وطن امروز ۲۲ مرداد ۱۳۹۷
هفتههای اخیر، همه از ضرورت برخورد انقلابی قوه قضائیه با مفسدان اقتصادی میگفتند و مینوشتند، حتی افسادطلبان! کافی بود بروی جلوی دکه و ببینی چه بازار گرمی دارد مطالبه عدل، حتی نزد زنجیرهایها! یکی خواهان تودهنی به فرومایگان مافیای سکه و ارز بود و دیگری خواهان دستگیری دونمایگان مافیای خودرو! واکنش جماعت به نامه اخیر آیتالله آملی- که از قضا، هم تحریرش ضروری بود، هم رسانهای شدنش!- اما دگربار نشان داد افسادطلبان در موج عدالتخواهی جدید خود، کمافیالسابق، ناصادق بودهاند! حکایت آن همه شلوغکاری در پرونده ۳۰۰۰ میلیاردی و آن همه سروصدا و چه و چه، که آخرش رسید به اینجا که رسما و علنا متهم، بلکه مجرم ماجرا را «کارآفرین» خواندند! به محض اطلاع از نامه مذکور، ابتدا تا چند ساعت، این‌گونه عنوان شد که اصلا چه ضرورتی داشت این نامه! و کلی واکنش طعنهآمیز و همراه با تمسخر دیگر! کمی بعد اما عکسالعمل شماری از حقوقدانان، ناخودآگاه صحه بر ضرورت انتشار نامه آیتالله آملی گذاشت، چرا که حقوقدانان مدنظر، ذیل عباراتی چون «لزوم حرکت قاضی در مدار آیین دادرسی» و «حق دفاع متهم» قوه را از آن‌چه «رفتار غیرقانونی» میخواندند، پرهیز میدادند! این دو نوع متفاوت و متناقض از واکنشها را وقتی با هم قیاس میکنی، معلوم می‌شود ماجرای نامه قاضیالقضات، واقعا چیزی غیر از اجازه گرفتنهای غیرضرور بوده! واقعیت آن است ما در شرایط ویژهای به سر میبریم و حقیقتا درگیر یک «جنگ اقتصادی» تمام عیار هستیم! لذا اگر میخواهیم به پروندهها رسیدگی عاجل شود و در دادخواهی از حقوق مردم، بیش از این اتلاف وقت نشود، باید به شکل «ویژه» به این پروندهها نگاه کنیم، دقیقا مثل دادگاههای ویژهای چون «دادگاه جنگی» که این هم الحق و الانصاف برای خودش جنگی است! و نامه آیتالله آملی دقیقا ناظر بر همین ویژگی «ویژه بودن شرایط» مرقوم شد تا قاضی با یک ید مبسوط و البته قانونی، حکم خود را صادر کند! دقت شود! اینجا قرار نیست حقی از متهمی ضایع شود، بلکه فقط و فقط قرار است در فرآیند رسیدگی تا صدور حکم «تسریع» شود و قضیه در پیچ و خم قوانین دادرسی گرفتار نشود! پریروز که واکنشها را میدیدم، در دلم گفتم؛ قلم را ببین که افتاده دست چه کسانی! بعد هم شاکی می‌شوند چرا «افسادطلب» میخوانیشان! حالا واقعا چرا؟! چون جماعت، مادام که بحث کلیات است، حتی از انقلابیها هم انقلابیتر، خواهان مواجهه انقلابی با زالوصفتان می‌شوند اما همین که بحث جزئیات و مصادیق و صدور حکم می‌شود، ناگاه برمیگردد ورقشان! و الحمدلله چیزی هم که زیاد زیر فرش دارند، حقوقدان است! همین چند ساعت پیش، جماعتی از این صنف را به صف کردند تا به بهانه رسیدگی قانونی به پروندهها، وکیلمدافع اصحاب فساد شوند! القصه! آن‌چه آیتالله آملی نوشت، تقاضایی ویژه بود، ناظر بر پروندههایی ویژه در شرایطی ویژه! اگر همگان منجمله همین جماعت افسادطلب حقیقتا زنجیرهای، تا همین چند روز پیش قبول داشتیم که فساد، زیاد است و تودرتو؛ بدیهی است باید بپذیریم برخورد با این مفسدان، آن هم در شرایط فعلی، اختیارات بیشتری میطلبد و دست بازتری می‌خواهد! و قاضیالقضات بر مبنای همین اصل، نامهای به رهبر انقلاب مرقوم داشتند تا حتی این اختیارات مضاعف نیز از مسیر قانون، جلو برود! حال جای این پرسش اساسی است که چه مرگشان است افسادطلبان که چون موعد برخورد را نزدیک میبینند، این‌گونه علیه قوه قضا و له مفسدان، قلمفرسایی می‌کنند؟! مگر تا همین چند روز پیش، مکرر تیتر یک نمیرفتند که فساد و ویژهخواری، شکل ویژه به خود گرفته؟! چه شده که حالا برخورد ویژه و در عین حال قانونی با مفسدان را برنمیتابند و مصاحبه پشت مصاحبه، غش می‌کنند سمت زالوصفتان؟! اگر نامه آیتالله آملی را فقط برای یک بار اما درست بخوانیم، متوجه میشویم نامهای کاملا ضروری بوده! آن هم با وجود چنین شارلاتانهایی که بیشتر می‌خورد «شریک دزد» باشند تا «رفیق قافله»! رفیق قافله عدل و داد، الساعه که داریم به حکم محکمه نزدیک میشویم، آیا چنین می‌کند؟! جماعت آیا با اهورای عدالت هستند یا اهریمن فساد؟! نکند باز هم «کارآفرین» قرار است بتراشند از مشتی خونآشام؟! آن از ست کردن رنگ لوگویشان با پرچم تروریستها، این هم از ست کردن مواضعشان با پرچم تروریستهای اقتصادی! و شگفتا! «اصلاحطلب» هم میخوانند خود را!
