نمی دانم این نقد به جمهوری اسلامی، به ویژه رسانه ملی، ایضا سایر رسانه ها، حتی وبلاگ من و شمای بچه حزب اللهی وارد است یا نه، اما نظام، مجرم هم نباشد، لااقل از نظر بعضی ها و با نیت های مختلف و بعضا مخالف، متهم است به استفاده ابزاری از جماعتی که بدحجاب می خواندش و با «گشت ارشاد» می گیردش! یعنی همه ما تقریبا متهمیم؛ ایام انتخابات، رای دادن این افراد را دال بر تنوع افکار و تعاطی سلایق و نشانه جذب حداکثری حساب می کنیم، در رسانه مان خیلی واضح، نشان شان می دهیم، گفت و گوی شان را بی هیچ سانسور تصویری، پخش می کنیم، به شکل کاملا تابلو؛ ذوق مرگ شده هم پخش می کنیم، لیکن آب انتخابات که از آسیاب افتاد، با گشت ارشاد استقبال می کنیم از ایشان! سخن اینجاست؛ اگر بدحجابی، آنقدر بد است که گشت ارشاد را لازم می کند، پس تبلیغ بدحجابی، حتی موقع رای دادن به انتخابات همین نظام، گیرم حتی هنگام جان دادن برای جمهوری اسلامی، چه ضرورتی دارد؟! و اگر بدحجابی، مثل همین ایام انتخابات، آنقدر امر مذمومی نیست و حکایت شتر دیدی، ندیدی است، آیا بهتر نیست گشت ارشاد بالکل جمع شود؟! با طرح این ۲ پرسش، می خواهم سئوالات دیگر خودم را ذیل همین بحث، ادامه دهم. در این متن، نه قصد صدور حکم دارم، نه نیتی برای تضعیف حماسه ملی ۱۲ اسفند که ما خود در شمار حماسه خوانانیم. این نوشته فقط در حکم «طرح مسئله» است و البته کتمان نمی کنم در بطن خود، دغدغه حجاب دارد و ایضا نقد نگاه غیر فرهنگی، شل و ول، رها، بی بند و بار، ناراست و نادرست حکومت و دولت به معضل بدحجابی.
۱: آیا می توان از گشت ارشاد و ترویج البته شاید ناخواسته بدحجابی به بهانه امر مقدس انتخابات، هم زمان با هم دفاع کرد؟!
۲: آیا این ۲ مقوله با هم قابل جمع اند یا غیر قابل جمع؟!
۳: آیا طرح این سئوالات، در مقطع کنونی، تضعیف حماسه ملی یوم الله ۱۲ اسفند است؟!
۴: آیا می توان به بهانه امر مقدسی مثل انتخابات، واجبی چون حجاب را برای مدتی بی خیال شد؟!
۵: معنی روشن اوجب واجبات بودن حفظ نظام، دقیقا یعنی چه؟!
۶: آیا نشان دادن یک بدحجاب در حین شرکت در انتخابات، ترویج خواسته یا ناخواسته بدحجابی محسوب می شود یا نه؟!
۷: آیا نشان دادن یک بدحجاب در حین شرکت در انتخابات، بهترین تبلیغ برای بدحجابی حساب می شود یا نه؟!
۸: آیا همین مسئله برای بانوانی که با حجاب کامل، -نه لزوما حجاب برتر- در انتخابات شرکت می کنند، در حکم تبلیغ حجاب است یا نه؟!
۹: در صورت مثبت بودن جواب، کدام تبلیغ، موثرتر است در اینجا؟! بدحجابی یا حجاب؟!
۱۰: اصلا این مسئله به مقوله تبلیغ، ربط دارد یا خیر؟!
۱۱: آیا گیر دادن به بدحجابی از نوع گشت ارشادی، در وقت خودش لازم، و تبلیغ اینکه در انتخابات جمهوری اسلامی، حتی بدحجاب هم می آید و رای می دهد، در وقت مقتضی؛ هر ۲ اقدامی درست است؟!
۱۲: چرا هر ۲ کار با هم درست است؟! چرا هر ۲ کار با هم درست نیست؟!
۱۳: آیا رای دادن افراد بدحجاب، مصداق جذب حداکثری است و برایش باید خیلی خوشحال بود؟!
