گزارش سال ۹۱
درست در شرایطی که سال ۹۰ تمام شد، وارد سال ۹۱ شدیم! سال ۹۱ با همه سختی هایی که داشت، سال آشتی سران قوا با یکدیگر بود و ایشان تقریبا ماهی یک بار به دیدار هم می رفتند و هر چند تا روز قیامت با هم قهر کرده بودند(!) آشتی کنان سوار کشتی می شدند! سال ۹۱ مربع امیر قلعه نویی، علی دایی، مایلی کهن و عادل فردوسی پور کلا ۴ بار قهر و ۳ بار آشتی کردند، اما سران قوا ماشاء الله دعوا نکرده، آشتی می کردند و آشتی نکرده، دعوا!
سال ۹۱ یه جورایی سال پیر موتلفه بود و اینقدر که حاج حبیب الله نامه نوشت، حسین قدیانی مطلب ننوشت. در همین سال عسکراولادی متوجه شد که سران فتنه، فتنه زده اند، نه اهل فتنه! و تو چه می دانی که مفتون چیست؟! در اواخر این سال، «حضرت استاد» و «سردار قلم» درباره موضوع «فتنه زدگی و تفاوت آن با جرج سوروس گری و جین شارپ پروری بی واسطه» به مناظره با هم پرداختند که بیننده دقیقا متوجه اختلاف نظر نامبردگان نشد(!) در سال ۹۱ حبیب الله عسکراولادی در هر شماره هر روزنامه ای دست کم ۴ تا مطلب نیم صفحه ای داشت؛ نامه ای در پاسخ به جوابیه همان روزنامه، جوابیه ای در حاشیه جوابیه هامش یک روزنامه دیگر، ادامه نامه نگاری با اصلاح طلبان، و پاسخ دادن به بازتاب جوابیه یکی مانده به آخر همان اصلاح طلبان در شماره آخر یک روزنامه دیگر!! البته این اواخر به نظر می رسید اصلاح طلبان کم آورده باشند، اما حاج حبیب ول کن نبود و همچنان یا می نوشت یا جواب می داد!
سال ۹۱ معلوم شد که برادر همین حاج حبیب الله یعنی اسدالله چگونه نفر اول زیره دنیا شد. از قرار، حاج اسدالله یک روز می خواسته در کودکی سنگک بخرد که متوجه می شود نانوا دارد روی نان کنجد می ریزد.
اسدالله کودک رو به نانوا: «شاطر! کنجد را کیلویی چند می خری؟!»
شاطر رو به اسدالله: «فلان تومن!»
اسدالله: «الان می رم از بازار، بدون ارز مرجع (!) برایت کنجد ارزان تر میارم!»
… و بدین ترتیب اسدالله، سلطان زیره جهان می شود!!
در این سال ما شاهد وقوع ۲ زلزله دلخراش در میهن مان بودیم که باعث شد رئیس محترم قوه، ضمن سفر به کاراکاس و هم دردی و چیزهای دیگر با خواهر و مادر آن مرحوم، نشان درجه یک فرهنگ را به یکی دیگر بدهد. حسن سال ۹۱ به این بود که عاقبت معلوم شد منظور رئیس قوه از بهار، امام زمان (عج) است، اما مشکل آنجا بود که منظور رئیس قوه از امام زمان (عج) همان «یکی دیگر» بود! در این سال آقای احمدی نژاد درباره مدیریت حضرت نوح، سفرهای استانی یوزارسیف، برنامه های اقتصادی آمن هوتپ سوم، اختلاس قوم ماد، آکله الاکباد، شیخ رشیدالدین وطواط بن یحیی ملقب به طوطی بازرگان، عیسی پسر مریم، فردوسی توسی، کتیبه حقوق بشر کورش، زیگورات چغازنبیل، چاوز بن چه گوارا، ام هوگو، جرجیس و کلا همه چیز صحبت کرد، الا مسائل حوزه ریاست جمهوری!!
سال ۹۱ به مجلس رفتن احمدی نژاد، یک بار شوخی شد و یک بار هم شوخی شوخی، جدی شد! این وسط آنچه جدی جدی، شوخی گرفته شد، مشکلات معیشتی مردم بود. در سال ۹۱ قیمت اغلب اقلام خوراکی و غیر خوراکی سر به آسمان سایید و درست در همین فضا، یک میمون پیشگام وارد فضا شد!
سال ۹۱ سال ابطال بسیاری از مشهورات علمی بود و بر ما ثابت کرد که پراید خیلی هم گران نیست! و با یک حساب سرانگشتی مشخص شد قیمت هر کیلو پراید از قیمت هر کیلو پسته ارزان تر می افتد! ما چند بار حساب کرده باشیم، خوب است؟!
سال ۹۱ به عبارتی سال بهار رسانه ها بود و خبرگزاری یک نهاد نظامی نشان داد که با یک پیامک در روز تعطیل چگونه می تواند اوضاع اقتصادی کشور را آشفته کند!
در سال ۹۱ ما در جشنواره فیلم فجر، هر چه جایزه بود دادیم به هنرمندانی که در فتنه نقش داشتند، اما آمریکایی ها پیام این حرکت را نگرفتند و اسگل ها، اسکار را به وحید جلیلی خودشان دادند!
در اواخر این سال، برای اولین بار، تعداد دوش نامزدهای انتخابات از تکلیف بزرگان پیشی گرفت! و تقریبا به ازای هر تکلیف، کلی دوش وجود داشت! در همین سال بود که معلوم شد اصول گرایان از همان شکم مادر، نامزد انتخابات ریاست جمهوری به دنیا می آیند! گروهی از کارشناسان پیش بینی می کنند در صورتی که روند احساس چیز سیاسیون همه جناح ها همین طور ادامه داشته باشد، در انتخابات ریاست جمهوری پیش رو، تعداد نامزدها از تعداد رای دهندگان بیشتر شود!
در این سال احمدی نژاد ضمن حضور در نیویورک و سخنرانی در سازمان ملل، در کاری کاملا مخالف با خلقیات احمدی نژادی، از مردم منهتن به دلیل ایجاد ترافیک هنگام تردد خودروهای هیات همراه، معذرت خواهی کرد! شهروندان ساکن در محله اعیانی منهتن که واقعا تحت تاثیر سجایای اخلاقی رئیس جمهور قرار گرفتند، فوج فوج به مکتب ایران پیوستند!! در همین سال بود که معاون اول رئیس جمهور گفت: «تا احمدی نژاد هست، من هستم و تا من هستم، سرکار خانم دکتر هست» که اندکی بعد، ایشان و اوشان بودند، لیکن خانم دکتر کنار گذاشته شد! چند وقت بعد از این، جناب معاون اول گفت: «قیمت خودروها باید شکسته شود» و پراید که ۱۱ میلیون تومان گران شده بود، به اقشار آسیب پذیر لطف کرد و ۵۰۰ هزار تومان ارزان شد! در همین شرایط بود که دکتر حبیبی به رحمت خدا پیوست! چه می دانیم؟! شاید در اعتراض به این سبک از معاون اولی!!
در سال ۹۱ بودجه کشور دوست و برادر و جنگ زده افغانستان، ماه بهمن به لویی جرگه رفت و تصویب هم شد، اینجا اما قوه محترم، بودجه یک دوازدهم را آنهم اواسط اسفند به مجلس فرستاده که باش تا تصویب شود!
وطن امروز/ ۲۸ اسفند ۱۳۹۱
- بایگانی: یسار
برف نامه گدوک
در سیاست، از بصیرت غافلیم و در زندگی، از نصیحت پدربزرگ. اصلا فراموشی در ذات آدمی است.
نزدیکای نوروز چند سال پیش، کم و بیش همین موقع از سال بود که «باباکبابی» (۱) وسط کلی خاطره جالب و ناب، از حلیم بوقلمون گرفته تا کباب بناب، ناگهان زد به طبیعت و گفت: «زمستون همیشه ۲ بار می ره. یه بار اواخر بهمن، دروغکی، یه بار لحظه سال تحویل، راستکی… همیشه چند روز مونده به اسفند و چند روز بعدش، هوا شروع می کنه گرم شدن، اما تا آدما می رن توی فاز «بهار زودرس»، یه دفعه زمستون با یه برف پر حرف، حاضری می زنه… این اتفاق با اینکه هر سال تکرار می شه، هر سال مردم فریب می خورن! خلاصه، تا «مقلب القلوب» را نشنیدی، رفتن زمستون رو باور نکن… کرسی رو جمع نکن!»
حواسم هم به حرف بابابزرگ بود، هم به پیش بینی سازمان هواشناسی، اما از هول بهار، بازم در دیگ زمستان افتادم! هول بهار، حالم را خوش کرده بود… لیکن چه بسیار که «حال»، سبب غفلت از «قال» می شود. حالی که «می مانی»، رحم ندارد به قالی که «می دانی».
کرسی نگذاشته بودیم که جمع کنیم، اما هوا ظرف ۲ هفته گذشته از بس گرم شده بود که در آسمان دنبال پرستو می گشتم، در زمین دنبال گل لاله. البته نه از آنهایی که شهرداری می کارد؛ لاله واقعی، اصل!
¤¤¤¤¤¤¤¤¤ ¤¤¤¤¤¤¤¤
به سبب کاری اداری شخصی، چند روز پیش رفته بودم بلد «بلده». با کم ترین لباس، و لگن ترین ماشین، یعنی آردی یشمی مدل ۷۸ جناب اخوی که جز بوق، همه جای ماشینش صدا می دهد! فلاشر؛ کلا خراب! موتور؛ روغن ریزی! برف پاک کن ها؛ سالم، اما بدون توانایی در دادن آب به شیشه ماشین! یعنی فقط واست بای بای می کنه، تمیز نمی کنه! لاستیک ها؛ صاف عینهو آینه! آینه سمت شاگرد؛ آینه بی آینه! رادیاتور؛ احتیاج به آب دادن بعد از هر ۲ ساعت رانندگی، به خاطر جوش نیاوردن! فرمان ماشین؛ توی سرعت ۸۰ یه ریپ، توی ۱۰۰ یه ریپ، توی ۱۲۰ بندری! لاکردار باید دو دستی می گرفتمش که از جا درنیاد! دنده؛ بدتر از فرمان! کلاچ؛ بهترین وزنه برای تقویت عضلات دو قلو! کارت ماشین؛ مفقود! بیمه نامه؛ ۶ ماه از مهلت گذشته! معاینه فنی؛ شوخی نکن! نور چراغ ها؛ مگر با چشم بصیرت، فقط ۲ متر! بخاری؛ دادن خاک به جای گرما! ضبط؛ یک حفره مستطیل + کلی سیم ولو! و قس علی هذا…
جاده چالوس را تا وسطا رفتم؛ دو راهی یوش بلده، پیچیدم سمت راست. هوا هم به غایت ملس و بهاری بود.
