گزارش سال ۹۱
درست در شرایطی که سال ۹۰ تمام شد، وارد سال ۹۱ شدیم! سال ۹۱ با همه سختی هایی که داشت، سال آشتی سران قوا با یکدیگر بود و ایشان تقریبا ماهی یک بار به دیدار هم می رفتند و هر چند تا روز قیامت با هم قهر کرده بودند(!) آشتی کنان سوار کشتی می شدند! سال ۹۱ مربع امیر قلعه نویی، علی دایی، مایلی کهن و عادل فردوسی پور کلا ۴ بار قهر و ۳ بار آشتی کردند، اما سران قوا ماشاء الله دعوا نکرده، آشتی می کردند و آشتی نکرده، دعوا!
سال ۹۱ یه جورایی سال پیر موتلفه بود و اینقدر که حاج حبیب الله نامه نوشت، حسین قدیانی مطلب ننوشت. در همین سال عسکراولادی متوجه شد که سران فتنه، فتنه زده اند، نه اهل فتنه! و تو چه می دانی که مفتون چیست؟! در اواخر این سال، «حضرت استاد» و «سردار قلم» درباره موضوع «فتنه زدگی و تفاوت آن با جرج سوروس گری و جین شارپ پروری بی واسطه» به مناظره با هم پرداختند که بیننده دقیقا متوجه اختلاف نظر نامبردگان نشد(!) در سال ۹۱ حبیب الله عسکراولادی در هر شماره هر روزنامه ای دست کم ۴ تا مطلب نیم صفحه ای داشت؛ نامه ای در پاسخ به جوابیه همان روزنامه، جوابیه ای در حاشیه جوابیه هامش یک روزنامه دیگر، ادامه نامه نگاری با اصلاح طلبان، و پاسخ دادن به بازتاب جوابیه یکی مانده به آخر همان اصلاح طلبان در شماره آخر یک روزنامه دیگر!! البته این اواخر به نظر می رسید اصلاح طلبان کم آورده باشند، اما حاج حبیب ول کن نبود و همچنان یا می نوشت یا جواب می داد!
سال ۹۱ معلوم شد که برادر همین حاج حبیب الله یعنی اسدالله چگونه نفر اول زیره دنیا شد. از قرار، حاج اسدالله یک روز می خواسته در کودکی سنگک بخرد که متوجه می شود نانوا دارد روی نان کنجد می ریزد.
اسدالله کودک رو به نانوا: «شاطر! کنجد را کیلویی چند می خری؟!»
شاطر رو به اسدالله: «فلان تومن!»
اسدالله: «الان می رم از بازار، بدون ارز مرجع (!) برایت کنجد ارزان تر میارم!»
… و بدین ترتیب اسدالله، سلطان زیره جهان می شود!!
در این سال ما شاهد وقوع ۲ زلزله دلخراش در میهن مان بودیم که باعث شد رئیس محترم قوه، ضمن سفر به کاراکاس و هم دردی و چیزهای دیگر با خواهر و مادر آن مرحوم، نشان درجه یک فرهنگ را به یکی دیگر بدهد. حسن سال ۹۱ به این بود که عاقبت معلوم شد منظور رئیس قوه از بهار، امام زمان (عج) است، اما مشکل آنجا بود که منظور رئیس قوه از امام زمان (عج) همان «یکی دیگر» بود! در این سال آقای احمدی نژاد درباره مدیریت حضرت نوح، سفرهای استانی یوزارسیف، برنامه های اقتصادی آمن هوتپ سوم، اختلاس قوم ماد، آکله الاکباد، شیخ رشیدالدین وطواط بن یحیی ملقب به طوطی بازرگان، عیسی پسر مریم، فردوسی توسی، کتیبه حقوق بشر کورش، زیگورات چغازنبیل، چاوز بن چه گوارا، ام هوگو، جرجیس و کلا همه چیز صحبت کرد، الا مسائل حوزه ریاست جمهوری!!
سال ۹۱ به مجلس رفتن احمدی نژاد، یک بار شوخی شد و یک بار هم شوخی شوخی، جدی شد! این وسط آنچه جدی جدی، شوخی گرفته شد، مشکلات معیشتی مردم بود. در سال ۹۱ قیمت اغلب اقلام خوراکی و غیر خوراکی سر به آسمان سایید و درست در همین فضا، یک میمون پیشگام وارد فضا شد!
سال ۹۱ سال ابطال بسیاری از مشهورات علمی بود و بر ما ثابت کرد که پراید خیلی هم گران نیست! و با یک حساب سرانگشتی مشخص شد قیمت هر کیلو پراید از قیمت هر کیلو پسته ارزان تر می افتد! ما چند بار حساب کرده باشیم، خوب است؟!
سال ۹۱ به عبارتی سال بهار رسانه ها بود و خبرگزاری یک نهاد نظامی نشان داد که با یک پیامک در روز تعطیل چگونه می تواند اوضاع اقتصادی کشور را آشفته کند!
در سال ۹۱ ما در جشنواره فیلم فجر، هر چه جایزه بود دادیم به هنرمندانی که در فتنه نقش داشتند، اما آمریکایی ها پیام این حرکت را نگرفتند و اسگل ها، اسکار را به وحید جلیلی خودشان دادند!
در اواخر این سال، برای اولین بار، تعداد دوش نامزدهای انتخابات از تکلیف بزرگان پیشی گرفت! و تقریبا به ازای هر تکلیف، کلی دوش وجود داشت! در همین سال بود که معلوم شد اصول گرایان از همان شکم مادر، نامزد انتخابات ریاست جمهوری به دنیا می آیند! گروهی از کارشناسان پیش بینی می کنند در صورتی که روند احساس چیز سیاسیون همه جناح ها همین طور ادامه داشته باشد، در انتخابات ریاست جمهوری پیش رو، تعداد نامزدها از تعداد رای دهندگان بیشتر شود!
در این سال احمدی نژاد ضمن حضور در نیویورک و سخنرانی در سازمان ملل، در کاری کاملا مخالف با خلقیات احمدی نژادی، از مردم منهتن به دلیل ایجاد ترافیک هنگام تردد خودروهای هیات همراه، معذرت خواهی کرد! شهروندان ساکن در محله اعیانی منهتن که واقعا تحت تاثیر سجایای اخلاقی رئیس جمهور قرار گرفتند، فوج فوج به مکتب ایران پیوستند!! در همین سال بود که معاون اول رئیس جمهور گفت: «تا احمدی نژاد هست، من هستم و تا من هستم، سرکار خانم دکتر هست» که اندکی بعد، ایشان و اوشان بودند، لیکن خانم دکتر کنار گذاشته شد! چند وقت بعد از این، جناب معاون اول گفت: «قیمت خودروها باید شکسته شود» و پراید که ۱۱ میلیون تومان گران شده بود، به اقشار آسیب پذیر لطف کرد و ۵۰۰ هزار تومان ارزان شد! در همین شرایط بود که دکتر حبیبی به رحمت خدا پیوست! چه می دانیم؟! شاید در اعتراض به این سبک از معاون اولی!!
در سال ۹۱ بودجه کشور دوست و برادر و جنگ زده افغانستان، ماه بهمن به لویی جرگه رفت و تصویب هم شد، اینجا اما قوه محترم، بودجه یک دوازدهم را آنهم اواسط اسفند به مجلس فرستاده که باش تا تصویب شود!
وطن امروز/ ۲۸ اسفند ۱۳۹۱
- بایگانی: یسار
برف نامه گدوک
در سیاست، از بصیرت غافلیم و در زندگی، از نصیحت پدربزرگ. اصلا فراموشی در ذات آدمی است.
نزدیکای نوروز چند سال پیش، کم و بیش همین موقع از سال بود که «باباکبابی» (۱) وسط کلی خاطره جالب و ناب، از حلیم بوقلمون گرفته تا کباب بناب، ناگهان زد به طبیعت و گفت: «زمستون همیشه ۲ بار می ره. یه بار اواخر بهمن، دروغکی، یه بار لحظه سال تحویل، راستکی… همیشه چند روز مونده به اسفند و چند روز بعدش، هوا شروع می کنه گرم شدن، اما تا آدما می رن توی فاز «بهار زودرس»، یه دفعه زمستون با یه برف پر حرف، حاضری می زنه… این اتفاق با اینکه هر سال تکرار می شه، هر سال مردم فریب می خورن! خلاصه، تا «مقلب القلوب» را نشنیدی، رفتن زمستون رو باور نکن… کرسی رو جمع نکن!»
حواسم هم به حرف بابابزرگ بود، هم به پیش بینی سازمان هواشناسی، اما از هول بهار، بازم در دیگ زمستان افتادم! هول بهار، حالم را خوش کرده بود… لیکن چه بسیار که «حال»، سبب غفلت از «قال» می شود. حالی که «می مانی»، رحم ندارد به قالی که «می دانی».
کرسی نگذاشته بودیم که جمع کنیم، اما هوا ظرف ۲ هفته گذشته از بس گرم شده بود که در آسمان دنبال پرستو می گشتم، در زمین دنبال گل لاله. البته نه از آنهایی که شهرداری می کارد؛ لاله واقعی، اصل!
¤¤¤¤¤¤¤¤¤ ¤¤¤¤¤¤¤¤
به سبب کاری اداری شخصی، چند روز پیش رفته بودم بلد «بلده». با کم ترین لباس، و لگن ترین ماشین، یعنی آردی یشمی مدل ۷۸ جناب اخوی که جز بوق، همه جای ماشینش صدا می دهد! فلاشر؛ کلا خراب! موتور؛ روغن ریزی! برف پاک کن ها؛ سالم، اما بدون توانایی در دادن آب به شیشه ماشین! یعنی فقط واست بای بای می کنه، تمیز نمی کنه! لاستیک ها؛ صاف عینهو آینه! آینه سمت شاگرد؛ آینه بی آینه! رادیاتور؛ احتیاج به آب دادن بعد از هر ۲ ساعت رانندگی، به خاطر جوش نیاوردن! فرمان ماشین؛ توی سرعت ۸۰ یه ریپ، توی ۱۰۰ یه ریپ، توی ۱۲۰ بندری! لاکردار باید دو دستی می گرفتمش که از جا درنیاد! دنده؛ بدتر از فرمان! کلاچ؛ بهترین وزنه برای تقویت عضلات دو قلو! کارت ماشین؛ مفقود! بیمه نامه؛ ۶ ماه از مهلت گذشته! معاینه فنی؛ شوخی نکن! نور چراغ ها؛ مگر با چشم بصیرت، فقط ۲ متر! بخاری؛ دادن خاک به جای گرما! ضبط؛ یک حفره مستطیل + کلی سیم ولو! و قس علی هذا…
جاده چالوس را تا وسطا رفتم؛ دو راهی یوش بلده، پیچیدم سمت راست. هوا هم به غایت ملس و بهاری بود.
