کنند در صورتی که روند احساس چیز سیاسیون همه جناح ها همین طور ادامه داشته باشد، در انتخابات ریاست جمهوری پیش رو، تعداد نامزدها از تعداد رای دهندگان بیشتر شود!
در این سال احمدی نژاد ضمن حضور در نیویورک و سخنرانی در سازمان ملل، در کاری کاملا مخالف با خلقیات احمدی نژادی، از مردم منهتن به دلیل ایجاد ترافیک هنگام تردد خودروهای هیات همراه، معذرت خواهی کرد! شهروندان ساکن در محله اعیانی منهتن که واقعا تحت تاثیر سجایای اخلاقی رئیس جمهور قرار گرفتند، فوج فوج به مکتب ایران پیوستند!! در همین سال بود که معاون اول رئیس جمهور گفت: «تا احمدی نژاد هست، من هستم و تا من هستم، سرکار خانم دکتر هست» که اندکی بعد، ایشان و اوشان بودند، لیکن خانم دکتر کنار گذاشته شد! چند وقت بعد از این، جناب معاون اول گفت: «قیمت خودروها باید شکسته شود» و پراید که ۱۱ میلیون تومان گران شده بود، به اقشار آسیب پذیر لطف کرد و ۵۰۰ هزار تومان ارزان شد! در همین شرایط بود که دکتر حبیبی به رحمت خدا پیوست! چه می دانیم؟! شاید در اعتراض به این سبک از معاون اولی!!
در سال ۹۱ بودجه کشور دوست و برادر و جنگ زده افغانستان، ماه بهمن به لویی جرگه رفت و تصویب هم شد، اینجا اما قوه محترم، بودجه یک دوازدهم را آنهم اواسط اسفند به مجلس فرستاده که باش تا تصویب شود!
وطن امروز/ ۲۸ اسفند ۱۳۹۱
- بایگانی: یسار
برف نامه گدوک
در سیاست، از بصیرت غافلیم و در زندگی، از نصیحت پدربزرگ. اصلا فراموشی در ذات آدمی است.
نزدیکای نوروز چند سال پیش، کم و بیش همین موقع از سال بود که «باباکبابی» (۱) وسط کلی خاطره جالب و ناب، از حلیم بوقلمون گرفته تا کباب بناب، ناگهان زد به طبیعت و گفت: «زمستون همیشه ۲ بار می ره. یه بار اواخر بهمن، دروغکی، یه بار لحظه سال تحویل، راستکی… همیشه چند روز مونده به اسفند و چند روز بعدش، هوا شروع می کنه گرم شدن، اما تا آدما می رن توی فاز «بهار زودرس»، یه دفعه زمستون با یه برف پر حرف، حاضری می زنه… این اتفاق با اینکه هر سال تکرار می شه، هر سال مردم فریب می خورن! خلاصه، تا «مقلب القلوب» را نشنیدی، رفتن زمستون رو باور نکن… کرسی رو جمع نکن!»
حواسم هم به حرف بابابزرگ بود، هم به پیش بینی سازمان هواشناسی، اما از هول بهار، بازم در دیگ زمستان افتادم! هول بهار، حالم را خوش کرده بود… لیکن چه بسیار که «حال»، سبب غفلت از «قال» می شود. حالی که «می مانی»، رحم ندارد به قالی که «می دانی».
کرسی نگذاشته بودیم که جمع کنیم، اما هوا ظرف ۲ هفته گذشته از بس گرم شده بود که در آسمان دنبال پرستو می گشتم، در زمین دنبال گل لاله. البته نه از آنهایی که شهرداری می کارد؛ لاله واقعی، اصل!
¤¤¤¤¤¤¤¤¤ ¤¤¤¤¤¤¤¤
به سبب کاری اداری شخصی، چند روز پیش رفته بودم بلد «بلده». با کم ترین لباس، و لگن ترین ماشین، یعنی آردی یشمی مدل ۷۸ جناب اخوی که جز بوق، همه جای ماشینش صدا می دهد! فلاشر؛ کلا خراب! موتور؛ روغن ریزی! برف پاک کن ها؛ سالم، اما بدون توانایی در دادن آب به شیشه ماشین! یعنی فقط واست بای بای می کنه، تمیز نمی کنه! لاستیک ها؛ صاف عینهو آینه! آینه سمت شاگرد؛ آینه بی آینه! رادیاتور؛ احتیاج به آب دادن بعد از هر ۲ ساعت رانندگی، به خاطر جوش نیاوردن! فرمان ماشین؛ توی سرعت ۸۰ یه ریپ، توی ۱۰۰ یه ریپ، توی ۱۲۰ بندری! لاکردار باید دو دستی می گرفتمش که از جا درنیاد! دنده؛ بدتر از فرمان! کلاچ؛ بهترین وزنه برای تقویت عضلات دو قلو! کارت ماشین؛ مفقود! بیمه نامه؛ ۶ ماه از مهلت گذشته! معاینه فنی؛ شوخی نکن! نور چراغ ها؛ مگر با چشم بصیرت، فقط ۲ متر! بخاری؛ دادن خاک به جای گرما! ضبط؛ یک حفره مستطیل + کلی سیم ولو! و قس علی هذا…
جاده چالوس را تا وسطا رفتم؛ دو راهی یوش بلده، پیچیدم سمت راست. هوا هم به غایت ملس و بهاری بود.
از قبل طوری برنامه ریزی کرده بودم که در خانه/ موزه نیما توقفی داشته باشم، عکسی بیندازم، احیانا کتابی بخرم و کنار قبر علی اسفندیاری و الباقی فاتحه بخوانم. توقفم در یوش ۲ ساعتی طول کشید. خبری از زمستان نبود. در تن لخت درختان به وضوح می شد لباس خوش رنگ شکوفه ها را تماشا کرد.
کمی بعد در «بلده» کارم را انجام دادم. راحت تر از آنکه فکرش را می کردم. لنگ یکی دو تا امضاء بودم که جور شد.
از بلده رفتم سمت نور، یعنی شمال (۲) با جاده ای کاملا خلوت و هنوز بکر. در شهر نور با حمیدرضا یوسفی ورجانی قرار داشتم. از دوستان قدیمی که فتنه ۸۸ پیچید سمت فتنه گران و کارهایی کرد (۳) که بماند. حمید برای خریدن یک قطعه زمین، در نور بود و همین بهانه مناسبی بود تا شبی در ویلای پدرش در «چمستان» اقامت کنیم.
طبق قرار صبح زود راهی جاده ساحلی شدیم به سمت قائم شهر. یعنی سمت راست جاده ساحلی. در قائم شهر، آشنایی برنج کار دارم که همیشه برنج هایم را از او می خرم. دست اول است و به صرفه و مرغوب و خوش خوراک. حمید هم چند کیلویی خرید. «آقا صفر» اما خیلی شاکی بود از اوضاع کشت و کار. می گفت: «همین طور برنج و سیب زمینی و چای و مرکبات است که باد کرده دست کشاورز، آن وقت می ریم از خارج برنج وارد می کنیم! چرا؟… بعد از چند ماه که دولت صدای داد ما را می شنود، می آید و از ما نسیه خرید می کند، حالا باش تا حساب کند بدهی اش را! ما از بانک کشاورزی وام می گیریم، فقط ۲ تا قسط عقب باشیم، اول زنگ می زنن به ضامن و آبروی آدم رو می برن، بعدا خود به خود از حساب مون کم می کنن، ولی ما که از دولت طلب داریم، به کی باید زنگ بزنیم؟! ضامن دولت کیه؟! به پیمان کار می گیم، می گه؛ تقصیر دولته! به دولتی ها می گیم، می گن؛ قصور از پیمان کاره!… آقا! ما این یارانه ها رو نخواستیم! پول خودمون رو بدین…».
¤¤¤¤¤¤¤¤¤ ¤¤¤¤¤¤¤¤
چه در راه جاده ساحلی و چه در راه برگشت از قائم شهر به سمت تهران؛ جاده فیروزکوه، چیزی که مشهود بود تخریب جنگل بود و عدم رویت دریا! بی اغراق در جاده ساحلی اصلا ساحلی ندیدیم! یعنی اصلا دریایی ندیدیم که بخواهیم ساحلی ببینیم! هر چه بود، یا ویلاهای شخصی بود، یا ویلاهای دولتی/ حکومتی فلان نهاد و بهمان ارگان که البته بیش از کارمندان بینوا، سهم خوش گذرانی حضرات مدیر می شود. حمید می گفت: جاده ساحلی شده جاده ویلایی!! راست می گفت.
جنگل اما حکایت دردناک تری داشت. القصه! چند ماه پیش، از ابتدای جاده چالوس داشتم برمی گشتم تهران. حدودا نیم ساعت بعد از اول جاده، جنگل های طبیعی به آن عظمت، جایش را داد به مقداری کاج و بلوط کاشته شده! و به شدت تنک و کم پشت! کمی بعد، همین شبه جنگل لاغر هم کلا محو شد!
یادم می آید ایام کودکی وقتی جاده چالوس می رفتیم، اگر راه را ۳ ساعت حساب کنی، بیشتر از ۲ ساعت و نیم اش جنگل بود. الان دقیقا برعکس شده! بیشتر کوه خشک می بینی تا جنگل… و آنهم چه کوهی؟!… کوه خط کش خورده آدمی زاد! کمی به خاطر آزادراه و بیشتر به خاطر ویلا!
مع الاسف وضع جاده هراز و جاده فیروزکوه هم بهتر از حال و روز جاده چالوس نبود. اینک شمال را بیشتر به ویلا و بساز بفروش ها باید شناخت، تا جنگل و دریا. حق دارند شمالی های اصیل ناراحت باشند از این وضع. واقعا بر سر منابع طبیعی بلایی آمده که اگر جلوی آن گرفته نشود، انگ بدی روی پیشانی نظام نقش خواهد بست. تعارف که نداریم! کل ساحل شده رژه آرم این اداره و آن شرکت! ویلای مخابرات، ویلای صدا و سیما، ویلای سایپا، ویلای خصوصی، ویلای نیمه خصوصی، ویلای فولاد مبارکه، ویلای کوفت و ویلای زهر مار! اگر از نظر جمهوری اسلامی، دریا و کوه و جنگل متعلق به همه ملت است، چرا پس علیه این رویه نادرست اقدام قاطعی نمی شود؟!
¤¤¤¤¤¤¤¤¤ ¤¤¤¤¤¤¤¤
به ورسک نرسیده بودیم که هوا ابری شد… و خیلی زود برف گرفت. فکر کردم؛ خفیف است و می شود رفت. حمید موافقت کرد. به راه مان ادامه دادیم. بعد از ورسک اما همین که تونل های ۳ گانه را رد کردیم، ابتدای گردنه گدوک گیر کردیم در بوران. یک آن دیدم ماشین نمی رود و دارد سر می خورد! عقل کردم و ماشین را هر جور بود هدایت کردم سمت شانه جاده. با آن وضع، یا ما به ماشینی می زدیم و یا ماشینی به ما!