از قبل طوری برنامه ریزی کرده بودم که در خانه/ موزه نیما توقفی داشته باشم، عکسی بیندازم، احیانا کتابی بخرم و کنار قبر علی اسفندیاری و الباقی فاتحه بخوانم. توقفم در یوش ۲ ساعتی طول کشید. خبری از زمستان نبود. در تن لخت درختان به وضوح می شد لباس خوش رنگ شکوفه ها را تماشا کرد.
کمی بعد در «بلده» کارم را انجام دادم. راحت تر از آنکه فکرش را می کردم. لنگ یکی دو تا امضاء بودم که جور شد.
از بلده رفتم سمت نور، یعنی شمال (۲) با جاده ای کاملا خلوت و هنوز بکر. در شهر نور با حمیدرضا یوسفی ورجانی قرار داشتم. از دوستان قدیمی که فتنه ۸۸ پیچید سمت فتنه گران و کارهایی کرد (۳) که بماند. حمید برای خریدن یک قطعه زمین، در نور بود و همین بهانه مناسبی بود تا شبی در ویلای پدرش در «چمستان» اقامت کنیم.
طبق قرار صبح زود راهی جاده ساحلی شدیم به سمت قائم شهر. یعنی سمت راست جاده ساحلی. در قائم شهر، آشنایی برنج کار دارم که همیشه برنج هایم را از او می خرم. دست اول است و به صرفه و مرغوب و خوش خوراک. حمید هم چند کیلویی خرید. «آقا صفر» اما خیلی شاکی بود از اوضاع کشت و کار. می گفت: «همین طور برنج و سیب زمینی و چای و مرکبات است که باد کرده دست کشاورز، آن وقت می ریم از خارج برنج وارد می کنیم! چرا؟… بعد از چند ماه که دولت صدای داد ما را می شنود، می آید و از ما نسیه خرید می کند، حالا باش تا حساب کند بدهی اش را! ما از بانک کشاورزی وام می گیریم، فقط ۲ تا قسط عقب باشیم، اول زنگ می زنن به ضامن و آبروی آدم رو می برن، بعدا خود به خود از حساب مون کم می کنن، ولی ما که از دولت طلب داریم، به کی باید زنگ بزنیم؟! ضامن دولت کیه؟! به پیمان کار می گیم، می گه؛ تقصیر دولته! به دولتی ها می گیم، می گن؛ قصور از پیمان کاره!… آقا! ما این یارانه ها رو نخواستیم! پول خودمون رو بدین…».
¤¤¤¤¤¤¤¤¤ ¤¤¤¤¤¤¤¤
چه در راه جاده ساحلی و چه در راه برگشت از قائم شهر به سمت تهران؛ جاده فیروزکوه، چیزی که مشهود بود تخریب جنگل بود و عدم رویت دریا! بی اغراق در جاده ساحلی اصلا ساحلی ندیدیم! یعنی اصلا دریایی ندیدیم که بخواهیم ساحلی ببینیم! هر چه بود، یا ویلاهای شخصی بود، یا ویلاهای دولتی/ حکومتی فلان نهاد و بهمان ارگان که البته بیش از کارمندان بینوا، سهم خوش گذرانی حضرات مدیر می شود. حمید می گفت: جاده ساحلی شده جاده ویلایی!! راست می گفت.
جنگل اما حکایت دردناک تری داشت. القصه! چند ماه پیش، از ابتدای جاده چالوس داشتم برمی گشتم تهران. حدودا نیم ساعت بعد از اول جاده، جنگل های طبیعی به آن عظمت، جایش را داد به مقداری کاج و بلوط کاشته شده! و به شدت تنک و کم پشت! کمی بعد، همین شبه جنگل لاغر هم کلا محو شد!
یادم می آید ایام کودکی وقتی جاده چالوس می رفتیم، اگر راه را ۳ ساعت حساب کنی، بیشتر از ۲ ساعت و نیم اش جنگل بود. الان دقیقا برعکس شده! بیشتر کوه خشک می بینی تا جنگل… و آنهم چه کوهی؟!… کوه خط کش خورده آدمی زاد! کمی به خاطر آزادراه و بیشتر به خاطر ویلا!
مع الاسف وضع جاده هراز و جاده فیروزکوه هم بهتر از حال و روز جاده چالوس نبود. اینک شمال را بیشتر به ویلا و بساز بفروش ها باید شناخت، تا جنگل و دریا. حق دارند شمالی های اصیل ناراحت باشند از این وضع. واقعا بر سر منابع طبیعی بلایی آمده که اگر جلوی آن گرفته نشود، انگ بدی روی پیشانی نظام نقش خواهد بست. تعارف که نداریم! کل ساحل شده رژه آرم این اداره و آن شرکت! ویلای مخابرات، ویلای صدا و سیما، ویلای سایپا، ویلای خصوصی، ویلای نیمه خصوصی، ویلای فولاد مبارکه، ویلای کوفت و ویلای زهر مار! اگر از نظر جمهوری اسلامی، دریا و کوه و جنگل متعلق به همه ملت است، چرا پس علیه این رویه نادرست اقدام قاطعی نمی شود؟!
¤¤¤¤¤¤¤¤¤ ¤¤¤¤¤¤¤¤
به ورسک نرسیده بودیم که هوا ابری شد… و خیلی زود برف گرفت. فکر کردم؛ خفیف است و می شود رفت. حمید موافقت کرد. به راه مان ادامه دادیم. بعد از ورسک اما همین که تونل های ۳ گانه را رد کردیم، ابتدای گردنه گدوک گیر کردیم در بوران. یک آن دیدم ماشین نمی رود و دارد سر می خورد! عقل کردم و ماشین را هر جور بود هدایت کردم سمت شانه جاده. با آن وضع، یا ما به ماشینی می زدیم و یا ماشینی به ما!
شانه جاده اما بالطبع برف بیشتری داشت. حدود نیم متر! هوا هم داشت تاریک می شد… حمید گفت: پیاده شم، هل بدم؟ گفتم: با لاستیکای این لگن، بی فایده است… بدتر گیر می کنه توی برفا! گفت: سردم شده، یخ زدم! گفتم: منم! گفت: تو باز یه بافت تنته، من چی؟! گفت: داری چی کار می کنی؟ گفتم: زنگ می زنم امداد خودرو… گفت: اینجا که آنتن نداره! گفت: الان سگ میاد خفت مون می کنه! گفت: بدجور داره بهم فشار میاد! گفتم: تو برو اون پشت مشتا، منم می رم این پشت مشتا!
در ماشین را که باز کردم، سانتافه ای قیژ از کنارم رد شد و گل و لای را پاشید طرفم. مانده بودم چه فحشی بهش بدهم که در برف و مه جلوی جاده گم شد، اما هنوز صدای آهنگ ماشینش می آمد… «دلم گم شده، پیداش می کنم من…».
¤¤¤¤¤¤¤¤¤ ¤¤¤¤¤¤¤¤
حدودا یک ساعت در آن کوران گیر کرده بودیم که عاقبت سر و کله این امداد خودروهای گذری پیدا شد. طرف گفت: ماشین رو از شانه جاده بیارم توی جاده، می شه ۴۰ هزار تومن، هر ۱۰ دقیقه که توی جاده بکشم تون ۲۰ هزار تومن دیگه می گیرم!
چاره چه بود؟! قبول کردیم. دو سه پیچ بعد، آردی یشمی ما که پشت یک نیسان آویزان بود، همین طور لک و لک داشت می رفت که حمید زد به شانه ام؛ اونجا رو نگاه؟… گفتم: همون سانتافه است! گفت: علامت بده، نیسان نگه داره ببینم…
پانوشت:
۱: بابابزرگم قبلا کبابی داشت. هنوز هم یک خط در میان به عادت بچگی ایشان را «باباکبابی» صدا می زنم.
۲: جاده های شمالی جنوبی چالوس (منتهی به شهر چالوس) و هراز (منتهی به شهر آمل) که تقربیا موازی هم اند، به واسطه جاده افقی یوش و بلده به یکدیگر وصل می شوند. از جاده بلده البته به شهر نور نیز جاده ای هست به غایت بکر و دیدنی که دقیقا بین چالوس و آمل در می آید.
۳: یکی از روزهای فتنه، یعنی روز ۱۳ آبان، حمید را در جمع آشوب گران دیدم. داشت شعار می داد؛ «سفارت روسیه، لانه جاسوسیه». تنها بودم. ایستادم گوشه ای به نظاره اش. شعارش غلیظ تر شد؛ «نه غزه، نه لبنان…». خواستم زنگ بزنم به موبایلش که دیدم آنتن ها را پرانده اند… آنتن ها را، دوستی ها را، خیلی چیزهای دیگر را. همین طور که نگاهم به حمید بود، یاد آن روزی افتادم که…
– حمید! آخرش نگفتی چرا ۴ تا از انگشت های دست راستت قطع شده؟!
– سال ۶۱ مادرم داشت با دستگاه، گوشت چرخ می کرد که یهو آژیر جنگ پخش شد. رفت چادر سر کنه، منو ببره زیرزمین که…
هنوز که هنوز است گاهی با خودم خلوت می کنم؛ آژیر جنگ خطرناک تر بود، یا آژیر فتنه؟! و صف من و حمید، کجا از هم جدا شد؟!… و کجا دوباره جوش خورد؟!
من همان حمیدم… حمید همان من است… در سیاست، از بصیرت غافلیم و در زندگی، از نصیحت پدربزرگ. اصلا فراموشی در ذات آدمی است.