حسین قدیانی: از رئیس‌جمهور گرفته تا آحاد جمهور، هر که کارش را درست انجام ندهد، بار دیگری بر دوش حضرت آقا اضافه می‌شود! دقت شود! من دارم از واقعیت می‌نویسم، نه حقیقت! واقعیت آن است که خامنه‌ای، با حفظ سمت رهبری انقلاب، مسئول همهجا هم هست و الا دیشب آن پرایدی، به بهانهی بسته بودن در مستراح پمپ بنزین، برنمیداشت بگوید فلان و بهمان! چه کار داری حالا به اصل جملهاش؟! فرض کن شبیه یکی از همین کامنتهایی که با دستفرمان ناسزا در پیج حضرت آقا میگذارند! حالا سئوال این‌جاست؛ وقتی در انتخاب اعضای دولت و مجلس، رهبر همان یک رأیی را دارد که من و شما، چقدر باید بار بگذاریم روی دوش حضرت آقا؟! و دقیقا تا کجا باید فحش همه چیز را به ایشان بدهیم؟! قسم میخورم اگر الساعه با حکمی حکومتی، آقای روحانی عزل شود، همه‌ی آنها که غر میزنند؛ «چرا خامنه‌ای به داد ما نمیرسد؟! و اقلا چرا اینها را عوض نمیکند؟!» کامنت خواهند گذاشت: «مرگ بر دیکتاتور»! کلید در مستراح پمپ بنزین را گیرم مقصر نبودی؛ به کلید حسن روحانی که خودت رأی دادی! ولیکن در شگفتم از این همه صبر و بصر این پیرمرد! و این همه ایمان و امید این پیرمرد! و تو هم عوض نقد به اینجای این قلم، دقت کن که آقا چند سال دارد! و نیز بنگر که به افراد دارای چه سنی «پیرمرد» میگویند! آری! خامنه‌ای حتی دورهی پیرمردی را هم آرام‌آرام دارد رد می‌کند اما این، دورهی «رندی» رهبر انقلاب است! و مرادم از «رند» همان است که «حافظ» میگفت! رند حتی از حکیم هم بالاتر است! حکیم، آیندهی نادیدنی را می‌بیند و فیالمثل تذکر می‌دهد؛ «حواستان باشد به که رأی میدهید» اما رند، علاوه بر دیدن دور، درون را و باطن را هم می‌بیند و به علی خوشلفظ می‌گوید؛ «آرام باشید!» بله! با رندی میتوان هم به دل دوست دست یافت و هم به دل دشمن! و خامنه‌ای خیلی رندتر از شیطان و شیطان بزرگ است، ولو آنکه از من جمهور تا رئیس‌جمهور، روزی دهها بار به دوش مظلومش اضافه کنیم! حقیقت آن است که آقا درگیر خداوند است، نه من و شما! مشنگ، شهید مطهری هم بشود یا از آن‌ور، قشنگ، کلا چپ کند؛ نه ذرهای به ایمان خامنه‌ای اضافه می‌شود و نه ارزنی کم! مرد خدای دیروز، حالا شده یک پیرمرد الهی اما هم حکیم و هم رند! با این مرد دنیادیده، خیلی کارت سخت است مستر ترامپ! پشت او «خدا» است! ما نیستیم! اگر می‌توانی خدا را تحریم کن! پدران ما سیمخاردارهای جلوی روحالله بودند و ما موشکهای مقدم جلوی سیدعلی! تو داشتی برج میساختی؛ زمانی که پدر من در «الی بیتالمقدس» برجک ابلیس را میزد! خدا را تحریم کن!
