نمی دانم این نقد به جمهوری اسلامی، به ویژه رسانه ملی، ایضا سایر رسانه ها، حتی وبلاگ من و شمای بچه حزب اللهی وارد است یا نه، اما نظام، مجرم هم نباشد، لااقل از نظر بعضی ها و با نیت های مختلف و بعضا مخالف، متهم است به استفاده ابزاری از جماعتی که بدحجاب می خواندش و با «گشت ارشاد» می گیردش! یعنی همه ما تقریبا متهمیم؛ ایام انتخابات، رای دادن این افراد را دال بر تنوع افکار و تعاطی سلایق و نشانه جذب حداکثری حساب می کنیم، در رسانه مان خیلی واضح، نشان شان می دهیم، گفت و گوی شان را بی هیچ سانسور تصویری، پخش می کنیم، به شکل کاملا تابلو؛ ذوق مرگ شده هم پخش می کنیم، لیکن آب انتخابات که از آسیاب افتاد، با گشت ارشاد استقبال می کنیم از ایشان! سخن اینجاست؛ اگر بدحجابی، آنقدر بد است که گشت ارشاد را لازم می کند، پس تبلیغ بدحجابی، حتی موقع رای دادن به انتخابات همین نظام، گیرم حتی هنگام جان دادن برای جمهوری اسلامی، چه ضرورتی دارد؟! و اگر بدحجابی، مثل همین ایام انتخابات، آنقدر امر مذمومی نیست و حکایت شتر دیدی، ندیدی است، آیا بهتر نیست گشت ارشاد بالکل جمع شود؟! با طرح این ۲ پرسش، می خواهم سئوالات دیگر خودم را ذیل همین بحث، ادامه دهم. در این متن، نه قصد صدور حکم دارم، نه نیتی برای تضعیف حماسه ملی ۱۲ اسفند که ما خود در شمار حماسه خوانانیم. این نوشته فقط در حکم «طرح مسئله» است و البته کتمان نمی کنم در بطن خود، دغدغه حجاب دارد و ایضا نقد نگاه غیر فرهنگی، شل و ول، رها، بی بند و بار، ناراست و نادرست حکومت و دولت به معضل بدحجابی.
۱: آیا می توان از گشت ارشاد و ترویج البته شاید ناخواسته بدحجابی به بهانه امر مقدس انتخابات، هم زمان با هم دفاع کرد؟!
۲: آیا این ۲ مقوله با هم قابل جمع اند یا غیر قابل جمع؟!
۳: آیا طرح این سئوالات، در مقطع کنونی، تضعیف حماسه ملی یوم الله ۱۲ اسفند است؟!
۴: آیا می توان به بهانه امر مقدسی مثل انتخابات، واجبی چون حجاب را برای مدتی بی خیال شد؟!
۵: معنی روشن اوجب واجبات بودن حفظ نظام، دقیقا یعنی چه؟!
۶: آیا نشان دادن یک بدحجاب در حین شرکت در انتخابات، ترویج خواسته یا ناخواسته بدحجابی محسوب می شود یا نه؟!
۷: آیا نشان دادن یک بدحجاب در حین شرکت در انتخابات، بهترین تبلیغ برای بدحجابی حساب می شود یا نه؟!
۸: آیا همین مسئله برای بانوانی که با حجاب کامل، -نه لزوما حجاب برتر- در انتخابات شرکت می کنند، در حکم تبلیغ حجاب است یا نه؟!
۹: در صورت مثبت بودن جواب، کدام تبلیغ، موثرتر است در اینجا؟! بدحجابی یا حجاب؟!
۱۰: اصلا این مسئله به مقوله تبلیغ، ربط دارد یا خیر؟!
۱۱: آیا گیر دادن به بدحجابی از نوع گشت ارشادی، در وقت خودش لازم، و تبلیغ اینکه در انتخابات جمهوری اسلامی، حتی بدحجاب هم می آید و رای می دهد، در وقت مقتضی؛ هر ۲ اقدامی درست است؟!
۱۲: چرا هر ۲ کار با هم درست است؟! چرا هر ۲ کار با هم درست نیست؟!
۱۳: آیا رای دادن افراد بدحجاب، مصداق جذب حداکثری است و برایش باید خیلی خوشحال بود؟!
۱۴: آیا رای دادن افراد بدحجاب، حتی اظهار علاقه شان به جان نثاری در راه رهبر، امری غیر عادی است؟!
۱۵: اگر غیر عادی و خیلی مهم است، درجه مسرت ما از این فتح الفتوح چقدر باید باشد؟! آیا حق خرکیفی برای ما محفوظ است؟!
۱۶: چرا بعضی از ما فکر می کنیم تصویر رای دادن افراد بدحجاب، مشتش محکم تر بر دهان دشمن فرود می آید، تا تصاویر دیگر؟!
۱۷: آیا پیروزی جمهوری اسلامی، یکی هم در کشاندن افراد بدحجاب، پای صندوق آراست، یا این مهم، اصلا ربطی به مبحث پیروزی و شکست ندارد و امری بدیهی است؟!
۱۸: چرا و با کدام دلیل، بعضی از ما، از رای دادن افراد بی حجاب در انتخابات، بیشتر خوشحال می شویم، تا رای دادن مادر ۴ شهید؟!
۱۹: دلیل علاقه ما به استفاده مکرر از تصاویری که مع الاسف ۲ فردای دیگر، با گشت ارشاد می گیریم شان، و شیطان پرست و غرب زده و عامل برهنگی فرهنگی و حتی مخالف با راه رهبر، معرفی شان می کنیم، چیست؟!
۲۰: این افراد، عاقبت از نظر ما، جان نثار جمهوری اسلامی اند یا عامل نظام سلطه؟! یا هر ۲؟!
۲۱: آیا روزی که به ساز ما می رقصند، خوب، و دگر روز، محکوم اند؟!
۲۲: آیا مشکل، کمی تا قسمتی از ناساز بودن، سیاسی بودن، و غیر فرهنگی بودن ساز فرهنگی ما نشات نمی گیرد؟!
۲۳: آیا پیروزی بزرگ تر جمهوری اسلامی، نمی تواند آنجا باشد که به دنیا بگوید؛ معضل بدحجابی را حل کرده ام؟! به جای آنکه علی الدوام در بوق کند رای دادن افراد بدحجاب را؟!
۲۴: میان جمهوری اسلامی و حکومت لائیک ترکیه در همین بحث حجاب، منهای شعار، چه تشابهات و تفاوت هایی دیده می شود؟!
۲۵: این نقاط اشتراک و افتراق در چیست؟!
۲۶: جمهوری اسلامی به عنوان اوجب واجبات، قرار است بماند که چه بشود؟!
۲۷: بر فرض که نگاه رسانه های ما به مقوله رای دادن افراد بدحجاب، ترویج بدحجابی محسوب شود، آیا انتخاباتی حتی با مشارکت ۱۲۰ درصدی(!) نزد خدا چقدر و تا کجا ماجور است، اگر که نقض حکم مسلم خدا در همین انتخابات، مرتب ترویج شود؟!
۲۸: چرا هنگام آپ کردن تصاویر افراد بدحجاب هنگام رای دادن، حتی رسانه های متعهد، می گردند و آن بدحجاب زیباتر و البته با آرایش بیشتر را پیدا می کنند؟!
۲۹: چرا گشت ارشاد دقیقا به همین افراد در خیابان گیر می دهد؟!
۳۰: فرض کنیم اگر در مساجد و مدارس حوزه رای گیری، روی دیوار بزنند که «خواهرم! لطفا حجابت را رعایت کن»، آیا این کار، مصداق بارز امل بودن است؟!
۳۱: آیا فرد بدحجاب، با دیدن این پیام روی دیوار، قهر می کند و دیگر، رای نمی دهد؟!
۳۲: آیا لااقل به صداقت جمهوری اسلامی، -اگر نه کارنابلدی اش!- در امر ترویج حجاب، پی نمی برد؟!
۳۳: اگر مثلا خواهران فعال در امر انتخابات، هنگام اخذ رای افراد بدحجاب، بدحجابی را نهی از منکر کنند، تاثیر این نهی از منکر، بیشتر است یا گشت ارشاد فردای خیابان؟!
۳۴: آیا اصلا چنین نهی از منکری، مصلحت هست؟! یا اینکه درست و به جا و به موقع نیست؟!
۳۵: آیا پذیرش، بلکه استقبال تا حد خرکیفی از رای دادن افراد بدحجاب، به مرور زمان، تبدیل به پذیرش بدحجابی به عنوان یک «هنجار طبیعی» نمی شود؟! و ناخواسته باعث ریشه دار شدن، بلکه نهادینه شدن بدحجابی نمی شود؟!
۳۶: آیا جمهوری اسلامی به بهانه حفظ خودش یا حتی افزایش میزان مشارکت در انتخابات، می تواند به گونه ای عمل کند که ناخواسته مروج نوع خاص و مضحکی از «عرفی گرایی حکومتی» شود؟!
۳۷: واکنش همین ۲ بدحجاب معروف و جوانی که روز رای گیری، کف دست شان را با پرچم ایران، نقاشی کرده بودند و عکس شان را به جز قطعه ۲۶ و کیهان و یالثارات، همه و همه، حتی توی بچه حزب اللهی هم کار کردی، فردا که نظام مقدس ما می رود و با گشت ارشاد، با ایشان برخورد می کند، به جمهوری اسلامی چیست؟! واکنش شان به ما چیست؟!
۳۸: آیا حداقل همین ۲ نفر، دوره بعد هم می آیند رای بدهند؟!
۳۹: آیا ما داریم با بدحجابان بازی می کنیم، یا با بدحجابی مبارزه می کنیم؟!
۴۰: اگر جمهوری اسلامی یا لااقل بخشی از آن، قائل به مبارزه با بدحجابی نیست، آیا جمع کردن چیزی از جنس گشت ارشاد، عاقلانه تر به نظر نمی رسد؟! نمی گویم حجاب را آزاد کند، می گویم حداقل گشت ارشاد را جمع کند!! آیا جمع کردن گشت ارشاد، با این حال و روز، -تاکید می کنم با این حال و روز!- بهتر نیست؟!
۴۱: وقتی بدحجابی، وارد اداره ای دولتی، حتی حکومتی می شود و می بیند که روی دیوار از پذیرش افراد بدحجاب، عذر خواسته شده، اما عملا او را بیش از دیگران تحویل می گیرند، چه قضاوتی درباره تصمیم نظام در مواجهه با معضل بدحجابی می کند؟!
۴۲: اگر همین فرد نگاه کند و متوجه شود که حجاب خانم های مسئول در آن اداره، از حجاب خودش بدتر است، چه؟!
۴۳: فرض کنید املی، احمقی، حالا هر که! اصلا یکی در مایه های من، گیرم فردی از درون خودم! این پیشنهاد را بدهد که روز رای گیری، از رای دادن خانم های بدحجاب، جلوگیری شود و رای دادن منوط به رعایت حجاب گردد؛ آیا این «پیشنهاد بی شرمانه»، اما لااقل صادقانه، مثلا خیلی زشت تر از عدم صداقت رسانه های جمهوری اسلامی در حل معضل بدحجابی است؟! آیا در شرایطی که همه ما انگار فرزندان مطیعی، -در عرصه فرهنگ، نه سیاست!- برای دهکده جهانی مک لوهان شده ایم، صرف وجود چنین شخص املی، با چنین پیشنهادی غنیمت نیست؟! آیا همین که خواب خوش ما را آشفته کند، جدای از منطقی یا غیر منطقی بودن پیشنهادش، قابل احترام نیست؟! آیا این صدا، در گلو خفه نشود، بهتر نیست؟! آیا باشد و طعنه ها را بشنود، بهتر نیست؟! آیا در شرایطی که همه و همه، حتی بچه حزب اللهی ما هم روشنفکر شده و فرق بدحجاب زیبارو با بدحجاب احیانا زشت را هنگام آپ کردن سایت و وبلاگش متوجه می شود، وجود چند تا امل، ضرورت ندارد؟!