۱۴: آیا رای دادن افراد بدحجاب، حتی اظهار علاقه شان به جان نثاری در راه رهبر، امری غیر عادی است؟!
۱۵: اگر غیر عادی و خیلی مهم است، درجه مسرت ما از این فتح الفتوح چقدر باید باشد؟! آیا حق خرکیفی برای ما محفوظ است؟!
۱۶: چرا بعضی از ما فکر می کنیم تصویر رای دادن افراد بدحجاب، مشتش محکم تر بر دهان دشمن فرود می آید، تا تصاویر دیگر؟!
۱۷: آیا پیروزی جمهوری اسلامی، یکی هم در کشاندن افراد بدحجاب، پای صندوق آراست، یا این مهم، اصلا ربطی به مبحث پیروزی و شکست ندارد و امری بدیهی است؟!
۱۸: چرا و با کدام دلیل، بعضی از ما، از رای دادن افراد بی حجاب در انتخابات، بیشتر خوشحال می شویم، تا رای دادن مادر ۴ شهید؟!
۱۹: دلیل علاقه ما به استفاده مکرر از تصاویری که مع الاسف ۲ فردای دیگر، با گشت ارشاد می گیریم شان، و شیطان پرست و غرب زده و عامل برهنگی فرهنگی و حتی مخالف با راه رهبر، معرفی شان می کنیم، چیست؟!
۲۰: این افراد، عاقبت از نظر ما، جان نثار جمهوری اسلامی اند یا عامل نظام سلطه؟! یا هر ۲؟!
۲۱: آیا روزی که به ساز ما می رقصند، خوب، و دگر روز، محکوم اند؟!
۲۲: آیا مشکل، کمی تا قسمتی از ناساز بودن، سیاسی بودن، و غیر فرهنگی بودن ساز فرهنگی ما نشات نمی گیرد؟!
۲۳: آیا پیروزی بزرگ تر جمهوری اسلامی، نمی تواند آنجا باشد که به دنیا بگوید؛ معضل بدحجابی را حل کرده ام؟! به جای آنکه علی الدوام در بوق کند رای دادن افراد بدحجاب را؟!
۲۴: میان جمهوری اسلامی و حکومت لائیک ترکیه در همین بحث حجاب، منهای شعار، چه تشابهات و تفاوت هایی دیده می شود؟!
۲۵: این نقاط اشتراک و افتراق در چیست؟!
۲۶: جمهوری اسلامی به عنوان اوجب واجبات، قرار است بماند که چه بشود؟!
۲۷: بر فرض که نگاه رسانه های ما به مقوله رای دادن افراد بدحجاب، ترویج بدحجابی محسوب شود، آیا انتخاباتی حتی با مشارکت ۱۲۰ درصدی(!) نزد خدا چقدر و تا کجا ماجور است، اگر که نقض حکم مسلم خدا در همین انتخابات، مرتب ترویج شود؟!
۲۸: چرا هنگام آپ کردن تصاویر افراد بدحجاب هنگام رای دادن، حتی رسانه های متعهد، می گردند و آن بدحجاب زیباتر و البته با آرایش بیشتر را پیدا می کنند؟!
۲۹: چرا گشت ارشاد دقیقا به همین افراد در خیابان گیر می دهد؟!
۳۰: فرض کنیم اگر در مساجد و مدارس حوزه رای گیری، روی دیوار بزنند که «خواهرم! لطفا حجابت را رعایت کن»، آیا این کار، مصداق بارز امل بودن است؟!
۳۱: آیا فرد بدحجاب، با دیدن این پیام روی دیوار، قهر می کند و دیگر، رای نمی دهد؟!
۳۲: آیا لااقل به صداقت جمهوری اسلامی، -اگر نه کارنابلدی اش!- در امر ترویج حجاب، پی نمی برد؟!
۳۳: اگر مثلا خواهران فعال در امر انتخابات، هنگام اخذ رای افراد بدحجاب، بدحجابی را نهی از منکر کنند، تاثیر این نهی از منکر، بیشتر است یا گشت ارشاد فردای خیابان؟!
۳۴: آیا اصلا چنین نهی از منکری، مصلحت هست؟! یا اینکه درست و به جا و به موقع نیست؟!
