خلاف ادب نیست
واقعا BBC خر است
و «من و تو» کرهخر
اندازهی یک «روایت فتح»
کار کردند برای «آن طفل ۱۳ ساله»
رسما فراموش کرده بودیم «حسین» را
دوباره «فهمیده» کردند ما را
بفرمایید!
این هم عکس شهید عصر روزنامهدیواری
در مجازستان
مرسی BBC
ممنون «من و تو»
باز هم کولی بدهید به انقلاب اسلامی
و این بار
شهید «بهنام محمدی» را دروغ بخوانید
که اسمش اصلا بهنام نبود
«بکام» بود
روزی دیدم «دیوید بکام»
گل میبرد سر مزار سرباز انگلیسی
نه!
شما حتی «غربزده» هم نیستید
فاش می‌گویم؛ شما «حرامزاده»اید
محصول خوابیدن بنسلمان با عجوزهی گروهک
نتیجهی حرکت ضربدری
با بازی افتخاری الپهلوی
که هنوز هم
حریف خون «آن طفل ۱۳ ساله» نمیشوید
روحت شاد خمینی کبیر
دمت گرم خامنه‌ای حکیم
ما به محسن حججی رسیدیم
اما
و به قول مادربزرگم؛ آما
رسانهی تولههای ملکهی ابلیسابت
هنوز گیر کرده در «حسین فهمیده»!
و هنوز هم کذب میخوانند «رهبر ما» را
«آن طفل ۱۳ ساله» را
«طفل ۱۳ ساله»
گیرم
نارنج بسته بود به کمرش
و رفته بود صف بانک
نه نارنجک
و نه تانک
همین که با آن سن کم
رفته بود وسط معرکه
کافی است
والله کافی است
تا به لج BBC و «من و تو»
بنویسیم؛
حسین فهمیده
باز هم رهبر ماست
هم رهبر ما
هم رهبر خمینی
هم رهبر خامنه‌ای
تا چشم حسود بترکد
آری!
هنوز هم جنگ بین ۱۳ سالهها و گوسالههاست
سامریپرستان
«فهمیده» را دروغ میخوانند
و «علیاصغر» را نیز
اصلا ۸ سال جنگ تحمیلی
دروغ بود
و صدام آمریکایی هم
وجود خارجی نداشت
اصلا «حسین فهمیده» رفته بود جنوب
تا لب کارون بخواند
و بخنداند بچهرزمندهها را
اکی؟!
باز هم صد شرف دارد
به سلیطههای BBC
به هرزههای «من و تو»
که رژ لبشان
از پول نفت مردم عربستان تأمین می‌شود
خخخ!
«حسین فهمیده» دروغ است
«مسعود بهنود» راست
اصلا بگو؛
زیر تانک
روی تانک
داخل تانک
بیرون تانک
نارنجک دور کمر
و دور هر کجا که تو بگویی
هنوز هم
«رهبر ما آن طفل ۱۳ ساله است»
که وقتی سنش بیشتر شد
شد محسن حججی
نکند حججی هم دروغ است؟!
باشد!
حاج‌قاسم هم دروغ است!
دروغش این است
وای به حال راستش
کجایی پترائوس؟!
کجایی عمرسلیمان؟!
دلم می‌خواهد سر به سرتان بگذارم؛
ما در جنگ
حاجحسین خرازی نداشتیم!
فقط یکی بود که خرازی داشت!
و وسایل خیاطی میفروخت!
سوزن
گل
گل سر
گل لبخند
آنهم کجا؟!
شرق ابوالخصیب
بچهها!
بیاییم به BBC تلفن بزنیم
و به «من و تو»
الو الپهلوی؟!
بفرمایید!
راستش خمینی هم دروغ بود!
پس چطوری پدر مرا درآورد؟!
ما هم در همین ماندهایم خب!