۴۴: آیا صداقت، اولین پیش فرض یک کار فرهنگی بلندمدت نیست؟!
۴۵: در صورت وجود شرط فوق الذکر، آیا دیگر، افراد بدحجاب، پای صندوق آرا حاضر نمی شوند؟! آیا افراد بدحجاب، از بی صداقتی و ۲ گانگی تصمیمات فرهنگی نظام، بیشتر ناراحت می شوند، یا زمانی که ببینند جمهوری اسلامی، حتی کوباندن مشت محکم بر دهان دشمن را، بهانه توجیه بدحجابی نمی کند؟! و در امر مبارزه با معضل بدحجابی، اخلاص دارد؟! آیا در صورت عمل به دومی، تکلیف افراد بدحجاب با معضل بدحجابی، یعنی با خودشان، روشن تر از پیش نمی شود؟!
۴۶: از حیث روان شناسانه، آیا خاطره خوش رای دادن، آمیخته با حجاب خوب، -ولو برای دقایقی!- سبب پیوند حجاب و مشارکت در یک امر ملی نمی شود؟!
۴۷: آیا تجمیع صداقت و کار فرهنگی، حتی با چاشنی زمختی قانون و اندکی سخت گیری، اما نه از نوع گشت ارشادی، بیش از مبارزه عجیب و غریب امروز با معضل بدحجابی، جواب نمی دهد؟!
۴۸: اگر از یک جامعه آماری بدحجاب، سئوال شود که از نظر شما، آیا جمهوری اسلامی، اراده ای بر مبارزه درست و واقعی با معضل بدحجابی دارد یا خیر، پاسخ شان چیست؟!
۴۹: اگر روزی، اغلب بانوان شرکت کننده در انتخابات جمهوری اسلامی را خانم های بدحجاب تشکیل دهد، این بیانگر پیروزی جمهوری اسلامی است، یا شکست نظام، لااقل در بحث حجاب؟!
۵۰: انتخابات، چقدر مگر از حجاب مهم‌تر است؟! آزادی بیان چقدر مگر از حجاب، مهم‌تر است؟! حقوق بشر، حتی رای بشر، چقدر مگر از حجاب مهم‌تر است؟!
¤¤¤ ¤¤¤ ¤¤¤
بگذارید این همه سئوال را با پرسش های پیوسته دیگری تمام کنم و تاکید کنم که این نوشته را «طرح مسئله» بدانید و زیاد در پی نظر نگارنده با سوء استفاده از چینش سئوالات نباشید. جمهوری اسلامی با انتخابات ۶۵ درصدی، حتی ۱۲۰ درصدی(!) بیشتر می تواند بر دهان آقای اوباما مشت بکوبد، یا با حجاب صد در صدی؟! آیا جمعه، حکم صریح و البته صحیح خداوند، به نفع کوباندن مشت محکم بر دهان استکبار، تعطیل نبود؟! بود یا نبود؟! آیا فلان بدحجاب، برای آنکه جذب حداکثری رسانه های ما، بیشتر بر دهان استکبار آوار شود، بهتر نبود کلا کشف حجاب می کرد موقع رای دادن؟! آیا میان «گفتار/ گفتمان» جمهوری اسلامی، با «رفتار/ کارکرد» نظام در امر مبارزه با بدحجابی، تناسبی دیده می شود؟! آیا متاسفانه تضاد دیده نمی شود؟! آیا رفتار نظام، بی آنکه خود بخواهد، ترویج قطعی بدحجابی نیست؟! آیا سی و چند سال پس از استقرار نظام جمهوری اسلامی، موضع گیری فلان پیرزن بدحجاب، علیه اسرائیل، چقدر باید مسرورمان کند؟! یعنی تا حد خرکیفی؟! یا باید کمی تا قسمتی هم ناراحت از جواب این سئوال اساسی باشیم که؛ آیا حجاب زنان ما در روز ۱۲ فروردین ۵۸ موقع رای دادن، بهتر بود یا حجاب زنان ما در روز ۱۲ اسفند ۹۰؟! آیا در زمینه ترویج حجاب و مبارزه صادقانه، کارشناسانه، البته محکم و اصولی و سفت و سخت و بی برو برگرد با بدحجابی، چه بذری کاشته ایم، که الان دنبال برداشت محصول «حجاب برتر» باشیم؟! بر فرض که بدحجابی، معضل اجتماعی، حتی گناه است؛ در این گناه، آیا همه بار معصیت، روی دوش افراد بدحجاب است؟! چقدر از تقصیر، گردن خود جمهوری اسلامی است؟! چند درصدش گردن رسانه های ما؟! نه عزیز! من فقط چند تایی سئوال پرسیدم. من فقط سئوال پرسیدم که انتخابات، چقدر از حجاب مهم‌تر است؟! چقدر و تا کجا؟!
اگر آقای هاشمی در انتخابات سال ۸۸ از خود چیزی جز «نامه سرگشاده» به جا نگذاشت، اظهار نظر ایشان بعد از رای دادن روز جمعه را می توان «ناله سرگشاده» نامید، آنجا که گفت: ان شاء الله نتیجه انتخابات، همان رایی باشد که ملت درون صندوق می اندازد! در این باره لازم است چند سئوال از آقای هاشمی بپرسیم.
۱: اگر آقای هاشمی به سلامت نتیجه انتخابات تا این حد تردید دارد، پس لزوم شرکت ایشان در چنین انتخاباتی چیست؟!
۲: آیا شرکت ایشان در انتخابات را نمی توان دال بر این گرفت که ناله سرگشاده، بیش از آنکه بیانگر نگرانی ایشان از سرنوشت رای مردم باشد، مصرف سیاسی، به معنای پیام دادن به ضد انقلاب خارج نشین داشته است؟!
۳: برای اینکه آقای هاشمی، دقیقا، بی کم و کاست و حتی بدون واسطه صندوق انتخابات، متوجه رای مردم شود، آیا چیزی واضح تر از اصلی ترین شعارهای یوم الله سراسری ۹ دی وجود دارد؟!
۴: فرض کنیم جمهوری اسلامی، یعنی همان نظامی که آقای هاشمی رئیس مجمع تشخیص مصلحت آن هستند و تا همین چند وقت پیش، تکیه بر صندلی ریاست مجلس خبرگان رهبری اش داده بودند، در رای مردم دست می برد، آیا شعارهای ۹ دی را نیز می توان تقلبی خواند؟! آنجا که فقط و فقط مردم بودند و نه خبری از وزارت کشور بود و نه خبری از شورای نگهبان؟!
۵: باز هم فرض کنیم، مردم همیشه در صحنه ما، که خود رای می دهند، و به دست معتمدینی از جنس خودشان، رای شان را می شمرند، بدون ملاحظه برخی چیزها، قصد می کردند رای و نظرشان درباره آقای هاشمی را حتی واضح تر از شعارهای ۹ دی، عملی کنند، در آن صورت نتیجه و برایند رای مردم چه می شد؟! گیرم اعتماد مردم به دستگاه قضایی نبود، گیرم اعتقاد مردم به تصمیمات از سر مصلحت سنجی بزرگان جمهوری اسلامی نبود، محصول این بی اعتمادی و بی اعتقادی چه می توانست باشد؟!
۶: این وسط قطعا اگر به جبر روزگار و مراعات پاره ای مسائل و بعضی مصالح، گاهی رای و نظر مردم مثلا در صدا و سیما، سانسور می شود، طرفه حکایت اینجاست که این تقلب، اتفاقا به نفع آقای هاشمی است! آیا رسانه ملی، می توانست همه شعارهای ۹ دی را از صدا و سیما پخش کند؟! آیا قوه قضائیه می تواند و ممکن است همان قضاوت مردم درباره آقای هاشمی و خاندان ایشان را بدون رعایت هیچ مصلحتی اجرا کند؟! پس تقلب و سانسوری اگر هست، حتما به نفع آقای هاشمی است! و آقای هاشمی باید مسرور باشد که مردم به خاطر اعتماد و اعتقادشان به نظام، گاهی نظر و شعار خود را فدای درک شرایط و اقتضائات می کنند، و الا باید از آقای هاشمی خواست که خیلی دربند رای واقعی مردم نباشد! این رای، خیلی خیلی خیلی به ضرر ایشان تمام می شود!
۷: آقای هاشمی باید پاسخ دهد چرا و با کدام رفتار و گفتار، تا این حد خودشان را جایزالنفرین توده های ملت کرده اند؟! این همه نقد و لعن و نفرین که دیگر ربطی به شمارش آرا توسط جمهوری اسلامی ندارد! آیا مردم در ۹ دی، شعارهای خود را درون صندوق انتخابات انداختند؟! آیا جمهوری اسلامی در گلوی مردم و حلقوم آحاد ملت هم ممکن است تقلب کند؟!
۸: آقای هاشمی باید پاسخ دهد که چرا تا دیروز، ما به ایشان می گفتیم که سرنوشت خودتان را با امثال آقای خاتمی گره نزنید، اما امروز، باید به سیدمحمد خاتمی بگوییم؛ لطف می کنی اگر سرنوشت خود را گره به زلف خاندان ضد رای نزنی؟!
۹: گذشته از همه این حرف ها، آقای هاشمی باید بگوید که «م. ه» کی برای محاکمه و مجازات به ایران برمی گردد؟! آیا مبارزه با تبعیض و مجازات آقازاده های آشوب گر، رای واقعی این مردم نیست؟! مگر آقای هاشمی دنبال دانستن رای حقیقی مردم نیست؟! اگر «م. ه» برای رتق و فتق امور دانشگاه آزاد، ماموریت از طرف آقای جاسبی داشت، باید گفت که این ماموریت، چندی است به اتمام رسیده است!!
۱۰: آقای هاشمی باید بگوید چه کرده با خود، که ۲ سال بعد از فتنه هشتاد و اشک، دیگر کسی به محصولات سرگشاده ایشان وقعی نمی نهد؟! در طول این ۲ سال، چه اتفاقی رخ داده که اگر منافقین به نامه سرگشاده، وقعی نهادند، اما دیگر کسی رد ناله سرگشاده را نمی گیرد؟! آیا نه فقط دوست، که حتی دشمن هم خلق و خوی ایشان را شناخته است؟! آیا نه فقط مومن، که حتی منافق هم می داند که از یک سوراخ سرگشاده، نباید، بیش از یک بار، گزیده شود؟!
۱۱: آقای هاشمی باید توضیح دهد که چرا اصلی ترین رمز و راز موفقیت هر نامزدی در هر انتخاباتی، اعلام برائت بیشتر و علنی تر از خاندان ضد رای است؟! ایشان باید بگوید که چرا از عمار و خودعماربین گرفته تا مردود و ساکت و کاسب و چه و چه، هر نامزدی دنبال نشان دادن فاصله بیشتر خود با خاندانی است که به شدت با «بحران محبوبیت» مواجه است؟! این همه بیانگر عمق کدامین فاجعه است؟!
