وطن امروز/ ۲۸ اسفند ۱۳۹۳
موسم بهار، بازگشت پرستوها را زیاد دیدهایم اما آن روز که «یوسف گمگشته» بیاید، کدامیک از این شهدا دوباره به زمین برخواهند گشت؟ تا آن روز رویایی، بیا ای دل، دلخوش کنیم به احوال آسمان. نوروز در آسمان خبرهای بهتری است. آسمان همیشه فاطمیه است. برای رزمندهای که در راه دفاع از حرم عقیله بنیهاشم، به کاروان آسمانیان پیوسته، دیگر تهمتها تمام شد! این زمین بود که بچهها زجر میکشیدند! آسمان جای ماجور شدن است! نگاه می‌کنم به سن و سال بسیجیانی که اجازه ندادند «زینبیه» هم حکایت خانم زینب سلامالله علیها به اسارت رود؛ جنگ ندیدهها! تازه به دوران رسیدهها! ترمز بریدهها! خشونتطلبها! افراطیها! تندروها!
ای شهدا! برای شما، دیگر زخم زبان تمام شد! خوش باشید در قهقهه مستانهتان! نوروزتان مبارک! خون سرخ شما، باورم هست که جنگ ندیدههای تمام تاریخ را روسفید کرد! حقا که شهادت، در چنین روزگاری هنر بیشتری می‌خواهد. باید هم باد کنند این «ویژهنامههای نوروزی» روی دکهها! جز خون مطهر شما، هیچ حرف تازهای وجود ندارد! جریان سازی، از آن خون سرخ شهدای حرم است، همین شماها، همین شهید حی و حاضر، حاج قاسم سلیمانی! اگر به اعتراف پرزیدنت «مؤدب و باهوش» داعش محصول حمله نظامی آمریکا به عراق است، خود این اعتراف، محصول شهادت شهدای حرم است، همین شماها، همین شهید حی و حاضر، حاج قاسم سلیمانی! ای شهدای حرم! گناه نسل شما… نسل ما… نسل من، جنگ ندیدن بود که آن را هم شهادت شما در روزگاری که علیالظاهر جنگ نیست، پاک کرد! بعد از جنگ، ابتدا نقشه این بود که نسل مرا از «جنگ» بترسانند اما «جنگ کجایی که دلم تنگ توست» آنقدر از زبان نسل من… همین شهدای حرم گفته و شنیده شد که نقش بر آب کرد این نقشه را. آنگاه نقشه طعنه کشیدند و از سن و سال خود بر سر ما چماق بلند کردند. زخم زبان «جنگ ندیدهها» محصول همین نقشه بود. اینک به سن و سال شهدای حرم بنگرید!
مهم نیست شناسنامه آدمی به جنگ بخورد، مهم آن است که وصیت‌نامه آدمی به شهادت بخورد. مهم آن است که جنگ نباشد و هیچ کجا از خاک کشورت دست دشمن نباشد اما «مهدی نوروزی» به شهادت برسد تا جنگ نشود و هیچ کجا از خاک کشورت دست دشمن نیفتد! حالا باز به بسیجی کف خیابان ۸۸ ما زخم زبان بزنید که «بسیجی واقعی» نبود! مهم نیست! او دیگر این طعنهها را نمیشنود! نوروز در آسمان خبرهای بهتری است! آسمان همیشه فاطمیه است! اینک صلح، بهار، پرستو و… همین زمین بدهکار آن شهیدی است که تن خود را بیرون مرزها سپر کرد! بیرون مرزها… و پیش از آنکه پای اجنبی، خاک وطن را آلوده کند! در تعریف «شهدای حرم» بسی کاملتر از زخم زبان ناقص «جنگ ندیدهها» این است که بگوییم؛ «در جستوجوی باده شهادت، زودتر از زود رفتند تا باز هم سایه جنگ بر سر این آبادی سنگینی نکند». عراق مال عراقیها و سوریه از آن سوریهاست لیکن آنچه از مجاهدان کنونی جهان اسلام، شهدایی با ملیتهای مختلف ساخته، آرزوی تمدن واحده و مدینه فاضلهای است که انشاءالله با ظهور مهدی موعود (عج) محقق خواهد شد. جمهوری اسلامی اگر دنبال امپراتوری بود، کارهای دیگری غیر از نوکری برای حرم آلالله و خدمت بیمزد و منت به همسایگانش انجام میداد. نشان به نشان شهدایش، جمهوری اسلامی در پی آن است که سایه جنگ، حتی از سر کشورهای دیگر برداشته شود. محصول حمله نظامی آمریکا به عراق را زحمت کشید و خود جناب اوباما برایمان گفت! این وسط، بدبخت کسانی هستند که می‌خواهند این آمریکا را، با وجود این اعترافات، این سناتورها، این همه روسیاهی، بزک کنند! من اما میخواهم از محصول شهادت شیربچه‌های سپاه خامنهای در مجاورت حرم اهل بیت سخن بگویم. به یمن این همه شهادت، «یار» خواهد آمد. آقاجان! عاقبت که میآیی… ای آفتاب بالانشین! ضجههای ماه و ستاره‌ها را نمیشنوی؟ داریم تو را صدا میزنیم، تو را میخوانیم… با خون شهدایمان که «جبهه و جنگ» را ندیدند اما «شهادت» را چرا! «ظهور» را ندیدند اما «تو» را در لحظه شهادت چرا! آقا جان! سالیان درازی است که «لحظه شهادت روزگار» است. برس به داد بشریت… که گفت: «حول حالنا الی احسن الحال».
وطن امروز/ ۱۶ اسفند ۱۳۹۳
همین که آقای رفسنجانی هم با آنهمه سوابق هشتاد و هشتی، عاقبت به زشت بودن همصدایی با اسرائیل پی برده، فی حد ذاته چیز خوبی است و خبر از توفیق گفتمان اصولگرایی بر گفتمان تقلب می‌دهد. این را ما همان سال ۸۸ مکرر گفته بودیم که نگارش نامه سرگشاده، فتنهگری، بیقانونی، دمیدن در دروغ تقلب، بدل شدن به سرمایههای اسرائیل و تبدیل شدن به دوستان خوب نتانیاهو، امری بسیار زشت و فوقالعاده مذموم و نکوهیده است. البته بهتر بود ایشان همان سال ۸۸ پی به این نکته میبردند و همصدایی با دموکراسی، رای مردم و قانون انتخابات مملکت را به همصدایی با اغیار نمیفروختند لیکن تو هر وقت بفهمی همصدایی با دشمن، خطا و خیانت است، ناخودآگاه داری اعتراف میکنی که دروغ تقلب هم خطا و خیانت است! در تاریخ سراسر «مرگ بر اسرائیل» جمهوری اسلامی، اوج همصدایی با اسرائیل در همین دروغ تقلب علیه جمهور و جمهوریت بود. اینک وقتی آقای رفسنجانی هم در مذمت همصدایی با نتانیاهو سخن می‌گوید، در اصل دارد شعار «نه غزه، نه لبنان» را هو می‌کند! خب! نگارنده ضمن اینکه این همه را به فال نیک میگیرد، در ادامه نکاتی را به اختصار بیان می‌کند.
یکم: در سالیان گذشته، هیچ پیشرفت علمی و البته بومی ملت ایران، اندازه انرژی هسته‌ای روی مخ سران اسرائیل رژه نرفته. بدیهی است هر اقدامی که -ولو اندازه یک پیچ و مهره کوچک- صنعت هسته‌ای ما را محدود کند، مورد رضایت اسرائیل است. این دیگر یک تحلیل سیاسی نیست که بتوان علیه آن ردیه اقامه کرد. کاملا واضح است. فلذا این یک اصل مسلم و غیرقابل خدشه است؛ محدود کردن صنعت هسته‌ای با هر نیتی که صورت بگیرد خواسته یا ناخواسته حکم همصدایی با اسرائیل دارد. پس همصدایی با اسرائیل فقط خلاصه در نامه سرگشاده علیه یک انتخابات باشکوه ۴۰ میلیونی یا شعار «نه غزه، نه لبنان» نمی‌شود، بلکه حذف نماد هسته‌ای هم همصدایی و همراهی با نتانیاهو محسوب می‌شود. باورم هست هر آنچه بغض گله از روزگار را میهمان گلوی علیرضا و آرمیتا کند، یعنی همصدایی با اسرائیل خبیث.
دوم: من تعجب می‌کنم از آقای رفسنجانی. ایشان با علم بر آنکه همصدایی با نتانیاهو چیز بدی است، آنهمه علیه خط مقدم مقاومت علیه اسرائیل سخنپراکنی کرد؟! باورم هست هر آنچه بغض گله از روزگار را میهمان گلوی حامیان حزب‌الله و مدافعان حرم عقیله بنیهاشم کند، یعنی همصدایی با اسرائیل خبیث.
سوم: در تحلیلهای مندرآوردی، دبه درمیآوردند که اسرائیل، نه فقط مخالف توافق کذا بلکه اساسا مخالف پر و پا قرص هر گونه توافقی میان دولت اعتدال و ۱+۵ است! نگو اول دیوانه عالم، جماعتی از اصلاح‌طلبان ما را با عرض معذرت مثل خودش دیوانه فرض کرده و بازی داده! چه گفت نتانیاهو در آن کنگره آمریکایی، جز آنکه؛ «موافق توافق خوبم»؟! نتانیاهو حتی این را هم نمیگفت، باز معلوم بود که اسرائیل -بسی جلوتر از اعضای پنج بهعلاوه یک!- دنبال یک توافق خوب میان دولت اعتدال و غرب است. توافق خوب به آن معنی که در ازای امتیازات نقد و فراوانی که از طرف ایرانی گرفته می‌شود، به او فقط مشتی وعده نسیه داده شود! برای اسرائیل و در مواجهه با جمهوری اسلامی، چه چیزی بهتر از این؟! نقی هم اگر این وسط نتانیاهوی ابله می‌زند، از ورای شکم سیریناپذیر اوست، نه آنکه مشکلی استراتژیک مثلا با توافق کذا داشته باشد! با این حساب، بهتر بود این مردک، حرف حساب خود را واضح‌تر میزد و می‌گفت؛ «موافق توافق خوبترم!» جای شگفتی اینجاست که غرب و حامیانش این همه روی موضع باطل خود محکم ایستادهاند، آن وقت بعضی‌ها در داخل، هر توافقی ولو توافق بد را بهتر از عدم توافق با غرب می‌دانند! «هر توافقی» یعنی همان «توافق خوب» مد نظر نتانیاهو، اما «توافق بد» معنای بدتری هم دارد، یعنی همان «توافق خوبتر» مد نظر اسرائیل! حال، همصدا با اسرائیل و مشخصا نتانیاهوی دیوانه چه کسی است؟! آنان که طرف ایرانی را هم ترغیب به یک توافق خوب و همشأن با منافع بلندآوازه ملی می‌کنند یا کسانی که شعر می‌گویند؛ «هیچ توافقی بدتر از عدم توافق نیست»؟! در رابطه با بحث پیش رو، زاویهدارترین صدا با صدای نتانیاهو، از آن منتقدانی است که ضمن تشویق طرف ایرانی به بستن یک توافق خوب و منطبق با منافع ملی، در عین حال، عدم توافق را بسی بهتر از توافق بد می‌دانند، همچنان که شبیهترین صدا به صدای نتانیاهو، از آن کسانی است که با سرودن بعضی اشعار، به توافق خوب مد نظر نتانیاهو گرا… گرا که چه عرض کنم، رسما پر و بال می‌د‌هند! این بار اما باورم هست هر آنکه بغض را در گلوی خود روزگار میهمان کند، همصدایی با اسرائیل خبیث کرده!
چهارم: اسرائیل دشمن ما است و ما نیز با افتخار، اول دشمن او هستیم و قسم خوردهایم تا روزگار را از این موجود نکبت و جعلی پاک نکنیم، از پای ننشینیم. اگر داشتههای اسرائیل، غصبی است، لیکن داشتههای ما واقعا داشتههای ما است. تو اگر این داشتهها را دعوت کنی که ارزان یا اصلا مفت و در حد یک آبنبات بفروشند، فراتر از همصدایی با اسرائیل، همراهی کردهای با دشمن اول بشریت. همصدایی با اسرائیل، سال ۸۸ شاخ و دم نداشت، الان هم ندارد! آقایان! وسط مذاکره، با برداشتن نماد هسته‌ای از اسکناس ملی، ممنونیم که دست آخر، ما را متوجه معنای «تدبیر» کردید! اما هسته‌ای، احمدیروشن، رضایینژاد و… اتفاقا همه از دل همین دانشگاه و همین سر در بیرون آمدهاند! امیدوارم تحمل این سخن را داشته باشید؛ بیشتر به شما می‌خورد اگر که به جای نماد هسته‌ای، همان نقاشی معروف را میگذاشتید پشت اسکناس کشور! راستی شما آمده بودید ارزش پول ملی را افزایش دهید یا در آستانه سال نو، حتی هنگام پول نو گرفتن علیرضا و آرمیتا از بزرگترانشان هم، بغض را میهمان گلوی روزگار کنید؟!
***
تیتر را زدم «پنج + یک + اسرائیل». از بس توافق کذا را بد برای ما اما خوب برای اسرائیل بستید که فی‌الحال نتانیاهو خودش را رئیس سر گردنه مذاکرات میداند و از آمریکا و آن پنجتای دیگر، داعیهدارتر است! خب همصدایی نکنید با نتانیاهو! بس کنید این بساط را! دیپلمات اگر دیپلمات باشد، مایه دلواپسی دشمن می‌شود، نه دوست! بس کنید این بساط را!
وطن امروز/ ۲۱ بهمن ۱۳۹۳
نه پس نمیآییم. نه پس اهل کوفه می‌شویم و تنها میگذاریم علی(ع) را. نه پس فراموش میکنیم عهدی را که با خون شهیدان بستهایم. نه پس از شعار «مرگ بر آمریکا» آن هم در جهانیترین هنگامهاش کوتاه میآییم. نه پس از یاد میبریم «اللهاکبر» آغشته به خون شهیدی را که شب ۲۲ بهمن ۶۴ به جای بام خانه، در همان اروند خروشان سر داد. نه پس اجازه می‌دهیم آمریکا فکر کند به جای یک ملت شکستناپذیر، انقلابی و همیشه در صحنه، تنها و تنها با ۴ تا دیپلمات طرف است. نه پس در آستانه سیوهفتمین بهار انقلاب رجز «من انقلابیام» را بدون حماسه حضور، بدون لبیک به ولیامر و تنها در حد یک شعار پایین میآوریم. نه پس دشمن را در این توهم نگه میداریم که تحریم اقتصادی موجب عدول ما از آرمانها شده. نه پس بیتدبیری این دولت و آن دولت را به پای اصل انقلاب اسلامی مینویسیم و در محاسبه دچار خطا می‌شویم. نه پس مثل بعضی‌ها کت و عینک فلانی، برایمان از لباس بدون جلیقه ضد گلوله شهید زنده موضوعیت بیشتری پیدا می‌کند. نه پس تنها میگذاریم «محمد رسولالله» را و «علی ولیالله» را و سلمان و ابوذر و عمار را و قرآن و نهجالبلاغه را… و اسلام را… و خمینی و خامنهای را در میان این همه قدارهبند شبپرست. نه پس به برادران چندین ساله، اجازه می‌دهیم یوسف انقلاب را باز هم درون چاه بیندازند. نه پس مثل بعضی از این آقازادههای اختصاری، خود را طلبکار خون شهدا تصور میکنیم. نه پس حکایت بعضی از این خواص، خمینی بتشکن را به جای افق منتهی به سحر، در خواب شبانه مشاهده میکنیم!… نه پس نمیآییم و فراموش میکنیم که ۲۲ بهمن ۹۳ آن هم بعد از خبر مرگ بشکه سعودی، بیش از هر ۲۲ بهمن دیگری، چشم بقیةالله به خیابان انقلاب اسلامی دوخته شده تا با نشان دادن این «حضور» به الله جلجلاله، تعجیل در «ظهور» خود را از حضرت باریتعالی بخواهد. نه پس مثل بعضی‌ها زمان را میخواهیم اما بدون صاحب الزمان(عج).