- بایگانی: یسار
آشتی
– هنوز قهری؟!…
«پیامک علی به محمود» 🙂
- بایگانی: یسار
جمهور، جمهور، جمهور
تقدیم به نائب بقیه الله الاعظم، علمدار عباس نگهدار انقلاب اسلامی، رهبر مقتدر امت اسلام؛ امام خامنه ای
یک: خدا قوت باید گفت به این ملت. متن، حضور عظیم مردم بود و به یمن این حماسه بزرگ، فعلا می توان از برخی حواشی صرف نظر کرد. یوم الله ۲۲ بهمن ۹۱ هوشمندانه ترین پاسخ به «تحریم هوشمند» بود. دیروز خیلی چیزها معلوم شد. معلوم شد مردم نیز به تاسی از رهبرشان همچنان انقلابی اند. معلوم شد فرزندان انقلاب، هرگز دیپلمات نشده اند که «مبارزه» را فدای «مذاکره» کنند. معلوم شد بصیرت ملت، هم از فتنه های سیاسی بزرگ تر است، هم از فتنه های اقتصادی. معلوم شد نگرانی مردم از گرانی، معطوف به ندانم کاری بعضی دست اندرکاران است، نه اصل نظام. معلوم شد از نظر مردم، مشکلات معیشتی، متاثر از ایستادگی پای آرمان ها نیست. معلوم شد قوای ۳ گانه به ویژه قوه مجریه باید برای این مردم خدایی، بیش از اینها کار کنند. معلوم شد «جمهور» از «رئیس جمهور» جلوتر است. معلوم شد کلاس جمهور از کلاس بی کلاس رئیس جمهور بالاتر است. معلوم شد سخنران اصلی مراسم، شعارهای ملت شهید پرور است، نه حرف های یکی به نعل و یکی به میخ. معلوم شد «بهار انقلابی ها» تکراری نیست، بلکه «بهارنمایی» تکراری است. معلوم شد ملت و ولایت به هم می آیند؛ دولت و مجلس باید خود را به این منظومه برسانند. معلوم شد «وحدت ملی» ذاتی این مردم است. معلوم شد برای این ملت، احدی نمی تواند دایه مهربان تر از مادر باشد. معلوم شد رعیت زاده نمی تواند حامی اختلاس ۳۰۰۰ میلیاردی باشد. معلوم شد کلاس رعیت، از کلاس منیت، از کلاس بی کلاس رعیت نمایی، بالاتر است. معلوم شد این مردم از نسخه پیچی های «وحدت ملی» و «انتخابات آزادانه» بی نیازند. معلوم شد فتنه و انحراف هر ۲ با هم، از سرو بلندبالای ملت ایران، کوتاه ترند. معلوم شد «وحدت» برای این ملت، فریضه است… و معلوم شد چرا «اختلاف افکنی تا روز انتخابات، خیانت است»؟!
دو: ۲۲ بهمن ۹۱ دشمن فهمید در مبارزه با نظام مقدس جمهوری اسلامی، قبل از قوای ۳ گانه، حتی قبل از نیروهای نظامی، با آحاد ملتی طرف است که انقلاب و اسلام و امام و جمهوری اسلامی و «آقا» را مال خود می دانند. اصلا مهم نیست چند سال از ۲۲ بهمن ۵۷ گذشته باشد. مهم این است که دشمن در نبرد با جمهوری اسلامی، در وهله اول با بسیجیان خامنه ای طرف است. نه با رئیس جمهور، بلکه با جمهور. من به دشمن حق می دهم اگر روی شعارهای جمهور، بیش از سخنان تکراری رئیس جمهور، حساب باز کند. از ورای همین محاسبه، نظرسنجی اخیر موسسه گالوپ، بهتر درک می شود.
سه: ۲۲ بهمن ۹۱ نشان داد حتی اگر دست تفرقه و اختلاف افکنی از آستین فلان سر قوا بیرون آید، باز هم «نشاط ملی» ملت ایران صدمه نمی بیند. دعوای این و آن، البته مردم را ناراحت می کند، لیکن ما نشاط ملی خود را نه از مجلس گرفته ایم، نه از دولت. نشاط ملی ما محصول خودباوری است که آنهم از صدقه سر انقلاب/ جمهوری اسلامی به وجود آمده. در ورای اختلاف افکنی، چرا مردم به شعب ابیطالب برگردند؟! اختلاف افکنان را پس می زنند. (اما نه با اقدام اختلاف افکنانه!) چرا نشاط ملی خود را خراب کنند؟! دست رد به سینه تفرقه می زنند. (اما نه با اقدام تفرقه انگیزانه!) چرا دنبال جبهه های سیاسی حرکت کنند؟! از جبهه ولایت فقیه پشتیبانی می کنند. (اما نه با منیت، که با بصیرت!)
چهار: حفظ حماسه ۲۲ بهمن ۹۱ از خود این حماسه، مهم تر است. مراقب باید بود؛
چهار/ ۱: دعوای این و آن نباید وجه المصالحه رفتار ناصواب و گفتار ناثواب شود. مقابله با بعضی بداخلاقی ها نباید خود همراه با بداخلاقی های دیگر شود. مبارزه با برخی اختلاف افکنی ها نباید خود باعث تفرقه شود. این، عمل به فرامین ولی امر نیست؛ هم سویی با خط اختلاف و خطر تفرقه است. آیا عمل وحدت شکنانه، آنهم در یوم الله ۲۲ بهمن، مقابله با اختلاف است یا هم صدایی با اختلاف؟! و آیا نباید دست مسموم انحراف و فتنه را در بعضی اختلاف افکنی ها متوجه شد؟!
چهار/ ۲: یکی دانستن سهم طرفین دعوا به شیوه کاریکاتوری، یا از آن بدتر، قائل شدن حق بیشتر برای طرف خاطی تر، اولا؛ دور زدن فریضه وحدت است، ثانیا؛ به گستاخی فزون تر اعوان و انصار انحراف منجر می شود. ظاهرا عده ای با مفهوم مقدس وحدت نیز کاسبی می کنند. به ایشان می گویی؛ علی لاریجانی و قالیباف؟! می گویند؛ عدالت و ولایت!! اما همین که می گویی؛ محمود احمدی نژاد؟! می گویند؛ فرود آرام دولت و وحدت!! هنر این جماعت، باج دادن بی مرز به «بهارنمایان» است. مع الاسف ایشان آن‌قدر که هوای دولت را دارند، هوای انقلاب اسلامی ۳۰۰ هزار شهید را ندارند!! به راستی، بحث ولایت و وحدت است یا کاسبی؟! لاریجانی «۱۱ روز خانه نشینی» کرد یا قالیباف سخن از «بن بست نظام» گفت؟! و آیا جز این است که بعضی جبهه های ناپایدار سیاسی، دوست می دارند ما به ازای حزب الله مظلوم، با عرض معذرت، کمی تا قسمتی «خریت» باشد، نه «بصیرت»؟!
چهار/ ۳: باید هوشیار بود. مبادا دعوای فلانی و بهمانی، سبب شود در مقام قضاوت درباره کلیت مسئولان شریف نظام، مرتکب جفا شویم. این درست که دوست و دشمن، جمهوری اسلامی را به «ملت» می شناسند، اما مسئولان نیز برایند همین جمهوری اسلامی اند. از جمله مسئولان جمهوری نازنین اسلامی، شهید مصطفی احمدی روشن است. او که فقط «نخبه هسته ای» نبود! شهید حسن طهرانی مقدم است. او که فقط «نخبه موشکی» نبود! الحمدلله شمار کثیری از دست اندرکاران نظام، ادامه دهنده راه شهدا هستند. جز این بود، «آقا» شرایط امروز ما را هرگز «خیبری و بدری» توصیف نمی کردند.
پنج: یوم الله ۲۲ بهمن ۹۱ مقدمه مناسبی برای انتخابات خرداد ۹۲ خواهد بود؛ ان شاء الله. مردمی که فردا به این و آن رای خواهند داد، دیروز با حضرت سیدعلی، بیعتی تاریخی و بی مثال کردند. قدر مسلم هر دولت و هر رئیس جمهوری، اگر بخواهد خودش را از اصل ۲۲ بهمن بزرگ تر بداند، از همین ملت شهید پرور، تودهنی سختی خواهد خورد. از همین منظر، «۲۲ بهمن ۹۱» عطر «۹ دی ۸۸» می دهد. «بهار» زنده تر از آن است که «زنده باد بهار» بخواهد. آقای سر قوه! لطف می کنی اگر کلاس بهار را پایین نیاوری. شما کجا و بهار کجا؟! ظاهر شما کجا و ظاهر بهار کجا؟! باطن شما کجا و باطن بهار کجا؟!… بعضی ها از صدقه سر همین ملت و همین ولایت و همین انقلاب و همین ۲۲ بهمن، «شکوفه» زده اند؛ اینک شکوفه خود را از شکوفایی کل بهار، بزرگ تر می بینند! شکوفه انقلاب… نیک اگر بنگری، ملت است. هر که کوفه بازی درآورد، سیلی می خورد.
*** *** ***
با این مردم بیدار، انقلاب اسلامی برای دفاع، به تنها چیزی که نیاز ندارد، خواب است. من نیز در این سالیان روزنامه نگاری، اگر چه زیاد «دیشب خواب بابا رو دیدم دوباره»، اما هرگز مایل نبوده و نیستم درونی دلم را بیرون بریزم. با این همه…
– ایام فتنه ۸۸ دوست و همسنگر پدرم، حاج اصغر آبخضر می گفت: «دیشب خواب پدرت را دیدم. همان لباس خاکی جبهه تنش بود. همان «یا زیارت یا شهادت». طبقه چندم ساختمانی بودیم. از پنجره، درگیری های خیابان را نشان اکبر دادم و گفتم: «آخر این معرکه چه می شود؟!» عکس روی دیوار را نشانم داد و گفت: «با وجود این مرد، انقلاب اسلامی از پس همه فتنه های ریز و درشت قبل از ظهور برمی آید. ما شهدا، هوای این مرد را داریم. مثل امام، دوستش می داریم. ما به کنار، «علمدار کربلا» هم عجیب هوای این مرد را دارد. عجیب دوست می دارد این مرد را. هر وقت شما می گویید؛ «ابالفضل علمدار! خامنه ای نگهدار»، سقای عاشورا به همه ما شهدا آماده باش می دهد».
* عکس روی دیوار، یکی از تصاویر «آقا» بود در مسجد مقدس جمکران… اون عکس عمودیه.
– چند شب پیش، مادربزرگم، خواب «آقا» را دیده بود… به «آقا» گفتم: «ما که از دور، دستی بر آتش داریم و همه چیز را نمی دانیم، فقط با چند خبر، این همه قلب مان می گیرد، این همه آه می کشیم، این همه غصه می خوریم. شما چگونه تحمل می کنید این حجم انبوه اخبار را؟! این همه غم و اندوه را چگونه تدبیر می کنید؟!» «آقا» لبخندی زدند و عکس روی دیوار را نشانم دادند.
* عکس روی دیوار، یکی از تصاویر «آقا» بود در مسجد مقدس جمکران… اون عکس عمودیه.
