وطن امروز ۲۶ اسفند ۱۳۹۵
موسم بهار است. بر شاخه مرده درخت خشکیده، آن لحظه که شکوفه حیات، دوباره نقش زندگی می‌دهد، آری! «معاد» را باید به یاد آورد که لحظه برانگیخته شدن برای همه ماست. مردههایمان این لحظه را خواهند دید و زندههایمان هم، البته بعد از مرگ! باشد اگر هنوز نفسی ما را هست، به تأسی از بهار، خود را برای لحظه مرگ و لحظه برانگیخته شدن بعد از مرگ آماده کنیم! این از میعاد بهار و لحظه معاد لیکن لحظههایی دیگر نیز، بزرگی میکند در تاریخ زندگی آدمی. آن لحظه که آدم و حوا در وادی عرفات همدیگر را یافتند؛ آن لحظه که یعقوب، بعد از عمری انتظار، یوسف گمگشته خود را دید؛ آن لحظه که کشتی نجات نوح، ایمن بر زمین نشست؛ آن لحظه که آتش بر ابراهیم، سرد و سلامت شد؛ آن لحظه که دریا پیش پای موسی شکافته شد؛ آن لحظه که عیسی درون گهواره زبان گشود تا از مادر پاکدامن خود دفاع کند؛ آن لحظه که «محمد» در خلوت حرا، مبعوث شد به پیامبری؛ آن لحظه که فتح بزرگ مکه حادث شد؛ آن لحظه که در برکه غدیر، آخرین رسول خدا با بالا بردن دست امیرالمومنین، رسالت خود را کامل کرد… و آن لحظه که علمدار کربلا، سیاهه شبپرستان را به کناری زد و به شریعه رسید، از جمله بزرگترین لحظات تاریخاند که از فرط حماسه و شکوه و عظمت، هم تبسم را بر لب جاری می‌کنند و هم اشک را بر دیده! لیکن لحظهای هم هست که هنوز نیامده! و چون بیاید، این همه لحظه را که برشمردم، با خود به همراه دارد! سخن از آن لحظهای میگویم که «منجی عالم بشریت» تکیه بر دیوار کعبه می‌زند و ندای «انا المهدی» سر می‌دهد… در این لحظه ناب وعده شده، تو گویی آدم و حوا تازه همدیگر را مییابند و یعقوب، تازه یوسف را! تو گویی سفینه نوح، تازه آن لحظه به زمین خواهد نشست و آتش، تازه آن دم بر خلیل بتشکن خدا، سرد و سلامت خواهد شد! تو گویی آن لحظه، تازه دریا بنای شکافتن، پیش پای موسی را دارد و تازه عیسی می‌خواهد درون گهواره زبان به معجزه باز کند! تو گویی لحظه عظیم ظهور، این دوباره «محمد» است که به رسالت مبعوث می‌شود و این دوباره مکه است که توسط مردی از سلاله آخرین رسول خدا فتح می‌شود! تو گویی آن لحظه، همان لحظه تاریخی غدیر است و همان آن که سقای آب و ادب، خود را به شریعه میرساند! یا مقلب القلوب و الابصار! تمام هستی از ازل تا ابد، لحظهشماری می‌کنند برای آن لحظه که «مهدی فاطمه» تکیه بر دیوار کعبه زند و بر این شاخه مرده درخت خشکیده حیات، دوباره نقش زندگی بدهد!
وطن امروز ۲۳ اسفند ۱۳۹۵
برای مرحوم هاشمی، هزاری هم ویژهنامه دربیاوری و ذیل تصاویر آن مبارز قدیمی، هزاری هم تیتر درشت بزنی، آن اندازه به دردش نخواهد خورد که من اینجا از مخاطبان یادداشتم بخواهم تا گرم مطلب نشدهاند، فاتحهای نثار روحش کنند که قطع به یقین، رئیس فقید مجمع تشخیص مصلحت، به این «قرائت» بیش از آن «سیاست» نیاز دارد، بخصوص حالا که دستی کوتاه از دامن دنیا دارد.