هیهات! که هر شعاری در یومالله ۲۲ بهمن ۹۳ و ۲۲ بهمنهای بعدی سرداده شود، استعاره از لبیک اصلکاری، یعنی «لبیک یا صاحب‌الزمان» است. اگر ۲۲ بهمن ۵۷ فقط شاه رفته بود، اینک ملک عبدالله، علی عبدالله صالح، مبارک، بنعلی و خیلی از دیکتاتورهای دیگر رفتهاند. به یمن انقلاب اسلامی که منتج به بیداری اسلامی شده، فراعنه یکییکی دارند میروند بلکه زمین، اندکی نفس بکشد. فی‌الحال موسم نفس کشیدن زمان است. باید بیاید صاحب الزمان. به بعضی‌ها بربخورد یا نخورد، ۲۲ بهمن یعنی توافق با مهدی فاطمه(س). اروند با آن جزر و مدهای ناآرام، خروشانتر از آن بود که بچههای ما با دست خالی بتوانند از عرضش رد شوند. کجایند والفجرهشتیها که از توافق خود با بقیةالله الاعظم، در آن لیالی عشر سخن بگویند؟ «عنایت آمریکایی» یعنی تحریم، ترور، کودتا… یعنی طالبان، القاعده، داعش… یعنی دشمنی با ملت ایران اما دوستی با سران ملعون فتنه، لیکن زمانی است که دیگر باید لطف و عنایت را از حضرت صاحب‌الزمان جستوجو کرد. هم او که حضرت روحالله را در شباهنگام نجوا، انیس و مونس بود. خامنهای را نیز. حضرت ماه خوب می‌دانند کدامین آفتاب، منظور سخن است. ما نیز خوب میدانیم رمز و راز آن چفیه را که همنشین دائم شانههای رهبر انقلاب است. مگر ما خانقاه بازیدراز را فراموش کرده باشیم که خاطرات صاحبالزمانی رزمندهها از یادمان رفته باشد! و به راستی مگر انقلاب اسلامی اساسا در آستانه بهار سیوهفتم خود قرار میگرفت، اگر لطف و عنایت مهدی موعود نبود؟ ما خوب میدانیم آمریکا و اسرائیل، چه از جان این منطقه از کره زمین می‌خواهند. ما به خوبی دریافتهایم که دشمن، چه از جان زمان می‌خواهد. اگر هدف، صاحب‌الزمان است، چشم دشمن کور باد که مهدی خواهد آمد. اگر دشمن، انقلاب اسلامی را می‌زند که به خیال خام خود مانع تحقق انقلاب جهانی منتقم خون حسین(ع) شود ما نیز غراتر از همیشه شعار «لبیک یا صاحب‌الزمان» را سردست می‌گیریم. بگذار به بعضی‌ها بر بخورد لیکن خرافه آنجاست که از جلاد تحریم، لغو تحریم را تمنا کنی! خرافه آنجاست که در روزگار جهانشمولی «مرگ بر آمریکا» پرزیدنت روسیاه را برداری و بزک کنی! آقایان! آقایی دارد می‌کند شعار «مرگ بر آمریکا»ی ما در سراسر جهان. در این زمان، هر کس به هر زبانی این شعار را سر دهد، اصلش یعنی «لبیک یا صاحب‌الزمان». خیابان انقلاب اسلامی صحنههایی را دیده، صحنههایی را خود انقلاب اسلامی باید ببیند. انقلاب اسلامی باید ببیند ثمره خون شهدای والفجر ۸ را. غیبت، هرچقدر می‌خواهد جزر و مد داشته باشد؛ ما انشاءالله و به مدد خود بقیةالله از عرض تاریکی عبور میکنیم و در ساحل سحر، دگر بار، سلامی دوباره به محضر آفتاب تقدیم خواهیم کرد. برای زمان، برای زمین، خدا، نقشههای بهتری از کدخدا کشیده. خدایا! ما با وعده تو توافق داریم و دست برتر را از آن تو میدانیم. مهم نیست که از ۲۲ بهمن ۵۷ چند سال میگذرد، مهم این است که انقلابی، «انقلابی» میماند تا به چشم خود انقلاب مهدی موعود را ببیند. خمینی خوب میداند چه می‌گویم، خامنهای نیز، ملت «لبیک یا صاحب‌الزمان» نیز. سطح آرزوهای ما بالاست، خیلی بالاتر از سقف اتاق بیضی! اگر شیطان از درگاه خدا رانده شد، نشان به نشان صدور بدون ویزای شعار «مرگ بر آمریکا» شیطان بزرگ هم از چشم بشریت افتاده! خرافاتیها بدموقعی دخیل به کدخدا بستهاند! لبیک یا صاحب‌الزمان را عشق است… عشق است آن زمان، که زمان، عصای دست خود را بیابد و مهدی(عج) بیاید. خدایا! غیبت، زمان را به تبعید فرستاده… گویی هیچ نمیگذرد! قبلا هم در پاسخ بعضی‌ها گفته بودم ما هنوز بهدوران نرسیدهایم! خدایا! ما از تقویم روزگار، یک مناسبت بزرگ طلب داریم که این قطعنامه همه راهپیماییهای ماست: «اللهم انا نشکوا الیک فقد نبینا و غیبه ولینا».
وطن امروز/ ۲۳ دی ۱۳۹۳
۷ یا شاید ۸ سال پیش بود؛ باز هم حدودا پس و پیش که از میدان فردوسی قصد کردم این ۴-۳ ایستگاهی که تا پل کریمخان فاصله است پیاده گز کنم. مقابل «روایت فتح» اما چشمم به برگهای افتاد که نصب شده بود روی در شیشهای فروشگاه. «علمدار با کیفیت ارتقا یافته رسید». به عشق صدای آوینی و نوحه حاجصادق و شعر بی‌مثال حبیب معلمی و شرق ابوالخصیب و کربلای ۵ و سهراهی شهادت و خندههای جاودان حاجحسین خرازی و آستین خالی دست راست و صدالبته طمع آن کیفیتی که ارتقا هم یافته بود، یک نسخه دیگر از دیویدی علمدار را خریدم. آخر شب در خانه، غوغایی بر پا شد در دلم با «علمدار». از یک سو صدای محزون راوی فتح بود که می‌گفت: «آخرین بار که ما حاج حسین را دیدیم در عملیات کربلای ۵ بود. شرق ابوالخصیب. وقتی از این کانالها که سنگرهای دشمن را به یکدیگر پیوند میداده است بگذری، به فرمانده خواهی رسید، به علمدار… او را از آستین خالی دست راستش خواهی شناخت. چه می‌گویم؟ چهره ریزنقش و خندههای دلنشینش نشانه بهتری است… مواظب باش! آن همه متواضع است که او را در میان همراهانش گم میکنی. اگر کسی او را نمیشناخت هرگز باور نمیکرد با فرمانده لشکر مقدس امام حسین علیهالسلام روبهروست. ما اهل دنیا از فرماندهان لشکر، همان تصوری را داریم که در فیلمهای سینمایی دیدهایم اما فرماندهان سپاه اسلام، امروز همه آن معیارها را در هم ریختهاند… حاج حسین را ببین! امروز در شرق ابوالخصیب، نزدیک بصره و ۱۰ سال پیش در مدرسه شبانه نمونه… خدایا چه رخ داده است؟ چگونه می‌توان این همه را باور کرد؟»
و از دیگر سو، حنجره محزون بلبل خمینی بود که سرود حبیب معلمی را به غایت زیبا میخواند: «اسوه شب شکاران فخر طلایهداران؛ حسین خرازی، حسین خرازی… رایحه بهاران در دل لالهزاران؛ حسین خرازی، حسین خرازی… سوی خدا نموده رجعت جاودانه، همچو همای رحمت در دل بیکرانه؛ اوج گرفته روحش سرخوش و عاشقانه، تا به تقرب حق بر زند آشیانه؛ جای کند به بزم و مجمع رستگاران؛ حسین خرازی، حسین خرازی…». در جایی از مستند «علمدار» که لنز دوربین روی صورت فرزند نوزاد شهید حسین خرازی بود، سید شهیدان اهل قلم با مخاطب قراردادن «مهدی خرازی» داشت می‌گفت: «یادگار حاجحسین خرازی، پسری است که بعد از شهادت او به دنیا آمده است و نامش را آنچنان که خود وصیت کرده بود «مهدی» گذاشتهاند. مهدی جان! پیش از آنکه تو آنهمه بزرگ شوی که اسلحه به دست بگیری و علم پدر شهیدت را برداری، «نجف و کربلا» آزاد شده است اما مهدی جان! این قرن، قرنی است که حق در کره زمین به حاکمیت خواهد رسید. آینده در انتظار توست». یاللعجب! زمستان ۶۵ که ما بابت دفاع از سرزمین خودمان در جنگ بودیم، شهید آوینی داشت به فرزند نوزاد علمدار کربلای ۵ می‌گفت؛ «مهدی جان! بیش از آنکه تو آنهمه بزرگ شوی که اسلحه به دست بگیری و علم پدر شهیدت را برداری، «نجف و کربلا» آزاد شده است…». من البته بیش از آنها شهید آوینی را دوست میداشتم که بخواهم متهمش کنم به شعار و شعارزدگی، لیکن زمستان ۶۵ و مشغول بودن ما به شلمچه و جزیره بوارین و موانع مثلثی شکل کجا و آزادی نجف و کربلا کجا؟! معالاسف آن شب هم که داشتم علمدار ارتقا یافته را میدیدم، نیمی از عراق دست یانکیها بود و آن نیم دیگر دست انگلیسیها! فلذا بیشتر به یک رویای شیرین میمانست آنچه داشت آوینی خطاب به مهدی خرازی می‌گفت!
***
دیروز صبح، حاجصادق آهنگران تماس گرفت که «از همه جا دارند به من زنگ می‌زنند و بابت دلنوشتهام به «حضرت آقا» تشکر می‌کنند. از اهواز، از دزفول، از تبریز، از زنجان، از شمال، از غرب، از مشهد، از تهران، از سپاه، از ارتش، از بسیج، از دوست، از ناآشنا… از همه جا، حتی از خارج کشور!» بعد بغض کرد و ادامه داد: «نمیدانم لایق این همه محبت هستم، نیستم! شرمنده شدهام عجیب! نمیدانم چه کار کنم؟» به حاجصادق گفتم: «مردم که شما را کلا دوست داشتند اما نامهتان به «تنها تداعی خمینی» و آن «هیهات مناالذله» آخرش، این محبت را مضاعف هم کرد! اساسا یکی از رموز ولایت، همین بیشتر کردن محبت دلها و قلبهاست». صدای محمدصادق آهنگران که زیباست اما اخلاص نغمهخوان ما از صدای او هم زیباتر است. گمانم «ستاد تبلیغات یکنفره جنگ» دارد نان همین اخلاص را می‌خورد. عجیب مردم دوست میدارند این حاجصادق آهنگران را! باری در حج، هنگام رمی جمرات، صحنهای دیدم که خالی از لطف نیست تعریفش. با آهنگران و جماعتی دیگر مشغول سنگ زدن به ابلیس بودیم که چشم پیرمردی افتاد به حاجصادق. پیرمرد سنگ زدن به شیطان را بی‌خیال شد و بنا کرد بوسیدن حاجصادق، حالا نبوس کی ببوس! حاجصادق خندهکنان به پیرمرد گفت: «حالا اعمال حجت خراب نشه؟!» که جواب شنید؛ «این بوسه هم بخشی از اعمال حج من است!»
***
اوضاع آنقدر کربلای پنجی است که دیشب به سرم زد دوباره «علمدار» را بگذارم و ببینم؛ «مهدی جان! پیش از آنکه تو آنهمه بزرگ شوی که اسلحه به دست بگیری و علم پدر شهیدت را برداری، «نجف و کربلا» آزاد شده است اما مهدی جان! این قرن، قرنی است که حق در کره زمین به حاکمیت خواهد رسید. آینده در انتظار توست».
*** *** ***
این روزها سالگرد شهادت شهید مصطفی احمدیروشن است… و این متن از صدر تا انتها، هیچ نیست الا نامه‌ای به «علیرضا» که تروریستهای صهیونیست، پدرش را کشتند به جرم غیرت در علم و عمل. اگر یک نسل پس از شهدای «روزگار جنگ» و به شهادت «اربعین بیست میلیونی»، نجف و کربلا آزاد شد، فرزندان شهدای «جنگ روزگار» هم انشاءالله پیش از آنکه آنهمه بزرگ شوند که سلاح علم و دانش پدر را به دست گیرند، شاهد آزادی قدس شریف خواهند بود. علیرضا جان! زمان بر شهید نمیگذرد، بلکه این شهید است که زمان و زمین را در برمیگیرد. پس حتم کن خطاب آوینی با تو هم هست؛ «این قرن، قرنی است که حق در کره زمین به حاکمیت خواهد رسید. آینده در انتظار توست». علیرضا جان! غمگین مباش. خون سرخ پدر تو انشاءالله جمع می‌کند این بساط را که خدا بیخود نام هر شهیدی را «مصطفی» نمیگذارد!
وطن امروز/ ۱۳ دی ۱۳۹۳: رزمایش ارتش جمهوری اسلامی هنوز در روزهای نخست خود بود که صدای نتانیاهو درآمد تا معلوم شود تجهیزات نظامی از قبیل موشک اگر متکی به ارادههای مقدس باشد، اتفاقا اقتدارآفرین است. صدالبته اقتدار ارتش و سپاه انقلاب اسلامی در ایمان مستحکم سردار و سرهنگ و سرباز ما ریشه دارد، در تقوا و ترس فقط از خدا و لاغیر، لیکن حضرت باری تعالی خود گفته است: «واعدوا لهم ما استطعتم من قوه». حال آیا زیبنده است که وسط رزمایشی به این دشمنشکنی، آن هم در بینالمللیترین، اقتصادیترین و حساسترین شاهراه آبی جهان، بفرمایند: «افزایش برد موشک، اقتدار نمیآفریند»؟! ما اگر شعار خود را گذاشتهایم تدبیر، مگر نه آن است که باید مدبرانه سخن بگوییم و مدبرانه رفتار کنیم؟! واقعیت این است؛ سردار مملکت دارد به وظیفه خود عمل می‌کند، آن هم به نحو احسن. سردار مملکت، خواه چون حاج حسن طهرانیمقدم، شهید باشد، با موشکهایش، همچنان مشغول خدمترسانی است؛ خواه چون حاج قاسم سلیمانی، شهید زنده باشد، باز هم به شایستهترین نحو ممکن کار خود را دارد می‌کند. سپاه، موشکی که قول ساختش را داده بود، ساخته. ارتش غرورآفرین نیز. علیالظاهر جنگ نیست، اما سرهنگ کشور به شکوه هرچه تمامتر از پس کارهای خود برآمده. رزمایش برگزار می‌کند لیکن اندازه یک جنگ واقعی، موجب وحشت اسرائیل می‌شود. خب! آن که باید موشک خود را بسازد، تمام و کمال این کار را کرده، آیا آن که ایام انتخابات قول داده بود صد روزه بخش مهمی از مشکلات اقتصادی کشور را حل کند هم کار خود را به نیکی انجام داده است؟! انشاءالله به کسی برنخورد اما حقوقدانها کم آوردهاند از سرهنگها. اگر «من سرهنگ نیستم» تا دیروز یک پز انتخاباتی ـ تبلیغاتی بود، اینک باید گفت کاش بعضی‌ها عمل به وظیفه را از سرهنگ مملکت آموخته بودند. کاش همانگونه که نظامی ما در وظیفه خود یعنی ساخت موشک، آنچنان مدبرانه عمل کرده که دشمن، دیگر در خواب هم قادر به حمله نظامی به ایران عزیز نیست، دولتمرد ما هم در مقوله اقتصاد اقتدار میآفرید. عرصه نظامی به سردار و سرهنگ خود مفتخر است، اما سردار میدان اقتصاد و سرهنگ عرصه معیشت کجاست؟! معالاسف بعضی‌ها به جای عذرخواهی بابت بدقولیهای اقتصادی و البته خیلی چیزهای دیگر، هنوز هم بر سر مردان جنگ می‌کوبند و وسط رزمایش ارتش، علیه اقتدار موشک جمهوری اسلامی سخن میرانند. خوب است دستگاه اجرا به جای فرافکنی و احیانا تخطئه اقدامات غرورآفرین دیگران، در همان «تشک کارآمدی» با اصحاب نقد کشتی بگیرد. ما با دولت، دعوا نداریم لیکن «دعوی کارآمدی» چون دست آخر گره به زلف «منافع ملی» می‌خورد، کتمان نمیکنیم که محل اصلی مناقشه ما با دولت است. دگربار باید دولتمردان ما مداقه کنند که با چه شعارهایی از مردم رأی گرفتند؟! نیز باید مقایسه کنند چه نسبتی میان آن شعارهای عمدتاً اقتصادی و کلیدواژههای بعد از سکانداریشان وجود دارد؟ آیا پارازیت، فیلترینگ، زدن امر به معروف، اینترنت، معطل کردن امهات امور کشور به نتیجه مذاکره و… اندک تناسبی با شعارهای انتخاباتی آقایان دارد؟! متأسفانه حرفهایی که برای مردم «نان» نمی‌شود، به کلیدواژههای اصلی دولت اعتدال بدل شده. خواننده فلان بتواند بخواند، نویسنده بهمان بتواند بنویسد، آن یکی بتواند بنوازد، این یکی بتواند برقصد؛ صرفنظر از درست یا نادرست بودن این موارد -که بررسی آن مجال دیگری می‌خواهد- شده مهمترین کلیدواژههای دولت اما فرار اینچنین از حوزه اقتصاد به حوزههای دیگر، زیبنده دولتی نیست که دو شعار تدبیر و اعتدال را سر دست گرفته. نکته بسیار مهم اینجاست که اگر دولت قصد دارد «جنگ مواضع» با اصحاب نقد راه بیندازد، منتقدان هوشیارتر از آنند که دولت را امر به معروف اصل کاری یعنی «امر به اقتصاد» نکنند. فرار از «نبرد کارآمدی» به «جنگ مواضع» این ظن را در مردم برمیانگیزاند که نکند دولت خود از کارنامه نهچندان خوبش در حوزه اقتصاد باخبر است که علی‌الدوام از اقتصاد فرار می‌کند! شگفتا! در حوزههای مورد علاقه آقایان هم وقتی از ایشان سؤال میکنی، باز از زیر بار مسؤولیت شانه خالی می‌کنند با این بهانه جالب که بودجه این نهاد و آن سازمان، از بودجه ما بیشتر است! فرار از اقتصاد، هم خودش بد است، هم منجر به نتایج بدی می‌شود که همین فرار از مسؤولیت در حوزههای مورد علاقه هم از نتایج شوم فرار از فراحوزه اقتصاد است. آری! اقتصاد «فراحوزه» است و تو وقتی از آن فرار میکنی، با آن همه ادعا در دیپلماسی خارجی و دیپلماسی نفتی، قیمت نفت می‌شود ۵۷ دلار! باورم هست نفت ۵۷ دلاری بیش از آنکه قدرت کدخدای غیر کدخدا را نشان بدهد، بیش از آنکه قدرت آلسعود در حال سقوط را نشان بدهد، حتی بیش از آنکه محصول زد و بند اوباما و اخوک عبدالله بعضی آقایان باشد، نتیجه طبیعی فرار قوه مجریه از فراحوزه اقتصاد به حوزههای بعضا مبتذل و دستچندم است. همچنانکه نتیجه بدیهی تمدید توافق کذا هم می‌تواند باشد که ما سابق بر این در روزنامه «وطن امروز» از آن به «دشت اول تمدید توافق» یاد کردیم. فرار از حوزه اقتصاد حتی اگر فرار به حوزه مهم و غیرمبتذل دیپلماسی هم باشد، باز نتیجهای بهتر از نفت ۵۷ دلاری در پی نخواهد داشت. اینک جا دارد داخل پرانتز به آقای رفسنجانی بگوییم که آیا بهتر نیست برای این نفت ۵۷ دلاری هم پایی پیش بگذارید و نزد اخوک عبداللهتان چیزی به گرو بگذارید؟! و آیا بهتر نیست به آلسعود که این همه نزد ملت ما منفور است، اینقدر مشتاق نباشید؟! بگذریم… که من از سر خیرخواهی به دولت محترم عرض می‌کنم منفعت، فقط و فقط در «نبرد کارآمدی» است و الا «جنگ مواضع» دولت، نه با ما، که علیالقاعده باید با آمریکا و اسرائیل منفور و امثال همین عربستان مفتخور باشد. با شعارهای اقتصادی از مردم رای گرفتن اشکالی ندارد اما شرط است که بعد از روی کار آمدن هم حقیقتا نقش «کلید» را ایفا کنیم، نه اینکه با خلق کلیدواژههای غیر اقتصادی، گرههای معیشتی زندگی مردم را بیشتر کنیم. از قضا، نقد ما به توافق کذا یا تمدید آن هم به زبان اقتصاد بود. آقایان قول داده بودند با توافق، تحریمها برداشته می‌شود و اقتصاد نفسی می‌کشد! فی‌الحال تحریمها که برداشته نشد، اما تو اگر میخواهی اقتصاد نفسی بکشد، اولین قدم آن است که از اقتصاد، فرار نکنی. با این دستفرمان، همه حرفی زده می‌شود الا حرفی که برای مردم «نان» داشته باشد! با این دستفرمان، کلیدواژهها «کلید» را می‌خورند!