۳۵: آیا پذیرش، بلکه استقبال تا حد خرکیفی از رای دادن افراد بدحجاب، به مرور زمان، تبدیل به پذیرش بدحجابی به عنوان یک «هنجار طبیعی» نمی شود؟! و ناخواسته باعث ریشه دار شدن، بلکه نهادینه شدن بدحجابی نمی شود؟!
۳۶: آیا جمهوری اسلامی به بهانه حفظ خودش یا حتی افزایش میزان مشارکت در انتخابات، می تواند به گونه ای عمل کند که ناخواسته مروج نوع خاص و مضحکی از «عرفی گرایی حکومتی» شود؟!
۳۷: واکنش همین ۲ بدحجاب معروف و جوانی که روز رای گیری، کف دست شان را با پرچم ایران، نقاشی کرده بودند و عکس شان را به جز قطعه ۲۶ و کیهان و یالثارات، همه و همه، حتی توی بچه حزب اللهی هم کار کردی، فردا که نظام مقدس ما می رود و با گشت ارشاد، با ایشان برخورد می کند، به جمهوری اسلامی چیست؟! واکنش شان به ما چیست؟!
۳۸: آیا حداقل همین ۲ نفر، دوره بعد هم می آیند رای بدهند؟!
۳۹: آیا ما داریم با بدحجابان بازی می کنیم، یا با بدحجابی مبارزه می کنیم؟!
۴۰: اگر جمهوری اسلامی یا لااقل بخشی از آن، قائل به مبارزه با بدحجابی نیست، آیا جمع کردن چیزی از جنس گشت ارشاد، عاقلانه تر به نظر نمی رسد؟! نمی گویم حجاب را آزاد کند، می گویم حداقل گشت ارشاد را جمع کند!! آیا جمع کردن گشت ارشاد، با این حال و روز، -تاکید می کنم با این حال و روز!- بهتر نیست؟!
۴۱: وقتی بدحجابی، وارد اداره ای دولتی، حتی حکومتی می شود و می بیند که روی دیوار از پذیرش افراد بدحجاب، عذر خواسته شده، اما عملا او را بیش از دیگران تحویل می گیرند، چه قضاوتی درباره تصمیم نظام در مواجهه با معضل بدحجابی می کند؟!
۴۲: اگر همین فرد نگاه کند و متوجه شود که حجاب خانم های مسئول در آن اداره، از حجاب خودش بدتر است، چه؟!
۴۳: فرض کنید املی، احمقی، حالا هر که! اصلا یکی در مایه های من، گیرم فردی از درون خودم! این پیشنهاد را بدهد که روز رای گیری، از رای دادن خانم های بدحجاب، جلوگیری شود و رای دادن منوط به رعایت حجاب گردد؛ آیا این «پیشنهاد بی شرمانه»، اما لااقل صادقانه، مثلا خیلی زشت تر از عدم صداقت رسانه های جمهوری اسلامی در حل معضل بدحجابی است؟! آیا در شرایطی که همه ما انگار فرزندان مطیعی، -در عرصه فرهنگ، نه سیاست!- برای دهکده جهانی مک لوهان شده ایم، صرف وجود چنین شخص املی، با چنین پیشنهادی غنیمت نیست؟! آیا همین که خواب خوش ما را آشفته کند، جدای از منطقی یا غیر منطقی بودن پیشنهادش، قابل احترام نیست؟! آیا این صدا، در گلو خفه نشود، بهتر نیست؟! آیا باشد و طعنه ها را بشنود، بهتر نیست؟! آیا در شرایطی که همه و همه، حتی بچه حزب اللهی ما هم روشنفکر شده و فرق بدحجاب زیبارو با بدحجاب احیانا زشت را هنگام آپ کردن سایت و وبلاگش متوجه می شود، وجود چند تا امل، ضرورت ندارد؟!
۴۴: آیا صداقت، اولین پیش فرض یک کار فرهنگی بلندمدت نیست؟!
