گزارش سال ۹۱
درست در شرایطی که سال ۹۰ تمام شد، وارد سال ۹۱ شدیم! سال ۹۱ با همه سختی هایی که داشت، سال آشتی سران قوا با یکدیگر بود و ایشان تقریبا ماهی یک بار به دیدار هم می رفتند و هر چند تا روز قیامت با هم قهر کرده بودند(!) آشتی کنان سوار کشتی می شدند! سال ۹۱ مربع امیر قلعه نویی، علی دایی، مایلی کهن و عادل فردوسی پور کلا ۴ بار قهر و ۳ بار آشتی کردند، اما سران قوا ماشاء الله دعوا نکرده، آشتی می کردند و آشتی نکرده، دعوا!
سال ۹۱ یه جورایی سال پیر موتلفه بود و اینقدر که حاج حبیب الله نامه نوشت، حسین قدیانی مطلب ننوشت. در همین سال عسکراولادی متوجه شد که سران فتنه، فتنه زده اند، نه اهل فتنه! و تو چه می دانی که مفتون چیست؟! در اواخر این سال، «حضرت استاد» و «سردار قلم» درباره موضوع «فتنه زدگی و تفاوت آن با جرج سوروس گری و جین شارپ پروری بی واسطه» به مناظره با هم پرداختند که بیننده دقیقا متوجه اختلاف نظر نامبردگان نشد(!) در سال ۹۱ حبیب الله عسکراولادی در هر شماره هر روزنامه ای دست کم ۴ تا مطلب نیم صفحه ای داشت؛ نامه ای در پاسخ به جوابیه همان روزنامه، جوابیه ای در حاشیه جوابیه هامش یک روزنامه دیگر، ادامه نامه نگاری با اصلاح طلبان، و پاسخ دادن به بازتاب جوابیه یکی مانده به آخر همان اصلاح طلبان در شماره آخر یک روزنامه دیگر!! البته این اواخر به نظر می رسید اصلاح طلبان کم آورده باشند، اما حاج حبیب ول کن نبود و همچنان یا می نوشت یا جواب می داد!
سال ۹۱ معلوم شد که برادر همین حاج حبیب الله یعنی اسدالله چگونه نفر اول زیره دنیا شد. از قرار، حاج اسدالله یک روز می خواسته در کودکی سنگک بخرد که متوجه می شود نانوا دارد روی نان کنجد می ریزد.
اسدالله کودک رو به نانوا: «شاطر! کنجد را کیلویی چند می خری؟!»
شاطر رو به اسدالله: «فلان تومن!»
اسدالله: «الان می رم از بازار، بدون ارز مرجع (!) برایت کنجد ارزان تر میارم!»
… و بدین ترتیب اسدالله، سلطان زیره جهان می شود!!
در این سال ما شاهد وقوع ۲ زلزله دلخراش در میهن مان بودیم که باعث شد رئیس محترم قوه، ضمن سفر به کاراکاس و هم دردی و چیزهای دیگر با خواهر و مادر آن مرحوم، نشان درجه یک فرهنگ را به یکی دیگر بدهد. حسن سال ۹۱ به این بود که عاقبت معلوم شد منظور رئیس قوه از بهار، امام زمان (عج) است، اما مشکل آنجا بود که منظور رئیس قوه از امام زمان (عج) همان «یکی دیگر» بود! در این سال آقای احمدی نژاد درباره مدیریت حضرت نوح، سفرهای استانی یوزارسیف، برنامه های اقتصادی آمن هوتپ سوم، اختلاس قوم ماد، آکله الاکباد، شیخ رشیدالدین وطواط بن یحیی ملقب به طوطی بازرگان، عیسی پسر مریم، فردوسی توسی، کتیبه حقوق بشر کورش، زیگورات چغازنبیل، چاوز بن چه گوارا، ام هوگو، جرجیس و کلا همه چیز صحبت کرد، الا مسائل حوزه ریاست جمهوری!!
سال ۹۱ به مجلس رفتن احمدی نژاد، یک بار شوخی شد و یک بار هم شوخی شوخی، جدی شد! این وسط آنچه جدی جدی، شوخی گرفته شد، مشکلات معیشتی مردم بود. در سال ۹۱ قیمت اغلب اقلام خوراکی و غیر خوراکی سر به آسمان سایید و درست در همین فضا، یک میمون پیشگام وارد فضا شد!
سال ۹۱ سال ابطال بسیاری از مشهورات علمی بود و بر ما ثابت کرد که پراید خیلی هم گران نیست! و با یک حساب سرانگشتی مشخص شد قیمت هر کیلو پراید از قیمت هر کیلو پسته ارزان تر می افتد! ما چند بار حساب کرده باشیم، خوب است؟!
سال ۹۱ به عبارتی سال بهار رسانه ها بود و خبرگزاری یک نهاد نظامی نشان داد که با یک پیامک در روز تعطیل چگونه می تواند اوضاع اقتصادی کشور را آشفته کند!
در سال ۹۱ ما در جشنواره فیلم فجر، هر چه جایزه بود دادیم به هنرمندانی که در فتنه نقش داشتند، اما آمریکایی ها پیام این حرکت را نگرفتند و اسگل ها، اسکار را به وحید جلیلی خودشان دادند!
در اواخر این سال، برای اولین بار، تعداد دوش نامزدهای انتخابات از تکلیف بزرگان پیشی گرفت! و تقریبا به ازای هر تکلیف، کلی دوش وجود داشت! در همین سال بود که معلوم شد اصول گرایان از همان شکم مادر، نامزد انتخابات ریاست جمهوری به دنیا می آیند! گروهی از کارشناسان پیش بینی می کنند در صورتی که روند احساس چیز سیاسیون همه جناح ها همین طور ادامه داشته باشد، در انتخابات ریاست جمهوری پیش رو، تعداد نامزدها از تعداد رای دهندگان بیشتر شود!
در این سال احمدی نژاد ضمن حضور در نیویورک و سخنرانی در سازمان ملل، در کاری کاملا مخالف با خلقیات احمدی نژادی، از مردم منهتن به دلیل ایجاد ترافیک هنگام تردد خودروهای هیات همراه، معذرت خواهی کرد! شهروندان ساکن در محله اعیانی منهتن که واقعا تحت تاثیر سجایای اخلاقی رئیس جمهور قرار گرفتند، فوج فوج به مکتب ایران پیوستند!! در همین سال بود که معاون اول رئیس جمهور گفت: «تا احمدی نژاد هست، من هستم و تا من هستم، سرکار خانم دکتر هست» که اندکی بعد، ایشان و اوشان بودند، لیکن خانم دکتر کنار گذاشته شد! چند وقت بعد از این، جناب معاون اول گفت: «قیمت خودروها باید شکسته شود» و پراید که ۱۱ میلیون تومان گران شده بود، به اقشار آسیب پذیر لطف کرد و ۵۰۰ هزار تومان ارزان شد! در همین شرایط بود که دکتر حبیبی به رحمت خدا پیوست! چه می دانیم؟! شاید در اعتراض به این سبک از معاون اولی!!
در سال ۹۱ بودجه کشور دوست و برادر و جنگ زده افغانستان، ماه بهمن به لویی جرگه رفت و تصویب هم شد، اینجا اما قوه محترم، بودجه یک دوازدهم را آنهم اواسط اسفند به مجلس فرستاده که باش تا تصویب شود!
وطن امروز/ ۲۸ اسفند ۱۳۹۱
- بایگانی: یسار
برف نامه گدوک
در سیاست، از بصیرت غافلیم و در زندگی، از نصیحت پدربزرگ. اصلا فراموشی در ذات آدمی است.
نزدیکای نوروز چند سال پیش، کم و بیش همین موقع از سال بود که «باباکبابی» (۱) وسط کلی خاطره جالب و ناب، از حلیم بوقلمون گرفته تا کباب بناب، ناگهان زد به طبیعت و گفت: «زمستون همیشه ۲ بار می ره. یه بار اواخر بهمن، دروغکی، یه بار لحظه سال تحویل، راستکی… همیشه چند روز مونده به اسفند و چند روز بعدش، هوا شروع می کنه گرم شدن، اما تا آدما می رن توی فاز «بهار زودرس»، یه دفعه زمستون با یه برف پر حرف، حاضری می زنه… این اتفاق با اینکه هر سال تکرار می شه، هر سال مردم فریب می خورن! خلاصه، تا «مقلب القلوب» را نشنیدی، رفتن زمستون رو باور نکن… کرسی رو جمع نکن!»
حواسم هم به حرف بابابزرگ بود، هم به پیش بینی سازمان هواشناسی، اما از هول بهار، بازم در دیگ زمستان افتادم! هول بهار، حالم را خوش کرده بود… لیکن چه بسیار که «حال»، سبب غفلت از «قال» می شود. حالی که «می مانی»، رحم ندارد به قالی که «می دانی».
کرسی نگذاشته بودیم که جمع کنیم، اما هوا ظرف ۲ هفته گذشته از بس گرم شده بود که در آسمان دنبال پرستو می گشتم، در زمین دنبال گل لاله. البته نه از آنهایی که شهرداری می کارد؛ لاله واقعی، اصل!
¤¤¤¤¤¤¤¤¤ ¤¤¤¤¤¤¤¤
به سبب کاری اداری شخصی، چند روز پیش رفته بودم بلد «بلده». با کم ترین لباس، و لگن ترین ماشین، یعنی آردی یشمی مدل ۷۸ جناب اخوی که جز بوق، همه جای ماشینش صدا می دهد! فلاشر؛ کلا خراب! موتور؛ روغن ریزی! برف پاک کن ها؛ سالم، اما بدون توانایی در دادن آب به شیشه ماشین! یعنی فقط واست بای بای می کنه، تمیز نمی کنه! لاستیک ها؛ صاف عینهو آینه! آینه سمت شاگرد؛ آینه بی آینه! رادیاتور؛ احتیاج به آب دادن بعد از هر ۲ ساعت رانندگی، به خاطر جوش نیاوردن! فرمان ماشین؛ توی سرعت ۸۰ یه ریپ، توی ۱۰۰ یه ریپ، توی ۱۲۰ بندری! لاکردار باید دو دستی می گرفتمش که از جا درنیاد! دنده؛ بدتر از فرمان! کلاچ؛ بهترین وزنه برای تقویت عضلات دو قلو! کارت ماشین؛ مفقود! بیمه نامه؛ ۶ ماه از مهلت گذشته! معاینه فنی؛ شوخی نکن! نور چراغ ها؛ مگر با چشم بصیرت، فقط ۲ متر! بخاری؛ دادن خاک به جای گرما! ضبط؛ یک حفره مستطیل + کلی سیم ولو! و قس علی هذا…
جاده چالوس را تا وسطا رفتم؛ دو راهی یوش بلده، پیچیدم سمت راست. هوا هم به غایت ملس و بهاری بود.