¤¤¤ ¤¤¤ ¤¤¤
کاش می شد صدا و سیمای جمهوری اسلامی، دربیاورد آقای هاشمی را از نگرانی، و یک بار برای همیشه، اصلی ترین نظر، بلکه رای واقعی توده ها، را که از حلقوم مظلوم «باشگاه سراسری چهارشنبه» بیرون آمد، نشان دهد به ایشان! کاش می شد دستگاه محترم قضایی، به جای اجرای عدالت با تکیه بر عناصر حکمت و مصلحت و سنجش اقتضائات و رعایت احترامات، قضاوت مردم درباره آقای هاشمی را مبنای عدل قرار می داد، که ظاهرا آقای هاشمی، خود دنبال دانستن داوری و قضاوت و رای مردم اند. کاش مدعی العموم، یک بار برای همیشه، بی هیچ ملاحظه ای، مدعی عموم ملت می شد، تا آقای هاشمی بهتر و بیشتر از قبل، از رای این ملت با خبر شود! آری! جمهوری اسلامی، اهل تقلب، اهل سانسور نیست، اما هر جا که به اقتضای روزگار، بخشی از رای و نظر و داد و بی داد مردمش را پنهان کرده، اتفاقا تقلب کرده به نفع آقای هاشمی!! آقای هاشمی! شما یکی باید از همه بیشتر جمهوری اسلامی را دوست داشته باشید؛ این نظام اگر نبود، و اعتماد و اعتقاد این ملت، به مقام ولایت اگر نبود، معلوم نبود رای مردم، چه می کرد با خاندان اشراف. اصلا معلوم نبود! راستی آقای هاشمی! می دانی یکی از افراد اهل تقلب در جمهوری اسلامی کیست؟! همین سردبیر روزنامه وطن امروز که تا به حال اجازه نداده یکی از اصلی ترین شعارهای یوم الله ۹ دی را که علیه شما نواخته شد، در این روزنامه بنویسم. شعار این بود: «ایران که باغ پسته بابات نیست، مملکت علی که بی صاحاب نیست».
وطن امروز/ ۱۴ اسفند ۱۳۹۰
صف رای. عاشق این صفم. حتی عاشق طولانی بودنش! هر چه طولانی تر، بهتر! گاهی بیشتر از چند ساعت انتظار! عاشقشم! عاشق ندیدن اول و آخر صف! عاشق آنها که رای شان را داده اند! عاشق آنها که هنوز توی نوبت اند! عاشق نفر جلویی! عاشق نفر پشتی! عاشق برگه بزرگی که به ترتیب حروف الفبا، اسامی نامزدها را رویش نوشته اند! عاشق عروس و دامادی که قبل از عقد، می آیند و رای می دهند! عاشق مردمی که نوبت شان را به ایشان می دهند!! و من دوست دارم نوبت خودم را بدهم به پیرمردی که صفحه شلوغ پلوغ انتخابات شناسنامه درب و داغانش، «سمفونی مُهر» است و «تجلی مِهر»، عینکش، اما ته استکانی! و کافی است شناسنامه اش را فقط یک ورق بزنی، تا در نیم تای پایین هر ۲ صفحه پیش رو، برسی به این همه اسم: زهرا و رضا و مرتضی و علی و رقیه و سکینه و نجمه و عباس و زینب خانم ته تغاری! البته خدا رحمت کند دوشیزه رباب ایرانی را که ۴ سال پیش، رفت پیش خدا. بگذار بشمرم بچه های پیرمرد را؛ یک دو سه… ۹ تا! ماشاءالله به تو پیرمرد! با ۵ دختر و ۴ پسر که ۲ تای شان البته به کاروان شهدا پیوستند. دهه ۶۰ که دشمن آمده بود مثلا ۳ روزه فتح کند تهران را! از آن ۳ روز کذایی، ۳۰ سال گذشته است، اما «آرم الله» همچنان روی پرچم ۳ رنگ ما، روی شناسنامه ملت ما، خوش می درخشد.
¤¤¤
صف رای. عاشق این صفم. این تنها صفی است که دوست دارم حالا حالاها نوبتم نرسد! گاهی تقلب می کنم و یواشکی، یکی دو نفر می آیم عقب تر!! گاهی نوبتم را می دهم به آن جوان «رای اولی» که عجله دارد هر چه زودتر، انگشت اشاره اش را ببرد جلوی لنز دوربین عکاس، تا با زبان بی زبانی به دشمن بگوید؛ «این هم از امروز!» دوست دارم با دستمال کاغذی، پاک نکنم جای مهر را از روی انگشتم! حالا حالاها دوست دارم بماند! دوست دارم این انگشت را نشان بدهم به آقای اوباما! و فرو کنم در چشم نظام سلطه! دوست دارم عصبانی کنم دشمن را! کرم این کارم! لذت می برم از این حرکت! دوست دارم انگشتم را به خبرنگاران خارجی، با آن موهای بورشان نشان دهم و دعوت کنم سران کشورهای شان را به دموکراسی! دوست دارم رجز بخوانم برای دشمن و بگویم: هنوز تمام نشده آن ۳ روز؟!
¤¤¤
صف رای. عاشق این صفم. عاشق صندوق رای. عاشق ملت شناسنامه به دست. عاشق خاطرات تلخ و شیرین انتخابات. عاشق آن جوان که دوم خرداد ۷۶، خودش به یکی دیگر رای داد، اما برای آن پیرمرد که سواد خواندن و نوشتن نداشت و از جوان خواست، نام آن دیگری را روی برگه اش بنویسد، تقلب نکرد و رعایت کرد در امانت و همان را نوشت که پیرمرد می خواست. به به! دم این مردم گرم! بوسیدنی است دست شان! بوسیدنی است رای شان! بوسیدنی است انگشت اشاره شان! ما همه شورای نگهبانیم! ما همه وزارت کشوریم! ما مجلسیم! ما دولتیم! ما نظامیم! ما حکومتی هستیم!
¤¤¤
صف رای. عاشق این صفم. دوست دارم زود بروم، اما دیر برگردم! نفس کشیدن توی این صف را دوست دارم. صف ملت ایران را دوست دارم. عشق می کنم وقتی تمدید می شود زمان رای گیری! عشق می کنم وقتی زیاد می شود حجم کار اصحاب انتخابات! عشق می کنم که با همه پیش بینی ها، همیشه کم می آید تعرفه در حوزه رای گیری و زود باید بروند و از جای دیگر بیاورند! عشق می کنم این ملت، همیشه از دوربین رسانه ملی، جلوترند! عشق می کنم این ملت، «تیتر یک» دنیای «بیداری اسلامی» است.
¤¤¤
صف رای. عاشق این صفم. عاشق نفرات جلویی، که البته هنوز خیلی مانده تا نوبت شان شود! عاشق نفرات عقبی! عاشق سرباز نیروی انتظامی! که دستش اسلحه پدرم است! عاشق میز و صندلی ساده رای گیرندگان! عاشق قلب نازنین رای دهندگان! عاشق صندوق رای! عاشق صندوق رای جماران! عاشق خمینی! عاشق صندوق رای خانه ام؛ بیت رهبری! عاشق زیلوهای آشنا! عاشق خامنه ای! عاشق چفیه! عاشق جبهه! عاشق جزیره مجنون! عاشق همت و باکری و علیرضا و پری خانم نقاشی آرمیتا! عاشق متن خوانی فرزند رشید شهید قشقایی، پیش «آقا». عاشق آن شهید گمنام که هنوز برنگشته پیکرش، اما مادرش همچنان توی صف ایستاده است تا همچین محکم سیلی بزند توی دهان دشمن! عاشق حاج احمد که نمی دانم الان کجای هستی است! عاشق پادگان دوکوهه، که خودش صندوقی بود پر از خون شهدای گردان یاسر و عمار و مالک! عاشق اتوبوس راهیان نور! عاشق سوت قطار! عاشق خنده های حاج حسین خرازی، در شرق ابوالخصیب! با آن آستین خالی اش! عاشق لهجه تهرانی دستواره ها! عاشق لهجه شمالی حسین املاکی! عاشق گیلکی و مازنی و ترک و بلوچ و لر و فارس و عاشق بچه محل های امام رضای رئوف! عاشق بهمن شیر! عاشق اسفند! عاشق اسپند! عاشق جمعه های انتخابات!
¤¤¤
صف رای. عاشق این صفم. بزرگ شده این صفم! انتهای این صف، آزادگی است، ابتدایش عشق، وسطش بصیرت، همه جایش ملت! ملتی که حتی تا دم رای دادن، بحث می کنند با هم! که به کی باید رای داد؟! بحث های طولانی، اما نه طولانی تر از صف طولانی شان!! بحث های سیاسی، اما نه سیاستمدارانه تر از وحدت شان!! عاشق بحث کردن این ملت سیاسی ام! بحث های داغ، اما نه داغ تر از سنگ نان سنگکی که برشته شده و یک طرفش کنجدی است و توی همان صف، تعارف می کنند به هم! که رفیق! بزن روشن شی…
¤¤¤
صف رای. عاشق این صفم. عاشق اختلاط بنی آدم! عاشق سعدی و حافظ و شاعر حماسه سرا! جمعه، اولین روز بهار است. بذر رای ما در دل صندوق، پر از میوه خواهد کرد بهارستان را. در جمهوری اسلامی، مجلس روی انگشت رای ما می چرخد. عاشق ۳۰۰ هزار شهید این نظامم! عاشق پیرمردی با عینک ته استکانی! که در لیوان یک بار مصرف، هرگز چای نخورده! فقط از این کمر باریک ها!! آنهم لب طلایی!! که خدابیامرز رباب خانم، دارچینی اش می کرد…
¤¤¤ ¤¤¤ ¤¤¤
به به! از همین الان مزه رای مردم، پیچیده در فضا. چو نیلوفر، عاشقانه، می پیچیم به پای ۱۲ اسفند.
کیهان/ ۹ اسفند ۱۳۹۰
چند روز پیش رئیس قوه مجریه، ضمن سرودن این بیت که؛ «ما از تبار رستم و فرهاد و آرشیم، وندر شرار فتنه آخر، سیاوشیم»، آنقدر مبالغه کرد در وصف شاعر محبوب و محجوب همه ما ایرانی ها؛ حکیم ابالقاسم فردوسی، که بی حد و حساب بود! جناب دکتر احمدی نژاد البته مختار است خودشان را از تبار رستم، فرهاد، آرش، سیاوش یا هر قهرمان تخیلی و احیانا واقعی عصر کهن بدانند و بخوانند، اما گذشته از این اشعار، آنچه احمدی نژاد را بر سر زبان ها انداخت و از گمنامی درآورد و به کرسی ریاست و صدارت نشاند، هیچ نبود الا اینکه جمعی از اصول گرایان، با انتخاب ایشان به عنوان شهردار تهران، زمینه ریاست شان بر قوه مجریه را فراهم کردند. حالا اینکه آقای دکتر، خودشان را، نه از تبار «اصول گرایی» می داند، نه از تبار «سوم تیر» و نه حتی از تبار «رای مردم»، محل بحث ما نیست، که مدت هاست عادت کرده ایم نمک نداشته باشد کف دست مان! و ایضا رای مان!! در چند نکته، اشاره می کنم به آنچه که محل بحث ماست.