این از نکته اول! و اما زنجیرهایها جوری در وصف مرحوم هاشمی، زبان به تملق باز می‌کنند، تو گویی ما یادمان رفته چیزهایی که علیه همین شخص ایشان مینوشتند! نه فقط در روزنامه، بلکه کتاب هم منتشر میکردند! دوره سراسر اخلاق(!) دوم خرداد، کافی بود یکی در جایی، بار سفر اخروی بسته باشد! چنان انگشت اتهام را متوجه مرحوم هاشمی میکردند و چنان دور از الفبای انصاف، علیه ایشان مینوشتند که نه حدی داشت و نه حسابی! ۲ نکته مستتر است در همین نکته دوم یادداشت. اولا: مرحوم هاشمی حتی در همان عصر دوم خرداد هم عاری از اشکال و اشتباه نبود لیکن زنجیرهایها، به شهادت مندرجاتشان، بیش از آنکه منتقد خطاهای آقای هاشمی بوده باشند، تخریبکننده و تهمتزننده به ایشان بودند! ثانیا: هم آن روز که در مقام حمله به هاشمی، اتهامات هرگز ثابتنشده به او زدند، کارشان نادرست بود و هم امروز که در لباس دوستی، القاب و عناوین عجیب و غریب نثار او می‌کنند! اینکه معصوم میفرمایند: «جاهل را نمیبینی، الا در حال افراط یا تفریط» یکی هم یعنی اینکه زنجیرهایها را نمیبینی، الا در حال افراط «عالیجناب سرخپوش» یا تفریط «سردار فلان و بهمان»!
نکته بعدی، نحوه مواجهه جریان انقلابی با آقای هاشمی است. من و ما، هرگز به مرحوم منظور، آن اتهامات زشت دوم خردادی را نزدیم، بلکه برای حرف خود، مصداق روشن داشتیم. هم موضوع سخن را دقیقا معلوم میکردیم و هم غالبا موضع منطبق با آن موضوع را اتخاذ میکردیم! چه در مقام دفاع از هاشمی و چه در مقام نقد او، هرگز رویه زنجیرهایها را پیشه نکردیم! ۴۰ سال دیگر هم از درگذشت هاشمی گذشته باشد، ما باز پای دفاع خود از هاشمی برابر اتهامات درشت دوم خردادیها خواهیم ایستاد، همچنان که پای نقد خود به مواضع ایشان، مثلا در سال ۸۸! ما همچنان که سال ۹۲ نشان دادیم، همواره برابر رای مردم و منتخب مردم، مواجهه محترمانه داشتیم و از همگان نیز همین مواجهه را انتظار داشتیم، لذا آقای هاشمی را به قانون و حق و معیار میسنجیدیم، نه برعکس! بر اساس همین سنجش، هر جا که لازم بود، از ایشان دفاع کردیم و هر جا که نه، نه! دقت کنید! ما کی و کجا به آقای هاشمی تاختیم که به عنوان مثال، چرا بعد از سوم خرداد، همان جنگی که امام برای یک ذره و یک روزش هم نادم و پشیمان نبود، ادامه پیدا کرد؟! من در این متن، کاری به موضع شخص مرحوم هاشمی درباره آنچه گفتم ندارم اما فراموش نکردهایم که در دوره دوم خرداد، دوم خردادیها، ذیل همین بحث، چقدر فرمانده جنگ را و چقدر خود جنگ را نکوهش و سرزنش کردند! حالا با ۴ تا تیتر درشت «حماسه اکبر» که ما دچار فراموشی نمیشویم! طرفه حکایت این‌جاست؛ برای زدن جبهه و جنگ و امام و شهدا، روزی اگر تخریب آقای هاشمی جواب میداد، زنجیرهایها باکی از این تخریب نداشتند؛ روزی هم اگر، حمایت از آقای هاشمی جواب میداد، هکذا! برای زنجیرهایها، اساسا خود مرحوم هاشمی موضوعیت نداشت! و هنوز هم ندارد! در مواجهه با دیگران هم همین گونهاند! هیچکس را نه برای خودش میخواهند و نه البته برای خدا! نه آن روز که «عالیجناب سرخپوش» مینوشتند، نیت الهی داشتند و نه امروز که «سردار مصلحت»! نگاه زنجیرهایها به عناصر میدان سیاست، تابعی از همان نگاه دشمن به خود زنجیرهایهاست! خواستن آدمها یا نخواستن آدمها بر اساس همه چیز جز خدا! و جز اصول! و جز ارزشها! و جز قانون! هاشمی آدم بدی می‌شود، اگر فتنهگران ۷۸ را «الواط» بخواند و آدم خوبی، اگر فتنهگران ۸۸ را نه! غالبا همیشه و غالبا با همه، همینطور رفتار می‌کنند زنجیرهایها! پای تخته بشدت روسیاه روزنامهشان «ضربدر» را عمدتا میگذارند جلوی نام خوبها! یا جلوی کار خوب! کافی است تو بد شوی، تا حمایتت کنند و کافی است تو خوب شوی، تا با چماق بایکوت ایشان مواجه شوی، اگر نه حالا با چماق تخریب! به نفع رسواشدگان تقلب اگر موضع بگیری، هوایت را در حد ۶ ستون در صفحه نخست خود دارند اما خدا نکند موضع بگیری علیه فلان حرف غلط وزیر امور خارجه! اینجا میشوی همان آدم بد که تا مدتها میروی در لیست سیاه حضرات! با این اوصاف، باید هم فردای شهادت سردار مظلوم ما، وقیحانه تیتر بزنند «سرتیپ حسین همدانی در سوریه کشته شد»! و باید هم رنگ لوگوی خود را بر پرچم تکفیریهای لعین، ست کنند! کلا هماهنگی زنجیرهایها، با مواضع بد است و آدمهای بد! «ادبیات منقلی» را به خوبی و در جهت مثبت، پوشش می‌دهند اما همان فرد اگر روزیروزگاری، سخنران مراسم یومالله ۲۳ تیر ۷۸ باشد، با آن روی دیگر زنجیرهایها روبهرو می‌شود! دوستی با مواضع بد آدمها و دشمنی با مواضع خوب آدمها، اصلا و اساسا همه کسبوکار زنجیرهایهای نامحترم است! مرحوم هاشمی اگر تحلیل غربیها در خطبه نمازجمعه را محکوم کند، می‌شود آدم بد اما با فتنهگران علیه انتخاباتی با مشارکت ۸۵ درصدی مردم اگر همراهی کند، می‌شود آدم خوب! پرونده به این روسیاهی دارند و آنوقت، رزمندگان دفاع مقدس را با «سربازان وحشی قوم آتیلا» قیاس می‌کنند! گفت: «کافر همه را به کیش خود پندارد»! سربازان وحشی قوم آتیلا، امروزهروز، مصداقی به روشنی همین زنجیرهایها ندارند که هم در لوگو و هم در تیتر یک، همصدایی با وحشیترین تروریستهای عالم می‌کنند! و با افراد و اشخاص و عناصر، دقیقا عین وحشیها برخورد می‌کنند! فرد وحشی، تمرد از قانون را حمایت میکند؛ زنجیرهایها هم! فرد وحشی، لگدپراندن به ۴۰ میلیون رای مردم را خوب و درست تصور میکند؛ زنجیرهایها هم! مرز وحشیگری با غیر آن، قلم دست گرفتن نیست، که سلمانرشدی ملعون هم چاقوکش سر گردنه نبود! مرز وحشیگری با غیر آن، در ترس از خداوند منان است!