وطن امروز/ ۵ آذر ۱۳۹۳
دوشنبه شب بعد از اتمام مذاکرات، جان کری نشان داد که حقا وزیر خارجه شیطان بزرگ است و به آرمان‌های صهیونیسم متعهد؛ «با این توافق، امروز دنیا از سال گذشته امنتر است و تمام کشورها بویژه کشورهای حوزه خلیج فارس و اسرائیل امنتر از گذشته هستند.» معالاسف پاسخ دندانشکن جناب ظریف، مختصر در این جمله شد که «خوشحالیم دنیا کمتر نگران باشد»! اساسا دستفرمان دولت اعتدال در حوزه سیاست خارجی، همین کاستن نگرانیهای دنیا از خطرات(!) جمهوری اسلامی است اما اولا کدام نگرانی؟ ثانیا کدام دنیا؟ ثالثا کدام خطر؟ «خوشحالیم دنیا کمتر نگران باشد» که نشد جواب دشمن! شگفتا! نزدیک ۱۷ سال پیش، دولت اصلاحات نیز در حوزه سیاست خارجی شعار «گفتوگوی تمدنها» را سردست گرفت بلکه از نگرانیهای دنیا(!) کم کند اما چه بود واکنش دنیای مدنظر بعضی‌ها، بعضی‌ها از اصلاحاتچی گرفته تا معتدل، به آن همه شعر که درباره گفتوگوی تمدنها سروده شد؟ هیچ، دنیا یعنی حضرت کدخدا نگرانتر هم شد و عدل، ما را گذاشت در لیست کشورهای محور شرارت! الان هم همینگونه است و شیطان همچنان به شیطنت مشغول. تو وقتی دنیا به این بزرگی را خلاصه در قطر گردن اوباما، جانکری و صدالبته نتانیاهو میکنی و خیال میکنی همه دنیا همین قدارهبندان سرگردنه هستند، نتیجه این می‌شود که حتی برای «تمدید» هم که فیالواقع نظر، خواست، میل، آرزو و هدف ۱+۵ بوده، از جنابعالی امتیاز میگیرند! دقت شود؛ این امتیاز، قرار بود به دشمن داده شود در ازای لغو تحریم اما در کمال تاسف شاهد هستیم که عینا همین امتیاز دارد به دشمن داده می‌شود آن هم فقط در ازای تمدید، تمدید چی؟ تمدید خود مذاکرات! خلاصه کردن دنیا در چهره چند حرامی که اتفاقا منفور جهان و جهانیاناند، ایضا وجیزه «هر توافقی از عدم توافق بهتر است» نتیجه آن همه مذاکره را جز این می‌کرد، جای تعجب بود! تا این دو مورد اصلاح نشود، هر توافقی به روایت جان کری متضمن امنیت بیشتر اسرائیل است. وقتی جان کری می‌گوید؛ «تحریمها ماند و ایران نیز به تعهداتش عمل کرد. احمق خواهیم بود، اگر بخواهیم شرایط امروز را ترک کنیم و به عقب بازگردیم» میخواستی اسرائیل از توافق ژنو یا تمدید آن ناراضی باشد؟ خوب است آقایانی که دنبال افراد همصدا با نتانیاهو میگشتند، دمی درنگ کنند در آن همه اتهاماتی که به این و آن میبستند. آن اتهامات، خدا را خوش نمیآمد اما کدخدا را چرا! رضایت دیگر کدخدا آنجاست که میبیند بعضی‌ها دنیا به این بزرگی را با مساحت کاخ سفید اشتباه گرفتهاند! از این مساله باید هم کدخدا راضی باشد! از تمدید باید هم کدخدا راضی باشد! «تمدید» خواست دشمن بود، اما چون بعضی‌ها در مذاکره «تدبیر» نداشتند، کدخدا بابت عملی شدن خواسته خودش هم از بعضی‌ها امتیاز گرفت! واقعا این بود آن همه آشنایی حضرات با فوت و فن دیپلماسی؟! «خوشحالیم که دنیا کمتر نگران باشد» مال بعد از توافق کذا یا تمدید آن نیست؛ فیالواقع از روز ۲۲ بهمن ۵۷ به بعد وقتی دنیا دید ملتی مثل ملت ایران با رهبری ابرمردی چون خمینی بتشکن، شیطانشکن، خمینی «آمریکا هیچ غلطی نمی‌تواند بکند» بیهیچ ترس و هراسی جلوی زورگوییهای آمریکا و اسرائیل ایستاده و همچنان میایستد، نگرانیهایش کمتر شده. اتفاقا توافق کذا و تمدید آن، چون منجر به درازتر شدن زبان شیطان شده، به نگرانی بیشتر «آزادگان عالم» منجر می‌شود. آری! ما وقتی میگوییم «دنیا»، منظورمان «مستضعفین جهان»اند؛ ابنای آدم، آحاد بشریت. حال بعضی‌ها بگویند که از نظر دنیا، خطر، جمهوری اسلامی است یا شیطان بزرگ؟! از سمفونی جهانشمول و غرورآفرین باریکه غزه، زمان زیادی نمیگذرد. جمهوری اسلامی حامی غزه، فلسطین، کرانه باختری، در یک کلام مهمترین و مؤثرترین حامی قدس شریف بود و آمریکا بزرگترین حامی اسرائیل. در آن نبرد که هنوز هم البته ادامه دارد، دنیا طرفدار که بود؟! و علیه که؟! عجبا که از نظر دنیا، خطر همین آمریکا و اسرائیل است، آنوقت بعضی‌ها آنگونه پاسخ دندانشکن به جانکری می‌د‌هند! انقلاب اسلامی ملت ایران انقلاب علیه استعمار و استبداد بود. این برای دنیا خطر است یا حمایت آمریکا و اسرائیل از تروریستها؟! ما ۸ سال علیه تجاوز صدام مورد حمایت همین ۱+۵ از وجب به وجب خاکمان با قطره قطره خون شهدایمان دفاع کردیم. این برای دنیا خطر است یا حمایت آمریکا از صهیونیست‌های کودک‌کش؟! دانشمندانی چون علیمحمدی، شهریاری و احمدیروشن برای دنیا خطرناکاند یا ۲۵۰۰ کلاهک اتمی اسرائیل؟! هسته‌ای ما با صلحآمیزترین مصارف در کنار فتوای جهانی ولیامر مسلمین جهان برای دنیا خطر دارد یا تجارت اسلحه و بمب توسط همین کاخ سفید؟! حاجقاسم سلیمانی، مرد اول خاکریزهای منطقه که خواب خوش را بر داعش وحشی حرام کرده، خطر برای دنیا حساب می‌شود یا کسانی که با حمایت آمریکا مهمترین زیرساختهای کشورهای منطقه را به تلی از خاک و خاکستر بدل کردهاند؟! سیدحسن نصرالله یا نتانیاهو؟! دنیا کدام یک را برای خود خطر میداند؟!… و البته سلمنا! گیرم دنیا یعنی همین اوباما و جان کری! اینها اگر تا دیروز، با ما فقط دشمنی می‌کردند، امروز که زبان به تحقیر هم میگشایند! واقعیت این است که توافق کذا و تمدید آن، دشمن را با ما دوست نکرده، بلکه زبان او را علیه ملت ما درازتر کرده! دیگر، صحبتهای دوشنبه شب جانکری را همه شنیدند و همه دیدند «تحریمها ماند و ایران نیز به تعهداتش عمل کرد. احمق خواهیم بود، اگر بخواهیم شرایط امروز را ترک کنیم و به عقب بازگردیم»! من از آن «سلمنا»یی که نوشتم عذر میخواهم. بیم از آن دارم که دنیا با دیدن این صحنهها، اتفاقا نگران شود و دلش از چیزهایی بگیرد! آخر، بعد شعر «گفتوگوی تمدنها» در عصر اصلاحات، دنیا با خودش می‌گفت؛ «نکند که راست باشد و ما داریم از دولت جمهوری اسلامی صداهای دیگری میشنویم؟!»
***
آقای ظریف! شما وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی، امید دل احرار عالم هستید و دنیا ما را به مبارزه با آمریکا و اسرائیل میشناسد. اگر واقعا دل جهانیان برایتان مهم است، جواب جانکری را بدهید.
صدای حسین(ع) دیری است به گوش ما رسیده. ما آنقدر از عاشورای ۶۱ هجری قمری دور نشدهایم که «هل من معین» شه دین را نشنیده باشیم. محرم خواه همجوار آفتاب تابان باشد، خواه همسایه برف و باران؛ ملت ما تماشاچی کربلا نبوده، بلکه رسما آمده به جنگ یزید. معالاسف بعضی‌ها تماشاچی کربلایند! و کربلا را از مفهوم بلندبالای مقاومت و ایستادگی فرو میکاهند تا احیانا لازم نباشد هزینهای برای حسین(ع) بپردازند. آنکه حسین(ع) را یک طرف میز مذاکره و یزید را طرف دیگر میخواند، به فکر پیروزی حق بر باطل نیست؛ سودای برد – برد دارد! بعضی‌ها خدا را می‌خواهند اما حال و حوصله جنگ با شیطان را ندارند! بعضی‌ها خدا را می‌خواهند اما کدخدا را هم! بعضی‌ها می‌خواهند از سیدالشهدا، عاشورا و کربلا بلکه شهادت را بگیرند، همچنان که می‌خواهند برائت از شیطان بزرگ را از ماهیت انقلاب اسلامی جدا کنند! واقعیت آن است که بعضی‌ها بیش از خون خدا، روی نقشه یزید حساب باز کردهاند! و بیش از مکر خدا، درگیر کدخدایی هستند که فیالواقع دیگر کدخدا هم نیست! آری! بعضی‌ها هنوز هم فکر می‌کنند تأثیر تحریم یزید، از اثر خون حسین(ع) مؤثرتر است! وه که چه وارونه خواندهاند بعضی‌ها داستان کربلا را! ملت اما عاشورای امسال باز هم درس کربلا را یاد داد. من از شکوه و عظمت تاسوعا و عاشورای ۹۳ این را فهمیدم که ملت ما بر خلاف بعضی‌ها، ایمان به وعده خدا دارد. این «شورش در خلق عالم» که دوباره پدید آمد، به راستی آیا جز این معنایی دارد که کربلا درس ایستادگی در برابر دشمن، ولو با خالیترین دست ممکن است؟! باز بهنام اصلاحطلبی بروند بنویسند که ما به زیارت عاشورای دیگری، خالی از مضامین خشونتبار نیازمندیم! باز بروند بگویند که حرکت امام حسین(ع) در عاشورا عقلانی نبود! باز بردارند مدعی شوند کربلا درسی جز درس ایستادگی داشت! شگفتا! ملت روی ایستادگی حسینبن علی(ع) سرمایهگذاری می‌کند، بعضی‌ها روی تسلیم شدن در برابر یزید زمانه! و مگر جز این است که تحریم، کسب و کارشان است؟! ملت، همه نگاهش به کرم آلالله است، بعضی‌ها این وسط کاسه گدایی انتخابات سمت اوباما دراز کردهاند! و در راه این گدایی، دمی کربلا را وارونه جلوه می‌د‌هند، دمی امر به معروف را می‌زنند! شک ندارم آه محرم، دامن دشمندوستان را خواهد گرفت. شک ندارم! دهه اول محرم ۹۳ تمام شد؛ در مذاکره میان گلوی علیاصغر(ع) و تیر سه شعبه، ما پرچم خون ۶ ماهه رباب را بالا میدانیم. به نشانهگیری هم که باشد، هدف تیر حرمله فقط چند متر با او فاصله داشت لیکن حضرت سیدالشهدا تا بلندای آسمان، خون علیاصغر(ع) را پرتاب کرد. خوب است کلاه وجدانشان را قاضی کنند بعضی‌ها که خون حسین(ع) برندهتر است یا شمشیر یزید؟! اگر به شهادت این ملت، خون حسین(ع)، پس دیگر این همه شمشیر تحریم کدخدا را به رخ این ملت نکشید!
وطن امروز/ ۱۴ آبان ۱۳۹۳
چقدر می‌تواند یک نظام، مظلوم باشد، آن هم نظام مقدس جمهوری اسلامی که متکی بر خداست و خون ۳۰۰ هزار شهید؟ کاش میشد بر این مظلومیت، حدی متصور بود. مغرضان و معاندان، یک سال تمام با استناد به سخن فلان دولتزن و بهمان وزیر، به مسخره گرفتند بنزین تولید داخل را بلکه اصل و اساس خودکفایی را، حالا جناب سخنگوی دولت اعتراف می‌کند که بلااشکال است بنزین محصول دسترنج کارگر ایرانی! فقط هم بنزین نیست. مثلا در موضوع بورسیهها، باز هم دشمن، نزدیک چند ماه، مستند به سخن این یا آن مسؤول دولتی، به جوسازی و سیاهنمایی پرداخت، حالا جناب سرپرست وزارت علوم اذعان می‌کند؛ «اینطورها هم که می‌گفتند نبوده!» صدالبته ما را نیز اذعان و اعترافی هست و آن اینکه عاشقانه دوست میداریم این جمهوری اسلامی شهدایی را و در هیچ میدانی، تنها نمیگذاریم انقلاب را. در موضوع بنزین، به صحنه آمدیم و اگرچه مدرک و شاهد دال بر سلامت بنزین تولید داخل بسیار داشتیم اما عجیب، دستمان بسته بود! چرا؟ چون BBC مستظهر به سخن «مسؤول جمهوری اسلامی» عنصر بلندبالای خودکفایی را میزد. طرفه حکایت اینجاست؛ رسانه روباه پیر لیکن لگدپران، به اینجا که میرسید خانم فلانی را یک دولتزن معرفی نمیکرد، بلکه می‌گفت «مسؤول جمهوری اسلامی»! یعنی «وقتی مسؤول جمهوری اسلامی، خود معتقد است بنزین تولید داخل، آلودگی دارد، شما عشاق سینهچاک جمهوری اسلامی دیگر خواهشا کاسه داغتر از آش نشوید!» در بحث بورسیهها هم همین بود. دشمن، مستند به ادعای وزارت علوم جمهوری اسلامی -و نه حتی وزیر علوم دولت اعتدال!- وارونهنمایی می‌کرد؛ ما هم که چیزی میگفتیم، آن چند کلمه مقدس زیر آرم قدسی «الله» یعنی «جمهوری اسلامی ایران» و در ذیل این یکی، این چند کلمه «وزارت علوم، تحقیقات و فناوری» را -۳ تایی با هم- به رخمان میکشید! یعنی «وقتی وزارت علوم زیر نظر جمهوری اسلامی زیر نظر خدا خودش قبول دارد که در بحث بورسیهها تخلف گسترده صورت گرفته، شما دیگر خواهشا ساکت»! برگردم به همان سؤال مطلع نوشتار؛ براستی «چقدر می‌تواند یک نظام، مظلوم باشد»؟! شگفتا از شرف بیمایه بعضی‌ها که بنشسته در صندلی جمهوری اسلامی، جمهوری اسلامی را می‌زنند، آن هم به دروغ! حالا دیگر کاملا باید معلوم شده باشد که هم در بحث بنزین دروغ گفتند، هم در موضوع بورسیهها. این بود آنکه بهش می‌گفتند «دولت راستگویان»؟! که تو اولا، دروغ بگویی! ثانیا، یک سال تمام دروغ بگویی! ثالثا، یک سال تمام با دروغ وقیحانه خودت، خوراک به دشمن بدهی! آقایان نوبخت و نجفی بفرمایند حالا که ادعای دیگر دولتمردان اعتدال مبنی بر آلوده بودن بنزین، ایضا آلوده بودن ۳۷۰۰ بورسیه، دروغی بیش نبوده، این آبرویی که مکرر در مکرر از نظام رفته شد، چه می‌شود؟! یعنی همه آبرو دارند و آبروی همه مهم است الا آبروی بنایی که با قطره قطره خون ۳۰۰ هزار شهید بالا رفته؟! پس دوباره میپرسم؛ «چقدر می‌تواند یک نظام مظلوم باشد»؟! و چقدر میتوانند عده‌ای «مریض» باشند؟! از مصادیق بارز «فی قلوبهم مرض» این است که در موضوع بنزین، روی صندلی جمهوری اسلامی، مرتب به دشمن جمهوری اسلامی خوراک بدهی. عجیب آلوده است محیطزیست قلب بعضی‌ها! آلوده به مرض سیاستبازی! مرض فتنه! مرض خوشرقصی برای دشمن! آن هم مستند به ادعای دروغ! در ماههای اخیر، این همه جنگل در آتش سوخت، دولتزن دولت راستگویان، هرگز واکنش شایسته و بایسته نشان نداد اما آنجا که هیچ ضرورتی به موضع‌گیری نیست، علی‌الدوام حی و حاضرند، چه می‌گویم که در بستن دروغ، اندک ابایی ندارند! آنجا که باید باشند نیستند، آنجا که نباید باشند، به دروغ هم حاضرند بایستند! دروغ، همینطوری هم مخل دولتمردی هست، وای از آن روز که علیه جبهه حق و به خوشامد باطل، دروغ گفته شود! متحیر ماندهام دشمن جمهوری اسلامی، برای عده‌ای، چقدر عزیز است که حاضرند ولو به دروغ، خوراک برایش تهیه کنند؟! من واقعا نمیدانم برای دفاع از حق، چیزی به اسم «دروغ مصلحتی» وجود دارد یا نه اما ظاهرا برای دشمنی با حق و خوراک دادن به باطل، دروغ، فراتر از مستحب، واجب موکد است! همون سازمانه بود که هوا رو در روزهای توفانی تهران، به موقع (!) پیشبینی می‌کرد، اخیرا مدعی شده؛ «وجود پارازیت نمیگذارد گاهی هوا را درست پیشبینی کنیم!» عجب! ما به خیالمان این هم تقصیر بیلبوردهای ضد آمریکایی بود که شما نمیتوانستید هوا را درست پیشبینی کنید! چطور امواج خود ماهواره برای امر خطیر هواشناسی و اعلام مه غلیظ صبحگاهی -که همه خودشان خود به خود دارند میبینند!- هیچ مزاحمتی ندارد اما پارازیت دارد؟! واحیرتا از قلوب مریض! هر جا جبهه حق می‌خواهد یک مزاحمتی برای کید و نقشه جبهه دشمن درست کند؛ مخل سلامت می‌شود، مخل دیپلماسی می‌شود، مخل محیط زیست می‌شود، مخل زندگی گونهای نادر از گربه ماده کویر می‌شود، مخل اعلام مه غلیظ صبحگاهی هم می‌شود! در عوض، احیانا هیچ خباثتی از دشمن، مزاحم هیچ چیز نیست! گویی ممد حیات، مفرح ذات و مزید نعمت است هر آنچه از ناحیه دشمن صورت گیرد؛ خواه ماهواره باشد، خواه بمبی که برای کودک درون گهواره «لالایی مرگ» میخواند! این موارد، نه فقط محیط زیست را خلل وارد نمی‌کند، بلکه چون از آنور آب ساطع می‌شود، گل است و بلبل. با این دست فرمان، بیم از آن دارم که دوفردای دیگر مدعی شوند؛ «شعار «مرگ بر انگلیس» برای سلامت گونه نادری از بچه کوسههای در حال انقراض، مضر است!» و «شعار «مرگ بر آمریکا» از عدد عناصر جدول مندلیف به طرز چشمگیری میکاهد!» این مواجهه شماری از راستگویان دولتی با نظام مظلوم جمهوری اسلامی است، لیکن بنگرید تعامل رسانه‌های اصولگرا با دولت محترم را. باری از بدنه خود دولت، مدعی شدند؛ «آب تهران آلوده به نیترات است.» آیا ما نمیتوانستیم در همین «وطن امروز» تیتر یک برویم؛ «سلامتی نوزادان در خطر» و دولت راستگویان را بنوازیم؟! ما اما «شرف» داریم و هرگز حاضر نیستیم قوه مجریه را به هزینه «تشویش اذهان عمومی» نقد کنیم. نقد ما از زاویه حق است، فلذا بیآنکه «ارگان دولت» باشیم، از قول وزارت بهداشت نوشتیم که آب تهران، مشکلی ندارد. آقایان و خانمهای راستگو! ما نانخور دولت نیستیم اما شما دارید نان این نظام شیدایی و شهدایی را میخورید! لااقل به شکرانه رواداری منتقدان با دولت اعتدال، اندکی اهل انصاف باشید در حق جمهوری اسلامی… و الا بیم از آن دارم که مردم گریبانتان را با این سؤال بگیرند؛ «آن از سیاست خارجهتان، این هم از سیاست داخلهتان، چه کار دارید میکنید؟!» آقایان و خانمهای راستگو! ملت، سعهصدر منتقد را ندارد؛ خوشگل رای می‌دهد، خوشگلتر پس میگیرد!
