شهید شماره ۷

هی رونالدو!
با تو هستم
تا بازی‌ها
تمام نشده
یکی از آن شوت‌های بلندت را بزن
آن‌قدر بلند
یعنی آن‌قدر بلند
که توپ را بچرخاند و بچرخاند و بچرخاند
و برساند حیاط خانه‌ی رنجور و نمور پسرک فلسطینی
«غزه، حی‌الصبره، دیوار به دیوار مسجد حسین بن علی»
بیا!
این هم نشانی‌اش…
طفل معصوم
روز اول جام جهانی
پدرش را از دست داد
با توپ و تشر اسرائیلی‌ها
فقط یادت باشد
قبلش توپ را امضا کنی
پسرک
قلبش به عشق تو می‌تپد
کُشته‌مُرده‌ی کاشته‌های توست
و آن ژست مشهورت
و آن عزم مصممت
می‌دانی!
هر روز
ادایت را درمی‌آوَرْد
و می‌رفت پشت توپ
ولی چند روز است نمی‌تواند
دیگر قادر نیست
عزادار پدر شده
و فقط گریه می‌کند…
فقط گریه…
زود باش مرد!
پس آن همه تمرین
برای چه بود؟!
دیر جنبیدی
و در یمن
پسربچه‌ای با لباس CR7
همین دیشب
به شهادت رسید!
شهید شماره‌ی هفت!
مبادا پشت کاشته‌های تو
بچه‌های آدم را به خاک و خون بکشند!
مبادا هوای هوادارانت را نداشته باشی!
زود باش مرد!
انسانیت
معرفت
عشق
امید
و محبت
گیر کرده در تله‌ی آفساید آدم‌خواران
و بچه‌ها دارند کشته می‌دهند…
سازمان ملل و فیفا
خودشان را زده‌اند به آن راه!
کورند!
کرند!
لال شده‌اند!
برای بچه‌ها اما
کاری باید کرد…
گناه دارند…
زود باش مرد!

#کریس_رونالدو
#حسین_قدیانی

پی‌نوشت: متن را ترجمه کنید و برای صفحات مجازی کریس رونالدو بفرستید! با سپاس فراوان!

این نوشته در یسار ارسال شده است. افزودن پیوند یکتا به علاقه‌مندی‌ها.

یک دیدگاه

  1. طاهرزاده می‌گوید:

    مشابه همه‌ی متن‌های گذشته عالی

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.