دلت آرام باشد یا روحالله! یک علی مظلوم داری که حتی عوض نوادگان لاکچریات هم فحش بخورد و شعار دشت کند! شعارهای آشنا! شعارهایی که فلان نامزد و بهمان کاندیدا هم در ایام انتخابات مکرر سردادند لیکن زیرکانهتر! والله این همه ناسزا اگر نثار سیدعلی نمی‌شد، سنت تاریخ تکرار نمی‌شد! و فحشخور علی همیشه ملس است! چه روزگاری که «علی» بابت ثروت ناکثین و خباثت قاسطین و بلاهت مارقین و ایضا قصور و تقصیر یاران، فحشباران میشد؛ چه امروز که «سیدعلی» بابت ثروت ناکثین و خباثت قاسطین و بلاهت مارقین و ایضا قصور و تقصیر یاران، فحشباران می‌شود! خدایا! شکایت این همه مظلومیت مولای خود را نزد تو میآوریم! و در یکی از غریبانهترین جمعههای تاریخ، از تو سئوال میپرسیم؛ آیا هنوز هم وقت آن نرسیده که به منجی آدم و آدمیزاد، اذن ظهور دهی؟! خدایا! به ما صبر ایوب دادهای یا عمر نوح، که این همه با طولانی کردن زمان غیبت، امتحانمان میکنی؟! همه‌ی این خون دلها، فدای سر «مهدی فاطمه» اما نمی‌بینی مگر بر و بحر را فساد گرفته و شدت فتنهها علیه ما زیادتر از زیاد است؟! خدایا! جز تو مگر کس دیگری را هم میپرستیم که گله نزد او ببریم؟! و جز تو مگر کس دیگری را هم داریم که نیمهشبها التماسش کنیم؟! خدایا! این نجوای عبد با معبودی است که دلش به حال دیدهی بارانی یعقوب سوخت! و دلش به حال نوح و ابراهیم و موسی و عیسی سوخت! خدایا! ما را ذرهای به لطف و یاری تو تردید نیست ولی راستش دیگر تاب دوری بیش از این آفتاب را نداریم! اگر بهترین جای «احسنالقصص» آن‌جا بود که چشم پیر کنعان به جمال یوسف روشن شد، کاش هر چه زودتر روشن کنی چشم حضرت ماه را به جمال حضرت خورشید! نه این‌گونه پنهانی که الان هست! آنگونه آشکار که وعده دادهای! و تو وعده دادهای؛ «الا ان حزبالله هم الغالبون»! وقت رسیدن آن روز را و آن غلبه را تو می‌دانی و ما نمیدانیم! ما فقط یک چیز میدانیم! مرتب بیاییم درگاه تو و منظم فریاد بزنیم؛ «العجل»! خدایا! ما گناه داریم! بار گناه آدم، روی دوش ما افتاده! از بهشت، دورترین فرزندان آدمیم! ساکن قعر آخرالزمان! همعصر با ولیعصر و دور از حضرت! پر از امید و سرشار از حسرت! خدایا! محرم نزدیک است و نانجیبان، باز هم خواب تنهایی مسلم را دیدهاند! سوگند به تو، میمانیم پای شمع، چون پروانهها! و میایستیم پای ماه، چون ستاره‌ها! دیروزمان محسن وزوایی داشت و امروزمان محسن حججی! روزگار جنگ، محمد بروجردی را داشتیم و در این جنگ روزگار، محمد بلباسی! به حق خون مطهر شهیدان راهت، رحمی کن به ما خدایا!
وطن امروز ۱۱ مرداد ۱۳۹۷
این متن را با موبایل و در خانه دارم می‌نویسم! الحمدلله در جنوب شهر! زود هم باید جمع و جورش کنم تا برقمان نرفته! از همین مشکل قطعی برق بگیر تا دهها مشکل ریز و درشت دیگر، عمدتا مربوط به قوهای می‌شود به نام مجریه که اسمش رویش است! که رئیسش را من و شما با رأی خودمان انتخاب می‌کنیم! گاهی خوب است برای خودمان یادآوری کنیم که رئیس‌جمهور، رئیس قوه مجریه نیز هست! و فی‌الواقع بیشتر همین است! آیا در ۹۲ و ۹۶ رأی دادیم که برای جمهور، رئیس معین کنیم یا خادم؟! مرد حرف یا میداندار عمل؟! اهل سخن یا وسط سنگر خدمت؟! قبول! مشکلات زیاد است و گلایهها هم عمدتا بر حق، لیکن فرض است بر شما مردم عزیز که وجدان خود را قاضی کنید؛ آیا سال پیش و ۴ سال پیشش، چقدر رأیتان به آقای روحانی، از این جهت بود که حجم مشکلات کم شود؟! ۹۲ را گیرم نمیدانستید اما ۹۶ چه؟! مگر تجربه ۴ ساله پیش چشم همه ما نبود؟! بله! یک وقت هست ما به جایی نقد داریم که نفراتش یا نفر اولش با انتصاب معین می‌شود لیکن مجلس و دولت چه؟! اینجا حکومت بستری فراهم کرده تا مسیر وضع قانون و چرخش امور، دست ما مردم باشد و برآمده از رأی ما باشد! هیچ آیا قدر این نعمت را میدانیم؟! و شأن رأی خود را رعایت می‌کنیم؟! رأی باب دل سلبریتی برج عاجنشین که همین من پایینشهری را در اوج وقاحت، رعیت میخواند و یحتمل تو را هم، معلوم است به حل مشکلات منجر نمی‌شود! سلبریتی شاید بازیگر خوبی یا بازیکن قابلی هم باشد ولی انتخاب خود را اگر ببری در فاز و فضا و هوا و هوس جماعت سلبریتی، این هم می‌شود وضع کشور! خب حالا! فحشش را به که باید داد؟! گفت: «از ماست که بر ماست!» والله مشکل بیکاری و رکود و گرانی، نه ربطی به شهید محمد بلباسی دارد، نه دخلی