وطن امروز/ ۱۹ مهر ۱۳۹۳
شعاری که آن بالا، سر در وبلاگ گذاشته ام، اگر چه ایهام دارد، لیکن فقط و فقط ناظر بر آن «۲۶» است که یکی از قطعات بهشت زهرای تهران است. «اینجا قطعه ای از بهشت است؛ نه با قلم، که با خون باید نوشت» قدر مسلم یک «وبلاگ» در یک فضای به شدت مجازی نمی تواند باشد، آنهم وبلاگ فقیری چون حقیر! فلذا ادعاهای زلال بهشتی، به یک شدیدا قبرستان نشین عادات سخیف نیامده! اصلا نیامده! ما زمین گیرشده ها، خود زمین مان چیست که حالا بخواهیم پز فضای مجازی این زمین را بدهیم؟؟ آنهم که شعار مذکور، به جای «آنجا»، با ایهام «اینجا» شروع می شود، جز این نیست که «قطعه ۲۶» برای من همیشه و همواره «اینجا» است! عاقبت، هر چه «آنجا» دور و دست نیافتنی است، «اینجا» نزدیک و صمیمی است!
(البته اصلش را بخواهی، «اینجا»، «آنجا» است؛ «هر جایی غیر از اینجا»، «یک کنج دنج باصفا، غیر از اینجا» اما تو اصلش را نخواه و به دل ما رحم کن!)
پر واضح است مرادم از «اینجا» در شعار بالای سر، نه وبلاگ قطعه ۲۶ بلکه حس خوش قرابت، -لااقل در نام- با همان قطعه ۲۶ جاودان و بهشتی است. و اگر این حس قرب نبود، و اگر نبود که ما دل به همین وصال خوش کرده ایم -دل را که می توانیم به وصل و قرب خوش کنیم!- حتما شعار را این‌گونه تصحیح می کردم؛ «آنجا قطعه ای از…» که اینجا یعنی این خانه، این «سنگر سایبری» در بهترین حالت یک وبلاگ است.
مع الاسف، رسانه «وبلاگ» نیز به لحاظ «حرفه ای» تعریفی مشخص دارد که با استناد به آن، حتما -شاید بهتر باشد بنویسم؛ حتی!- قطعه ۲۶ ما نمی تواند یک «وبلاگ» باشد! دیدین میگن؛ «از اینجا مونده، از اونجا رونده»؟ همین قطعه ۲۶ را می گویند! این قطعه ۲۶ را! و اعتراف می کنم؛ دقیقا! اغلب قریب به اتفاق مطالب اینجا، به شهادت منبعی که پای مطالب می خورد، مختص یعنی اختصاصی این فضا نیست، و همین محکم ترین دلیل است که ما قطعه ۲۶ خود را «وبلاگ» ندانیم و «وبلاگ» نخوانیم! اشتباه نشود؛ من این را من باب افتخار نمی گویم! اتفاقا به نسبت دیگر رسانه های فضای مجازی، «وبلاگ» را آشناتر، دوست تر، بهتر، راحت تر، خودمانی تر و در عین حال، باوجدان تر و قانونمندتر از سایر رسانه های سایبر می دانم. از این رو،
اولا؛ جز اینجا -حالا اسمش وبلاگ باشد یا هر نام دیگری!- هرگز خانه دیگری در فضای مجازی نخواسته ام. اینجا هر چه باشد، یک ورودی دارد، یک خروجی، و یک قفل و چفت و بستی! بی در و پیکر نیست! ول نیست! فیسبوک نیست! شبکه ارواح عمه شان «اجتماعی» -بخوانید «اشتباهی»- نیست! نه «رها» است برای خود، و نه «هار» است برای خود! نظم و نسقی دارد!
ثانیا؛ از آنجا که نمی خواهم میان عنوان «وبلاگ» با این قطعه ۲۶ خودمان فاصله های بعیدتر از این بیفتد، گاهی… هر از چند گاهی، این دور و درازی را با مطالب وبلاگی کاهش می دهم و مختص اینجا می نویسم. هم «مختص»، و هم «وبلاگی». «مختص» که معلوم است، اما «وبلاگی» به این معنی که چیزی از درونیات زندگی خود را با توی خواننده به «اشتراک» می گذارم، بی آنکه حریمی را شکسته باشم یا حرمتی را درنوردیده باشم. اساسا تفاوت اشتراک گذاری های وبلاگی با اشتراک گذاری در شبکه های موسوم به اجتماعی در همین «حفظ حرم» است! رسانه وبلاگ، یک زلالیتی دارد که اگر آدمی بخواهد به بهانه اشتراک کذایی، حرمت های اسلامی، حتی حرمت های انسانی را خدشه دار کند، اگر نگوییم قطعا، این را می توانیم بگوییم که اغلب، ترجیح می دهد این حریم شکنی در شبکه های اجتماعی صورت پذیرد، نه رسانه وبلاگ.
من البته برای کش دادن این مقدمه که تا همین جا هم مطول شد، سر پردردی دارم، و شاید روزی با ذکر مصداق، و ورودی جزئی نگرانه، به بحث مکفی در این باره بپردازم، اما…
امروز صبح، سنگ مزار پدرم را عوض کردم! اولین سنگ مزار بابااکبر، حدود ۱۰ روز بعد از شهادتش نصب شد و تا ۲ سال هم ماند. من تقریبا چیز مشخصی از آن سنگ قدیمی به یاد ندارم، مگر بعدها… و به روایت تصاویر گرفته شده. آن سنگ، از این سنگ قدیمی های بهشت زهرا بود که رنگ طوسی مایل به خاکستری داشت با قطر فقط ۳ سانت، عرض نیم متر، طول یک متر. همین! هنوز هم میان گلزار شهدا، تک و توک از آن سنگ پر خاطره پیدا می شود، فی المثل در همین قطعه از قطعه ۲۶ که پدرم هست، مزار چند تایی شهید، با همان سنگ قدیمی، مشخص شده همچنان. دوست شان دارم! روی اولین سنگ مزار بابااکبر، به سبب کمبود جا، چیز متمایزی نوشته نشده بود الا «شهید بسیجی اکبر قدیانی… و ذکر تاریخ ولادت و شهادت». به پیشنهاد پدربزرگ، اردیبهشت ۶۳ سنگ دیگری و بزرگتری، جای سنگ قدیمی گذاشته شد که لابد اغلب شما آنرا دیده اید. آن سنگ تا همین دیروز، نزدیک ۳۰ سال، بگو یک عمر، سنگ مزار پدرم بود! جالب اینکه این سنگ، دو سال بیشتر از بابااکبر ۲۸ ساله در این دنیا عمر کرد! عمر به عنوان سنگ مزار قابل تماشا و بهم پیوسته مزار بابااکبر می گویم، و نه به عنوان دیگری. نیز عمر دنیوی می گویم، و نه عمر دیگری.
اگر فقط با من بود، شاید به همان سنگ اول قدیمی دست نمی زدم که اساسا زیبایی را در ترکیب قدمت می دانم و سادگی و خاطره. با این همه، تعویض سنگ مزار دوم ۳۰ ساله، به دلایلی واجب می نمود.
یک؛ روی سنگ، آیه قرآن نوشته شده بود و از آنجا که خواهی نخواهی روی سخن خدا پا گذاشته می شد، امر بسیار ناخوش آیندی بود، رسما گناه!
دو؛ آیه اشتباه نوشته شده بود، رسما گناه بزرگتر!
و سه؛ وصیت نامه مختصر و مفید پدرم که همه می گویند شاهکار است، بریده بریده، نامنظم و منقطع روی سنگ کار شده بود که لااقل، همیشه روی مخ من بود، اساسی! و از آنجا که کل این چند خط وصیت، قابل حک روی سنگ بود و به راحتی جا می شد، واقعا دوست می داشتم همه آن، گذاشته شود. این ۳ دلیل، به یک دلیل ذوقی هم می تواند اضافه شود و آن اینکه؛ کلا از سنگ قبر سفید خوشم می آید. هر چند سنگ مزار دوم بابااکبر، مشکی نبود، اما همین سفید نبودنش هم -یه جور طوسی روشن بودنش- خیلی به مذاقم خوش نمی آمد.
القصه! از قبل، «سیدناظر ۷۲ تن» را می شناختم. عاقله مردی افغان که دربان و نگهبان و حافظ و مراقب بنای موسوم به ۷۲ تن بهشت زهراست و می دانستم که در زمینه سنگ و سنگ قبر، هم خودش تخصص دارد، هم برادرش که در باقرشهر مجاور بهشت زهرا در کار سنگ قبر است. جمعه هفته پیش به سیدناظر گفتم که یک سنگ مزار سفید برای پدرم می خواهم، همچین مشتی ها! پرسید؛ «حدود چه قیمتی؟» گفتم؛ «برو بالاتر!» دوباره گفتم؛ «سنگ معروف به سنگ سفید افغان که سفیدی اش همچین توی چشم می زنه، هنوزم هست؟» دستم را گرفت و برد بیرون ۷۲ تن، بعد از ۱۰ دقیقه بهشت نوردی (!) مزاری را نشان داد و با تحکم گفت؛ «این سنگ رو می خوای!» گفتم؛ «همین رو!» گفت: «توی یه برگه بنویس چی می خوای روش بنویسی و بده من». نوشتم… و دادم بهش؛ «این رو روی سنگ بنویس، اما تا خودم نیام نبینم نظر ندم، نبر!» «خیالت تخت» محکمی گفت، و از هم جدا شدیم. روز یک شنبه برادر سیدناظر تماس گرفت که بیا ببین. رفتم و دیدم؛ «شهید بالا رو قرمز کن، قرمز مایل به سرخ، اصلا سرخ! کل وصیت نامه رو هم! الباقی همون مشکی بمونه… این فونت درشت تر شه، اون فونت ریزتر شه… همین الان بکن ببینم توی زمینه سفید، این ترکیب قشنگ می شینه یا نه؟…». بعد، از همانجا رفتم ۷۲ تن، پیش سیدناظر افغان… و تکرار سفارش ها! و اینکه؛ «موقع نصب و کار بنایی هم خودم باید باشم. زنگ بزن، سریع میام. قرنیز چسبیده به سنگ، بیشتر از ۱۰ سانت نشه که مکروهه زیاد برجسته شه، رنگش هم سرخ باشه، اما قرنیز کف، همون سفید خوبه». خلاصه امروز دوشنبه ۲۳ تیر ۹۳ ساعت ۹ صبح، سید تماس گرفت که بیا! نیم ساعته خودم را رساندم بهشت.
بگذریم که دیشبش اصلا خوابم نبرد درست حسابی! و کلی فکر و خیال! و بعضا فکر و خیالات آنچنانی! شاید هم شیطانی! شاید هم انسانی! شاید خیر! شاید شر! اصلش همان شب، چند بار نزدیک بود به سیدناظر زنگ بزنم که؛ «آقاجون! من پول این کار رو تمام و کمال بهت می دم، اما بی خیال! اصلا از خیر تعویض سنگ گذشتم! من آدمش نیستم!» حتی یک بار هم زنگ خورد که سریع، گوشی را قطع کردم! و سعی کردم بر خودم مسلط باشم!
همچنان القصه! وقتی به قطعه رسیدم، دو به شک بودم که سنگ جدید را بگذاریم روی سنگ قبلی یا نه! موضوع را با سید و برادرش درمیان گذاشتم که برادر سید گفت؛ «اگر این سنگ را بگذاریم روی سنگ قبلی، از ۱۰ سانت خیلی می زنه بالا، وانگهی! اندازه سنگ ها تناسبی با هم ندارن. باید سنگ رو برداریم». و دست به کار شدند. البته سید، لحظاتی بعد از آمدن من، رفت ۷۲ تن. به جز برادر سید، ۲ نفر دیگر هم بودند. من ۳ حس داشتم وقتی که فهمیدم باید سنگ قدیمی برداشته شود. یک حس بچگانه شاید هم بزرگانه که؛ «اینطوری اتفاقا بهتره. روز قیامت که بابااکبر خواست از قبرش بلند شه، ۲ تا سنگ رو نمی شکافه، همین یه سنگ رو می شکافه، زحمت کمتری می کشه بنده خدا!» باز هم یک حس بچگانه شاید هم بزرگانه که؛ «اینطوری اتفاقا بهتره. فاصله ما از پدر، دوباره می شود همان یک سنگ، و نه ۲ سنگ!» و همچنان یک حس بچگانه شاید هم بزرگانه؛ «اینطوری اتفاقا بهتره. شاید هنگام برداشتن سنگ قدیمی، خاک و ماسه های بالطبع چسبیده به سنگ هم کنده شد، شاید… شاید… شاید سنگ لحد چسبیده به خاک و ماسه چسبیده به سنگ هم برداشته شد… و… و… و…».
این برادر سید لامروت، نمی دانم چه از چشم من خوانده بود که برداشت گفت؛ «ما با دیگر فرزندان شهدا هم، همین مصیبت را داریم! فقط تو نیستی! آنها هم وقتی می خواهند سنگ قبر پدر را عوض کنند، یک حرف هایی می زنند، یک خواهش هایی می کنند، یک چیزهایی از آدم توقع دارند که! پسر خوب! نبش قبر طبق فرموده دین، همون دینی که پدرت براش شهید شده، گناهه، خیلی هم گناهه». در دلم گفتم؛ «یعنی واقعا داشتم به همونی فکر می کردم که این میگه؟؟؟!!!»
اما این یکی را دیگر در دلم نگفتم. به برادر سید گفتم؛ «بعد از سی و چند سال، دیدن پدر، آنهم پدری که شهید شده باشد، ولو از داخل قبر، چیزی نیست که حکم بردار باشد! کلا این یه جور خاص از محبت و خشم و مهر و قهر و جدایی و وصاله که شاید شامل حکم ن… ق… نشه، نمی دونم! اما خیلی دوست دارم بابام رو ببینم، خیلی! اصلا گناهش رو به گردن می خرم! واسه یه گناه، خدا بخواد بهونه قبول کنه، همینه!» برادر سید که البته مشغول کار هم بود، خندید و گفت؛ «اما این سنگی که من می بینم، این جوری کنده نمی شه! چسبیده به زیر! مگر اینکه خوردش کنیم، کنده شه! یه جا کنده نمی شه! از زیر و به شکل درست کنده نمی شه!» گفتم؛ «تلاش تون رو بکنین یه جا و سالم دربیاد، من نمی دونم!» خلاصه بعد از نیم ساعت دیگر جان کندن، سنگ، یک تکانی خورد، تا به یک جا درآمدنش امیدوار شویم! بنده های خدا، ۳ تایی، از ۳ جهت مختلف، میخ های به چه بزرگی را گذاشته بودند محل اتصال سنگ و قرنیز، و هی با چکش های به چه بزرگی می کوبیدند بر فرق میخ های بیچاره! شکر خدا، با هر مشقتی بود سنگ کنده شد، اما عجبا! همراه اولین سنگ مزار بابااکبر! جالب اینکه نوشته های سنگ اول، در قسمت زیر سنگ دوم، رد کاملی از خود باقی گذاشته بودند… و تازه، من آنجا بود که فهمیدم این سنگ دوم را روی آن سنگ اول گذاشته بودند! پس متن را اصلاح می کنم؛ ما اگر می خواستیم این سنگ سوم را بگذاریم روی سنگ دوم، مزار بابااکبر بنده خدا، شاهد ۳ سنگ می شد و… چه کار سختی داشت روز قیامت! هم الان باز متن را اصلاح کنم؛ لحد را هم سنگ حساب کنی… !! تا قیامت نشده، ۲ سنگ قبر بهم چسبیده را درآوردند و… اما، آنچه بیرون آوردنش سخت تر بود، افکاری بود که از ذهنم بیرون نمی رفت… و باز برادر سید؛ «پسر خوب! بابات الان ۹۰ سانت زیره! همچین نیست که با یه کلنگ به داخل قبر برسی!» من، اما در دلم؛ «۹۰ متر که نیست! همه اش ۹۰ سانته! تازه، ۱۰ سانت هم کمتر از یه متره! بکن دیگه… یعنی از کندن این ۲ تا سنگ، سخت تره؟!» یکی از شاگردهای برادر سید که بزرگتر و زبده تر از آن دیگری بود گفت؛ «آقا سید! توی قطعه ۲۷ یادت میاد وقتی خواستیم پدر یک شهید رو بگذاریم داخل قبر فرزندش، و اجازه داده بودن که قبر شهید رو ۲ طبقه کنیم، پیکر شهید تقریبا سالم بود و از روی صورتش قابل شناسایی؟!» برادر سید با عصبانیت گفت؛ «حالا این حرفه که تو داری می زنی؟!» و لابد در دلش ادامه داد؛ «این یارو که نزده می رقصه، تو هم داری خاطره اش رو جور می کنی!» بغض بدی گلویم را فشرده بود… یکی باید دستم را می گرفت و نجاتم می داد! من از سویی دوست نداشتم خیانت کنم به پدرم، به مزار پدرم، بلکه به خدا، به دین، به حکم دین، به سنن الهی، و از سویی دوست نداشتم خیانت کنم به محبت و خشم و مهر و قهر و جدایی و وصال شهید قطعه ۲۶… مادرم زنگ زد؛ «این یه لباس نو واسه بابااکبره. امروز خوشحاله. الان خوشحاله. هر کجای کار هستی، زیارت عاشورا بخوان»… و شگفتا! هیچ لازم نبود خودم بخوانم! گوش که تیز کردم، دیدم از چند قبر آنطرف تر از مزار پدر، دارد صدای زیارت عاشورا می آید. خیلی نگذشت که رسید به اینجا:
«السَّلامُ عَلَیْکَ یا اَباعَبْدِاللَّهِ وَ عَلَى الاَرْواحِ الَّتى حَلَّتْ بِفِناَّئِکَ عَلَیْکَ مِنّى جمیعا سَلامُ اللَّهِ اَبَداً ما بَقیتُ وَ بَقِىَ اللَّیْلُ وَ النَّهارُ وَ لاجَعَلَهُ اللَّهُ آخِرَ الْعَهْدِ مِنّى لِزِیارَتِکُمْ اَلسَّلامُ عَلَى الْحُسَیْنِ وَ عَلى عَلِىِّ بْنِ الْحُسَیْنِ وَ عَلى اَوْلادِ الْحُسَیْنِ وَ عَلى اَصْحابِ الْحُسَیْنِ».