القصه! همه این نکات که نوشتم، مقدمهای بود برای این نکته اصل کاری! در ورای رخدادها، چه خوب اگر دنبال سخن خدا با خود باشیم! اگر دست آقای هاشمی از دنیا کوتاه شد، دست ما نیز کوتاه خواهد شد! حواسمان هست؟! هیچ به مرگ، اندیشه میکنیم که تا چه حد به ما نزدیک است؟! من دیروز داشتم به بچههای روزنامه میگفتم که این ویژهنامههای زنجیرهایها، اصلش را بخواهی و راستش را بخواهی، «ویژهنامه مرگ» است که چقدر به ما نزدیک است! گیرم آنها اسم دیگری رویش بگذارند و تیتر دیگری برایش بزنند و چیز دیگری درونش بنویسند اما جز این نیست که جملگی «ویژهنامه مرگ» است! ما اصحاب رسانه، چه داریم برای ارائه به خدا؟! زنجیرهایها چه دارند؟! تهمت زشت دیروز «عالیجناب سرخپوش» در وصف همان که امروز «سردار چیچی» میخوانندش؟! وقتی از خوب یا بد و از سیاستمدار گرفته تا غیر آن، بازگشت همه به سوی خداست، وای بر ما! وای بر ما که برای آنچه مینویسیم و آنچه نه، باید جواب پس بدهیم! «عالیجناب سرخپوش» چرا؟! «اسطوره کذا» چرا؟! و این نوشته چرا؟! اینکه ناخدای باخدای کشتی انقلاب، اشک میریزند هنگام توصیه به «عبور از سیمخاردار نفس»، یکی هم یعنی آماده باید باشیم من و ما، ایضا شما زنجیرهایها، برای روزی که به جای روزنامه فردا، باید کارنامه دیروز را ارائه دهیم! آهای دوستان! اینکه خواندید، سرمقاله همه سالنامههایی است که این روزهای اخیر درآوردید! عاقبت دیدم حیف است «ویژهنامه مرگ»، سرمقالهای غیر از تنبه و هشدار نسبت به امر حتمی مرگ داشته باشد! پس مهم نیست مرگ کدامیک از ما زودتر باشد؛ مهم آن است که بدانیم مرگ برای همه ما برنامهها دارد! مرحوم هاشمی، خودش ختم سیاست بود! خوب است حالا که دستی کوتاه از دامن دنیا دارد، برایش فاتحه بفرستیم! راستی! کدامیک از ما می‌توانیم ضمانت دهیم همین بهار پیش رو را خواهیم دید؟! و اصلا همین فردا را؟! و همین یک لحظه بعد را؟! خدایا! رحمی… رحمی!
وطن امروز ۱۸ اسفند ۱۳۹۵
هر چند این روزها صدای اعتراض به دولت اعتدال، از هر کوی و برزنی شنیده می‌شود و هر چند مردم کوچه و بازار، به حیث کار و کارنامه، هرگز نمره قابلی به رئیس این دولت نمیدهند و هر چند شماری از مهمترین وزرا، از همین الان صف خود را از روحانی جدا کردهاند، لیکن در مقام قضاوت، بیانصاف نباید بود و دستاوردهای مهم دولت اعتدال بویژه رئیس آن را نباید نادیده گرفت که اگر جز این باشد، از مصادیق بیتقوایی است. باورم هست دستاوردهایی دارد دولت فعلی، بعضا متمایز و ممتاز. نخستین دستاورد اینکه اگر ۴ سال تمام، هر ۲۴ ساعت شبانهروز میخواستیم برای گروهی از این مردم، «صحیفه نور» بخوانیم و از خمینی یا صدالبته خامنه‌ای، کد بیاوریم که چرا نمیتوان به مذاکره با آمریکا خوشبین بود، قطع به یقین، به این وضوحی نمیشد که دولت اعتدال در مقام عمل نشان داد به شیطان بزرگ نمیتوان اعتماد کرد و اگر هم اعتماد کنی، عاقبتی جز ابراز ندامت در پی ندارد! این دستاورد بزرگ آیا چیز کمی است؟! کدام دولت به خوبی این دولت توانست حتی به آن دسته از مردمی که با حسنظن به آمریکا نگاه میکردند هم ثابت کند که شیطان بزرگ، هرگز وفایی به عهد خود ندارد؟! کدام دولت به خوبی این دولت توانست ثابت کند که دستبرداشتن از