که حتی BBC هم
در زمین «حسین فهمیده» بازی کند…
وطن امروز ۱۵ آبان ۱۳۹۷
چند روزی است برگشتهام اما دلم هنوز آنجاست که «برای ما» و به قول آن سید فکهنشین که حقیقتا یکهتاز عرصه قلم بود: «پیش از آنکه یک شهر باشد، یک افق است، یک منظر معنوی است که آن را به تعداد شهدایمان فتح کرده‌ایم؛ نه یک بار، نه دو بار، به تعداد شهدایمان»! کربلا! کرب و بلا! زیارت اربعین! و سفری که هم با آش نذری همراه بود، هم با آتش نذری، آن‌جا که پسرک عراقی میگفت: «مادرم مرده و پدرم هم زمینگیر است، پس هیچچیز برای نذری نداشتیم تا اینکه دیدم امشب هوا خیلی سرد کرده! رفتم و کلی چوب و هیزم جمع کردم از بیابانهای اطراف تا هم شما گرمتان شود و هم ما اجری از خدمت به زوار حسین برده باشیم!» نزدیکای عمود ۸۰۰ بود! آن‌چه من در تمام این راه رهاییبخش دیدم، خبر از آمادگی ابنای آدم برای یک انقلاب جهانی می‌داد! انگار مقدمات واقعهای بزرگ باشد یا به تعبیر قرآن «نبأ عظیم»! اگر سال‌های منتهی به بهمن ۵۷ تنها در ایران به معنای واقعی کلمه «انقلاب» شد، به برکت انقلاب اسلامی، انقلابی بزرگتر را می‌شود از دل کنگره باشکوه و ظلمستیز اربعین حسینی متوقع بود که دیگر محدود به مرزهای جمهوری اسلامی نباشد! روحیات؛ همان روحیههای بهمن پنجاه و هفتی، ارادهها؛ همان ارادههای بهمن پنجاه و هفتی، شعارها؛ همان شعارهای بهمن پنجاه و هفتی، راهپیماییها؛ همان راهپیماییهای بهمن پنجاه و هفتی و عجیب آنکه این همه، تنها ۴۰ روز بعد از عاشورا و تنها و تنها ۴۰ سال پس از انقلاب اسلامی که خود نیز تا همیشه مدیون یومالعیار عاشوراست! اگر ۴۰ سال پیش، جوانانی از غرب و شرق و شمال و جنوب و مرکز ایران، علیه حکومت طاغوت بپاخاستند، اینک عطر انقلابی دیگر به مشام میرسد با حضور جوانانی از شرق و غرب و جنوب و شمال و مرکز جهان! روزهای منتهی به بهمن ۵۷ خبری از «من» نبود و همه «ما» شده بودند و برای خدا و اینک در ذیل سایه بلندبالای اربعین، آن متمکن پرنفوذ عراقی را می‌بینی که خدم و حشم را کنار گذاشته و سینی خرما گذاشته روی سرش! و دیگری که از قبلی هم مشهورتر است، خانهاش را کرده محل استراحت زوار! و مگر نه آنکه موسم انقلاب اسلامی نیز درِ خانه مردم به روی انقلابیهای فراری از اصحاب ستم، باز بود؟! بنگرید! دوباره باز شده باب خانهها برای پناه فراریان از جور و ستم طواغیت جهانی! سازمان ملل و شورای امنیت و اراذل و اوباش حق وتو و وحوش خوشرنگ و لعاب یونیسف و بیوجدانهای یونسکو، جملگی اتاقهای دیگر کاخ سفید هستند و در فتنه و دغل و دروغ، تداعیگر همان کاخ سبز معاویه! اصلاح کنید این اغلاط آشنا را! سازمان ملل یعنی بینالحرمین! آن‌جا که در مقام عمل «بنی‌آدم اعضای یک پیکرند، که در آفرینش ز یک گوهرند؛ چو عضوی به درد آورد روزگار، دگر عضوها را نماند قرار» راهپیمایی اربعین است، نه آن‌جا که اول هر فصل خزانی، محل سخنرانی ۴ تا دیوانه از تبار ترامپ می‌شود! لذا سازمان ملل یعنی سازمان خون حسین که سوئدی سفید و ساحلعاجی سیاه را و فقیر و ثروتمند را همراه هم قرار می‌دهد! همدل هم! همزبان هم! گفت: «بنازم به بزم محبت که آن‌جا، گدایی به شاهی مقابل نشیند»! اگر پول داری، آش و اگر نه، آتش! اما چه آش و چه آتش، همه برای یک هدف! انقلاب اسلامی هم همین روحیهها بود! امام خمینی هممسیر کرد جوان جنوب و شمال شهر را! امام اگر به ایران برگشت، بستری فراهم شد که برگشت! آن همه راهپیمایی که عجبا از این همه حکمت؛ معروف شده بودند به «راهپیماییهای اربعینی» بسترساز اتمام فراق روحالله شد و اینک نیز انشاءالله به یمن همین «راهپیماییهای اربعینی» بسترسازی بشود برای ختم غیبت بقیةالله! دیگر این ملل متحد و صدالبته رنجور، با چه زبانی باید بگویند که آقایی آمریکای رو به افول را قبول ندارند برای جهان؟! بی‌خود یک عده دل به مسائلی نسپارند که برای جمهوری اسلامی درست می‌کنند! نظام ما خودش مسئله لاینحل استکبار جهانی است و خودش یکپا اپوزیسیون! خامنه‌ای به معنای واقعی کلمه «رهبر انقلاب» است! روزی این رهبری بر دوش خمینی بود و علیه شاه و اینک بر دوش خامنه‌ای است و علیه آمریکا و اسرائیل! «خاورمیانه جدید» را یادتان هست که مرتب سران استکبار میگفتند؟! بگذار راحتت کنم؛ خلاصهاش این بود که در این منطقه از عالم که به قلب جهان میماند، هرگز حادثهای حماسهوار مثل اربعین رخ ندهد ولی داد! بله! قرار بود پترائوس و عمرسلیمان، دستدردست هم مچ حاج‌قاسم را بخوابانند، بلکه سردار کربلای ۵ ایران هرگز قدم به خاک پاک کربلا نگذارد اما آن‌چه نباید میشد، شد