هرگز این همه نفهمیده بودم که حسین (ع) سفینه النجات است، هرگز! زمانی که داشت بد می گذشت، دیر می گذشت، ناجور می گذشت، افتاد در سرازیری! اسم رمز شب قدر آمد و روز قبر مرا به خوشی تمام کرد! و هیچ نفهمیدم کی سنگ مزار جدید در جایش آرام گرفت! و کی، این همه زود گذشت، زمانی که داشت روی اعصاب می گذشت! «سلام بر حسین (ع)» آنهم با زبان روزه و لب تشنه زیر آفتاب، مگر بی اجر می ماند؟! و مگر می گذارد به ما سخت بگذرد سید ۷۲ تن؟! «سید ۷۲ تن»! قبر و مرگ و قدر و زندگی ما، جملگی دست سیدالشهداست. «اینجا» حسین است، «آنجا» حسین است؛ همه جا کربلاست، هر روز عاشوراست. «حسین (ع)» فقط ما را از دشمن نجات نمی دهد؛ از خودمان هم نجات می دهد، آنجا که باید! «از خودمان هم نجات می دهد، آنجا که باید!» این «سید ۷۲ تن» عجیب سفینه النجات است. اتفاقا «ناظر» هم هست! «ناظر» از این بیشتر؟! و «حاضر» از این بیشتر؟!… مات و مبهوت مانده بودم از دستگیری «سید ۷۲ تن»، حضرت ارباب… که سیدناظر بقعه ۷۲ تن هم سر رسید، با یک سربند امام حسین (ع)؛ «بیا این رو بگذار جلوی عکس بابات… ماشاء الله کار چه خوشگل از آب درومد… سرخی ها هم توی زمینه سفید، قشنگ نشسته… روح بابات شاد».
“پانوشت“
اول: من از سنگ مزار جدید پدرم، از لباس نوی بابااکبر عکس نگرفتم، با اینکه طبعا می توانستم! دوست دارم توی خواننده، این عکس را بگیری و کامنت کنی… و ایضا نظر بدهی که خوب شده یا نه؟!
دوم: در داخل ۴ قرنیز به رنگ سرخ، باید مقدار زیادی خاک و ماسه -ملات- می ریختیم تا محل اتصال سنگ سفید به قرنیزها، به خوبی و در تمام سطوح مستطیل شکل، جفت و جور شود. و اما، از آنجا که دل خودم هم روا نبود آن ۲ سنگ قبلی بهم چسبیده، یک باره از مزار پدر جدا شوند، نیز از آنجا که هرگز راضی به انتقال آن به جای دیگری جز «اینجا»، جز «آنجا» نبودم، برش هایی از سنگ قدیمی -سنگ های قدیمی- را که سنگ تراش آمد و منظم و درست تراشید، زیر سنگ جدید، یعنی در داخل قرنیزها گذاشتیم. با این کار، مهم تر از آنکه به شکل محسوسی در مصرف ملات، صرفه جویی شد، جلب رضایت سنگ اول و دوم مزار بابااکبر بود! عاقبت، همین سنگ هاست که ما در «قطعه مقدس ۲۶» به سینه می زنیم! همین سنگ ها… همین سنگ نوشته ها… و همین کتیبه ها… که نیک اگر بنگری، این کتیبه ها اساسی ترین قانون این دیارند.
روزخند/
… نه پس! میخواستید ندانید که در یکی از بازیهای گروه D جامجهانی در شهر ناتال برزیل «سوآرز» مهاجم اروگوئه ضمن گاز گرفتن بازیکن ایتالیا، رد دندانهایش را بر بدن «کیه لینی» جا گذاشت.
با این یادآوری که این ذلیلمرده در انجام این کار شنیع «هتتریک» کرده، بازتاب این اتفاق دلخراش را مرور میکنیم.
باقر نوبخت: حتی با وجود این گاز، دل سوآرز هیچ وقت با کیهلینی صاف نشد!
قالیباف: اعصابخردی سوآرز ناشی از مدیریت شهری ضعیف در«مونتهویدئو» است!
اکبر رفسنجانی: راهحل همه اینها را در نماز جمعه ۲۶ تیر گفته بودم!
زیباکلام: اگر حمایت اصلاح‌طلبان از سوآرز نبود، اروگوئه به دور بعدی صعود نمیکرد!
سعید حجاریان: دندان نیش سوآرز ستون فقرات اروگوئه است!
علی جنتی: هم سوآرز، هم کیه لینی و هم داور را باید به بخش خصوصی واگذار کرد!
دکتر الهی قمشهای: به قول خانم امیلی دیکنسون؛ تا بوس هست، گاز چرا؟!
علی لاریجانی: گاز سوآرز باعث ابتهاج مردم آمریکای جنوبی شد!
وزیر جهاد کشاورزی: شیر بعد از جامجهانی گران می‌شود!!
معصومه ابتکار: علت این حادثه، مصرف بنزین پتروشیمی در پمپ بنزینهای شهر ناتال بود!
بیژن زنگنه: گاز را هم وارد میکنیم!
محسن رضایی: با استفاده از استراتژی «گلولههای برفی» و «فدرالیسم گازی» در دولت من، شاهد این صحنهها نخواهیم بود!
حسین شریعتمداری: استثنائا در این مورد بهخصوص، سند خاصی در روزنامه موجود نمیباشد!
جواد ظریف: امیدوارم به برکت ماه رمضان، سوآرز سر عقل بیاید!
محمدرضا نعمتزاده: تجهیزات مداوای کتف گاز گرفته شده کیهلینی تا صد سال دیگر هم به ایران نمیرسد!
سعید جلیلی: سوآرز با این کار ظرفیت خودش را آزاد کرد!
وطن امروز/ ۵ تیر ۱۳۹۳
بسم الله الرحمن الرحیم…
إِلَّا الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَ ذَکَرُوا اللَّهَ کَثِیرًا وَ انتَصَرُوا مِن بَعْدِ مَا ظُلِمُوا وَ سَیَعْلَمُ الَّذِینَ ظَلَمُوا أَیَّ مُنقَلَبٍ یَنقَلِبُونَ…
“اگر سران فتنه، به اعتراف سران اسرائیل غاصب، دوستان خوب نتانیاهو محسوب می شوند، حامیان شعار «نه غزه، نه لبنان…» نیز بیشتر می خورد که فرزند صهیونیست های حرامزاده باشند! در سال هشتاد و هشت، رئیس جمهور آمریکا از شکم مردم کشورش زد و… یکی هم ریخت در حلقوم روزنامه خواری که در حرفه روزنامه دزدی، رحم حتی به روزنامه های زنجیره ای نمی کند! بعضی ها بیشتر می خورد فرزند ولخرج و پر توقع کاخ سفید -و در عین حال بی سود و منفعت برای کاخ سفید!- باشند، تا فرزند انقلاب اسلامی! اف بر حلزونی که حتی خانه روی دوش را هم به کاخ اجنبی بفروشد! آری، پاک است دامن انقلاب اسلامی از داشتن فرزندی که با حمایت از شعار «نه غزه، نه لبنان…» تیر به قلب تیرکمان کودک کرانه باختری می زند.”
ماشاءلله… آفرین…
بنویس سالار… شب قدرت با این متن و وقتی که برایش می گذاری، قشنگ تر می شود… متن از تو، دعا از ما… دعایت می کنیم.
حسین قدیانی: علی الظاهر تقدیر بر این است که شب قدرمان «قدس»ی شود! چه بهتر… 🙂
جانم فداى صاحب الزمان………………..
تبارک الله…
واقعا نمی دانم کدام بند از متن را جدا کنم؟!
بسیار عالی…
طعنه “روزنامه خوارها” عالی بود!
از این جماعت، یکی همین خبرنگارِ بی صفت بی بی سی است که بچه گربه سرگردان در آواره های غزه را می بیند و برایش دل می سوزاند اما ده ها کودک غرق در خون را نمی بیند… صدها کودک زخمی و آواره را نمی بیند…
برای حمایت از مظلومین غزه فقط کافی است انسان باشی… انسان…
“برای سرندادن شعار پست «نه غزه، نه لبنان» کافی است یک جو «انسان» باشیم، خیلی هم لازم به مسلمانی نیست!”
تبریک دوستان
شب قدری دعاهای مردم اثر کرده
گردان های القسام یه نظامی صهیونیست رو اسیر کردند
این یعنی حداقل آزاد شدن ۳ تا ۴ هزار فلسطینی و امتیازات دیگه در برنامه تبادل اسرا مثل قضیه شالیط
خدا رو شکر
این رضا پزشک، اینجا هم به فکر امتیاز دادن و امتیاز گرفتنه!!
🙂
تمنایی را نوشتید تنمایی. عبادات قبول ان شاالله
چند سال پیشا استادمون سر کلاس می گفت: این ضرب المثل “چراغی که به خانه رو است به مسجد یا کنشت حرام است” اسلامی نیست و از اسراییلیات است.
راستی چرا شما می نویسید اولا، ثانیا و ثالثا و نمی نویسید اول و دوم و سوم اینکه؟!
هر چند که زبان ما سرشار از کلمات عربی است…
“کافی است یک جو «انسان» باشی”
تا دلت به حال مظلوم مردمان اسیر ظالمانه ترین حملات وحشی ترین موجودات این روزگار به احتضار درآید…
و در این میان…
باید آنقدر پست باشی…
که شعار «نه غزه، نه لبنان…» از حنجره منحوست بیرون بریزد…
اکنون زمانی ست که تیر حامیان شعار «نه غزه، نه لبنان» به قلب تیرکمان کودک کرانه باختری، کمانه کند و به قلب سیاهشان برگردد…
“این روزها دنیا، همه دنیا، صحنه محاکمه شعار «نه غزه، نه لبنان» است.”
خدا را به حرمت خون کودکان غزه قسمت می دهیم
که مظلومان عالم را از هجمه سنگین یخبندان عصر خلاص کند و شعار «مرگ بر اسرائیل» را هرچه زوتر تحقق یابد…
خدا را به محبت حسین (ع) قسم می دهیم
که مابقی غیبت حضرت ولی عصر (عج) را بر ما ببخشاید و دنیا را به حضور حضرتش روشن کند…
خدا را به دستان بریده حضرت عباس (ع) قسم می دهیم
که هم قدمی ما را با ماه، هر چه زودتر به هم نفسی با خورشید گره زند…
که هوای بی هوای این دنیا، هوایش را کم دارد…
«بک یا الله»…
أین بقیة الله…؟!
آقا کل متن یک طرف، عنوان یک طرف! “یوم الحساب «نه غزه، نه لبنان»” احسنت!
“خدایا! گمانم غزه، آسمان می خواهد… جرعه ای نور… و تحقق وعده ظهور… خدایا! گمانم دل مسجدالاقصی، «بک یا الله» بقیه الله را می خواهد…”
سلام
…………………..
قاطعیت(گفت و شنود)
گفت: رئیس کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس گفته است اگر در مذاکرات هسته‌ای به توافق جامع نرسیم، تولید غنی‌سازی ۲۰ درصدی را از سر می‌گیریم.
گفتم: خب! اصلا چرا با دستپاچگی و قبل از این که از حریف امتیازی بگیریم، تولید اورانیوم ۲۰ درصد غنی شده را متوقف کردیم و اورانیوم ۲۰ درصدی موجود را اکسیده کردیم که حالا افسوس آن را بخوریم؟!
گفت: چه عرض کنم؟! حالا تازه به فکر قاطعیت افتاده‌ایم؟!
گفتم: مسافری در یکی از شهرها با چند نفر دعوایش شد و به او ناسزا گفتند، وقتی مسافر به شهر خودش رسید، پشت بام خانه را سوراخ کرد و رو به آن شهر فریاد زد، فلان و فلان و فلان هم خودت هستی و… همسرش صدایش کرد و گفت؛ بس کن دیگه! بیا پائین! الان خون راه می‌اندازی!
متن کامل پیام حضرت امام به مناسبت پذیرش قطعنامه ۵۹۸ –
http://farsnews.com/newstext.php?nn=8604170080
بیشتر از ٢٠ که نمره نداریم؟
٢٠
شعارک روزنامه خوارهاى متقلب… واقعاً شعارکى بیش نبود
و خدایی که آتش را بر “خلیل” گلستان کرد بر “الخلیل “هم مى تواند!
مرگ بر اسرائیل
واقعاً با تمام تبلیغات گسترده به نفع جانیان صهیون، و سانسور کامل خبری از جنایات آنها در غزه، در هیچ نقطه دنیا جز اعتراض به جنایات صهیون‌ها حرکتی دیده نشد.این یعنی اوج شکست آمریکا و پیروزی مقاومت “بخوانید ایران”.
ممنون که شب قدر ما را انصافا “قدس”ی کردید.
“و لقد کتبنا فی الزبور من بعد الذکر أن الأرض یرثها عبادی الصالحون…”.
احسنت برادر
اصلا کاری با مسجد، روا بودن و نبودن، و این شعارها ندارم. اما خداییش همانطور که امریکا از اسرائیل، هم حمایت معنوی و هم مالی و نظامی می کنه، ما نباید به عنوان یک انسان، نه مسلمان، حمایت کنیم؟! اینکه بعضی از داخل نشینان و همه خارج نشینان سکوت کردند، دو دلیل دارد: هم خجالت می کشن، هم امریکا و غرب به آنها منافع و کار و زندگی داده، می ترسن از دست بدن! بگذارید یک روزنامه نگار دستگیر بشه، بلدند دم از حقوق بشر بزنند!
پارسال روز قدس و شبهای قدر استانبول بودیم. همه آنها (مردم استانبول) چنان از فلسطین حمایت می کردند که نگو و نپرس! یک رستوران هم بود که نوشته بود هر کس غذا از این رستوران بگیرد تخفیف دارد و در آمدش برای مردم فلسطین است! اسم رستوران هم “فلسطین” بود! حالا خودتون قضاوت کنید…
شب قدر قدسی تان قبول باشد آقای قدیانی!
شما فوق العاده اید… بی مکث، بی تعلل تمام متن را خواندم و چقدر لذت بردم از این بیان شیوا و روان و دلنشین.
خدا به حق این روزها و شب ها، عاقبتتان را ختم به خیر کند.
دوستان! میشه به جای من کامنت نذارید؟ 🙁
بچه ها، به خوبی از خلق این متن شب قدری، و نظر کرده! تمجید کردند. (یادش بخیر قدر نویسی های ۹۰!)
لکن من یک سوال دارم؟!
آیا وطن فروش خائن در لباس فتنه گری، بدتر از کافر حربی و داعش و صهیونیست هست یا نیست؟! اونم کدوم وطن؟! “جمهوری اسلامی ایران”…
من جواب سوالم رو گرفتم… 🙂
شک نکنید هنوز هم بر سر همون شعار “نه غزه نه لبنان” هستن؛ باور ندارید؟
صفحه یک امروز روزنامه های زنجیره ای رو ببینید. هیچ اثری از غزه نیست!!
زیادی خوب نوشتید. ممنون…
اونایی که الان ایراد می گیرند و میگن چرا ما به سوریه و فلسطین کمک می کنیم، مطمئناً اگر اسراییل به ایران حمله کرده بود، همین ها می گفتن چرا تو فلسطین و سوریه جلوی دشمن رو نگرفتید؟! باز یه جور دیگه زبونشون سر نظام دراز بود.