شانه جاده اما بالطبع برف بیشتری داشت. حدود نیم متر! هوا هم داشت تاریک می شد… حمید گفت: پیاده شم، هل بدم؟ گفتم: با لاستیکای این لگن، بی فایده است… بدتر گیر می کنه توی برفا! گفت: سردم شده، یخ زدم! گفتم: منم! گفت: تو باز یه بافت تنته، من چی؟! گفت: داری چی کار می کنی؟ گفتم: زنگ می زنم امداد خودرو… گفت: اینجا که آنتن نداره! گفت: الان سگ میاد خفت مون می کنه! گفت: بدجور داره بهم فشار میاد! گفتم: تو برو اون پشت مشتا، منم می رم این پشت مشتا!
در ماشین را که باز کردم، سانتافه ای قیژ از کنارم رد شد و گل و لای را پاشید طرفم. مانده بودم چه فحشی بهش بدهم که در برف و مه جلوی جاده گم شد، اما هنوز صدای آهنگ ماشینش می آمد… «دلم گم شده، پیداش می کنم من…».
¤¤¤¤¤¤¤¤¤ ¤¤¤¤¤¤¤¤
حدودا یک ساعت در آن کوران گیر کرده بودیم که عاقبت سر و کله این امداد خودروهای گذری پیدا شد. طرف گفت: ماشین رو از شانه جاده بیارم توی جاده، می شه ۴۰ هزار تومن، هر ۱۰ دقیقه که توی جاده بکشم تون ۲۰ هزار تومن دیگه می گیرم!
چاره چه بود؟! قبول کردیم. دو سه پیچ بعد، آردی یشمی ما که پشت یک نیسان آویزان بود، همین طور لک و لک داشت می رفت که حمید زد به شانه ام؛ اونجا رو نگاه؟… گفتم: همون سانتافه است! گفت: علامت بده، نیسان نگه داره ببینم…
پانوشت:
۱: بابابزرگم قبلا کبابی داشت. هنوز هم یک خط در میان به عادت بچگی ایشان را «باباکبابی» صدا می زنم.
۲: جاده های شمالی جنوبی چالوس (منتهی به شهر چالوس) و هراز (منتهی به شهر آمل) که تقربیا موازی هم اند، به واسطه جاده افقی یوش و بلده به یکدیگر وصل می شوند. از جاده بلده البته به شهر نور نیز جاده ای هست به غایت بکر و دیدنی که دقیقا بین چالوس و آمل در می آید.
۳: یکی از روزهای فتنه، یعنی روز ۱۳ آبان، حمید را در جمع آشوب گران دیدم. داشت شعار می داد؛ «سفارت روسیه، لانه جاسوسیه». تنها بودم. ایستادم گوشه ای به نظاره اش. شعارش غلیظ تر شد؛ «نه غزه، نه لبنان…». خواستم زنگ بزنم به موبایلش که دیدم آنتن ها را پرانده اند… آنتن ها را، دوستی ها را، خیلی چیزهای دیگر را. همین طور که نگاهم به حمید بود، یاد آن روزی افتادم که…
– حمید! آخرش نگفتی چرا ۴ تا از انگشت های دست راستت قطع شده؟!
– سال ۶۱ مادرم داشت با دستگاه، گوشت چرخ می کرد که یهو آژیر جنگ پخش شد. رفت چادر سر کنه، منو ببره زیرزمین که…
هنوز که هنوز است گاهی با خودم خلوت می کنم؛ آژیر جنگ خطرناک تر بود، یا آژیر فتنه؟! و صف من و حمید، کجا از هم جدا شد؟!… و کجا دوباره جوش خورد؟!
من همان حمیدم… حمید همان من است… در سیاست، از بصیرت غافلیم و در زندگی، از نصیحت پدربزرگ. اصلا فراموشی در ذات آدمی است.
- بایگانی: یسار
آشتی
– هنوز قهری؟!…
«پیامک علی به محمود» 🙂
- بایگانی: یسار
جمهور، جمهور، جمهور
تقدیم به نائب بقیه الله الاعظم، علمدار عباس نگهدار انقلاب اسلامی، رهبر مقتدر امت اسلام؛ امام خامنه ای
یک: خدا قوت باید گفت به این ملت. متن، حضور عظیم مردم بود و به یمن این حماسه بزرگ، فعلا می توان از برخی حواشی صرف نظر کرد. یوم الله ۲۲ بهمن ۹۱ هوشمندانه ترین پاسخ به «تحریم هوشمند» بود. دیروز خیلی چیزها معلوم شد. معلوم شد مردم نیز به تاسی از رهبرشان همچنان انقلابی اند. معلوم شد فرزندان انقلاب، هرگز دیپلمات نشده اند که «مبارزه» را فدای «مذاکره» کنند. معلوم شد بصیرت ملت، هم از فتنه های سیاسی بزرگ تر است، هم از فتنه های اقتصادی. معلوم شد نگرانی مردم از گرانی، معطوف به ندانم کاری بعضی دست اندرکاران است، نه اصل نظام. معلوم شد از نظر مردم، مشکلات معیشتی، متاثر از ایستادگی پای آرمان ها نیست. معلوم شد قوای ۳ گانه به ویژه قوه مجریه باید برای این مردم خدایی، بیش از اینها کار کنند. معلوم شد «جمهور» از «رئیس جمهور» جلوتر است. معلوم شد کلاس جمهور از کلاس بی کلاس رئیس جمهور بالاتر است. معلوم شد سخنران اصلی مراسم، شعارهای ملت شهید پرور است، نه حرف های یکی به نعل و یکی به میخ. معلوم شد «بهار انقلابی ها» تکراری نیست، بلکه «بهارنمایی» تکراری است. معلوم شد ملت و ولایت به هم می آیند؛ دولت و مجلس باید خود را به این منظومه برسانند. معلوم شد «وحدت ملی» ذاتی این مردم است. معلوم شد برای این ملت، احدی نمی تواند دایه مهربان تر از مادر باشد. معلوم شد رعیت زاده نمی تواند حامی اختلاس ۳۰۰۰ میلیاردی باشد. معلوم شد کلاس رعیت، از کلاس منیت، از کلاس بی کلاس رعیت نمایی، بالاتر است. معلوم شد این مردم از نسخه پیچی های «وحدت ملی» و «انتخابات آزادانه» بی نیازند. معلوم شد فتنه و انحراف هر ۲ با هم، از سرو بلندبالای ملت ایران، کوتاه ترند. معلوم شد «وحدت» برای این ملت، فریضه است… و معلوم شد چرا «اختلاف افکنی تا روز انتخابات، خیانت است»؟!
دو: ۲۲ بهمن ۹۱ دشمن فهمید در مبارزه با نظام مقدس جمهوری اسلامی، قبل از قوای ۳ گانه، حتی قبل از نیروهای نظامی، با آحاد ملتی طرف است که انقلاب و اسلام و امام و جمهوری اسلامی و «آقا» را مال خود می دانند. اصلا مهم نیست چند سال از ۲۲ بهمن ۵۷ گذشته باشد. مهم این است که دشمن در نبرد با جمهوری اسلامی، در وهله اول با بسیجیان خامنه ای طرف است. نه با رئیس جمهور، بلکه با جمهور. من به دشمن حق می دهم اگر روی شعارهای جمهور، بیش از سخنان تکراری رئیس جمهور، حساب باز کند. از ورای همین محاسبه، نظرسنجی اخیر موسسه گالوپ، بهتر درک می شود.
سه: ۲۲ بهمن ۹۱ نشان داد حتی اگر دست تفرقه و اختلاف افکنی از آستین فلان سر قوا بیرون آید، باز هم «نشاط ملی» ملت ایران صدمه نمی بیند. دعوای این و آن، البته مردم را ناراحت می کند، لیکن ما نشاط ملی خود را نه از مجلس گرفته ایم، نه از دولت. نشاط ملی ما محصول خودباوری است که آنهم از صدقه سر انقلاب/ جمهوری اسلامی به وجود آمده. در ورای اختلاف افکنی، چرا مردم به شعب ابیطالب برگردند؟! اختلاف افکنان را پس می زنند. (اما نه با اقدام اختلاف افکنانه!) چرا نشاط ملی خود را خراب کنند؟! دست رد به سینه تفرقه می زنند. (اما نه با اقدام تفرقه انگیزانه!) چرا دنبال جبهه های سیاسی حرکت کنند؟! از جبهه ولایت فقیه پشتیبانی می کنند. (اما نه با منیت، که با بصیرت!)
چهار: حفظ حماسه ۲۲ بهمن ۹۱ از خود این حماسه، مهم تر است. مراقب باید بود؛
چهار/ ۱: دعوای این و آن نباید وجه المصالحه رفتار ناصواب و گفتار ناثواب شود. مقابله با بعضی بداخلاقی ها نباید خود همراه با بداخلاقی های دیگر شود. مبارزه با برخی اختلاف افکنی ها نباید خود باعث تفرقه شود. این، عمل به فرامین ولی امر نیست؛ هم سویی با خط اختلاف و خطر تفرقه است. آیا عمل وحدت شکنانه، آنهم در یوم الله ۲۲ بهمن، مقابله با اختلاف است یا هم صدایی با اختلاف؟! و آیا نباید دست مسموم انحراف و فتنه را در بعضی اختلاف افکنی ها متوجه شد؟!
چهار/ ۲: یکی دانستن سهم طرفین دعوا به شیوه کاریکاتوری، یا از آن بدتر، قائل شدن حق بیشتر برای طرف خاطی تر، اولا؛ دور زدن فریضه وحدت است، ثانیا؛ به گستاخی فزون تر اعوان و انصار انحراف منجر می شود. ظاهرا عده ای با مفهوم مقدس وحدت نیز کاسبی می کنند. به ایشان می گویی؛ علی لاریجانی و قالیباف؟! می گویند؛ عدالت و ولایت!! اما همین که می گویی؛ محمود احمدی نژاد؟! می گویند؛ فرود آرام دولت و وحدت!! هنر این جماعت، باج دادن بی مرز به «بهارنمایان» است. مع الاسف ایشان آنقدر که هوای دولت را دارند، هوای انقلاب اسلامی ۳۰۰ هزار شهید را ندارند!! به راستی، بحث ولایت و وحدت است یا کاسبی؟! لاریجانی «۱۱ روز خانه نشینی» کرد یا قالیباف سخن از «بن بست نظام» گفت؟! و آیا جز این است که بعضی جبهه های ناپایدار سیاسی، دوست می دارند ما به ازای حزب الله مظلوم، با عرض معذرت، کمی تا قسمتی «خریت» باشد، نه «بصیرت»؟!
چهار/ ۳: باید هوشیار بود. مبادا دعوای فلانی و بهمانی، سبب شود در مقام قضاوت درباره کلیت مسئولان شریف نظام، مرتکب جفا شویم. این درست که دوست و دشمن، جمهوری اسلامی را به «ملت» می شناسند، اما مسئولان نیز برایند همین جمهوری اسلامی اند. از جمله مسئولان جمهوری نازنین اسلامی، شهید مصطفی احمدی روشن است. او که فقط «نخبه هسته ای» نبود! شهید حسن طهرانی مقدم است. او که فقط «نخبه موشکی» نبود! الحمدلله شمار کثیری از دست اندرکاران نظام، ادامه دهنده راه شهدا هستند. جز این بود، «آقا» شرایط امروز ما را هرگز «خیبری و بدری» توصیف نمی کردند.