به شهید محسن حججی! به حاج‌قاسم هم مربوط نیست! کسی که دارد کار خودش را درست انجام می‌دهد تا من و شما زیر سایه لگد دشمن، احساس ناامنی نکنیم و تروریستها را در اخبار تلویزیون ببینیم، نه در کوچهپسکوچههای شهر، قابل تقدیر است، نه مستحق شماتت! پس عوض «نه غزه، نه لبنان» کمی مسئولیتپذیر باشیم و اقلا معطوف به همین فراز «جانم فدای ایران» فحش خود را ارزانی همان سلبریتی کنیم که با سوءاستفاده از محبوبیت خود، فریبمان داد! آری! نخستین قربانی رأی شکمی، شکم است! مهناز و باران و امیر و کوفت و زهرمار، با دلار n تومانی هم شکمشان سیر است و شاسی بیشرفیشان بلند ولی همسایه دیوار به دیوار ما چه؟! هیچ آیا یادتان هست مباحث انتخابات را بدل کردید به دعوا سر بیخودترین دوگانهها؟! وقتی دوگانه، از دوگانه حرف و عمل تبدیل به دوگانه فلان خواننده و بهمان نوازنده می‌شود، باید هم نامزد دارای کارنامه روشن در خدمترسانی، انصراف بدهد! تهرانی که شهردارش یک مدیر جهادی از ساعت ۵ صبح تا آخر شب بود کجا و تهرانی که نجفی ساکن خیابان بهشتش بود کجا؟! با لجبازی که رأی بدهی، اول حال خودت را میگیری، بعد احوال نظام را! نه! ما هرگز بابت رأی قانونی شما مردم عزیز، کسی را کوفیصفت نخواندیم و حتی از شماری رفقا هم طعنه شنیدیم ولی بپذیریم که بخش عمدهای از این وضع، گناهکاری جز رأی خود ما ندارد! وقتی دروغها را عین آب خوردن باور می‌کنیم، وقتی واقعا میترسیم نکند پیادهروها دیوارکشی شود، وقتی مواضع همین مدعیان را در دهه ۶۰ فراموش می‌کنیم، وقتی ۴ سال قبل طرف را نمیبینیم و صدالبته وقتی یکی را تا حد حسین بالا میبریم و دیگری را می‌کنیم یزید، معلوم است که این وسط، گوشت قربانی «خدمت» است! خدمت که نباشد و روحیه کار که نباشد، حتی برق هم میرود! شگفتا! اعضای این دولت، همانهایی بودند که در نقد دولت قبل از خود، مکرر میگفتند: «علت مشکلات، بیتدبیری است، نه تحریم»! و حالا هم علت مشکلات، بیتدبیری است! همه چیز را انداختند گردن هستهای مظلوم و دادند رفت تا تحریم بیشتر هم بشود! و من و شما وقتی حرف را بیشتر از کار و حرافی را بیشتر از کارنامه و وعده را بیشتر از سابقه باور می‌کنیم و ذرهای قدر رأی خود را نمیدانیم، باید هم بخوریم به پست کلیدی که فقط نشان داده شد! قطعا فرق هست میان عملیات برای خدمت و عملیات برای بازی با روح و روان ملت! یک روز بحث تلگرام و دگر روز بحث رقص و فردا هم حاشیه دیگری! و ما این روزها را میدیدیم که آن همه میگفتیم مراقب باشید به که رأی میدهید! و اگر این روزها در نقد دولت، تند نمیرویم، از سر آن ملاحظه است که در فضای آرامتر امکان کار و خدمت بیشتر است و الا چه کسی لایقتر است برای نقد وضع موجود؟! ما یا سلبریتیها؟! ما یا تَکرارکنندگان متقلب سیاستبازی؟! ما یا عشاق سینهچاک جناب پرزیدنت در ایام ۲ انتخابات؟! باشد عبرت بگیریم و صندلی را منبعث از رأی خود، این همه نسپاریم دست نااهلان کار و نامحرمان خدمت! شما آیا ماشین خود را به دست کسی که گواهی‌نامه ندارد، میسپارید؟! اگر نه، پس اول رأی خود را و عواقب آن را مزهمزه کنیم و بعد بیندازیمش داخل صندوق! پای این صندوقها، خون شهید داده شده؛ ارزان نفروشیم رأی خود را! و شرف آنجاست که اشتباه خود را بپذیریم و به جای فرافکنی، لااقل زین پس، رأی درست بدهیم، نه رأی درشت! «من میدانم این نامزد، کاریتر است ولی چون فلان، پس بهمان» این مدلی کرده اوضاع کشور را! رأی لج یعنی بار کج! و «بار کج به منزل نمیرسد»! و اما سخنی با شورای نگهبان! اولا شما «شورای نگهبان» هستید، نه «مجمع تشخیص مصلحت نظام»! ثانیا آیا رسیدن به وضع فعلی، همان مصلحتی بود که باعث شد شما آن همه گشادهدستانه، تأیید کنید صلاحیتها را؟! که بنویسیم «مشارکت حداکثری» اما در مقام عمل مجبور شویم بخوانیم «ناکارآمدی حداکثری»؟! ثالثا فراموش نکنید شما زودتر از مردم، رأی دادید به صلاحیت آقای روحانی! پس همه برگردیم به «مر قانون»! از مردم گرفته تا دستاندرکاران! منی که کیلویی رأی میدهم، رأیم قانونی هست اما وجدانی نه! شرمنده اما جوری بعضی از ما مردم داریم به نظام بد و بیراه میگوییم کأنه اعضای دولت و مجلس را حکومت معین می‌کند! از قضا رهبر انقلاب چقدر گفتند نتیجه رأیتان به خودتان برمیگردد؟! تا برقمان نرفته، یک خواهش! زودتر روشن کنیم چراغ وجدان خود را! یا علی!