از قبل طوری برنامه ریزی کرده بودم که در خانه/ موزه نیما توقفی داشته باشم، عکسی بیندازم، احیانا کتابی بخرم و کنار قبر علی اسفندیاری و الباقی فاتحه بخوانم. توقفم در یوش ۲ ساعتی طول کشید. خبری از زمستان نبود. در تن لخت درختان به وضوح می شد لباس خوش رنگ شکوفه ها را تماشا کرد.
کمی بعد در «بلده» کارم را انجام دادم. راحت تر از آنکه فکرش را می کردم. لنگ یکی دو تا امضاء بودم که جور شد.
از بلده رفتم سمت نور، یعنی شمال (۲) با جاده ای کاملا خلوت و هنوز بکر. در شهر نور با حمیدرضا یوسفی ورجانی قرار داشتم. از دوستان قدیمی که فتنه ۸۸ پیچید سمت فتنه گران و کارهایی کرد (۳) که بماند. حمید برای خریدن یک قطعه زمین، در نور بود و همین بهانه مناسبی بود تا شبی در ویلای پدرش در «چمستان» اقامت کنیم.
طبق قرار صبح زود راهی جاده ساحلی شدیم به سمت قائم شهر. یعنی سمت راست جاده ساحلی. در قائم شهر، آشنایی برنج کار دارم که همیشه برنج هایم را از او می خرم. دست اول است و به صرفه و مرغوب و خوش خوراک. حمید هم چند کیلویی خرید. «آقا صفر» اما خیلی شاکی بود از اوضاع کشت و کار. می گفت: «همین طور برنج و سیب زمینی و چای و مرکبات است که باد کرده دست کشاورز، آن وقت می ریم از خارج برنج وارد می کنیم! چرا؟… بعد از چند ماه که دولت صدای داد ما را می شنود، می آید و از ما نسیه خرید می کند، حالا باش تا حساب کند بدهی اش را! ما از بانک کشاورزی وام می گیریم، فقط ۲ تا قسط عقب باشیم، اول زنگ می زنن به ضامن و آبروی آدم رو می برن، بعدا خود به خود از حساب مون کم می کنن، ولی ما که از دولت طلب داریم، به کی باید زنگ بزنیم؟! ضامن دولت کیه؟! به پیمان کار می گیم، می گه؛ تقصیر دولته! به دولتی ها می گیم، می گن؛ قصور از پیمان کاره!… آقا! ما این یارانه ها رو نخواستیم! پول خودمون رو بدین…».
¤¤¤¤¤¤¤¤¤ ¤¤¤¤¤¤¤¤
چه در راه جاده ساحلی و چه در راه برگشت از قائم شهر به سمت تهران؛ جاده فیروزکوه، چیزی که مشهود بود تخریب جنگل بود و عدم رویت دریا! بی اغراق در جاده ساحلی اصلا ساحلی ندیدیم! یعنی اصلا دریایی ندیدیم که بخواهیم ساحلی ببینیم! هر چه بود، یا ویلاهای شخصی بود، یا ویلاهای دولتی/ حکومتی فلان نهاد و بهمان ارگان که البته بیش از کارمندان بینوا، سهم خوش گذرانی حضرات مدیر می شود. حمید می گفت: جاده ساحلی شده جاده ویلایی!! راست می گفت.
جنگل اما حکایت دردناک تری داشت. القصه! چند ماه پیش، از ابتدای جاده چالوس داشتم برمی گشتم تهران. حدودا نیم ساعت بعد از اول جاده، جنگل های طبیعی به آن عظمت، جایش را داد به مقداری کاج و بلوط کاشته شده! و به شدت تنک و کم پشت! کمی بعد، همین شبه جنگل لاغر هم کلا محو شد!
یادم می آید ایام کودکی وقتی جاده چالوس می رفتیم، اگر راه را ۳ ساعت حساب کنی، بیشتر از ۲ ساعت و نیم اش جنگل بود. الان دقیقا برعکس شده! بیشتر کوه خشک می بینی تا جنگل… و آنهم چه کوهی؟!… کوه خط کش خورده آدمی زاد! کمی به خاطر آزادراه و بیشتر به خاطر ویلا!
مع الاسف وضع جاده هراز و جاده فیروزکوه هم بهتر از حال و روز جاده چالوس نبود. اینک شمال را بیشتر به ویلا و بساز بفروش ها باید شناخت، تا جنگل و دریا. حق دارند شمالی های اصیل ناراحت باشند از این وضع. واقعا بر سر منابع طبیعی بلایی آمده که اگر جلوی آن گرفته نشود، انگ بدی روی پیشانی نظام نقش خواهد بست. تعارف که نداریم! کل ساحل شده رژه آرم این اداره و آن شرکت! ویلای مخابرات، ویلای صدا و سیما، ویلای سایپا، ویلای خصوصی، ویلای نیمه خصوصی، ویلای فولاد مبارکه، ویلای کوفت و ویلای زهر مار! اگر از نظر جمهوری اسلامی، دریا و کوه و جنگل متعلق به همه ملت است، چرا پس علیه این رویه نادرست اقدام قاطعی نمی شود؟!
¤¤¤¤¤¤¤¤¤ ¤¤¤¤¤¤¤¤
به ورسک نرسیده بودیم که هوا ابری شد… و خیلی زود برف گرفت. فکر کردم؛ خفیف است و می شود رفت. حمید موافقت کرد. به راه مان ادامه دادیم. بعد از ورسک اما همین که تونل های ۳ گانه را رد کردیم، ابتدای گردنه گدوک گیر کردیم در بوران. یک آن دیدم ماشین نمی رود و دارد سر می خورد! عقل کردم و ماشین را هر جور بود هدایت کردم سمت شانه جاده. با آن وضع، یا ما به ماشینی می زدیم و یا ماشینی به ما!
شانه جاده اما بالطبع برف بیشتری داشت. حدود نیم متر! هوا هم داشت تاریک می شد… حمید گفت: پیاده شم، هل بدم؟ گفتم: با لاستیکای این لگن، بی فایده است… بدتر گیر می کنه توی برفا! گفت: سردم شده، یخ زدم! گفتم: منم! گفت: تو باز یه بافت تنته، من چی؟! گفت: داری چی کار می کنی؟ گفتم: زنگ می زنم امداد خودرو… گفت: اینجا که آنتن نداره! گفت: الان سگ میاد خفت مون می کنه! گفت: بدجور داره بهم فشار میاد! گفتم: تو برو اون پشت مشتا، منم می رم این پشت مشتا!
در ماشین را که باز کردم، سانتافه ای قیژ از کنارم رد شد و گل و لای را پاشید طرفم. مانده بودم چه فحشی بهش بدهم که در برف و مه جلوی جاده گم شد، اما هنوز صدای آهنگ ماشینش می آمد… «دلم گم شده، پیداش می کنم من…».
¤¤¤¤¤¤¤¤¤ ¤¤¤¤¤¤¤¤
حدودا یک ساعت در آن کوران گیر کرده بودیم که عاقبت سر و کله این امداد خودروهای گذری پیدا شد. طرف گفت: ماشین رو از شانه جاده بیارم توی جاده، می شه ۴۰ هزار تومن، هر ۱۰ دقیقه که توی جاده بکشم تون ۲۰ هزار تومن دیگه می گیرم!
چاره چه بود؟! قبول کردیم. دو سه پیچ بعد، آردی یشمی ما که پشت یک نیسان آویزان بود، همین طور لک و لک داشت می رفت که حمید زد به شانه ام؛ اونجا رو نگاه؟… گفتم: همون سانتافه است! گفت: علامت بده، نیسان نگه داره ببینم…
پانوشت:
۱: بابابزرگم قبلا کبابی داشت. هنوز هم یک خط در میان به عادت بچگی ایشان را «باباکبابی» صدا می زنم.
۲: جاده های شمالی جنوبی چالوس (منتهی به شهر چالوس) و هراز (منتهی به شهر آمل) که تقربیا موازی هم اند، به واسطه جاده افقی یوش و بلده به یکدیگر وصل می شوند. از جاده بلده البته به شهر نور نیز جاده ای هست به غایت بکر و دیدنی که دقیقا بین چالوس و آمل در می آید.
۳: یکی از روزهای فتنه، یعنی روز ۱۳ آبان، حمید را در جمع آشوب گران دیدم. داشت شعار می داد؛ «سفارت روسیه، لانه جاسوسیه». تنها بودم. ایستادم گوشه ای به نظاره اش. شعارش غلیظ تر شد؛ «نه غزه، نه لبنان…». خواستم زنگ بزنم به موبایلش که دیدم آنتن ها را پرانده اند… آنتن ها را، دوستی ها را، خیلی چیزهای دیگر را. همین طور که نگاهم به حمید بود، یاد آن روزی افتادم که…
– حمید! آخرش نگفتی چرا ۴ تا از انگشت های دست راستت قطع شده؟!
– سال ۶۱ مادرم داشت با دستگاه، گوشت چرخ می کرد که یهو آژیر جنگ پخش شد. رفت چادر سر کنه، منو ببره زیرزمین که…
هنوز که هنوز است گاهی با خودم خلوت می کنم؛ آژیر جنگ خطرناک تر بود، یا آژیر فتنه؟! و صف من و حمید، کجا از هم جدا شد؟!… و کجا دوباره جوش خورد؟!
من همان حمیدم… حمید همان من است… در سیاست، از بصیرت غافلیم و در زندگی، از نصیحت پدربزرگ. اصلا فراموشی در ذات آدمی است.