از قبل طوری برنامه ریزی کرده بودم که در خانه/ موزه نیما توقفی داشته باشم، عکسی بیندازم، احیانا کتابی بخرم و کنار قبر علی اسفندیاری و الباقی فاتحه بخوانم. توقفم در یوش ۲ ساعتی طول کشید. خبری از زمستان نبود. در تن لخت درختان به وضوح می شد لباس خوش رنگ شکوفه ها را تماشا کرد.
کمی بعد در «بلده» کارم را انجام دادم. راحت تر از آنکه فکرش را می کردم. لنگ یکی دو تا امضاء بودم که جور شد.
از بلده رفتم سمت نور، یعنی شمال (۲) با جاده ای کاملا خلوت و هنوز بکر. در شهر نور با حمیدرضا یوسفی ورجانی قرار داشتم. از دوستان قدیمی که فتنه ۸۸ پیچید سمت فتنه گران و کارهایی کرد (۳) که بماند. حمید برای خریدن یک قطعه زمین، در نور بود و همین بهانه مناسبی بود تا شبی در ویلای پدرش در «چمستان» اقامت کنیم.
طبق قرار صبح زود راهی جاده ساحلی شدیم به سمت قائم شهر. یعنی سمت راست جاده ساحلی. در قائم شهر، آشنایی برنج کار دارم که همیشه برنج هایم را از او می خرم. دست اول است و به صرفه و مرغوب و خوش خوراک. حمید هم چند کیلویی خرید. «آقا صفر» اما خیلی شاکی بود از اوضاع کشت و کار. می گفت: «همین طور برنج و سیب زمینی و چای و مرکبات است که باد کرده دست کشاورز، آن وقت می ریم از خارج برنج وارد می کنیم! چرا؟… بعد از چند ماه که دولت صدای داد ما را می شنود، می آید و از ما نسیه خرید می کند، حالا باش تا حساب کند بدهی اش را! ما از بانک کشاورزی وام می گیریم، فقط ۲ تا قسط عقب باشیم، اول زنگ می زنن به ضامن و آبروی آدم رو می برن، بعدا خود به خود از حساب مون کم می کنن، ولی ما که از دولت طلب داریم، به کی باید زنگ بزنیم؟! ضامن دولت کیه؟! به پیمان کار می گیم، می گه؛ تقصیر دولته! به دولتی ها می گیم، می گن؛ قصور از پیمان کاره!… آقا! ما این یارانه ها رو نخواستیم! پول خودمون رو بدین…».
¤¤¤¤¤¤¤¤¤ ¤¤¤¤¤¤¤¤
چه در راه جاده ساحلی و چه در راه برگشت از قائم شهر به سمت تهران؛ جاده فیروزکوه، چیزی که مشهود بود تخریب جنگل بود و عدم رویت دریا! بی اغراق در جاده ساحلی اصلا ساحلی ندیدیم! یعنی اصلا دریایی ندیدیم که بخواهیم ساحلی ببینیم! هر چه بود، یا ویلاهای شخصی بود، یا ویلاهای دولتی/ حکومتی فلان نهاد و بهمان ارگان که البته بیش از کارمندان بینوا، سهم خوش گذرانی حضرات مدیر می شود. حمید می گفت: جاده ساحلی شده جاده ویلایی!! راست می گفت.
جنگل اما حکایت دردناک تری داشت. القصه! چند ماه پیش، از ابتدای جاده چالوس داشتم برمی گشتم تهران. حدودا نیم ساعت بعد از اول جاده، جنگل های طبیعی به آن عظمت، جایش را داد به مقداری کاج و بلوط کاشته شده! و به شدت تنک و کم پشت! کمی بعد، همین شبه جنگل لاغر هم کلا محو شد!
یادم می آید ایام کودکی وقتی جاده چالوس می رفتیم، اگر راه را ۳ ساعت حساب کنی، بیشتر از ۲ ساعت و نیم اش جنگل بود. الان دقیقا برعکس شده! بیشتر کوه خشک می بینی تا جنگل… و آنهم چه کوهی؟!… کوه خط کش خورده آدمی زاد! کمی به خاطر آزادراه و بیشتر به خاطر ویلا!
مع الاسف وضع جاده هراز و جاده فیروزکوه هم بهتر از حال و روز جاده چالوس نبود. اینک شمال را بیشتر به ویلا و بساز بفروش ها باید شناخت، تا جنگل و دریا. حق دارند شمالی های اصیل ناراحت باشند از این وضع. واقعا بر سر منابع طبیعی بلایی آمده که اگر جلوی آن گرفته نشود، انگ بدی روی پیشانی نظام نقش خواهد بست. تعارف که نداریم! کل ساحل شده رژه آرم این اداره و آن شرکت! ویلای مخابرات، ویلای صدا و سیما، ویلای سایپا، ویلای خصوصی، ویلای نیمه خصوصی، ویلای فولاد مبارکه، ویلای کوفت و ویلای زهر مار! اگر از نظر جمهوری اسلامی، دریا و کوه و جنگل متعلق به همه ملت است، چرا پس علیه این رویه نادرست اقدام قاطعی نمی شود؟!
¤¤¤¤¤¤¤¤¤ ¤¤¤¤¤¤¤¤
به ورسک نرسیده بودیم که هوا ابری شد… و خیلی زود برف گرفت. فکر کردم؛ خفیف است و می شود رفت. حمید موافقت کرد. به راه مان ادامه دادیم. بعد از ورسک اما همین که تونل های ۳ گانه را رد کردیم، ابتدای گردنه گدوک گیر کردیم در بوران. یک آن دیدم ماشین نمی رود و دارد سر می خورد! عقل کردم و ماشین را هر جور بود هدایت کردم سمت شانه جاده. با آن وضع، یا ما به ماشینی می زدیم و یا ماشینی به ما!
شانه جاده اما بالطبع برف بیشتری داشت. حدود نیم متر! هوا هم داشت تاریک می شد… حمید گفت: پیاده شم، هل بدم؟ گفتم: با لاستیکای این لگن، بی فایده است… بدتر گیر می کنه توی برفا! گفت: سردم شده، یخ زدم! گفتم: منم! گفت: تو باز یه بافت تنته، من چی؟! گفت: داری چی کار می کنی؟ گفتم: زنگ می زنم امداد خودرو… گفت: اینجا که آنتن نداره! گفت: الان سگ میاد خفت مون می کنه! گفت: بدجور داره بهم فشار میاد! گفتم: تو برو اون پشت مشتا، منم می رم این پشت مشتا!
در ماشین را که باز کردم، سانتافه ای قیژ از کنارم رد شد و گل و لای را پاشید طرفم. مانده بودم چه فحشی بهش بدهم که در برف و مه جلوی جاده گم شد، اما هنوز صدای آهنگ ماشینش می آمد… «دلم گم شده، پیداش می کنم من…».
¤¤¤¤¤¤¤¤¤ ¤¤¤¤¤¤¤¤
حدودا یک ساعت در آن کوران گیر کرده بودیم که عاقبت سر و کله این امداد خودروهای گذری پیدا شد. طرف گفت: ماشین رو از شانه جاده بیارم توی جاده، می شه ۴۰ هزار تومن، هر ۱۰ دقیقه که توی جاده بکشم تون ۲۰ هزار تومن دیگه می گیرم!
چاره چه بود؟! قبول کردیم. دو سه پیچ بعد، آردی یشمی ما که پشت یک نیسان آویزان بود، همین طور لک و لک داشت می رفت که حمید زد به شانه ام؛ اونجا رو نگاه؟… گفتم: همون سانتافه است! گفت: علامت بده، نیسان نگه داره ببینم…
پانوشت:
۱: بابابزرگم قبلا کبابی داشت. هنوز هم یک خط در میان به عادت بچگی ایشان را «باباکبابی» صدا می زنم.
۲: جاده های شمالی جنوبی چالوس (منتهی به شهر چالوس) و هراز (منتهی به شهر آمل) که تقربیا موازی هم اند، به واسطه جاده افقی یوش و بلده به یکدیگر وصل می شوند. از جاده بلده البته به شهر نور نیز جاده ای هست به غایت بکر و دیدنی که دقیقا بین چالوس و آمل در می آید.
۳: یکی از روزهای فتنه، یعنی روز ۱۳ آبان، حمید را در جمع آشوب گران دیدم. داشت شعار می داد؛ «سفارت روسیه، لانه جاسوسیه». تنها بودم. ایستادم گوشه ای به نظاره اش. شعارش غلیظ تر شد؛ «نه غزه، نه لبنان…». خواستم زنگ بزنم به موبایلش که دیدم آنتن ها را پرانده اند… آنتن ها را، دوستی ها را، خیلی چیزهای دیگر را. همین طور که نگاهم به حمید بود، یاد آن روزی افتادم که…
– حمید! آخرش نگفتی چرا ۴ تا از انگشت های دست راستت قطع شده؟!
– سال ۶۱ مادرم داشت با دستگاه، گوشت چرخ می کرد که یهو آژیر جنگ پخش شد. رفت چادر سر کنه، منو ببره زیرزمین که…
هنوز که هنوز است گاهی با خودم خلوت می کنم؛ آژیر جنگ خطرناک تر بود، یا آژیر فتنه؟! و صف من و حمید، کجا از هم جدا شد؟!… و کجا دوباره جوش خورد؟!
من همان حمیدم… حمید همان من است… در سیاست، از بصیرت غافلیم و در زندگی، از نصیحت پدربزرگ. اصلا فراموشی در ذات آدمی است.
