آیا کار «جمهوری اسلامی» بعد از «خامنه‌ای» تمام است؟!

ح‌سین ق‌دیانی

۱۲ فروردین ۱۳۹۷

– چنان عرصه را بر شما تنگ می‌کنیم که حتی از زنده‌بودن‌تان هم ابراز ندامت کنید! خیلی بخواهد این نظام بماند، اواسط امسال است! آن‌قدر به آقای‌تان فحش می‌دهیم که فقط مجال عصبانیت داشته باشید! خامنه‌ای مگر چند سال دیگر زنده می‌ماند؟! فردای مرگ رهبرتان، روز سقوط نظام است! اقلا از تو توقع می‌رفت که روز پدر را به «علی…» تبریک بگویی، که نگفتی! و این یعنی حتی حسین قدیانی هم فهمیده که چقدر اوضاع حضرت ماهِ سابق، خراب است!

آن‌چه در بالا ملاحظه کردید، بخشی از دایرکتی بود که دم غروبی برایم آمد! اولا شرمنده بابت تَکرار بعضی الفاظ! ثانیا ترجیح دادم این‌جا و به شکل عمومی و ذیل این عکس، جواب بدهم! القصه! «اتوبوسی که ما را آورد راه‌پیمایی» یادتان هست؟! من این‌جا بنا دارم رونمایی کنم از کارکرد دیگرش، البته هنگام توقف؛ بدل‌شدن به صحنه‌ی هنر متعهد و سن تئاتر و پرده‌خوانی! آری! اگر قرار بود کنایه به ولی‌فقیه و تعیین وقت برای سقوط نظام و تنگنای روزگار، ما را دل‌سرد کند، دیروز که دست‌مان تنگ‌تر بود و حتی از سر ناچاری، از «اتوبوسِ چهارشنبه» هم بهره‌ی چندمنظوره می‌بردیم، زمان مناسب‌تری بود! از قضا، امروز همان روزی است که ما می‌توانیم ادعا کنیم در عرصه‌ی هنر، آن‌قدر پیش‌رفت کرده‌ایم که فی‌المثل حوزه‌ی کتاب به «دا» و «وقتی مهتاب گم شد» ببالد و سنگر سینما به «ایستاده در غبار» و «به وقت شام»! زیادی که توهم بزنی بعد از «خمینی» کار نظام تمام است، الله؛ پاس‌دار حرمت خون شهیدان، حاج‌حسین خرازیِ شرق ابوالخصیب را به حاج‌قاسم سلیمانیِ غرب آسیا بدل می‌کند! اتفاقا علمدار شهید اصفهانی هم یک‌دست بود ولی همیشه بر لب، تبسم داشت؛ یک تبسم ناب عاشورایی، آمیخته با این رجز سرخ که «والله ان قطعتموا یمینی، انی احامی ابدا عن دینی»! و خداوند این‌گونه اراده کرده بود که از دل حادثه‌ی مسجد ابوذر، نشانی از جان‌بازی در دست سیدعلی باشد تا شعار «ابالفضل علم‌دار، خامنه‌ای نگه‌دار» بیش‌تر به ما بچسبد! نه! «بابااکبر» هرگز به من نگفت که جسم خمینی تا ابد زنده می‌ماند لیکن او عاشق امامی بود که همیشه سخن از خدا می‌گفت! مثل خامنه‌ای! ما فکر می‌کنیم انقلاب، متکی به ولی‌فقیه است اما خود حضرت آقا از تکیه‌ی نظام به دست یاری خدا سخن می‌گویند! خوب به این عکس بنگرید! هفته‌ی بعد از این پرده‌خوانی، قرار بود جمهوری اسلامی سقوط کند! بعدها شد «همین که خمینی مُرد»! هفته‌ی بعد! ۱۸ تیر! ۲۵ می! ۱۲ ربیع‌الخامس! ۱۳ فروردین! هیهات! روز سقوط هیچ بنی‌صدری- ولو آن‌که با فریب و نفاق، رئیس‌جمهور هم شده باشد!