پنج: یوم الله ۲۲ بهمن ۹۱ مقدمه مناسبی برای انتخابات خرداد ۹۲ خواهد بود؛ ان شاء الله. مردمی که فردا به این و آن رای خواهند داد، دیروز با حضرت سیدعلی، بیعتی تاریخی و بی مثال کردند. قدر مسلم هر دولت و هر رئیس جمهوری، اگر بخواهد خودش را از اصل ۲۲ بهمن بزرگ تر بداند، از همین ملت شهید پرور، تودهنی سختی خواهد خورد. از همین منظر، «۲۲ بهمن ۹۱» عطر «۹ دی ۸۸» می دهد. «بهار» زنده تر از آن است که «زنده باد بهار» بخواهد. آقای سر قوه! لطف می کنی اگر کلاس بهار را پایین نیاوری. شما کجا و بهار کجا؟! ظاهر شما کجا و ظاهر بهار کجا؟! باطن شما کجا و باطن بهار کجا؟!… بعضی ها از صدقه سر همین ملت و همین ولایت و همین انقلاب و همین ۲۲ بهمن، «شکوفه» زده اند؛ اینک شکوفه خود را از شکوفایی کل بهار، بزرگ تر می بینند! شکوفه انقلاب… نیک اگر بنگری، ملت است. هر که کوفه بازی درآورد، سیلی می خورد.
*** *** ***
با این مردم بیدار، انقلاب اسلامی برای دفاع، به تنها چیزی که نیاز ندارد، خواب است. من نیز در این سالیان روزنامه نگاری، اگر چه زیاد «دیشب خواب بابا رو دیدم دوباره»، اما هرگز مایل نبوده و نیستم درونی دلم را بیرون بریزم. با این همه…
– ایام فتنه ۸۸ دوست و همسنگر پدرم، حاج اصغر آبخضر می گفت: «دیشب خواب پدرت را دیدم. همان لباس خاکی جبهه تنش بود. همان «یا زیارت یا شهادت». طبقه چندم ساختمانی بودیم. از پنجره، درگیری های خیابان را نشان اکبر دادم و گفتم: «آخر این معرکه چه می شود؟!» عکس روی دیوار را نشانم داد و گفت: «با وجود این مرد، انقلاب اسلامی از پس همه فتنه های ریز و درشت قبل از ظهور برمی آید. ما شهدا، هوای این مرد را داریم. مثل امام، دوستش می داریم. ما به کنار، «علمدار کربلا» هم عجیب هوای این مرد را دارد. عجیب دوست می دارد این مرد را. هر وقت شما می گویید؛ «ابالفضل علمدار! خامنه ای نگهدار»، سقای عاشورا به همه ما شهدا آماده باش می دهد».
* عکس روی دیوار، یکی از تصاویر «آقا» بود در مسجد مقدس جمکران… اون عکس عمودیه.
– چند شب پیش، مادربزرگم، خواب «آقا» را دیده بود… به «آقا» گفتم: «ما که از دور، دستی بر آتش داریم و همه چیز را نمی دانیم، فقط با چند خبر، این همه قلب مان می گیرد، این همه آه می کشیم، این همه غصه می خوریم. شما چگونه تحمل می کنید این حجم انبوه اخبار را؟! این همه غم و اندوه را چگونه تدبیر می کنید؟!» «آقا» لبخندی زدند و عکس روی دیوار را نشانم دادند.
* عکس روی دیوار، یکی از تصاویر «آقا» بود در مسجد مقدس جمکران… اون عکس عمودیه.
********* *********
آهای مسئولان! مانیفست ما همچنان همان سرود «دیشب خواب بابا رو دیدم دوباره» است… حتی خواب ما سرشار از بیداری است… مانیفست ما این است؛ «در جنگ با دشمن، ننگه که سازش کرد…».
وطن امروز/ ۲۳ بهمن ۱۳۹۱
- بایگانی: یسار
این اجنبی پرستان بی جنبه
۱: خبرنگاران، بعضا به بهانه «انتقاد»، که حق مسلم خود می دانند، توهین می کنند، تهمت می زنند، غیبت می کنند، فحش می دهند، اذهان عمومی را تشویش می کنند و دروغ می گویند. آیا چون ما خود روزنامه نگاریم، می توانیم کتمان کنیم که لااقل بخشی از جامعه خبری، بی هیچ رحمی به صغیر و کبیر، «تقوای رسانه ای» را قربانی اصول بی اصول ژورنالیسم می کنند؟! البته امیر قلعه نویی آدم با شرفی است، و الا «اجنبی پرستی»، فقط مال ۲ دقیقه بعضی خبرنگاران محترم است!
۲: قطعا «اجنبی پرست» حرف بسیار گل درشتی است، اما قلعه نویی، سالی یک بار، درشتی می کند و خبرنگاران، بعضا هر روز! باور کنیم؛ چیزی که اینقدر «روادارانه» عوض دارد، گله ندارد! شکایت و دادگاه و خشم و «آهای مدعی العموم! چه نشسته ای که ژنرال، از گل نازک تر خطاب مان کرد»، ندارد! اگر نقد، خوب است، چه اشکالی دارد یک بار هم امیرخان، پشت خبرنگاران را کیسه بکشد؟! و حتی اگر نقد همراه با اهانت هم سازنده است، -آن طور که عده ای اعتقاد دارند!- چه عیبی دارد حالا یک «اجنبی پرست»؟!
۳: اما بیاییم و فرض کنیم در جامعه خبری ما هیچ اجنبی پرستی وجود نداشته باشد. لااقل به امیر قلعه نویی نمی توان خرده گرفت، چرا که این همه خبرنگاران علیه او راست و دروغ را بهم می بافند، یک بار هم امیرخان چنین کرده! این همه بعضی خبرنگاران، سرمربی آبی ها را مسخره کرده اند؛ در ازای این همه استهزا، گمانم یک «اجنبی پرست»، این حرف ها را نداشته باشد! معفو است! یک سو، امیر قلعه نویی بی ادبیات است، سوی دیگر، جماعتی مبادی آداب و منادی ادب! حتما معفو است!! واقعا مانده ام؛ خبرنگارانی که این همه توصیه به «جنبه» می کنند، صبر و تحمل و بردباری خودشان کجا رفته؟! پس بیاییم و بی خود، برای خبرنگارانی که گاه اجنبی را می پرستند، شان عصمت و تنزه نتراشیم. «اجنبی پرست»، نه شاخ دارد، نه دم! اجنبی پرستی در پوشش شغل خبرنگاری نیز!
۴: اجنبی پرستی، استعاره ای از غاز بودن همیشگی مرغ همسایه، نزد شماری از اصحاب رسانه است! و الا آنکه بخواهد مانوئل ژوزه (بدترین مربی تاریخ پرسپولیس به حیث آمار) را بپرستد، بیش از آنکه «اجنبی پرست» باشد، «احمق» است! جناب کی روش هم با این کارنامه مثال زدنی (!؟) جایی برای پرستش باقی نگذاشته! آنی درنگ کنید؛ اگر یک مربی وطنی، ترجیحا حمید استیلی، نتایج نیم فصل اول پرسپولیس را می گرفت، چگونه با شلاق بعضی خبرنگاران بدرقه می شد؟! مانوئل ژوزه اما چون اروپایی است، حتی با بدترین نتایج ممکن نیز باید محترمانه نقد شود! به سلابه کشیده نشود، مسخره نشود، به هیچ برنامه زنده و احیانا زننده ای نیاید و پاسخگوی افکار عمومی نباشد! از ورای مقایسه رفتاری که با حمید استیلی و مانوئل ژوزه شد، آیا نمی توان نتیجه گرفت؛ شغل بعضی خبرنگاران، نه شغل شریف خبرنگاری، بلکه شغل کثیف اجنبی پرستی است؟! و از ورای مقایسه رفتاری که با امیر قلعه نویی و کارلوس کی روش شد، آیا نباید به موفق ترین مربی لیگ برتر ایران حق داد که بعضی خبرنگاران را اجنبی پرست بخواند؟! قلعه نویی زمان هدایت تیم ملی، بدون هیچ باختی، و فقط به خاطر حذف در ضربات پنالتی مقابل کره جنوبی، مرد و مردانه به «۹۰» رفت و در لفافه نقد کارشناسانه، همه رقم ناسزا و استهزا را متحمل شد، اینک اما جناب شومن، چند ماه بعد از باخت کارلوس خان کی روش به تیم های رده چندمی لبنان و ازبکستان، برای ۴ تا نقد محترمانه، محرمانه به آپارتمان مرد پرتغالی می رود، تا از او رخصت بگیرد!! آیا امیر قلعه نویی هم اینقدر نجیبانه نقد شد؟! جالب است؛ دوره کنونی، به سبب قرعه آسوده، تا الان باید از صعود تیم ملی به جام جهانی مطمئن می شدیم، لیکن باز هم کاسه «چه کنم، چه کنم» دست گرفته ایم! کارلوس کی روش اما به جای عذرخواهی، ژست طلبکارانه می گیرد و از کیفیت پایین لیگ ایران گله می کند!! و چرا نکند؟! او خوب می داند تا چه حد اجنبی پرست اند شماری از اصحاب رسانه. قلعه نویی بود، تا الان جایش را به مربی دیگری داده بود، مایلی کهن هم بود، همین طور. سر دراز دارد قصه اجنبی پرستی… آنقدر دور و دراز که هرگز مجید جلالی، رنگ صندلی تیم ملی را به خود نمی بیند. دربی، شهرآورد بی خودی بود، اما نه بی خودتر از بازی تیم ملی مقابل لبنان و ازبکستان!! و الحق که در قیاس با تیم ملی کی روش، دربی سرافرازانه ای داشتیم! واقعا اگر قرار به این نتایج تیم ملی بود، چه ضرورتی داشت پول زبان بسته مملکت را در جیب مربیان اجنبی بریزیم؟! که برای ۲ تا نقد یواشکی هم، دیگر مجبور نباشیم راهی خانه طرف شویم!! آری، ما هم خبرنگار اجنبی پرست داریم، هم خبرنگاران اجنبی پرستی که از رئیس شومن شان خط می گیرند!
۵: امیر قلعه نویی به «کلهم» می گوید «کل یوم»، «کربکندی» را «گربه کندی» صدا می زند، و به «ذوب آهن» می گوید «ذبّ آهن»! جز اینها سوتی دیگر امیرخان چیست؟! قلعه نویی اما با نام خدا سخن می گوید، هنگام پیروزی و شکست، اهل بیت را فراموش نمی کند، قم و جمکران و زیارت امام زاده آقا علی عباسش ترک نمی شود، وقت قهرمانی، نماز شکر می خواند، در برهه های مختلف، وطن دوستی خود را ثابت کرده، و آمار فتوحاتش با اینکه از تعداد لیگ برتر ما بیشتر است، لیکن هنگام باخت، از نقد و توهین و تهمت، فرار نمی کند. خوب یا بد، نه فقط سطح لیگ برتر ما، از سطح تیم ملی، بالاتر است، بلکه سطح موفق ترین مربی این مرز و بوم نیز از سطح بعضی خبرنگاران مثلا وطنی، بالاتر است. امیر قلعه نویی با این همه رکورد، قطعا از سر خبرنگارنماهای اجنبی پرست، زیاد هم هست، گیرم ملاک ما کوچینگ ژنرال باشد در روز دربی!