- بایگانی: یسار
آشتی
– هنوز قهری؟!…
«پیامک علی به محمود» 🙂
- بایگانی: یسار
جمهور، جمهور، جمهور
تقدیم به نائب بقیه الله الاعظم، علمدار عباس نگهدار انقلاب اسلامی، رهبر مقتدر امت اسلام؛ امام خامنه ای
یک: خدا قوت باید گفت به این ملت. متن، حضور عظیم مردم بود و به یمن این حماسه بزرگ، فعلا می توان از برخی حواشی صرف نظر کرد. یوم الله ۲۲ بهمن ۹۱ هوشمندانه ترین پاسخ به «تحریم هوشمند» بود. دیروز خیلی چیزها معلوم شد. معلوم شد مردم نیز به تاسی از رهبرشان همچنان انقلابی اند. معلوم شد فرزندان انقلاب، هرگز دیپلمات نشده اند که «مبارزه» را فدای «مذاکره» کنند. معلوم شد بصیرت ملت، هم از فتنه های سیاسی بزرگ تر است، هم از فتنه های اقتصادی. معلوم شد نگرانی مردم از گرانی، معطوف به ندانم کاری بعضی دست اندرکاران است، نه اصل نظام. معلوم شد از نظر مردم، مشکلات معیشتی، متاثر از ایستادگی پای آرمان ها نیست. معلوم شد قوای ۳ گانه به ویژه قوه مجریه باید برای این مردم خدایی، بیش از اینها کار کنند. معلوم شد «جمهور» از «رئیس جمهور» جلوتر است. معلوم شد کلاس جمهور از کلاس بی کلاس رئیس جمهور بالاتر است. معلوم شد سخنران اصلی مراسم، شعارهای ملت شهید پرور است، نه حرف های یکی به نعل و یکی به میخ. معلوم شد «بهار انقلابی ها» تکراری نیست، بلکه «بهارنمایی» تکراری است. معلوم شد ملت و ولایت به هم می آیند؛ دولت و مجلس باید خود را به این منظومه برسانند. معلوم شد «وحدت ملی» ذاتی این مردم است. معلوم شد برای این ملت، احدی نمی تواند دایه مهربان تر از مادر باشد. معلوم شد رعیت زاده نمی تواند حامی اختلاس ۳۰۰۰ میلیاردی باشد. معلوم شد کلاس رعیت، از کلاس منیت، از کلاس بی کلاس رعیت نمایی، بالاتر است. معلوم شد این مردم از نسخه پیچی های «وحدت ملی» و «انتخابات آزادانه» بی نیازند. معلوم شد فتنه و انحراف هر ۲ با هم، از سرو بلندبالای ملت ایران، کوتاه ترند. معلوم شد «وحدت» برای این ملت، فریضه است… و معلوم شد چرا «اختلاف افکنی تا روز انتخابات، خیانت است»؟!
دو: ۲۲ بهمن ۹۱ دشمن فهمید در مبارزه با نظام مقدس جمهوری اسلامی، قبل از قوای ۳ گانه، حتی قبل از نیروهای نظامی، با آحاد ملتی طرف است که انقلاب و اسلام و امام و جمهوری اسلامی و «آقا» را مال خود می دانند. اصلا مهم نیست چند سال از ۲۲ بهمن ۵۷ گذشته باشد. مهم این است که دشمن در نبرد با جمهوری اسلامی، در وهله اول با بسیجیان خامنه ای طرف است. نه با رئیس جمهور، بلکه با جمهور. من به دشمن حق می دهم اگر روی شعارهای جمهور، بیش از سخنان تکراری رئیس جمهور، حساب باز کند. از ورای همین محاسبه، نظرسنجی اخیر موسسه گالوپ، بهتر درک می شود.
سه: ۲۲ بهمن ۹۱ نشان داد حتی اگر دست تفرقه و اختلاف افکنی از آستین فلان سر قوا بیرون آید، باز هم «نشاط ملی» ملت ایران صدمه نمی بیند. دعوای این و آن، البته مردم را ناراحت می کند، لیکن ما نشاط ملی خود را نه از مجلس گرفته ایم، نه از دولت. نشاط ملی ما محصول خودباوری است که آنهم از صدقه سر انقلاب/ جمهوری اسلامی به وجود آمده. در ورای اختلاف افکنی، چرا مردم به شعب ابیطالب برگردند؟! اختلاف افکنان را پس می زنند. (اما نه با اقدام اختلاف افکنانه!) چرا نشاط ملی خود را خراب کنند؟! دست رد به سینه تفرقه می زنند. (اما نه با اقدام تفرقه انگیزانه!) چرا دنبال جبهه های سیاسی حرکت کنند؟! از جبهه ولایت فقیه پشتیبانی می کنند. (اما نه با منیت، که با بصیرت!)
چهار: حفظ حماسه ۲۲ بهمن ۹۱ از خود این حماسه، مهم تر است. مراقب باید بود؛
چهار/ ۱: دعوای این و آن نباید وجه المصالحه رفتار ناصواب و گفتار ناثواب شود. مقابله با بعضی بداخلاقی ها نباید خود همراه با بداخلاقی های دیگر شود. مبارزه با برخی اختلاف افکنی ها نباید خود باعث تفرقه شود. این، عمل به فرامین ولی امر نیست؛ هم سویی با خط اختلاف و خطر تفرقه است. آیا عمل وحدت شکنانه، آنهم در یوم الله ۲۲ بهمن، مقابله با اختلاف است یا هم صدایی با اختلاف؟! و آیا نباید دست مسموم انحراف و فتنه را در بعضی اختلاف افکنی ها متوجه شد؟!
چهار/ ۲: یکی دانستن سهم طرفین دعوا به شیوه کاریکاتوری، یا از آن بدتر، قائل شدن حق بیشتر برای طرف خاطی تر، اولا؛ دور زدن فریضه وحدت است، ثانیا؛ به گستاخی فزون تر اعوان و انصار انحراف منجر می شود. ظاهرا عده ای با مفهوم مقدس وحدت نیز کاسبی می کنند. به ایشان می گویی؛ علی لاریجانی و قالیباف؟! می گویند؛ عدالت و ولایت!! اما همین که می گویی؛ محمود احمدی نژاد؟! می گویند؛ فرود آرام دولت و وحدت!! هنر این جماعت، باج دادن بی مرز به «بهارنمایان» است. مع الاسف ایشان آنقدر که هوای دولت را دارند، هوای انقلاب اسلامی ۳۰۰ هزار شهید را ندارند!! به راستی، بحث ولایت و وحدت است یا کاسبی؟! لاریجانی «۱۱ روز خانه نشینی» کرد یا قالیباف سخن از «بن بست نظام» گفت؟! و آیا جز این است که بعضی جبهه های ناپایدار سیاسی، دوست می دارند ما به ازای حزب الله مظلوم، با عرض معذرت، کمی تا قسمتی «خریت» باشد، نه «بصیرت»؟!
چهار/ ۳: باید هوشیار بود. مبادا دعوای فلانی و بهمانی، سبب شود در مقام قضاوت درباره کلیت مسئولان شریف نظام، مرتکب جفا شویم. این درست که دوست و دشمن، جمهوری اسلامی را به «ملت» می شناسند، اما مسئولان نیز برایند همین جمهوری اسلامی اند. از جمله مسئولان جمهوری نازنین اسلامی، شهید مصطفی احمدی روشن است. او که فقط «نخبه هسته ای» نبود! شهید حسن طهرانی مقدم است. او که فقط «نخبه موشکی» نبود! الحمدلله شمار کثیری از دست اندرکاران نظام، ادامه دهنده راه شهدا هستند. جز این بود، «آقا» شرایط امروز ما را هرگز «خیبری و بدری» توصیف نمی کردند.
پنج: یوم الله ۲۲ بهمن ۹۱ مقدمه مناسبی برای انتخابات خرداد ۹۲ خواهد بود؛ ان شاء الله. مردمی که فردا به این و آن رای خواهند داد، دیروز با حضرت سیدعلی، بیعتی تاریخی و بی مثال کردند. قدر مسلم هر دولت و هر رئیس جمهوری، اگر بخواهد خودش را از اصل ۲۲ بهمن بزرگ تر بداند، از همین ملت شهید پرور، تودهنی سختی خواهد خورد. از همین منظر، «۲۲ بهمن ۹۱» عطر «۹ دی ۸۸» می دهد. «بهار» زنده تر از آن است که «زنده باد بهار» بخواهد. آقای سر قوه! لطف می کنی اگر کلاس بهار را پایین نیاوری. شما کجا و بهار کجا؟! ظاهر شما کجا و ظاهر بهار کجا؟! باطن شما کجا و باطن بهار کجا؟!… بعضی ها از صدقه سر همین ملت و همین ولایت و همین انقلاب و همین ۲۲ بهمن، «شکوفه» زده اند؛ اینک شکوفه خود را از شکوفایی کل بهار، بزرگ تر می بینند! شکوفه انقلاب… نیک اگر بنگری، ملت است. هر که کوفه بازی درآورد، سیلی می خورد.
*** *** ***
با این مردم بیدار، انقلاب اسلامی برای دفاع، به تنها چیزی که نیاز ندارد، خواب است. من نیز در این سالیان روزنامه نگاری، اگر چه زیاد «دیشب خواب بابا رو دیدم دوباره»، اما هرگز مایل نبوده و نیستم درونی دلم را بیرون بریزم. با این همه…
– ایام فتنه ۸۸ دوست و همسنگر پدرم، حاج اصغر آبخضر می گفت: «دیشب خواب پدرت را دیدم. همان لباس خاکی جبهه تنش بود. همان «یا زیارت یا شهادت». طبقه چندم ساختمانی بودیم. از پنجره، درگیری های خیابان را نشان اکبر دادم و گفتم: «آخر این معرکه چه می شود؟!» عکس روی دیوار را نشانم داد و گفت: «با وجود این مرد، انقلاب اسلامی از پس همه فتنه های ریز و درشت قبل از ظهور برمی آید. ما شهدا، هوای این مرد را داریم. مثل امام، دوستش می داریم. ما به کنار، «علمدار کربلا» هم عجیب هوای این مرد را دارد. عجیب دوست می دارد این مرد را. هر وقت شما می گویید؛ «ابالفضل علمدار! خامنه ای نگهدار»، سقای عاشورا به همه ما شهدا آماده باش می دهد».
* عکس روی دیوار، یکی از تصاویر «آقا» بود در مسجد مقدس جمکران… اون عکس عمودیه.
– چند شب پیش، مادربزرگم، خواب «آقا» را دیده بود… به «آقا» گفتم: «ما که از دور، دستی بر آتش داریم و همه چیز را نمی دانیم، فقط با چند خبر، این همه قلب مان می گیرد، این همه آه می کشیم، این همه غصه می خوریم. شما چگونه تحمل می کنید این حجم انبوه اخبار را؟! این همه غم و اندوه را چگونه تدبیر می کنید؟!» «آقا» لبخندی زدند و عکس روی دیوار را نشانم دادند.
* عکس روی دیوار، یکی از تصاویر «آقا» بود در مسجد مقدس جمکران… اون عکس عمودیه.
********* *********
آهای مسئولان! مانیفست ما همچنان همان سرود «دیشب خواب بابا رو دیدم دوباره» است… حتی خواب ما سرشار از بیداری است… مانیفست ما این است؛ «در جنگ با دشمن، ننگه که سازش کرد…».