و مرد بیادعایی که روزی تنها در مرزهای خودمان قهرمان شناخته میشد، اینک تصویرش را پشت کوله شیعیانی می‌بینی از نیجریه! و کرهجنوبی! صدر انقلاب اسلامی، در دلمان میگفتیم: «کهنوج کرمان کجا و شلمچه و کربلای ۵ کجا؟!» اما لطف و عظمت و کرامت و حکمت خدا را ببین که امروزهروز حتی با دیدن تمثال رهبر عربی حزبالله لبنان بر کلاه خودساخته دختر و پسر اهل استرالیا هم تعجب نمیکنیم! و اینهاست نشانههای افول آمریکا! پیش از این هم متنی نوشته بودم با این تیتر که «شرق با خمینی و غرب با خامنه‌ای»! خب حالا! وقت آن است کمی سربهسر مخاطب غربزده این سطور بگذارم! چرا امثال ما تا ۲ کلام از این واقعیتهای روشن و حقایق ملموس مینویسیم، جلدی قیمت گوشت و مرغ و پیاز و سیبزمینی و بادمجان و کدو و بیکاری و تورم و رکود را به رخمان میکشید؟! و همیشه هم این شما هستید که سئوال دارید! بسم‌الله! بفرمایید چرا تحریمها لغو نشد؟! و چرا این است وضع جهانگیری؟! و چرا این است وضع شهرداری تهران؟! و چرا برجام فتحالفتوحتان نتوانست حتی لحن دشمن را با ما کمی نرم کند؟! و چرا رکود، کنترل نمی‌شود؟! و چرا بیکاری، مهار نمی‌شود؟! عاقبت این دولت، نه محصول رأی ما که ماحصل رأی خودتان است و آش کشک تَکرار خودتان است! وانگهی! نگرانی از گرانی بود یا دیوار پیادهروها؟! از چی دقیقا ناراحتید؟! نکند توقع دارید نظام نباید رأی روحانی را میخواند؟! پس «تا ۱۴۰۰» دقیقا با کدام بزرگوار «طیالارض» و بلکه بگو «طیالارز» کنیم؟! شما بازماندگان همانها هستید که دهه ۶۰ به این پیام شهید که «ما کربلا را برای خودمان نمیخواهیم، بلکه برای نسلهای بعد میخواهیم» حتما زهرخند میزدند که «ای بابا! تو اول، همین خرمشهر خودمان را آزاد کن، کربلا و نسل فردا پیشکش!» صدالبته وصیت شهید محسن وزوایی محقق شد و کربلا به نسلهای بعد رسید اما اعوان و انصار همان مهندس متوهم فتنهگر که تا الان هم وزیرند، اقتصاد را نتوانستند آزاد کنند! لذا الان هم مشکل از «الا ان حزبالله همالغالبون» نیست! از این متن هم نیست! مشکل از رأی شکمی است! و تَکرار سیاست، عوض تکرار خدمت! قطعا مراد، همه رأیدهندگان به این دولت نیست! سخن سر جماعتی است که اغلب اسطورههایش لندن تشریف دارند و آنوقت هنگام شایعهپراکنی علیه قالیباف، او را عین آب خوردن میبرند لندن و برمیگردانند! خیالتان تخت! گذشت دورهای که نبض حوادث دنیا در لندن و پاریس و نیویورک و واشنگتن میزد! زهرخندتان را به این جمله پذیراییم ولی بدانید که اینک، این کربلاست که آقایی می‌کند در جهان! و «راه قدس از کربلا میگذرد»! ما به کربلا رسیدیم اما سلمنا! آخوندی با کولهباری از افه و تبرج و کارنامه خالی، استعفا کرد و جهانگیری هم درگیر منشی محترم! مجددا سلمنا! بهرغم برخی فتوحات، در بعضی حوزهها وضعمان خوب نیست لیکن بفرمایید حضرت عشق ایرباس، وزیر منتخب رأی من بود یا شما؟! وجدان غربزدهها مثل غرب، میل به «افول» دارد! غرب ما اما هنوز هم بازیدراز است! هیهات! ما نهتنها خجل از راه رفته نیستیم، بلکه راستش خجالت میکشیم از روی ارباب و خدامش، از بس که سنگ تمام گذاشتند برای ما! دارایشان یکجور و ندارشان نیز! اربعینی دیگر تمام شد اما این تازه آغاز انقلاب اربعینیان است! بهمن پنجاه و هفتی در ابعاد جهانی که با ذکر «یا حسین» از خداوند منان «مهدی» را می‌خواهد! با همین ذکر، روزی خمینی برگشت و منتقم خون حسین نیز برخواهد گشت به اذن الهی! و حالا که این اربعین گذشت و این متن هم به آخر رسیده، جا دارد هم نزد حضرت اباعبدالله و هم نزد حضرت بقیةالله، سر به نشانه خجالت پایین بیاوریم از همه قصورها و تقصیرها! فقرایی بودیم با کمترین بضاعت که وسعمان بعضا تنها به جمعآوری ۴ تا هیزم میرسید! یا حسین و یا مهدی! ما همان شرمندگانیم! همان دستخالیها! همان فقرا! همان بیبضاعتها! همان بیعددها! همانها که هرگز نتوانستند اندازه بزرگی این سفره، تدارک ببینند و توشهای بیاورند! همه توشه ما همین چند نم اشک است در فراق کربلا که صدالبته با دنیایی عوض نمیکنیم! کربلا! کرب و بلا! یادش بهخیر! روز ورودمان به کربلا، دختربچههایی بودند که با خنده کودکانه خود از ما زوار اربعین، پذیرایی میکردند! آش و آتش و عطش و اشک و لبخند، همه نذر حسین! یا حسین و یا مهدی! شرمندهایم از این بضاعت قلیل! یعنی همین که چشمم از دور به گنبد و گلدسته حضرت اباالفضلالعباس افتاد و دست خودم را خالیتر از همیشه دیدم، در دل گفتم: «یا ایها العزیز مسنا و اهلنا الضر و جئنا ببضاعة مزجاة فأوف لنا الکیل و تصدق علینا انالله یجزی المتصدقین»!