۴۵: در صورت وجود شرط فوق الذکر، آیا دیگر، افراد بدحجاب، پای صندوق آرا حاضر نمی شوند؟! آیا افراد بدحجاب، از بی صداقتی و ۲ گانگی تصمیمات فرهنگی نظام، بیشتر ناراحت می شوند، یا زمانی که ببینند جمهوری اسلامی، حتی کوباندن مشت محکم بر دهان دشمن را، بهانه توجیه بدحجابی نمی کند؟! و در امر مبارزه با معضل بدحجابی، اخلاص دارد؟! آیا در صورت عمل به دومی، تکلیف افراد بدحجاب با معضل بدحجابی، یعنی با خودشان، روشن تر از پیش نمی شود؟!
۴۶: از حیث روان شناسانه، آیا خاطره خوش رای دادن، آمیخته با حجاب خوب، -ولو برای دقایقی!- سبب پیوند حجاب و مشارکت در یک امر ملی نمی شود؟!
۴۷: آیا تجمیع صداقت و کار فرهنگی، حتی با چاشنی زمختی قانون و اندکی سخت گیری، اما نه از نوع گشت ارشادی، بیش از مبارزه عجیب و غریب امروز با معضل بدحجابی، جواب نمی دهد؟!
۴۸: اگر از یک جامعه آماری بدحجاب، سئوال شود که از نظر شما، آیا جمهوری اسلامی، اراده ای بر مبارزه درست و واقعی با معضل بدحجابی دارد یا خیر، پاسخ شان چیست؟!
۴۹: اگر روزی، اغلب بانوان شرکت کننده در انتخابات جمهوری اسلامی را خانم های بدحجاب تشکیل دهد، این بیانگر پیروزی جمهوری اسلامی است، یا شکست نظام، لااقل در بحث حجاب؟!
۵۰: انتخابات، چقدر مگر از حجاب مهمتر است؟! آزادی بیان چقدر مگر از حجاب، مهمتر است؟! حقوق بشر، حتی رای بشر، چقدر مگر از حجاب مهمتر است؟!
¤¤¤ ¤¤¤ ¤¤¤
بگذارید این همه سئوال را با پرسش های پیوسته دیگری تمام کنم و تاکید کنم که این نوشته را «طرح مسئله» بدانید و زیاد در پی نظر نگارنده با سوء استفاده از چینش سئوالات نباشید. جمهوری اسلامی با انتخابات ۶۵ درصدی، حتی ۱۲۰ درصدی(!) بیشتر می تواند بر دهان آقای اوباما مشت بکوبد، یا با حجاب صد در صدی؟! آیا جمعه، حکم صریح و البته صحیح خداوند، به نفع کوباندن مشت محکم بر دهان استکبار، تعطیل نبود؟! بود یا نبود؟! آیا فلان بدحجاب، برای آنکه جذب حداکثری رسانه های ما، بیشتر بر دهان استکبار آوار شود، بهتر نبود کلا کشف حجاب می کرد موقع رای دادن؟! آیا میان «گفتار/ گفتمان» جمهوری اسلامی، با «رفتار/ کارکرد» نظام در امر مبارزه با بدحجابی، تناسبی دیده می شود؟! آیا متاسفانه تضاد دیده نمی شود؟! آیا رفتار نظام، بی آنکه خود بخواهد، ترویج قطعی بدحجابی نیست؟! آیا سی و چند سال پس از استقرار نظام جمهوری اسلامی، موضع گیری فلان پیرزن بدحجاب، علیه اسرائیل، چقدر باید مسرورمان کند؟! یعنی تا حد خرکیفی؟! یا باید کمی تا قسمتی هم ناراحت از جواب این سئوال اساسی باشیم که؛ آیا حجاب زنان ما در روز ۱۲ فروردین ۵۸ موقع رای دادن، بهتر بود یا حجاب زنان ما در روز ۱۲ اسفند ۹۰؟! آیا در زمینه ترویج حجاب و مبارزه صادقانه، کارشناسانه، البته محکم و اصولی و سفت و سخت و بی برو برگرد با بدحجابی، چه بذری کاشته ایم، که الان دنبال برداشت محصول «حجاب برتر» باشیم؟! بر فرض که بدحجابی، معضل اجتماعی، حتی گناه است؛ در این گناه، آیا همه بار معصیت، روی دوش افراد بدحجاب است؟! چقدر از تقصیر، گردن خود جمهوری اسلامی است؟! چند درصدش گردن رسانه های ما؟! نه عزیز! من فقط چند تایی سئوال پرسیدم. من فقط سئوال پرسیدم که انتخابات، چقدر از حجاب مهمتر است؟! چقدر و تا کجا؟!