********* *********
آهای مسئولان! مانیفست ما همچنان همان سرود «دیشب خواب بابا رو دیدم دوباره» است… حتی خواب ما سرشار از بیداری است… مانیفست ما این است؛ «در جنگ با دشمن، ننگه که سازش کرد…».
وطن امروز/ ۲۳ بهمن ۱۳۹۱
- بایگانی: یسار
این اجنبی پرستان بی جنبه
۱: خبرنگاران، بعضا به بهانه «انتقاد»، که حق مسلم خود می دانند، توهین می کنند، تهمت می زنند، غیبت می کنند، فحش می دهند، اذهان عمومی را تشویش می کنند و دروغ می گویند. آیا چون ما خود روزنامه نگاریم، می توانیم کتمان کنیم که لااقل بخشی از جامعه خبری، بی هیچ رحمی به صغیر و کبیر، «تقوای رسانه ای» را قربانی اصول بی اصول ژورنالیسم می کنند؟! البته امیر قلعه نویی آدم با شرفی است، و الا «اجنبی پرستی»، فقط مال ۲ دقیقه بعضی خبرنگاران محترم است!
۲: قطعا «اجنبی پرست» حرف بسیار گل درشتی است، اما قلعه نویی، سالی یک بار، درشتی می کند و خبرنگاران، بعضا هر روز! باور کنیم؛ چیزی که اینقدر «روادارانه» عوض دارد، گله ندارد! شکایت و دادگاه و خشم و «آهای مدعی العموم! چه نشسته ای که ژنرال، از گل نازک تر خطاب مان کرد»، ندارد! اگر نقد، خوب است، چه اشکالی دارد یک بار هم امیرخان، پشت خبرنگاران را کیسه بکشد؟! و حتی اگر نقد همراه با اهانت هم سازنده است، -آن طور که عده ای اعتقاد دارند!- چه عیبی دارد حالا یک «اجنبی پرست»؟!
۳: اما بیاییم و فرض کنیم در جامعه خبری ما هیچ اجنبی پرستی وجود نداشته باشد. لااقل به امیر قلعه نویی نمی توان خرده گرفت، چرا که این همه خبرنگاران علیه او راست و دروغ را بهم می بافند، یک بار هم امیرخان چنین کرده! این همه بعضی خبرنگاران، سرمربی آبی ها را مسخره کرده اند؛ در ازای این همه استهزا، گمانم یک «اجنبی پرست»، این حرف ها را نداشته باشد! معفو است! یک سو، امیر قلعه نویی بی ادبیات است، سوی دیگر، جماعتی مبادی آداب و منادی ادب! حتما معفو است!! واقعا مانده ام؛ خبرنگارانی که این همه توصیه به «جنبه» می کنند، صبر و تحمل و بردباری خودشان کجا رفته؟! پس بیاییم و بی خود، برای خبرنگارانی که گاه اجنبی را می پرستند، شان عصمت و تنزه نتراشیم. «اجنبی پرست»، نه شاخ دارد، نه دم! اجنبی پرستی در پوشش شغل خبرنگاری نیز!
۴: اجنبی پرستی، استعاره ای از غاز بودن همیشگی مرغ همسایه، نزد شماری از اصحاب رسانه است! و الا آنکه بخواهد مانوئل ژوزه (بدترین مربی تاریخ پرسپولیس به حیث آمار) را بپرستد، بیش از آنکه «اجنبی پرست» باشد، «احمق» است! جناب کی روش هم با این کارنامه مثال زدنی (!؟) جایی برای پرستش باقی نگذاشته! آنی درنگ کنید؛ اگر یک مربی وطنی، ترجیحا حمید استیلی، نتایج نیم فصل اول پرسپولیس را می گرفت، چگونه با شلاق بعضی خبرنگاران بدرقه می شد؟! مانوئل ژوزه اما چون اروپایی است، حتی با بدترین نتایج ممکن نیز باید محترمانه نقد شود! به سلابه کشیده نشود، مسخره نشود، به هیچ برنامه زنده و احیانا زننده ای نیاید و پاسخگوی افکار عمومی نباشد! از ورای مقایسه رفتاری که با حمید استیلی و مانوئل ژوزه شد، آیا نمی توان نتیجه گرفت؛ شغل بعضی خبرنگاران، نه شغل شریف خبرنگاری، بلکه شغل کثیف اجنبی پرستی است؟! و از ورای مقایسه رفتاری که با امیر قلعه نویی و کارلوس کی روش شد، آیا نباید به موفق ترین مربی لیگ برتر ایران حق داد که بعضی خبرنگاران را اجنبی پرست بخواند؟! قلعه نویی زمان هدایت تیم ملی، بدون هیچ باختی، و فقط به خاطر حذف در ضربات پنالتی مقابل کره جنوبی، مرد و مردانه به «۹۰» رفت و در لفافه نقد کارشناسانه، همه رقم ناسزا و استهزا را متحمل شد، اینک اما جناب شومن، چند ماه بعد از باخت کارلوس خان کی روش به تیم های رده چندمی لبنان و ازبکستان، برای ۴ تا نقد محترمانه، محرمانه به آپارتمان مرد پرتغالی می رود، تا از او رخصت بگیرد!! آیا امیر قلعه نویی هم اینقدر نجیبانه نقد شد؟! جالب است؛ دوره کنونی، به سبب قرعه آسوده، تا الان باید از صعود تیم ملی به جام جهانی مطمئن می شدیم، لیکن باز هم کاسه «چه کنم، چه کنم» دست گرفته ایم! کارلوس کی روش اما به جای عذرخواهی، ژست طلبکارانه می گیرد و از کیفیت پایین لیگ ایران گله می کند!! و چرا نکند؟! او خوب می داند تا چه حد اجنبی پرست اند شماری از اصحاب رسانه. قلعه نویی بود، تا الان جایش را به مربی دیگری داده بود، مایلی کهن هم بود، همین طور. سر دراز دارد قصه اجنبی پرستی… آن‌قدر دور و دراز که هرگز مجید جلالی، رنگ صندلی تیم ملی را به خود نمی بیند. دربی، شهرآورد بی خودی بود، اما نه بی خودتر از بازی تیم ملی مقابل لبنان و ازبکستان!! و الحق که در قیاس با تیم ملی کی روش، دربی سرافرازانه ای داشتیم! واقعا اگر قرار به این نتایج تیم ملی بود، چه ضرورتی داشت پول زبان بسته مملکت را در جیب مربیان اجنبی بریزیم؟! که برای ۲ تا نقد یواشکی هم، دیگر مجبور نباشیم راهی خانه طرف شویم!! آری، ما هم خبرنگار اجنبی پرست داریم، هم خبرنگاران اجنبی پرستی که از رئیس شومن شان خط می گیرند!
۵: امیر قلعه نویی به «کلهم» می گوید «کل یوم»، «کربکندی» را «گربه کندی» صدا می زند، و به «ذوب آهن» می گوید «ذبّ آهن»! جز اینها سوتی دیگر امیرخان چیست؟! قلعه نویی اما با نام خدا سخن می گوید، هنگام پیروزی و شکست، اهل بیت را فراموش نمی کند، قم و جمکران و زیارت امام زاده آقا علی عباسش ترک نمی شود، وقت قهرمانی، نماز شکر می خواند، در برهه های مختلف، وطن دوستی خود را ثابت کرده، و آمار فتوحاتش با اینکه از تعداد لیگ برتر ما بیشتر است، لیکن هنگام باخت، از نقد و توهین و تهمت، فرار نمی کند. خوب یا بد، نه فقط سطح لیگ برتر ما، از سطح تیم ملی، بالاتر است، بلکه سطح موفق ترین مربی این مرز و بوم نیز از سطح بعضی خبرنگاران مثلا وطنی، بالاتر است. امیر قلعه نویی با این همه رکورد، قطعا از سر خبرنگارنماهای اجنبی پرست، زیاد هم هست، گیرم ملاک ما کوچینگ ژنرال باشد در روز دربی!
۶: سوتی دادن و چند کلمه را پس و پیش خواندن، برای یک مربی فوتبال تجربی که اغلب عمرش در زمین خاکی های جنوب شهر سپری شده، عیب نیست. عیب آن است که عده ای اجنبی پرست، مدعی جامعه مظلوم خبرنگاری شده اند. همان کسانی که فردا در زردنامه های شان خواهند نوشت؛ «موفقیت پرسپولیس، بیشتر به خاطر بگوویچ است تا یحیی گل محمدی»! همان کسانی که امروز می نویسند؛ «کارلوس کی روش از ظرف فوتبال ما بزرگ تر است»! همان کسانی که دیروز نوشتند؛ «مربی گری تیم ملی برای قلعه نویی، لقمه گنده تر از دهان بود»! لقمه گنده تر از دهان اما «لقمه خبرنگاری» است، برای جماعت اجنبی پرست!
*** *** ***
همه به امیر قلعه نویی، یک تشکر درست و حسابی بدهکاریم. ژنرال، شاید بی آنکه خود بخواهد ثابت کرد؛ اجنبی پرستی، هنوز آن‌قدر بد و مذموم هست که حتی صدای اجنبی پرست ها را هم درمی آورد… نشان به نشان خواب آشفته بعضی ها، قبح اجنبی پرستی در این دیار هرگز نریخته! ممنون گل پسر نازی آباد… بعد از تشر تو، حالا راحت تر از کارلوس مغرور انتقاد می کنند، حتی بعضی ها!
وطن امروز/ ۱۴ بهمن ۱۳۹۱
- بایگانی: یسار
جذب حداکثری؛ آری، اما…
چه بهتر که مطلع پلاک امروز را مزین به حدیثی از امام حسن عسکری (ع) کنم؛ «مومن برای مومن، برکت، و برای کافر، اتمام حجت است». «تحف العقول، صفحه ۴۹۸»
*** *** ***
یک: گاهی که بعضی رجل سن و سال دار سیاست، بیش از حد از در صلح و صفا وارد می شوند، صدای آرمان خواهان جامعه به نشانه اعتراض بلند می شود؛ «چرا می خواهید به فتنه گران تخفیف بی خود دهید؟!» موسپیدان اما مخلص جواب شان این است؛ «جذب حداکثری».
دو: جذب حداکثری اگر چه شرط عقل است، لیکن تاکید «آقا» روی این مفهوم، اهمیت آن را مضاعف می کند. با این همه، از بعضی عناصر سیاسی باید سئوالاتی پرسید؛
دو/ ۱: آیا سوژه جذب حداکثری فقط خواص سیاسی اند؟! اگر نه، پس چرا در باب جذب حداکثری، آن‌قدر که به جذب چند فتنه گر دانه درشت توجه می شود، کوششی برای جذب توده هایی که ذهن شان پر از معماهای بی جواب است، نمی شود؟! آیا رواست که حتی درباره جذب حداکثری نیز شاهد تبعیض باشیم؟!