تقدیم به مادران شهدا
وطن امروز؛ ۵ آبان ۱۳۹۷
امیراکبر شهیدی: هر وقت بغض «کوچه شهادت» باز می‌شود و باران میبارد، یاد روز اعزام «عبدالمجید» می‌افتم به منطقه! بسیجی ۱۷ سال‌های که پنجشنبهای از پنجشنبههای دهه ۶۰ جلوی در خانهای جنوبشهری، منتظر دوستانش بود تا بیایند دنبالش و با هم بروند اروند! نام قرار عاشقان «والفجر ۸» بود! زمستان ۶۴ بود! عبدالمجید بر سکوی جلوی در خانه، منتظر همرزمانش نشسته بود که ناگهان باران میبارد! مادر دوباره می‌آید دم در! برای خداحافظی بار چندم، نمی‌دانم اما خوب میدانم این بار آخری، دستش یک بارانی سرمهای بود: «مگر باران ببارد، بفهمم چی را برداشتی، چی را جا گذاشتی، عبدالمجید! این را ولی در ساک نگذار! همینجا، زیر باران، جلوی چشم خودم بپوش! آخ که چقدر خوشگل میشی توی این بارونی!» از آنروز به بعد، هر وقت «کوچه شهادت» باران میبارد، عزیز می‌آید جلوی در… می‌آید جلوی در و از قطرههای باران، سراغ پسرش را میگیرد؛ همچین ملتمسانهها! ۳۳ سال است! ۳۳ سال است از همسنگران مجید، خبر شهادت مجید را شنیده، بیآنکه آن قد و بالای رعنا را فقط یک‌بار دیگر درون آن بارانی سرمهای ببیند! عبدالمجید را، امواج خروشان اروند، در حالی تا دم در بهشت مشایعت کردند که یک بارانی سرمهای، تنش بود! اما خب! مادر است دیگر! ۳۳ سال است هر وقت «کوچه شهادت» باران میبارد، عزیز می‌آید جلوی در… می‌آید جلوی در، مگر باز هم پسرش را، زیر همان باران، درون همان بارانی سرمهای ببیند: «آخ که چقدر خوشگل میشی توی این بارونی!» قسم به مردمک چشمان عزیز، شرح عکس «کوچه شهادت» را همان به که «باران» بنویسد…
وطن امروز ۲۶ مهر ۱۳۹۷
پرسشی دارم از شمایی که دارید این متن را میخوانید! فرض کنید گردانندگان روزنامه ایران به عنوان ارگان رسمی دولت، قرار باشد در این حال و روز اقتصادی مردم، دوربینبهدست بیفتند در خیابانها دنبال مصاحبه با شما! توقعتان از این روزنامه چیست؟! آیا جز آنکه درد و داد و فریاد شما عزیزان را به گوش پاستورنشینان برساند؟! آیا جز آنکه واسطهای باشد تا دولت، صدای شما را واضحتر و رساتر بشنود؟! آیا جز آنکه مثلا رئیس دولت، بیش از پیش بفهمد که تورم و بیکاری و رکود، چه بلایی دارد بر سر اقلا بخشی از شما میآورد؟! خوب میدانم بنا به هر علت، بخشی از شما هموطنان به آقای روحانی رأی دادهاید! الساعه و ناظر بر عملکرد این دولت، نیز تیم رسانهای آن و بالاخص روزنامه ایران، آیا کار و کارنامه این مجموعه باعث سربلندی شما شده یا خجلتتان؟! القصه! کار ما «روزنامهنگاری» است و در این کار سخت که به «بالابردن ساختمانی در هر روز» میماند، خطای فنی کاملا محتمل و مرسوم است! بگذریم که اتفاقی که دیروز برای «وطن امروز» افتاد، اصلا و اساسا خارج از اراده مدیریت و تحریریه بود و فی‌الواقع برگرفته از خطایی بود که در چاپخانه رخ داد! حال خودتان قضاوت کنید درباره میزان شخصیت این دولت و ارگان رسمیاش؛ آن‌جا که به محض اطلاع از این رخداد، فیالفور دوربین به دست میگیرد تا هم پرده از حد و اندازه شخصیت خود بردارد، هم نمایش عقدهگشایی و کینهجویی علیه ما باشد! من از شما میپرسم؛ واقعا گیر روزنامه ایران باید به چه باشد؛ خطای آن چاپخانهای که «وطن امروز» را در میآورد یا خیانت آن چاپخانههای دیگر که در فلان جای مرکزی و کجا و کجا- موارد فراوانی از حراج منابع ملی را شاهد بودهایم که معالاسف به تأیید قوه قضا هم رسیده!- حق و حقوق شما را میچاپند؟! هیچی! فقط خواستم با ذکر این مثال از ارگان رسمی دولت، بگویید چه نمرهای به میزان شخصیت حضرات میدهید؛ مثلا از یک تا ۲۰! والله نخستین روزهای روزنامهنگاری، این اصل بدیهی را به ما یاد دادند که اگر می‌خواهی به سایر همکارانت در رسانههای دیگر، گیر بدهی، ناظر بر خط و خطوط محتوایی باشد، نه آن‌جا که همه چیز دال از یک غلط فنی دارد! چاپخانه که دیگر بحثش جدا از تحریریه است! پذیرای نمره شما هستیم به شخصیت این دولت و روزنامه «ایران» که فردای توافق، این بود تیتر یکش؛ «فروپاشی تحریم!» الساعه خندهام گرفته! زیبندهتر بود تیتر میزدند؛ «فروپاشی شخصیت!»