- روز سقوط نظام نیست! پس اپوزیسیون جمهوری اسلامی، لطف کند و شرط‌های خود را روی سرنگونی کوتوله‌ها ببندد؛ که سلمنا! مثل بعضی از این شیوخ کذاب روحانی‌نما، شاید لباس روحانیت هم بر تن داشته باشند! وانگهی! خرم‌شهر به آن خرمی سقوط کرد؛ محمود کاوه از فرط جراحت، روانه‌ی بیمارستان شد؛ کربلای ۴ به شکست انجامید؛ شیخ ساده‌لوح، دل روح‌الله را خون کرد؛ در باغ شهادت برای مدتی بسته شد؛ خمینی، طعم تلخ جام زهر روزگار را چشید؛ هاشمی شد رفسنجانی؛ ناطق، ساکت شد؛ خاتمی، غرب‌زده‌تر شد؛ موسوی، متوهم شد؛ کروبی از آرای باطله هم باخت و احمدی‌نژاد به سیم آخر زد و تازه شد ره‌رو راه رهنورد اما من، مادر ۵ شهیدی را می‌شناسم که با ۷۸ سال سن، هنوز ایستاده است! و هنوز هم هر وقت دلش برای پیر جماران، تنگ می‌شود، به «تنها یادگار خمینی» می‌نگرد؛ خامنه‌ای! یادگار روحیات امام، خصائل امام، صفات امام، سخنان امام، اعمال امام! فاتحه‌خواندن برای انقلاب به امید فردای بدون خمینی، همان خواب آشفته‌ای بود که نشان از نشناختن خدای انقلاب داشت! من اما درک می‌کنم جماعت را! از بس «خمینی» بزرگ بود و از بس «خامنه‌ای» بزرگ است که ضدانقلاب، بی‌آن‌که خود بداند، این ۲ نازنین را با خدا اشتباه گرفته! دربیاورم‌شان از ورطه‌ی شرک! حتی رسول‌الله هم الله نبود! و خدا اما غروب ۲۸ صفر هم خدا بود! و عصر عاشورا هم! و شام غریبان هم! و خدا هنوز هم خداست! و خدا هرگز نمی‌میرد! و آری! اتکا به خدا دارد انقلاب اسلامی! خداوندِ امروز، همان خداوندِ دیروزی است که یک پرده‌ی ۲ در ۳ آویزان از پنجره‌ی اتوبوس را برتری داد به همه‌ی مستندهای بی‌بی‌سی! و الا «ادواردو آنیلی» کجا و نمازخواندن به امامت حضرت آقا کجا؟! بسم‌الله الرحمن الرحیم! خامنه‌ای اگر قرار بود آن‌گونه بمیرد که ضدانقلاب «مرگ» می‌خواند، اصلا و ابدا امام و مقتدای «سیدحسن نصرالله» نمی‌شد! ما نسلی هستیم که از تماشای گلوی بریده‌ی پدران خود در ۳ سالگی نترسیدیم؛ از تیر و گلوله و موشک‌باران و راکت نترسیدیم؛ از دایرکت بترسیم؟! بفرما! عمومی هم کردم! هم‌راه با آیکون لبخند و ایضا این تذکر به ضدانقلاب که برای اصحاب واقعی انقلاب، رهبر انقلاب، نه نقطه‌ی ضعف، که «نقطه‌ی قوت» است! ممنون می‌شوم ما را از روز لبیک گفتن مولای‌مان به دعوت حق، نترسانید! هر ثانیه‌ی حضرت آقای ما، لبیک است به دعوت حق! و دست رد زدن بر دعاوی فتنه و انحراف! خامنه‌ای را با عناصر بی‌خبر از خدا، عوضی