وطن امروز/ ۲۳ بهمن ۱۳۹۱
- بایگانی: یسار
این اجنبی پرستان بی جنبه
۱: خبرنگاران، بعضا به بهانه «انتقاد»، که حق مسلم خود می دانند، توهین می کنند، تهمت می زنند، غیبت می کنند، فحش می دهند، اذهان عمومی را تشویش می کنند و دروغ می گویند. آیا چون ما خود روزنامه نگاریم، می توانیم کتمان کنیم که لااقل بخشی از جامعه خبری، بی هیچ رحمی به صغیر و کبیر، «تقوای رسانه ای» را قربانی اصول بی اصول ژورنالیسم می کنند؟! البته امیر قلعه نویی آدم با شرفی است، و الا «اجنبی پرستی»، فقط مال ۲ دقیقه بعضی خبرنگاران محترم است!
۲: قطعا «اجنبی پرست» حرف بسیار گل درشتی است، اما قلعه نویی، سالی یک بار، درشتی می کند و خبرنگاران، بعضا هر روز! باور کنیم؛ چیزی که اینقدر «روادارانه» عوض دارد، گله ندارد! شکایت و دادگاه و خشم و «آهای مدعی العموم! چه نشسته ای که ژنرال، از گل نازک تر خطاب مان کرد»، ندارد! اگر نقد، خوب است، چه اشکالی دارد یک بار هم امیرخان، پشت خبرنگاران را کیسه بکشد؟! و حتی اگر نقد همراه با اهانت هم سازنده است، -آن طور که عده ای اعتقاد دارند!- چه عیبی دارد حالا یک «اجنبی پرست»؟!
۳: اما بیاییم و فرض کنیم در جامعه خبری ما هیچ اجنبی پرستی وجود نداشته باشد. لااقل به امیر قلعه نویی نمی توان خرده گرفت، چرا که این همه خبرنگاران علیه او راست و دروغ را بهم می بافند، یک بار هم امیرخان چنین کرده! این همه بعضی خبرنگاران، سرمربی آبی ها را مسخره کرده اند؛ در ازای این همه استهزا، گمانم یک «اجنبی پرست»، این حرف ها را نداشته باشد! معفو است! یک سو، امیر قلعه نویی بی ادبیات است، سوی دیگر، جماعتی مبادی آداب و منادی ادب! حتما معفو است!! واقعا مانده ام؛ خبرنگارانی که این همه توصیه به «جنبه» می کنند، صبر و تحمل و بردباری خودشان کجا رفته؟! پس بیاییم و بی خود، برای خبرنگارانی که گاه اجنبی را می پرستند، شان عصمت و تنزه نتراشیم. «اجنبی پرست»، نه شاخ دارد، نه دم! اجنبی پرستی در پوشش شغل خبرنگاری نیز!
۴: اجنبی پرستی، استعاره ای از غاز بودن همیشگی مرغ همسایه، نزد شماری از اصحاب رسانه است! و الا آنکه بخواهد مانوئل ژوزه (بدترین مربی تاریخ پرسپولیس به حیث آمار) را بپرستد، بیش از آنکه «اجنبی پرست» باشد، «احمق» است! جناب کی روش هم با این کارنامه مثال زدنی (!؟) جایی برای پرستش باقی نگذاشته! آنی درنگ کنید؛ اگر یک مربی وطنی، ترجیحا حمید استیلی، نتایج نیم فصل اول پرسپولیس را می گرفت، چگونه با شلاق بعضی خبرنگاران بدرقه می شد؟! مانوئل ژوزه اما چون اروپایی است، حتی با بدترین نتایج ممکن نیز باید محترمانه نقد شود! به سلابه کشیده نشود، مسخره نشود، به هیچ برنامه زنده و احیانا زننده ای نیاید و پاسخگوی افکار عمومی نباشد! از ورای مقایسه رفتاری که با حمید استیلی و مانوئل ژوزه شد، آیا نمی توان نتیجه گرفت؛ شغل بعضی خبرنگاران، نه شغل شریف خبرنگاری، بلکه شغل کثیف اجنبی پرستی است؟! و از ورای مقایسه رفتاری که با امیر قلعه نویی و کارلوس کی روش شد، آیا نباید به موفق ترین مربی لیگ برتر ایران حق داد که بعضی خبرنگاران را اجنبی پرست بخواند؟! قلعه نویی زمان هدایت تیم ملی، بدون هیچ باختی، و فقط به خاطر حذف در ضربات پنالتی مقابل کره جنوبی، مرد و مردانه به «۹۰» رفت و در لفافه نقد کارشناسانه، همه رقم ناسزا و استهزا را متحمل شد، اینک اما جناب شومن، چند ماه بعد از باخت کارلوس خان کی روش به تیم های رده چندمی لبنان و ازبکستان، برای ۴ تا نقد محترمانه، محرمانه به آپارتمان مرد پرتغالی می رود، تا از او رخصت بگیرد!! آیا امیر قلعه نویی هم اینقدر نجیبانه نقد شد؟! جالب است؛ دوره کنونی، به سبب قرعه آسوده، تا الان باید از صعود تیم ملی به جام جهانی مطمئن می شدیم، لیکن باز هم کاسه «چه کنم، چه کنم» دست گرفته ایم! کارلوس کی روش اما به جای عذرخواهی، ژست طلبکارانه می گیرد و از کیفیت پایین لیگ ایران گله می کند!! و چرا نکند؟! او خوب می داند تا چه حد اجنبی پرست اند شماری از اصحاب رسانه. قلعه نویی بود، تا الان جایش را به مربی دیگری داده بود، مایلی کهن هم بود، همین طور. سر دراز دارد قصه اجنبی پرستی… آنقدر دور و دراز که هرگز مجید جلالی، رنگ صندلی تیم ملی را به خود نمی بیند. دربی، شهرآورد بی خودی بود، اما نه بی خودتر از بازی تیم ملی مقابل لبنان و ازبکستان!! و الحق که در قیاس با تیم ملی کی روش، دربی سرافرازانه ای داشتیم! واقعا اگر قرار به این نتایج تیم ملی بود، چه ضرورتی داشت پول زبان بسته مملکت را در جیب مربیان اجنبی بریزیم؟! که برای ۲ تا نقد یواشکی هم، دیگر مجبور نباشیم راهی خانه طرف شویم!! آری، ما هم خبرنگار اجنبی پرست داریم، هم خبرنگاران اجنبی پرستی که از رئیس شومن شان خط می گیرند!
۵: امیر قلعه نویی به «کلهم» می گوید «کل یوم»، «کربکندی» را «گربه کندی» صدا می زند، و به «ذوب آهن» می گوید «ذبّ آهن»! جز اینها سوتی دیگر امیرخان چیست؟! قلعه نویی اما با نام خدا سخن می گوید، هنگام پیروزی و شکست، اهل بیت را فراموش نمی کند، قم و جمکران و زیارت امام زاده آقا علی عباسش ترک نمی شود، وقت قهرمانی، نماز شکر می خواند، در برهه های مختلف، وطن دوستی خود را ثابت کرده، و آمار فتوحاتش با اینکه از تعداد لیگ برتر ما بیشتر است، لیکن هنگام باخت، از نقد و توهین و تهمت، فرار نمی کند. خوب یا بد، نه فقط سطح لیگ برتر ما، از سطح تیم ملی، بالاتر است، بلکه سطح موفق ترین مربی این مرز و بوم نیز از سطح بعضی خبرنگاران مثلا وطنی، بالاتر است. امیر قلعه نویی با این همه رکورد، قطعا از سر خبرنگارنماهای اجنبی پرست، زیاد هم هست، گیرم ملاک ما کوچینگ ژنرال باشد در روز دربی!
۶: سوتی دادن و چند کلمه را پس و پیش خواندن، برای یک مربی فوتبال تجربی که اغلب عمرش در زمین خاکی های جنوب شهر سپری شده، عیب نیست. عیب آن است که عده ای اجنبی پرست، مدعی جامعه مظلوم خبرنگاری شده اند. همان کسانی که فردا در زردنامه های شان خواهند نوشت؛ «موفقیت پرسپولیس، بیشتر به خاطر بگوویچ است تا یحیی گل محمدی»! همان کسانی که امروز می نویسند؛ «کارلوس کی روش از ظرف فوتبال ما بزرگ تر است»! همان کسانی که دیروز نوشتند؛ «مربی گری تیم ملی برای قلعه نویی، لقمه گنده تر از دهان بود»! لقمه گنده تر از دهان اما «لقمه خبرنگاری» است، برای جماعت اجنبی پرست!
*** *** ***
همه به امیر قلعه نویی، یک تشکر درست و حسابی بدهکاریم. ژنرال، شاید بی آنکه خود بخواهد ثابت کرد؛ اجنبی پرستی، هنوز آنقدر بد و مذموم هست که حتی صدای اجنبی پرست ها را هم درمی آورد… نشان به نشان خواب آشفته بعضی ها، قبح اجنبی پرستی در این دیار هرگز نریخته! ممنون گل پسر نازی آباد… بعد از تشر تو، حالا راحت تر از کارلوس مغرور انتقاد می کنند، حتی بعضی ها!
وطن امروز/ ۱۴ بهمن ۱۳۹۱
- بایگانی: یسار
جذب حداکثری؛ آری، اما…
چه بهتر که مطلع پلاک امروز را مزین به حدیثی از امام حسن عسکری (ع) کنم؛ «مومن برای مومن، برکت، و برای کافر، اتمام حجت است». «تحف العقول، صفحه ۴۹۸»
*** *** ***
یک: گاهی که بعضی رجل سن و سال دار سیاست، بیش از حد از در صلح و صفا وارد می شوند، صدای آرمان خواهان جامعه به نشانه اعتراض بلند می شود؛ «چرا می خواهید به فتنه گران تخفیف بی خود دهید؟!» موسپیدان اما مخلص جواب شان این است؛ «جذب حداکثری».
دو: جذب حداکثری اگر چه شرط عقل است، لیکن تاکید «آقا» روی این مفهوم، اهمیت آن را مضاعف می کند. با این همه، از بعضی عناصر سیاسی باید سئوالاتی پرسید؛
دو/ ۱: آیا سوژه جذب حداکثری فقط خواص سیاسی اند؟! اگر نه، پس چرا در باب جذب حداکثری، آنقدر که به جذب چند فتنه گر دانه درشت توجه می شود، کوششی برای جذب توده هایی که ذهن شان پر از معماهای بی جواب است، نمی شود؟! آیا رواست که حتی درباره جذب حداکثری نیز شاهد تبعیض باشیم؟!
دو/ ۲: صرف نظر از بحث خواص و عوام، آیا جذب حداکثری به معنای تنها گذاشتن مفاهیم عالیه است؟! آیا ما حق داریم به گونه ای بر مدار جذب حداکثری حرکت کنیم که در ازای جذب فرضی چند فتنه گر عذرخواه، مفاهیمی از قبیل عدالت، مبارزه، پایداری، ایستادگی، آرمان خواهی و… دچار انزوا شوند؟! آیا جذب کردن چند عنصر ناراحت، ارزش چنین خسران بزرگی را دارد؟!