بسم‌الله الرحمن الرحیم
.
.
.
اینستاگرام حسین قدیانی
سلام
چون اینستاگرام بلاکم کردید..متنهاتون رو همیشه ازکانال می خونم و بعضی متنها رو اینقدر موقع خوندش دلم قنج میره و حظ میبرم که لاجرم مجبور میشم بیام اینجا و حرف دلم رو بزنم..ازبس که متن به دلم میشینه…خدا قوت بیشتر به این قلم بده و عاقبتتون رو بخیر کنه…تبارک الله
داستان مذهبی و روضه خوانی از یکی از کارکنان روزنامه وزین وطن فروخته شده ! .ایا ما قبل از انقلاب کمبود این را داشتیم ؟
گزارش به خاک یونان
حسین قدیانی: گاهی وسط یک فیلم، وسط یک موسیقی، وسط یک تئاتر، وسط یک فوتبال، وسط یک غذا و وسط یک سخنرانی، هنوز تمام‌نشده دلت می‌خواهد داد بزنی، دست بزنی و تشکر کنی با صدای بلند از کارگردان یا نوازنده یا بازیگر یا بازیکن یا آشپز و یا خطیب! و خب! من الساعه دلم می‌خواهد اینجا و این‌جوری تحسین کنم قلم جادویی «نیکوس کازانتزاکیس» را در کتاب فاخر «گزارش به خاک یونان» در حالی که فقط ۵۰ صفحه‌ی آن را خوانده‌ام! تمامش می‌کنم به زودی! عالی است این کتاب! و ظلم است اگر نویسنده‌ی محترم را فقط خلاصه در «مسیح باز مصلوب» کنیم؛ کتابی که و شاهکاری که حدود ۱۵ سال پیش خواندمش! این هم فکر می‌کنم شاهکار است! و یک گزارش‌نوشت فوق‌العاده که بسیار به کار علاقمندان گزارش‌نویسی می‌آید! اصلا واجب است بر روزنامه‌نگاران، خواندن قلم‌های این‌چنینی! کسانی که راجع به مسائل روز می‌نویسند، نباید غفلت کنند از قلم‌هایی مثل نیکوس یونانی یا ایتالوی ایتالیایی! ایتالو کالوینو را می‌گویم که تنها در یک قلم «بارن درخت‌نشین» او را حدود ۵ بار خوانده‌ام! و باز هم خواهم خواند! من مجنون کتابم! هم کتاب‌خوان و هم کتاب‌باز! دم «نیلوفر» و «صالح حسینی» گرم بابت نشر و ترجمه‌ی «گزارش به خاک یونان»! در این کتاب وقتی نیکوس دارد «کرت» را روایت می‌کند، یاد روایت «دکتر شریعتی» می‌افتم از «کویر» و یاد روایت «شهید آوینی» می‌افتم از «کربلا»! گویی «حاج‌همت» دارد شرح «مجنون» می‌دهد! یا «شهید حسین خرازی» شرح «شرق ابوالخصیب»! درست و دقیق، نه درشت و سطحی! در هر صفحه‌ی کتاب، کلی جمله‌ی ناب می‌بینی، کلی تعریف زلال، کلی قلم خوب، کلی حس بی‌ریا! گویی نویسنده، تمام دلش را گذاشته پای این گزارش، پای این کتاب! بخوانید «گزارش به خاک یونان» را! حقیقتا «کتاب» است! از همان کتاب‌های اصیل و محبوب که تا تمامش نکنی، آرام نمی‌گیری! قطعا در جاهایی از کتاب، موافقتی با بعضی قضاوت‌های نویسنده نخواهی داشت لیکن تو هنگام مطالعه‌ی «گزارش به خاک یونان» مواجهی با یک قلم حقیقتا مؤلف که خوب بلد است چگونه هر چیزی را و هر نسبتی را و هر حادثه و حماسه‌ای را قلمی کند! در عصری که نویسنده‌ها عمدتا سَبُک و بی‌سبک شده‌اند و کتاب‌ها خیلی چنگی به دل نمی‌زنند، بازی نیکوس با قلم، حقا که ستودنی است! نمی‌دانم حضرت آقای کتاب‌خوان ما، این کتاب را هم خوانده‌اند یا نه و اگر «آری» خیلی دوست دارم بدانم نظرشان چیست درباره‌ی این کتاب قدیمی که چند سال یک‌بار تجدیدچاپ می‌شود و آرام‌آرام از نسلی به نسلی منتقل! کتاب‌های این‌جوری را دوست می‌دارم! خیلییییی!