- بایگانی: یسار
آشتی
– هنوز قهری؟!…
«پیامک علی به محمود» 🙂
- بایگانی: یسار
جمهور، جمهور، جمهور
تقدیم به نائب بقیه الله الاعظم، علمدار عباس نگهدار انقلاب اسلامی، رهبر مقتدر امت اسلام؛ امام خامنه ای
یک: خدا قوت باید گفت به این ملت. متن، حضور عظیم مردم بود و به یمن این حماسه بزرگ، فعلا می توان از برخی حواشی صرف نظر کرد. یوم الله ۲۲ بهمن ۹۱ هوشمندانه ترین پاسخ به «تحریم هوشمند» بود. دیروز خیلی چیزها معلوم شد. معلوم شد مردم نیز به تاسی از رهبرشان همچنان انقلابی اند. معلوم شد فرزندان انقلاب، هرگز دیپلمات نشده اند که «مبارزه» را فدای «مذاکره» کنند. معلوم شد بصیرت ملت، هم از فتنه های سیاسی بزرگ تر است، هم از فتنه های اقتصادی. معلوم شد نگرانی مردم از گرانی، معطوف به ندانم کاری بعضی دست اندرکاران است، نه اصل نظام. معلوم شد از نظر مردم، مشکلات معیشتی، متاثر از ایستادگی پای آرمان ها نیست. معلوم شد قوای ۳ گانه به ویژه قوه مجریه باید برای این مردم خدایی، بیش از اینها کار کنند. معلوم شد «جمهور» از «رئیس جمهور» جلوتر است. معلوم شد کلاس جمهور از کلاس بی کلاس رئیس جمهور بالاتر است. معلوم شد سخنران اصلی مراسم، شعارهای ملت شهید پرور است، نه حرف های یکی به نعل و یکی به میخ. معلوم شد «بهار انقلابی ها» تکراری نیست، بلکه «بهارنمایی» تکراری است. معلوم شد ملت و ولایت به هم می آیند؛ دولت و مجلس باید خود را به این منظومه برسانند. معلوم شد «وحدت ملی» ذاتی این مردم است. معلوم شد برای این ملت، احدی نمی تواند دایه مهربان تر از مادر باشد. معلوم شد رعیت زاده نمی تواند حامی اختلاس ۳۰۰۰ میلیاردی باشد. معلوم شد کلاس رعیت، از کلاس منیت، از کلاس بی کلاس رعیت نمایی، بالاتر است. معلوم شد این مردم از نسخه پیچی های «وحدت ملی» و «انتخابات آزادانه» بی نیازند. معلوم شد فتنه و انحراف هر ۲ با هم، از سرو بلندبالای ملت ایران، کوتاه ترند. معلوم شد «وحدت» برای این ملت، فریضه است… و معلوم شد چرا «اختلاف افکنی تا روز انتخابات، خیانت است»؟!
دو: ۲۲ بهمن ۹۱ دشمن فهمید در مبارزه با نظام مقدس جمهوری اسلامی، قبل از قوای ۳ گانه، حتی قبل از نیروهای نظامی، با آحاد ملتی طرف است که انقلاب و اسلام و امام و جمهوری اسلامی و «آقا» را مال خود می دانند. اصلا مهم نیست چند سال از ۲۲ بهمن ۵۷ گذشته باشد. مهم این است که دشمن در نبرد با جمهوری اسلامی، در وهله اول با بسیجیان خامنه ای طرف است. نه با رئیس جمهور، بلکه با جمهور. من به دشمن حق می دهم اگر روی شعارهای جمهور، بیش از سخنان تکراری رئیس جمهور، حساب باز کند. از ورای همین محاسبه، نظرسنجی اخیر موسسه گالوپ، بهتر درک می شود.
سه: ۲۲ بهمن ۹۱ نشان داد حتی اگر دست تفرقه و اختلاف افکنی از آستین فلان سر قوا بیرون آید، باز هم «نشاط ملی» ملت ایران صدمه نمی بیند. دعوای این و آن، البته مردم را ناراحت می کند، لیکن ما نشاط ملی خود را نه از مجلس گرفته ایم، نه از دولت. نشاط ملی ما محصول خودباوری است که آنهم از صدقه سر انقلاب/ جمهوری اسلامی به وجود آمده. در ورای اختلاف افکنی، چرا مردم به شعب ابیطالب برگردند؟! اختلاف افکنان را پس می زنند. (اما نه با اقدام اختلاف افکنانه!) چرا نشاط ملی خود را خراب کنند؟! دست رد به سینه تفرقه می زنند. (اما نه با اقدام تفرقه انگیزانه!) چرا دنبال جبهه های سیاسی حرکت کنند؟! از جبهه ولایت فقیه پشتیبانی می کنند. (اما نه با منیت، که با بصیرت!)
چهار: حفظ حماسه ۲۲ بهمن ۹۱ از خود این حماسه، مهم تر است. مراقب باید بود؛
چهار/ ۱: دعوای این و آن نباید وجه المصالحه رفتار ناصواب و گفتار ناثواب شود. مقابله با بعضی بداخلاقی ها نباید خود همراه با بداخلاقی های دیگر شود. مبارزه با برخی اختلاف افکنی ها نباید خود باعث تفرقه شود. این، عمل به فرامین ولی امر نیست؛ هم سویی با خط اختلاف و خطر تفرقه است. آیا عمل وحدت شکنانه، آنهم در یوم الله ۲۲ بهمن، مقابله با اختلاف است یا هم صدایی با اختلاف؟! و آیا نباید دست مسموم انحراف و فتنه را در بعضی اختلاف افکنی ها متوجه شد؟!
چهار/ ۲: یکی دانستن سهم طرفین دعوا به شیوه کاریکاتوری، یا از آن بدتر، قائل شدن حق بیشتر برای طرف خاطی تر، اولا؛ دور زدن فریضه وحدت است، ثانیا؛ به گستاخی فزون تر اعوان و انصار انحراف منجر می شود. ظاهرا عده ای با مفهوم مقدس وحدت نیز کاسبی می کنند. به ایشان می گویی؛ علی لاریجانی و قالیباف؟! می گویند؛ عدالت و ولایت!! اما همین که می گویی؛ محمود احمدی نژاد؟! می گویند؛ فرود آرام دولت و وحدت!! هنر این جماعت، باج دادن بی مرز به «بهارنمایان» است. مع الاسف ایشان آنقدر که هوای دولت را دارند، هوای انقلاب اسلامی ۳۰۰ هزار شهید را ندارند!! به راستی، بحث ولایت و وحدت است یا کاسبی؟! لاریجانی «۱۱ روز خانه نشینی» کرد یا قالیباف سخن از «بن بست نظام» گفت؟! و آیا جز این است که بعضی جبهه های ناپایدار سیاسی، دوست می دارند ما به ازای حزب الله مظلوم، با عرض معذرت، کمی تا قسمتی «خریت» باشد، نه «بصیرت»؟!
چهار/ ۳: باید هوشیار بود. مبادا دعوای فلانی و بهمانی، سبب شود در مقام قضاوت درباره کلیت مسئولان شریف نظام، مرتکب جفا شویم. این درست که دوست و دشمن، جمهوری اسلامی را به «ملت» می شناسند، اما مسئولان نیز برایند همین جمهوری اسلامی اند. از جمله مسئولان جمهوری نازنین اسلامی، شهید مصطفی احمدی روشن است. او که فقط «نخبه هسته ای» نبود! شهید حسن طهرانی مقدم است. او که فقط «نخبه موشکی» نبود! الحمدلله شمار کثیری از دست اندرکاران نظام، ادامه دهنده راه شهدا هستند. جز این بود، «آقا» شرایط امروز ما را هرگز «خیبری و بدری» توصیف نمی کردند.
پنج: یوم الله ۲۲ بهمن ۹۱ مقدمه مناسبی برای انتخابات خرداد ۹۲ خواهد بود؛ ان شاء الله. مردمی که فردا به این و آن رای خواهند داد، دیروز با حضرت سیدعلی، بیعتی تاریخی و بی مثال کردند. قدر مسلم هر دولت و هر رئیس جمهوری، اگر بخواهد خودش را از اصل ۲۲ بهمن بزرگ تر بداند، از همین ملت شهید پرور، تودهنی سختی خواهد خورد. از همین منظر، «۲۲ بهمن ۹۱» عطر «۹ دی ۸۸» می دهد. «بهار» زنده تر از آن است که «زنده باد بهار» بخواهد. آقای سر قوه! لطف می کنی اگر کلاس بهار را پایین نیاوری. شما کجا و بهار کجا؟! ظاهر شما کجا و ظاهر بهار کجا؟! باطن شما کجا و باطن بهار کجا؟!… بعضی ها از صدقه سر همین ملت و همین ولایت و همین انقلاب و همین ۲۲ بهمن، «شکوفه» زده اند؛ اینک شکوفه خود را از شکوفایی کل بهار، بزرگ تر می بینند! شکوفه انقلاب… نیک اگر بنگری، ملت است. هر که کوفه بازی درآورد، سیلی می خورد.
*** *** ***
با این مردم بیدار، انقلاب اسلامی برای دفاع، به تنها چیزی که نیاز ندارد، خواب است. من نیز در این سالیان روزنامه نگاری، اگر چه زیاد «دیشب خواب بابا رو دیدم دوباره»، اما هرگز مایل نبوده و نیستم درونی دلم را بیرون بریزم. با این همه…
– ایام فتنه ۸۸ دوست و همسنگر پدرم، حاج اصغر آبخضر می گفت: «دیشب خواب پدرت را دیدم. همان لباس خاکی جبهه تنش بود. همان «یا زیارت یا شهادت». طبقه چندم ساختمانی بودیم. از پنجره، درگیری های خیابان را نشان اکبر دادم و گفتم: «آخر این معرکه چه می شود؟!» عکس روی دیوار را نشانم داد و گفت: «با وجود این مرد، انقلاب اسلامی از پس همه فتنه های ریز و درشت قبل از ظهور برمی آید. ما شهدا، هوای این مرد را داریم. مثل امام، دوستش می داریم. ما به کنار، «علمدار کربلا» هم عجیب هوای این مرد را دارد. عجیب دوست می دارد این مرد را. هر وقت شما می گویید؛ «ابالفضل علمدار! خامنه ای نگهدار»، سقای عاشورا به همه ما شهدا آماده باش می دهد».
* عکس روی دیوار، یکی از تصاویر «آقا» بود در مسجد مقدس جمکران… اون عکس عمودیه.
– چند شب پیش، مادربزرگم، خواب «آقا» را دیده بود… به «آقا» گفتم: «ما که از دور، دستی بر آتش داریم و همه چیز را نمی دانیم، فقط با چند خبر، این همه قلب مان می گیرد، این همه آه می کشیم، این همه غصه می خوریم. شما چگونه تحمل می کنید این حجم انبوه اخبار را؟! این همه غم و اندوه را چگونه تدبیر می کنید؟!» «آقا» لبخندی زدند و عکس روی دیوار را نشانم دادند.