۱: از جمله دلایلی که باعث شد مردم از اصلاح طلبان و رئیس جمهور برآمده از جریان اصلاحات، دلسرد شوند، یکی هم این بود که مردم، زندگی خودشان را در مشکلات عدیده معیشتی(حالا یکی کمتر و یکی بیشتر) و معضلاتی از قبیل گرانی و بیکاری و خرج تحصیل جوانان و چه و چه، مشغول می دیدند، اما در عین حال می دیدند که رئیس جمهور وقت، عمده وقتش را صرف سخنان فیلسوفانه می کند و پشت بند هم نظریه ارائه می دهد. آن روزها آقای خاتمی، ذیل عناوینی چون «گفت و گوی تمدن ها»، «سهله و سمحه»، «تنش زدایی»، «زنده باد مخالف من»، «دین نباید مانع آزادی انسان ها شود» و «عده ای به اسم دین، جوانان را محدود کرده اند» و از این مقولات، تقریبا اندازه دهها کتاب، حرف زدند! گویی، مردم، نه برای قوه مجریه، رئیس، بلکه برای محافل روشنفکری، فیلسوف انتخاب کرده اند!
۲: صرف نظر از اینکه سخنان آقای خاتمی، درست بود یا نه(که صدالبته بسیار مخدوش و قابل نقد و متاسفانه آلوده به نفاق بود!) بحث اصلی آنجا بود که این سخنان، اصولا و اساسا چه ربطی دارد به وظایف رئیس قوه مجریه؟! خاتمی اما آنقدر حرف می زد که بعضی دوم خردادی ها به ایشان لقب «رئیس قوه حرفیه» دادند!! و حتی کارنابلدی خاتمی را قیاس با بی عرضگی شاه سلطان حسین کردند!(عجبا که این دومی، بعضی اصولگرایان را به صرافت این تنبه انداخت که خرده بگیرند به بعضی اصلاح طلبان و از ایشان بخواهند احترام رئیس جمهور را نگه دارند!!) نگارنده آن روزها در یکی از جراید، خطاب به آقای خاتمی نوشتم: آیا شما مشکلات مردم را تمام و کمال، یا حتی، به اختصار، حل کرده اید، که این چنین برای نظریه پردازی در فلان همایش و بهمان نمایش، وقت می گذارید؟! این وقت، آیا برای دل خودتان است، یا وقت آحاد ملت؟!
۳: در این کشور، برای رئیس جمهور آنقدر کار هست، که اگر شبانه روز رئیس قوه مجریه، به جای ۲۴ ساعت، فرضا ۱۰۰ ساعت هم باشد، باز هم چیزی که زیاد است، کار بر زمین مانده است. حال باید گفت: وای از آقای خاتمی که بنا به اعتراف جناب ابطحی، بیشتر وقت شان به تماشای فیلم سینمایی، فوتبال خارجی، مباحث روشنفکری و خواندن کتاب و روزنامه می گذشت!!
۴: وقتی «رئیس قوه مجریه» تبدیل به «رئیس قوه حرفیه» می شود، از آنجا که با یک دست نمی توان چند هندوانه برداشت، هم به کار اصلی شان آسیب می زند، هم به نظریه پردازی شان!! یعنی به شدت قابل نقد و انحرافی می شود نظرات آن رئیس جمهوری که حرفش بر عملش غالب می شود. به عنوان مثال، در همان سالها که آقای خاتمی دم از «گفت و گوی تمدن ها» می زد و ملت را از شعار «مرگ بر آمریکا» پرهیز می داد، تا مثلا رابطه غرب با ما بهبود یابد و شیطان بزرگ از خر شیطان پایین بیاید، شرق و غرب کشور ما آبستن ۲ جنگ خانمان برانداز، علیه ۲ ملت افغانستان و عراق شد!! آمریکا اما در جواب وادادن های متوالی دولت اصلاحات و شخص خاتمی، به این ۲ جنگ اکتفا نکرد و ایران را عضوی از کشورهای محور شرارت خواند!! تا خاتمی و دار و دسته اش متوجه ۲ نکته شوند؛ اولا: قوه مجریه، همان به که حوزه کارش، به جای «حرافی»، «حمالی» باشد و ثانیا: قوه مجریه، به ویژه رئیس آن، وقتی زیاد حرف می زند، نظریه هایش غلط، انحرافی و نادرست از کار در می آید.
۵: از دیروز کوچ کنیم به امروز و مرور کنیم با دقت، توصیف عجیب و غریب رئیس قوه مجریه را از شاعر حماسه سرا. آنجا که احمدی نژاد می گوید: «این را با ایمان و قاطعیت می گویم که اگر فردوسی نبود، نه تنها امروز نامی از ایران و فرهنگ ایرانی نبود، بلکه خبری از حقیقت انسانیت و توحید و عدالت در جهان هم نبود»!!! قبل از ادامه این بند، باید اشاره کنم؛ بنا به دلایلی که برای خودم محترم است لابد، فردوسی را بسی بیشتر از سعدی و حافظ دوست می دارم. بیراه نیست اگر بگوییم زبان فارسی، شُکر و شکرش را مدیون شاهنامه فردوسی است که بسی رنج برد تا دست ما خالی از این گنج نباشد. جز این، البته باز هم دلیل دارم برای دوست داشتن حداکثری فردوسی. چه آن زمان که پدربزرگ، برای ما اشعار شاهنامه می خواند و قصه هایش را تعریف می کرد و نام فردوسی را در دل ما جاودان می کرد. چه آن زمان که بزرگ شدم و دیدم، فردوسی، در مدح پیامبر و وصی پیامبر، یعنی ابوتراب، آنقدر سنگ تمام گذاشته، که بسیاری مورخین، معتقدند فردوسی حتما شیعه بود، هر چند که در وصف خلفا هم، به جبر روزگار، اشعاری سروده بود. از اینها گذشته، نحوه تعامل فردوسی با دربار سلطان محمود غزنوی، آنقدر بود که شاعر حماسه سرای ما، هرگز «شاعر دربار» نبود. چه می گویم، که توسط دسیسه همین دربار کشته شد! این هم که عده ای می گویند؛ «فردوسی، شاهنامه را به سفارش دربار سلطان محمود سرود»، از آن دروغ های شاخدار تاریخ است! که اصلا شاهنامه و سرایشش تمام شده بود که سلطان محمود، بر تخت صدارت نشست! سلطان محمود اما از آنجا که به شکل افراطی، متعصب بر اهل سنت بود، بارها و بارها آزار می داد حماسه سرای محب اهل بیت را و مدام زندانی اش می کرد. از اینها گذشته، مظلومیت فردوسی در عصر حیاتش، فقط منوط به دربار نبود، بلکه مردم آن روزگار هم، هرگز قدرش را ندانستند و حتی در زندان، طعنه به ریشه و ریشش می زدند و مسخره اش می کردند. گفت: «باید بکشد مزه تنهایی را، مردی که ز عصر خود فراتر باشد».
۶: خواننده این سطور هم الان باید نظر نه چندان مهم مرا نسبت به فردوسی حکیم دانسته باشد، اما جناب رئیس قوه مجریه، در وصف فردوسی، عباراتی به کار بردند که قطعا نادرست و انحرافی است. اینکه بگوییم؛ «اگر فردوسی نبود، خبری از حقیقت انسانیت و توحید و عدالت نبود»، نشان می دهد رئیس جمهور امروز هم مثل رئیس جمهور دیروز، مع الاسف، چندی است وارد فضایی شده اند که اندک سنخیتی با تکالیف کاری شان و البته حوزه تخصصی شان ندارد. یک بار دیگر دقت کنید در بزرگی این عناوین؛ «حقیقت انسانیت و توحید و عدالت»، تا متوجه شوید جایگزین شدن حرف به جای عمل، چه ها که نمی کند با نظریات آدمی!! به قول ظریف دوست نکته سنجی؛ آنچه رئیس قوه مجریه در وصف فردوسی گفت، در مدح بعضی از اولیای و انبیای دین هم شاید نتوانیم به این شدت و حدت بگوییم!! حالیا! حقیقت انسانیت و توحید و عدالت، از نظر خود فردوسی، فقط و فقط، خلاصه در «محمد» و «علی» می شود. آنجا که سرود: «به گفتار پیغمبرت راه جوی، دل از تیرگی ها، بدین آب شوی؛ چه گفت آن خداوند تنزیل و وحی، خداوند امر و خداوند نهی؛ که من شهر علمم، علی ام در ست، درست این سخن قول پیغمبر است؛ گواهی دهم کاین سخن ها ز اوست، تو گویی دو گوشم پرآواز اوست؛ علی را چنین گفت و دیگر همین، کزیشان قوی شد به هر گونه دین؛ نبی آفتاب و صحابان چو ماه، به هم بسته یکدگر، راست راه؛ منم بنده اهل بیت نبی، ستاینده خاک و پای وصی؛ حکیم این جهان را چو دریا نهاد، برانگیخته موج ازو تندباد؛ چو هفتاد کشتی برو ساخته، همه بادبان ها برافراخته؛ یکی پهن کشتی بسان عروس، بیاراسته همچو چشم خروس؛ محمد بدو اندرون با علی، همان اهل بیت نبی و ولی؛ خردمند کز دور دریا بدید، کرانه نه پیدا و بن ناپدید؛ بدانست کو موج خواهد زدن، کس از غرق، بیرون نخواهد شدن؛ به دل گفت اگر با نبی و وصی، شوم غرقه دارم، دو یار وفی؛ همانا که باشد مرا دستگیر، خداوند تاج و لوا و سریر؛ خداوند جوی می و انگبین، همان چشمه شیر و ماء معین؛ اگر چشم داری به دیگر سرای، به نزد نبی و علی گیر جای؛ گرت زین بد آید، گناه من است، چنین است و این، دین و راه من است؛ برین زادم و هم برین بگذرم، چنان دان که خاک پی حیدرم؛ دلت گر به راه خطا مایل است، ترا دشمن اندر جهان، خود دل است؛ نباشد جز از بی پدر دشمنش، که یزدان به آتش بسوزد تنش؛ هر آنکس که در جانش، بغض علی است، ازو زارتر در جهان زار کیست».
جوان/ ۷ اسفند ۱۳۹۰
بسم الله…
بزرگان از قدیم گفته اند: اول؟ آیا؟
آخه من چند بار پشت هم رفرش کردم، یهویی دیدم قطعه به روز شده منتها با دوتا نظر!!!
حالا آقا سید دقیق می دونن ثانیه ها رو. آخه آذرخش شما کی دیدی، کی نظر گذاشتی؟!!!!!!!!!!
صبا خانم یه زمانی محال بود کسی بجز آذرخش بتونه اول بشه.
هعییییییییییییییییییی جوونی کجایی که یادت بخیر…
هنوز متن نیومده من دارم می خندم!
نامه نوری زاده به نوری زاد. چه شود!
با عرض معذرت از دوستان،
جفت شان گور به گور شوند. همین طور اون کسی که این متن، بهش تقدیم شده.
این نوری زاد، یکی از دغدغه های کودکی های مرا، حل کرده. بچگی هایم که کیهان می خواندم، همیشه این دو تا را با هم قاطی می کردم و آخر با فکر کودکانه ام، در ذهنم جا انداختم، اونی که ه داره بده و اون یکی که ه نداره خوبه؛ حالا اما راحت کرده ما را. جفت شان خاک تو سر شده اند.