۶: سوتی دادن و چند کلمه را پس و پیش خواندن، برای یک مربی فوتبال تجربی که اغلب عمرش در زمین خاکی های جنوب شهر سپری شده، عیب نیست. عیب آن است که عده ای اجنبی پرست، مدعی جامعه مظلوم خبرنگاری شده اند. همان کسانی که فردا در زردنامه های شان خواهند نوشت؛ «موفقیت پرسپولیس، بیشتر به خاطر بگوویچ است تا یحیی گل محمدی»! همان کسانی که امروز می نویسند؛ «کارلوس کی روش از ظرف فوتبال ما بزرگ تر است»! همان کسانی که دیروز نوشتند؛ «مربی گری تیم ملی برای قلعه نویی، لقمه گنده تر از دهان بود»! لقمه گنده تر از دهان اما «لقمه خبرنگاری» است، برای جماعت اجنبی پرست!
*** *** ***
همه به امیر قلعه نویی، یک تشکر درست و حسابی بدهکاریم. ژنرال، شاید بی آنکه خود بخواهد ثابت کرد؛ اجنبی پرستی، هنوز آنقدر بد و مذموم هست که حتی صدای اجنبی پرست ها را هم درمی آورد… نشان به نشان خواب آشفته بعضی ها، قبح اجنبی پرستی در این دیار هرگز نریخته! ممنون گل پسر نازی آباد… بعد از تشر تو، حالا راحت تر از کارلوس مغرور انتقاد می کنند، حتی بعضی ها!
وطن امروز/ ۱۴ بهمن ۱۳۹۱
- بایگانی: یسار
جذب حداکثری؛ آری، اما…
چه بهتر که مطلع پلاک امروز را مزین به حدیثی از امام حسن عسکری (ع) کنم؛ «مومن برای مومن، برکت، و برای کافر، اتمام حجت است». «تحف العقول، صفحه ۴۹۸»
*** *** ***
یک: گاهی که بعضی رجل سن و سال دار سیاست، بیش از حد از در صلح و صفا وارد می شوند، صدای آرمان خواهان جامعه به نشانه اعتراض بلند می شود؛ «چرا می خواهید به فتنه گران تخفیف بی خود دهید؟!» موسپیدان اما مخلص جواب شان این است؛ «جذب حداکثری».
دو: جذب حداکثری اگر چه شرط عقل است، لیکن تاکید «آقا» روی این مفهوم، اهمیت آن را مضاعف می کند. با این همه، از بعضی عناصر سیاسی باید سئوالاتی پرسید؛
دو/ ۱: آیا سوژه جذب حداکثری فقط خواص سیاسی اند؟! اگر نه، پس چرا در باب جذب حداکثری، آنقدر که به جذب چند فتنه گر دانه درشت توجه می شود، کوششی برای جذب توده هایی که ذهن شان پر از معماهای بی جواب است، نمی شود؟! آیا رواست که حتی درباره جذب حداکثری نیز شاهد تبعیض باشیم؟!
دو/ ۲: صرف نظر از بحث خواص و عوام، آیا جذب حداکثری به معنای تنها گذاشتن مفاهیم عالیه است؟! آیا ما حق داریم به گونه ای بر مدار جذب حداکثری حرکت کنیم که در ازای جذب فرضی چند فتنه گر عذرخواه، مفاهیمی از قبیل عدالت، مبارزه، پایداری، ایستادگی، آرمان خواهی و… دچار انزوا شوند؟! آیا جذب کردن چند عنصر ناراحت، ارزش چنین خسران بزرگی را دارد؟!
دو/ ۳: قطعا عده ای استثنا وجود دارند که جذب حداکثری شامل حال شان نمی شود. یعنی رفتار و گفتارشان آنقدر وقیحانه و رذیلانه است که لیاقت ورود به سفینه انقلاب اسلامی را ندارند. این جماعت سوژه دفع حداقلی اند. سئوال من از بعضی عناصر سیاسی این است؛ مشخصا و به طور مصداقی بفرمایید احیانا چه کسانی از چارچوب جذب حداکثری به تعریف شما، خارج اند؟! و آیا اصلا قائل به مفهوم دفع حداقلی هستید؟!
دو/ ۴: مراد از گفتمان جذب حداکثری چیست؟! جذب ما به فتنه گران؟! یا جذب فتنه گران توبه کننده به ما؟! آیا هدف از جذب حداکثری فقط و فقط احیای فریضه «شتر دیدی، ندیدی» است؟! آیا کمی آنها باید کوتاه بیایند، و کمی بیشتر از آنها، ما؟!
دو/ ۵: اگر حتی بصیرت، بنا به تعبیر حکیمانه رهبرمان آفت دارد و آفتش «غرور» است؛ آفات جذب حداکثری چیست؟! و اگر جذب حداکثری، بد و نارس و شل و ول و افراطی و تفریطی انجام شود، چه مضراتی خواهد داشت؟!
دو/ ۶: اگر جذب حداکثری را نادرست انجام دهیم و نتیجه اش، احیای مجدد فتنه و سران فتنه باشد، کار عاقلانه ای است؟! هیچ دقت کرده ایم که متاثر از سیاست جذب حداکثری، اصحاب انقلاب قرار است بیشتر شوند یا زبان عناصر ضد انقلاب، درازتر؟!
سه: شگفتا! واقعا شگفتا از روی اصحاب فتنه… این روزها گاهی که رسانه های زنجیره ای را دنبال می کنم، آنچه زیاد می بینم عناوینی از این دست است؛ «تغییر لحن آقای عسکراولادی کافی نیست!»، «ایشان باید رویه اش را نیز تغییر دهد!»، «عسکراولادی باید از اصول گرایان بخواهد که بابت رفتار و گفتارشان، از مردم و اصلاح طلبان معذرت خواهی کنند!»، «ما از سخنان ایشان استقبال می کنیم، اما شرکت در انتخابات، حقی نیست که عسکراولادی و عسکراولادی ها بخواهند به ما بدهند یا ندهند!» و…
چهار: بگذارید وارد مصادیق شوم، تا بیشتر معلوم شود وقتی جذب حداکثری، افراطی انجام می شود، چه نتیجه ای در پی دارد. جناب رسانه ملی وقتی دوربین صدا و سیما را کیلومترها آن طرف تر از جذب حداکثری، مقابل سرکار خانم معصومه ابتکار قرار می دهد، (به عنوان نماینده قشر دانشجو!) باید هم این گونه محصول اش را ببیند که عضو شورای شهر تهران، برود با فلان رسانه گفت و گو کند و بگوید؛ «تمام مولفه های زن مسلمان در حجاب، خلاصه نمی شود!… رویکرد پهلوی اول، بهبود زندگی مردم بود!… نفوذ تفکر امام بر اساس تحولاتی بود که دکتر شریعتی پایه گذاری کرد!…». معصومه ابتکار اگر چه در فتنه ۸۸ تا اوایل سال ۸۹ عمدتا در دفاع از فتنه و فتنه گران موضع می گرفت، اما پس از آن مقطع، ترجیح داد کارنامه خود را بیش از این تیره و تار نکند. مع الاسف صدا و سیما با کاریکاتور کشیدن از مفهوم جذب حداکثری، زبان سرکار خانم را باز کرد! حالا عضو شورای شهر تهران به دفاع از مهندس و شیخ اکتفا نمی کند! حجاب را می زند! از رضاخان دفاع می کند! به امام اهانت می کند! و البته مقصر چنین سخنان گل درشتی در وهله اول، همان رسانه ای است که مفت و مجانی دوربین خود را در اختیار اعوان و انصار فتنه می گذارد. من از شمای خواننده سئوال می پرسم؛ آیا به چنین رویه ای می گویند «جذب حداکثری»؟!
*** *** ***
عالیجنابان با تجربه تر از ما! ای کسانی که بیش از ما سرد و گرم سیاست را چشیده اید! موسپیدان! فداییان جذب حداکثری! آنی درنگ کنید که اگر فتنه به ثمر رسیده بود، اگر نقشه سران فتنه گرفته بود، اگر خون شهید غلام کبیری و ذوالعلی نبود، آیا باز هم مجال داشتید این همه بی قاعده بر طبل جذب حداکثری بکوبید؟! آیا اصلا قائل به این هستید که فتنه ۸۸ سران فتنه ای هم داشت؟! و آیا فکر نمی کنید اهل و عیال فتنه، بازگشت به نظام را، نه برای رجوع دوباره به آغوش پر مهر ولایت فقیه، بلکه برای اتمام کار نیمه تمام شان در فتنه ۸۸ می خواهند؟! این را من نمی گویم به خدا! خودشان می نویسند که «برای رسیدن به مقصود اصلاحات، تنها راه باقی مانده، استفاده از فرصت انتخابات است».
آقایان! این جماعت هر وقت نوشت «اصلاحات»، منظورش «براندازی نظام ۳۰۰ هزار شهید» بود. هنوز هم شک دارید؟!
جوان/ ۲ بهمن ۱۳۹۱
- بایگانی: یسار
بحران «مالی» و «بحران مالی»
امریکا که قرار بود بعد از کشتن بن لادن، جل و پلاس سربازان خود را از افغانستان جمع کند، ظاهرا بیرون بیا نیست! اما حضور نظامی یانکی ها چه رهاوردی برای همسایه شرقی ما داشته؟! صلح، آرامش، سازندگی، امنیت، رفاه و اشتغال؟! یا کشت و کشتار، کشت بیشتر تریاک، رشد بیشتر قاچاق و فربه شدن بیشتر طالبان؟! کم و بیش وضعیت همسایه غربی نیز بر همین منوال است. در عراق، تروریست های سلفی، دقیقا همان کاری را انجام می دهند، که طالبان در دیار افغان. اگر دیروز، صدام در زندان های بغداد، خاندان حکیم و صدر را وحشیانه می کشت، امروز در عراق، صبحی به شام نمی رسد، الا اینکه از چندین جای مختلف، اخبار اقدامات تروریستی مخابره شود. البته در عراق، ظاهرا، امریکایی ها حضور نظامی ندارند، اما تروریست ها خیال امریکا را بابت ناامن کردن بین النهرین، و دامن زدن به اختلافات قومی و تفاوت های مذهبی جمع کرده اند. واقعا تلخ است آنچه این روزها در عراق می گذرد؛ جنوب عراق محل جولان انگلیسی هایی است که بوی نفت بصره به مشام شان خوش نشسته. شمال عراق تبدیل به پاتوق شرکت های چند ملیتی شده که اغلب صهیونیستی اند. جبهه استکبار اصلا بدش نمی آید در شمال عراق، شمال غرب ایران، و جنوب ترکیه، به بهانه استقلال قوم کرد، از یک «اسرائیل جدید» پرده برداری کند. مرکز عراق هم هر روز شاهد تلفات سنگین ناشی از ترورهای بی وقفه است. واقعیت این است که این روزها در عراق، غرب اندازه صدها صدام کار می کند! در چنین منظومه ای باید دید که چه کار سختی دارد دولت نوری مالکی. و چقدر باید اهل تشیع و تسنن عراق هوشیار باشند که عراق در دام نقشه های تفرقه افکنانه نیفتد. قصه سوریه هم اگر چه کمی حادتر، زیرمجموعه همین ماجراست. اگر در سرزمین های اسلامی، رد پای غرب را درست ببینی، سرمنزلی جز ناامنی و اغتشاش ندارد. آن از افغانستان، آن از عراق، این هم از سوریه. اینک اما فرانسه هم مشخصا وارد گود شده تا به بهانه های واهی، مالی را دوباره تسخیر کند. مالی برخلاف کشورهای همسایه اش، نفت و گازی بی مانند دارد و موقعیتی ممتاز. آیا شما باور می کنید قصد فرانسه از لشکرکشی به مالی، مقابله با فلان گروهک شورشی، یا استقرار دموکراسی باشد؟! امریکا در افغانستان و عراق، چه گلی به سر مردم غرب آسیا زد که حالا فرانسه خاطرخواه صلح و آرامش مردم شمال آفریقا شده؟!