دو/ ۲: صرف نظر از بحث خواص و عوام، آیا جذب حداکثری به معنای تنها گذاشتن مفاهیم عالیه است؟! آیا ما حق داریم به گونه ای بر مدار جذب حداکثری حرکت کنیم که در ازای جذب فرضی چند فتنه گر عذرخواه، مفاهیمی از قبیل عدالت، مبارزه، پایداری، ایستادگی، آرمان خواهی و… دچار انزوا شوند؟! آیا جذب کردن چند عنصر ناراحت، ارزش چنین خسران بزرگی را دارد؟!
دو/ ۳: قطعا عده ای استثنا وجود دارند که جذب حداکثری شامل حال شان نمی شود. یعنی رفتار و گفتارشان آن‌قدر وقیحانه و رذیلانه است که لیاقت ورود به سفینه انقلاب اسلامی را ندارند. این جماعت سوژه دفع حداقلی اند. سئوال من از بعضی عناصر سیاسی این است؛ مشخصا و به طور مصداقی بفرمایید احیانا چه کسانی از چارچوب جذب حداکثری به تعریف شما، خارج اند؟! و آیا اصلا قائل به مفهوم دفع حداقلی هستید؟!
دو/ ۴: مراد از گفتمان جذب حداکثری چیست؟! جذب ما به فتنه گران؟! یا جذب فتنه گران توبه کننده به ما؟! آیا هدف از جذب حداکثری فقط و فقط احیای فریضه «شتر دیدی، ندیدی» است؟! آیا کمی آنها باید کوتاه بیایند، و کمی بیشتر از آنها، ما؟!
دو/ ۵: اگر حتی بصیرت، بنا به تعبیر حکیمانه رهبرمان آفت دارد و آفتش «غرور» است؛ آفات جذب حداکثری چیست؟! و اگر جذب حداکثری، بد و نارس و شل و ول و افراطی و تفریطی انجام شود، چه مضراتی خواهد داشت؟!
دو/ ۶: اگر جذب حداکثری را نادرست انجام دهیم و نتیجه اش، احیای مجدد فتنه و سران فتنه باشد، کار عاقلانه ای است؟! هیچ دقت کرده ایم که متاثر از سیاست جذب حداکثری، اصحاب انقلاب قرار است بیشتر شوند یا زبان عناصر ضد انقلاب، درازتر؟!
سه: شگفتا! واقعا شگفتا از روی اصحاب فتنه… این روزها گاهی که رسانه های زنجیره ای را دنبال می کنم، آنچه زیاد می بینم عناوینی از این دست است؛ «تغییر لحن آقای عسکراولادی کافی نیست!»، «ایشان باید رویه اش را نیز تغییر دهد!»، «عسکراولادی باید از اصول گرایان بخواهد که بابت رفتار و گفتارشان، از مردم و اصلاح طلبان معذرت خواهی کنند!»، «ما از سخنان ایشان استقبال می کنیم، اما شرکت در انتخابات، حقی نیست که عسکراولادی و عسکراولادی ها بخواهند به ما بدهند یا ندهند!» و…
چهار: بگذارید وارد مصادیق شوم، تا بیشتر معلوم شود وقتی جذب حداکثری، افراطی انجام می شود، چه نتیجه ای در پی دارد. جناب رسانه ملی وقتی دوربین صدا و سیما را کیلومترها آن طرف تر از جذب حداکثری، مقابل سرکار خانم معصومه ابتکار قرار می دهد، (به عنوان نماینده قشر دانشجو!) باید هم این گونه محصول اش را ببیند که عضو شورای شهر تهران، برود با فلان رسانه گفت و گو کند و بگوید؛ «تمام مولفه های زن مسلمان در حجاب، خلاصه نمی شود!… رویکرد پهلوی اول، بهبود زندگی مردم بود!… نفوذ تفکر امام بر اساس تحولاتی بود که دکتر شریعتی پایه گذاری کرد!…». معصومه ابتکار اگر چه در فتنه ۸۸ تا اوایل سال ۸۹ عمدتا در دفاع از فتنه و فتنه گران موضع می گرفت، اما پس از آن مقطع، ترجیح داد کارنامه خود را بیش از این تیره و تار نکند. مع الاسف صدا و سیما با کاریکاتور کشیدن از مفهوم جذب حداکثری، زبان سرکار خانم را باز کرد! حالا عضو شورای شهر تهران به دفاع از مهندس و شیخ اکتفا نمی کند! حجاب را می زند! از رضاخان دفاع می کند! به امام اهانت می کند! و البته مقصر چنین سخنان گل درشتی در وهله اول، همان رسانه ای است که مفت و مجانی دوربین خود را در اختیار اعوان و انصار فتنه می گذارد. من از شمای خواننده سئوال می پرسم؛ آیا به چنین رویه ای می گویند «جذب حداکثری»؟!
*** *** ***
عالیجنابان با تجربه تر از ما! ای کسانی که بیش از ما سرد و گرم سیاست را چشیده اید! موسپیدان! فداییان جذب حداکثری! آنی درنگ کنید که اگر فتنه به ثمر رسیده بود، اگر نقشه سران فتنه گرفته بود، اگر خون شهید غلام کبیری و ذوالعلی نبود، آیا باز هم مجال داشتید این همه بی قاعده بر طبل جذب حداکثری بکوبید؟! آیا اصلا قائل به این هستید که فتنه ۸۸ سران فتنه ای هم داشت؟! و آیا فکر نمی کنید اهل و عیال فتنه، بازگشت به نظام را، نه برای رجوع دوباره به آغوش پر مهر ولایت فقیه، بلکه برای اتمام کار نیمه تمام شان در فتنه ۸۸ می خواهند؟! این را من نمی گویم به خدا! خودشان می نویسند که «برای رسیدن به مقصود اصلاحات، تنها راه باقی مانده، استفاده از فرصت انتخابات است».
آقایان! این جماعت هر وقت نوشت «اصلاحات»، منظورش «براندازی نظام ۳۰۰ هزار شهید» بود. هنوز هم شک دارید؟!
جوان/ ۲ بهمن ۱۳۹۱
- بایگانی: یسار
بحران «مالی» و «بحران مالی»
امریکا که قرار بود بعد از کشتن بن لادن، جل و پلاس سربازان خود را از افغانستان جمع کند، ظاهرا بیرون بیا نیست! اما حضور نظامی یانکی ها چه رهاوردی برای همسایه شرقی ما داشته؟! صلح، آرامش، سازندگی، امنیت، رفاه و اشتغال؟! یا کشت و کشتار، کشت بیشتر تریاک، رشد بیشتر قاچاق و فربه شدن بیشتر طالبان؟! کم و بیش وضعیت همسایه غربی نیز بر همین منوال است. در عراق، تروریست های سلفی، دقیقا همان کاری را انجام می دهند، که طالبان در دیار افغان. اگر دیروز، صدام در زندان های بغداد، خاندان حکیم و صدر را وحشیانه می کشت، امروز در عراق، صبحی به شام نمی رسد، الا اینکه از چندین جای مختلف، اخبار اقدامات تروریستی مخابره شود. البته در عراق، ظاهرا، امریکایی ها حضور نظامی ندارند، اما تروریست ها خیال امریکا را بابت ناامن کردن بین النهرین، و دامن زدن به اختلافات قومی و تفاوت های مذهبی جمع کرده اند. واقعا تلخ است آنچه این روزها در عراق می گذرد؛ جنوب عراق محل جولان انگلیسی هایی است که بوی نفت بصره به مشام شان خوش نشسته. شمال عراق تبدیل به پاتوق شرکت های چند ملیتی شده که اغلب صهیونیستی اند. جبهه استکبار اصلا بدش نمی آید در شمال عراق، شمال غرب ایران، و جنوب ترکیه، به بهانه استقلال قوم کرد، از یک «اسرائیل جدید» پرده برداری کند. مرکز عراق هم هر روز شاهد تلفات سنگین ناشی از ترورهای بی وقفه است. واقعیت این است که این روزها در عراق، غرب اندازه صدها صدام کار می کند! در چنین منظومه ای باید دید که چه کار سختی دارد دولت نوری مالکی. و چقدر باید اهل تشیع و تسنن عراق هوشیار باشند که عراق در دام نقشه های تفرقه افکنانه نیفتد. قصه سوریه هم اگر چه کمی حادتر، زیرمجموعه همین ماجراست. اگر در سرزمین های اسلامی، رد پای غرب را درست ببینی، سرمنزلی جز ناامنی و اغتشاش ندارد. آن از افغانستان، آن از عراق، این هم از سوریه. اینک اما فرانسه هم مشخصا وارد گود شده تا به بهانه های واهی، مالی را دوباره تسخیر کند. مالی برخلاف کشورهای همسایه اش، نفت و گازی بی مانند دارد و موقعیتی ممتاز. آیا شما باور می کنید قصد فرانسه از لشکرکشی به مالی، مقابله با فلان گروهک شورشی، یا استقرار دموکراسی باشد؟! امریکا در افغانستان و عراق، چه گلی به سر مردم غرب آسیا زد که حالا فرانسه خاطرخواه صلح و آرامش مردم شمال آفریقا شده؟!
*** *** ***
دنیای استکبار در گذر از جنگ نرم، دوباره به این سوی و آن سوی، لشکرکشی فیزیکی می کند! «استکبار» باز هم بوی «استعمار» گرفته! روزگاری که خیلی هم دور نیست، جبهه غرب فکر می کرد با یک «کلیک» یا «فشار یک دکمه» یا «اینترنت» و «فضای مجازی»، بازی عالم را به سود خویش تمام می کند! و از دنیای به این بزرگی، «دهکده جهانی» می سازد! خودش هم می شود کدخدای جهان! کدخدا که چه عرض کنم؛ خدای جهان! جبهه استکبار البته توهم زده بود! و اینک دوباره مجبور است برگردد به همان روزگاری که اگر جایی، کشوری، منطقه ای را می خواست، لاجرم باید زحمت لشکرکشی و هزینه های سرسام آور نظامی را متحمل می شد! چند سال پیش شاید احدی فکر نمی کرد؛ فرانسه برای چند بشکه نفت بیشتر یا چند لوله گاز مفت، به کشور مالی لشکرکشی کند! دقت کنید؛ این اتفاق در اوایل سال «۲۰۱۳ میلادی» رخ داده! و باز هم دقت کنید؛ فرانسه «ناپلئون بناپارت» ندارد، بلکه فقط در یک قلم، کارخانه ماشین سازی «رنو» ۷۵۰۰ کارگر اخراجی دارد! ندید معلوم است؛ بحران «مالی» هم به «بحران مالی فرانسه» اضافه خواهد شد! غرب اگر با لشکرکشی نظامی می توانست کدخدای جهان شود، قرن گذشته میلادی، قرن بهتری بود! و غرب اگر با یک کلیک می توانست خدای جهان شود، لشکرکشی نظامی نمی کرد! راستی، کدام کدخدا اینقدر بدهکار و بدبخت؟! ندید معلوم است شعار فردای مردم معترض فرانسه به اوضاع ریاضت اقتصادی… «بحران مالی» خودمان را حل کنید؛ «مالی» پیشکش!