اگر آقای هاشمی در انتخابات سال ۸۸ از خود چیزی جز «نامه سرگشاده» به جا نگذاشت، اظهار نظر ایشان بعد از رای دادن روز جمعه را می توان «ناله سرگشاده» نامید، آنجا که گفت: ان شاء الله نتیجه انتخابات، همان رایی باشد که ملت درون صندوق می اندازد! در این باره لازم است چند سئوال از آقای هاشمی بپرسیم.
۱: اگر آقای هاشمی به سلامت نتیجه انتخابات تا این حد تردید دارد، پس لزوم شرکت ایشان در چنین انتخاباتی چیست؟!
۲: آیا شرکت ایشان در انتخابات را نمی توان دال بر این گرفت که ناله سرگشاده، بیش از آنکه بیانگر نگرانی ایشان از سرنوشت رای مردم باشد، مصرف سیاسی، به معنای پیام دادن به ضد انقلاب خارج نشین داشته است؟!
۳: برای اینکه آقای هاشمی، دقیقا، بی کم و کاست و حتی بدون واسطه صندوق انتخابات، متوجه رای مردم شود، آیا چیزی واضح تر از اصلی ترین شعارهای یوم الله سراسری ۹ دی وجود دارد؟!
۴: فرض کنیم جمهوری اسلامی، یعنی همان نظامی که آقای هاشمی رئیس مجمع تشخیص مصلحت آن هستند و تا همین چند وقت پیش، تکیه بر صندلی ریاست مجلس خبرگان رهبری اش داده بودند، در رای مردم دست می برد، آیا شعارهای ۹ دی را نیز می توان تقلبی خواند؟! آنجا که فقط و فقط مردم بودند و نه خبری از وزارت کشور بود و نه خبری از شورای نگهبان؟!
۵: باز هم فرض کنیم، مردم همیشه در صحنه ما، که خود رای می دهند، و به دست معتمدینی از جنس خودشان، رای شان را می شمرند، بدون ملاحظه برخی چیزها، قصد می کردند رای و نظرشان درباره آقای هاشمی را حتی واضح تر از شعارهای ۹ دی، عملی کنند، در آن صورت نتیجه و برایند رای مردم چه می شد؟! گیرم اعتماد مردم به دستگاه قضایی نبود، گیرم اعتقاد مردم به تصمیمات از سر مصلحت سنجی بزرگان جمهوری اسلامی نبود، محصول این بی اعتمادی و بی اعتقادی چه می توانست باشد؟!
۶: این وسط قطعا اگر به جبر روزگار و مراعات پاره ای مسائل و بعضی مصالح، گاهی رای و نظر مردم مثلا در صدا و سیما، سانسور می شود، طرفه حکایت اینجاست که این تقلب، اتفاقا به نفع آقای هاشمی است! آیا رسانه ملی، می توانست همه شعارهای ۹ دی را از صدا و سیما پخش کند؟! آیا قوه قضائیه می تواند و ممکن است همان قضاوت مردم درباره آقای هاشمی و خاندان ایشان را بدون رعایت هیچ مصلحتی اجرا کند؟! پس تقلب و سانسوری اگر هست، حتما به نفع آقای هاشمی است! و آقای هاشمی باید مسرور باشد که مردم به خاطر اعتماد و اعتقادشان به نظام، گاهی نظر و شعار خود را فدای درک شرایط و اقتضائات می کنند، و الا باید از آقای هاشمی خواست که خیلی دربند رای واقعی مردم نباشد! این رای، خیلی خیلی خیلی به ضرر ایشان تمام می شود!
۷: آقای هاشمی باید پاسخ دهد چرا و با کدام رفتار و گفتار، تا این حد خودشان را جایزالنفرین توده های ملت کرده اند؟! این همه نقد و لعن و نفرین که دیگر ربطی به شمارش آرا توسط جمهوری اسلامی ندارد! آیا مردم در ۹ دی، شعارهای خود را درون صندوق انتخابات انداختند؟! آیا جمهوری اسلامی در گلوی مردم و حلقوم آحاد ملت هم ممکن است تقلب کند؟!