#حسین_قدیانی
نخبگان و استعدادهای درخشان کشور به دلیل بی توجهی همه مسئولین امروز به بدترین شرایط ممکن رسیده اند. متاسفانه بنده بعنوان عضو بنیاد ملی نخبگان جهت جذب در دانشگاه و دستگاه اجرایی و همچنین عضو استعداد درخشان که امروز در سیستم رابطه باز اداری کشور خانه نشین شده ام به کرات این ظلم ها را دیده ام. در مصاحبه های علمی دانشگاهها اصلا چیزی به نام رزومه علمی یا توانایی فرد ملاک نیست و رابطه بازی و سوء استفاده ها بیداد می کند. در زمینه استخدام نخبگان نیز حتی با تاییدیه ریاست جمهوری و بنیاد نخبگان جهت جذب در دستگاهها بعنوان نخبه کشور هیچ فرد یا مسئولی به آن اهمیت نمی دهد و در استان ها استانداران و مسئولین جز با رابطه و آشنا کاری برای کسی نمی کنند. درد بزرگی است که نخبگان ما را افرادی سودجو در کشور اینچنین خانه نشین می کنند و عده ای نیز مدام نگران افراد خارج رفته و بازگشت آنها در عین بیکاری و بی توجهی به نخبگان متعهد داخلی هستند. قطعا در شرایطی که دشمن با قدرت علمی در همه جبهه ها با ما درگیر است توجه به نخبگان علمی و متعهد داخلی برای کشور بسیار مهم و حائز اهمیت است اما مسئولین به رغم تذکرات موکد رهبری انقلاب با قصد یا بدون قصد به انقلاب و خون شهدا خیانت می کنند و هیچ فرد دلسوزی برای پیگیری آن در دولت و مجلس نیست.
التماس تفکر و فکری عاجل
یه سوال چرا عکس ها با اینستاگرام تان متفاوته؟!
توله‌سگ هم فحش نیست!
حسین قدیانی: اگر چه خود عراقی‌های عزیز و حقیقتا وفادار، با مواضع خوب‌شان جبران کردند لیکن افسادطلبان جوری فلان حرفک مسئول عراقی را بر سر من و ما آوار می‌کنند کأنه آن سخن غلط، چیزی جز ترجمه‌ی شعار «نه غزه، نه لبنان؛ جانم فدای ایران» به زبان عربی است! یعنی از بس کلکسیون رفتار و گفتار غلط هستند این جماعت که هر که در هر کجای عالم، حرف مفتی بزند، آدمی را یاد اباطیل حضرات می‌اندازد! خب ابله! اگر شعر «نه غزه، نه لبنان؛ جانم فدای ایران» درست باشد، عراقی و افغان و سوری و اهل لبنان و حتی اروپایی و آمریکایی هم، تنها و تنها خواهان حفظ سرزمین خود خواهند شد، گور بابای دیگر جاهای دنیا! خدا، خل‌تر و بی‌منطق‌تر و بی‌شرف‌تر و بی‌شعورتر از افسادطلبان نیافریده! شک نکنید! با این همه بدعهدی، هنوز هم حاضرند سگ دست‌آموز ترامپ باشند و تکه‌استخوان مذاکره را ۶ ستونی در حد تیتر یک صفحه‌ی یک بلیسند اما خدا نکند یک مسئول عراقی، علی‌رغم ملت عراق و مشاهیر عراق، سخن بوداری بگوید! چنان رگ گردنی می‌شوند، کأنه مظهر غیرت ملت و عرق ملی هستند! حالا در برابر چه عراقی؟! همان عراقی که پای ایرانی زائر اربعین را تا ۲ ساعت ماساژ ندهد، ول‌کن نیست! مسئول عراقی را ول کنید افسادطلبان! برای ما توضیح دهید کارنامه‌ی حسن روحانی را! و آخر و عاقبت کلیدش را! به قرآن، سگ بشار اسد، شرف دارد به شما! شما اصلا ایرانی نیستید! رنگ لوگوی روزنامه‌ی شما، کم با پرچم تکفیری‌ها و کراوات یانکی‌ها ست نشده! شما توله‌سگ‌های اوباما و ترامپ هستید! و دست‌بوسان ابوبکرالبغدادی! «ایران» عزیز است! برای حفظ امنیتش، جان بلباسی و حججی باید تقدیم شود، نه توله‌سگ‌های کاخ سفید! جان شما شیرین‌عقل‌ها، همان به که قربان خودتان شود، مثلا پای بساط شیرخشک! پای این خاک پاک، مادام که سپاهی و ارتشی و بسیجی هست، هرگز خون آلوده به توهم، ریخته نشده و نخواهد شد! تا بفهمی چقدر شعارت عاری از شعور است و چقدر شعرت عاری از خرد، بلند بگو؛ «نه تهران، نه اراک؛ جانم فدای عراق»! فقط که نوک دماغت را نباید ببینی! ملل دیگر هم آدم‌اند خب! تو «نه غزه…» می‌گویی و شهروند غزه هم «نه قم…»! صدالبته اگر که خری باشد مثل تو! طرفه حکایت این‌جاست؛ با این همه تنگ‌نظری، تا تقی به توقی می‌خورد، مایه از کورشی می‌گذاری که منشورش را «منشور حقوق بشر» می‌دانی، نه حقوق آریایی فقط! شگفتا که لابد عاشق سعدی هم هستی! همان سخن‌ور حکیم که «بنی‌آدم» را «اعضای یک پیکر» می‌دانست! قبول کن که خیلی خری! به خدا، آن‌قدر که تو خری، خود خر هم اینقدر خر نیست! بزن قدش!