آرمانها، هرگز متضمن این نیست که تو از گندم ری بخوری؟! یا توهم بزنی دیگر تحریمها لغو شد و تمام؟! یا خیال کنی چون درون قلب رآکتور خودکفایی، سیمان سیاه بیتدبیری ریختهای، پس چرخ کارخانهها و کارگاهها میچرخد؟! دستاورد از این مهمتر که بعد از آن‌همه شانتاژ زنجیرهایها، عاقبت معلوم شد هسته‌ای بهانه است و نه مقصر؟! دستاورد از این بالاتر که بعد از آن‌همه دروغ زنجیرهایها، عاقبت معلوم شد مشکل اقتصادی، اندک ربطی به پیشرفتهای ما در سایر حوزهها ندارد؟! دستاورد از این ارزشمندتر که بعد از آن‌همه اراجیف زنجیرهایها، عاقبت معلوم شد علاج معضل ضعف در حوزه اقتصاد، کوبیدن بر فرق نقاط قوت ما در سایر حوزهها یا فروش آنها به اجنبی، آن‌هم به قیمت مفت نیست؟! دومین دستاورد اینکه معلوم شد وقتی مشکل از ناحیه بیتدبیری مدیر اجرایی است، پیادهروی با دشمن و دستدادن همراه با لبخند به او، هرگز جای خالی تدبیر نداشته را پر نمیکند، بلکه تنها و تنها دشمن را به فشار بیشتر تشویق میکند! آیا دستاورد از این بهتر که ثابت شد وقتی ریشه اصلی مشکلات اقتصادی کشور، داخلی است، نگاه صرف به خارج، نه فقط تحریم را باقی میگذارد و نه فقط اثر تحریم را باقی میگذارد، بلکه هر روز مشکلی به مشکلات قبلی اضافه می‌شود؟! سومین دستاورد اینکه بیش از پیش معلوم شد «مرگ بر آمریکا» اولا شعاری از سر احساس نیست و ثانیا مصداق گزکدادن دست دشمن نیست. از قضا دشمنی چون شیطان بزرگ، با این همه دشمنی و تحریم و تهدید و با این همه نقض عهد که حتی صدای ظریف وزیر امور خارجه دولت فعلی را هم درآورده، حقا که لایق مسلم مرگ است! چهارمین دستاورد اینکه معلوم شد به صرف ژنرال خواندن چند مدیر لای منگنه سیمخاردار نفس و فساد و حقوق نجومی که بعضا حتی با تریلی هم نمیتوان صفرهای روی دوش فیششان را حمل کرد، حلوای شیرین وارد کام این مردم نمیشود! و البته که ارائه آمار هم، برای این همه بیکار، کار نمیشود! پنجمین دستاورد اینکه معلوم شد اگر بخواهی در آخرین سال دولت خود هم، همه مشکلات را گردن گذشتگان بیندازی، حتی روزنامه طرفدارت هم علیه این همه پشت هم اندازی و مغالطه، در حد تیتر یک به تو اعتراض میکند! و به این چیز فرض گرفتن مردم، از بزرگ گرفته تا کوچک، به تو اعتراض می‌کنند! آری! دیدم بیانصافی است اگر اشاره نکنم به این دستاوردهای ارزشمند، آن هم در شرایطی که همگان حتی افرادی از داخل کابینه هم معترض و متعرض به نحوه ریاست فعلی بر قوه مجریه هستند! و این درست که در این ۴ سال، اندازه ۴۰ سال بر ما سخت گذشت اما باز هم خوب است ناشکر نباشیم و فیالواقع تشکر کنیم از این همه دستاورد واقعا روحانی!
بسم‌الله الرحمن الرحیم
سوتیترهای داغ و خواندنی مناظره
فکر کنم…
بشکن!
گفت: می‌گویند «برخی از دستگاه‌های دولتی با مهر محرمانه، قراردادها را از نظارت فراری می‌دهند».
گفتم: ولی این مهر محرمانه نباید مانع رسیدگی مراکز بازرسی و نظارتی شود، چون برای آنها این‌گونه اسناد محرمانه نیست و باید به آنها رسیدگی کنند.
گفت: تا حالا که برخی از این اسناد از دید مراکز مزبور پنهان مانده و هنگامی قضیه لو رفته که کار از کار گذشته بود.
گفتم: خب! اگر سوءاستفاده‌ای صورت گرفته باشد باید جبران شود و عاملان محاکمه شوند.