دو/ ۳: قطعا عده ای استثنا وجود دارند که جذب حداکثری شامل حال شان نمی شود. یعنی رفتار و گفتارشان آنقدر وقیحانه و رذیلانه است که لیاقت ورود به سفینه انقلاب اسلامی را ندارند. این جماعت سوژه دفع حداقلی اند. سئوال من از بعضی عناصر سیاسی این است؛ مشخصا و به طور مصداقی بفرمایید احیانا چه کسانی از چارچوب جذب حداکثری به تعریف شما، خارج اند؟! و آیا اصلا قائل به مفهوم دفع حداقلی هستید؟!
دو/ ۴: مراد از گفتمان جذب حداکثری چیست؟! جذب ما به فتنه گران؟! یا جذب فتنه گران توبه کننده به ما؟! آیا هدف از جذب حداکثری فقط و فقط احیای فریضه «شتر دیدی، ندیدی» است؟! آیا کمی آنها باید کوتاه بیایند، و کمی بیشتر از آنها، ما؟!
دو/ ۵: اگر حتی بصیرت، بنا به تعبیر حکیمانه رهبرمان آفت دارد و آفتش «غرور» است؛ آفات جذب حداکثری چیست؟! و اگر جذب حداکثری، بد و نارس و شل و ول و افراطی و تفریطی انجام شود، چه مضراتی خواهد داشت؟!
دو/ ۶: اگر جذب حداکثری را نادرست انجام دهیم و نتیجه اش، احیای مجدد فتنه و سران فتنه باشد، کار عاقلانه ای است؟! هیچ دقت کرده ایم که متاثر از سیاست جذب حداکثری، اصحاب انقلاب قرار است بیشتر شوند یا زبان عناصر ضد انقلاب، درازتر؟!
سه: شگفتا! واقعا شگفتا از روی اصحاب فتنه… این روزها گاهی که رسانه های زنجیره ای را دنبال می کنم، آنچه زیاد می بینم عناوینی از این دست است؛ «تغییر لحن آقای عسکراولادی کافی نیست!»، «ایشان باید رویه اش را نیز تغییر دهد!»، «عسکراولادی باید از اصول گرایان بخواهد که بابت رفتار و گفتارشان، از مردم و اصلاح طلبان معذرت خواهی کنند!»، «ما از سخنان ایشان استقبال می کنیم، اما شرکت در انتخابات، حقی نیست که عسکراولادی و عسکراولادی ها بخواهند به ما بدهند یا ندهند!» و…
چهار: بگذارید وارد مصادیق شوم، تا بیشتر معلوم شود وقتی جذب حداکثری، افراطی انجام می شود، چه نتیجه ای در پی دارد. جناب رسانه ملی وقتی دوربین صدا و سیما را کیلومترها آن طرف تر از جذب حداکثری، مقابل سرکار خانم معصومه ابتکار قرار می دهد، (به عنوان نماینده قشر دانشجو!) باید هم این گونه محصول اش را ببیند که عضو شورای شهر تهران، برود با فلان رسانه گفت و گو کند و بگوید؛ «تمام مولفه های زن مسلمان در حجاب، خلاصه نمی شود!… رویکرد پهلوی اول، بهبود زندگی مردم بود!… نفوذ تفکر امام بر اساس تحولاتی بود که دکتر شریعتی پایه گذاری کرد!…». معصومه ابتکار اگر چه در فتنه ۸۸ تا اوایل سال ۸۹ عمدتا در دفاع از فتنه و فتنه گران موضع می گرفت، اما پس از آن مقطع، ترجیح داد کارنامه خود را بیش از این تیره و تار نکند. مع الاسف صدا و سیما با کاریکاتور کشیدن از مفهوم جذب حداکثری، زبان سرکار خانم را باز کرد! حالا عضو شورای شهر تهران به دفاع از مهندس و شیخ اکتفا نمی کند! حجاب را می زند! از رضاخان دفاع می کند! به امام اهانت می کند! و البته مقصر چنین سخنان گل درشتی در وهله اول، همان رسانه ای است که مفت و مجانی دوربین خود را در اختیار اعوان و انصار فتنه می گذارد. من از شمای خواننده سئوال می پرسم؛ آیا به چنین رویه ای می گویند «جذب حداکثری»؟!
*** *** ***
عالیجنابان با تجربه تر از ما! ای کسانی که بیش از ما سرد و گرم سیاست را چشیده اید! موسپیدان! فداییان جذب حداکثری! آنی درنگ کنید که اگر فتنه به ثمر رسیده بود، اگر نقشه سران فتنه گرفته بود، اگر خون شهید غلام کبیری و ذوالعلی نبود، آیا باز هم مجال داشتید این همه بی قاعده بر طبل جذب حداکثری بکوبید؟! آیا اصلا قائل به این هستید که فتنه ۸۸ سران فتنه ای هم داشت؟! و آیا فکر نمی کنید اهل و عیال فتنه، بازگشت به نظام را، نه برای رجوع دوباره به آغوش پر مهر ولایت فقیه، بلکه برای اتمام کار نیمه تمام شان در فتنه ۸۸ می خواهند؟! این را من نمی گویم به خدا! خودشان می نویسند که «برای رسیدن به مقصود اصلاحات، تنها راه باقی مانده، استفاده از فرصت انتخابات است».
آقایان! این جماعت هر وقت نوشت «اصلاحات»، منظورش «براندازی نظام ۳۰۰ هزار شهید» بود. هنوز هم شک دارید؟!
جوان/ ۲ بهمن ۱۳۹۱
- بایگانی: یسار
بحران «مالی» و «بحران مالی»
امریکا که قرار بود بعد از کشتن بن لادن، جل و پلاس سربازان خود را از افغانستان جمع کند، ظاهرا بیرون بیا نیست! اما حضور نظامی یانکی ها چه رهاوردی برای همسایه شرقی ما داشته؟! صلح، آرامش، سازندگی، امنیت، رفاه و اشتغال؟! یا کشت و کشتار، کشت بیشتر تریاک، رشد بیشتر قاچاق و فربه شدن بیشتر طالبان؟! کم و بیش وضعیت همسایه غربی نیز بر همین منوال است. در عراق، تروریست های سلفی، دقیقا همان کاری را انجام می دهند، که طالبان در دیار افغان. اگر دیروز، صدام در زندان های بغداد، خاندان حکیم و صدر را وحشیانه می کشت، امروز در عراق، صبحی به شام نمی رسد، الا اینکه از چندین جای مختلف، اخبار اقدامات تروریستی مخابره شود. البته در عراق، ظاهرا، امریکایی ها حضور نظامی ندارند، اما تروریست ها خیال امریکا را بابت ناامن کردن بین النهرین، و دامن زدن به اختلافات قومی و تفاوت های مذهبی جمع کرده اند. واقعا تلخ است آنچه این روزها در عراق می گذرد؛ جنوب عراق محل جولان انگلیسی هایی است که بوی نفت بصره به مشام شان خوش نشسته. شمال عراق تبدیل به پاتوق شرکت های چند ملیتی شده که اغلب صهیونیستی اند. جبهه استکبار اصلا بدش نمی آید در شمال عراق، شمال غرب ایران، و جنوب ترکیه، به بهانه استقلال قوم کرد، از یک «اسرائیل جدید» پرده برداری کند. مرکز عراق هم هر روز شاهد تلفات سنگین ناشی از ترورهای بی وقفه است. واقعیت این است که این روزها در عراق، غرب اندازه صدها صدام کار می کند! در چنین منظومه ای باید دید که چه کار سختی دارد دولت نوری مالکی. و چقدر باید اهل تشیع و تسنن عراق هوشیار باشند که عراق در دام نقشه های تفرقه افکنانه نیفتد. قصه سوریه هم اگر چه کمی حادتر، زیرمجموعه همین ماجراست. اگر در سرزمین های اسلامی، رد پای غرب را درست ببینی، سرمنزلی جز ناامنی و اغتشاش ندارد. آن از افغانستان، آن از عراق، این هم از سوریه. اینک اما فرانسه هم مشخصا وارد گود شده تا به بهانه های واهی، مالی را دوباره تسخیر کند. مالی برخلاف کشورهای همسایه اش، نفت و گازی بی مانند دارد و موقعیتی ممتاز. آیا شما باور می کنید قصد فرانسه از لشکرکشی به مالی، مقابله با فلان گروهک شورشی، یا استقرار دموکراسی باشد؟! امریکا در افغانستان و عراق، چه گلی به سر مردم غرب آسیا زد که حالا فرانسه خاطرخواه صلح و آرامش مردم شمال آفریقا شده؟!
*** *** ***
دنیای استکبار در گذر از جنگ نرم، دوباره به این سوی و آن سوی، لشکرکشی فیزیکی می کند! «استکبار» باز هم بوی «استعمار» گرفته! روزگاری که خیلی هم دور نیست، جبهه غرب فکر می کرد با یک «کلیک» یا «فشار یک دکمه» یا «اینترنت» و «فضای مجازی»، بازی عالم را به سود خویش تمام می کند! و از دنیای به این بزرگی، «دهکده جهانی» می سازد! خودش هم می شود کدخدای جهان! کدخدا که چه عرض کنم؛ خدای جهان! جبهه استکبار البته توهم زده بود! و اینک دوباره مجبور است برگردد به همان روزگاری که اگر جایی، کشوری، منطقه ای را می خواست، لاجرم باید زحمت لشکرکشی و هزینه های سرسام آور نظامی را متحمل می شد! چند سال پیش شاید احدی فکر نمی کرد؛ فرانسه برای چند بشکه نفت بیشتر یا چند لوله گاز مفت، به کشور مالی لشکرکشی کند! دقت کنید؛ این اتفاق در اوایل سال «۲۰۱۳ میلادی» رخ داده! و باز هم دقت کنید؛ فرانسه «ناپلئون بناپارت» ندارد، بلکه فقط در یک قلم، کارخانه ماشین سازی «رنو» ۷۵۰۰ کارگر اخراجی دارد! ندید معلوم است؛ بحران «مالی» هم به «بحران مالی فرانسه» اضافه خواهد شد! غرب اگر با لشکرکشی نظامی می توانست کدخدای جهان شود، قرن گذشته میلادی، قرن بهتری بود! و غرب اگر با یک کلیک می توانست خدای جهان شود، لشکرکشی نظامی نمی کرد! راستی، کدام کدخدا اینقدر بدهکار و بدبخت؟! ندید معلوم است شعار فردای مردم معترض فرانسه به اوضاع ریاضت اقتصادی… «بحران مالی» خودمان را حل کنید؛ «مالی» پیشکش!