جوان/ ۱ بهمن ۱۳۹۱
- بایگانی: یسار
بسم الله…
آمریکا از درون؟
متن قبلی کمی ثقیل بود!
حالا امریکا بیرونش چی بوده که درونش باشه…
تکذیب شد!
ثقیل نبود، از فرط خستگی آنگونه نمود بر ما.
جزیره‌ای از آتش دیدم مادر!
مارها در اطرافش شنا می‌کردند
و اژدها بر کوه‌هاش نشسته بود
جزیره‌ای از سنگ دیدم مادر!
که گیاهانش ریشه‌های آهنین داشتند
و پرندگانش منقارهای آتشین
سنگ‌ریزه می‌خوردند و تخم‌شان نارنجک بود
جزیره‌ای از گوشت خوک دیدم مادر!
که آدم‌هایش برهنه بودند
چشم نداشتند
اما دستان‌شان دراز بود
آن‌قدر که می‌توانستند
از راست کره‌ی زمین بروند
و از چپ بیایند
و پشت‌شان را بخارانند
چشم نداشتند اما دهان‌شان بزرگ بود
آن‌قدر بزرگ
که می‌توانستند خورشید را ببلعند
بیابانی دیدم
زخمی خشک‌شده بر جگر دریا
تمساحی دیدم
خالکوبی‌شده بر شانه‌ی زمین
آیا من خواب آمریکا را دیده‌ام مادر؟
آری، آری فرزندم!
آری جگر گوشه‌ام!
علی‌محمد مؤدب
ما امریکا زیر پا گذاشتیم رفت…
دیگه درونش چیه؟؟
و باز هم ما و تیتر و چشم انتظاری؛ انتطاری شیرین برای دستیابی به مطالبی شیرین تر.
جناب قدیانی!
ما جهت ترویج هر چه بیشتر اندیشه و افکار دوستان پایبند به نظام و ولایت فقیه، برای عزیزانی که علاقمند به فعالیت در حوزه مجازی هستند، طراحی سایت انجام میدیم (فی سبیل الله) تا در خیر آن ها شریک باشیم و قسمتی از وظیفه خودمون رو انجام داده باشیم.
کمی از نظر فنی و ظاهری میشه بیشتر رو سایت و قالب شما کار کرد که اگه لایق بدونید در خدمت باشیم.
یا علی.
تفاوت سرباز آمریکایی و ایرانی
http://www.mashreghnews.ir/fa/news/159335/%D8%B9%D9%83%D8%B3-%D8%AA%D9%81%D8%A7%D9%88%D8%AA-%D8%B3%D8%B1%D8%A8%D8%A7%D8%B2-%D8%A2%D9%85%D8%B1%DB%8C%D9%83%D8%A7%DB%8C%DB%8C-%D9%88-%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86%DB%8C
تمام مردم دنیا نحوی عملکرد مسئولین و زمام داران خود را با تغییرات زندگی خود می سنجند.
در فضای کنونی ایران معلوم نیست شما برای خود چه نقشی منظور کردید. می خواهید کجای زندگی آنان را درست کنید. کدام حق را برایشان بگیرید.
وقتی فعالیت شما را می بینیم چیزی واضح به جز درگیری ها و تا قسمتی هم از استکبار و سقوط تمدن غربی حرف زدن چیز دیگری ندارد.
امکان دارد شما فلاکت مردم ما را نبینید؟ آیا میدانید که مردم ما دارند از پیچ خطرناک عبور می کنند؟ و اگر عبور کنند سعادتمند می شوند؟ آیا این سخنان را شنیده اید؟
می خواستم بگم اگر درست باشد آیا سعادت یک شبه از زمین سبز می شود؟ آیا جنسش همانی است که الان هم در بدبختی هایمان وجود دارد؟
ولی خیر آقای قدیانی، خوب می دانید که امکان دارد ۲۰ سال دیگر هم گفته شود یک پیچ دیگر وجود دارد!!!! و الان است که غرب سقوط کند.
شما ملاکتان برای خوشبختی مردم چیست؟ آیا ملاکهایتان از جنس ملموس هستند یعنی برای مثال باعث می شود دندان های فرزندانمان سالمتر بماند؟ یا همه آنها برای دنیای دیگر نسخه شده اند. باعث می شود که پدر وقتی به خانه می آید خسته گی اش از کار روزانه با خبرهای خوش تلویزیون رفع شود؟ یا جنس ملاکهایتان از نوع عشق به جنگ است؟ عشق به اقتداری است از جنس موشک ساختن در حالیکه قادر به ساخت ساده ترین قطعات اتوموبیل در سطح دنیا نیستیم؟ این اقتدار است؟
اگر لحظه ای از مسجدی که ساخته اید بیرون بزنید می فهمید که علاقه به مقدسات حدی دارد. زندگی چه می شود؟ آیا چشمان شما اختلاس ها را دید؟ دوستان شما در ذهن خودشان به این شکل تصور می کنند که این اختلاس گران ازنوع دوم خردادی هستند!!!
در حالیکه دقیقا انها نشانه ای از تفکر شما هستند.
امیدی ندارم که سر سوزن به خود بیایید. حد اقل حرفم را زدم. در حالیکه بنده مجروح جبهه هستم و افتخار شرکت در دفاع را همزمان با بردرانم داشتم ولی اینجا باید متقاعد شوم که شما در این زمینه هم از بقیه جلو ترید!!!!!
متن خواندنی و قابل تاملی است. فکر می کنم برای بعضی ها خیلی مفید و راهگشاست!
ممنون از جناب غلامی عزیز.
پس گردنی! (گفت و شنود)
گفت: تازه چه خبر؟!
گفتم: یک پهپاد با عبور از رادارها و سیستم های هشداردهنده رژیم صهیونیستی تا چند کیلومتری یکی از مراکز هسته ای اسرائیل پیش رفته است.
گفت: خب! دیگه چه خبر؟!
گفتم: مقامات اسرائیلی اعلام کرده اند که این پهپاد ساخت ایران است و اطلاعات مربوط به مرکز اتمی اسرائیل را به تهران مخابره کرده است.
گفت: نتانیاهو که آنهمه رجز می خواند و قمپز در می کرد که قصد دارد به تاسیسات هسته ای ایران حمله کند!
گفتم: غلط زیادی کرده است یارو در دعوا با یک آدم قلدر پس گردنی محکمی خورده بود ولی به رفیقش می گفت ضربه شدیدی به او زدم. رفیقش با تعجب پرسید؛ چه جوری؟ و یارو گفت؛ با پس کله ام محکم زدم به کف دستش!
صداقتی در متن هست که واقعا تحسین برانگیز است!
از ابتدای این چند کلمه
بند ۱ و ۲:؟
بند ۳: مذهب در آمریکا یا تبعیض در آمریکا
بند ۴: اقتصاد در آمریکا
بند ۵: خانواده در آمریکا
بند ۶: سینما در آمریکا
بند ۷: سیاست در آمریکا
بند ۸ و ۹: علم آموزی در آمریکا
“قرار بود تصویر واقعی این سرزمین را بردارد و به ایران ببرد ولی تصویر دروغین آمریکا او را برای خودش برداشت!”
.
.
.
آمریکا از «بیرون»:
“سرزمین اسباب بازی در کارتون پینوکیو…”
چقدر جالب “سرزمین اسباب بازی در کارتون پینوکیو”!
در مکتب امام
اگر درست و بجا برخورد نکنید
همه مسئولید!
از آنچه در نظر شرع حرام و آنچه برخلاف مسیر ملت و کشور اسلامی است و مخالف با حیثیت جمهوری اسلامی است بطور قاطع اگر جلوگیری نشود همه مسئول می باشند. و مردم و جوانان حزب اللهی اگر برخورد به یکی از امور مذکور نمودند به دستگاه های مربوطه رجوع کنند و اگر آنها کوتاهی نمودند، خودشان مکلف به جلوگیری هستند.
صحیفه نور – ج۲۱ – ص ۱۹۶
مطلب جالبی بود. تشکر از نویسنده و شما که مطلب را در سایت قرار دادید!!
عالی بود، ممنون.
متن آقای غلامی عین حقیقت است. تا تو در غرب زندگی نکنی، نمیتوانی آنرا لمس کنی.، البته به شرط آنکه چشم آدم باز باشد.
نکته: عزیز دلم سید احمد:
چرا اسم این وبلاگ قطعه ۲۶ است ؟ چرا شعار آن “اینجا قطعه‌‌‌ای از بهشت است… نه با قلم که با خون باید نوشت”؟
مگر نه اینکه اینجا محل حضور شهدا است و ما برای تبرک و دمی احساس عروج به آن پناه می‌آوریم. اگر اینگونه است، چطور گه گاه شاهد دفن جسد متعفن مجرمی اعدام شده در آن هستیم.
واقعا وبلاگ هایی فراوان وجود دارد که هم می‌توان در آنها کامنت گذاشت. و یا در آنها جستجو کرد و استشمام نمود. ولی اینجا بایستی همیشه عطر شهدا حضور غالب را داشته باشد.
من با کامنت سلیقه متفاوت مخالف نیستم، اما جای کامنت‌های متعفن اینجا نیست. باور کنید این اسمش آزادی بیان نیست. این عین اهانت به شهدا و آزادی دیگران است.
با عذر و پوزش بسیار.
کیهان هم کاریکاتور کشیده؟
آخه چرا؟ 🙁
منتظر همچین متنی بودیم؛ اما می دونستیم که در عرض چند روز، نمی شه خودتون متن جامعی بنویسید. متشکریم که دست خالی نیومدید!
و البته عرض سلام و تشکر خدمت آقای غلامی.