* عکس روی دیوار، یکی از تصاویر «آقا» بود در مسجد مقدس جمکران… اون عکس عمودیه.
********* *********
آهای مسئولان! مانیفست ما همچنان همان سرود «دیشب خواب بابا رو دیدم دوباره» است… حتی خواب ما سرشار از بیداری است… مانیفست ما این است؛ «در جنگ با دشمن، ننگه که سازش کرد…».
وطن امروز/ ۲۳ بهمن ۱۳۹۱
- بایگانی: یسار
این اجنبی پرستان بی جنبه
۱: خبرنگاران، بعضا به بهانه «انتقاد»، که حق مسلم خود می دانند، توهین می کنند، تهمت می زنند، غیبت می کنند، فحش می دهند، اذهان عمومی را تشویش می کنند و دروغ می گویند. آیا چون ما خود روزنامه نگاریم، می توانیم کتمان کنیم که لااقل بخشی از جامعه خبری، بی هیچ رحمی به صغیر و کبیر، «تقوای رسانه ای» را قربانی اصول بی اصول ژورنالیسم می کنند؟! البته امیر قلعه نویی آدم با شرفی است، و الا «اجنبی پرستی»، فقط مال ۲ دقیقه بعضی خبرنگاران محترم است!
۲: قطعا «اجنبی پرست» حرف بسیار گل درشتی است، اما قلعه نویی، سالی یک بار، درشتی می کند و خبرنگاران، بعضا هر روز! باور کنیم؛ چیزی که اینقدر «روادارانه» عوض دارد، گله ندارد! شکایت و دادگاه و خشم و «آهای مدعی العموم! چه نشسته ای که ژنرال، از گل نازک تر خطاب مان کرد»، ندارد! اگر نقد، خوب است، چه اشکالی دارد یک بار هم امیرخان، پشت خبرنگاران را کیسه بکشد؟! و حتی اگر نقد همراه با اهانت هم سازنده است، -آن طور که عده ای اعتقاد دارند!- چه عیبی دارد حالا یک «اجنبی پرست»؟!
۳: اما بیاییم و فرض کنیم در جامعه خبری ما هیچ اجنبی پرستی وجود نداشته باشد. لااقل به امیر قلعه نویی نمی توان خرده گرفت، چرا که این همه خبرنگاران علیه او راست و دروغ را بهم می بافند، یک بار هم امیرخان چنین کرده! این همه بعضی خبرنگاران، سرمربی آبی ها را مسخره کرده اند؛ در ازای این همه استهزا، گمانم یک «اجنبی پرست»، این حرف ها را نداشته باشد! معفو است! یک سو، امیر قلعه نویی بی ادبیات است، سوی دیگر، جماعتی مبادی آداب و منادی ادب! حتما معفو است!! واقعا مانده ام؛ خبرنگارانی که این همه توصیه به «جنبه» می کنند، صبر و تحمل و بردباری خودشان کجا رفته؟! پس بیاییم و بی خود، برای خبرنگارانی که گاه اجنبی را می پرستند، شان عصمت و تنزه نتراشیم. «اجنبی پرست»، نه شاخ دارد، نه دم! اجنبی پرستی در پوشش شغل خبرنگاری نیز!
۴: اجنبی پرستی، استعاره ای از غاز بودن همیشگی مرغ همسایه، نزد شماری از اصحاب رسانه است! و الا آنکه بخواهد مانوئل ژوزه (بدترین مربی تاریخ پرسپولیس به حیث آمار) را بپرستد، بیش از آنکه «اجنبی پرست» باشد، «احمق» است! جناب کی روش هم با این کارنامه مثال زدنی (!؟) جایی برای پرستش باقی نگذاشته! آنی درنگ کنید؛ اگر یک مربی وطنی، ترجیحا حمید استیلی، نتایج نیم فصل اول پرسپولیس را می گرفت، چگونه با شلاق بعضی خبرنگاران بدرقه می شد؟! مانوئل ژوزه اما چون اروپایی است، حتی با بدترین نتایج ممکن نیز باید محترمانه نقد شود! به سلابه کشیده نشود، مسخره نشود، به هیچ برنامه زنده و احیانا زننده ای نیاید و پاسخگوی افکار عمومی نباشد! از ورای مقایسه رفتاری که با حمید استیلی و مانوئل ژوزه شد، آیا نمی توان نتیجه گرفت؛ شغل بعضی خبرنگاران، نه شغل شریف خبرنگاری، بلکه شغل کثیف اجنبی پرستی است؟! و از ورای مقایسه رفتاری که با امیر قلعه نویی و کارلوس کی روش شد، آیا نباید به موفق ترین مربی لیگ برتر ایران حق داد که بعضی خبرنگاران را اجنبی پرست بخواند؟! قلعه نویی زمان هدایت تیم ملی، بدون هیچ باختی، و فقط به خاطر حذف در ضربات پنالتی مقابل کره جنوبی، مرد و مردانه به «۹۰» رفت و در لفافه نقد کارشناسانه، همه رقم ناسزا و استهزا را متحمل شد، اینک اما جناب شومن، چند ماه بعد از باخت کارلوس خان کی روش به تیم های رده چندمی لبنان و ازبکستان، برای ۴ تا نقد محترمانه، محرمانه به آپارتمان مرد پرتغالی می رود، تا از او رخصت بگیرد!! آیا امیر قلعه نویی هم اینقدر نجیبانه نقد شد؟! جالب است؛ دوره کنونی، به سبب قرعه آسوده، تا الان باید از صعود تیم ملی به جام جهانی مطمئن می شدیم، لیکن باز هم کاسه «چه کنم، چه کنم» دست گرفته ایم! کارلوس کی روش اما به جای عذرخواهی، ژست طلبکارانه می گیرد و از کیفیت پایین لیگ ایران گله می کند!! و چرا نکند؟! او خوب می داند تا چه حد اجنبی پرست اند شماری از اصحاب رسانه. قلعه نویی بود، تا الان جایش را به مربی دیگری داده بود، مایلی کهن هم بود، همین طور. سر دراز دارد قصه اجنبی پرستی… آنقدر دور و دراز که هرگز مجید جلالی، رنگ صندلی تیم ملی را به خود نمی بیند. دربی، شهرآورد بی خودی بود، اما نه بی خودتر از بازی تیم ملی مقابل لبنان و ازبکستان!! و الحق که در قیاس با تیم ملی کی روش، دربی سرافرازانه ای داشتیم! واقعا اگر قرار به این نتایج تیم ملی بود، چه ضرورتی داشت پول زبان بسته مملکت را در جیب مربیان اجنبی بریزیم؟! که برای ۲ تا نقد یواشکی هم، دیگر مجبور نباشیم راهی خانه طرف شویم!! آری، ما هم خبرنگار اجنبی پرست داریم، هم خبرنگاران اجنبی پرستی که از رئیس شومن شان خط می گیرند!
۵: امیر قلعه نویی به «کلهم» می گوید «کل یوم»، «کربکندی» را «گربه کندی» صدا می زند، و به «ذوب آهن» می گوید «ذبّ آهن»! جز اینها سوتی دیگر امیرخان چیست؟! قلعه نویی اما با نام خدا سخن می گوید، هنگام پیروزی و شکست، اهل بیت را فراموش نمی کند، قم و جمکران و زیارت امام زاده آقا علی عباسش ترک نمی شود، وقت قهرمانی، نماز شکر می خواند، در برهه های مختلف، وطن دوستی خود را ثابت کرده، و آمار فتوحاتش با اینکه از تعداد لیگ برتر ما بیشتر است، لیکن هنگام باخت، از نقد و توهین و تهمت، فرار نمی کند. خوب یا بد، نه فقط سطح لیگ برتر ما، از سطح تیم ملی، بالاتر است، بلکه سطح موفق ترین مربی این مرز و بوم نیز از سطح بعضی خبرنگاران مثلا وطنی، بالاتر است. امیر قلعه نویی با این همه رکورد، قطعا از سر خبرنگارنماهای اجنبی پرست، زیاد هم هست، گیرم ملاک ما کوچینگ ژنرال باشد در روز دربی!
۶: سوتی دادن و چند کلمه را پس و پیش خواندن، برای یک مربی فوتبال تجربی که اغلب عمرش در زمین خاکی های جنوب شهر سپری شده، عیب نیست. عیب آن است که عده ای اجنبی پرست، مدعی جامعه مظلوم خبرنگاری شده اند. همان کسانی که فردا در زردنامه های شان خواهند نوشت؛ «موفقیت پرسپولیس، بیشتر به خاطر بگوویچ است تا یحیی گل محمدی»! همان کسانی که امروز می نویسند؛ «کارلوس کی روش از ظرف فوتبال ما بزرگ تر است»! همان کسانی که دیروز نوشتند؛ «مربی گری تیم ملی برای قلعه نویی، لقمه گنده تر از دهان بود»! لقمه گنده تر از دهان اما «لقمه خبرنگاری» است، برای جماعت اجنبی پرست!
*** *** ***
همه به امیر قلعه نویی، یک تشکر درست و حسابی بدهکاریم. ژنرال، شاید بی آنکه خود بخواهد ثابت کرد؛ اجنبی پرستی، هنوز آنقدر بد و مذموم هست که حتی صدای اجنبی پرست ها را هم درمی آورد… نشان به نشان خواب آشفته بعضی ها، قبح اجنبی پرستی در این دیار هرگز نریخته! ممنون گل پسر نازی آباد… بعد از تشر تو، حالا راحت تر از کارلوس مغرور انتقاد می کنند، حتی بعضی ها!
وطن امروز/ ۱۴ بهمن ۱۳۹۱
- بایگانی: یسار
جذب حداکثری؛ آری، اما…
چه بهتر که مطلع پلاک امروز را مزین به حدیثی از امام حسن عسکری (ع) کنم؛ «مومن برای مومن، برکت، و برای کافر، اتمام حجت است». «تحف العقول، صفحه ۴۹۸»
*** *** ***
یک: گاهی که بعضی رجل سن و سال دار سیاست، بیش از حد از در صلح و صفا وارد می شوند، صدای آرمان خواهان جامعه به نشانه اعتراض بلند می شود؛ «چرا می خواهید به فتنه گران تخفیف بی خود دهید؟!» موسپیدان اما مخلص جواب شان این است؛ «جذب حداکثری».
