دعای وداع

اینستاگرام ۴ تیر ۱۳۹۶

آخرین ساعات رمضان است! خدایا! هر چه تو میزبان خوبی برای ما بودی، ما اما میهمان خوبی نبودیم برای تو! تو ما را یک ماه تمام، پای سفره‌ای دعوت کردی که قدرش را ندانستیم! و قدر «شب‌های قدر» را ندانستیم! و قدر «نزول قرآن» را ندانستیم! حال که بنا داری این سفره را برچینی، خود را نمی‌بینیم الا خسارت‌زدگان! آه از این حسرت! آه از این همه غفلت! خدایا! ما رمضان تو را نفهمیدیم، لیکن این‌قدر می‌فهمیم که این آخرین ساعات «شهرالله» را به ناله و ندبه و فغان و گریه برگزار کنیم! وای بر ما، اگر آن‌چه عن‌قریب از کف‌مان می‌رود، آخرین رمضان عمرمان بوده باشد! وای بر ما، اگر باز هم رمضان بیاید و ما نباشیم! وای بر ما، اگر عفریت مرگ، دست‌مان را برای همیشه از «ابوحمزه» کوتاه کند! و برای همیشه از «دعای سحر» کوتاه کند! و‌ برای همیشه از «جوشن کبیر» کوتاه کند! خدایا! «به حسین بن علی» به ما رحم کن! و اگر قرار است دیگر رمضان تو را نبینیم، به ما رحم کن! ما جز تو، هیچ نداریم! و این درست که قدر ماه تو را هرگز ندانستیم، اما به شهادت همین بغض در گلو، خوب می‌دانیم نعمت وافری قرار است تا ساعاتی دیگر، از کف‌مان برود! خدایا! شنیده‌ام و حتی دیده‌ام که صاحب‌خانه در آخرین لحظات مهمانی، مهربان‌تر می‌شود! و تو اما، همیشه مهربان‌ترینی! و همیشه بخشنده‌تر! و همیشه ستارالعیوب‌تر! و همیشه غفارالذنوب‌تر! خدایا! اینک زبان قاصر ما، در آستانه‌ی وداع با «رمضان الکریم» به هیچ دعایی قادر نیست بچرخد! تو خود، از حال خراب ما، دعاهای ما را بخوان! و دعاهای ما را مستجاب کن! و این رمضان را آخرین رمضان عمر ما قرار مده! و اگر تقدیر جز این است، چه خواهی کرد با دستی که قرآن بر سر گذاشته؟! خواهی سوزاند آن را؟! و چه خواهی کرد با چشمی که در «لیلة‌القدر» بر «حسین» اشک ریخته؟! خواهی سوزاند آن را؟! و چه خواهی کرد با زبانی که «الهی‌ العفو» گفته؟! خواهی سوزاند آن را؟! خدایا! ای تنها پناه‌گاه خسارت‌زده‌ها! و ای تنها ملجأ اهل زیان! ما اعتراف می‌کنیم رمضان را هیچ درک نکردیم ولی جز این هم نبوده که قبل از آمدن ماه تو، بسی مشتاق آمدنش بودیم! و حالا هم… گفت: «ترسم تو بیایی و من آن روز نباشم!»