جوان/ ۱ بهمن ۱۳۹۱
- بایگانی: یسار
بسم الله…
“«الی بیت المقدسی ها» اردیبهشت مسافرت رفتند بهشت… السلام علیک یا اردیبهشت”
در شب آغاز عملیات بیت المقدس، فاتحه ای نثار روح شهدای این عملیات کنیم…
سپاس و خسته نباشید فراوان به داداش حسین عزیز و تشکر از آقا میثم هنرمند!
کاملا شیک و سنگین… به به…
دمش گرم… خدا نگهش داره داداش میثمو… خوب شده مخصوصاً رنگ “ماشاءالله حزب الله”
با این بخش “سنگین” از کامنت “سید احمد” خیلی موافقم!
طرح جلدهای خیلی قشنگی است، ایده جالبی است که برای کتاب های تان، طرح واحدی با رنگ بندی های مختلف انتخاب کرده اید. ساده و دوست داشتنی است.
آه!
یعنی تو نمایشگاه کتاب امسال می بینیمشون؟
طرح جلد شکیل و زیبایی انتخاب کردین.
تشکر از شما و جناب محمدحسنی.
سلام و عرض ادب.
خوشحال شدیم از دیدن تصویر کتاب هایتان.
بی صبرانه منتظر آغاز نمایشگاه و خرید کتب ارزشمندتان هستیم.
در آستانه سالگرد “الی بیت المقدس”
توصیه ای دارم به “صدا و سیما”. آیا بهتر نیست به جای آنکه ۲ روز قبل و ۲ روز بعد سوم خرداد، شبکه های رسانه ملی، دم به ساعت و زنجیروار فیلم های ۸۰۰ بار نشان داده شده را باز هم پخش کنند، از سالروز عملیات “الی بیت المقدس” تا روز “فتح خرمشهر” شبی ۲۰ دقیقه مستند اتفاقات همان روز در سال رویایی ۶۱ را پخش کنند. تکانی به “آرشیو”تان بدهید، حتما پر است از فیلم های مستندی که… که نه تکراری است و نه روی مخ! این قطعا از بیان مثلا “ناگفته های جنگ ” هم بهتر است، که بد جور در ۲ مقطع باب شده؛ یکی سوم خرداد و دیگری هفته دفاع مقدس.
“کتاب قطعه۲۶/ ص۱۳۲۴”
کاش رسانه ملی گوش بدهد به این حرف ها…
«و لا تحسبن الذین قتلوا فی سبیل‌الله امواتا بل احیاء عند ربهم یرزقون»
«مرده نپندارید کسانی که در راه خدا کشته می‌شوند، بلکه زنده‌اند و نزد خدای خود روزی می‌برند.» سوره آل عمران، آیه ۱۶۹
با نیت عشق بار بستند همه
از خانه و خانمان گسستند همه
لبیک چو گفتند به سردار سحر
یک باره حصار شب شکستند همه…
“تکانی به “آرشیو”تان بدهید، حتما پر است از فیلم های مستندی که… که نه تکراری است و نه روی مخ!”
واقعا هم آرشیو فوق العاده و ارزشمندی دارند.
پنجشنبه گذشته حدود ساعت ۲۴، اگر اشتباه نکنم شبکه ۲ مستندی پخش کرد از شهید “امیر حاج امینی”!
لحظات نابی از روز شهادت این شهید عزیز پخش کردند که عالی بود.
شاید دوستان قبلا دیده باشند ولی بنده ندیده بودم!
چقدر عالی و تاثیر گذار است چنین برنامه هایی و متاسفانه چقدر قصور در این مورد وجود دارد!
و اما دوستان محترم!
این پست، نوشته ای هم دارد که تا دقایقی دیگر آپ می شود.
سلام داداش
تو را به خدا یه متنی چیزی راجع به شهید وزوایی بذارین. فردا سالگرد پدر بزرگوارتون و فرمانده ی بزرگوار این عملیات به یاد ماندنیه…
شهادت پدر عزیزتون تبریک و تسلیت!
طرح جلدها فوق العاده است. دقیقا رنگایی که خیلی وقته هواشونو کردم.
“تکانی به “آرشیو”تان بدهید، حتما پر است از فیلم های مستندی که… که نه تکراری است و نه روی مخ!”
صدا و سیما، مدتی است که بنا را گذاشته روی مخ رفتن خلق الله! شیرین کاری های جدیدشان هم در راه است!
ان شاء الله به زودی پایین ستون یسار می‌بینیمشون!
اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم؛ برای شهدای عملیات بیت المقدس…
یه پیام “بی زرگانی”
ساعت ۲۲:۴۰
تعداد افراد آنلاین: ۲۶ نفر
ماشالله حزب الله…
داداش حسین عزیز بسیجی ها فـــــــــــــــــدایی داری…
سلام، خدا قوت به داداش حسین و آقامیثم عزیز.
السلام علیک یا الی بیت المقدس…
ظاهری ساده، مثل ظاهر ساده و آروم و زیبای بچه های حزب الله…
باطنی عمیق، مثل دل مواج و پر تلاطم، معنوی و بصیر بچه های حزب الله…
ماشاءالله
حزب الله
درباره کتاب ماشالله حرب الله اگه یه توضیحی بدهید بد نیست.
یا علی
انشاءالله به حرمت خون پدرتون، الطاف بی کران خدا شامل حال شما و آقای محمدحسنی بشود، و در راهی که در پیش گرفته اید، یاریتان فرماید.
“فان حزب الله هم الغالبون”
خدایا! شهدای سال ۶۱ هجری شمسی ایران را با شهدای سال ۶۱ هجری قمری کربلا محشور بفرما.
“ماشالله حزب الله” منتخبی از دلنوشت های سال نود داداش حسین است!
۲۰۶* علی بن الحسین امام سجاد علیه السلام :
حق کسى که به تو نیکى کرده؛ این است که از او تشکر کنى و نیکی اش را به زبان آورى و از وى به خوبى یاد کنى و میان خود و خداى عزوجل برایش خالصانه دعا کنى، هرگاه چنین کردى؛ بى گمان پنهانى و آشکارا از او تشکر کرده اى، سپس اگر روزى توانستى نیکى او را جبران کنى، جبران کن.
(خصال، ص ۵۶۸)
ممنون از توضیحاتی که دادید و سپاس فراوان بابت بند ابتدایی!
این آقای محمدحسنی این همه زحمت میکشه و دوندگی داره، اولاً خسته نباشه اما واقعاً دلیل شکایت “بعضی ها” و مشغول کردن ذهن طلایی و تلف کردن وقت با ارزش داداش میثم ما، چه دلیلی داره؟!!
ماشاءالله داداش حسین و آرکیو میثم عزیز!!
چشم همه روشن. تبریک به خودمون و داداش حسینمون.
فروش این کتاب های تکراری ات را نمی توان ملاک دانست داداش! بعضی چون خوانده اند نمی خرند و بعضی دیگر چون خوانده اند، می خرند ولی مسلماً همه مشتاق هستند یک چیز بکر و صفر و صدی از حسین قدیانی بخوانند… پیش بینی می شود کولاک کنی با اولین کتاب اختصاصی ات، ان شاءالله.
حسین قدیانی: ممنون از تو و همه بچه ها. در ضمن! نقدت به نوشته ستون یسار، وارد است؛ مصادیق نقدت اما نه! نقدت درست بود، لیکن مثالت را باید از جاهای دیگر آن نوشته می آوردی. من برای «امام هادی» چیز دیگری نوشته بودم که ظهر جمعه دیدم صلاح به انتشارش نیست. یک جور در مایه های آخرای متن «چهارشنبه…» بود و نگاه از آن زاویه خاص، و «حرفی هست؟!»… اما عوضش کردم و شد این. کم و زیادش را ببخشید.
و کتاب «خبرگزاری چیزنا»، نمی رسد به نمایشگاه؟!
حسین قدیانی: رسیدنش که… همین الان هم رسیده!! حتی همراه با طرح میثم!! اما توی یه نمایشگاه، با شونصد تا کتاب که درست نیست باشم!!
داداش حسین،
حالا که حرف از آقا میثم و دوستی ده سالتون شد، این مطلب رو برای اولین بار، اینجا می گم؛ بعد از این که از سفر معنوی فکه، از شما جدا شدیم، در راه برگشت، آقا میثم، به همراه خانواده، با اتوبوسی که درش بودیم، هم سفر شد. نماز مغرب و عشا، یا کمی دیرتر، رفتیم زیارت دانیال نبی(ع). هنگام برگشت، موقع سوار شدن بر اتوبوس، از میثم در خصوص شما سئوال قشنگی! کردم. جواب قشنگتری داد!
– آقا میثم، نظرتون در خصوص داداش حسین چیه؟!
میثم: یعنی چی؟
– یعنی اینکه شما که چند ساله با هم دوست و به نوعی همکار هم هستید، چطور رفیقیه؟!
میثم: دوستی های حسین، مثل دوستی من و امثال من نیست، که سریع و بی مقدمه، با یکی رفیق بشه و به همون سرعت هم جدا. حسین، به سختی با کسی رفیق می شه، اما اگه با کسی دوست بشه، مردانه دوست می شه، رفاقت واقعی. دوستی با حسین، برا من خیلی ارزشمنده.
– خوش به حالتون!
پس انصافاً خوب نوشته بودی… چون ضربآهنگ خیلی حماسی ای داشت و در کل کار غولی بود… اما اگر اون جای خاص از متن را می گفتم که بی انصافی می شد و کل مطلبت زیر سوال می رفت! بگم؟! 🙂
حسین قدیانی: نه! نگو! بگذار احمدی نژاد در گوش رفسنجانی لاو بترکاند!!
به همون اندازه که شما رو، در نوشتن و خلق آثار هنری، ادبی و… صاحب سبک و صاحب نظر می دوم، به همون نسبت هم آقا میثم رو، در زمینه ی نگاه متفاوت و جدید به موضوعات، در قالب طرح های خلاقانه صاحب سبک.
……….چند وقتی بود نقطه چین نشده بودم، دلم تنگ شد. خودم دست به خود نقطه چینی زدم!
احتمالا” بند هفت به این معنی است که اندکی کم تر به وب می رسید و بیشتر به سراغ نوشتن کتاب می روید. تلاش در دو جبهه انصافا” سخت تر و حساس تر است.