گفت: باید همه مراکز و همه مسئولان وارد موضوع شوند ولی متخلفان از سکوت برخی مراکز سوء‌استفاده می‌کنند.
گفتم: ایول!… یارو می‌گفت؛ اینکه می‌گویند یک دست صدا ندارد مربوط به زمانی است که هنوز «بشکن» اختراع نشده بود ولی حالا می‌توان با یک بشکن همه مسائل را حل و فصل کرد!
نام‌نبرده!
🙂
اصلاح‌طلب واژه‌ی زیبایی است ولی متأسفانه این واژه‌ی زیبا رو جریانی پر از دروغ، نیرنگ، فساد، خیانت و فتنه، برای فریب مردم به کار می‌برند!
نمی‌دونم این جریان چه بیماری مسری دارن که از هر کلمه‌ای استفاده می‌کنند، اون کلمه رو به گند می‌کشن!
اصلاح‌طلب، اعتدال، امانت‌دار، ذخیره نظام، یار امام و هزاران عنوان دیگر!
در حال حاضر این کلمات زیاد به کار برده می‌شن ولی معنی اینها چیزی جز معنی موجود در لغت‌نامه‌هاست!
الان هر کسی بیشتر دزدی کنه، پاداش بیشتری می‌گیره!
هر کسی بیشتر خون به دل مردم کنه، یعنی دنبال برقراری عدالته!
هر کسی بیشتر از بیت‌المال غارت کنه، امانت‌دار کشوره!
هر کسی بیشتر برای کدخدا خم و راست بشه و دم تکون بده، عزت بیشتری برای کشور میاره!
هر کسی به خاطر نابود کردن دستاورد انرژی هسته‌ای، بیشتر بخنده، مدال بیشتری کسب می‌کنه!
هر کسی بیشتر فساد مالی داشته باشه، می‌شه رئیس مبارزه با فساد!
کاش دهخدا زنده بود!
اون‌وقت بهش می‌گفتیم؛
«لغت‌نامه‌ای که نوشتی، از کلماتی پر شده که معانی اشتباه دارن!»
باید یه لغت‌نامه جدید بنویسیم!
یک نام‌نبرده از:
جماعت رذل و دشمن‌ذلیل…
احمق‌های بی‌مخ و بی‌منطق و بی‌ادبی که جز هتاکی و توهین، حرفه‌ی دیگری ندارند…
توخالی‌های پرادعا…
.
می‌گن طرف اومد ابروش رو درست کنه، زد چشم طرف رو کور کرد!
مصداقش صحبتا و دفاع کردن این یارو قاچاق‌چیه تو مناظره بود که اصلاح‌طلبا رو خاک بر سرتر کرد!!!
خدا همه‌شون رو لعنت کنه…
دزدبازار شده به قرآن…
این چه وضعشه آخه؟!
جناب عزرائیل عزیز و گرامی! کی می‌ری سراغ اصل کاری؟
بیا ببرش راحت شیم به امام حسین…
تکبیر داشت!
الله اکبر، الله اکبر… خامنه‌ای رهبر…
مرگ بر منافق (نام‌نبرده!)
متن پیش رو هر چند چند جمله بیشتر دارد(!) اما باز هم «نام‌برده» نام نبرده از نام‌نمبرده.
آری! 🙂
انگار بعضی با مسواک شیطان دندان می‌شویند،
که تا دهان باز می‌کنند،
تعفن کلام‌‌شان،
گند می‌زند به هیکل آنتیک‌شان!
عده‌ای، آدامس سکوت لازم‌اند؛
وقتی باطل را همچنان غرغره می‌کنند و
حرف‌های‌شان، نشخوار اراجیفی‌ست که بوی زباله می‌دهد!
.