بسم‌الله الرحمن الرحیم
.
.
.
اینستاگرام حسین قدیانی
سلام
چون اینستاگرام بلاکم کردید..متنهاتون رو همیشه ازکانال می خونم و بعضی متنها رو اینقدر موقع خوندش دلم قنج میره و حظ میبرم که لاجرم مجبور میشم بیام اینجا و حرف دلم رو بزنم..ازبس که متن به دلم میشینه…خدا قوت بیشتر به این قلم بده و عاقبتتون رو بخیر کنه…تبارک الله
داستان مذهبی و روضه خوانی از یکی از کارکنان روزنامه وزین وطن فروخته شده ! .ایا ما قبل از انقلاب کمبود این را داشتیم ؟
گزارش به خاک یونان
حسین قدیانی: گاهی وسط یک فیلم، وسط یک موسیقی، وسط یک تئاتر، وسط یک فوتبال، وسط یک غذا و وسط یک سخنرانی، هنوز تمام‌نشده دلت می‌خواهد داد بزنی، دست بزنی و تشکر کنی با صدای بلند از کارگردان یا نوازنده یا بازیگر یا بازیکن یا آشپز و یا خطیب! و خب! من الساعه دلم می‌خواهد اینجا و این‌جوری تحسین کنم قلم جادویی «نیکوس کازانتزاکیس» را در کتاب فاخر «گزارش به خاک یونان» در حالی که فقط ۵۰ صفحه‌ی آن را خوانده‌ام! تمامش می‌کنم به زودی! عالی است این کتاب! و ظلم است اگر نویسنده‌ی محترم را فقط خلاصه در «مسیح باز مصلوب» کنیم؛ کتابی که و شاهکاری که حدود ۱۵ سال پیش خواندمش! این هم فکر می‌کنم شاهکار است! و یک گزارش‌نوشت فوق‌العاده که بسیار به کار علاقمندان گزارش‌نویسی می‌آید! اصلا واجب است بر روزنامه‌نگاران، خواندن قلم‌های این‌چنینی! کسانی که راجع به مسائل روز می‌نویسند، نباید غفلت کنند از قلم‌هایی مثل نیکوس یونانی یا ایتالوی ایتالیایی! ایتالو کالوینو را می‌گویم که تنها در یک قلم «بارن درخت‌نشین» او را حدود ۵ بار خوانده‌ام! و باز هم خواهم خواند! من مجنون کتابم! هم کتاب‌خوان و هم کتاب‌باز! دم «نیلوفر» و «صالح حسینی» گرم بابت نشر و ترجمه‌ی «گزارش به خاک یونان»! در این کتاب وقتی نیکوس دارد «کرت» را روایت می‌کند، یاد روایت «دکتر شریعتی» می‌افتم از «کویر» و یاد روایت «شهید آوینی» می‌افتم از «کربلا»! گویی «حاج‌همت» دارد شرح «مجنون» می‌دهد! یا «شهید حسین خرازی» شرح «شرق ابوالخصیب»! درست و دقیق، نه درشت و سطحی! در هر صفحه‌ی کتاب، کلی جمله‌ی ناب می‌بینی، کلی تعریف زلال، کلی قلم خوب، کلی حس بی‌ریا! گویی نویسنده، تمام دلش را گذاشته پای این گزارش، پای این کتاب! بخوانید «گزارش به خاک یونان» را! حقیقتا «کتاب» است! از همان کتاب‌های اصیل و محبوب که تا تمامش نکنی، آرام نمی‌گیری! قطعا در جاهایی از کتاب، موافقتی با بعضی قضاوت‌های نویسنده نخواهی داشت لیکن تو هنگام مطالعه‌ی «گزارش به خاک یونان» مواجهی با یک قلم حقیقتا مؤلف که خوب بلد است چگونه هر چیزی را و هر نسبتی را و هر حادثه و حماسه‌ای را قلمی کند! در عصری که نویسنده‌ها عمدتا سَبُک و بی‌سبک شده‌اند و کتاب‌ها خیلی چنگی به دل نمی‌زنند، بازی نیکوس با قلم، حقا که ستودنی است! نمی‌دانم حضرت آقای کتاب‌خوان ما، این کتاب را هم خوانده‌اند یا نه و اگر «آری» خیلی دوست دارم بدانم نظرشان چیست درباره‌ی این کتاب قدیمی که چند سال یک‌بار تجدیدچاپ می‌شود و آرام‌آرام از نسلی به نسلی منتقل! کتاب‌های این‌جوری را دوست می‌دارم! خیلییییی!