حسین قدیانی: امروز بعد از سالهای سال رفتم مطب دکتر مددی. قبلا در خیابان شهید مطهری بود، چند سالی است نقل مکان کرده خیابان شریعتی. خیلی جالب است که مطب دکتر مددی رو به روی ساندویچی عابدزاده بود!! از دست تلخ و شیرین روزگار خنده ام گرفت!! اما چرا رفتم پیش دکتر مددی؟! رفتم تا مقاله ام را نشانش بدهم، نیز زانویم را. مقاله ام را خوانده بود، و زانویم را گفت: باید عمل کنی. گفت: گند بدی زده ای به زانویت! بعد از مطب دکتر مددی، رفتم مغازه عابدزاده. گفتند: رفته آمریکا، پیش بچه اش و ۸ ماه دیگر برمی گردد. دلم تنگ شد برای عقاب آسیا…
خیلی زیبا شده. دست آقای دوئل درد نکنه. ایشون که استاد هستند واقعا.
هیچ وقت یادم نمی رود اولین بار که شروع به کار گرافیکی کردم، در سایتشان رفتم و به ایشان گفتم و چقدر با بزرگواری، استقبال کردند… همین الان هم در فضای سایبر که خسته می شیم همش مزاحم آقای دوئل در سایتشان هستیم و ایشون با تمام مشغله ها، غر غر های ما را می شنوند و با صبوری تمام جواب می دهند.
ببخشید که بی ربط شد ولی اجازه دهید ما هم تشکر کنیم از این بزرگوار… امیدوارم هر دو استاد موفق باشید. و سالیان سال زنده باشید.
دوستان محترم!
لطفا در کامنت ها چیزی در وصف آقایان میثم محمدحسنی و حسین قدیانی ننویسید که مشمول نقطه چین یا سانسور شود. البته در صداقت شما هیچ شکی نیست ها!
خداقوت؛ هم به شما، هم به آقای محمدحسنی.
جلد کتابها انصافا شیک و تمیز و سنگین و زیبا شده …
انشاءالله از نظر صحافی هم خوب از کار دربیاید؛ چون جلد کتاب “نه ده” و “قطعه ۲۶” با چند بار باز و بسته کردن کتاب، از آن جدا می‌شد و نیز ورق‌هایش …
بند هفت اما بند قابل تاملی بود به نظرم …
این کتابها که حتما خواندنی‌ست، اما دل‌مان برای “سمفونی مورچه‌ها” هم تنگ شد یک دفعه!
بوق (گفت و شنود)
گفت: بالاخره تق یکی دیگر از سایت های سینه چاک و خط دهنده اصلی فتنه ۸۸ هم درآمد! و این سایت حامی سران فتنه هم دست خودش را رو کرد.
گفتم: چطور مگه؟ کدوم سایت؟!
گفت: سایت بالاترین را می گویم. این سایت اخیراً با استفاده از «لوگو» و «آرم» شبکه صهیونیستی بهائیت هویت واقعی خود را فاش کرده است.
گفتم: کیهان بارها نوشته بود که این سایت تحت مدیریت منوشه امیر است و از اسرائیل بارگذاری می شود ولی سایت بالاترین و بقیه سایت های حامی سران فتنه به کیهان حمله کرده و وابستگی خود به اسرائیل را تکذیب کرده بودند!
گفت: نکته دیگر این که نام سایت صهیونیستی بهائیت هم «کلمه» است و حالا معلوم شده که سایت «کلمه» وابسته به موسوی و شورای هماهنگی جنبش سبز(!) هم نام خود را از شبکه صهیونیستی بهائیت در «عکا» گرفته است!
گفتم: یارو رفته بود ماشین بخرد، برای امتحان سوارش شد و یک دوری زد و برگشت و به بنگاهی گفت؛ مرد حسابی! این ماشین که خیلی درب و داغونه! همه جاش صدا میده! صاحب بنگاه، قیافه حق به جانبی گرفت و گفت؛ اختیار دارید! در عوض بوقش صدا نمیده!
آقای محمد حسنی خسته نباشید! خیلی با کلاس شده.
حاج حسین!
ان شاالله براتون مبارک باشه! واقعا کتاب ها به همین اندازه که نشون داده میشه حجیم اند؟
سالروز شهادت پدر بزرگوارتان گرامی باد! انشاا… راه ایشان نیز پر رهرو باد.
پدرم جانباز ۷۰% است و عاشق شهید وزوایی
سرتون خلوت شد راجع به ایشون برامون بگید
تولد کتاب هاتون هم مبارک
سلام حسین جان!
دوستت دارم برادر…
یادمه تو منا بردمت دکتر. میخواستم بگم به دکتره این مریضه، نمی فهمید!
صداتم در نمیومد. به دکتر گفتم:
he is bimar! he has not voice…
دکتره هم همینجور هاج و واج نیگا میکرد!
حجه عجب چیزی بود…
حسین قدیانی: یس!
صبا؛
هر دو کتاب حجمی کمتر از “نه ده” دارند!
تشکر ما را هم بپذیرید؛ که واقعا بدون ایشان، و بدون شماها کلا، حتما فتنه پیچیده تر می شد.
سلام.
شما که رفتید پیش دکتر مددی نپرسیدید مفصل زانو از چه نوعی است و در چه جهاتی می چرخد؟!
طرح جلد کتاب هاتان هم شکیل و زیباست. امیدوارم خوب فروش کند. پول خوبی هم گیرتان بیاید اما ظرفیتش را هم داشته باشید.
سلام
سالگرد شهادت شهیدان بیت المقدس (شهید اکبر قدیانی، شهید محمد باقر توکلی، شهید مرتضی توکلی) و همه شهیدان قطعه ۲۶ گرامی باد. التماس دعای خیر (قطعه بیست و ششی ها)
بسم رب الحسین
سلام خدا بر شهیدان…
خیلی وقت است اینجا نظرگذاشته بودم…
خیلی وقت…
شاید بیش از یک سال…
از زمانی که شکل و قالب وبلاگ شلوغ شد و جالب!
از زمانی که بهشت زهرا نرفتم…
از زمانی که آنقدر بچه حزب الهی خوب و پاک و مخلص همه جا بود که نیازی به حضور مدام و مداوم ما در نت نباشد…
آمدم فقط بگویم خدا قوت… و التماس دعا
طرح میلاد برای آر کیو رو بیشتر میپسندم.
بعدشم! مگه انتشاراتی هستی که طرح ثابت بزنی؟
هر کتابی متن و حس و سیستم خودش رو داره.
کل یوم، عشق است “سیداحمد”
متقین در کلام امیرالمومنین:
دلهایشان محزون، همگان از آزارشان در امان، بدنهایشان لاغر، نیازهایشان سبک و نفوسشان با عفت است.(نهج البلاغه)
خدا قوت ای متقین.
سلام
عجب کتابی
قلم حسین آقا
طرح جلد آقا میثم
==ماشاالله حزب الله==
خدا قوت و خسته نباشید.
هم شما و هم آقای محمدحسنی.
سلام، خسته نباشید. من همشیه مطلب اول وبلاگتون رو با دقت میخونم. ویژگی بارزی که نوشته هاتون داره اینه که در عین حال که زیبا نوشته شده خیلی تاثیرگذاره. خوشحال میشم به وبلاگم بیاین و شعری رو که خودم درباره ی آیت الله جنتی گفتم بخونین. در علقمه منتظرتان هستم. یاعلی
**یا ذالجلال و الاکرام**
مبارک باشه و به سلامتی!
حقیقتا طرح جلدها سنگین، ساده و شیک شده.
خدا قوت حاج حسین آقا و احسنت بر «میثم دوئل»
این وردپرس هم بامزه شده وقتی کامنت تکراری بنویسی یا دوباره ارسال کنی پشت سر هم، پیام می دهد:
“خیلی تند تند دیدگاهتان را می‌نویسید، کمی آرام‌تر…”
جان من بامزه نشده؟!
سلام حسین عزیز. خسته نباشید فراوان به خاطر آماده شدن کتاب ها و به ثمر نشستن زحماتت. خیلی زود منتظر کتاب اصلی یعنی ۷۲ دقیقه هستم. از میثم جان هم تشکر می کنم. طرح های میثم یه چیز دیگه ایه.
یه سوالی خفن ذهنمو درگیر کرده…………………………………
راستش را بخواهید آن روزهای اول که آمدم قطعه، اولین چیزی که بدجوری به دلم نشست، سر در قطعه بود!
هنوز هم بعضی از متن های خاص را (خودتان میدانید کدام ها را می گویم) که می خوانم بعدش تصویر سر برگ را نگاه می کنم و درباره متن فکر می کنم.
انصافا کار فوق العاده زیبایی در آمده، حس خاصی دارد که نمی توانم باز گو کنم.
به قول معروف “دلی” است.
سلام
تبریکات بابت کتاب های جدید.
🙂
ممنون از برادر میثم محمدحسنی برای زحماتشون. انصافا طرح ها دلنشین هستن.
حنظله!
تا جایی که یادمونه وردپرس بامزه بود. چون سال هاست داره این پیغام رو می ده. 🙂
سلام؛
آقای قدیانی! این دو تا کتابم انتشارات مرکز اسناد چاپ کرده؟ اونجا باید پیداشون کرد؟
بله!
انتشارات مرکز اسناد انقلاب اسلامی.
مبارکه، طرح جلدشونم واقعا قشنگ شده، البته آرکیو هشتاد و هشت قشنگتر شده.
امیدوارم همیشه در زندگیتون در پناه “مهدی فاطمه” موفق و سربلند باشید.
در دفاع از طرح جلد کتاب ماشاءالله حزب الله باید بگویم: انتخاب آن فونت چاپی که خیلی سال پیش استفاده می شد و همچنین رنگ کرم جلد که شبیه به رنگ کاغذ همان سالهاست، دل آدم را به آن “روزگاران” که “یاد باد”، می برد.
ماشاءالله حزب الله
به سلامتی، مبارک باشه!
خدا قوت.
سلام! تو رو خدا تا ۱۲ اردیبهشت برسون؛ میخوام به استادم هدیه بدمش. خرید اینترنتیش رو هم بزارید خواهشنا، من به نمایشگاه دسترسی ندارم.
ملتمسانه… التماس میکنم که اینکار رو بکنید!
آذرخش؛
این اولین بار بود که وردپرس خودش را برای ما اینگونه شیرین می کرد؛ حق بدهید اگر کمی ذوق کرده باشیم.
البته این شیرین کاریش باعث نمی شود که ببخشمش بابت اینکه دیگر نمی توانیم آمار کاربران حاضر را ببینیم.
سلام؛
چون هنوز کتاب رو نخوندم پس هیچ نظری در مورد نمیدم. اما طرح روی جلد، فکر نکنم آقای محمدحسنی احتیاجی به اینقدر تعریف داشته باشه چون ایشون مدت هاست امتحانشو خوب پس داده.
آرام آرام… عجلوا بالصلاة…
حجت الاسلام صدیقی در آیین بازگشایی مجدد خط ۴ مترو تهران:
به شما با یک قداست نگاه می کنم و خاک پای شما را تبرک می دانم.
صدیقی این چیزها را در وصف امام زمان جدید قالیباف گفته!