#حسین_قدیانی
#ائتلاف_قاسم_و_باقر
حسین قدیانی: راه رهایی از وضع فعلی کشور، افتادن امور دست مردان عمل است، نه مدیران حرف! و این میسر نمی‌شود الا با «ائتلاف قاسم و باقر»! حقیقت آن است که نه با کم‌کاری روحانی به جایی می‌رسیم، نه با زیاده‌گویی احمدی‌نژاد! الحمدلله تأمین امنیت کشور به مدد «انتصاب ولایت» دست اهلش سپرده شده؛ «قاسم سلیمانی»! ما را در این سنگر، هیچ بیمی نیست لیکن کاش «انتخاب ملت» ناظر بر قوه‌ی مؤثر در معیشت و اقتصاد مملکت هم درست انجام شود! رأی را باید «درست» داد، نه «درشت» اگر که دل‌سوز کشوریم! از یاد نبریم که «رئیس‌جمهور» فی‌الواقع «رئیس قوه‌ی مجریه» است و لاجرم باید مرد عمل باشد، نه مدیر حرف! در حوزه‌ی اجرا، رسما و علنا به «عملیات» نیاز داریم، نه «عملیات روانی»! چرا هنوز از ظرفیت «حاج‌قاسمِ درون مرز» بهره نبرده‌ایم؟! این را خود سردار سلیمانی معترف است که اگر او، مرد بیرون مرز است؛ محمدباقر قالیباف، مرد داخل مرز است! هم تجربه، هم برش، هم توان مدیریتی بالا، هم روحیه‌ی کار جهادی و هم فهم دل و درک زبان حکومت، در قالیباف هست! و دیگر حرافی بس است! قرار نیست حالا که از روحانی ناامید شده‌ایم؛ خسته از تفریط، رأی به افراط بدهیم! کسی که می‌خواهد رل مجریه را براند، در وهله‌ی اول باید گواهی‌نامه داشته باشد! تبدیل کردن انتخابات- به ویژه انتخابات ریاست‌جمهوری- به دعوای نظام و ضدنظام، کافی است! ببینیم چه کسی این کاره است! قالیباف در بهار ۹۶ برادری خود را به جریان انقلابی ثابت کرد! حالا نوبت هوشیاری جریان حزب‌اللهی است! دقت شود! ننوشتم؛ «معرفت» به معنای پس‌دادن آن دید با یک بازدید! نوشتم؛ «هوشیاری»! و هوشیاری یعنی آنکه همه و به خصوص من و ما همین نکته‌ی بدیهی را بفهمیم که «رئیس‌جمهور» در اصل «رئیس قوه‌ی مجریه» است! یعنی آشناترین مرد با کار! با خدمت! با تلاش! نه قرار است رئیس اپوزیسیون برگزینیم، نه قرار است رئیس بسیج! پس لطف کنیم و جنگ بی‌خود راه نیندازیم! مادام که انتخابات را بدل به دوگانه‌های نامناسب با انتخابات کنیم، یا مغلوبیم یا می‌خوریم به پست بی‌صفتان! داریم شکر خدا تجربه‌ی احمدی‌نژاد را! برای بیرون مرزها، انتصاب ولایت، عالی است اما ما با انتخاب خود و برای داخل مرزها چه کرده‌ایم؟! از مای ملت بگیر تا مای حزب‌اللهی! با شعار بوی رجایی و بهشتی، مشکلی حل نمی‌شود! ما نیاز به آستین بالازده داریم! بوی کار! بوی همت! بوی برونسی! بوی مترو! بوی اتوبان امام علی! بوی پل ۲ طبقه‌ی صدر! بوی بوستان نهج‌البلاغه! بوی پل طبیعت! حیف است «شهردار سابق تهران» بیش از این بیکار باشد…
#حسین_قدیانی
پسری به نام «اکبر»!