در احادیث میخوانیم: «هر گاه مهدی موعود(عج) ظهور کرد و در جنگ پیروز شد و بر شرق و غرب جهان تسلط و سیطره یافت، تمام زمین با یک حکومت جهانی اسلامی اداره میشود. برای تمام بلاد و استانها، استانداران لایقی را با برنامه و دستورات لازم گسیل مینماید و به سبب جدیت و کوشش آنها تمام زمین آباد میگردد. حضرت مهدی(عج) از دور تمام حوادث و جریانات کشورها را در سراسر زمین زیر نظر دارد و تمام نقاط زمین آباد میگردد. اصحاب و یارانش نیز از فاصلههای دور وی را مشاهده میکنند و او با تکلم مینمایند. عدل و دادش تمام زمین را فرا میگیرد. مردم با هم مهربان شده و با صدق و صفا زندگی میکنند. امنیت عمومی همه جا را فرا میگیرد و کسی در صدد آزار دیگری نیست. وضع اقتصادی مردم بسیار خوب میشود، به طوری که مستحق زکات پیدا نمی‌شود. باران بسیار میبارد و محصولات زمین، زیاد میشود. توجه مردم به خدا زیاد میشود. دین اسلام، دین جهانی میشود، بانگ توحید همه جا بلند میشود. عقلهای مردم کامل میگردد و سطح معلومات عمومی بالا می‌رود به طوری که زنها در خانه خویش از عهده قضاوت بر میآیند.
هم چنین امام صادقعلیهالسلام در خصوص یکی از ویژگیهای جهان پس از ظهور میفرماید: «علم و دانش به بیست و هفت قسمت تقسیم شده اما تا کنون بیش از دو قسمت در دسترس بشر قرار نگرفته است ولی وقتی حضرت مهدی(عج) ظهور می‌کند بیست و پنج قسمت دیگر را آشکار می‌کند و در بین بشر پخش مینماید».
این کامنت، صرفا جهت اطلاع “میهمان” بود! و اینکه “پیچ تاریخی”، یعنی نزدیک تر شدن به ظهور. و اینکه آرزوی ما رسیدن به این دوران زیباست؛ که بالاجبار جنگ مقدمه شه.
پیرمرد عزیز؛
شما حق دارید!
حتما نکته مورد اشاره تان را با آقای قدیانی در میان می گذارم.
دقیقا همان شهر اسباب بازی در کارتون پینوکیو، از بیرون هم می توان فهمید فقط باید حواسمون به “گربه نره و روباهِ مکار”های اطراف باشه 🙂
مـــــرگ بــــر آمریــــکا
همین.
توصیف جامع و مانعى بود. ممنون از شما و آقاى غلامى عزیز که به لفظ کم و معنى بسیار، خیلى چیزها را بیان کردند.
و اضافه مى کنم: “سرزمینى که نسل امروز آن، نان زحمات اجدادشان و ایضاً غارت منابع اکثر کشورهاى جهان، از الماس و سایر معادن گوهر شمال آفریقا، و نفت و گاز مجانى خاورمیانه و حتى غارت مقبره هاى باستانى، مصر و عراق و…
(و هنوز هم، به بهانه تعقیب طالبان، در غارهاى افغانستان به غارت معادن مشغولند) را خورده اند ولى انقلاب اسلامى با بیدارى ملت هاى جهان، دست آنها را از غارت ملت ها قطع کرده و این چنین است که کفگیر غارت گرى شان به ته دیگ استعمار رسیده و به چنان فضاحتى دچارشان کرده که بوى الرحمن شان عنقریب بلند مى شود.
پس به آب واتش زده اند تا هر طور که شده، انقلاب ایران را مهار کنند و دوباره با غارت ثروت دیگران مشکلات اقتصادى شان را، از جیب ملتها، حل کنند و نامش را بگذارند پل پیروزى!!!!!!!
حالا دیگر سرنوشت راى رئیس جمهورشان را، بهاى بنزینى تعیین مى کند که ملت ایران، تکلیفش را مشخص مى کند.
اگر بعضى ها بفهمند!!!!!!
http://www.rahkar.ir/1391/07/12/%D8%B2%D8%A7%DB%8C%D9%85%D8%A7%D9%86-%D8%AF%D8%B1%D8%AF%D9%86%D8%A7%DA%A9-%DB%8C%DA%A9-%D8%AF%D8%AE%D8%AA%D8%B1-14-%D8%B3%D8%A7%D9%84%D9%87-%D8%A2%D9%85%D8%B1%DB%8C%DA%A9%D8%A7%DB%8C%DB%8C-%D8%AF%D8%B1-%D8%AD%D9%85%D8%A7%D9%85-%2B-%D8%B9%DA%A9%D8%B3
متن قشنگی بود. نظرات هم باحال بود.
حالا اگر یک نفر هم نظر دیگه ای داره نباید بگیم متعفن! باید بگیم …..!
خدائیش بیراه نگفته. تورم بدجوری رو اعصاب مردمه.
این بنده خدا هم حتما امروز بدجوری داغ کرده اومده اینجا توپیده.
یک رفیق داشتم سالها ساکن کالیفرنیا بود، میگفت تو آمریکا اگر پول داشته
باشی، دین هم نداشته باشی! هیچ وقت از زندگی خسته نمیشی!
بدبخت کسی که تو ایران هم پول داشته باشه، هم بی دین باشه.
هیچ غلطی هم نمیتونه بکنه! بره بمیره بهتره!
یه بار میخوام با سید برم لس آنجلس! چه سفر معنوی بشه!!
……………………
۳۳۵* امیرالمومنین حضرت علی علیه السلام:
تخم گناه کاشتند و با آب غفلت و فریب آبیاریش کردند و هلاکت درو کردند…
(نهج البلاغه، خطبه ۲)
دوستان محترم؛
نظر به رعایت پاره ای مصالح کاری، اداری و دیپلماتیک، نام نویسنده محترم این متن، از پست بالا حذف شد. با آرزوی توفیق برای همه عزیزانی که در خارج از کشور، سفیران حقانیت نظام مقدس جمهوری اسلامی اند.
نمی دانم مرتبط هست یا نه، ولی بعد از خواندن این متن، یاد حدیث بالا افتادم…
خود سیاست مداران شان هم درمانده شده اند که چه کار باید کنند؟ تا یک زشتی و فسق و فجوری زیاد می شود؛ قانونی اش می کنند و فکر می کنند با این کار و تغییر قوانین؛ نجات پیدا می کنند.
چند وقت قبل یک مقاله ای خواندم که خلاصش این بود که زنان در شهرهای امریکا به دنبال فردی می گردند که واقعا دوست شان داشته باشد و به آنها احترام بگذارد و البته گیر آوردن چنین فردی نادر و سخت است؛ وقتی تعهدی وجود ندارد و از طرف دیگر مادر شدن در سنین پایین، باعث افتخار شده در آمریکا و به نمادی از یک انتخاب اخلاقی تبدیل شده، یعنی که دختر نوجوان به جای سقط جنین تصمیم گرفته که مادر بشه و این یک ارزش محسوب میشه و الان سینما و مجلات شان به این موضوع می پردازند و مادر شدن را در برابر سقط جنین تشویق میکنند!!! به جای اینکه از اساس مشکلات را حل کنند که کار سختی است و توانایی اش را هم ندارند، درمان های مقطعی را انتخاب کردند که بعدش هزار تا درد دیگر را به وجود می آورد.
در مقابل حقایق ما به این شکل است:
-سرزمین اعتماد به رسانه هایی مثل صدا و سیما!
-سرزمینی که سرنوشت سیاسیش را مردم روستاهای مرزی تعیین می کنند نه شهرهای بزرگ!
-سرزمینی که زیر پای مردمش نفت وجود دارد ولی بنزین سهمیه بندی است و مسئولین از مردم می خواهند که آن را به شمار ثروت ملی نیاورند.
-سرزمینی که اکثر مدیران دولتیش دارای دو تابعیت هستند ولی در انظار فحش می دهند به کشور تابعیت دوم!!
-سرزمینی که مسولینش هرگز عذر خواهی نمی کنند و استادند در انداختن تقصیرها بر گردن دیگران.
اسلامی ایرانی عزیز:
-بعلت سنّ بالا ادبیات شما را نمی‌فهمم.
– سختی‌ها و مشقات اقتصادی روی دوش مردم انکار نا پذیر است. اما این مردم تحمل‌های بیشتری دارند و داشته‌اند. بخصوص وقتی پای دفاع از ارزش‌های نظام باشد.
– نمی‌دانم چند سال دارید؟ آیا از مشقات دهه ۶۰ که کفّ سیلوها نمایان بود و بمب منافقین و موشک‌های جنگ سوم جهانی بر سر مردم بود بد تر است.
-آیا از مشقات مردم در دهه‌های ۴۰ و اوائل ۵۰ خبر دارید؟
– اینها مانع انتقاد از مسئولین قوای مملکتی نمی‌شود، که یکی از بران‌ترین قلم‌ها در دست حسین قدیانی است.
-اما بکار گیری لفظ تعفّن بخاطر استفاده از کد‌های بیگانه و ترویج تبلیغات آنها در کامنتها بود.آن هم در این وبلاگ.
جناب میهمان؛
فرق امثال شما با نویسنده ی این متن همینه. شما فقط و فقط نکات منفی رو می بینید!
جناب میهمان!
اضافه میکنم اینجا سرزمینی است که تورم ۷۰ درصدی آن توسط مسوولین صداقت پیشه ما ۲۰ درصد اعلام میشود!
اینجا سرزمینی است که بایدبه جرم نداشتن پول پشت درهای بیمارستان ضجه بزنی!
اینجا سرزمینی است که ابتدا جیب مصدوم تصادف کرده را وارسی میکنند اگر امیدوارکننده بود سپس بستری میکنند… آنجا سرزمینی است که فقط دارندگان بیمه طلایی در امانند اینجا سرزمینی است که دارندگان بیمه تکمیلی هم در امان نیستند!
اینجا سرزمینی است که هر ۲۰ دقیقه یکنفر بر اثر حوادث رانندگی میمیرد!
اینجا سرزمینی است که ۲ تا فسط بانک بابت وام ۲ میلیونیت را ندهی تمام ۲۵ نفری که ضامنت شده اند را به صف میکنند!
اینجا سرزمینی است که پشت چراغ قرمز باید بنگاه خیریه راه بیندازی برای آن همه کودکی که عاجزانه التماس خرید دعا و گل و آدامس دارند…
اینجا سرزمینی است که کارگرانش ماه ها حقوق نمیگیرند جرات تظاهرات هم ندارند آنجا کارگران حقوق نمیگیرند اما حداقل دلشان به همان تظاهرات خوش است!