«مراقب دهانت باش برادر»
«بابا رجب رفت! ترس تمام شد! همسرش را که می‌توانیم نشان دهیم! او که هست! گمانم «آدم» از دل صحبت‌های «حوا» پیدا می‌شود، نه دوربین دادن زیادی به قابیل! اولا قابیل چیزی که زیاد دارد، بلندگو! ثانیا هابیل چیزی که کم دارد، بلندگو! تمام بوق‌های دنیا در خدمت دروغ تقلب و دروغ‌گویان متقلب و شرکای یکی به نعل و یکی به میخ، تجهیز شده‌اند؛ بلندگوی اذان بلال را هم بدهیم ایشان؟! که برای ما از مظلومیت لگدزنان به صندوق آرا سخن برانند؟! اگر حسین شریعت‌مداری «کاسب تحریم» است، پس آهای مردم! به این قاچاق‌چیان بدبخت بی‌نوا کمک کنید!»
ای والله!
بدون شرح!
http://farsi.khamenei.ir/video-content?id=33910
و
http://www.ghadiany.ir/1392/18542
اولین شهید این متن، شهید مهدی اعلمی است و چند شهید مانده به آخر، شهید علیرضا قدمی!
نسبت شهید قدمی را با شهیدان اعلمی نمی‌دانم! شاید دایی‌شان باشد!
خلاصه اینکه صلوات بفرست!
حاجی چقدر حرف‌های قشنگ و پرمغز زدی تو این پست
دمت‌گرم
چیه صدا و سیما این همه وقت می‌ذاره برا اینا؟!
دیگه چی می‌خوان از جون نظام؟!
به والله اکثرشون هنوز به تقلب اعتماد و اعتقاد دارن و الا چرا هی کج‌دار و مریز این سئوالات رو مطرح می‌کنن؟
زمانه…!
در اصل کج‌دار و مریز است.
یعنی اینکه؛
ظرف را کج نگه دار و در عین حال مواظب باش که نریزد!
ای خدا…
با تبلت نمی‌شه حروف رو کشید!
تلویزیون فقط باید شما و دوستان رو نشون بده…
آخه ۴ میلیونید؛ نمی‌شه که!
رسانه ملی برای ۸۰ میلیون آدمه!
ولی بسی لذت بردیم آقای قدیانی…
با حسین شریعت‌مداری باید همین‌جوری مناظره کرد!
با زبون خودش!
با اسنادش که «به درد همون کیهان می‌خوره!»
دست مریزاد دکتر خرازی
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
حسین قدیانی:
گیرم ما ۴ میلیون باشیم فقط!
همین که با امثال شما -که خودتون به خودتون قاچاق‌چی و عتیقه‌باز و گوساله و حروم‌زاده می‌گین!- ۴ میلیون نشدیم، جای شکر داره!
الحمدلله!
به قول بچه‌ها؛ بیگ لایک داداش حسین!
.
در ضمن
بسی لذت بردیم آقای قدیانی
با امثال دکتر باید همین‌جوری مناظره کرد!
با زبون خودش!
زنده باشی حاج حسین
مناظره رو کامل دیدم…
مردک رمال با اون دبدبه و کبکبه برداشته به حاج حسین می‌گه؛
تو که صحبت می‌کنی، من یاد توده‌ای‌ها می‌افتم!
بعد از اونور می‌گه؛
رهبری نازنین!
آخه منافق! این برادر، نماینده همون رهبری نازنینه!
هم‌چین بوی گند ریاکاری و نفاق از کلامش بیرون می‌زد که قابل تحمل نبود!
ولی آفرین به حاج حسین که هر وقت یارو می‌خواست حرف بزنه بهش می‌گفت؛
لطفا مستند صحبت کنین!
یعنی با این حرف تیری بود که به قلبش می‌زد…
آخر کاری گاوگیجه گرفته بود می‌گفت؛ بین صحبت من نیاین که یادم می‌ره چی می‌خوام بگم!
ظاهرا دکتر خرازی این بار خوب جواب داده…
سعید زمانی!
شما با این کلمه «ظاهرا» داری می‌گی مناظره رو اصلا ندیدی، چون اگه دیده بودی دیگه «ظاهرا» نمی‌گفتی!
پس از کجا می‌دونی خرازی خوب جواب داده یا نه، که بر اساس اون تحلیل هم می‌کنی؟!
خود مناظره هم مثل برجام بود!
هیچ چیزی نداشت…
جز اینکه به نفاق این جماعت بیشتر پی‌بردیم!!
حاجی بیکاری‌ها