حسین قدیانی: نمی دانم ادامه اش بدهم یا نه؟! آخه اصلا کی هستن؟! دودل شدم به نوشتنش…
خصوصی
واقعا دو دل شدی؟
حسین قدیانی/ عمومی: آره! اما به ذهنم رسید یه جور دیگه بنویسم. برای اینکه خاطره اش جاویدان بشه، تا همین جا که نوشتم، رو کپی کن، توی کامنت!!
با سلاله که موافق هستم. گور به گور بشن جفتشون.
اما حالا مگه حتما باید در مورد اشخاص شخیص مطلب نوشته بشه همیشه؟
خوب یه کم هم از این دو دلقک می گیم و می خندیم. بد که نیست!
والا
حسین قدیانی: الان ببینین چی کار می خوام بکنم…
“در پی انتشار شش هزار و هفت صد و سی و هشتمین نامه محمد نوری زاد، علیرضا نوری زاده با انتشار یک نامه سرگشاده به محمد نوری زاد، وی را بیکار، و در عین حال، عامل رژیم دانست. متن این نامه بدین شرح است…”
حق دامت برکاته همینه!
یه طنز هم که بهش تقدیم کردی نصفه موند!
🙂
مردم از خنده!
“اگر من «نوری زاده» باشم، پس تو که مذکری، می شوی «نوری زاد»!”
سالاری داداش…
حسین قدیانی: خوبه؟! ادامه اش بدم؟!…
واقعا آقای قدیانی، ذهن خلاقی دارید. در عرض چند ثانیه، از کجا رسیدید به کجا.
“سلام داداش. منم «ف. ه». «ق. ق» برام حبس بریده”
“بابای ما دامت برکاته، فی الواقع نوری است از انوار بهشت که البته شعاع هیچ کدامش به نام ما نیست!”
این که هیچ جوره دست از سر اصل کاری و راس فتنه بر نمی دارید، خیلی شیرین است.
آقااااااااااااااا خیییییییییلی با حاله.
از کجا میارید این چیزا رو فی البداهه می نویسید؟
چی می خواد بشه این متن. مردم از خنده!
حسین قدیانی: الساعه ادامه اش را بخوانید… اگر تند است بگویید…
تند که چه عرض کنم.
رسما منفجرشون کردید.
البته اینا حقایقیه که خودشون بیان کردن. پس مشکلی در کار نیست.
والا
داداش حسین! “فى الحال” نمکش به اندازه کافى است اما فلفلش هندى است که بهتر است از نوع بومى استفاده شود؛ هم به جهت حمایت از محصولات داخل هم براى جلوگیرى از رم نمودن انوار منوره!
سیب زمینی (گفت و شنود)
گفت: علیرضا نوری زاده که همکاری خود با موساد را انکار نمی کند در آخرین «شاه»کار خود ادعا کرد فیلم و تصاویر شلیک موشک های ایران در رزمایش اخیر، ساختگی بوده است!
گفتم: بیخود نیست که در میان اپوزیسیون به دروغ زاده معروف است.
گفت: دروغ زاده می گوید فیلم و تصاویر شلیک موشک ها به طور مجازی و با استفاده از «فتوشاپ» تهیه و پخش شده است!
گفتم: ولی کارفرمایان آمریکایی و اسرائیلی وی شلیک این موشک ها را تأیید کرده و فیلم و تصاویر آن را که از طریق ماهواره تهیه کرده بودند، در شبکه های تلویزیونی خود پخش کرده اند.
گفت: مثل این که، تاریخ مصرف این حیوونکی به اندازه ای تمام شده که منوشه امیر حاضر نیست دو دقیقه هم برای در جریان گذاشتن او وقت تلف کند؟!
گفتم: چه عرض کنم؟! رئیس بیمارستان به ۳ تا دیوونه گفت؛ فرض کنید شما سه تا سیب زمینی هستید که دارند توی ماهیتابه سرختون می کنند. ۲ تا از دیوونه ها شروع کردند به جیلیز و ویلیز کردن و بالا و پایین پریدن. رئیس بیمارستان به سومی گفت؛ تو چرا تکون نمی خوری؟ گفت؛ من زیاد سوختم و به ته ماهیتابه چسبیدم!
“ای «م. ه» که اختصار نامت، گواهی به احتزار حالت می دهد!”
دو نقطه پرانتز بسته!
اما این ف.ه چه بلا شده ها! مسجع مى نویسه نامه شو شیطون!
“این تعلیق یعنی که؛ هر وقت عشق مان کشید، می رویم و معلق می کنیم عدالت را.”
بله خب. می تونن، قدرتشو دارن…
“داداش! ای «م. ه» که اختصار نامت، گواهی به احتضار حالت می دهد! بلا به دور! برای من ۶ ماه حبس بریدند تعلیقی!
.
.
تو هم بیایی، برایت یک سال حبس می برند تعلیقی! این تعلیق یعنی که؛ هر وقت عشق مان کشید، می رویم و معلق می کنیم عدالت را.”
“داداش! اگر نوری زاد قلابی یکی از این نامه هایش را خطاب به بابا دامت برکاته می نوشت، الان بابا ۴ جلد کتاب، جوابش را داده بود؛ آنهم دفتر نشر معارف ضد انقلاب! بابا، یکی بهش نامه نمی نویسه، کلی کتاب در جوابش می نویسه، وای به حال اینکه یکی بهش نامه بنویسه!”
قشنگ ترین، بند متن است. ممنون.
“پل معلق، روی خیابان عدالت”
عجب ترکیب قشنگى؛ نور على نور بود!
خداقوت داداش حسین
اون کسی که اول دست زد، بعد تکبیر فرستاد، بابای ماست!
زید بابای ما، عزه ای دارد که «انجز وعده» ندارد
اما نوری زاد کیست؟! تو! نوری زاده کیست؟! من! کی خسته است؛ بتمن!!
چرا که خون ما از خون سایر مردم، رنگین تر است و نیازی به حجامت ندارد! و زالو هم نمی خواهد، چرا که ما خودمان زالوصفت اقتصادی هستیم!!!
من که مردم از خنده!
آخر طنزهاتون معمولا یه تیکه ی غیر خنده دار بار طرف می کنید، حال می ده!
به تو چه که چه تجارت می کنم!! هر چه تجارت می کنم، حکما از خرید و فروش عدالت بهتر است!!
این “دامت برکاته” انقدر استعداد طنز خورش بالاست که داداش ما هر دفعه فی البداهه یه چیزی می نویسه براش و هر دفعه هم توپ تر از دفعه ی قبل از آب در میاد!
با سلام
خدا را شکر که افرادی مثل شما در این عرصه مشغول فعالیت هستند.
شما را به خانه ی کوچکمان دعوت می کنم.
اگر مایل هستید، وبلاگتان را لینک کنم؟
الپسته! D: 🙂
به زودی تشخیص می دهیم مصلحتت را…
.
سلام بر قطعه
سلام، واقعاً ایول ، داداش حسین قدیانی
دستتون درد نکنه داداش حسین. چقدر منتظر همچین متنی بودم. موجب انبساط خاطر شد.
خیلی خیلی به جا بود این جمله:
ما یک رای به صندوق می اندازیم، اما باید چند بار خوانده شود، چرا که خون ما از خون سایر مردم، رنگین تر است و نیازی به حجامت ندارد! و زالو هم نمی خواهد، چرا که ما خودمان زالوصفت اقتصادی هستیم!!!
سلام
“هر کسی چیزی از ما پیدا کرد، ما حاضریم به نامش کنیم، آنچه را که به نام ما نیست!! ”
تیکه ی آخر این جمله خییییییییییییییییییییلی باحال بود.
خدا قوت. ممنون.
اگه تا فردا هم ادامه می دادید جا داشت. نه به خاطر این که ما صفا کنیم. به خاطر این که کرامات این خاندان منور زاده بیش از حده!
“من که پاچه خوارتر از این صادق زیباکلام ندیده ام! اینقدر که این شخص به بابای ما ارادت دارد، بابای ما به خودش اینهمه دامت برکاته نیست!!”
خیلی قشنگ بود. خیلی خوندنی بود.
ممنون آقای قدیانی.
**یا ذالجلال و الاکرام**
سلام
فوق العاده بود کاش یکی این نامه رو میداد به خود نوری زاد، بخونه روحش شاد بشه! اگه بخونه بابای دامت برکاته شون میاد جلوی ۲ تا چشم در اومدش …
از آشنایی با وبلاگتون خیلی خوش حالم …
یا علی
خیلی جالب و جدید بود ولی خیلی دقت میخواست که بخونیش که یه وقت قاطیش نکنی و بدونی کی به کیه! و رشته متن! از دستت در نره!
شاید زیاد کپی کردن متن تو کامنتها جالب نباشه ولی راه دیگه ای به نظرم نمیرسه برای بیان نظرم. بعضی از جملاتتون جدا متفاوت و خاصه!!
“آن صندلی ای که امام در بهشت زهرا روی آن نشست، چوب درختش، مال بابای ماست!”
دامت برکاته
دامت برکاته
دامت برکاته
.
.
.
دیگه ملکه ذهنمون شده این دامت برکاته!
طعنه های این متن هم بسیار زیبا بود، افسوس که آقایان در خوابند. وای از این همه درد:
“به تو چه که چه تجارت می کنم!! هر چه تجارت می کنم، حکما از خرید و فروش عدالت بهتر است!!”
“تو هم بیایی، برایت یک سال حبس می برند تعلیقی! این تعلیق یعنی که؛ هر وقت عشق مان کشید، می رویم و معلق می کنیم عدالت را. تبعیض، حق ماست.”
اولا خیلی وقته دارمت…
نچ!
.
.
.
“تیکه”ای نداشت که کامنت کنم!… خیلی درســــــــــــــــــته(!) بود…
بییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییست!
عالی بود؛
ممنون داداش.
ماشاءالله به این ذهن و خلاقیت شما که در عرض چند دقیقه موضوع را تغییر دادید و چنین متن زیبائی را نوشتید.
“همه باید به قول بابا وحدت را حفظ کنند”
آره جون خودت!
من موندم باباتو عموتو دائیت این همه شرف و مردانگی رو از کجا آوردن!
از نکات جالب این متن، این بود که اینگونه رقم خورد و این دو تا نوری زاد و نوری زاده قلابی، اصلا آدم حساب نشدند که حتی درباره شان طنز نوشته شود. همین خودش یک پا طنز حرفه ای شد و نتیجه کار هم خیلی خوب در آمد.
جغله ها، اصلا به حساب نمی آیند، فعلا درگیر تو دهنی زدن به کدخدا ایم.
معمولا نظری نمیدم.
خواستم بگویم علمدار ما حاج بخشی شاید ظاهرا شهید شده و به قول بعضی ها مرده و دیگر نیست!
اما او زنده است… با توجه به متن شما,
اصلا یکی از نشانه ها همین است… خیمه ولایت بالاست.
مگر عباس رفت و علمداری نماند خیمه ولایت و شهادت پایین افتاد؟!
ماجور باشید
یا علی
آرام آرام… عجلو بالصلاة…
وحشتناک بیست بود داداش… نوع خنده ها از مدل خنده متن شیخ و بادیگارد بود.
به قول “دیوونه داداشی” درسته بود.