دو: جذب حداکثری اگر چه شرط عقل است، لیکن تاکید «آقا» روی این مفهوم، اهمیت آن را مضاعف می کند. با این همه، از بعضی عناصر سیاسی باید سئوالاتی پرسید؛
دو/ ۱: آیا سوژه جذب حداکثری فقط خواص سیاسی اند؟! اگر نه، پس چرا در باب جذب حداکثری، آنقدر که به جذب چند فتنه گر دانه درشت توجه می شود، کوششی برای جذب توده هایی که ذهن شان پر از معماهای بی جواب است، نمی شود؟! آیا رواست که حتی درباره جذب حداکثری نیز شاهد تبعیض باشیم؟!
دو/ ۲: صرف نظر از بحث خواص و عوام، آیا جذب حداکثری به معنای تنها گذاشتن مفاهیم عالیه است؟! آیا ما حق داریم به گونه ای بر مدار جذب حداکثری حرکت کنیم که در ازای جذب فرضی چند فتنه گر عذرخواه، مفاهیمی از قبیل عدالت، مبارزه، پایداری، ایستادگی، آرمان خواهی و… دچار انزوا شوند؟! آیا جذب کردن چند عنصر ناراحت، ارزش چنین خسران بزرگی را دارد؟!
دو/ ۳: قطعا عده ای استثنا وجود دارند که جذب حداکثری شامل حال شان نمی شود. یعنی رفتار و گفتارشان آنقدر وقیحانه و رذیلانه است که لیاقت ورود به سفینه انقلاب اسلامی را ندارند. این جماعت سوژه دفع حداقلی اند. سئوال من از بعضی عناصر سیاسی این است؛ مشخصا و به طور مصداقی بفرمایید احیانا چه کسانی از چارچوب جذب حداکثری به تعریف شما، خارج اند؟! و آیا اصلا قائل به مفهوم دفع حداقلی هستید؟!
دو/ ۴: مراد از گفتمان جذب حداکثری چیست؟! جذب ما به فتنه گران؟! یا جذب فتنه گران توبه کننده به ما؟! آیا هدف از جذب حداکثری فقط و فقط احیای فریضه «شتر دیدی، ندیدی» است؟! آیا کمی آنها باید کوتاه بیایند، و کمی بیشتر از آنها، ما؟!
دو/ ۵: اگر حتی بصیرت، بنا به تعبیر حکیمانه رهبرمان آفت دارد و آفتش «غرور» است؛ آفات جذب حداکثری چیست؟! و اگر جذب حداکثری، بد و نارس و شل و ول و افراطی و تفریطی انجام شود، چه مضراتی خواهد داشت؟!
دو/ ۶: اگر جذب حداکثری را نادرست انجام دهیم و نتیجه اش، احیای مجدد فتنه و سران فتنه باشد، کار عاقلانه ای است؟! هیچ دقت کرده ایم که متاثر از سیاست جذب حداکثری، اصحاب انقلاب قرار است بیشتر شوند یا زبان عناصر ضد انقلاب، درازتر؟!
سه: شگفتا! واقعا شگفتا از روی اصحاب فتنه… این روزها گاهی که رسانه های زنجیره ای را دنبال می کنم، آنچه زیاد می بینم عناوینی از این دست است؛ «تغییر لحن آقای عسکراولادی کافی نیست!»، «ایشان باید رویه اش را نیز تغییر دهد!»، «عسکراولادی باید از اصول گرایان بخواهد که بابت رفتار و گفتارشان، از مردم و اصلاح طلبان معذرت خواهی کنند!»، «ما از سخنان ایشان استقبال می کنیم، اما شرکت در انتخابات، حقی نیست که عسکراولادی و عسکراولادی ها بخواهند به ما بدهند یا ندهند!» و…
چهار: بگذارید وارد مصادیق شوم، تا بیشتر معلوم شود وقتی جذب حداکثری، افراطی انجام می شود، چه نتیجه ای در پی دارد. جناب رسانه ملی وقتی دوربین صدا و سیما را کیلومترها آن طرف تر از جذب حداکثری، مقابل سرکار خانم معصومه ابتکار قرار می دهد، (به عنوان نماینده قشر دانشجو!) باید هم این گونه محصول اش را ببیند که عضو شورای شهر تهران، برود با فلان رسانه گفت و گو کند و بگوید؛ «تمام مولفه های زن مسلمان در حجاب، خلاصه نمی شود!… رویکرد پهلوی اول، بهبود زندگی مردم بود!… نفوذ تفکر امام بر اساس تحولاتی بود که دکتر شریعتی پایه گذاری کرد!…». معصومه ابتکار اگر چه در فتنه ۸۸ تا اوایل سال ۸۹ عمدتا در دفاع از فتنه و فتنه گران موضع می گرفت، اما پس از آن مقطع، ترجیح داد کارنامه خود را بیش از این تیره و تار نکند. مع الاسف صدا و سیما با کاریکاتور کشیدن از مفهوم جذب حداکثری، زبان سرکار خانم را باز کرد! حالا عضو شورای شهر تهران به دفاع از مهندس و شیخ اکتفا نمی کند! حجاب را می زند! از رضاخان دفاع می کند! به امام اهانت می کند! و البته مقصر چنین سخنان گل درشتی در وهله اول، همان رسانه ای است که مفت و مجانی دوربین خود را در اختیار اعوان و انصار فتنه می گذارد. من از شمای خواننده سئوال می پرسم؛ آیا به چنین رویه ای می گویند «جذب حداکثری»؟!
*** *** ***
عالیجنابان با تجربه تر از ما! ای کسانی که بیش از ما سرد و گرم سیاست را چشیده اید! موسپیدان! فداییان جذب حداکثری! آنی درنگ کنید که اگر فتنه به ثمر رسیده بود، اگر نقشه سران فتنه گرفته بود، اگر خون شهید غلام کبیری و ذوالعلی نبود، آیا باز هم مجال داشتید این همه بی قاعده بر طبل جذب حداکثری بکوبید؟! آیا اصلا قائل به این هستید که فتنه ۸۸ سران فتنه ای هم داشت؟! و آیا فکر نمی کنید اهل و عیال فتنه، بازگشت به نظام را، نه برای رجوع دوباره به آغوش پر مهر ولایت فقیه، بلکه برای اتمام کار نیمه تمام شان در فتنه ۸۸ می خواهند؟! این را من نمی گویم به خدا! خودشان می نویسند که «برای رسیدن به مقصود اصلاحات، تنها راه باقی مانده، استفاده از فرصت انتخابات است».
آقایان! این جماعت هر وقت نوشت «اصلاحات»، منظورش «براندازی نظام ۳۰۰ هزار شهید» بود. هنوز هم شک دارید؟!
جوان/ ۲ بهمن ۱۳۹۱
- بایگانی: یسار
بحران «مالی» و «بحران مالی»
امریکا که قرار بود بعد از کشتن بن لادن، جل و پلاس سربازان خود را از افغانستان جمع کند، ظاهرا بیرون بیا نیست! اما حضور نظامی یانکی ها چه رهاوردی برای همسایه شرقی ما داشته؟! صلح، آرامش، سازندگی، امنیت، رفاه و اشتغال؟! یا کشت و کشتار، کشت بیشتر تریاک، رشد بیشتر قاچاق و فربه شدن بیشتر طالبان؟! کم و بیش وضعیت همسایه غربی نیز بر همین منوال است. در عراق، تروریست های سلفی، دقیقا همان کاری را انجام می دهند، که طالبان در دیار افغان. اگر دیروز، صدام در زندان های بغداد، خاندان حکیم و صدر را وحشیانه می کشت، امروز در عراق، صبحی به شام نمی رسد، الا اینکه از چندین جای مختلف، اخبار اقدامات تروریستی مخابره شود. البته در عراق، ظاهرا، امریکایی ها حضور نظامی ندارند، اما تروریست ها خیال امریکا را بابت ناامن کردن بین النهرین، و دامن زدن به اختلافات قومی و تفاوت های مذهبی جمع کرده اند. واقعا تلخ است آنچه این روزها در عراق می گذرد؛ جنوب عراق محل جولان انگلیسی هایی است که بوی نفت بصره به مشام شان خوش نشسته. شمال عراق تبدیل به پاتوق شرکت های چند ملیتی شده که اغلب صهیونیستی اند. جبهه استکبار اصلا بدش نمی آید در شمال عراق، شمال غرب ایران، و جنوب ترکیه، به بهانه استقلال قوم کرد، از یک «اسرائیل جدید» پرده برداری کند. مرکز عراق هم هر روز شاهد تلفات سنگین ناشی از ترورهای بی وقفه است. واقعیت این است که این روزها در عراق، غرب اندازه صدها صدام کار می کند! در چنین منظومه ای باید دید که چه کار سختی دارد دولت نوری مالکی. و چقدر باید اهل تشیع و تسنن عراق هوشیار باشند که عراق در دام نقشه های تفرقه افکنانه نیفتد. قصه سوریه هم اگر چه کمی حادتر، زیرمجموعه همین ماجراست. اگر در سرزمین های اسلامی، رد پای غرب را درست ببینی، سرمنزلی جز ناامنی و اغتشاش ندارد. آن از افغانستان، آن از عراق، این هم از سوریه. اینک اما فرانسه هم مشخصا وارد گود شده تا به بهانه های واهی، مالی را دوباره تسخیر کند. مالی برخلاف کشورهای همسایه اش، نفت و گازی بی مانند دارد و موقعیتی ممتاز. آیا شما باور می کنید قصد فرانسه از لشکرکشی به مالی، مقابله با فلان گروهک شورشی، یا استقرار دموکراسی باشد؟! امریکا در افغانستان و عراق، چه گلی به سر مردم غرب آسیا زد که حالا فرانسه خاطرخواه صلح و آرامش مردم شمال آفریقا شده؟!