*** *** ***
دنیای استکبار در گذر از جنگ نرم، دوباره به این سوی و آن سوی، لشکرکشی فیزیکی می کند! «استکبار» باز هم بوی «استعمار» گرفته! روزگاری که خیلی هم دور نیست، جبهه غرب فکر می کرد با یک «کلیک» یا «فشار یک دکمه» یا «اینترنت» و «فضای مجازی»، بازی عالم را به سود خویش تمام می کند! و از دنیای به این بزرگی، «دهکده جهانی» می سازد! خودش هم می شود کدخدای جهان! کدخدا که چه عرض کنم؛ خدای جهان! جبهه استکبار البته توهم زده بود! و اینک دوباره مجبور است برگردد به همان روزگاری که اگر جایی، کشوری، منطقه ای را می خواست، لاجرم باید زحمت لشکرکشی و هزینه های سرسام آور نظامی را متحمل می شد! چند سال پیش شاید احدی فکر نمی کرد؛ فرانسه برای چند بشکه نفت بیشتر یا چند لوله گاز مفت، به کشور مالی لشکرکشی کند! دقت کنید؛ این اتفاق در اوایل سال «۲۰۱۳ میلادی» رخ داده! و باز هم دقت کنید؛ فرانسه «ناپلئون بناپارت» ندارد، بلکه فقط در یک قلم، کارخانه ماشین سازی «رنو» ۷۵۰۰ کارگر اخراجی دارد! ندید معلوم است؛ بحران «مالی» هم به «بحران مالی فرانسه» اضافه خواهد شد! غرب اگر با لشکرکشی نظامی می توانست کدخدای جهان شود، قرن گذشته میلادی، قرن بهتری بود! و غرب اگر با یک کلیک می توانست خدای جهان شود، لشکرکشی نظامی نمی کرد! راستی، کدام کدخدا اینقدر بدهکار و بدبخت؟! ندید معلوم است شعار فردای مردم معترض فرانسه به اوضاع ریاضت اقتصادی… «بحران مالی» خودمان را حل کنید؛ «مالی» پیشکش!
جوان/ ۱ بهمن ۱۳۹۱
- بایگانی: یسار
بسم الله
یا علی
سلام بر حسین*
شعر قشنگ دوران کودکی… به به!
ای یار با شهامت، بگو تو از امامت
امامت خوش لقا، دارد دوازده پیشوا
اول ایشان علی، آمده بعد از نبی
دوم امام حسن، سوم امام حسین
چهارم زین العابدین
پنجم محمد باقر است، در طاهران طاهر است
ششم جعفر صادق، هفتم موسای کاظم
هشتم امام رضا، رضا به حکم قضا
نهم محمد تقی، دهم: علی النقی
یازدهم عسگری، از عیب و نقصان بری
دوازدهم صاحب است، زنده ولی غایب است
مهدی صاحب زمان، اوست خدا را نشان
ظهور کند زمانی، روشن کند جهانی
مَن أطاعَ الخالِقَ لَم یُبالِ سَخَطَ المَخلوقینَ.
کسى که از خدا اطاعت میکند، از خشم مردم باکى ندارد.
…………………………………………………………………………….
التَواضُعُ أن تُعطِی الناسَ ما تُحبُّ أن تُعطاهُ؛
فروتنی در آن است که با مردم چنان کنی که دوست داری با تو چنان باشند .
“امام هادى(ع)”
سپاس بیشمار از سیداحمد!
من سالها درگیر این بخش امام رضایش بودم… فکر می کردم ایشان به حکم اینکه غذا بگیرند، رضایت می دهند!!!
اینجور چیزها دیگه از تهاجم فرهنگی نیست، از فقر فرهنگی است… فرهنگ هم اگر غنی نشود، می شود بی فرهنگی همین عده ای که این روزها باعث آبرو ریزی شده اند.
بسمک یا الله
دهه بزرگداشت امام علی‌النقی (ع) در فضای مجازی + پیام صوتی استاد پناهیان
http://www.rajanews.com/detail.asp?id=122098
یا ستارالعیوب
امام هادی (ع):
فروتنی در آن است که با مردم چنان باشی که دوست داری با تو چنان باشند. المحجه البیضاء
جانا! به فروتنی، گر ایمان داری
یا میل به رفتار کریمان داری
با مردم روزگار خود همدل باش
آنگونه که انتظار از آنان داری
هیچوقت اون شعره که سیداحمد نوشته رو نتونستم خوب حقظ کنم، دست و پا شکسته بلدمش، ولی بازم جای شکر داره چون تا همین الانشم به کمک شعره ترتیب اماما رو یادم میاد! (البته بعضا دچار اشتباه میشم چون خوب حفظ نیستم. 🙁
ولی چه شعرای خوبی اون موقعا بود و بچه ها حفظ میکردن.
نمی دونم الآنم به بچه ها این چیزا رو یاد می دن یا نه، ولی ایشالا که یاد می دن (به قول اون جوکه: ایشالا که گربه س!)
اینجوری یادمه:
حسین که شاه دین است، امام سومین است.
باشد سلام خاص خداوند سوی تو
هستم فقیر بست نشسته به کوی تو
ای جد حجت حق، باب عسگری
ای آبروی ما همه از آبروی تو
رفتم به گل ستان و بدیدم به هر طرف
گل های مست گشته معطر ز بوی تو
با این همه مقام و منزلتت ای دهم امام
آه از دمی که شرم ندارد عدوی تو
مظلوم سامرا و عزیز دل جواد
باشد بدین مجال همه گفت و گوی تو
در رستخیز “قاصدک” و دست گیری ات
از خاک سر برآرد و در جست و جوی تو
خدا لعنت کند هتاکان به ساحت مقدس ائمه ی معصومین علیهم السلام، به خصوص امام علی النقی (ع) را. خدایا همه ی گمراهان را به راه راست هدایت کن و اگر قابل هدایت نیستند رسوای خاص و عام.
میلاد!
از صفحه ی ۳۹۰ تا ۴۲۹ کتاب نورالدین، چه می کنه با آدم.
http://www.up98.org/upload/server1/02/i/rorg2dr7g1tmgout207.jpg
http://www.up98.org/upload/server1/02/i/6pyi6sjtcxwfor0l9i99.jpg
اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم
برنامه هیئت رایت العباس (ع)، حاج محمود کریمی:
از فردا به مدت ۳ شب، از ساعت ۵ بعد از ظهر تا اذان مغرب
القاب امام
امام به القاب مختلفی خوانده می شد که در ذیل به آنها اشاره می شود:
۱٫ ناصح؛ چون خیرخواه بود.
۲٫ تقی؛ زیرا متقی ترین افراد امت بود.
۳٫ فقیه؛ چون فقیه ترین مردم زمان خود بود.
۴٫ عسکری؛ چون در شهر سامرا، در اردوگاه نظامی می زیست.
۵٫ شهید؛ چون به دست دشمنان به شهادت رسید.
۶٫ وفیّ؛ چون باوفاترین مردم بود.
۷٫ خالص؛ چون اوج اخلاص در رفتارش نمود داشت.
۸٫ هادی؛ مشهورترین لقب ایشان است.
۹٫ نقی؛ امام به دو لقب هادی و نقی شهرت دارد.
. . . «حسین که شاه دین است.» . . .
.
ای یار خوش گفت و گو!
امام دهم بگو…
چشم انتظار!
حالا ما یک زمانی توهمی درباره امام رضا داشتیم… شما هم دیگر با به رخ کشیدن ارادت نورالدین به امام رئوف، ما را شرمنده نکن!!
وقتی آن بخش های کتاب را می خواندم، حس می کردم سرم مثل بادکنک سبک شده و دارد پرواز می کند… بی خود نیست که کتاب را به امیر تقدیم کرده اند… البته آن لحظات بعد از شهادت وقتی فرمانده شان می خندید، آن قدر با سید نورالدین هم ذات پنداری کرده بودم که برگشتم از سر عصبانت گفتم خب گوسفند می فرستادید به دل دشمن… جوانهای گل مردم چه گناهی کرده بودند که باید اینطوری لت و پار بشن؟!!!
خیلی خوب نوشته اند این کتاب “نورالدین، پسر ایران” را.
حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها:
شیعیان و پیروان ما و همچنین دوستداران اولیاء ما و آنان که دشمن دشمنان ما باشند، نیز آن هایی که با قلب و زبان، تسلیم ما هستند؛ بهترین افراد بهشتیان خواهند بود.
(بحارالانوار، ج۶۸، ص۱۵۵)
الان ها نسبت به زمان ما، خیلی امکانات و زمینه بیشتر است، هم برای تربیت اسلامی، هم برای تربیت غیر اسلامی!!
تا دل مان بخواهد، کلاس و سی دی و کارتون و نرم افزار و…هست، برای بچه ها!