نگیرید! همان عناصر که مرگ، غافل‌گیرشان می‌کند! پس با ما شرط روی سقوط همین عناصر ببندید، نه آقایی که خودش شوق شهادت دارد؛ حتی بیش‌تر از حاج‌قاسم! گفت: «مرگ اگر مرد است، گو نزد من‌آی»! خنده‌ام گرفته الساعه! تازه در سن امروز حضرت آقای ما، خمینی انقلاب کرد! ماشین‌حساب‌های‌تان را درست کنید! عمر آدمی، دست خداست! عیسی‌بن‌مریم هنوز زنده است! آن‌هم در آسمان! و تاریخ، شهادت داد که این، فرزندان فاطمه سلام‌الله علیها بودند که حتی از حریم کلیساهای شام نیز مراقبت کردند! کیست فرمانده‌ی فاطمیون دلاور، الا خامنه‌ای؟! کیست فرمانده‌ی فرمانده‌ی نیروی قدس سپاه، الا خامنه‌ای؟! کیست سید و سالارِ سیدحسن نصرالله، الا خامنه‌ای؟! کیست سردارِ سردارِ انتهای افق؛ حاج‌احمد متوسلیان، الا خامنه‌ای؟! حساب‌کتاب‌های‌تان را درست کنید! به اذن الهی، یک ۲۲ بهمن، خمینی داشت و یکی هم شک نکنید که خامنه‌ای دارد! شرط‌های شما که افتاد هفته‌ی بعد لیکن گناهش را به گردن می‌گیرم و سر مرگ اسرائیل، با همه‌ی‌تان شرط می‌بندم! عمومی! علنی! با نسلی که کوچه‌های چند شهید داده را دیده، سخن در پستوی دایرکت نگویید! بزرگ شوید! خمینی هرگز نگفت رژیم شاه را بیست و دوم بهمن‌ماه، سرنگون می‌کند! سرنگون کرد! انقلاب، آدابی دارد که شما مرد آن نیستید! سر همین، با وجود این‌همه ادا و اطوار انقلابی، هنوز هم همه شما را «ضدانقلاب» می‌خوانند! و ضدانقلاب، بی‌ادب است! بی‌ادبی در ذات ضدانقلاب است! و خمینی هرگز با فحاشی انقلاب نکرد! انقلاب امام، انقلاب در قلب جوانان بود! جوانانی که از بدنه‌ی یک اتوبوس «حوزه‌ی هنری» ساخته بودند! آن‌هم در عصری که هیچ کس «قاسم سلیمانی» را نمی‌شناخت! و هنوز حتی جنگ هم نشده بود! لیکن جنگ هم که شد، باز خمینی نترسید از مرگ! و خامنه‌ای هم از مرگ نمی‌ترسد! ضدانقلاب مدعی است «جنگ نرم» سخت‌تر است اما مگر ما نیز جز پرده‌ای و اتوبوسی، چیز دیگر نداریم؟! اگر روزی زیارت کربلا آرزوی ما بود، امروز زیارت اربعین، خاطره‌ی باشکوه ما شده است! قدرمسلم، ما فتح قدس را هم از یک آرزو، بدل به یک خاطره‌ی شیرین خواهیم کرد! فردا از آنِ ماست! و هنوز پارو می‌خورد قایق عاشورا! و هنوز آنتن می‌دهد بیسیم سه‌راهی شهادت! و هنوز ما هستیم! سینه‌سپرکرده‌های انقلاب خامنه‌ای! رهبری که همیشه چفیه بر دوش خود دارد، یعنی وسط جنگ است، نه هراسان از مرگ! خب! حالا باز هم اگر دایرکتی هست، پاسخ‌گوییم! هنوز اینستاگرام نبود که ما روزنامه‌دیواری داشتیم! هر چه می‌خواهد سخت باشد؛ ما السابقون جنگ نرم هستیم! پس بجنگ تا بجنگیم!