حسین قدیانی: عاشق کارهای چندساعته‌ام! و هرچه طولانی‌تر، بهتر! از نوشتن متن مطولِ چشم‌دربیارِ بدون حتی یک پاراگراف بگیر تا ۹ ساعت وررفتنِ بی‌وقفه‌ی یک کله با بعضی گل‌ها و گلدان‌هایم! این دومی را همین امروز انجام دادم! یعنی همین دیروز فی‌الواقع! از ساعت ۱۷ شنبه تا ۲ نیمه‌شب یک‌شنبه! از تعویض خاک بگیر تا تزریق کود و چه و چه! رسیدگی می‌خواستند خب! کم هم نبودند ماشاءالله! القصه! گرم کارم بودم در بالکن که دست آخر فاطمه از کوره دررفت! گاه گیر می‌داد که الان وقت تعویض خاک فلان گلدان نیست؛ گاه گیر می‌داد که چرا پس شام نمی‌خوری؛ گاه گیر می‌داد که کل زندگی را خاک برداشته و گاه می‌رفت استوری می‌گذاشت در پیجش که شکایت مرا ببرد نزد خلق‌الله! کَمَکی جدی و زیادکی شوخی! و حالا خسته و کوفته نشسته‌ام پای این حدیث نفس! و فاطمه هم آن‌ور نشسته به خیاطی! گاهی هم تمرین تئاتر می‌کند یواشکی برای خودش! نصف شب است خب! و این شریک کردن مخاطب با حس، اساس ماهیت اینستاگرام است! بگذریم که از این فضا هم عمدتا همان بهره را میبرم که ۸۸ و سال‌های بعدش تا الان از وبلاگ! یعنی که نگاه متعهدانه! یعنی که وسط میدان بودن! یعنی که دغدغه داشتن! یعنی که برای هدف، جنگیدن! یعنی که یعنی! پس این متن در حکم زنگ تفریح است! اما نه! من با هیچ نوشته‌ای ولو قصه‌ی ظهر سیزده‌به‌در، شوخی ندارم! و هر آن‌چه می‌نویسم، اقلا باید خودم را راضی کند! به شرط آنکه به ابتذال نیفتیم و دیگر شورش را درنیاوریم، گمانم خوب است و لازم است گاهی نوشتن این‌جوری! زندگی حق ماست! چون حالا حزب‌اللهی شده‌ایم یا توهمش را داریم، قرار نیست مدام درگیر بحث باشیم و در گیر و دار جدل! نَفَسی و تمدد اعصابی هم لازم است ما را! بماند که لااقل برای من و به شرحی که رفت، همین متن هم در حکم کارم است! و اگر نه، در حاشیه‌ی کارم که هست! حالا هم ولِلِش! برو استوری‌های فاطمه را ببین؛ شاید خندیدی! برو عکس‌های همین پست را ورق بزن؛ شاید خوشت آمد! من و فاطمه در قعر جنوب‌شهر، زندگی داریم می‌کنیم با هم! با همه‌ی قهرها و آشتی‌هایش! و کم و زیادش! چند شبی بود که عوض برنج، رنج داشتیم و بی‌پولی ولی چیزی ننوشتیم تا شاید تو فکر کنی وضع ما توپ است! نه! ما دوست‌تر می‌داریم نیمه‌ی پر زندگی خود را به تصویر بکشیم! قِسم قصه را و نه قسمت غصه را! و الا کم غم نداریم! این بار دیگر جدی ولِلِش! من عاشق سانسوریا هستم! و تا شمع‌دانی‌ام مجدد گل بدهد، امیدوار می‌مانم به زن و زندگی! فقط اینکه خدایا! گوشت را بیاور نزدیک! دل ما بچه می‌خواهد! پسری به نام «اکبر»!
#حسین_قدیانی
مریضی بخدا .
سخنی رک با حضرت باری‌تعالی
حسین قدیانی: خدایا! خداوندا! اگر می‌خواهی ما را امتحان کنی، همان به که با کربلای چهار و کربلای پنج! یعنی چطور بگویم؛ تو را به خودت قسم می‌دهیم که ما را با حماقت محض و جهل مرکب اپوزیسیون نظام جمهوری اسلامی، امتحان نکن! عن‌قریب است مباحث‌مان با این اساگله، برسد به آن‌جا که مجبور شویم به جماعت توضیح دهیم؛ والله ایران، هیچ ساحلی در دریای مدیترانه ندارد! و اسم آن یکی هم اقیانوس اطلس است، نه اقدس! آخه بگو خره! ما یک قطره از رود اروند را زمانی که حتی سیم‌خاردار هم نداشتیم، به اجنبی ندادیم؛ حالا که موشک دوربرد نقطه‌زن شهید طهرانی‌مقدم را داریم، دریای خزر را شوهر بدهیم؟! اون بی‌تخم و ترکه‌ای که آرارات را به ترکیه داد و بحرین را به آل‌خلیفه، پدر گوربه‌گوری خودت بود؛ پدران و برادران ما را به کیش خود مپندار! اینقدر هم خر نباش، خره! اسم اون جنگل «آزمون» نیست؛ «آمازون» است! الغرض! نکن با ما این این‌گونه آزمون، پروردگارا! کم مانده برای پشم کشمیر هم، ما توضیح بدهیم! خلاف ادب است؛ شا…دم رو مخ نداشته و منطق لق هرچی اپوزیسیون، به‌ویژه از نوع سلطنت‌طلبش! یَک‌یَک‌شون، خدا شاهده…
#حسین_قدیانی
#کارگزاران
#رشت_الکتریک
حسین قدیانی: سلام جناب کرباسچی! من ی سئوال دارم مختصر و مفید و امیدوارم با #مذاکره بشه حلش کرد؛ چطوری هستش که «روز جهانی چپ‌دست‌ها» داریم ولی «روز جهانی دست‌کج‌ها» نداریم؟! فقط تو رو به اون خدا، نزن جاده‌خاکی و اسم فلانی‌نژاد رو نیار که هنوز ما نمی‌شناختیمش، استاندار مرحوم منظور بود در دولت سازندگی و دارندگی و برازندگی و الی آخر! خوش باشید!
#حسین_قدیانی
عالییییییییی