#حسین_قدیانی
نخبگان و استعدادهای درخشان کشور به دلیل بی توجهی همه مسئولین امروز به بدترین شرایط ممکن رسیده اند. متاسفانه بنده بعنوان عضو بنیاد ملی نخبگان جهت جذب در دانشگاه و دستگاه اجرایی و همچنین عضو استعداد درخشان که امروز در سیستم رابطه باز اداری کشور خانه نشین شده ام به کرات این ظلم ها را دیده ام. در مصاحبه های علمی دانشگاهها اصلا چیزی به نام رزومه علمی یا توانایی فرد ملاک نیست و رابطه بازی و سوء استفاده ها بیداد می کند. در زمینه استخدام نخبگان نیز حتی با تاییدیه ریاست جمهوری و بنیاد نخبگان جهت جذب در دستگاهها بعنوان نخبه کشور هیچ فرد یا مسئولی به آن اهمیت نمی دهد و در استان ها استانداران و مسئولین جز با رابطه و آشنا کاری برای کسی نمی کنند. درد بزرگی است که نخبگان ما را افرادی سودجو در کشور اینچنین خانه نشین می کنند و عده ای نیز مدام نگران افراد خارج رفته و بازگشت آنها در عین بیکاری و بی توجهی به نخبگان متعهد داخلی هستند. قطعا در شرایطی که دشمن با قدرت علمی در همه جبهه ها با ما درگیر است توجه به نخبگان علمی و متعهد داخلی برای کشور بسیار مهم و حائز اهمیت است اما مسئولین به رغم تذکرات موکد رهبری انقلاب با قصد یا بدون قصد به انقلاب و خون شهدا خیانت می کنند و هیچ فرد دلسوزی برای پیگیری آن در دولت و مجلس نیست.
التماس تفکر و فکری عاجل
یه سوال چرا عکس ها با اینستاگرام تان متفاوته؟!
توله‌سگ هم فحش نیست!
حسین قدیانی: اگر چه خود عراقی‌های عزیز و حقیقتا وفادار، با مواضع خوب‌شان جبران کردند لیکن افسادطلبان جوری فلان حرفک مسئول عراقی را بر سر من و ما آوار می‌کنند کأنه آن سخن غلط، چیزی جز ترجمه‌ی شعار «نه غزه، نه لبنان؛ جانم فدای ایران» به زبان عربی است! یعنی از بس کلکسیون رفتار و گفتار غلط هستند این جماعت که هر که در هر کجای عالم، حرف مفتی بزند، آدمی را یاد اباطیل حضرات می‌اندازد! خب ابله! اگر شعر «نه غزه، نه لبنان؛ جانم فدای ایران» درست باشد، عراقی و افغان و سوری و اهل لبنان و حتی اروپایی و آمریکایی هم، تنها و تنها خواهان حفظ سرزمین خود خواهند شد، گور بابای دیگر جاهای دنیا! خدا، خل‌تر و بی‌منطق‌تر و بی‌شرف‌تر و بی‌شعورتر از افسادطلبان نیافریده! شک نکنید! با این همه بدعهدی، هنوز هم حاضرند سگ دست‌آموز ترامپ باشند و تکه‌استخوان مذاکره را ۶ ستونی در حد تیتر یک صفحه‌ی یک بلیسند اما خدا نکند یک مسئول عراقی، علی‌رغم ملت عراق و مشاهیر عراق، سخن بوداری بگوید! چنان رگ گردنی می‌شوند، کأنه مظهر غیرت ملت و عرق ملی هستند! حالا در برابر چه عراقی؟! همان عراقی که پای ایرانی زائر اربعین را تا ۲ ساعت ماساژ ندهد، ول‌کن نیست! مسئول عراقی را ول کنید افسادطلبان! برای ما توضیح دهید کارنامه‌ی حسن روحانی را! و آخر و عاقبت کلیدش را! به قرآن، سگ بشار اسد، شرف دارد به شما! شما اصلا ایرانی نیستید! رنگ لوگوی روزنامه‌ی شما، کم با پرچم تکفیری‌ها و کراوات یانکی‌ها ست نشده! شما توله‌سگ‌های اوباما و ترامپ هستید! و دست‌بوسان ابوبکرالبغدادی! «ایران» عزیز است! برای حفظ امنیتش، جان بلباسی و حججی باید تقدیم شود، نه توله‌سگ‌های کاخ سفید! جان شما شیرین‌عقل‌ها، همان به که قربان خودتان شود، مثلا پای بساط شیرخشک! پای این خاک پاک، مادام که سپاهی و ارتشی و بسیجی هست، هرگز خون آلوده به توهم، ریخته نشده و نخواهد شد! تا بفهمی چقدر شعارت عاری از شعور است و چقدر شعرت عاری از خرد، بلند بگو؛ «نه تهران، نه اراک؛ جانم فدای عراق»! فقط که نوک دماغت را نباید ببینی! ملل دیگر هم آدم‌اند خب! تو «نه غزه…» می‌گویی و شهروند غزه هم «نه قم…»! صدالبته اگر که خری باشد مثل تو! طرفه حکایت این‌جاست؛ با این همه تنگ‌نظری، تا تقی به توقی می‌خورد، مایه از کورشی می‌گذاری که منشورش را «منشور حقوق بشر» می‌دانی، نه حقوق آریایی فقط! شگفتا که لابد عاشق سعدی هم هستی! همان سخن‌ور حکیم که «بنی‌آدم» را «اعضای یک پیکر» می‌دانست! قبول کن که خیلی خری! به خدا، آن‌قدر که تو خری، خود خر هم اینقدر خر نیست! بزن قدش!