به خواهر ۵ ساله ام، اسامی ائمه را اینگونه و با این شعر یاد داده اند. هر چند که از سن ما گذشته، اما کودک درونم خیلی دوست دارد این شعر را و حفظ کردمش…
“من بچه شیعه هستم”
http://www.aparat.com/v/b5fcb0927ddcbf57bf598067749c235f177543
من بچه شیعه هستم، خدا را می پرستم… خدای پاک و دانا، مهربان و توانا
پیامبرم محمد که با او قرآن آمد… دین را به ما رسانده، او ما را شیعه خوانده
دختر او زهرا بود، فاطمه کبری بود… فدای دین شد جانش، لعنت به دشمنانش
در روز عید غدیر، بر ما علی شد امیر… امیر مومنین است، امام اولین است
امام دوم ما بخشنده بود و تنها… نام ایشان حسن بود، صبور و خوش سخن بود
حسین که شاه دین است، امام سومین است… شهید کربلا شد، تربت او شفا شد
وقتی که آب می خورم، بر او سلام می کنم… چهارم امام سجاد، به ما دعاها یاد داد
هر یک از آن دعاها، پر معنی است و زیبا… پنجم امام باقر که علم از او شد ظاهر
شاگردها تربیت کرد، اسلام را تقویت کرد… ششم امام جعفر، برای شیعه رهبر
صادق و راستگو بود، خدا هم یار او بود… هفتم امام کاظم، صبور بود و عالم
اگر چه در زندان بود، معلم جهان بود… امام هشتم ما، امام رضای والا
امید شیعیان است، چقدر مهربان است… نهم امام جواد، رحمت حق بر او باد
کریم و بخشنده بود، ماه درخشنده بود… دهم امام نقی، پاک دل و متقی
هادی راه دین بود، یاور مومنین بود… یازدهم عسکری، از همه عیب ها بری
در خانه بود زندانی، شهید شد در جوانی… یازده امام معصوم، شهید شدند چه مظلوم!
ولی به امر خدا، امام آخر ما… از چشم مردم بد، غایب شد و نیامد
هزار و چندین ساله، شیعه در انتظاره… بالاخره یه روزی، می شه وقت پیروزی
مهدی ظهور می کنه، دشمن رو دور می کنه… جهان می شه پر از گل، نرگس و یاس و سنبل
ما بچه های شیعه، دعا کنیم همیشه…با هم بگیم: خدایا! بیار امام ما را
به یمن تو گدای اهل بیتم
گدای هل اتای اهل بیتم
به لطف آستان مستجابت
مسلمان دعای اهل بیتم
به نام تو پس از عمری غریبی
غلام آشنای اهل بیتم
زیارت جامعه خواندی و حالا
سگ کهف الورای اهل بیتم
به احسان هدایت کردن توست
اگر تحت لوای اهل بیتم
اگر چه کربلایی هستم اما
گدای سامرای اهل بیتم
ولی کبریا جانم فدایت
امام سامرا جانم فدایت
منم از مبتلایت مبتلاتر
منم از آشنایت آشناتر
اگر لطف کریمان به نداری است
منم از بینواها بینواتر
تو حالا که هزاران فیض داری
دل من از گدایانت گداتر
تو راه باز توحیدی،هر آنکه
به تو نزدیک تر پس با خدا تر
برایت دشمنت هم نذر می کرد
تو هستی از همه مشگل گشا تر
علی هستی و جدت هم علی بود
تویی با این حساب ابن الرضاتر
تو هم مثل پدر زهرا نژادی
عزیز خانه ی باب المرادی
تو در یکتائی ات یکتا شناسی
تو در آقایی ات اقا شناسی
لباس بندگی بر تن گرفتی
تو الحق بنده مولا شناسی
تو هنگام کریمی از گداها
نمی پرسی غریبی یا شناسی
تو در سیر نزولت هم صعود است
تو در روی زمین بالا شناسی
امام غائبت را مدح کردی
تو در امروز هم فردا شناسی
زیارت جامعه در اصل این است
زیارت نامه ی زهرا شناسی
زیارت جامعه یعنی ولایت
زیارت جامعه یعنی هدایت
دلت سرمنشاء خلق عظیم است
تجلی گاه رحمان و رحیم است
اقامت کن میان دل که عمری
دلم در کوی دلدارش مقیم است
هدایت کن مرا باگوشه چشمی
صراط تو صراط مستقیم است
اسیر گریه ام، ری زاده هستم
که از عشاق تو عبدالعظیم است
بهشت شیعه باشد سامرایت
حریمت عرش جنات النعیم است
بیا و شیعه را دریاب، آقا
قرار ما دم سرداب، آقا
“احسان محسنی فر”
دوستان، خانمها، آقایون، خواهرا، برادرا!
فکر کنم جمیعا سر کاریم. این آقاى قدیانى ما رو اینجا کاشته، خودش کجاس، خدا میدونه!!
انی سلم لمن سالمکم و حرب لمن حاربکم و ولی لمن والاکم و عدو لمن عاداکم فاسال الله الذی اکرمنی بمعرفتکم و معرفه اولیائکم، و رزقنی البرائه من اعدائکم، ان یجعلنی معکم فی دنیا و الاخره و ان یثبت لی عندکم قدم صدق فی الدنیا و الاخره
اى بزرگواران من سلم و صلحم با هر کس که با شما صلح است و در جنگ و مخالفتم با هر کس که با شما به جنگ است و دوستم با دوستان شما و دشمنم با دشمنان شما. پس از کرامت حق درخواست مى‌کنم به معرفت شما و دوستان شما مرا گرامى سازد و همیشه بیزارى از دشمنان شما را روزى من فرماید و مرا در دنیا و آخرت با شما قرار دهد و در دو عالم به مقام صدق و صفاى با شما مرا ثابت بدارد
یهو می ذاشتید روز شهادت امام، چاپ می کردید!! تایم انتظار که بالا برود، توفع ما هم بالا می رود.
ممنون سلاله؛
این شعر و لینک خیلی زیبا است.
خواهر زاده چهار ساله ام اینجاست و کلی خوشش آمد از شعر.
“هادی! امامنا التقی المتقی، سلام
نور دهم! امام علی‌النقی، سلام”
آخی! یاد دو سه سال پیش افتادم! خواهر زاده ام با ذوق و شوق فراوان این شعر را نصفه، نیمه برایمان می خواند!!!
از سوی حضرت صاحب الزمان(عج)، خواندن زیارت جامعه کبیره که یادگار امام هادی علیه السلام است، سفارش و تاکید بسیار زیادی شده.
زیارت جامعه، دارای مضامین بسیار عالی و نابی است. انگار که یک دوره کلاس معرفی جایگاه امامان شیعه و امام‌شناسی است. خیلی پر محتوا است.
____________________
سفارش مى‌کنم به مداومت قرائت زیارت جامعه کبیره، اگر چه در هفته یک بار باشد.
“آیت‌الله مرعشی‌نجفی”
هنوز هم برای آموختن امامان معصوم، بهترین شعر است.
گواه و شاهد بچه های کوچک کلاس من…
فاطمه، فاطمه است.
http://ingholt.ir
چه جالب!
مطلب پیش خوانده شده مثل بلیت پیش فروش شده.
آرزومند کربلا:
نوشته ۹ اردیبهشت در وطن امروز.
جه خوش باشد که بعد از انتظارى… به امیدى رسد امیدوارى!
سلام دوستان
برای شرکت در اعتکاف ۳ روزه حرم مطهر آقا امام رضا (علیه السلام) که البته قرعه کشی سفت و سختی هم داره یک پیامک خالی به ۳۰۰۰۰۰۰۸ بفرستید.
قسمت تون شد ما رو فراموش نکنید…
السلام علیک یا علی النقی…
روان نویس عزیز!
به ساعت درج کامنت من دقت کن، اون موقع این عبارت نبود. بعدا دوزاریمون (امیدوارم املاش درست باشه) افتاد.
اینقدر ناشکری کردیم! تا “دقایقی بعد” شد “ساعاتی دیگر ” و حالا ” تا روزهای آینده…”
مهلت (گفت و شنود)
دوشنبه ۴ اردیبهشت ۱۳۹۱
گفت: مجلس در جلسه دیروز خود سازمان فنی و حرفه ای کشور را موظف کرد که تعداد ۴۷۸۶ مربی حق التدریسی را استخدام کند.
گفتم: ایول!
گفت: البته در این مصوبه آمده است که استخدام این مربیان حق التدریسی نباید برای دولت هیچگونه افزایش بار مالی داشته باشد!
گفتم: دولت چگونه می تواند بدون افزایش بار مالی ۴۷۸۶ نفر را استخدام کند؟! مگر قرار نبود که مجلس مصوبه غیرقابل اجرا نداشته باشد؟!
گفت: اتفاقاً یکی از نمایندگان همین سؤال را مطرح کرده بود ولی رئیس مجلس در پاسخ گفته است؛ این کار امکان پذیر است!
گفتم: عده ای از اهل محل نزد یکی از افراد ثروتمند رفتند و گفتند؛ می دانی که فلانی گرفتاری مالی فراوانی دارد. از تو ۲خواهش داریم اول اینکه یک میلیون تومان به او قرض بدهی و دوم اینکه برای بازپرداخت آن ۲ سال مهلت بدهی و یارو گفت؛ پول نمی دهم ولی درباره مهلت حرفی ندارم! چرا ۲ سال؟! ده سال مهلت می دهم!
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
در سوگ خورشید (به جای گفت و شنود)
در سالروز شهادت صدیقه طاهره، حضرت فاطمه زهرا(س) و در همنوایی با دل های سوگوار و چشم های اشکبار این ستون را به سوگواره هایی از احمد عزیزی- با آرزوی شفای عاجل ایشان- و خسرو احتشامی اختصاص می دهیم.
حضرت زهرا دلش از یاس بود
قطره های اشکش از الماس بود
داغ عطر یاس زهرا زیرماه
می چکانید اشک حیدر را به چاه…
گریه آری، گریه چون ابر چمن
بر کبود یاس و سرخ نسترن…
این دل یاس است و روح یاسمین
این امانت را امین باش ای زمین
نیمه شب دزدانه باید زیرخاک
ریخت بر روی گل خورشید، خاک
مدفن این ناله غیراز چاه نیست
جز تو کس از قبر او آگاه نیست
¤¤¤
روز نخست چون گل این بوستان شکفت
عطر عفیف عشق فروریخت برتنش…
هم باشدش بهار رسالت در آستین
هم می چکد گلاب ولایت ز دامنش
از سدره نیز در شب معراج می گذشت
حرمت اگر نبود عنانگیر توسنش…
حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها:
زاهدترین مردم کسی است که حرام را وانهد، کوشاترین مردم، تارک گناهان است.
(تحف العقول،ص۵۱۹)
دیگر آن خنده ی زیبا به لب مولا نیست
همه هستند ولی هیچ کسی زهرا نیست
قطره اشک علی تا به ته چاه رسید
چاه فهمید کسی همچو علی تنها نیست
حضرت زهرا سلام الله علیها:
ما اهل بیت پیامبر، وسیله ارتباط خداوند با خلق او هستیم.
اجرک الله فی مصیبة امّک یا صاحب الزمان
جمیعا سلام!
نماز ظهر رو حرم (حرم حضرت فاطمه معصومه) بودم، جاى همتون خالى. فاطمه معصومه را زیارت کردم به نیابت از مادر مظلومه اش.