همش چهار پنج جمله بیراهه می رفت و ناگهان پیوند برقرار می کرد با اصل موضوع مخصوصاً “سوبله چوبله” اش… انگار که مثل جغد نشسته هرچی رد میشه رو مثل اختاپوس مال خود می کنه… چه می کنه؟ چه کردی؟!
۱۲۱* پیامبراکرم صلی الله علیه و آله:
شیطان همیشه از مومن مى ترسد تا زمانى که بر نمازهاى پنج گانه محافظت دارد و در وقتش به جا مى آورد؛ اما هنگامى که وقت نماز را ضایع کرد، بر او جرئت پیدا مى کند و او را در گناهان بزرگ مى اندازد.
(وسائل الشیعه، ج۳، ص۱۸)
سلام
زیاد میام و سر می زنم، البته جدیدا، لبخند!!
از وقتی نامه شما را به دامت برکاته خواندم، عاشق نامه نوشتن شدم، به منم یاد بدید لطفا چطوری باید به دامت برکاته نامه اینطوری بنویسم، آخه منم خیلی دوستش دارم، دلم براش خیلی تنگ شده!!
فردا سالگرد شهادت سردار حاج احمد کاظمی عزیز و یارانشان است.
نثار روح مطهرشان
اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم…
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
همچنین سالگرد قیام خونین ۱۹ دی ۱۳۵۶ قم را که تاثیر به سزائی در شکل گیری انقلاب اسلامی داشت، گرامی می داریم.
http://upload20.ir/upload/13260333901294736248.mp3
ریشه ی خشکیده ی اسلام از نو جان گرفت
زد جوانه در قم و تبریز و در تهران گرفت
آبیاری شد ز خون صدهزاران نوجوان
این نهال تازه رسته پهنه ی ایران گرفت
شعر از باباست.
آقا سید!
ممنون! شکرلله رسیده باز نوزده دی/ بهار خون و قیام
اصلا اون سال همه ی دیدارها بوی دیگری داشت، سرشار عشق بود و غیرتش نمود بیشتری داشت. واقعا خیلی شلوغ بود آن سال. بعضی ها هم شیطنت می کردند و می گفتند امیدواریم امسال سالم برگردید.
خدا آقامون را برای اسلام و مسلمین و ما حفظ کند به کوری چشم حسودان و بدخواهانشان. نابودی فتنه گران ان شاالله
تا آخرین نفس عاشوراییه بیعت ما، ان شاالله
سلام متن را خواندم
و چند سوال
۱- آیا جناب سید احمد شماره بند و سلولتان را در قطعه اعلام میکند یا خودشان هم بر اساس اصل ( خراب رفاقت) خدمتتان هستند؟!!!!!!
۲- در مدت اقامتتان در «آنجا» میشه در قطعه را باز بگذارید ماها همینجوری بیایم و هر شب کامنت بگذاریم تا انشاالله برگردید؟!!!!!!!!!!!!!!!!
۳- الان فی وثیقه چنده؟!!!!!!!!!!!
خب سوالات احتیاطی بود, شما که توقع ندارین به خاطر این متن جایزه ادبی پولیتزر رو بهتون بدن. دارین؟!
موید باشید. شکستن هیمنه بعضی ها واقعا ارزشمنده.
من از کامنت “سادات” سر در نیاوردم!!!
متن به این خوبی! این حرفها چیست که می زنید؟!
آنقدرها هم تند نیست ها!
سلام به همگی
بسی خندیدیم و شاد گشتیم. دامتتان برکاته باد.
سعی کنید خدا را همیشه و همه‌جا ناظر و حاضر به اعمالتان بدانید تا سعادتمند شوید.
فرازی از وصیت‌نامه
. . .:::شهید غلامحسین طالبی رحمت آبادی:::. . .
دوستی
سوره مبارکه بقره
آیه شریفه ۲۰۸
یَاأَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ ادْخُلُواْ فِی السِّلْمِ کَآفَّةً وَلاَ تَتَّبِعُواْ خُطُوَاتِ الشَّیْطَانِ إِنَّهُ لَکُمْ عَدُوٌّ مُّبِینٌ
معنای آیه:
ای کسانی که ایمان آورده اید، همگی باصفا و صمیمی باشید و از وسوسه های شیطان (که اختلاف افکنی می کند) پیروی نکنید، بدون تردید شیطان، دشمن آشکار شماست.
پیام آیه:
زندگی با صفا، با رحمت و مسالمت آمیز نشانه ی ایمان است تفرقه، اختلاف و نزاع، رفتار شیطانی، اما وحدت و مهربانی رفتار الهی است.
پیامبر (ص) :
مومن یعنی کسی که جان و مال مردم از او در امان است.
آقا سید ممنون بابت لینکی که گذاشتین.
این لینک هم به مناسبت امشب که مصادف با سالروز عملیات کربلای ۵ هست تقدیم می شه. از کارهای خیلی دلیه حاج منصوره.
http://www.faupload.com/upload/90/Dey/1-15/به-مناسبت-سالگرد-کربلای-۵-حاج-منصور.wma
سلام فوق العاده بود
البته با اینکه بعضی جاهاش رو به خاطر اطلاعات کمم نفهمیدم ولی عالی بود و کلی خندیدم :))
مستدام باشید
اللهم عجل لولیک الفرج
تا چند ز دست خویش، فریاد کنم؟… از کـــرده خــــود کجا روم داد کنم؟
طـــــاعات مــــرا گـناه باید شمـرى… پس از گنه خویش چسان یاد کنم؟
“امام روح الله”
عملیات کربلای ۵!
یعنی باید منتظر دلنوشت ویژه باشیم؟
ما اصلا بخیل نیستیم! اصلا! ما اصلا به تو حسادت نمی‌کنیم که الان در جوار شهدای کربلای ۵ شمع محفل‌شان شده‌ای! اصلا! … مشتی! آخه نمی‌گی؛ سالگرد کربلای ۵ بدون تو، یه گنج کم داره؟! خب دیگه! چند روز قبل از کربلای ۵ ما رو فروختی به شهدا! لابد اونا بهتر سالگرد کربلای ۵ رو می‌گیرن!
الپسته !! خییییییییلی باقلوا بود!
قلمت طلا ، رقمت طلا ، قطعه تم طلا! آقای حسین آقا!
!! ابیاتی «سرگشاده»، از بوستانِ «نوری زاده» !!
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
سلام داداش «م.ه»! منم «ف.ه»، همون که «ق.ق»،
دامتِ ما را داد برکاته،… تو سایتِ «ح.ق»…
بلا به دور!… “۶ ماه” برام، حبسِ تعلیق بریدن
ببین!… شعاعِ انوارِ بهشتی رو ندیدن!!…
داداش! تو، نوری زاد،… نوری زاده؛ من!
کی خسته است؟!… بابایِ ما یا بتمن؟!
الپسته! این ها که برات می نویسم تو نامه
به نامِ ما که نیست فقط!… همش مالِ بابامه!!
با این حساب، «غفلت»، همان «نوریِ هم زاد» می شه
تحقیق کردم؛… نیاوران، ۱۰ تومن، هات داگ می شه!
می گم؛ به جایِ تشخیص و مصلحتِ تجارت!
بریم زالو صفت، داداش! حجامتِ عدالت!!…
.
.
.
” داداش! اصلا گور بابای سیاست. خداییش قلم من بهتره یا سعدی؟!! “
سلام
چقدر حیف شد! ما به ته دیگش رسیدیم که!
جالب بود تغییر مسیر نوشته تون. خلاقانه بود.
ما بزرگ‌ترین و مهمترین کاری که در عالم داریم و هیچ کاری از شئون زندگی ما، مهم‌تر از آن نیست، اینست که خودمان را درست بسازیم.
“علامه طباطبائی”
رقابت (گفت و شنود)
گفت: سخنگوی حزب اعتماد ملی از قول کروبی اعلام کرده که این حزب نه در انتخابات شرکت می کند و نه لیست می دهد!
گفتم: خیلی بد شد! باید از کروبی خواهش و تمنا کنند که در انتخابات شرکت کند!
گفت: مرد حسابی! کروبی و حزبش باید به جرم وطن فروشی و آدم کشی و ده ها جنایت دیگر محاکمه و مجازات شوند.
گفتم: با وجود این، شرکت کروبی در انتخابات ضروری است چون اگر شرکت نکند، رقابتی صورت نمی پذیرد! کروبی همیشه یک پای ثابت رقابت در انتخابات بوده و هست.
گفت: رقابت با کی؟!
گفتم: با آراء باطله!
نگاهم یاد باران کرده امشب
مرا سر در گریبان کرده امشب
غم و فریاد من از این و آن نیست
دلم یاد شهیدان کرده امشب
۱۹ دی سالروز عملیات کربلای ۵ گرامی باد.
بسم الله الرحمن الرحیم
اللهم صل علی محمدوآل محمدوعجل فرجهم
باسلام واحترام – خدا قوت!
عملیات کربلای ۵، ۱۹ دی ۱۳۶۵، در ساعت۱:۳۰ بامداد با رمز مبارک یا زهرا (س) آغاز شد.
[بچه های «کربلای ۵» درشب شروع این عملیات، از خدا بهشت را طلب نمی کردند، شعارشان این بود:«کربلا، کربلا، ما داریم می آییم». شاید هم الان کربلا باشند شهدا، شاید هم پیش حسین.] “قطعه مقدس ۲۶”
یا زهـــــــــــــــرا
با سلام جالب بود اگر امکان دارد آدرس سایت و وبلاگ خود ارائه دهید . با تشکر
اخ ، اخ ای جان الحق که خدا به ذهنت به هوشت برکت بده داداش ما رو حلال کن سر این قضیه ق.ق خیلی از دستشون شاکی بودم خیلی حال کردم دیگه بهتر از این نمیشد چیزی نوشت
یا علی
بابا یکی بهش نامه مینویسه کلی کتاب در جوابش می نویسه، وای به حال اینکه یکی بهش نامه بنویسه……..
**********************عالی بود***************************
**یا قاضی الحاجات**
سلام
خداقوت
هنوزم دارم میخندم!!
ولی چقدر سخته این خنده های تلخ..!!
توی چندتا نظری که خوندم اکثرا قسمتی از متن رو نوشته بودن و نهایتا گفته بودن”ایول”!!چه کاریه خوب؟!(البته با نهایت احترام نسبت به دوستان،لطفا کسی دلگیر نشه!)
فیض عظیم بردیم ازین نامه شما..
یامهدی
کلا خدا حفظت کنه اسفند دم دستت هست دود کن. در مورد اون دو تا قلابی ها هم بنویسی استقبال می کنیم …
حسین اقا میتونم یه خواهش بکنم
بالاترین لینک کرده این مطلب را!!!
🙂
وقتی خبری از احمدی نژاد می بینم دلم تنگ می شه براش:( یعنی از دست رفت که رفت؟ ان شاء الله که این طور نباشه.
خدایا شاهد باش؛ از تمامی مظاهر دنیا بریدم تا بیشتر به تو نزدیک شوم و به تو بیپوندم.
==سردار شهید حاج یدالله کلهر==
–شادی روح شهدای دل از دنیا بریده صلوات–
بالاترین لینک کرده این مطلب را!!!
واقعا؟!!!!! بخندیم یعنی؟!!
حضرت آقا (ارواحنا فداه):
ما امروز در شرایط شعب ابی طالب نیستیم، در شرایط بدر و خیبریم.