#حسین_قدیانی
#ائتلاف_قاسم_و_باقر
حسین قدیانی: راه رهایی از وضع فعلی کشور، افتادن امور دست مردان عمل است، نه مدیران حرف! و این میسر نمی‌شود الا با «ائتلاف قاسم و باقر»! حقیقت آن است که نه با کم‌کاری روحانی به جایی می‌رسیم، نه با زیاده‌گویی احمدی‌نژاد! الحمدلله تأمین امنیت کشور به مدد «انتصاب ولایت» دست اهلش سپرده شده؛ «قاسم سلیمانی»! ما را در این سنگر، هیچ بیمی نیست لیکن کاش «انتخاب ملت» ناظر بر قوه‌ی مؤثر در معیشت و اقتصاد مملکت هم درست انجام شود! رأی را باید «درست» داد، نه «درشت» اگر که دل‌سوز کشوریم! از یاد نبریم که «رئیس‌جمهور» فی‌الواقع «رئیس قوه‌ی مجریه» است و لاجرم باید مرد عمل باشد، نه مدیر حرف! در حوزه‌ی اجرا، رسما و علنا به «عملیات» نیاز داریم، نه «عملیات روانی»! چرا هنوز از ظرفیت «حاج‌قاسمِ درون مرز» بهره نبرده‌ایم؟! این را خود سردار سلیمانی معترف است که اگر او، مرد بیرون مرز است؛ محمدباقر قالیباف، مرد داخل مرز است! هم تجربه، هم برش، هم توان مدیریتی بالا، هم روحیه‌ی کار جهادی و هم فهم دل و درک زبان حکومت، در قالیباف هست! و دیگر حرافی بس است! قرار نیست حالا که از روحانی ناامید شده‌ایم؛ خسته از تفریط، رأی به افراط بدهیم! کسی که می‌خواهد رل مجریه را براند، در وهله‌ی اول باید گواهی‌نامه داشته باشد! تبدیل کردن انتخابات- به ویژه انتخابات ریاست‌جمهوری- به دعوای نظام و ضدنظام، کافی است! ببینیم چه کسی این کاره است! قالیباف در بهار ۹۶ برادری خود را به جریان انقلابی ثابت کرد! حالا نوبت هوشیاری جریان حزب‌اللهی است! دقت شود! ننوشتم؛ «معرفت» به معنای پس‌دادن آن دید با یک بازدید! نوشتم؛ «هوشیاری»! و هوشیاری یعنی آنکه همه و به خصوص من و ما همین نکته‌ی بدیهی را بفهمیم که «رئیس‌جمهور» در اصل «رئیس قوه‌ی مجریه» است! یعنی آشناترین مرد با کار! با خدمت! با تلاش! نه قرار است رئیس اپوزیسیون برگزینیم، نه قرار است رئیس بسیج! پس لطف کنیم و جنگ بی‌خود راه نیندازیم! مادام که انتخابات را بدل به دوگانه‌های نامناسب با انتخابات کنیم، یا مغلوبیم یا می‌خوریم به پست بی‌صفتان! داریم شکر خدا تجربه‌ی احمدی‌نژاد را! برای بیرون مرزها، انتصاب ولایت، عالی است اما ما با انتخاب خود و برای داخل مرزها چه کرده‌ایم؟! از مای ملت بگیر تا مای حزب‌اللهی! با شعار بوی رجایی و بهشتی، مشکلی حل نمی‌شود! ما نیاز به آستین بالازده داریم! بوی کار! بوی همت! بوی برونسی! بوی مترو! بوی اتوبان امام علی! بوی پل ۲ طبقه‌ی صدر! بوی بوستان نهج‌البلاغه! بوی پل طبیعت! حیف است «شهردار سابق تهران» بیش از این بیکار باشد…
#حسین_قدیانی
پسری به نام «اکبر»!