جمیعا التماس دعا…
الهی بشکند دست مغیره… میان کوچه ها بی مادرم کرد…
http://upload20.ir/upload/13352768961848762889.mp3
لعن الله قاتلیک یا فاطمة الزهرا…
عکس مدینه را که به دیوار می زنم
پشت بقیع می روم و زار می زنم
شکرانه ی نفس زدن بین روضه ها
هر لحظه نام فاطمه را جار می زنم…
“مهدیه” اسم مکان است و “فاطمیه” اسم زمان؛
کی می‌شود که “فاطمیه” اسم مکان باشد و “مهدیه” اسم زمان…
شهر آبستن غم هاست خدا رحم کند
شهراین بار،چه غوغاست خدارحم کند
بوی دود است که پیچیده،کجا میسوزد؟
نکندخانه مولاست خدارحم کند
هیزم آورده که آتش بزنند این دررا
پشت درحضرت زهراست خدارحم کند
همه جمعند وموافق که علی را ببرند
و علی یکه وتنهاست خدارحم کند
غزلم سوخت دلم سوخت دل آقا سوخت
روضه ی ام ابیهاست خدارحم کند
“یازهرا”
سلامِ همه ی ما بر دهمین پیشوای شیعیان جهان، امام هادی(ع)
و دشمن چه غافل و نادان است، بر ضدّ تشیع کمر همت بسته اما نمی داند سرگذشت تاریخ ما از کربلا می آید و تا رسیدن موعود، خونمان را وقف جانشینان رسول الله کرده ایم!
هر روز یک بازی در می آورند اما نادانند که اگر چه در چشم، رضا داریم، در دل اما رویای سامرا، می برد ما را!
منتظریم …
**لا اله الا الله الملک الحق المبین**
دامن کشان رفتی، دلم زیر و رو شد…
چشم حرامی با حرم روبرو شد…
بیا برگرد خیمه ای کس و کارم
منو تنها نگذار ای علمدارم
آب به خیمه نرسید،
فدای سرت
فدای سرت
فدای سرت
حسین قامتش خمید،
فدای سرت
فدای سرت
فدای سرت…
خیلی این شعرو دوست دارم…
دامن کشان رفتی، دلم زیر و رو شد…
http://upload20.ir/upload/13355196441689629829.mp3
«السلام علیک یا علی بن محمد»،
سلام بر «فاطمه» است.
به به!
“دوست، «هادی» را بفهمد، دشمن، سیلی انتقام را از «مهدی» خواهد خورد.”
«یا زهرا(س) »
اللهم عجل لولیک الفرج
بخشی از ترجمه زیارت جامعه کبیره
نیک بخت شد هر که شما را دوست دارد و به هلاکت رسید هر که شما را دشمن داشت و زیانکار شد آنکه منکر شما گشت و گمراه شد آنکه از شما جدا گشت و رستگار شد آن که به شما چنگ زد و ایمن گشت آنکه بدرگاه شما پناه آورد و سلامت یافت هر که شما را تصدیق کرد و هدایت شد هر که به شما چنگ زد، هر که پیروى شما را کرد بهشت ماءواى او است و هر که مخالفت شما را کرد دوزخ جایگاه او است، و هر که منکر شما شد کافر و هر که با شما جنگ کرد مشرک است و هر کس شما را رد کرد در ته جهنم جاى دارد. گواهى دهم که این مقام و منزلت در زمان گذشته براى شما ثابت بوده و در آینده زمان نیز براى شما جارى است و همانا روانهاى شما و نورتان و سرشتتان یکى است همگى پاک و پاکیزه است و برخى از برخى دیگر گرفته شده خداوند شما را بصورت نورهائى آفرید و گرداگرد عرش خود قرارتان داد تا آنگاه که با آوردنتان در این جهان بر ما منت گذارد.
“ما بزرگ شدگان کلهم نور واحدیم. بچه های «جامعه کبیره»”
به به… به به…
فردا ۹ اردیبهشت، روزیه که ”بابا اکبر” وصیت نامه نوشت: ۹ اردیبهشت ۱۳۶۱
شادی روح همه ی شهدا، صلوات
:::… اللهم صلعلی محمد و ال محمد و عجل فرجهم…:::
رجزگونه می خوانم… صدای طبل می شنوم… صدای پای عسکر و لشکر می شنوم.
کلمات را دقیق انتخاب کردی… الحق توقعم برآورده شده تا اینجا… فقط ضعفش در ناهماهنگی تلمیح هاست با ضرباهنگ زیبای متن.
“با «فرمول یک» نمی توان مردم منامه را زیر گرفت. این روزها مردم دنیا از قهرمان ۶ ماهه بحرینی امضا می خواهند. خون غلبه کرده است بر رالی سراب. فرمول شیعه، «فرمول مقاومت» است، نه «فرمول یک».”
احسنت…
“وقتی خلیفه شب در برابر امام هادی کم آورده؛ توهین، هیچ نیست الا استعاره از ذلت در برابر عظمت و عزت ظهور.”
“بگذار همان طور که امام علی النقی فرموده اند؛ حکمت اثری بر دل فاسد نگذارد.”
“از متوکل به این طرف، خلفا با هم، حریف سومین ابالحسن نمی شوند!”
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
“خدا اینگونه تقدیر کرده است که در آخرالزمان، «مقدمه غیبت» همانا «مقدمه ظهور» باشد و مقدم مهدی را گرامی بدارد.”
«سلام بر ظهور»
……………………….
قشنگ پیوند نزدی به بحرین… اصلاً به نظرم آن قسمت ها حذف بشود بهتر است!! خیلی گل درشت و رو بود… باید از مسائل امروز بحرین آگاه باشی و آیات را بشناسی تا بفهمی. وقتی هم که می دانی و می شناسی، متن باید فرا تر از دانسته هایت باشد… نه مثل کلیپ های سرهم بندی شده ی این روزهای صداوسیما، تکرار مکررات بدون مفهوم!!!
من فقط سوال کردم چون واقعا اطلاعی ندارم… من فقط ۱۷ سالمه که میخوام بیشتر بدونم ولی شما همیشه بی جوابم میذارید…. اینم از این دفعه که کلا حذفم کردید!
واقعا ممنون از کمکتون…
داداش حسین;
برای خوندن این متن اگه یه ماه هم صبر
می کردیم ارزش داشت. ممنون.
اینکه متنهای خاطراتت و همین متن آخر ستون ۲۰:۰۶ را دوست دارم بخاطر اینست که از صفر همه چیز را می سازی و شرح می دهی و نتیجه می گیری… اما در متن هایی مثل نمونه حاضر، مطلب را بیش از حد روی پیشفرض های بیرونی بنا می کنی و یک از همه جا بی خبر نمی فهمد چه نوشته ای و مخاطبت کیست!
نکته دیگر اصطلاحاتی که سریع رد می شوی و با آنها بازی نمی کنی!! مثل ترکیب عجیب “خلیفه گوگل” که نچسب ترین ترکیب متن است… باید توضیح می دادی که چه ارتباط ساختاری یا مفهومی، بین خلیفه عباسی و خلیفه گوگلی است؟! توضیح که نمی دهی هیچ، فرض را بر این می گذاری که مخاطب گرفت چی گفتی و مانور هم می دهی رویش!!!
*اثر هر قدر قوی تر، ارزشش برای نقد بیشتر*
“سامرا شهر ماست. ما جملگی «یونس نقاش» ایم. نگین عمرمان ترک برداشته. اگر جای نگرانی نیست، پس دعای مان کن.”
…………………………….
دعای مان کن
دعای مان کن
دعای مان کن…
“ماجرای یونس نقاش”
http://www.tebyan.net/index.aspx?pid=150659
آقا میلاد؛
یعنی معتقدی هر عبارت خاص و جدیدی که داداش استفاده می کند، بر فرض اینکه مخاطبی متوجه معنایش نشود، باید شرح و تفسیر شود؟!
فکر نمی کنی با این حرکت، متن از مسیرش منحرف شود و کلا خراب شود؟!
مثلا همین “خلیفه گوگل” واقعا به نظرت قابل فهم نیست؟!
“تا یک قیام پر از انتقام، چند رکعت شمشیر بیرون از نیام، فاصله است.”
عجل لولیک الفرج…
“در قفس گوگل، شیر کلمات به دست و پای امام هادی افتاده است. قصه امروز نیست. از متوکل به این طرف، خلفا با هم، حریف سومین ابالحسن نمی شوند!”
این جور متن ها آدم را به وجد می آورد!
خصوصاً وقتی غرب جمعه آن را بخوانی، کمی غم آدم سبک تر می شود.
التماس دعای ظهور.
با عرض سلام؛
تشکر متن زیبایی را منثور فرمودید.
اما خیلی سنگین و پر تکلف است.
به نظرم بیشتر نویسنده خواسته است مهارت خودش را به رخ بکشد.
البته که برای اینطور متن ها باید از دل و جان مایه گذاشت.
خدا قوت
اجرتان با امام هادی(ع)
شما نگفتید ولی متاسفانه من پیدا کردم بی حرمتی ها را به امام مطهرمان… بشر به چه جهالتی افتاده… خدایا یک مشت حیوان با چه دارند شوخی می کنند!
مثل همین بارانی که دارد بالای سرم ناله می کند، هوای ناله دارم… تقصیر خود ماست که اماممان را غریب کردیم… چند جمله بلدیم از اماممان؟؟
من در حد ایرادگیری نیستم ولی متنتان در برابر توهین هایی که من دیدم خیلی ضعیف بود، انتظار از شما بیشتر از اینهاست…
سلام دوستان و سلام آقای قدیانی؛
متنتان مثل همیشه شاهکار بود، دوست داشتم یکی از بچه های قطعه متن را به عربی ترجمه می کرد برای مردم عزیز بحرین، که بدانند قیام آنها و شهدایشان برای ما ایرانیان خیلی مهم است و بدانند مبدا و مقصد قیام همه ما مسلمانان بخصوص شیعیان یکی است، بدانند مظلومیت شیعه به امامانشان رفته و اقتدارشان نیز و انشاء الله پیروزی نیز توسط امام عصرمان قسمت شود البته با همت و قیام همه شیعیان جهان به کوری آمریکا و اسرائیل.
این که میگن “عدو سبب شود خیر”، همین جاست!!
تا قبل از این می‌تونستیم همچین توصیفی از امام جایی پیدا کنیم؟!! هر جمله‌اش کلی آدمو سر ذوق میاره!
خدا اینگونه تقدیر کرده است که در آخرالزمان، «مقدمه غیبت» همانا «مقدمه ظهور» باشد.
آن عصر که سخن از امام هادی می رود، فصل اجابت «دعای عهد» است.
امام هادی بیش از آنکه «مقدمه غیبت» باشد، «مقدمه ظهور» است.
ما با «هادی» حتما به سمت «مهدی» می رویم.
نام امام هادی «سرداب ظهور» است.
*پله پله می رسیم ما به ظهور*
ای گل گلها سلام!
مهدی زهرا سلام!
آقای مهربونم
درد و بلات به جونم…
مکه ای کربلایی؟ نمی دونم کجایی؟
اما تا زنده هستم…
منتظرت نشستم…
دوستت دارم همیشه…
دلم برات تنگ می شه…
گاه به یاد کودکی هایمان شعرهای کودکان امروز را زمزمه کنیم…
“السلام علیک یا ابا صالح المهدی”
ذره ذره وجودمان فدای امام هادی (ع)…
سید احمد!
مثلاً ویژگی خلیفه عباسی اینست که مزدورانش برای اینکه بیشتر به چشمش بیایند، از هیچ توهینی به دشمنانش و تملق گویی خلیفه دریغ نمی کنند… حالا می شود روی این وجه تشابه مانور داد که کاربران توهین کننده برای رتبه گرفتن نزد گوگل، به امام توهین می کنند گویی که گوگل، خلیفه شان است… مثلاً!!