*** *** ***
دنیای استکبار در گذر از جنگ نرم، دوباره به این سوی و آن سوی، لشکرکشی فیزیکی می کند! «استکبار» باز هم بوی «استعمار» گرفته! روزگاری که خیلی هم دور نیست، جبهه غرب فکر می کرد با یک «کلیک» یا «فشار یک دکمه» یا «اینترنت» و «فضای مجازی»، بازی عالم را به سود خویش تمام می کند! و از دنیای به این بزرگی، «دهکده جهانی» می سازد! خودش هم می شود کدخدای جهان! کدخدا که چه عرض کنم؛ خدای جهان! جبهه استکبار البته توهم زده بود! و اینک دوباره مجبور است برگردد به همان روزگاری که اگر جایی، کشوری، منطقه ای را می خواست، لاجرم باید زحمت لشکرکشی و هزینه های سرسام آور نظامی را متحمل می شد! چند سال پیش شاید احدی فکر نمی کرد؛ فرانسه برای چند بشکه نفت بیشتر یا چند لوله گاز مفت، به کشور مالی لشکرکشی کند! دقت کنید؛ این اتفاق در اوایل سال «۲۰۱۳ میلادی» رخ داده! و باز هم دقت کنید؛ فرانسه «ناپلئون بناپارت» ندارد، بلکه فقط در یک قلم، کارخانه ماشین سازی «رنو» ۷۵۰۰ کارگر اخراجی دارد! ندید معلوم است؛ بحران «مالی» هم به «بحران مالی فرانسه» اضافه خواهد شد! غرب اگر با لشکرکشی نظامی می توانست کدخدای جهان شود، قرن گذشته میلادی، قرن بهتری بود! و غرب اگر با یک کلیک می توانست خدای جهان شود، لشکرکشی نظامی نمی کرد! راستی، کدام کدخدا اینقدر بدهکار و بدبخت؟! ندید معلوم است شعار فردای مردم معترض فرانسه به اوضاع ریاضت اقتصادی… «بحران مالی» خودمان را حل کنید؛ «مالی» پیشکش!
جوان/ ۱ بهمن ۱۳۹۱
- بایگانی: یسار
یادتان هست نماز جمعه های ایام دفاع مقدس را؟ قبل از خطبه ها، هم شعارهای فارسی خودمان بود، هم شعارهای عربی اسرای عراقی! که آخرای جنگ، تعدادشان زیاد شده بود و شکوه فریادشان دیدنی تر! با چه شوری «الموت لامریکا» و «الموت لاسرائیل» می گفتند… با چه شوری «الله اکبر» می گفتند… با چه شوری «قائدنا خمینی» می گفتند. باید ذهن خود را به آن فضا ببرید تا متوجه شوید چنین حرکتی، چقدر برای رسانه های غربی، سخت و ملال آور بود. اولش هاج و واج مانده بودند! سپس مدعی شدند؛ این جماعت، عرب زبانان داخل خاک ایران هستند، نه اسرای عراقی! جمعه بعد از این ادعای دروغ، اسرای عراقی که خون شان به جوش آمده بود، بیشتر و بیشتر شعار دادند!
بسم الله…
سلام؛
خدا قوت همسنگر.
امام زمان(عج) از شما راضی باشه که چنین سد محکمی جلوی دشمناش ایجاد میکنید.
۱۶ بهمن ماه قراره بزرگترین گردهمایی وب نویسان(با موضوع بصیرت، جوانان و انقلاب) برگزار بشه.
در راستای همین گردهمایی، جشنواره وب نویسی شروع شده که روز گردهمایی از ۱۰ وب برتر با تندیس های برنامه و جوایزی نقدی و همچنین معنوی تقدیر میشه.
برای مطالعه قوانین و شرایط مسابقه وب نویسی میتونید به لینک زیر مراجعه کنید:
http://www.jonbesh1404.ir/page/ghavaninewebnevisi
امروز اولویت اصلی کشور مقابله با جنگ نرم است.
حضرت آیت الله خامنه ای
منتظر پیوستن شما به این اتحاد هستیم. باشد که محکمتر و متحدتر از قبل به جنگ اهریمنان سایبری بریم، جنگی که از نظر بزرگان امروز مهمترین مسئله است.
در ضمن وزارت ورزش و جوانان مستقیما کار نظارت بر این برنامه را به عهده دارد.
جمهوری نازنین اسلامی؛
تیتر قشنگی بود. همچنین دو روایت زیبا…
این نظام نازنین ماست که با اسیر همچین رفتاری می کند.
و با سران براندازش هم آنطور بزرگ منشانه برخورد می کند…
واقعا “جمهوری نازنین اسلامی”
اما اگه امثال بعضی ها… گند نزنن!!!
به به… جمهوری نازنین اسلامی…
این فقط نظام اسلامی ماست که چنین رحم و مروتی دارد و وای بر کسانی که سوء استفاده می کنند از این عطوفت.
در عین صلابت و اقتدار همیشه مهربان بوده این نازنین نظام!
بنازم این جمهوری نازنین اسلامی را که در کنار عطوفت، خشم مقدسی دارد دیدنی… دیدنی… دیدنی…
این جمهوری نازنین اسلامی به برکت نفس حق حضرت صاحب و تدبیر امام نازنینمان و رهبر دریا دلمان و با خون سرخ شهدا زیبا شده.
این جمهوری اسلامی مدیون امام حسین و کربلا است.
و مدیون همه مردم بصیر.
ممنون؛ مثل همیشه عالی بود.
والا ما بچه بودیم مچ دستمون رو گاز می گرفتیم شکل ساعت بشه بخندیم؛
بچه های این دوره زمونه به کجا رسیدن والا!
راستی!
چرا نوشتید “جمهوری نازنین اسلامی”؟
😀
سلام؛
تیتر اتفاقا خیلی هم با مسماست، بعله!
حلول ماه ربیع را تبریک عرض می کنم.
التماس دعا
خصوصی:
چون این مطلب هنوز تو روزنامه کار نشده این “جوان/ ۲۶ دی ۱۳۹۱” مشکیه؟
چون همیشه این رو رنگی می نوشتید.
***********
من امشب همه چیز رو ول کردم گیر دادم به حواشیح!!!
راضیم ازت حسین.
در اصل راضی کننده ای.
سلام برادر
استفاده کردیم…
دو تا بچه، یه عراقی رو همراه خودشون آورده بودن و های های می خندیدن.
گفتم: این کیه؟
گفتن: عراقی!!!
گفتم: چه طوری اسیرش کردین؟!
همون طور که می خندیدن گفتن: از شب عملیات پنهان شده بوده. تشنگی فشار آورده و با لباس بسیجی های خودمون اومده ایستگاه صلواتی، شربت گرفته؛ بعد پول داده. این طوری لو رفته!
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
فرمانده عراقی اردوگاه تو چاقی و بدقوارگی رو دست نداشت. با صورت سیاه و دماغ گنده و سبیلهای پاچه گاوی و هیکل چند لایه و خیکی اش بین اسرای ایرانی به اسی بشکه معروف بود.
آن روز بعد از آمار رو کرد به ما و گفت: ای آتش پرستها! امروز روز شادی و رقص و آواز است.امروز روز تولد سید الرئیس صدام حسین است!
به زور جلوی خنده مان را گرفتیم. لامصبها نمی گذاشتند نماز بخوانیم و روزه بگیریم اما تا دلتان بخواهد ازمان می خواستند برقصیم و قر بدهیم! ما هم که این کاره نبودیم و زیر بار نمی رفتیم. آن روز هرچی اسی بشکه تهدید کرد و فحش داد و التماس کرد که برقصیم و دست افشانی کنیم، زیر بار نرفتیم تا اینکه تهدید کرد اسرای نوجوان را شکنجه خواهد کرد. سرانجام راضی شدیم که فقط کف بزنیم و اسی بشکه خودش زحمت قر دادن و رقصیدن رو بکشه و مراسم شروع شد.
اسی رفت وسط حلقه ی اسیران و شروع کرد به رقصیدن و نعره زدن که مثلا ترانه می خونه. ما هم دست می زدیم تا اینکه یه هو زمزمه ای بلند شد:
خرسُ به رقص آوردیم
دُمِشُ به دست آوردیم
اسی بشکه هم شکم کپلش رو می چرخاند و ما می‌خواندیم و کِرکِر می‌خندیدیم.
(اصلا یه وضعی)
*************
::…رفاقت به سبک تانک…::
اسب شطرنج (گفت و شنود)
گفت: یکی از عوامل بازداشت شده فتنه آمریکایی- اسرائیلی، در نامه ای که به بیرون از زندان ارسال کرده، نوشته است، انتخابات ۹۲ نشان می دهد که در انتخابات ۸۸ تقلب شده بود یا نه!
گفتم: ولی همین شخص در یک کلیپ ویدیویی که خودش هم آن را تایید کرده بود، با صراحت گفته بود تقلب در انتخابات جمهوری اسلامی ایران امکان پذیر نیست.
گفت: چه عرض کنم؟! در خبرها آمده بود یکی از عوامل بیرونی فتنه بعد از اعتراف این شخص به ناممکن بودن تقلب در انتخابات گفته بود؛ «مشکل اصلی ما این بود که چندتا آدمی که فقط «یک قل دوقل» بلدند را پشت میز شطرنج نشانده بودیم»!
گفتم: ای ول! می گویند دو تا خنگ داشتند شطرنج بازی می کردند، شاه شطرنج از غصه دق کرد، وزیر شطرنج با عصبانیت از وزارت استعفا داد و اسب های شطرنج هم بدجوری رم کردند!
یکی از یادداشت های تیزبینانه حاج حسین آقای شریعتمداری!
http://www.kayhannews.ir/911026/2.htm#other200
چه بچه‌ی عاقل و آقایی!
از الآن داره قطعه می خونه..
آفرین عمو…
………………………
هفت روز تا روز برکت باقی است.
امام علی علیه السلام: و یوم البرکه* نهم ربیع الاول، روز برکت است.
بحار الانوار، مجلسی، ج۹۵، ص ۳۵۳
یکی از شعارهایی هم، که پای ثابت نماز جمعه ها، بخصوص تهران، این بود: (حسین حسین شعار ماست، شهادت افتخار ماست…). راستی حالا این بچه ی چیز فهم کی هست؟ اگه از تبار داداش حسین باشه، نباید شک کرد به فهم و درایتش. صد در صد…
جمهوری نازنین اسلامی ایرانی!
http://www.farsnews.com/newstext.php?nn=13911025001327
یکی به این آقای عسگراولادی بگه:
ته که مرهم نئی بر قلب زارم
نمک پاش دل ریشم چرائی؟
۲۹۴ روز تا محرم باقیستــــــــــــ …
سلام
بله. ممنون که جواب دادین/-:
بسم الله. صبحی که خوب زدی تو حالم . فعلا حوصله ات را ندارم زود قلمت را بده بیادش که ببوسمش بروی پی کارت 🙂
ضمنا حسین: این کنار را اصلاح کن. حاج یدالله کلهر تا آنجا که من می دانم لشکر ده ای است نه بیست و هفتی.