دوستان محترم؛
از آنجا که متن در روزنامه وطن امروز، مختصری تغییر دارد، متن الان وبلاگ را تا تغییر نکرده، در اینجا کامنت می کنم…
صرف نظر از صهیونیست های وحشی و شیوخ شکم پرست عرب، سرافکنده ترین مردم این روزگار، بلکه خجل ترین نامردمردم این عصر، همان فتنه پیشگانی هستند که روز قدس سال هشتاد و هشت، دست آخر، موضع در پستوی خود را علنی کردند و شعار «نه غزه، نه لبنان» را آشکار سردادند. بشنوید! این خشم و خروش همگانی علیه اسرائیل، لعن و نفرین جهانیان بر سرایندگان شعار «نه غزه، نه لبنان» نیز هست! «غزه» اگر از نظر جغرافیایی، «باریکه» ای بیش نیست، لیکن از حیث وجدان، به محل تقسیم ۲ جناح حق و باطل امروز دنیا تبدیل شده. بی شک، هر آنکه به «غزه» به «قدس» به «فلسطین» به «خط مقدم مقاومت» به «سوریه مظلوم» به «اسد» به «نهر» به «بحر» و به «لبنان… و بلندی های جولان»، «نه» گفته باشد، ابتدا باید شستشویی کند… از آن شست و شوها! و آنگه پای به «خرابات مقاومت» گذارد، که «نه» به این «مفاهیم بلندبالا»، «نه» به «پیش پا افتاده ترین اصول انسانیت» است. برای سرندادن شعار پست «نه غزه، نه لبنان» کافی است یک جو «انسان» باشیم، خیلی هم لازم به مسلمانی نیست! واضح است؛ شعاری چون «نه غزه، نه لبنان» از آنجا که کیلومترها جلوتر از همصدایی با صهیونیست هاست، وجدان آدمی را آلوده و سراسر وجودش را رسما ناپاک می کند. قدر مسلم، روزنامه خواری که از روزی نامه گرفته تا شب نامه و چه و چه، سنگ سرایندگان این شعار ضد انسانی را به سینه زده، بیشتر می خورد فرزند فتنه و فریب و دغل و دروغ و تهمت و آشوب و دوز و کلک باشد، تا فرزند انقلاب اسلامی! اگر سران فتنه، به اعتراف سران اسرائیل غاصب، «دوستان خوب نتانیاهو» محسوب می شوند، حامیان شعار «نه غزه، نه لبنان» نیز بیشتر می خورد که فرزند صهیونیست های حرامزاده باشند! در سال هشتاد و هشت، رئیس جمهور آمریکا از شکم مردم کشورش زد و… یکی هم ریخت در حلقوم روزنامه خواری که در حرفه روزنامه دزدی، رحم حتی به روزنامه های زنجیره ای نمی کند! بعضی ها بیشتر می خورد فرزند ولخرج و پر توقع کاخ سفید -و در عین حال بی سود و منفعت برای کاخ سفید!- باشند، تا فرزند انقلاب اسلامی! بگذریم که این جماعت، هم از توبره دشمن می خورند، هم از آخور دوست! و بیشتر هم از این دومی! بیت المال را می گویم! دقیقا! بیت المال شرکت هایی که به وقتش خصوصی است، به وقتش عمومی، به وقتش هم خصوصی، هم عمومی، و باز هم به وقتش هیچ کدام! بیت المال کارگزاران! در بی شرفی مالی جماعت روزنامه خوار، همین بس که با پول این مردم علیه مبانی این مردم، و با پول این نظام، علیه مبانی این نظام، قلم فرسایی می کنند! اف بر حلزونی که حتی خانه روی دوش را هم به کاخ اجنبی می فروشد! آری، پاک است دامن انقلاب اسلامی از داشتن فرزندی که با حمایت از شعار «نه غزه، نه لبنان» تیر به قلب تیرکمان کودک کرانه باختری می زند. و گلوله به سینه مقاومت، به سینه سنگ می زند. اما چه شد که بعضی ها آنهم در روز قدس… آنهم در روز قدس… آنهم در روز قدس، به صرافت شعار «نه غزه، نه لبنان» افتادند؟! تا به این سئوال، پاسخ دهیم، عجالتا جا دارد شخصا، مایه از مختصر آبرویی که نزد مسئولان این نظام الهی دارم بگذارم و تمنایی بکنم؛ «بزرگواران! شعار «نه غزه، لبنان» از نظر ما همین است، اما از آنجا که سرایندگان این شعار، یک «جانم فدای ایران» (!) هم به آخر این شعار، اضافه کرده بودند، نیز از آنجا که نیروهای تکفیری داعش، در همسایه غربی، بیش از خود عراق، اغلب برای ایران خودمان رجز می خوانند، آیا روا نیست جماعتی از این ترمزبریده های مدعی فدایی ایران را از طریق تصاویر سال ۸۸ شناسایی، و من باب نیل به آرزوی شان (!) رهسپار نبرد با سلفی هایی کنیم که چشم بد به خاک وطن دارند؟؟!! من البته خود می دانم جمهوری اسلامی قصد مداخله به این معنی در ماجرای عراق ندارد، اما بیم از آن دارم که این ایران اولی ها، به سبب نهایت عشق شان به این مرز و بوم (!) و اوج روحیات فدامنشانه (!) عن قریب به سیم آخر زده، نه که خیلی هم در ادعای فدای ایران شدن صداقت دارند (!) کار دست خودشان بدهند!!» از این التماس، هر چه زودتر برگردیم به متن… اما از این شعار «نه غزه…» چند پله، چند سال عقب برگردی، به ضرب المثل «چراغی که به خانه رواست، به مسجد حرام است» می رسی! زنجیره ای ها، و بدترین جماعت شان یعنی روزنامه خوارها، مکرر و مرتب، این ضرب المثل را در روزنامه ها، هفته نامه ها، ماه نامه ها، فصل نامه ها، سال نامه ها و دیگر آه و ناله های خود نشر می دادند؛ «اساسا چرا جمهوری اسلامی، چراغی که باید در خانه بسوزد، حرام مسجدالاقصی می کند؟!» دقت کنید! ما با جماعتی طرفیم که به جای مواخذه آمریکای ظالم بابت حمایت بی چون و چرا از صهیونیست های ظالم تر، جمهوری مظلوم اسلامی را به خاطر بدیهی ترین کمک انسانی که یک نظام می تواند داشته باشد، محاکمه می کنند!! اولا؛ بنیانگذار این انقلاب یعنی امام خمینی (ره) از همان سال ۴۲ که علم نهضت را برافراشت، به موازات مبارزه با طاغوت، بلکه بیشتر و پیشتر، اسرائیل را هدف گرفته بود. اساسا حمایت از قدس شریف و مبارزه با صهیونیسم در ذات انقلاب اسلامی و جمهوری اسلامی است. فلذا آن روز که جمهوری اسلامی، دفاع از فلسطین نکند، جمهوری اسلامی نخواهد بود. ثانیا؛ سهل ترین آمیزه های انسانی، دفاع از قدس، و در اینجا مردم غزه را بر نظام ما واجب می کند. ثالثا؛ بدیهی ترین آموزه های اسلام بهکذا. بنابراین محل خرج مثال بالا هرگز نمی تواند این مقال باشد. این، چراغی است که جلوتر از مسجدالاقصی، مشغول سوختن در همین ام القرای خودمان، خانه خودمان است. از مسئولان ارشد اما قدیمی موساد، چندی پیش به «هاآرتص» گفته بود؛ «نتانیاهو دوست دارد به ایران حمله کند، واقعا بنای این کار را هم دارد، اما چه کند که فعلا در باریکه غزه گیر کرده»! صرف نظر از این اعتراف -که البته از این دست اعترافات بسیار است!- تحلیل روشن و منطبق بر واقعیتی وجود دارد مبنی بر اینکه؛ «هر وقت اسرائیل، از لبنان، سوریه و فلسطین خیالش جمع شد، هدف بزرگی جز حمله به ایران ندارد. خب! هر عقل سلیمی حکم می کند که ما با حمایت از «خطوط اول مقاومت»، زبان نفهم ترین دشمن خود، بلکه زبان نفهم ترین دشمن همه بشریت را در همان مرزهای خودش عقب نگهداریم». به جد بر این باورم مهمترین چراغ از چراغ های جمهوری اسلامی که مشغول سوختن در خانه است، همین حمایت حکومتی – مردمی ما از موضع مقاومت است. این چراغ، در هیچ مسجدی نمی سوزد، الا در تمام مساحت ایران عزیز و دوست داشتنی. و این وسط، آنچه به هیچ وجه نباید ناگفته بماند، ذکر این مهم است که بر فرض، روزی خیال اسرائیل از جاهایی راحت شد! قدر مسلم شیربچه های سپاه سرافراز و بی بدیل قدس، آن روز و آن روزها نماز را در قبله اول خواهند خواند و یک بار برای همیشه، اسرائیل را از صحنه روزگار محو خواهند کرد. منتهای مراتب، سخن از امروز است و واقعیت های روز. این واقعیت ها به ما می گوید که هم باید شاکر مقاومت در خطوط اول مقاومت علیه اسرائیل باشیم، هم بالاتر، حامی آن. با همه این اوصاف، جماعت دونی را می شناسم که پیش از شعار «نه غزه، نه لبنان» علی الدوام طعنه می زدند؛ «چراغی که به خانه رواست، به مسجد حرام است»! فی الحال، مهمترین حامی اسرائیل، آمریکاست، اما مهمترین حامی قدس شریف، جمهوری اسلامی ایران است. بینی و بین الله کدام یک از این ۲ حامی، میان مردم دنیا، حتی میان یهودیان آزاده، جایگاه بهتری دارند؟! در قصه قدس که ان شاء الله پایان -حتما بخوانید آغاز!- خوشش را با ظهور بقیه الله خواهیم نوشت، هر چقدر آمریکای حامی اسرائیل منفور است، از ایران حامی فلسطین با احترام و عزت یاد می شود. و اگر این مهم، یک افتخار بین المللی بی مثال و فراملی است، باید از جماعت مذکور پرسید؛ «سخن از کدام مسجد می گویید، وقتی چراغ حمایت از قدس، این همه ملی، فراملی و دقیقا در خانه می سوزد؟!» این روزها، روز عزای شعار «نه غزه، نه لبنان» است، چرا که دنیا به این بزرگی، با همه وسعت و مساحت، دارد به غزه عزیز، «آری» می گوید. و ما این را از قبل گفته بودیم که گفتمان فتنه گران، در ابعاد جهانی هم خریدار ندارد و منجر به روسیاهی بیشترشان خواهد شد. بعضی ها چون خود نگارنده گاهی از موضع حق و عدل، و به درستی، دستگاه قضا را خطاب قرار می دهیم که چرا سران فتنه را محاکمه نمی کند؟! و چرا به سزای اعمال ننگین شان نمی رساند؟! طرفه حکایت را نگاه کن! من، خودم به جای قوه مظلوم قضائیه جواب خودم را می دهم؛ «دنیا را نگاه کن! محاکمه از این بهتر؟ از این بیشتر؟ این روزها دنیا، همه دنیا، صحنه محاکمه شعار «نه غزه، نه لبنان» است». حالیا! دنیا را بنگرید که دارد اعدام می کند این شعار را. چه می گویم؟ که آنچه انجام می دهد، بسی بدتر از اعدام است! روز قدس سال ۸۸ که به پنجمین سالگردش نزدیک می شویم، ما و ملت، شعارمان این بود؛ «مرگ بر اسرائیل» اما فتنه گران، زنجیره ای ها، روزنامه خوارها، سران فتنه و الباقی عوضی هایی که آخرین آدینه رمضان، ما روزه خوردن شان را دیدیم، اما نماز خواندشان را نه، شعار می دادند؛ «نه غزه، نه لبنان». حال بنگرید دنیا، شعار ملت ما را دست گرفته یا شعارک روزنامه خوارهای متقلب را؟! رفراندوم از این واضح تر؟! آمریکا بخواهد یا نخواهد و خوشش بیاید یا نیاید، دنیا با غزه است، نه اسرائیل. و دنیا با ماست، نه همصدایان با اسرائیل. این وسط، شیوخ عرب، کاری هم برای غزه نکنند، خون کودک غزه کار خودش را بلد است. اینک برد گریه های دخترک باریکه نشین تا خیابان چندم منهتن هم رسیده… و خیلی وقت است از سد «گنبد آهنین دلار» و «سپر ضد موشکی پروپاگاندا» عبور کرده! روزنامه را می توان دزدید، قلم را می توان فروخت، جریده را می تواند خورد، اما اصحاب حقیقی رسانه، مگر مرده اند که قطرات اشک «مادر طفل ۶ ماهه شجاعیه» در لا به لای شعار «نه غزه…» سانسور شود؟! بی بی سی و سایر شبکه های مورد علاقه آقای رفسنجانی، هر گونه که می خواهند اخبار غزه را پوشش دهند! خداوند بلد است چگونه از «تیرکمان»، «رسانه» بسازد! و از «سنگ»، «قلم»! «نون و القلم و ما یسطرون»… خون و القلم و ما یسطرون… خدایی که آتش را بر «خلیل» گلستان کرد، بر «الخلیل» هم می تواند! غزه، خیلی وقت است که دیگر یک «باریکه» نیست. «آقای ما»، «آقای مقاومت»، یک «چفیه» روی دوش شان انداخته… که امروز دیگر، همه احرار عالم، همین چفیه را روی دوش انداخته اند. چفیه، عربی و فارسی و مسلمان و مسیحی ندارد! این بیرق مشترک آزادگان همه دنیاست! این لباس همه دنیاست! ماه و ستاره ها، در جای جای دنیا، «چفیه بر دوش» به مقاومت غزه عزیز، «آری» گفته اند… و می گویند، اما روی دوش آفتاب، این چفیه، دیدنی تر است… و این زمین، با حضرت صاحب الزمان (عج) از این هم دیدنی تر است… خدایا! گمانم غزه، آسمان می خواهد… جرعه ای نور… و تحقق وعده ظهور… خدایا! گمانم دل مسجدالاقصی، «بک یا الله» بقیه الله را می خواهد…
سنگربان قشنگ گفته؛ زیادی خوب نوشتید!
“روزنامه را می توان دزدید، قلم را می توان فروخت، جریده را می تواند خورد، اما اصحاب حقیقی رسانه، مگر مرده اند که قطرات اشک «مادر طفل ۶ ماهه شجاعیه» در لا به لای شعار «نه غزه…» سانسور شود؟! بی بی سی و سایر شبکه های مورد علاقه آقای رفسنجانی، هر گونه که می خواهند اخبار غزه را پوشش دهند! خداوند بلد است چگونه از «تیرکمان»، «رسانه» بسازد! و از «سنگ»، «قلم»! «نون و القلم و ما یسطرون»… خون و القلم و ما یسطرون… خدایی که آتش را بر «خلیل» گلستان کرد، بر «الخلیل» هم می تواند!”
متن هایی که خشم انقلابی دارند
فوق العاده اند
به به از این صفحه یک “حرفه ای، تاثیر گذار و شیک”
http://www.vatanemrooz.ir/newspaper/page/1371
دم دوستان “وطن امروز” گرم!
ــــــــــــــــــــــــــــــــــ
“اصرار اصلاح طلبان {بی شرف} بر «نه غزه، نه لبنان»
http://www.vatanemrooz.ir/?nid=1371&pid=2&type=0
با خندیدن حضرت دلبر، من که خیلی صفا کردم. شما هم ببینید و کیف کنید:
http://snn.ir/NSite/FullStory/Video/?Serv=12&Id=334695&Sgr=137
(فقط صلواتش یادت نره)
خدایی که آتش را بر «خلیل» گلستان کرد، بر «الخلیل» هم می‌تواند!
اف بر حلزونی که حتی خانه روی دوش را هم به کاخ اجنبی می‌فروشد!
رهبر انقلاب اسلامی به موضوع معماری ساخت و سازها در تهران نیز اشاره کردند و گفتند: حقیقتاً معماری و نمای تهران، نمای یک شهر اسلامی نیست و شهرداری و شورای شهر باید این موضوع را جزو جدی ترین مسائل خود بدانند.
حضرت آیت الله خامنه ای با اشاره به تأثیرگذاری معماری و نمای ساخت و سازها بر فضای سبک زندگی افزودند: باید هرچه ممکن است محیط زندگی شهر، بگونه ای طراحی و ساخته شود که تحقق سبک زندگی اسلامی راحت تر، امکان پذیر باشد.
به جای امیر!
آقا پیداتون نبود، گذاشتیم تا خبری ازتون بشه. چشم! دیگه به جای شما نمی گذاریم……………..
آقا سید گل گفتی، اصلاح طلبان واقعاً بی شرف. صبح بعد از جنایت شجاعیه، صفحه اول روزنامه ها رو می دیدم، برام سوال بود که چرا خبری از غره در صفحات اول این روزنامه ها نیست؟ خبری اینقدر داغ و دردناک که مردم کشورهای دیگه برای تظاهرات و اعتراض به این کشتار خونین، مقابل پلیس کشورشون قرار گرفتند… بعد اینجا اینطوری! وضعیت اینها واقعا افتضاحه!
داداش حسین؛ حقیقتا این متن شما خیلی به موقع بود. قلمت پر نور…
ببخشید، این قسمت متن کنایه به چی دارد؟
“قدر مسلم، روزنامه‌خواری که از روزی‌نامه گرفته تا شب‌نامه و چه و چه، سنگ سرایندگان این شعار ضد انسانی را به سینه زده، بیشتر می‌خورد فرزند فتنه و فریب و دغل و دروغ و تهمت و آشوب و دوز و کلک باشد تا فرزند انقلاب اسلامی!”
احترام! (گفت و شنود)
گفت: بعد از اینهمه جنایات وحشیانه صهیونیست‌ها در غزه و قتل‌عام فجیع زن و مرد و کودکان مظلوم، هنوز هم سران و عوامل فتنه حاضر نیستند به خاطر شعار اسرائیل‌پسند «نه غزه، نه لبنان» توبه کنند و از ملت‌های مسلمان پوزش بخواهند.
گفتم: کجای کاری؟! بی‌توجهی روزنامه‌های تحت مدیریت آنها نسبت به جنایات صهیونیست‌ها و خودداری از انعکاس مظلومیت مردم غزه به جایی رسیده که صدای اعتراض شبکه بی‌بی‌سی را هم درآورده است.
گفت: بی‌بی‌سی که باید از این حرکت فتنه‌گران خوشحال باشد. چرا اعتراض کرده؟
گفتم: برای اینکه اگر همینطور پیش بروند دست‌های پشت پرده برخی از سران و عوامل فتنه خیلی بیشتر از قبل رو می‌شود.
گفت: حالا چرا حاضر نیستند از شعار نه غزه نه لبنان توبه کنند؟!
گفتم: چه عرض کنم؟! شخصی موعظه می‌کرد و می‌گفت؛ دروغگویی مادر همه گناهان است و بعد به یکی از حاضران گفت؛ چرا از دروغگویی دست برنمی‌داری؟ یارو جواب داد؛ خب! واسه اینکه، احترام مادر واجبه!
سلام و علیک
دست مریزاد. خسته نباشی برادر. مثل چایی و خرمای شیرین سر سفره افطار، واقعا به همه بر و بچه های حزب اللهی انرژی دادی. دست حق به همراهت. بنویس که خوب می نویسی…
انتساب شعار «نه غزه نه لبنان» به اصلاح‌طلبان دروغ است
http://www.farsnews.com/newstext.php?nn=13930430000950
طفلی سنگ پا اسمش بد رفته!
