نجوای قدیانی با روحانی!

ح‌سین ق‌دیانی:

سلام شیخ‌حسن! ای آن‌که از بهشتی، مظلوم‌تری و از رجایی، ساده‌زیست‌تر و از مطهری، علامه‌تر و از حاجی‌زاده، موشکی‌تر و از سلیمانی، سردارتر و از چمران، عارف‌تر و از خمینی، بنیان‌گذارتر و از نوفل، لوشاتوتر و از خامنه‌ای، رهبرتر و از صیاد، شیرازی‌تر و از حاج‌احمد، متوسلیان‌تر و از اندرز، گوتر و از گوته، شاعرتر و از مولانا، عاشق‌تر و از شمس، خورشیدتر و از ماه، منورتر و از دست‌جردی، مرضیه‌تر و از هم‌سر فرعون، آسیه‌تر و از آدم، آدم‌تر و از حوا، مادرتر و از یوسف، زیباتر و از یعقوب، منتظرتر و از اسماعیل، قربانی‌تر و از یونس، ماهی‌تر و از سلیمان، مالک‌تر و از مالک، اشترتر و از سلمان، فارسی‌تر و از حداد، عادل‌تر و از ولایتی، ولایتی‌تر و از رجب‌علی، خیاط‌تر و از دست، غیب‌تر و از گل، پایگانی‌تر و از لاری، جانی‌تر و از حمید، رسایی‌تر و از اغلب شهدا، عند ربهم یرزقون‌تر! بگذار کوته‌نظران، حتی به حالت چهره‌ی شما در مراسم روز ۱۴ خرداد امسال هم گیر بدهند، لیکن من که می‌دانم عبوس بودن صورت شما، به خاطر هم‌چنان زنده بودن داغ ارتحال امام در جسم و جان شما بود، چرا سکوت کنم؟! و چرا حقیقت را نگویم؟! آری! شما هر ۱۴ خردادی، جوری عزاداری کأنه تازه همین الان افشار و حیاتی دارند آن خبر تلخ را می‌خوانند! با این حساب و با هر حسابی، کیست یادگار واقعی خمینی؟! آیا مرحوم حاج احمد آقا؟! آیا فرزند ایشان؟! آیا فرزند فرزند ایشان؟! هیهات! یادگار امام، فقط و فقط تویی ای حسن روحانی! ای که در نوفل‌لوشاتو، مایه‌ی آرامش قلب امام بودی! نگو نبودی، که می‌نویسم به پای تحفظت! و تقیه‌ات! و تواضعت! و اخلاصت! حقا که اکبر، تو هستی و ما را باش که توهم زده بودیم هاشمی رفسنجانی است! چه کسی برجام را آورد و با آوردنش، مسبب شرمندگی منتقدان نزد عمه‌های‌شان شد؟! خدا؟! نخیر، شما! و عجبا از این همه فروتنی! آن‌قدر که تو مظلومی، اگر در حادثه‌ی هفتم تیر دهه‌ی ۶۰ هم‌راه شهید بهشتی به شهادت می‌رسیدی، حتما امام، پیام شما را چرب‌تر می‌رفت، چرا که شهید بهشتی کجا و شما کجا؟! شهید بهشتی، فوق فوقش یک هامبورگ رفته بود ولی شما… بگذار این‌طور بنویسم؛ «این انقلاب، بی‌نام «حسن روحانی» در هیچ کجای جهان شناخته شده نیست!» و گیرم هم که باشد؛ چه فایده؟! وقتی قدر تو را نمی‌دانند؛ چه سود؟! تو هم مثل شب قدری! و دقیقا معلوم نیست نوزدهمی، بیست و یکمی یا بیست و سوم! کجا بود این حاجی‌زاده، وقتی تو در نوفل‌لوشاتو، خودت یک‌پا موشک بودی برای امام؟! و من چگونه نگویم این حقایق را؟! خاک بر سرم!

#حسن_روحانی
#حسین_قدیانی

این نوشته در 20:06 ارسال شده است. افزودن پیوند یکتا به علاقه‌مندی‌ها.

یک دیدگاه

  1. مریم می‌گوید:

    از جان، کری‌تر و از او، باماتر و از نتان، یاهوتر و از مو، گرینی‌تر و از کد، خداتر!

  2. ناشناس می‌گوید:

    واقعا چرا ما قدر شیخ‌حسن رو نمی‌دونیم؟!

  3. شرفی می‌گوید:

    سلام…

  4. هاشمی می‌گوید:

    سلام
    واقعا حیف
    راستی یادتان رفت بگویید؛ از حسن، جوری‌تر! (شیخ حسن جوری)
    ولی به هر حال زیبا بود!
    موفق باشید
    التماس دعا

  5. امیدی می‌گوید:

    کشور از بین رفته…

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.