اینجا سرزمینی است که به گفته زعمایش باید اشکنه و پیاز بخوری تا مشکل مرغ حل شود(یعنی گور بابای علم اقتصاد)
اینجا سرزمینی است که باید قبل از پیدا کردن شغل اول به فکر پیدا کردن شغل دوم باشی تا شش ات گروی نه ات نباشد… (هشت را که خدا بیامرزد دیگر به آنجاه نمیرسد)
اینجا سرزمینی است که بیست میلیون وام بگیری چهل میلیون بازپرداخت داری(بانک مسکن)…
آری اینجا ایران است که ما با وجود همه این گرفتاریها… باز هم دوستش داریم…
“با این همه طرفه حکایتی است سرگذشت آنکه قرار بود تصویر واقعی این سرزمین را بردارد و به ایران ببرد ولی تصویر دروغین آمریکا او را برای خودش برداشت.”
این جمله آخر همین قدر ساده است که به نظر می آید یا ایهامی در آن وجود دارد؟
جدا نگرفتم منظور اصلی را! منظور چه کسی است؟
…………
سرزمین فکرهای یخ زده، سرزمین ایده های کپک زده، سرزمین شیشه های نوشابه، سرزمین اخراجی های ده نمکی، سرزمین اقتصاد مقاومتی، سرزمین دلار و اختلاس، سرزمین سکوت، سرزمین ریا، سرزمین اجتماعات خودجوش، سرزمین سگ دو برای زندگی، سرزمین مرگ و سنگسار، سرزمین جاده ای بسوی مرگ، سرزمین پراید، سرزمین نبین و نپرس، سرزمین سکوت، سرزمین مرغ و اشکنه، سرزمین فساد و ادعا، سرزمین فرار، سرزمین دروغ……
خدایی ممکلت پیشرفته ای داریم ها!
بدبخت و بیچاره هامون هم صبح تا شب با خطوط پرسرعت، در حال نت گردی هستن!
آخه شما که اینقدر وضع اقتصادیتون وخیمه، اینترنتتون رو چه طور شارژ می کنید؟
لا اله الا الله…
بعضی ها گمانم خیلی ناراحت شدند که در این متن درباره قبله آمال و سرزمین مادری شان امریکا مطالبی بیان شده.
خیلی خیلی باید بی انصاف بود که ایران را “سرزمین مرگ” نامید.
شما اگر فکرها و ایده هاتان یخ زده و کپک زده، به کل مردم تعمیم اش ندهید، خواهشا.
همچین می گویید “سرزمین سگ دو برای زندگی” که انگار در کشورهای دیگر، مردم خودشان را باد می زنند و پول واریز میشه به حساب شون.
در آمریکا نخبگان بر عوام حکومت می کنند و خونشون رو می مکن.
در ایران یک سری مفسد اقتصادی خون مردم رو می مکن، ولی مسئولین با همدیگه دعوا می کنن، تقصیر ها رو گردن هم میندازن و این وسط هم بیخیال مردم.
ممنون از مهمان گرامی بابت این متن صادقانه و صریح.
.
.
آقا سید احمد!
واقعا گل گفتی که قابل توجه بعضی ها!
این متن، به شدت به درد بعضی از همین افراد جامعه، همچون برخی دانش آموزان تیزهوشی می خوره، که در مراکز سمپاد درس می خوانند! تعدادی بچه های لوسِ پولدارِ تیتیش مامانی، که هنوز تازه دوران راهنمایی رو بسر بردند، هوای آمریکا و کانادا و … حسابی هواییشون کرده! جوون هایی که انگار نه انگار، در این سرزمین، زاده و بزرگ شده اند. بعضی مواقع، وقتی تو مدرسه با تعدادی از این ها، که البته الحمدلله خیلی اندک هستند، ولی در نوع خود زیاد! بحث می کنم، دلم می سوزه برای مملکتی، که از صدقه سری انقلاب عظیمش، یک عده اینجا تا خرخره از امکانات کشور استفاده می کنند، بعدش گازش رو می گیرند به سمت تگزاس، برای خدمت صادقانه به نظام سلطه!
البته خدا رو صد هزار مرتبه شکر که دانش آموزان تیز هوش و نخبه ی فراوونی داریم، که عشق وطن که چه عرض کنم، همه ساله برای رفتن به سرزمین های نور، و بوسیدن خاک های لاله گون جنوب، سر و دست می شکنند…
جناب مهمان!
گفتی: “سرزمینی که سرنوشت سیاسیش را مردم روستاهای مرزی تعیین می کنند نه شهرهای بزرگ!”
البته، صد البته. ما به این موضوع افتخار میکنیم و خدا رو شکر. مگه من و شمایی که داریم تو شهرای بزرگ زندگی میکنیم خونمون از اونا رنگین تره؟ چه بسا که اونا آبروی بیشتری پیش خدا دارن. چه بسیار کلان شهرنشین ها که در فهم و شعور و معرفت و انسانیت و نجابت و قناعت و ایمان و بندگی به گرد پای “مردم روستاهای مرزی” هیچ وقت نخواهند رسید.
جدا برات متاسفم.
*سرزمین ماجراهای عشقی هنرپیشه‌ها و ازدواج و طلاق مکرر آنها برای پر کردن وقت مردم و سرگرم نگه داشتن آنها.
این مطلب برام جالب بود.
اینکه زندگی خصوصیشون هم، فیلم باشه.
الان یه آن به ذهنم رسید: فکرشو بکنید که سرمایه دارای هالیوود به بازیگراشون بگن خوب حالا از فلانی طلاق بگیر و با فلانی ازدواج کن.
یعنی ممکنه یه روز همچین قضیه ای باشه و لو بره؟
از این هالیوود هیچی بعید نیست.
* سرزمینی که بی‌اعتباری رسانه‌ها نزد مردم عادی است.
یاد جنگ ۳۳روزه افتادم که اخبار می گفت مردم اسراییل حرفهای مسوولین خودشون رو باور ندارن به خاطر همین صحبت های سید حسن نصرالله رو گوش می کنن.
چقدر این ماجرا برای من جالب بود.
واقعا باعث افتخار بود.
و سرزمینی که روزگاری محل سرور وبلاگ قطعه‌ی مقدس ۲۶ بود و خوشبختانه الان نیست!
جانم فدای ایران…
خیلی توصیف جالبی از سرزمین کفر بود.
خوب بود، نمی دونم چرا بعضی ها انقدر در عمق وجودشون برای امریکا (شیطان بزرگ) احترام قائلند، که صداشون اینجور از یک نقد منصفانه در میاد. مگه نویسنده گفته ایران بهشت بدون مشکله که مشکلات اینجا رو در برابر توصیف امریکا علم می کنید؟ جالبه که مشکلات موردی کشور خودتون رو توصیف ایران می دونید اما مشکلات رسانه ای شده ی امریکا رو بر نمی تابید. این محبت و احترام بعضی ها به امریکا رو هرگز نتونستم درک کنم…
چقدر جالبه که به مشکلات آمریکا اینقدر ریزبین هستید اما به خودمون می رسید میگید مردم هنوز نفس دارن و کم نیاوردن و…
این پیچ انقلاب و اقتصاد مقاومتی زانوهای مارو خم کرد…
آقایون با بصیرت!
شما نتونستید یه رییس جمهور بیارید که دست کم تف سربالا براتون نشه… حالا برای بزرگترین اقتصاد دنیا خط و نشون کشیدن شما، برای ما آب و نون نمیشه… ما نه از آمریکا و روسیه دل خوشی داریم نه از شما به اصطلاح حزب اللهی ها که دم از دین میزنید و از درون …
حداقل مردم آمریکا از زندگیشون راضی هستند و از شکم سیری پی سقط جنین هستند، مردم ما که این روزا جرات انعقاد جنین هم ندارند…
من به عنوان یه ایرانی شرمنده ام که شما و امثال شما نماینده من ایرانی تو نیویورک هستید… خدایا…
در جواب بردیا که از ایرانی بودن خودش به خاطر عملکرد دیگرانی که نمیداند چه میکنند و اصلا کجا هستند، پشیمان است، عرض میکنم عزیزم شما از کجا خبر داری که مردم امریکا از شدت سیری سقط جنین میکنند؟ این چه استدلالی است؟
اگر این حرف شما صحت داشته باشد، من و شما حتما زمانی بدنیا آمدیم که مادر و پدرمان گرسنه بودند و الا قبل از اینکه چشم وا میکردیم، توی یک کیسه پلاستیکی سر از سطل آشغال در می آوردیم.
در ثانی گمان نکنم که شما از سقط جنین چیز زیادی بدانید که فکر میکنید ثروتمندان اینجوری سلامت خودشان را به خطر می اندازند.
اما محض ارادت به شما دوست عزیز باید بگویم که اتفاقا سقط جنین در اینجا یعنی بهشت رویائی برخی ها در ایران خودمان، از سر گرسنگی و بی علاقه بودن به متولد کردن بدبختی مثل خودشان است.
خوبه که در همین متن نوشته که ۴۷ میلیون نفر کوپن بگیر دولت امریکا هستند و این حرف رامنی هم نقل مجالس شده که گفته ۱۵۰ میلیون نفر وبال گردن و سربار دولت اوبامایند.
جهت اطلاع شما شیوع سقط جنین در امریکا دلیلش نداشتن پول خرید وسائل جلوگیری است در عین حالی که نمیتوانند از لذات دنیوی هم دست بکشند.
تظاهرات زنان در امریکا با هدف تامین هزینه های جلوگیری از حاملگی، از برنامه های رایج در شهرهای امریکا است. اگر دوستداران و عاشقان امریکا در ایران هزینه های جلوگیری از حاملگی دختران و زنان امریکائی را بپردازند، مطمئن باش که خبر حتی یک سقط جنین در امریکا هم به آنها نخواهید رسید.
فشار روی اوباما برای قانونی کردن سقط جنین هم از این جهت است که در صورت قانونی شدن آن، هزینه های سقط جنین تحت پوشش بیمه قرار میگیرد و تعهد تامین آن بر دوش دولت بار میشود.
دوست عزیز آواز دهل شنیدن از دور خوش است.
تو قدر آب چه دانی که در کنار فراتی.
هرگز از ایرانی بودن خودت به هیچ دلیلی پشیمان نشو.
میلیونها نفر در دنیای غرب آرزوی بودن در شرایط تو را دارند.
ناشکری نکن دوست و هموطن عزیز من.
شما برای چی رفته بودید آمریکا؟