حسین قدیانی: عاشق کارهای چندساعته‌ام! و هرچه طولانی‌تر، بهتر! از نوشتن متن مطولِ چشم‌دربیارِ بدون حتی یک پاراگراف بگیر تا ۹ ساعت وررفتنِ بی‌وقفه‌ی یک کله با بعضی گل‌ها و گلدان‌هایم! این دومی را همین امروز انجام دادم! یعنی همین دیروز فی‌الواقع! از ساعت ۱۷ شنبه تا ۲ نیمه‌شب یک‌شنبه! از تعویض خاک بگیر تا تزریق کود و چه و چه! رسیدگی می‌خواستند خب! کم هم نبودند ماشاءالله! القصه! گرم کارم بودم در بالکن که دست آخر فاطمه از کوره دررفت! گاه گیر می‌داد که الان وقت تعویض خاک فلان گلدان نیست؛ گاه گیر می‌داد که چرا پس شام نمی‌خوری؛ گاه گیر می‌داد که کل زندگی را خاک برداشته و گاه می‌رفت استوری می‌گذاشت در پیجش که شکایت مرا ببرد نزد خلق‌الله! کَمَکی جدی و زیادکی شوخی! و حالا خسته و کوفته نشسته‌ام پای این حدیث نفس! و فاطمه هم آن‌ور نشسته به خیاطی! گاهی هم تمرین تئاتر می‌کند یواشکی برای خودش! نصف شب است خب! و این شریک کردن مخاطب با حس، اساس ماهیت اینستاگرام است! بگذریم که از این فضا هم عمدتا همان بهره را میبرم که ۸۸ و سال‌های بعدش تا الان از وبلاگ! یعنی که نگاه متعهدانه! یعنی که وسط میدان بودن! یعنی که دغدغه داشتن! یعنی که برای هدف، جنگیدن! یعنی که یعنی! پس این متن در حکم زنگ تفریح است! اما نه! من با هیچ نوشته‌ای ولو قصه‌ی ظهر سیزده‌به‌در، شوخی ندارم! و هر آن‌چه می‌نویسم، اقلا باید خودم را راضی کند! به شرط آنکه به ابتذال نیفتیم و دیگر شورش را درنیاوریم، گمانم خوب است و لازم است گاهی نوشتن این‌جوری! زندگی حق ماست! چون حالا حزب‌اللهی شده‌ایم یا توهمش را داریم، قرار نیست مدام درگیر بحث باشیم و در گیر و دار جدل! نَفَسی و تمدد اعصابی هم لازم است ما را! بماند که لااقل برای من و به شرحی که رفت، همین متن هم در حکم کارم است! و اگر نه، در حاشیه‌ی کارم که هست! حالا هم ولِلِش! برو استوری‌های فاطمه را ببین؛ شاید خندیدی! برو عکس‌های همین پست را ورق بزن؛ شاید خوشت آمد! من و فاطمه در قعر جنوب‌شهر، زندگی داریم می‌کنیم با هم! با همه‌ی قهرها و آشتی‌هایش! و کم و زیادش! چند شبی بود که عوض برنج، رنج داشتیم و بی‌پولی ولی چیزی ننوشتیم تا شاید تو فکر کنی وضع ما توپ است! نه! ما دوست‌تر می‌داریم نیمه‌ی پر زندگی خود را به تصویر بکشیم! قِسم قصه را و نه قسمت غصه را! و الا کم غم نداریم! این بار دیگر جدی ولِلِش! من عاشق سانسوریا هستم! و تا شمع‌دانی‌ام مجدد گل بدهد، امیدوار می‌مانم به زن و زندگی! فقط اینکه خدایا! گوشت را بیاور نزدیک! دل ما بچه می‌خواهد! پسری به نام «اکبر»!
#حسین_قدیانی
مریضی بخدا .
سخنی رک با حضرت باری‌تعالی
حسین قدیانی: خدایا! خداوندا! اگر می‌خواهی ما را امتحان کنی، همان به که با کربلای چهار و کربلای پنج! یعنی چطور بگویم؛ تو را به خودت قسم می‌دهیم که ما را با حماقت محض و جهل مرکب اپوزیسیون نظام جمهوری اسلامی، امتحان نکن! عن‌قریب است مباحث‌مان با این اساگله، برسد به آن‌جا که مجبور شویم به جماعت توضیح دهیم؛ والله ایران، هیچ ساحلی در دریای مدیترانه ندارد! و اسم آن یکی هم اقیانوس اطلس است، نه اقدس! آخه بگو خره! ما یک قطره از رود اروند را زمانی که حتی سیم‌خاردار هم نداشتیم، به اجنبی ندادیم؛ حالا که موشک دوربرد نقطه‌زن شهید طهرانی‌مقدم را داریم، دریای خزر را شوهر بدهیم؟! اون بی‌تخم و ترکه‌ای که آرارات را به ترکیه داد و بحرین را به آل‌خلیفه، پدر گوربه‌گوری خودت بود؛ پدران و برادران ما را به کیش خود مپندار! اینقدر هم خر نباش، خره! اسم اون جنگل «آزمون» نیست؛ «آمازون» است! الغرض! نکن با ما این این‌گونه آزمون، پروردگارا! کم مانده برای پشم کشمیر هم، ما توضیح بدهیم! خلاف ادب است؛ شا…دم رو مخ نداشته و منطق لق هرچی اپوزیسیون، به‌ویژه از نوع سلطنت‌طلبش! یَک‌یَک‌شون، خدا شاهده…
#حسین_قدیانی
#کارگزاران
#رشت_الکتریک
حسین قدیانی: سلام جناب کرباسچی! من ی سئوال دارم مختصر و مفید و امیدوارم با #مذاکره بشه حلش کرد؛ چطوری هستش که «روز جهانی چپ‌دست‌ها» داریم ولی «روز جهانی دست‌کج‌ها» نداریم؟! فقط تو رو به اون خدا، نزن جاده‌خاکی و اسم فلانی‌نژاد رو نیار که هنوز ما نمی‌شناختیمش، استاندار مرحوم منظور بود در دولت سازندگی و دارندگی و برازندگی و الی آخر! خوش باشید!
#حسین_قدیانی