جناب ابوذر منتظرالقائم عزیز؛
ممنون از تذکرتان. اصلاح شد…
سؤال اساسی: چرا اقتدارگرایان این اندازه از انتخابات آزاد می ترسند؟ علتش به نظر من روشن است: در وهله اول نارضایتی عمومی گسترده مردم است. از گرانی و تورم و بیکاری و … دوم بی کفایتی مدیریتی که آن قدر بر همه آشکار شده که به قول آقای موسوی اردبیلی یک مسجد هم این گونه اداره نمی شود چه رسد به کشور!
جالب آن که در همان هفته ای که خواستن انتخابات آزاد و بیان آن جرم اعلام می شود، نماینده ولی فقیه در سپاه همان حرف های سردار مشفق را البته این بار قبل از انتخابات به زبان می آورد و خیال همه را راحت می کند تا بدانند انتخابات آزاد نیست بلکه به شکل معقول و منطقی، مهندسی شده است.
ادعا می کنند ایران آزادترین کشور جهان است و هم زمان مطبوعات آزاد را پایگاه دشمن می خوانند. احزاب آزاد را مزدوران دشمن می خوانند. اجتماعات آزاد مردمی را فتنه دشمن می نامند و انتخابات آزاد را توطئه دشمن. من نمی دانم این مردم چگونه می توانند نظراتشان را آزادانه اعلام کنند؟! « تاجزاده»
حسین جون! خدائیش این حرفا تأمل برانگیز نیست؟ کمی فکر کنیم!
مقدس ترین نظام عالم نظام ماست
شهد شهید و شهادت به کام ماست
اندر سکوت مرد پر از صد صلابت است
برنده تر ز هزار شمشیر تک نیام ماست
راست میگی.
هیچ صیدی، بی خود و بی جهت، عاشق چشم و ابروی صیاد نمی شود.
سلام و درود؛
دوست عزیز این مطلب شما در پایگاه اینترنتی و بسته فرهنگی عمارنامه منتشرگردید.
http://www.ammarname.ir/link/17697
ما را با درج بنر و یا لوگو در وبگاه خود یاری نمایید .
موفق و پیروز باشید .
عمارنامه http://ammarname.ir/—- info@ammarname.ir
یا علی
اگر نگوییم جمهوری “نازنین” اسلامی چه بگوییم؟!
عجب گیری افتادیم از دست این آتش فشان بصیرت!
چقدر حرف می زنه این آدم؟!
اگر بابام بود، عاقبت منتظری اینطوری نمی شد!
اگر بابام بود، قضیه تسخیر سفارت آمریکا جور دیگه ای پیش می رفت!
عقلش پاره سنگ بر میداره؛ میگه: ریشم از دست احمدی نژاد سفید شده!!!
نمی دونم چه اصراری دارن بعضی ها که تطهیر کنن منافقی مثل خاتمی رو.
میگه: قابل باور نیست که خاتمی کیف دلار برای براندازی گرفته باشه.
موسوی و کروبی که فتنه گر نیستن، خاتمی هم که پول نگرفته، هاشمی و خاندانش هم که کلا پاک!
پس اون همه هزینه آشوب های ۸۸ از کجا تامین می شد؟ نکنه خودِ جناب مطهری هزینه کرده؟!
بازتاب: بچه‌های قلم | www.BGH.ir » جمهوری نازنین اسلامی
فیتوپلانکتون، آمیب، تریکودینا، و سایر موجودات تک سلولی؛ در اقدامی هماهنگ خواستار برگزاری مسابقه IQ سنجی با آتشفشان بصیرت شدند!!
سلام…
خسته نباشید، خدا قوت!!
ما هم به روزیم…
یا علی
یه خبر جالب!
{شرکت هلندی Mars One ثبت‌نام اولیه از داوطلبان حضور در سفر “بی بازگشت” به مریخ را آغاز کرده است.}
موافقید بفرستیم بعضی ها رو؟!
راحت میشیم والا!
فقط بعضی شروطش یه کمی سخته!
“بهره هوشی مناسب، سلامت کامل جسمی و روحی، سن بالای ۱۸ سال”
امیر سرتیپ دوم خلبان محمد طاعتی:
خلبان هواپیما با چتر پایین آمده بود و رزمندگان بسیجی از یکی دو کیلومتری دور خلبان را گرفته بودند و خلبان عراقی هم وحشت کرده بود. خودم را به نزدیکی خلبان عراقی رساندم؛ به او گفتم «مسلحی؟» گفت «نه!» و با بردن نام امام خمینی و امام رضا تسلیم بودن خود را ابراز می‌کرد.
خلبان عراقی را با هلیکوپتر به قرارگاه کربلا منتقل کردیم؛ شهید صیاد شیرازی با او صحبت کرد و به خلبان عراقی گفت؛ «نترس! شما اسیر شدی، دیگه دشمن ما نیستی، شما مهمان ما هستی».
وقت اقامه نماز ظهر بود؛ آن اسیر عراقی نمی‌دانست چگونه باید نماز بخواند که همان جا به او وضو گرفتن و نماز خواندن را یاد دادیم؛ آن خلبان را به کمپ اسرا بردند و افسران اطلاعات از آنها بازجویی کردند؛ او هم هر چه درباره گذراندن دوره‌های آموزشی و فعالیت‌های فعلی و آینده صدام می‌دانست، گفت.
حرف‌های این خلبان عراقی در طرح‌ریزی مرحله بعدی عملیات مؤثر بود. افسران بعثی عراق، بیشتر دوره‌ها را با کمونیست‌ها گذرانده بودند و از مسائلی آگاه بودند که فراتر از مسائلی بود که ما در قرارگاه‌های خودمان از آن خبر داشتیم.
آشنایی این اسیر عراقی با ایرانی‌ها همچون باز کردن پنجره‌ای به سوی نور بود که قبلا از آن محروم بود…
سید احمد؛ این‌همه سنگدل نباشید. چه گناهی کردند آدم فضایی‌های مریخی؟!
فقط حیف که بعضی‌ها قدر این جمهوری نازنین اسلامی رو نمی‌دونند؛ که نهایت مجازاتشون همین خنده‌ها و متلک‌ها و حرص خوردن‌های ماست!!
الان نیم ساعته دارم فقط قربون صدقه این بچه میرم… اصلا نفهمیدم چی نوشتین… 🙂
آخه چرا عکس بچه میذارین که من هی حواسم پرت شه؟
وای خدا… من این مطلبو الان خوندم. نه… من یادم نیست!!
واقعا اینجور بوده؟ خیلی جالبه. اولین باره اینو شنیدم.
شنیده بودم اسرای عراقی توی زندان های ما پادشاهی می کردند؛ ولی نماز جمعه و اون شعارها… یعنی شما هم اون موقع این تصاویرو دیدین؟ مگه شما چند سالتونه؟!!!
یاد حکایت زمستان افتادم
.
.
بچه های ما هم شعار می دادند و باتوم می خوردند و اشک نمی ریختند…
شعار می دادند و ستاره های عاشقی شان را هیچ رسانه ای رصد نکرد…
بچه های همین جمهوری نازنین که الان نمی شناسیم شان.
گمگشته های دیار فراموشی…
بی ربط:
http://www.mashreghnews.ir/fa/news/186163/عکس-گریه-فرزند-شهید-هنگام-تماشای-فیلم-پدر
جوان کنجکاو!
کدوم حرف تاج زاده تامل برانگیزاست؟!… شما هم قوه ی تاملتان را صرف چه حرفهایی می کنید!
.
.
اجتماعات آزاد مردمی!!… منظورتون که احیانا نماز جمعه نیست؟…
ریختن به خیابان و آشوب و جنجال و سوزاندن بیرق های عزای اباعبدالله اجتماع آزاده؟… واقعا خدا بده یه جو بصیرت!… امام حسین این فتنه رو برملا کرد و به تعاقبش دست همه ی خائنها رو هم رو کرد. اینکه هنوز یه عده کنجکاوند جای تعجب و تردید داره…
راستی آقای سید احمد! برای اون خبر جالب که گفتید سفر به مریخ… فضا!!… نوک زبونم بود بگم شیخ بی سواد خودمونم ثبت نام کنیم که بعد چشمم افتاد به بهره ی هوشی مناسب… خرابش کردی…!
اون بنده ی خدا، که سنّش می خوره به شروط، سید احمد! فقط ۶۰ سال و ۴ ماه و ۲۳ روز اضافه داره. البته اگه شرکت هلندی Mars One همین امشب اعزام کنه!!
بعدشم تازه! وقتی رفتن اون بالا، شروع می کنند به نوشتن خاطراتی نا گفته، که بله؛ این کره ی مریخ رو، خاندان ما کشف کرد. هر چند که به نام ما نیست، ولی تلاش بنده زاده، برای تأسیس یک شعبه از دانشگاه آزاد، جهت گسترش علم پسته داری به مریخی های عزیز، حداقل کاری بود که می تونستیم برای مردم قابلمه به دست مریخ، انجام بدیم. آخه خاک اینجا خیلی حاصلخیزه!! فقط نمی دونم، این “غفلت” سند مریخ رو کجا ضفتش داده؟! اگه وثیقه خواستند برای اون یکیای دیگه، چیکار کنم آخه؟!
سفر مریخ (گفت و شنود)
گفت: شرکت هلندی «مارس وان» از هزار نفر برای سفر به مریخ ثبت نام کرده و مبالغ هنگفتی از آنها گرفته است.
گفتم: هنوز که سفر انسان به کره مریخ انجام نشده است. این شرکت با چه اطمینانی از آنان پول گرفته و قول سفر داده است؟!
گفت: اعلام کرده فقط از کسانی ثبت نام می کند که قصد بازگشت از مریخ را نداشته و باقی عمر خود را آنجا بگذرانند!
گفتم: پادشاهی قصد حمله به یک کشور را داشت ولی همه منجم ها اعلام کردند که در این حمله شکست خواهد خورد. در این میان یک آدم قالتاق شارلاتان خودش را منجم معرفی کرده و به پادشاه اطمینان داد که پیروز می شود و از قضا پیروز هم شد و به یارو پاداش فراوانی داد. منجم باشی دربار از طرف پرسید؛ این پیش بینی چگونه بود و یارو گفت؛ خیلی ساده! اگر پیروز می شد پاداش می داد که داد و اگر شکست می خورد دیگر زنده نبود که از من بازخواست کند!