جناب سیامک؛
درست منتقل کنید خبر را!
این سخنان فقط خطاب به شخص قالیباف نبود؛ خطاب به مجموعه کارکنان بود!
“وی گفت: شهرداری تهران با همه توان به میدان آمد و شب و روز برای خدمت رسانی به مردم نشناخت که این کار پیروزی بزرگ و مدال افتخاری است که گوارایتان باد. صدیقی خطاب به حاضرین در مراسم روز گذشته که بیشتر از میان نیروهای بسیجی بودند گفت: شما در حماسه‌ها کم نگذاشتید و در خنثی کردن توطئه‌ها و فتنه‌های جدید و قدیم هیچ وقت کوتاهی نکردید و زیر پرچم فاطمه (س) و اهل‌بیت(ع) تا ظهور امام عصر (عج) سنگر رهبری و مرجعیت را خالی نگذاشتید و از این بابت من به شما با قداست نگاه کرده خاک پای شما را می‌بوسم. این درحالی است که از نظر امام جمعه موقت تهران برخی مسئولان با ندانم کاری به گرانی‌ها دامن می‌زنند اما دعای خیر و بصیرت و دل شکسته شما درهای بسته‌ای که دست دولت نمی‌تواند باز کند را می‌تواند باز کند.”
البته خودم هم کمی متعجبم ها!
یک کوچه، یک مرد، با دستهای بسته، امیر و ولایت/ یک مادر، یک چادر خاکی، با پهلوی شکسته، فدایی ولایت/ یک کوچه، یک کودک، با چشمان گریان/ چه به هم می آیند؛ میخ و در و دیوار و یک پهلوی شکسته/ از امشب “چاه” همدم علی می شود و “آه” تکه کلام علی/ از امشب واحد شمارش چاه هم، « نفر» می شود و تمام جمله های علی ختم به “آه”
http://mohsenrahimi.blogfa.com/post-101.aspx
التماس دعا…
حاج حسین آقا! امروز سالگرد شهادت “بابا اکبر” را گرامی می داریم و فاتحه ای می خوانیم نه برای “بابا اکبر”؛ برای خودمان که مردگانیم وامانده در گذر زمان!
خدا درجات پدرتان را زیاد و ایشان را با سیدالشهداء محشور نماید انشاءالله.
آی شهید؛
“من، نمی‌شناسمت. باور کن! بهانه نیست. حرف، حرف دل است. شاید از دلی غافل. گاهی، آن هم به بهانه‌ای، نامت را شنیده‌ام. سوسو زنان به هر سو، چشم دوختم تا نوری از وجودت را دریابم، تا چشمانم بیدار شود. می‌گویند: شجاعت، شرمنده شمایل شما بوده. مروت، درمانده مردانگی‌هاتان و «خوبیها» وامدار خوبیهاتان. کجا رفته‌اید؟! خوبان خدادوست، کجا رفته‌اید؟! غریبان شهر!”
این کتاب برای نمایشگاه تو غرفه خاصی هست؟
در نمایشگاه معمولا هر انتشاراتی، کتب چاپ خودش را به فروش می رساند!
کتب آقای قدیانی هم در غرفه “انتشارات مرکز اسناد انقلاب اسلامی… سالن ناشران عمومی” به فروش می رسد.
برای بچه های همسایه بغلی!!!!!
استاد! لطفا یک کتاب با امضا
http://www.sangcheeen.blogfa.com/post-138.aspx
گنج (گفت و شنود)
گفت: یکی از مدعیان فراری اصلاحات که به انگلیس پناهنده شده در وبلاگ خود به گروههای اپوزیسیون توصیه کرده است که از رویاهای خود غافل نباشند!
گفتم: منظورش چیست؟
گفت: نوشته است؛ اگرچه جنبش سبز شکست خورده و این شکست همه ما را دچار استرس کرده است ولی می توانیم پیروزی را در رویاهای خود مجسم کنیم!
گفتم: که چه بشود؟!
گفت: «ح-غ» نوشته است تجسم پیروزی در رویا هم می تواند استرس آزاردهنده اپوزیسیون را تاحدودی تسکین دهد!
گفتم: یارو می گفت؛ دیشب خواب دیدم یک صندوق پر از سکه طلا پیدا کرده ام. صندوق را روی کولم گذاشته بودم و از شدت سنگینی آن یک اتفاق بدی افتاده بود. وقتی بیدار شدم دیدم، نصف خوابم تعبیر شده، پرسیدند، یعنی نصف گنج روی کولت بود؟ و یارو گفت؛ از گنج خبری نبود ولی بدجوری گند زده بودم!
**یا قاضی الحاجات**
داداش حسین سلام. یکبار نوشته بودی یکی از منابع خبریت کامنتهای قطعه س. وقتی یه خبر شسته رفته میبینم تحریک میشم کامنتش کنم…
http://hamsangar1.blogfa.com/post-38.aspx
سلام سردار سپاه سایبری امام خامنه ای (حفظه الله تعالی)
به اطلاع شما میرساند وبگاه اخبار رسمی طلبه عدالتخواه سیرجانی با عنوان قیام یاران ولایت راه اندازی شده است.
این پایگاه به منظور پوشش وانعکاس اخبار،تصاویر،فیلمها،مقالات و… که به نوعی به مطالبه عدالت و به ویژه قیام طلبه سیرجانی وعدالتخواهان ولایتمدار ارتباط دارد، ایجاد شده است
برای دسترسی به این پایگاه می توانید به آدرس اینترنتی
http://www.ghiame-yaran.ir/
مراجعه کنید.
یا زهرا
خلاصه مطلب: تبلیغات!
اگه مردی داداش نقطش نکن!!
سلام!
خدا قوت بابت این کتابها؛
هم به شما و هم به آقای محمد حسنی.
انشاءالله که امسال این کتابها قیمتشون پائین باشه تا ما هم که اصولا جیبمون دانشجوییه بتونیم خریداری کنیم.
نه مثل قطعه ۲۶ که هنوز نتونستیم سر خریدش با جیبمون کنار بیایم.
راستی حاج حسین یه اطلاعی بدید که چه روزهایی نمایشگاه هستید و در کدوم غرفه ها،
که اگه انشاءالله تونستیم بخریمشون حداقل بتونیم امضاتون رو هم با کتاب همراه کنیم!
موفق و موید باشید زیر سایه آقا امام زمان و در رکاب امام خامنه ای.
سلام؛
خیلی عالی.
مهمات خیلی خوبی دارین.
لطفا به وب منم سری بزنین و راهنماییم کنین تا بهتر واسه انقلاب و آقا سید علی قلم بزنم.
یا علی
ما هم هستیم…
سلام بر حاج حسین؛
بازی دراز جاتون خالی بود…
یا علی مدد
اتوبوس (گفت و شنود)
گفت: چه خبر؟!
گفتم: دو تن از مقامات کشور با صدور احکام جداگانه یک متهم را به مسئولیت های مهمی منصوب کرده اند!
گفت: آره شنیده ام، یعنی خبرش همه جا پیچیده است! ولی می گویند که این شخص بعد از بازداشت از اتهامات وارده تبرئه شده است!
گفتم: تبرئه نشده، بلکه با عفو آزاد شده.
گفت: با این حساب، سابقه دار است و مطابق قانون نباید او را به مسئولیت های مهم منصوب کنند. چرا این کار را کرده اند؟! چرا در فضای کشور تنش ایجاد می کنند؟!
گفتم: چه عرض کنم؟! در یک اتوبوس بین شهری یکی از مسافران هر از چندگاه از انتهای اتوبوس برخاسته و در گوش راننده چیزی می گفت و راننده توجهی نمی کرد. اما آخرین بار که در گوش راننده پچ پچ کرد، راننده با عصبانیت گفت؛ آقا! برو بشین! این چه حرفیه؟ مسافران که توجهشان جلب شده بود پرسیدند؛ مگر این آقا چه می گوید؟! و راننده گفت؛ می گوید، اتوبوس را به یک دیواری، درختی، تیر چراغ برقی، یک جایی بزن که یک کمی بخندیم!
گرامی باد یاد استاد شهید مرتضی مطهری!
اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم…
**یا ارحم الراحمین**
هر سال روز معلم تو دوران دانش آموزی خاطرات جالبی بوده برام!!
از هدیه هایی که به معلم ها دادیم و هدیه هایی که ندادیم.
کلاس چهارم دبستان اونقدر رابطه ام با معلمم بد بود که اصلا حاضر نشدم براش هدیه ببرم!! ولی در مقاطع دیگه همیشه روز معلم رو دوست داشتم.
جدا معلمی شغل سختیه. خیلی حوصله و اعصاب و توان می خواد.
این روز رو به معلم های قطعه ۲۶ تبریک می گم.
سلام بر حسین!
سلام بر همه اهالی قطعه مقدس ۲۶
سعادت گرچه کمرنگ است اما ارادت همچنان باقی است.
امسال فاطمیه در صحن حرم کریمه اهل بیت علیهاسلام نمایشگاه کوثر ولایت داشتیم.
درگیر کارهای نمایشگاه بودم؛
تازه کمی سرم خلوت شده.
ماشاءالله حزب الله کولاک کرده ای داداش
مرحبا به خودت و میثم
سعیکم مشکور
با سلام و خسته نباشید….امیدوارم که در سفری که به زودی به ایران عزیز دارم بتوانم این کتابها را تهیه کنم….با تشکر فراوان از شما
بی ربط:
بچه‌ها در ناهارخورى مدرسه به صف ایستاده بودند. سر میز یک سبد سیب بود که روى آن نوشته بود: فقط یکى بردارید. خدا ناظر شماست. در انتهاى میز یک سبد شیرینى و شکلات بود. یکى از بچه‌ها رویش نوشت: هر چند تا مى‌خواهید بردارید! خدا مواظب سیب‌هاست.
عاشقتم حسین جون
سلام
چه نمایشگاهی بشه امسال…
گفت و شنود حاج حسین و آر کیو هشتاد و هشت داداش حسین…
تشکرالات فراوون از داداش حسین و داداش میثم
یه سؤال دارم نمی‌دونم کسی پرسیده یا نه!
داداش حسین، امسال نمایشگاه هستید؟
اگه پاسخ مثبته چه روزهایی؟
مرتضی اهوازی!
اگر بروند، حتما همین جا خواهند گفت.
سلام! امسال نمایشگاه میان داداش؟
به ما هم سر بزن مومن
خدایا از این داداشا (مدل آقا میثم) به ما هر اندازه که دوست داری و خودت میپسندی عطاء بفرما …
الهی آمین.
سلام..
امیدوارم بیشتر و بیشتر بنگارید. حرف حق باید تکرار و تکرار و تکرار شود.