۸: آقای هاشمی باید پاسخ دهد که چرا تا دیروز، ما به ایشان می گفتیم که سرنوشت خودتان را با امثال آقای خاتمی گره نزنید، اما امروز، باید به سیدمحمد خاتمی بگوییم؛ لطف می کنی اگر سرنوشت خود را گره به زلف خاندان ضد رای نزنی؟!
۹: گذشته از همه این حرف ها، آقای هاشمی باید بگوید که «م. ه» کی برای محاکمه و مجازات به ایران برمی گردد؟! آیا مبارزه با تبعیض و مجازات آقازاده های آشوب گر، رای واقعی این مردم نیست؟! مگر آقای هاشمی دنبال دانستن رای حقیقی مردم نیست؟! اگر «م. ه» برای رتق و فتق امور دانشگاه آزاد، ماموریت از طرف آقای جاسبی داشت، باید گفت که این ماموریت، چندی است به اتمام رسیده است!!
۱۰: آقای هاشمی باید بگوید چه کرده با خود، که ۲ سال بعد از فتنه هشتاد و اشک، دیگر کسی به محصولات سرگشاده ایشان وقعی نمی نهد؟! در طول این ۲ سال، چه اتفاقی رخ داده که اگر منافقین به نامه سرگشاده، وقعی نهادند، اما دیگر کسی رد ناله سرگشاده را نمی گیرد؟! آیا نه فقط دوست، که حتی دشمن هم خلق و خوی ایشان را شناخته است؟! آیا نه فقط مومن، که حتی منافق هم می داند که از یک سوراخ سرگشاده، نباید، بیش از یک بار، گزیده شود؟!
۱۱: آقای هاشمی باید توضیح دهد که چرا اصلی ترین رمز و راز موفقیت هر نامزدی در هر انتخاباتی، اعلام برائت بیشتر و علنی تر از خاندان ضد رای است؟! ایشان باید بگوید که چرا از عمار و خودعماربین گرفته تا مردود و ساکت و کاسب و چه و چه، هر نامزدی دنبال نشان دادن فاصله بیشتر خود با خاندانی است که به شدت با «بحران محبوبیت» مواجه است؟! این همه بیانگر عمق کدامین فاجعه است؟!
¤¤¤ ¤¤¤ ¤¤¤
کاش می شد صدا و سیمای جمهوری اسلامی، دربیاورد آقای هاشمی را از نگرانی، و یک بار برای همیشه، اصلی ترین نظر، بلکه رای واقعی توده ها، را که از حلقوم مظلوم «باشگاه سراسری چهارشنبه» بیرون آمد، نشان دهد به ایشان! کاش می شد دستگاه محترم قضایی، به جای اجرای عدالت با تکیه بر عناصر حکمت و مصلحت و سنجش اقتضائات و رعایت احترامات، قضاوت مردم درباره آقای هاشمی را مبنای عدل قرار می داد، که ظاهرا آقای هاشمی، خود دنبال دانستن داوری و قضاوت و رای مردم اند. کاش مدعی العموم، یک بار برای همیشه، بی هیچ ملاحظه ای، مدعی عموم ملت می شد، تا آقای هاشمی بهتر و بیشتر از قبل، از رای این ملت با خبر شود! آری! جمهوری اسلامی، اهل تقلب، اهل سانسور نیست، اما هر جا که به اقتضای روزگار، بخشی از رای و نظر و داد و بی داد مردمش را پنهان کرده، اتفاقا تقلب کرده به نفع آقای هاشمی!! آقای هاشمی! شما یکی باید از همه بیشتر جمهوری اسلامی را دوست داشته باشید؛ این نظام اگر نبود، و اعتماد و اعتقاد این ملت، به مقام ولایت اگر نبود، معلوم نبود رای مردم، چه می کرد با خاندان اشراف. اصلا معلوم نبود! راستی آقای هاشمی! می دانی یکی از افراد اهل تقلب در جمهوری اسلامی کیست؟! همین سردبیر روزنامه وطن امروز که تا به حال اجازه نداده یکی از اصلی ترین شعارهای یوم الله ۹ دی را که علیه شما نواخته شد، در این روزنامه بنویسم. شعار این بود: «ایران که باغ پسته بابات نیست، مملکت علی که بی صاحاب نیست».