چه جالب؛ گفت و شنود حاج حسین را می گویم!!!
“”جمهوری نازنین اسلامی””
کارت همه جوره تعریف داره حاج حسین قدیانی.
از تیتر تا آخر مطلب. جمله به جمله عالیه.
خیلی آقایی
عکس این فسقلی هم ایده جالبی بود.
بچه هامونم سرباز ولایتن.
“از آلزایمر داداش حسین تا آلزایمر بعضی ها”
تا ساعاتی دیگر در “قطعه ۲۶”
سلام حسین قدیانی؛
لینک زیر رو ببین و به شخصه به خاطر حقی که بر گردنمان داره، کاری کن.
http://fajrenoor.blogfa.com/post-77.aspx
شیخ بی سواد رو بفرستن مریخ؛
خودش هم بخواد برگرده، مریخی ها نمی ذارن برگرده.
از بس تو دل بُرُوِ
دلخون؛
ممنون بابت لینک…
با سلام.
وبلاگ مطالبه گری و عدالتخواهی در دانشگاه تبریز با موضوع مبانی فقهی مطالبه گری و عدالتخواهی به روز شد:
http://tabrizu-motalebe.blogfa.com/
خیلی زیبا بود.
با خوندن این ها می فهمیم که چقدر کوچک هستیم در مقابل این شهدا و جانبازان.
و باید به جنگ نرم با قدرت بیشتری ادامه بدیم.
http://bachehayeharam.blogfa.com
هیچ صیدی، بی خود و بی جهت، عاشق چشم و ابروی صیاد نمی شود، مگر اینکه…
با این جمله یاد آن اسیر عراقی افتادم که در عملیات بازی دراز شیفته ی شهید وزوایی شده بود… یعنی اینقدر ناز بوده این شهید عزیز…
به قول حاج آقا پناهیان؛ این شهدا آدم را می کشند…
دوستان محترم؛
امشب دوباره سر و کله “آقای چیز” در “قطعه ۲۶” پیدا می شود…
چیز قحطی بود، این جناب بی همه چیز! دوباره می خواد بیاد اینجا!
یکی از خاطرات خوبم از سفر به عراق، آشنایی ام با “رغد” بود. کربلا، حرم قمر بنی هاشم. مثل اکثر دوستی ها اولش همدیگر را نگاه کردیم و لبخند زدیم. آمد نشست کنارم. پرسید: ایرانی؟ سر تکان دادم. فارسی را خیلی خوب و مسلط صحبت می کرد. خیلی بی مقدمه و انگار که دوست قدیمی اش را پیدا کرده باشد، شروع کرد به ابراز محبت. گفت و گوی مان خیلی طولانی شد و به درازا کشید. تقریبا از همه زندگی اش، یک پرده برایم تعریف کرد. ساکن کوت بودند و آمده بودند کربلا زیارت. می گفت؛ پدرش از اسرای عراقی داخل ایران بوده و همیشه می گوید که ایرانی ها برخوردشان با اسیر، مثل پیامبر بوده و اخلاق شان مثل ائمه، مثل عباس. می گفت؛ پدرش بهش سفارش کرده که هر جا ایرانی دیدی، باید احترام بگذاری. آرزو داشت بیاید ایران و برود مشهد زیارت علی بن موسی الرضا. می گفت؛ پدرش قول این را بهش داده که کار و بارش بهتر شود، یک سفر بیایند ایران. در بین الحرمین موقع خداحافظی گفتمش: «من هر بار که بروم مشهد، به جای تو زیارت می کنم و به یادت هستم، تو هم هر وقت آمدی حرم حضرت ابوالفضل، یک سلام از طرف من بده»
السلام علیک یا عباس بن علی علیه السلام
“جمهوری نازنین اسلامی”
اصلا از این بهتر می شد گفت؟
صلوات بر قلم زیبای تو حسین جان. خدا تو را مثل پدرت شهید کند.
آتــــــــــــــــــــــــــــش زدی قلبمو با نکته دومت…
چرا گفتین جمهوری نازنین اسلامی؟؟؟ هان؟؟؟
دیدم زیاد نیومدن اینو بگن زحمتشو کشیدم…
این آقای سید احمد هم خیلی زحمت میکشه تو قطعه… خدا حفظشون کنه…
بعضی ها هم هستن که دنبال یه مطلبی یا اندیشه ای هستن ذهن خالیشون رو باهاش پر کنن… اما خوب حتی اگه فقط یک دریافت کننده امواج هم که باشی حداقلش میتونی که گیرنده ات رو موج عبادالرحمان تنظیم کنی!
این دیگه حداقل کاره واسه اینکه نخوای آدمی باشی به مثال پشه…
همین طوری گفتم…
تا وقتی عکس این پسر بچه روی این مطلب باشه من نمیتونم مطلب رو بخونم…
تازه پشتشو کرده و من انقدر براش ضعف کردم… آخه خدایی طرز نشستنشو ببینین…
ما به جمهوری زهرایی خود می نازیم………
جمهوری نازنین اسلامی…
.
چقدر عالی، هم شعار فارسی هم شعار عربی،
کاش الان هم اینطور بود.
این عنوان باعث شد در دلم باز شود. آن روزها، سال ۵۷ را می گویم، مردم ایران حتی آنهایی که مذهبی نبودند اعتقاد داشتند مذهب تنها راه سعادت است و هر کسی که مانع دخالت مذهب در اداره جامعه شود کافر است. من که نوجوان بودم فکر می کردم که مسئولین در حال دزدی هستند. پول نفت خرج ملت نمی شود. و ساواک ناخن ها را می کشد. تصور می کردم که سر در سینماها تصاویر برهنه دارد، برکت از کشور رفته و با دور شدن از این فسادها در بهشت بر روی مردم بیشتر باز می شود.
زندگی و رفاه مردم در سا لهای ۵۰ به بعد، رفته رفته زیاد می شد. اصلا اسم تورم را نشنیده بودیم. چیزی گران نمی شد. مثل مردم کشورهای دیگر آبرو در دنیا داشتیم. کسی از ما واهمه نداشت. درهای کشور بسته نبود. کالاهایی که دیگر مردم دنیا می خریدند ما هم وارد می کردیم.
سفید شده که بد و خوب را تشخیص بدهم. نگاهی به وضع موجود بکنید. این شایسته نام ایران نیست. مردانی مثل قدیری ابیانه می گویند عمق فقر زمان شاه آنقدر است که ۳۳ سال کافی نیست برای زدودن محرومیت. او پیشنهاد می کند که رئیس جمهور را مردم انتخاب نکنند و این به نفع مردم است! امروز تحریم شده ایم. تورم در حد عجیب آن به وجود آمده…
از همه عجیب تر و دردناک تر این است که برادرانی که مدعی انقلاب هستند مردم مخالف را جاسوس اجانب و فتنه گر می خوانند……………………
آقای قدیانی! چرا دوستان و هم فکران شما مشکلات را ناشی از دشمنان یا رژیم گذشته می دانند و هیچ وقت نمی پذیرند که چنین مشکلاتی وجود دارد؟
آقای قدیانی! تا کی می توان فشار را به مردم وارد آورد و آنها را در اداره کشورشان ندید گرفت؟
در حقیقت با دست خودمان کشور عزیزمان را از بین بردیم…
…………………
آقای قدیانی! هر گز از مردمی که عاشق نوشته های مملو از ضد واقعیاتت نیستند، پرسیده ای نظرشان درباره بصیرت چیست؟…
خوش به حالت
چشمانتان را می بندید و گوشهایتان را با دست می گیرید تا فریاد ایرانی را نشنوید و او را که در غم از دست دادن کرامت وطنش چشمانش اشکی است، جاسوس و وطن فروش می خوانید! چه زمانی می رسد که متوجه شوید که حقیقت یک موضوع ساده است؛ فقط باید دل را با آن آشتی داد. وقتی اصلاحات می شود خاری در چشمانتان مشخص است که دوست و دشمن را نتوانید تشخیص دهید.
آقای سید محمد رضوان،
این مطلقا سیاه و سفید دیدنت، با آشتی دل با حقیقت همخوانی ندارد.
به نظرم شما که زورت میرسه بزن آقای قدیانی رو بکش که انگار دستش رو گذاشته جلوی دهن ملت ایران!!!
ولی تو خوب تونستی فریاد ایرانی ها رو برسونی… دست مریزاد سید…
همای اوج سعادت به دام ما فتد… اگر تو را گذری بر مقام ما افتد
والّا…
راستی آقای سید محمد رضوان! یه سوال داشتم…
شابلون سیاه و سفید گذاشتید جلوی چشمهاتون که رنگ ها رو چپّه می بینید؟
آقای سید محمد رضوان؛
چرا شما فکر میکنید دوستان و هم فکران آقای قدیانی مشکلات را ناشی از دشمنان یا رژیم گذشته می دانند و هیچ وقت نمی پذیرند که چنین مشکلاتی وجود دارد؟ چطور به این نتیجه می‌رسید؟!
وحدت اسلامی، امیدوارم پیروزی نهایی رو ببینم ولی واقعا شما هم اون روزها عجب حال و هوایی داشتین!!
تکنولوژی دیگه تا چه حد؟ از چه سِنی؟ یه عکس دارم از دختر خالم که ۶ ماهگی، جلوی لپتاپمِ فقط حیف صفحه قطعه ۲۶ باز نبود.
یادش بخیر ما نهایت کلاسمون مرحله چندم بازی علائدین بود و سِگا (اونموقع ها از کامپیوتر و اینا حالم بد می شد).
دوستون دارم…
سلام…
تو تا حالا آدم خوب دیدی؟ من که ندیدم! گشتیم نبود؛ نگرد نیست!!!
………………
حق زندگی از آن تمام کودکان دنیاست. کلیپ زیبا به همراه زیرنویس انگلیسی
تولید شده توسط شبکه نصر
http://www.nasrtv.com/modules/video/singlefile.php?cid=15&lid=7592
گر کرب و بلا نبوده ایم حال هستیم
گر شام بلا نبوده ایم، حال هستیم
ای مردم عالم همگی گوش کنیـد
تا آخر خون مطیع رهبر هستیم