چه قدر حال به هم زن هستین همتون
گزیده ای از بیانات حضرت ماه. امروز:
*اگر ما حادثه‌ى نوزدهم دى را مبدأ تاریخ تحولات جدید دنیا بدانیم، شگفت‌آور نیست و سخنى به گزاف گفته نشده است.
* اگر حادثه‌ى نوزده دى قم نمی بود، آن حوادث گوناگون شهرستانها و سلسله‌ى اربعین‌ها که مردم را به میدان مبارزه کشاند، به وجود نمى‌آمد. اگر آن تحولات و آن حوادث نبود، ۲۲ بهمن به وجود نمى‌آمد، انقلاب اسلامى به پیروزى نمی رسید.
* ملت ایران این تجربه‌ى بزرگ را امروز در مقابل ملتهاى دیگر قرار داده است؛ تجربه‌ى موفقیتِ ناشى از دو عامل بصیرت و صبر. بصیرت یعنى گم نکردن راه، اشتباه نکردن راه، دچار بیراهه‌ها و کجراهه‌ها نشدن، تأثیر نپذیرفتن از وسوسه‌ى خناسان و اشتباه نکردن کار و هدف. و صبر یعنى ایستادگى.
*این روسیاه‌هاى بدمحاسبه‌گر خیال میکنند ما امروز در شرائط شِعب ابى‌طالبیم. اینجور نیست. ما امروز در شرائط شِعب ابى‌طالب نیستیم؛ ما در شرائط بدر و خیبریم.
*من با تجربه‌اى که از رفتار این مردم دارم، و با اعتمادى که به لطف خداى متعال دارم، پیش‌بینى میکنم که به لطف الهى، به فضل الهى، به حول و قوه‌ى الهى، حضور مردم در این انتخابات، یک حضور دشمن‌شکن خواهد بود.
*بهترین خاطره‌ها حاصل حضور عظیم چهل میلیونى مردم پاى صندوقهاى رأى بود، که دنیا را خیره کرد؛ بدترین خاطره‌ها مربوط به جرزنى‌هاى سیاسى یک عده آدم نادان، ناباب و بعضاً معاند در قضیه‌ى انتخابات بود.
*هیچ چیزى از قانون بالاتر و عزیزتر نیست. در دنیا معروف است، میگویند قانون بد هم از بى‌قانونى بهتر است. بعید نیست آدم این را قبول داشته باشد؛ چون بى‌قانونى، هرج و مرج است.
*اگر چنانچه نامزدها به مراکز ثروت و قدرت متصل شوند، کار خراب می شود.
*افرادى که میتوانند انسان را خاطرجمع کنند، بین انسان و خدا حجت براى انسان درست کنند، انسان به اینها اطمینان کند؛ آنجائى که خودش میتواند تحقیق کند، تحقیق کند.
*. کشورهاى دیگر نگاه میکنند ببینند این پیشکسوت انتخاباتى و انقلابى – که ملت ایران است – چه کار خواهد کرد. ملت ایران در این زمینه، جزو پیشکسوتهاست.
*خب، شما دیگر حرف آخر را گفتید! «مرگ بر آمریکا» همان حرف آخر است.
عجب لبخندی عارض شد
داداش اصلا تو حال خودم نیستم، چند ساعتی هست از زیارت حضرت ماه برگشتم اما یه کاری کردم، اساسی به خودم چسبید. ببینید:
ـــــــــــــ
والپیپری فوق العاده
نگاه رئوفت را از ما دریغ نکن آقا، چرا که جاذبه ی نگاهت، مجنون را از لیلی دل زده کرده است…
http://camp707.com/archives/2155
______
سلام و درود؛
دوست عزیز این مطلب شما در پایگاه اینترنتی و بسته فرهنگی عمارنامه منتشرگردید.
http://www.ammarname.ir/link/6807
ما را با درج بنر و یا لوگو در وبگاه خود یاری نمایید .
موفق و پیروز باشید .
عمارنامه http://ammarname.ir/—- info@ammarname.ir
یا علی
زیارتت قبول آقا مرتضی!
عجب نامه ای!
خیلی خوب شد که به جای آن «نوری زاده» و «نوری زاد» ناچیز برای این «نوری زاده» و «نوری زاد» نوشتید
چه نامه ای هم شده
خدا قوت
رادیو فردا:
اکبر هاشمی چند وقتی است که پس از دوره ی “بهرام که گور می گرفت همه عمر” به مرحله ی “دیدی که چگونه گور بهرام گرفت” نزدیک شده است.
حسین قدیانی: البته این مثال، بیشتر درباره خود رادیوفردا مصداق دارد. ما برای نقد آقای هاشمی، به آنچه اصلا احتیاجی نداریم، این حرفهاست…
درسته
اگه نظر خودم هم بود اولش نمی نوشتم کی گفته…
مخلصم
حسین قدیانی: ببین مرتضی! اینها هاشمی را از زاویه ای غلط و با هدفی شوم می زنند. اینها هاشمی را گاهی که هنوز هم می زنند، به نیابت از اصل انقلاب اسلامی است. بگذریم که چندی است آقای هاشمی را بیشتر مدح می کنند تا سرزنش!
آقا موشه! (گفت و شنود)
گفت: رجبعلی مزروعی معروف به آقای مرگ موش که به خارج کشور گریخته و از بلژیک پناهندگی گرفته است اعلام کرده که باید انتخابات مجلس را تحریم کنیم!
گفتم: ولی بعد از آن که خاتمی انتخابات را تحریم کرد ۸۶۲ تن از مدعیان اصلاحات یعنی دو برابر دوره قبل برای نامزدی مجلس ثبت نام کردند، فکرش را بکن که اگر تحریم نمی کرد چی می شد؟!
گفت: عصبانیت مزروعی هم به خاطر همین است که مدعیان اصلاحات از خاتمی عبور کرده و دیگر برایش تره هم خرد نمی کنند.
گفتم: حیوونکی حق دارد! چون به نمایندگی از طرف سران فتنه برای ارتباط با دفتر اتحادیه اروپا به بروکسل رفته و پناهندگی گرفته بود و حالا همه آرزوهایش را بر باد رفته می بیند!
گفت: سایت ضد انقلابی بالاترین خطاب به مزروعی نوشته است بعد از تحریم انتخابات از سوی خاتمی و بی محلی اصلاح طلبان که دو برابر دوره قبل ثبت نام کرده اند، تنها راه باقیمانده برای شما خودکشی است!
گفتم: یک روز آقا موشه که از زندگی سیر شده بود وارد داروخانه شد و از دکتر داروساز پرسید؛ آقا! مرگ من دارید؟!
کاملا هنرمندانه موضوع را تغییر دادید و موضوعی جدید پیاده کردید و چقدر عالی و زیبا.
سپاسگزارم آقای قدیانی.
دوستان محترم!
الساعه متن ستون بیست و شش به روز می شود…
سلام.
جالب بود…
**یا ارحم الراحمین**
سلام
این انشای منه همون انشایی که میخواستم از روی شما بنویسم که باید بگم میخواستم با “چهارشنبه اتوبوسی که …” که بنده خدایی مرا راهنمایی کرد و گفت هنر نویسندهاینه که اگر میخواد حرف یه نویسنده ی دیگه ای رو هم بزنه تو قالب قلم خودش باید باشه و گفت اسم شما رو هم بیارم که حق خوری نشه….
نمره این انشا ۲۰ شد اما نمی دونم لایقش هستم یا نه؟البته باید بگم که همان معلم انشایی که تعریفش را قبلا کردم در آخر به من یه جورایی فهموند من دچار تعصب کورکورانه و تحجر شدم؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
الله و اعلم….شما قضاوت کنید… :
—————————————-
انقلاب ما از همان ابتدا دشمنانی سرسخت داشت که کمر به نابودی آن بسته بودند و حالا هم دست بردار نیستند و همیشه هراسی عجیب از ایران و اسلام و مخصوصا تشیع دارند.نمونه اش هم همین سال هشتاد و اشک که روزهای سختی را برای انقلابمان رقم زد.مسلم است که ملت شریف ایران به حکومت خود شک ندارند و این فکر آشوب گرایانه را غرب در ذهن جوانانمان انداخت و البته نمی توان همه را به گردن آن ها بیاندازیم بلاخره حتی بدن انسان هم میکروب و انگل دارد.هشتاد و هشت برای این انقلاب لازم بود که وقتی مریضی در بدنمان می ماند و خودش را نشان نمی دهد ممکن است بعد مدت ها خودش را نشان دهد و آن موقع دیگر کاری از دستمان بر نمی آید و فرد می میرد.هشتاد و هشت هم همین حکم را داشت که با واکسنی در حماسه ی عظیم نه دی آن را درمان کردیم.بعضی روزها هستند که در تاریخ خودنمایی می کنند و به قولی تاریخ به آن ها نیاز دارد نه آن روز به تاریخ که آن روز های عزیز را به نام یوم الله می شناسیم.عاشورای هستاد و اشک که واقعا اشکمان را در آورد روزی بود که حتی گروه مردمی مخالفین از این دسته برائت جستند و آن ها کسانی هستند که تاب توهین به ارباب را ندارند.نه دی به راهپیمایی رفتم آن روز کلاسم را نرفتم و از بعد آن معلم بداخلاق به شدت با من بد شد.همان روز بود که امتحان داشتیم و من شب قبل در اینترنت خواندم کنسل می شود اما برپا بود و من نمره ی خوبی نگرفتم که این ها همه برایم افتخارند که این قدرت تشخیص را آن زمان داشتم که امامم را ارجح تر از همه ی این ها ببینم.وانت سفید رنگی که رو به روی ما به پیش می رفت فردی در حال شعار دادن بود که یکدفعه صدایش قطع شد و بلندگو را به دست زنی که درحال فریاد زدن و با چشمانی گریان بود داد او گفت:”من مادر شهیدم…من فرزندم را ندادم تا توی این مملکت روز عاشورا عده ای پایکوبی کند…من در راه امام حسین فرزندم را دادم…”و جو حاکمه آن قدر اثر داشت که من با چشم خود دیدم پسر و دخترهای جوان چه می گریند با مادر شهید و حتی من بی احساس هم گریه ام گرفت.در خیابان ها دیدم که دو جوان پرچمی بزرگ که روی آن “یاحسین” نوشته بودند به دست گرفتند با طول بیش از ده متر که پارچه اش هم روی سر مردم بود و من از زیر آن گذشتم که این افتخاری است برای من.شعارها به وضوح بیان می شدند و دیگر با کنایه نبودند آری دیگر این سران فتنه شورش را در آورده بودند.جمعیت به هم فشرده یکدیگر را تشویق می کردند و گه گاه نیز همدردی.باید بگویم که صد البته این انقلاب هرچه دارد از امام حسین دارد و من هم تاب توهین به او را ندارم و نه من که امثال من هم ندارند.مردمی پایبند و معتقد که انقلاب خودشان را حفظ کردند.آری در واقع این حماسه ی عزیز باری دیگر رای گیری به انقلاب اسلامی بود که با بیش از نود و هشت درصد رای آری رای آورد.پاهایم درد گرفته بود و زبانم خشک شده بود و هرجچه دنبال کیک و ساندیسی که تعریفش را شنیده بودم گشتم پیدا نکردم و البته بودند کسانی که خوردند.به قول یکی از نویسنده های خوب کشورمان حسین قدیانی که می نویسد:”ساندیس حکومتمان را می خوریم از مرخصی اش استفاده میکنیم و امتحانش را کنسل میکنیم و نوشیدنی ساندیس که تمام شد نی اش را در چشم دشمنانمان فرو می کنیم؟!”(ببخشید داداش اینجا یکم تحریف شد چون سر امتحان هرچی فکر کردم جمله دقیق خودتون یادم نیمد) چه حرفی دارند که می گویند ساندیس خوردیم اصلا خورده باشیم مال حکومتمان است و دشمنان ما چه رذل و پست هستند که قدرت دیدن خوردن یک و ساندیس بچه ایرانی را هم ندارند و البته سیلی که در هشتاد و هشت تا به حال به گوش آمریکا نواختیم هنوز بعد دوسال جایش سرخ است و البته هنوز نمی داند که این حماسه با آنان چه کرده است و خار چشم خود را هنوز ندیده اند.این ۹/۱۰/۸۸ کارها دارد هنوز با این آقای اوباما.