این جور دور یک موضوع چرخیدن و برجسته کردنش، نه تنها منحرف شدن از موضوع نیست بلکه مفهوم “خلیفه گوگل” را برجسته می کند…
ممکن است من و شما بخاطر پس زمینه فکری مان، منظور داداش حسین را بفهمیم اما خود حسین قدیانی که نباید مخاطبانش را تا این اندازه، محدود کند… ممکن است کس دیگری با اندیشه دیگری، برداشت دیگری کند… حتی بر خلاف و منحرف از موضوع!!!
“ما روزگار را ملامت نمی کنیم. نهی شما آویزه گوش ماست. بیم داریم روزگار، ما را ملامت کند.”
حسن به مسعود می‌گوید: به محضر مولایم حضرت ابوالحسن الهادی علیهالسلام رسیدم. در آن روز چند حادثه ناگوار و تلخ برایم رخ داده بود؛ انگشتم زخمی شده و شانه ام در اثر تصادف با اسب سواری صدمه دیده و در یک نزاع غیر مترقبه، لباس هایم پاره شده بود. به این خاطر، با ناراحتی تمام در حضور آن گرامی گفتم: عجب روز شومی برایم بود! خدا شر این روز را از من باز دارد! امام هادی علیهالسلام فرمود: این چه سخنی است که میگویی؟ با اینکه تو با ما هستی و با ما آمد و شد داری، گناهت را به گردن بیگناهی میاندازی! [روزگار چه گناهی دارد!]
حسن بن مسعود می‌گوید: با شنیدن سخن امام علیهالسلام به خود آمدم و به اشتباهم پی بردم. گفتم: آقای من! اشتباه کردم و از خداوند طلب بخشش دارم. امام فرمود: روزها چه گناهی دارند که شما هر وقت به خاطر خطاها و اعمال نادرست خود مجازات میشوید، به ایام بدبین میشوید و به روزگار بد و بیراه میگویید! گفتم: ای پسر رسول خدا! برای همیشه توبه میکنم و دیگر عکس العمل رفتارهایم را به روزگار نسبت نمیدهم. امام در ادامه فرمود: ای حسن! به طور یقین خداوند متعال پاداش میدهد و عقاب میکند و در مقابل رفتارها در دنیا و آخرت مجازات می کند.
فوق العاده بود.
خدا قوت و قلمتان پایدار.
جامونده!
حالا حالاها باید حذف شدگی بکشی!
اینجا نه با سوال موافقن، نه جواب میدن، نه انتقاد می پذیرن، کل معایبو ول کردن، به گذاشتن و نگذاشتن ویرگول و نقطه گیر دادن! تنها حربه شونم نقطه چین کردنه…
اخیییییییییییییش راحت شدم؛ تو دلم مونده بود این حرف!
۲۰۵* امام هادی علیه السلام:
اگر بعد از غیبت قائم ما، نبود وجود علمایی که به سوی او مردم را فرا می خوانند و به وجود او رهنمون می شوند و با حجت های الهی از دین او دفاع می کنند و بندگان ناتوان خدا را از دام ابلیس و پیروان او می رهانند، بی گمان همه ی مردم از دین خدا برمی گشتند.
(بحارالانوار، ج۲، ص۶)
“خمینی و خامنه ای در مکتب امام هادی، سیلی به صورت خلیفه کاخ سفید می زنند.”
“اللهم اشف کل مریض”
آقا سید، بچه ها، التماس دعا.
سایه/ روشن؛
۷۰ بار سوره “حمد” را بر بالین بیمارتان بخوانید، شفا می یابد انشاءالله.
دوستان هم برای این دوست عزیز، حمد شفا قرائت کنند!
حسین قدیانی!!
اجرت با امام نقی!!!
آقا! تقصیر ماها هم هست ها!!!
سلام.
عجیب می نویسید. دستتان درد نکند. اما به عقیده ی من این کاری از پیش نمی برد.
پیچید
در عالــــم
عطـر امام عصـر…
متن زیبایی بود.
خدا قوت…
“«منتظران مهدی» به «دعای هادی» نیاز مبرم دارند.”
سلام.
متن پر شوری بود. یکبار خواندم. حتما دوباره می خوانمش! مطمئنم دو مرتبه خواندن این متن، مفهوم را بیشتر جا می اندازد.
این متن در این فضای مجازی لازم بود. نباید این متن را رها کرد! روح کلی اثر، برآمده از غیرت شیعی بسیار نکوست اما معتقدم بنا بر اهمیت موضوع و گستردگی دامنه ی مخاطبی که این متن می تواند داشته باشد، روان تر بودن آن کمک بسزایی در کاربرد بیشتر متن داشت. همچنانکه جناب پسندیده مطرح کردند، اما نه با مثالی که ایشون ذکر کردند. “خلیفه گوگل” به نظرم اصطلاحی نیست که لازم التفسیر باشد!
نوه امام رضا و پدربزرگ امام زمان!!
“ما با «هادی» حتما به سمت «مهدی» می رویم.”
متن سنگین و ارزشمندیه.
اشاره به “یونس نقاش” هم عالی بود.
“در قفس گوگل، شیر کلمات به دست و پای امام هادی افتاده است. قصه امروز نیست. از متوکل به این طرف، خلفا با هم، حریف سومین ابالحسن نمی شوند!”
” آری! ۶ خلیفه واقعی از پس امام هادی بر نیامده اند؛ خلیفه گوگل، اما مجازی است! در مصاف با امام هادی، خلفای واقعی به پدرکشی افتاده اند؛ وای به حال گوگل! دیر نیست فیس بوک، توئیتر را بکشد! ۶ خلیفه واقعی آمدند و رفتند؛ حتی پدر کشتند، پدرشان درآمد، اما حریف علم و حلم امام هادی نشدند. در مجلس واقعی، امام از پس شبهه برآمد؛ مجلس مجازی، شیهه چه می کشد این روزها؟!”
“هان ای شب پرستان! ما چشم به راه سپیده ایم. ما امام داریم، اما گوگل برای شما خلیفه نمی شود! ما با «امام هادی» هنوز کار داریم با شما”
________________________________________________________________
چه رجز خوانی زیبایی دارد این متن! به به!
“بچه های مسجد امام هادی تعیین می کنند حرف روز اینترنت را”
و یک توصیه هم به خودمان:
“دوست، «هادی» را بفهمد، دشمن، سیلی انتقام را از «مهدی» خواهد خورد.”
خواهد خورد و زودتر هم خواهد خورد انشاءالله! و وظیفه ی مهم ما بیدار بودن در مواجه با کلمات و جملاتی است که در قالب طنز سعی در ضربه زدن به عقاید ما را دارند!
کمپین شان، توشه ی سفر آخرتشان باد! امید آنکه پیج طنز آلودشان، در روز واپسین به دادشان برسد!!!
سلام؛
جالب بود که سوژه نوشته تان درباره شهر کتاب، شده بود سوژه گزارش امروز کیهان!
در ادامه کامنت “بی تاب هویزه”!
http://www.kayhannews.ir/910209/5.htm
از آن متن هایی بود که دلنشین است و چند باری باید خوانده شود. سوای زیبایی های ظاهری نوشته، خیلی جالب و هنرمندانه در لابه لای متن، هم چند تایی از سخنان حضرت را گنجانده بودید و هم اشاره هایی به وقایع و اتفاقات زمان حضرت هادی علیه السلام کرده بودید، در کنار امیدی که در باب قضیه ظهور وجود داشت، در نوشته تان.
نگاه خاصه ی ام الائمه سلام الله شامل حال تان.
چه قدر بدبخت و قابل ترحم اند، آنانی که محروم کرده اند خودشان را از عشق به این خاندان. امان از لقمه حرام…
دوباره چشمم به نام مبارک حضرت افتاد.
امام عزیز، ای هادی، ما شیعیان شرمنده ایم…
بابت ویرایش کامنت مان، هم شرمساریم و هم سپاسگزار!
البته اگر ویرایش کامنت ها به عهده آقا سید است که قدردان زحمات ایشان در قطعه هستیم اما واقعا چرا باید بعد سلام هم یک نقطه ای، ویرگولی، نقطه ویرگولی بگذاریم؟! واقعا به لحاظ ویرایشی لازمه؟!
من که خیلی خوشحال میشم وقتی کامنتامو اصلاح و ویرایش می کنید، چون شیوه درست نگارش رو یاد می گیرم. راستش من درست نمی دونم کجاها باید از ویرگول استفاده کنم، برای همین هر جا دلم بخواد می ذارم!
یاد روزایی افتادم که برای درآوردن حرصت کلماتو به هم چسبیده می نوشتم! تقصیر خودته، نباید بگی از چی خوشت نمیاد!
من هم کاربردهای نقطه ویرگول رو اینجا یاد گرفتم؛ البته تقریبا!
ما بزرگ شدگان «کلهم نور واحد» ایم. بچه های «جامعه کبیره». در مکتب ما، «جامعه مدنی» زیارت نامه ندارد.
تازه دارد جامعه، «جامعه کبیره» می شود. زیارت خواندن کار ماست. سامرا شهر ماست. ما جملگی «یونس نقاش» ایم. نگین عمرمان ترک برداشته. اگر جای نگرانی نیست، پس دعای مان کن. «منتظران مهدی» به «دعای هادی» نیاز مبرم دارند. در این قصر روزگار، مگر دعای شما بشکافد پرده غیبت را.
خیلی قشنگ بود داداش. خیلی خیلی ممنون
“اللهم عجل لولیک الفرج”
اینجا تنها جایی هست که می بینم اینقدر رو نقطه گذاشتن و ویرگول (کاما) و … تاکید میشه!
یاد روزهای پشت نیمکت می افتم. یادش بخیر. ( الان همه علامت ها رو خودم گذاشتم)
۱۷ سالگی
دقت کردی! اینکه این همه از ما ایراد و اشکال گرفته میشه و اصلا هوامونو ندارند تو قطعه، دقیقا بر عکس سخنان! بعضی هاست که میگویند: قدیانی خودشو پشت طرفداراش قایم کرده…
وااااااااااای آقای قدیانی بی نظیر نوشته بودین
اصلا نمیدونم چی بگم. به وجد اومدم حسابی!!
هر جمله رو میخونی دلت نمیاد تا خوندن جمله بعدی مکث کنی، تند تند پشت هم میخونی! من که اینجوری خوندم!
یه نفس! اصلا چقد شیرین بود این انتظار ما برای کامل شدن متنتون!
ممنون!
زیاد ممنون!
سلام
جگرم داشت پاره میشد وقتی اهانت به آقام را دیدم. نمی دانستم چه بکنم. کاری بلد نیستم. گفتم بروم ببینم حسین آقا چی نوشته. خوشحال شدم دستت درد نکنه!
بسیار عالی زیبا و دلنشین بود
حقا که دل امام غریبمان را شاد کردید………
اجر شما با زهرا
با اجازه از متن زیبایتان استفاده می کنم………
ممنون