وطن امروز/ ۱۴ اسفند ۱۳۹۰
صف رای. عاشق این صفم. حتی عاشق طولانی بودنش! هر چه طولانی تر، بهتر! گاهی بیشتر از چند ساعت انتظار! عاشقشم! عاشق ندیدن اول و آخر صف! عاشق آنها که رای شان را داده اند! عاشق آنها که هنوز توی نوبت اند! عاشق نفر جلویی! عاشق نفر پشتی! عاشق برگه بزرگی که به ترتیب حروف الفبا، اسامی نامزدها را رویش نوشته اند! عاشق عروس و دامادی که قبل از عقد، می آیند و رای می دهند! عاشق مردمی که نوبت شان را به ایشان می دهند!! و من دوست دارم نوبت خودم را بدهم به پیرمردی که صفحه شلوغ پلوغ انتخابات شناسنامه درب و داغانش، «سمفونی مُهر» است و «تجلی مِهر»، عینکش، اما ته استکانی! و کافی است شناسنامه اش را فقط یک ورق بزنی، تا در نیم تای پایین هر ۲ صفحه پیش رو، برسی به این همه اسم: زهرا و رضا و مرتضی و علی و رقیه و سکینه و نجمه و عباس و زینب خانم ته تغاری! البته خدا رحمت کند دوشیزه رباب ایرانی را که ۴ سال پیش، رفت پیش خدا. بگذار بشمرم بچه های پیرمرد را؛ یک دو سه… ۹ تا! ماشاءالله به تو پیرمرد! با ۵ دختر و ۴ پسر که ۲ تای شان البته به کاروان شهدا پیوستند. دهه ۶۰ که دشمن آمده بود مثلا ۳ روزه فتح کند تهران را! از آن ۳ روز کذایی، ۳۰ سال گذشته است، اما «آرم الله» همچنان روی پرچم ۳ رنگ ما، روی شناسنامه ملت ما، خوش می درخشد.
¤¤¤
صف رای. عاشق این صفم. این تنها صفی است که دوست دارم حالا حالاها نوبتم نرسد! گاهی تقلب می کنم و یواشکی، یکی دو نفر می آیم عقب تر!! گاهی نوبتم را می دهم به آن جوان «رای اولی» که عجله دارد هر چه زودتر، انگشت اشاره اش را ببرد جلوی لنز دوربین عکاس، تا با زبان بی زبانی به دشمن بگوید؛ «این هم از امروز!» دوست دارم با دستمال کاغذی، پاک نکنم جای مهر را از روی انگشتم! حالا حالاها دوست دارم بماند! دوست دارم این انگشت را نشان بدهم به آقای اوباما! و فرو کنم در چشم نظام سلطه! دوست دارم عصبانی کنم دشمن را! کرم این کارم! لذت می برم از این حرکت! دوست دارم انگشتم را به خبرنگاران خارجی، با آن موهای بورشان نشان دهم و دعوت کنم سران کشورهای شان را به دموکراسی! دوست دارم رجز بخوانم برای دشمن و بگویم: هنوز تمام نشده آن ۳ روز؟!
¤¤¤
صف رای. عاشق این صفم. عاشق صندوق رای. عاشق ملت شناسنامه به دست. عاشق خاطرات تلخ و شیرین انتخابات. عاشق آن جوان که دوم خرداد ۷۶، خودش به یکی دیگر رای داد، اما برای آن پیرمرد که سواد خواندن و نوشتن نداشت و از جوان خواست، نام آن دیگری را روی برگه اش بنویسد، تقلب نکرد و رعایت کرد در امانت و همان را نوشت که پیرمرد می خواست. به به! دم این مردم گرم! بوسیدنی است دست شان! بوسیدنی است رای شان! بوسیدنی است انگشت اشاره شان! ما همه شورای نگهبانیم! ما همه وزارت کشوریم! ما مجلسیم! ما دولتیم! ما نظامیم! ما حکومتی هستیم!