“اصرار اصلاح طلبان {بی شرف} بر «نه غزه، نه لبنان»
http://www.vatanemrooz.ir/?nid=1371&pid=2&type=0
مثل اکثریت قریب به اتفاق مواقع بود؛ عالی!
“برای سر ندادن شعار پست «نه غزه، نه لبنان» کافی است یک جو «انسان» باشیم”
توقعات بالایی دارید از این جماعت…
ماشاءالله. ان شاء الله خدا ازتون قبول کنه.
خدا به قلمتون خیر کثیر بدهد ان شاء الله
یا علی
“برای غزه و تنهایی‌اش”
آخرین سروده‌ی استاد قزوه
کجایی آقا سیدموسی؟
کجایی که غزه را دارند سر می‌برند
در طشت سازمان ملل
و پنج به‌علاوه‌ی یک همینطور بی‌خیال
دو هفته است که می‌خواهد
چند دلار را آزاد کند
به ابوموسی اشعری بگو برگردد عقب
پول دولت را خودمان می‌دهیم
بگو که اینقدر دست ندهد به جان کری
که دستش خورده به دست اوباما
نمی‌شود که تا همیشه
خط فیلادلفیا مسدود باشد
و سیسی برای خودش پپسی باز کند
که فرودگاه غزه همچنان خاموش باشد
بی‌باند و بی‌هواپیما
نمی‌شود که تو یک کشور باشی بی‌فرودگاه
بندر باشی بی‌دریا
و تنها راه دسترسی‌ات قبرستان بن گوریون باشد در تل ابیب
نمی‌شود که هم با تل ابیب خواهر باشی هم با تبریز
نگاه کن!
دارند شلیک می‌کنند به غزه
به خان یونس
به مناره‌ی مسجد سیدهاشم
مزار هاشم بن عبدمناف
نگاه کن!
دارند پای غزه را سوراخ می‌کنند
و غزه فقط نگاه می‌کند غضب‌آلود
چونان باتیس در برابر اسکندر
بر پای سوراخ‌شده‌اش طناب می‌اندازند و می‌کشند
اوباما هورا می‌کشد
و دست می‌زند برای اسرائیل
پان کی مون هورا می‌کشد و متاسف است برای خرس قطبی غمگین
داعش هنوز سر شیعه می‌برد و سرش گرم جهاد نکاح است
و اولاند اسب‌هایش را زین کرده تا کسی تظاهرات نکند
شمار شهیدان به ۱۰۰ رسید
و شیخ نفت هنوز دنبال سوسمارهای جوان می‌گردد
شمار شهیدان از ۲۰۰ گذشت
و شیخ نفت هنوز از حجله‌اش بیرون نیامده است
شمار شهیدان به ۳۰۰ رسید
تقبل‌الله یا شیخ
خدا قبول کند قیلوله‌هایت را
شمار شهیدان به ۵۰۰ رسید
و شیخ نفت از خواب صبحگاهی برخاسته و در اینترنت
دنبال قیمت تازه‌ی نفت می‌گردد
ما هم کماکان داریم رقیق می‌شویم
می‌بینی آقا امام موسای صدر
دنیا چقدر کثیف شده است؟
عالی بود…
معلومه اونقدر این فراز جوشن رو مخلصانه خوندید که این متن نورانی و پر برکت رو نوشتید…
«««یا نُورَ النُّورِ، یا مُنَوِّرَ النُّورِ، یا خالِقَ النُّورِ، یا مُدَبِّرَ النُّورِ، یا مُقَدِّرَ النُّورِ، یا نُورَ کُلِّ نُورٍ، یا نُوراً قَبْلَ کُلِّ نُورٍ، یا نُوراً بَعْدَ کُلِّ نُورٍ، یا نُوراً فَوْقَ کُلِّ نُورٍ، یا نُوراً لَیْسَ کَمِثْلِهِ نُورٌ»»»
خدا قوت و التماس دعا
مطلب شما در سایت حرف تو انتشار یافت
http://harfeto.ir/?q=node/30429
بی شک یورش بی سابقه به غزه، دل همه مسلمانان را به درد می آورد و دیر یا زود، بر آتش خفته غیرت جهان اسلام علیه اسراییل می دمد. این واقعه به معنی شعله ور شدن آتش جنگ آرمگدون است در ادبیات مسیحیان بنیادگرا (برخاسته از متون محِرف توراتی) تکلیف نهایی بشر و دستیابی به حکومت جهانی بنی اسراییلی در جنگ آرمگدون و پس از رویارویی دو جبهه یهود و حامیانش از یکسو و جهان اسلام و هم پیمانانشان از دیگر سو معلوم می شود. در واقع اشرار یهود تنها راه خلاصی خود از دست مسلمانان و دستیابی به حکومت جهانی را در واقعه آرمگدون جستجو می کنند. حال، چنانچه از میانه یورش داعش (که خود دست پرورده غرب و صهیونیسم است) و هجمه به غزه، این رویارویی مطلوب یهود اتفاق بیفتد، غرب و صهیونیست ها مجال می یابند تا برای همیشه ضمن ریشه کن کردن دودمان مسلمانان مستضعف، آخرین بخش از پروژه دولت جهانی یهودی را عملیاتی کنند. در این میان اقوامی که واجد کمترین پیوستگی با اشرار یهود هستند و با اتکا به باور مهدوی و اخرالزمانی، واجد بیشترین آمادگی برای مقابله با استکبار و صهیونیسم هستند، نشانه تیر بلای ائتلاف صلیب و سلفی و صهیون واقع می شوند. سوریه، عراق، لبنان و ایران مصادیق این گروه مقدس اند. ضمن آنکه گروه ائتلافی نامقدس (صلیبی، سلفی و صهیون) امید می ورزد که مستضعفان مومن را با تحمیل فشار، وادار به عکس العمل و در نتیجه ورود به جنگ آرمگدون مورد نظر یهود کند. متذکر می شوم که این آخرالزمان مجعول یهودی، نسبتی با موضوع ظهور امام زمان علیه السلام و نشانه های مذکور در روایات ندارد. دراین شرایط
– باید هوشیار بود و در میدان دشمن بازی نکرد.
– در تمام تحلیل های جعلی بنیادگرایان انجیلی (در غرب و بویژه در آمریکا) روسیه را به عنوان هم پیمان با اعراب مسلمان در واقعه آرماگدون معرفی می کنند. مباد که ناخواسته برای آن تحلیل جعلی، مصداق واقعی فراهم شود.
– ضرورتا می بایست از بروز عکس العمل مطالعه نشده و میدانی شدید در برابر آنچه در غزه می گذرد، خودداری کرد
– از آنجا که مستضعفان در اضطرار شدید واقع شده اند، می بایست در این ایام و شبها برای فرج امام زمان علیه السلام دعا کرد، به امید آنکه از میان همین وقایع، فرج برسد و شر اشرار برای همیشه از سر مسلمانان و مستضعفان کوتاه شود.
منبع: موعود
آخرین شعر علیرضا قزوه
برای غزه و تنهایی اش
کجایی آقا سید موسی؟
کجایی که غزه را دارند سر می برند
در طشت سازمان ملل
و پنج بعلاوه یک همینطور بی خیال
دو هفته است که می خواهد
چند دلار را آزاد کند
به ابوموسی اشعری بگو برگردد عقب
پول دولت را خودمان می دهیم
بگو که اینقدر دست ندهد به جان کری
که دستش خورده به دست اوباما
نمی شود که تا همیشه
خط فیلادلفیا مسدود باشد
و سیسی برای خودش پپسی باز کند
که فرودگاه غزه همچنان خاموش باشد
بی باند و بی هواپیما
نمی شود که تو یک کشور باشی بی فرودگاه
بندر باشی بی دریا
و تنها راه دسترسی ات قبرستان بن گوریون باشد در تل ابیب
نمی شود که هم با تل ابیب خواهر باشی هم با تبریز
نگاه کن!
دارند شلیک می کنند به غزه
به خان یونس
به مناره مسجد سیدهاشم
مزار هاشم بن عبدمناف
نگاه کن!
دارند پای غزه را سوراخ می کنند
و غزه فقط نگاه می کند غضب آلود
چونان باتیس در برابر اسکندر
بر پای سوراخ شده اش طناب می اندازند و می کشند
اوباما هورا می کشد
و دست می زند برای اسرائیل
پان کی مون هورا می کشد و متاسف است برای خرس قطبی غمگین
داعش هنوز سر شیعه می برد و سرش گرم جهاد نکاح است
و اولاند اسب هایش را زین کرده تا کسی تظاهرات نکند
شمار شهیدان به ۱۰۰ رسید
و شیخ نفت هنوز دنبال سوسمارهای جوان می گردد
شمار شهیدان از ۲۰۰ گذشت
و شیخ نفت هنوز از حجله اش بیرون نیامده است
شمار شهیدان به ۳۰۰ رسید
تقبل الله یا شیخ
خدا قبول کند قیلوله هایت را
شمار شهیدان به ۵۰۰ رسید
و شیخ نفت از خواب صبحگاهی برخاسته و در اینترنت
دنبال قیمت تازه نفت می گردد
ما هم کماکان داریم رقیق می شویم
می بینی آقا امام موسای صدر
دنیا چقدر کثیف شده است؟
http://www.ghazveh.blogfa.com/post-425.aspx
ببخشید ندیدم مرتضی اهوازی گذاشتند!
سلام
هر چند دیر به غزه پرداختید و توقع بیشتری از قطعه هست، اما متن خوب و مناسب بود.
در خصوص آینده نیز به نظرم باید مجددا این مساله مد نظر قرار داشته باشد به خصوص برای روز قدس.
پیشنهاد مطالعه تحلیل خبرگزاری فارس در خصوص این که این جنگ اخیر چند روزه خواهد بود؟
http://www.farsnews.com/newstext.php?nn=13930430000658
«وَ اِذا قیلَ لَهُمْ لا تُفْسِدُوا فی الْاَرْضِ
قالُوا اِنَّما نَحْنُ مُصْلِحُون.
اَلا اِنَّهُمْ هُمُ الْمُفْسِدُون.»
بقره، ۱۱
—————————————
دانلود آهنگ ضد صهیونیستی حامد زمانی به نام می کشیم:
http://www.mashreghnews.ir/files/fa/news/1393/4/31/662305_671.flv
غزه، آفتاب، ماه، ستاره ها، اشک و دل هایی پر خون
اللهم عجل لولیک الفرج
سلام خدمت برادر گرامی
تکلیف ما بازنشر مطالب خوب شماست
انشاالله افتخار دهید در رشت خدمت شما باشیم
مشتاق دیدار
التماس دعا
از میان سایت های خبری، که متن زیبای داداش حسین رو بازنشر داده بودند، برخی این بخش رو با پررنگ کردن، بیش از پیش مورد توجه قرار داده بودند… طنزهای جدی شما، برای همه دلنشینه… احسنت:
عجالتا جا دارد شخصا از مسؤولان این نظام الهی تمنایی بکنم؛ «بزرگواران! شعار «نه غزه، نه لبنان» از نظر ما همین است اما از آنجا که سرایندگان این شعار، یک «جانم فدای ایران»(!) هم به آخر این شعار، اضافه کرده بودند، نیز از آنجا که نیروهای تکفیری داعش در همسایه غربی، بیش از خود عراق اغلب برای ایران خودمان رجز می‌خوانند، آیا روا نیست جماعتی از این ترمزبریده‌های مدعی فدایی ایران را از طریق تصاویر سال ۸۸ شناسایی، و من باب نیل به آرزوی‌شان(!) رهسپار نبرد با سلفی‌هایی کنیم که چشم بد به خاک وطن دارند؟! من البته خود می‌دانم جمهوری اسلامی قصد مداخله به این معنی را در ماجرای عراق ندارد اما بیم از آن دارم که این ایران اولی‌ها، به سبب نهایت عشق‌شان به این مرز و بوم(!) و اوج روحیات فدامنشانه(!) عن‌قریب به سیم آخر زده، نه که خیلی هم در ادعای فدای ایران شدن صداقت دارند(!) کار دست خودشان بدهند!»
شب بیست و یکم امسالف ناطق رو مشهد و حرم امام رئوف راهش ندادیم! رفته حرم حضرت امام (ره) اونجا عقده گشایی کرده!! یکی به داد اینها برسه دارن دق می کنند…
http://www.jahannews.com/vdccmsq112bqm08.ala2.html
به وبلاگ ما هم سر بزنید:
http://paydar1357.blogfa.com
دوباره اومدم اینجا تشکر کنم.
الهی خدا همه دشمنان اسلام رو نابود کنه. از سردمدارانشان تا همه اونهایی که محبت این ها رو توی دلشون دارن…
خدا خیرتون بده.
دیشب خواهرم داشت شبکه های تلویزیون رو مرور می کرد. روی شبکه نسیم نگه داشت. مجری برنامه آبرنگ داشت می گفت ما به هر حال برنامه خودمون رو داریم و طبق روال جوک و خاطرات خنده دار رو تعریف می کنیم ولی شما که می خندید به یاد مردم غزه باشید! مسخره تر از این هم ممکنه؟! تو جوک بگو من بخندم، با خنده یاد مردم غرق در خون و آتش غزه باشم! نمی تونم این حرف رو هضم کنم!
مرگ بر اسرائیل و انگلـــــــیس که هر چه می کشیم زیر سر انگلیس است! هر کاری و آشوبی بخواد انجام می ده و امریکا و دیگران را به ساز خودش می رقصونه! بهم خرده نگیرید ولی در بین استکبار جهانی از انگلیس بیشتر تنفر دارم.
http://esharatvatanbihat.blogfa.com/post/1228/%D8%A7%D9%85%D8%A7%D9%85-%D8%AE%D9%85%DB%8C%D9%86%DB%8C-%D8%B1%D9%87
سلام آقای قدیانی
وقت شما بخیر
بنده دانشجویی هستم که خود را صاحب سبک و قلم نمی دانم ولی چند خطی را برای مردم مظلوم غزه به پیروی از سبک شما نوشته ام. (البته نه اینکه فکر کنید این فاجعه بزرگ را وسیله تمرین نویسندگی خود قرار داده باشم، اینطور نیست. فقط دیگر نمی توانستم ساکت بنشینم و زکات اهل قلم بودنم را ندهم) دوست داشتم این مطلب را در وبلاگی قرار دهم و از آنجایی که وبلاگ شما پر بازدید می باشد و نیز سعی کرده بودم نحوه نوشتنم به سبک شما باشد، تصمیم گرفتم تا برای شما بفرستم. برایم اصلا مهم نیست که نامم مطرح شود، مهم کلامم است. شما به صلاح دید خود این مطلب را در وبلاگتان قرار دهید. ضمنا خوشحال می شوم اگر برایتان مقدور است نظراتتان را برای قوی تر شدن این مطلبم و مطالبی که ان شاء الله در آینده خواهم نوشت، جویا شوم. راستی مطلب شما را که خواندم فهمیدم یکی از نواقص متنم این بوده که به فتنه سال ۸۸ اشاره نکرده ام اما متنم نامه ای است خطاب به مردم مظلوم فلسطین…
خطابم با توست ای هم کیش فلسطینی! (تیتر)
به نام بار خدایی که داد مظلوم را می ستاند از ظالم، به وسیله حجت بر حقش در روی زمین. به نام خدایی که وعده ی «و جاءَ الحَقُّ وَ زَهَقَ الباطِل اِنَّ الباطِلَ کانَ زَهوقا» را داده، خدایی که ان الله لا یخلف المیعاد…
خطابم با توست، تو ای نونهال فلسطینی، تو ای رگ غیرت هر مسلمان، هر مسلمان، و نه مسلمان نما، که نه رگ غیرت هر آزادمرد، تو ای نماد مظلومیت قرن ۲۱
من شرمسارم. منِ ایرانی شرمسارِ چشم های خونین توام. من ایرانیِ شیعه که دم از مولایم علی می زنم و این روزهای ماه رمضان بیشتر به یاد مولایم و یتیم نوازی هایش می افتم شرمسارم، شرمسارم از اینکه خون های مقدس تو باید درخت اسلام را آبیاری کند و خونم هنوز در رگ هایم جاری است و جریان دارد.
خدایا شکرت که دشمنانمان را از احمق ها قرار داده ای، سگ صفتان اسرائیلی، این وحشی گری ها را می کنند تا نسل کُشی کنند و هر چه مسلمان در غزه است را نیست و نابود کنند و به خیال خامشان نیل تا فراتشان را تحقق بخشند! اما زهی خیال باطل که ما شیعیان علی هستیم و غیرت علی را به ارث برده ایم. ما را نمی توان مثل سران عرب و به ظاهر مسلمان خرید و ساکتمان کرد. غیرت علی، غیرتِ شیعه ی علی خریدنی نیست و دیگر سکوت مولایمان تکرار نخواهد شد.
چه خیال خامی! نیل تا فرات! اصلا چه کسی گفته که نیل و فرات برای اینهاست؟ نیل، نیل ماست . نیلی که به اذن الله شکافته شد و موسی (ع) و یارانش را نجات داد و فرعون و هم کیشانش را به مسلخ نابودی کشاند. این نیل نمی تواند برای آنان باشد… این نیل به فرعونیان حساس است و آلرژی دارد، فرعونیان را که ببیند در خود غرق می کند، دست خودش نیست که، آخر خدای بالاسر دارد.
فرات برای ماست. فراتی که یزیدیان نگذاشتند بر لب و دهان فرزندان حسین بن علی برسد… اینک ۱۳۷۴ سال است که انتظار انتقام را می کشد تا بخشکاند ریشه هرچه حرامزاده اسراییلی را. فرات هم غیرت دارد. غیرتش را از آن لحظه ای گرفت که دستان سقای تشنه لبان را به خود دید. “تشنه آب فرات بودن و از اجل مهلت خواستن” شعر و شعار ماست. فرات برای ماست، نه یزیدیانی که اجدادشان آب را از آل الله دریغ کردند.
آب نهرهای نیل تا فرات برای ماست و هر حکومت طاغوت و باطلی که بین نیل تا فراتمان باشد، در آب این دو نهر غرق اش می کنیم.