و در آخر باید بگویم که ملت شریف ایران عاشقانه امام حسین را دوست دارند و تا وقتی پشت گروه یا فرد خاصی می ایستند که او هم حرف شنوی ولایت فقیه باشد. این ملت با آن ها که دشمنشان حضرت ماه است کارها دارد و باید آن ها را سرجایشان بنشاند ما هرچه داریم از راه حسینی و ولایت فقیه داریم و در آخر این انشا را با سخن شهید همیشه زنده شهید بهشتی به پایان می رسانم که:
“ای آمریکا از دست ملت ایران عصبانی باش و از این عصبانیت بمیر.”
که او هرچه می کوشد باز این ملت پایبند و نگهبان انقلاب خود هستند.
درود بر این ملت با بصیرت
—————————————————
چه طور بود؟؟؟؟؟؟؟؟
به نظرت تعصب کورکورانه توی این انشا هست؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
شرمنده خیلی وقتتون رو گرفتم…………….
یاعلی
البته یادم رفت بگم من یه دختر سیزده ساله ام…………
حالا قضاوت کنید……..
بسم الله الرحمن الرحیم
اللهم صل علی محمدوآل محمدوعجل فرجهم
ای یوسف دلها بیا…
علی علی
آقای قدیانی عزیز
…………………………………………………
نوشنه هایتان را خیلی دوست دارم و افتخار میکنم که در مسیری هستم که جوانان فرهیخته ای چون شما دارد.
سلام حسین آقای قدیانی محترم.
حاجی من متحیرم از این همه کلاس کار شما!!
چه طوری اینقدر خوب عمل میکنی؟ میدونم شما نویسنده حرفه ای هستید و نباید با وبلاگ نویس ها مقایسه بشید. ولی به هر حال هر کی میاد تو این فضای مجازی بالاخره تحت تاثیر یه جریاناتی قرار میگیره. ولی شما هیچ وقت جو گیر مسائل مختلف نشدی.
همیشه راه و روش خودتو داشتی. علت اینکه بعضی ها چشم دیدنتو ندارن و یا اینکه بعضی ها می خوان ازت تقلید کنن همینه که شما پرستیژت بالاست.
فضای مودب و صمیمی سایتت بی مثاله. مدیریتت در کنترل قطعه ۲۶ با این همه خواننده خیلی حرفه ایه.
ما وبلاگ گروهی داریم. نسبتا بازدید کننده بدی هم نداریم. ولی زیاد پیش میاد کاری کنیم و چیزی بنویسیم ولی مدتی بعد پشیمون بشیم.
شما چه طوری اینقدر خوب تو دل مخاطباتون جا کردید؟ چه طوری اینقدر خوب کارتونو مدیریت می کنید؟
حسین قدیانی: نظر لطف تان است. شاید مهمترین فرق اینجا در این باشد که نویسنده آن، در درجه اول، یک روزنامه نگار است و بعد، یک وبلاگ نویس. گاهی نیم ساعت با دوستان خبره روزنامه نگار، بر سر یک جمله که باشد یا نباشد، یا بر سر یک سوژه که لازم به پرداختن هست یا نه، بحث و بررسی می کنیم. «تجربه» هم البته زیاد به کارم می آید… و اما اصلا به کلاس متفاوت و پرستیژ و این جور چیزها اعتقادی ندارم. «اخلاص» از «کلاس» مهم تر است و چه خوب که حتی مخالفان و طعنه زنندگان قطعه ۲۶ هم معترف اند که در کارم صادقانه جلو می آیم. این را هم خیلی به رعایتش اصرار دارم که متن، از حاشیه مهم تر است. حتی المقدور اسیر حواشی نمی شوم و کار اصلی خودم را می کنم.
حادثه (گفت و شنود)
گفت: مگه خاتمی انتخابات رو تحریم نکرده بود؟ و مگه نگفته بود که اصلاح طلبان در انتخابات شرکت نمی کنند؟!
گفتم: معلومه که گفته بود، تازه به جای اینکه به خاطر وطن فروشی و آدم کشی و همکاری با اسرائیل منتظر محاکمه و مجازات باشه، برای شرکت در انتخابات شرط هم گذاشته بود!
گفت: پس چرا ۸۶۲ نفر از مدعیان اصلاحات یعنی دو برابر دوره قبل برای نامزدی مجلس ثبت نام کردند؟!
گفتم: خب! بعضی از اونها گفته اند حاضر نیستند سرنوشت خودشان را به سرنوشت نوچه جرج سوروس صهیونیست گره بزنند.
گفت: چه عرض کنم؟! عجب دنیایی شده! دست منافق ها چه زود رو میشه.
گفتم: یارو داشت از خیابون رد می شد یک کامیون با سرعت بهش زد و افتاد مرد… این ماجرا قرار بود جوک پایان گفت و شنود امروز باشه. اما چه میشه کرد، حادثه هیچوقت خبر نمی کنه؟!
سلام و عرض ادب.
پاسختان به کامنت بالائی را خواندم. معتقدم علت آرامش و خاص بودن قطعه۲۶ همین است که اسیر حواشی نیستید و این حُسن بزرگیست.
در پناه امام زمان باشید.
سلام.
آقا ما دق مرگ شدیم از دست این صدا و سیما! یکی برسه به فریاد ما!
طرف میره اونور آب بی حجاب میشه تئاتر و فیلم ضد دینی و ایرانی میسازه به نفع جنبش سبز لباس سبز میپوشه و … .
اونوقت هنوزم که هنوزه فیلم و سریالاش در حال پخشن. اینجاست که باید یه ایول بلند گفت به این همه تدبیر و هوشمندی این سازمان.
شبنم طلوعی رو میگم. ظهر عاشورا فیلم”دفتری از آسمانش پخش شد. این روزا هم که “بدون شرح” داره ما رو از حضور این بازیگر بهایی به فیض می رسونه.
یا همین رامین پرچمی که تو فتنه به حبس محکوم شد، ازشبکه دو داریم میبینیم “در پناه تو” رو.
حتمی ۴روز دیگه مینا لاکانی و سید محمد حسینی و گلشیفته و باقی حضرات رو هم زیارت میکنیم.
پناه بر خدا.
**یا حی و یا قیوم**
سلام علیکم و رحمة الله
یه ترور دیگه در سالگرد ترور شهید علی محمدی.
اینبار شهید احمدی روشن.
چه میشه گفت در برابر چنین جنایتی؟!!
استاد احمدی روشن هم به آرزوش رسید.
سلام اقای قدیانیِ داداش
خوبی؟
یکی از عکس های فکه شما به دستم رسیده؛ می خوام براتون بفرستم.
چیکار کنم کجا آپلودش کنم؟
شاهد؛
اینجا آپلود کن و لینکش را کامنت کن.
http://upload20.ir/
با سلام ………..
سلام آقا سید خسته نباشید
اینم عکس
http://upload20.ir/upload/1326286005294843527.jpg
کاری از آقای واجدی
این خاندان پرژکتور دامت برکاته, از بس نورشون زیاده, چشم رو می زنند; مخصوصا وقت رسیدگی به پرونده جرائمشون که دیگه کور کننده می شن!
بصیرتتون مثال زدنیه:
اینها هاشمی را از زاویه ای غلط و با هدفی شوم می زنند. اینها هاشمی را گاهی که هنوز هم می زنند، به نیابت از اصل انقلاب اسلامی است. بگذریم که چندی است آقای هاشمی را بیشتر مدح می کنند تا سرزنش!
از امام صادق (ع) از پدرانشان نقل شده که رسول خدا (ص) فرمود:
بالاتر از هر نیکی، نیکی دیگری است تا آدمی در راه خدا کشته شود، هر گاه در راه خدا کشته شد، بالاتر از آن، نیکی وجود ندارد.
اللهم الرزقنا…
“خدایا! ما را به مرگی جز شهادت از این دنیا مبر. لحظه ای دو دست بریده علمدار کربلا را از دستان علمدار انقلاب جدا مکن. ما را قدردان نعمت همراهی ولایت و ملت قرار بده. ناخدای باخدای کشتی انقلاب را تا پهلو گرفتن در کنار خورشید یاری کن. به ما بیاموز که برائت از دشمن را به بهانه حفظ ادب، تعطیل نکنیم.”
{کتاب “نه ده” متن “کشتی انقلاب مسافر کشی می کند؛ منت کشی نمی کند” ص۲۳۹}
دقایقی قبل، زلزله نسبتا شدیدی شمال کشور و سمنان را لرزاند… اینجا که حسابی لرزید!
شهید احمدی روشن و پسرش
http://www.asriran.com/files/fa/news/1390/10/21/205176_732.jpg
http://www.fardanews.com/files/fa/news/1390/10/21/83296_728.jpg
روحش شاد. پیکر پاک این شهید، بعد از اقامه نماز جمعه این هفته تشییع و در یکی از ۲ امام‌زاده علی‌اکبر چیذر یا امام‌زاده صالح تدفین می شود.
۱۲۴* حضرت فاطمه زهرا علیها السلام:
هر کس عبادات و کارهای خود را خالصانه برای پروردگار خویش انجام دهد، خداوند بهترین مصلحت ها و برکات خویش را برای او تقدیر نموده و نازل می کند.
(بحار الانوار، ج۶۷، ص ۲۴۹)
یه پیام “بی زرگانی”
ساعت ۲۳:۵۲
تعداد افراد آنلاین: ۲۶ نفر
ماشالله حزب الله
داداش حسین بسیجیها فـــــــــــدائی داری…
دوستان محترم؛
تا دقایقی دیگر، ستون اصلی قطعه ۲۶ با متنی جدید درباره شهید «احمدی روشن» به روز می شود!
با نوشته ای جدید در خدمتیم…
سلام
با “آفتاب همچنان پشت ماست” بروزم!
لطفا ببینید و نظر بدید.
http://adeldarbandi.blogfa.com
sabteasrar.loxblog.com
به امید ظهور
سلام حسین آقا
هر کاری کردم لینکتون کنم بلاگفا اجازه نداد
۴ ،۵ بار امتحان کردم در پیوندها اضاف کردم لینک سایتتون رو بعد تائید زدم
تائید کرد اما آدرس سایتتون را اضافه نکرد
***************************************
http://www.raheshohada313.blogfa.com
…………..
آقا قدیانی، بیت الابلیس خوش گذشت!؟ قبول باشه ایشالله مومن.
تنها در وصف حال سخیفانی چون شما می شود گفت:
ربنا انک من تدخل النار فقد اخزیته و ما للظالمین من انصار!!