نونهالان عزیز فلسطینی! نگران نباشید و بر خدا توکل کنید و صبر پیشه نمایید که همانا حق با ماست. روزنامه ای را که امروز می خواندم تیترش این بود: “وحشت صهیونیست ها از روز جهانی قدس”… آری باید هم وحشت داشته باشند چرا که با این کارهایشان ما را مصمم تر کرده اند… تازه این که چیزی نیست، دریای سرخ را می شناسی؟ همان که در بین عربستان و مصر است را می گویم. اسمش دریای سرخ است وگر نه از خلیج همیشه فارس ما آبی تر است. ما مسلمانان نیت کرده ایم که با کشتن صهیونیست های ملعون دریایی از خون راه بیاندازیم تا یک دریای سرخ واقعی در جهان داشته باشیم. و الّا شعارهای ما در روز قدس که وحشت ندارد… شما آقایان صهیونیست از دریای سرخمان بترسید. (می گویم آقایان صهیونیست، چون ما مسلمانیم و با زنان و کودکانتان که بی گناه اند، کاری نداریم) وای اگر خامنه ای حکم جهادم دهد…………………………………
به گزارش خبرگزاری فارس، دکتر مدزگیلبرت اهل نروژ که به صورت داوطلب برای کمک به مردم غزه به این منطقه سفر کرده است در نامه‌ای به باراک اوباما رئیس‌جمهور آمریکا اظهار داشت؛ آقای اوباما اگر قلب دارید شما را دعوت می‌کنم با لباس مبدل یک شب در کنار ما در بیمارستان شفای غزه باشید، چرا که مطمئنم این کار باعث خواهد شد مسیر تاریخ تغییر پیدا کند. امکان ندارد که کسی قلب و قدرت داشته باشد یک شب در بیمارستان شفا بماند و پس از آن برای پایان دادن به سلاخی مردم فلسطین کاری نکند.
نهرهای غزه پر از خون شده و همه ابزارها برای قتل‌عام این مردم فراهم شده است. صدای توپ‌های نیروی دریایی، غرش اف ۱۶، پهپادهای تهوع‌آور و آپاچی‌های گوش‌خراش که اکثر آنها ساخت آمریکا هستند قلب هر انسانی را به درد می‌آورد.
تهاجم زمینی به غزه موجب شده که انبوهی از فلسطینیان از هر سنی با هر نوع مجروحیتی از راه برسند، نقص عضو، بدن‌های پاره‌پاره، خونریزی، رعشه و در آستانه مرگ، همه آنها غیرنظامی و بی‌گناه هستند.
طی روزهای اخیر مجروحان با بدن‌های پاره‌پاره و در حال خونریزی وارد بیمارستان می‌شوند، در حالی که در بیمارستان‌ها نه برق است، نه آب، نه مواد دارویی، اما کارکنان بیمارستان‌ها قهرمان‌هایی هستند که شکایتی نمی‌کنند و جنگجویانی هستند که مصمم به مداوای بیماران به تلاش خود ادامه می‌د‌هند. آقای اوباما هر کاری از دستتان برمی‌آید انجام دهید. ادامه این وضعیت قابل دوام نیست.
سلام. رفسنجانی رو بالاخره یه جور تو متن جا دادید!
«شعار نه غزه نه لبنان اثر منفی زیادی داشته، به ویژه که رسانه ها و ماهواره های غربی این شعار را برای ایجاد ذهنیت منفی (علیه مقاومت) پوشش می دهند. مردم لبنان از ایران انتظار ندارند که اگر اسرائیل علیه لبنان جنگ به پا کرد، مردم ایران به آنها کمک کنند، اما مردم لبنان لحظه ای که اسرائیل به ایران حمله کند، آنها لحظه شماری می کنند نخستین کسانی باشند که علیه اسرائیل وارد جنگ می شوند. بعد از انتخابات در ایران اتفاقات ناگواری افتاد که موجب خون دل و عزای ما شد و بسیاری افراد از سرتاسر جهان تماس گرفته و گریه می کردند چون ما هویت خودمان را با هویت جمهوری اسلامی یکسان می دانیم.»
{سیدحسن نصر الله}
حسین آقا
همه این مطالب یه طرف، تبلیغ چیپس چی توز که اولش میگه: مسی پاس میده به رونالدو و….. که از رسانه ملی پخش میشه، یه طرف! کسی هم نیست به صدا و سیما بگه آخه جور کردن دخل و خرج به چه قیمت؟؟ این مسیه نامرد، یک میلیون یورو به اسراییل ملعون کمک کرده، حالا تو از اسم این بی…. برای تبلیغ استفاده می کنی؟ دوستان خواهشا ساکت ننشینید…
نادرشاه (گفت و شنود)
گفت: زیباکلام به اطرافیان رئیس‌جمهور اعتراض کرده و گفته است تا کی می‌خواهید به جای این که کاری انجام بدهید، نان اعتراض به دولت احمدی‌نژاد را بخورید؟
گفتم: یاد آنهمه وعده و وعید و رسیدگی به امور مردم و… و… به خیر!
گفت: زیباکلام می‌گوید؛ این نان‌ها بالاخره روزی تمام می‌شود و آن وقت در مقابل وعده‌هایی که داده‌اید چه پاسخی برای مردم دارید؟
گفتم: چه عرض کنم؟! دانش‌آموزی از تاریخ فقط دوران نادرشاه را یاد گرفته بود و درباره هر مسئله تاریخی که از او سوال می‌کردند بهانه‌ای می‌تراشید و به دوران نادرشاه اشاره می‌کرد. مثلا می‌گفتند؛ دوران شاه عباس را شرح بده، می‌گفت؛ شاه‌عباس قبل از نادرشاه بود و نادرشاه چنین بود و چنان بود!
مرگ بر اسرائیل…
شعر طنز تلخ مهدی سیار برای رژیم صهیونیستی:
http://www.tasnimnews.com/Home/Single/440278
سلام
مطلبی هست در http://jolbaksetiz.ir/ با عنوان (اهانت به «مادر امام زمان») در یک کتاب مجوز گرفته از «ارشاد»!
و در http://taktir2020.mihanblog.com/ با عنوان (ابتذالی دیگر) ارشاد مجوز اهانت به مادر و بستگان نسبی امام زمان(عج) را صادر کرد.
حتما بخونید
اگه می تونید یه تو دهنی به این وزارت فساد غیراسلامی بزنید…
تف و لعنت بر تمام مسببین چنین توهین و جسارت بزرگی…
مـــــــــــــــــــــــــــ بر اسرائیل ـرگ
“برای پدرخوانده‌ی فتنه‌های این سرزمین”
در کوچه‌های خلوت فتنه
در ازدحام خدعه و تزویر
طرح نبردی نرم می‌ریزند
جنگی بدون نیزه و شمشیر
بر طبل‌های پاره می‌کوبند
این پیرمردان پر از نخوت
با طعم تلخ پسته‌های سبز
با ادعای چاره و تدبیر
بر اسب‌های خسته می‌تازند
با نامه‌های شوم و بی‌تشخیص
با مصلحت‌های پر از نیرنگ
با خواب‌های کور و بی‌تعبیر
فرزندسالارند و می‌دانند
خود را پدرسالار این مردم
باید کسی بیدارشان سازد
از خواب با پژواک یک تکبیر
نه… خواب نه… این مرگ تدریجی است
روح خدا از یادشان رفته است
وقتی کسی این‌گونه می‌میرد
حتی مسیحا هست بی‌تاثیر
یک دست در دست بلوک غرب
با تحفه‌های سازش و تعلیق
دست دگر دست ملوک شرق
با آن شکم‌های بزرگ و سیر
اینها ولی هر قدر کم هوش‌اند
یک چیز باید یادشان باشد
راهی که معمارش خمینی هست
همواره خواهد ماند بی‌تغییر
حالا تو هی بنشین و با لبخند
از خاطرات مبهمت بنویس
خط خمینی کج نخواهد شد
با مکر و کذب و حیله و تزویر
ما با ولایت زنده‌ایم ای شیخ
ما پای عشق خویش می‌مانیم
این پنبه را از گوش خود بردار
قبل از زمانی که شود بس دیر
وقتی که رو در روی مولایی
دیگر چه فرقی می‌کند دینت؟!
با کار تو جنگ جمل… صفین…
حتی ندارد نهروان توفیر
کافی است رهبر تر کند لب را
تا کاخ سبز فتنه‌هایت را
ویران کند یک روز حزب‌الله
بی‌مکث… بی‌تردید… بی‌تاخیر!
«محمد عابدینی»
چند تا شعار بدید دستنویس کنیم برای روز قدس
اصلا دوست ندارم تبلیغات این شرکت و اون شرکت رو دستم بگیرم
اللهم عجل لولیک الفرج
اللهم عجل لولیک الفرج
اللهم عجل لولیک الفرج
اللهم عجل لولیک الفرج
اللهم عجل لولیک الفرج
………………….
سلا دوستان
مرگ بر اسرائیل
«««قدســــــــ “ما می آییم” ــــــــــــــــ»»»
داریوش ارجمند بازیگر باسابقه سینما و تلویزیون در مصاحبه تلفنی با حزب الله سایبر ضمن محکومیت جنایات رژیم صهیونیستی به هم دستی جنایتکاران صهیونیسم با امپریالیسم جهانی و آمریکای جنایتکار و ارتجاع منطقه اشاره کرد.
حزب الله سایبر: http://www.hizbullahcyber.com/content/22180
گروه نشریات و چندرسانه ای حزب الله سایبر به مناسبت فرا رسیدن روز قدس مجله “از نهر تا بحر” را برای مخاطبان عزیز آماده کرده است.
حزب الله سایبر: http://www.hizbullahcyber.com/content/22181
آقای قدیانی
برای خواهر کثیف ندا آقا سلطان بنویس… اگر تهرانی مقدم عزیزمان به آرزویش می رسید و اسراییل را نابود می کرد، امروز،انسانها، از حمله ی گرگ صفتان به کودکان متاثر نمی شدند.
…………………
مقام معظم رهبری:
عده ای می خواستند با شعار “نه غزه، نه لبنان” حقیقت ملت ایران را معکوس نشان دهند.
چه خوب!
چند روز بود هرچه نظر ارسال می گردم؛ ارسال نمی شد
سلام………………….
سلام
آمریکا باید امروز رو می دید تا دیگر از اسراییل دفاع نکنه.
دوستان به وبلاگ ما حتما سر بزنید. منتظر نظرات شما دوستان عزیز هستیم.
یا علی
سلام
گه گاهی توفیق داریم به این قطعه سر بزنیم
شما که استادید
یک سر به ما جوجه به دوران رسیده ها بزنید و در کنار نقد کمک حسابی مان کنید در نگاشتن!!!
…………………
http://jaaar.blog.ir/1393/05/04/%D8%A8%D9%87-%D8%AC%D9%87%D9%86%D9%85-%DA%A9%D9%87-%D8%B4%D9%87%DB%8C%D8%AF-%D8%B4%D8%AF%D9%86%D8%AF-%DA%A9%D8%AC%D8%A7%DB%8C-%D8%AF%DB%8C%D9%86-%D9%86%D9%88%D8%B4%D8%AA%D9%87-%D8%A8%D8%A7%DB%8C%D8%AF-%D8%AC%D9%88%D8%A7%D8%A8-%D8%B4%D9%87%D8%AF%D8%A7-%D8%B1%D9%88-%D8%AF%D8%A7%D8%AF#comments
هم غزه هم لبنان
جانم فدای اسلام!!
لخت و عور (گفت و شنود)
گفت: رسانه‌های صهیونیستی موج گسترده اعتراض جهانیان به جنایات اسرائیل را نشانه آینده تاریک این رژیم دانسته‌اند.
گفتم: خب! معلومه! وقتی صهیونیست‌ها دست به اینهمه جنایت می‌زنند، مردم در همه جای دنیا، به فکر انتقام می‌افتند و هیچ یک از صهیونیست‌های کودک‌کش در هیچ جای دنیا امنیت نخواهد داشت.
گفت: اگر تمام صهیونیست‌ها به قتل برسند، باز هم، انتقام خون مظلومان غزه گرفته نشده است.
گفتم: بنابراین طبیعی است که هیچ انسان با وجدانی در ضرورت کشتن صهیونیست‌ها در هر کجای دنیا که باشند، کمترین تردیدی نمی‌کند.
گفت: یک روزنامه اسرائیلی به نقل از یک مقام رژیم صهیونیستی نوشته است؛ گسترش موج اعتراض به اسرائیل، آرزوهای ما برای جلب نظر موافق مردم جهان را ناکام گذاشته است.
گفتم: حیوونکی! یارو با تأسف و نگرانی می‌گفت؛ همه آرزوهای من دارند لخت و عور تو خیابون‌ها پرسه می‌زنند… تا حالا نتونستم بهشون جامه عمل بپوشونم!
“زخم زیتون”
http://blog.khanetarrahan.ir/1393/05/04
دختران اسرائیلی و انگیزه دادن به سربازان!
http://n-molavi.womenhc.com/?p=93746&more=1&c=1&tb=1&pb=1
السلام علیک یا اباعبدالله
بیا نگار آشنا/ شب غمم سحر نما/ مرا به نوکری خود/ شها تو مفتخر نما/ ای گل وفا حسین/ معدن سخا حسین/ می کُشی مرا حسین*
تجلّی ولایتی/ سرشته با دل منی/ تمام هستیم تویی/ تو صاحب دل منی/ آیه ی محبتی/ سوره ی شهادتی/ کعبه ولا حسین/ می کُشی مرا حسین*
ز کودکی دلم شده/ اسیر و مبتلای تو/ خدا کند که جان دهم/ به یاد کربلای تو/ ذکر تو شجاعتم/ تشنه ی شهادتم/ یار مه لقاء حسین/ می کُشی مرا حسین*
چه می شود زباده ی/ ولا دهی تو شهدیم/ نظر کنی سراسرم/ که من غلام مهدیم/ کو امام منتظر/ یار غایب از نظر/ چشمه ی بقاء حسین/ می کُشی مرا حسین*
تمام افتخار ما/ به عزت حسینی است/ که رهبر عزیز ما/ تجسم خمینی است/ تا ابد زقلب ما/ زنده یاد جبهه هاست/ کن مرا فدا حسین/ می کُشی مرا حسین*
اگر مرا رها کنی/ تو را رها نمی کنم/ سر از تنم جدا کنی/ چون و چرا نمی کنم/ صید نیزه ها حسین/ شاه سر جدا حسین/ می کُشی مرا حسین*
بالحسین (ع) الهی العفو…
سلام برادر…
سلام.
این دیدگاهم مربوط به یادداشت بهشت است: چرا شما تمام قد از آقای قالیباف دفاع می کنید؟ برایم واقعا سوال است؟ اینقدر از یک شخص دفاع کردن آن هم با ایراداتی که در کنار همه خوبی هایش دارد چه جایگاهی دارد؟ دلم می خواهد جوابم را در وبلاگم یا ایمیلم بگذارید. چون اینجا خیلی سخت می شود نظرم را پیدا کنم.
بروزم…
http://www.talebzadehfans.blogfa.com/
نتانیاهو: حرمله! چرا معطل می کنی؟
حرمله: امیر! پدر را بزنم یا پسر را؟
قضیه ی فلسطین؛ کلید رمزآلود فرج! (پوستر + یادداشت)
http://hezr.ir/post/83
هعی…..
۵ سال پیش و در جریان وقوع فتنه‌ی ۸۸، وقتی به‌خاطر قانون‌شکنیِ سران فتنه و قشون‌کشی خیابانی، شرایط مناسبی برای سیلی‌خوردگان از انقلاب و مردم، به وجود آمد و شعارهای ساختارشکنانه سر داده شد، عده‌ای که شناخته شده و صاحب تریبون بودند در اعلام مواضع و اظهار برائت از چنین شعارهایی، تعلل ورزیدند و مرتکب گناهِ «از دست دادن زمان برای جانبداری از حق» شدند! کار به جایی رسید که شعار «نه غزه نه لبنان» که از بیخ و بُن با آموزه‌های اسلامی و آرمان‌های انقلابی، مخالف بود حتی در روز قدس سال ۸۸ هم در برخی نقاط تهران، شنیده شد و باعث شادی فوق‌العاده‌ی رژیم صهیونیستی گردید. انتظار این بود که لااقل پس از بروز چنین افتضاحی، برخی از چهره‌های سیاسی منسوب به نامزد یاغی و شکست‌خورده‌ی انتخابات ۸۸، به موضع‌گیری مناسب بپردازند و ابراز برائت کنند. اما متاسفانه آن انتظار بجا در آن شرایط حساس، برآورده نشد و برخی چهره‌های طرفدارِ نامزد شکست‌خورده، سکوتی ننگین اختیار کردند و حفظ طرفداران ساختارشکن را به حفظ اصول انقلاب، ترجیح دادند! این روزها و پس از گذشت ۵ سال از آن فتنه‌ی عظیم- که به لطف خداوند ناکام ماند- و به‌دنبال تجاوز وحشیانه‌ی رژیم کودک‌کش اسراییل به نواز غزه، برخی از همان افراد موردنظر، در اظهارنظری دیرهنگام، به ابراز بیزاری از طرح شعار «نه غزه نه لبنان» پرداختند! ظاهرا احساس ننگ ناشی از «همراهی با صهیونیست‌های نجس» این حضرات را به چنین واکنشی واداشته است. البته چنین عکس‌العملی، هرچند بسیار دیرهنگام است اما بازهم جای خوشحالی دارد ولی مطلبی که جای سرزنش دارد این است که این جماعت، به جای عذرخواهی در تاخیرشان با ژستی طلبکارانه، به‌طورکلی منکر خطا و گناهشان هستند و حتی دیگران را متهم به انتساب دروغین می‌کنند! همین رویکرد غیرصادقانه است که باور توبه‌ی این افراد را دشوار کرده و ذهن‌ها را نسبت به آنها همچنان بدگمان نگه‌می‌دارد.
تقدیم با نفرت! از اسرائیل!!
http://parizzz.persiangig.com/image/israel.jpg
به سوسکه میگن آرزوت چیه؟
میگه یه بار با زنها بشینیم مشکلاتمون رو حل کنیم! تا کى با جیغ و داد و دمپایی؟
.
.
.
این جک من رو یاد مذاکرات خودمون می ندازه!!
سلام؛
مانند همیشه عالی
.
.
.
مسئولین قرآن نخوانند! فقط دو دوست را ببینند کافی است!
http://moghirat.blog.ir/post/26
رسما از آقای قدیانی دعوت می کنم که متن رو بخونن. خوشحال می شم نقدشون رو مطلع بشم.
دلم متن قطعه بیست و ششی می خواد!
به غزه برو تا حالت خوب شود!!!
http://n-molavi.womenhc.com/
واقعا یوم الحساب ساده لوحان فرا رسیده…
همون هیلاری کلینتون که خودشو حامی و طرفدار حزب جلبکی معرفی می کرد، حالا از داعش حمایت کرده!
بابا! به جای شعار، برو بجنگ
منم از پشت کیبورد آرنولدم!
«سرافکنده‌ترین مردم این روزگار، بلکه خجل‌ترین نامردمردم این عصر»
نعم والله
پیشنهاد درج مطلب: شهدا و لبخند آقایان!
http://gusfand.blogfa.com/post/131