¤¤¤
صف رای. عاشق این صفم. دوست دارم زود بروم، اما دیر برگردم! نفس کشیدن توی این صف را دوست دارم. صف ملت ایران را دوست دارم. عشق می کنم وقتی تمدید می شود زمان رای گیری! عشق می کنم وقتی زیاد می شود حجم کار اصحاب انتخابات! عشق می کنم که با همه پیش بینی ها، همیشه کم می آید تعرفه در حوزه رای گیری و زود باید بروند و از جای دیگر بیاورند! عشق می کنم این ملت، همیشه از دوربین رسانه ملی، جلوترند! عشق می کنم این ملت، «تیتر یک» دنیای «بیداری اسلامی» است.
¤¤¤
صف رای. عاشق این صفم. عاشق نفرات جلویی، که البته هنوز خیلی مانده تا نوبت شان شود! عاشق نفرات عقبی! عاشق سرباز نیروی انتظامی! که دستش اسلحه پدرم است! عاشق میز و صندلی ساده رای گیرندگان! عاشق قلب نازنین رای دهندگان! عاشق صندوق رای! عاشق صندوق رای جماران! عاشق خمینی! عاشق صندوق رای خانه ام؛ بیت رهبری! عاشق زیلوهای آشنا! عاشق خامنه ای! عاشق چفیه! عاشق جبهه! عاشق جزیره مجنون! عاشق همت و باکری و علیرضا و پری خانم نقاشی آرمیتا! عاشق متن خوانی فرزند رشید شهید قشقایی، پیش «آقا». عاشق آن شهید گمنام که هنوز برنگشته پیکرش، اما مادرش همچنان توی صف ایستاده است تا همچین محکم سیلی بزند توی دهان دشمن! عاشق حاج احمد که نمی دانم الان کجای هستی است! عاشق پادگان دوکوهه، که خودش صندوقی بود پر از خون شهدای گردان یاسر و عمار و مالک! عاشق اتوبوس راهیان نور! عاشق سوت قطار! عاشق خنده های حاج حسین خرازی، در شرق ابوالخصیب! با آن آستین خالی اش! عاشق لهجه تهرانی دستواره ها! عاشق لهجه شمالی حسین املاکی! عاشق گیلکی و مازنی و ترک و بلوچ و لر و فارس و عاشق بچه محل های امام رضای رئوف! عاشق بهمن شیر! عاشق اسفند! عاشق اسپند! عاشق جمعه های انتخابات!
¤¤¤
صف رای. عاشق این صفم. بزرگ شده این صفم! انتهای این صف، آزادگی است، ابتدایش عشق، وسطش بصیرت، همه جایش ملت! ملتی که حتی تا دم رای دادن، بحث می کنند با هم! که به کی باید رای داد؟! بحث های طولانی، اما نه طولانی تر از صف طولانی شان!! بحث های سیاسی، اما نه سیاستمدارانه تر از وحدت شان!! عاشق بحث کردن این ملت سیاسی ام! بحث های داغ، اما نه داغ تر از سنگ نان سنگکی که برشته شده و یک طرفش کنجدی است و توی همان صف، تعارف می کنند به هم! که رفیق! بزن روشن شی…
¤¤¤
صف رای. عاشق این صفم. عاشق اختلاط بنی آدم! عاشق سعدی و حافظ و شاعر حماسه سرا! جمعه، اولین روز بهار است. بذر رای ما در دل صندوق، پر از میوه خواهد کرد بهارستان را. در جمهوری اسلامی، مجلس روی انگشت رای ما می چرخد. عاشق ۳۰۰ هزار شهید این نظامم! عاشق پیرمردی با عینک ته استکانی! که در لیوان یک بار مصرف، هرگز چای نخورده! فقط از این کمر باریک ها!! آنهم لب طلایی!! که خدابیامرز رباب خانم، دارچینی اش می کرد…
¤¤¤ ¤¤¤ ¤¤¤
به به! از همین الان مزه رای مردم، پیچیده در فضا. چو نیلوفر، عاشقانه، می پیچیم به پای ۱۲ اسفند.
کیهان/ ۹ اسفند ۱۳۹۰
چند روز پیش رئیس قوه مجریه، ضمن سرودن این بیت که؛ «ما از تبار رستم و فرهاد و آرشیم، وندر شرار فتنه آخر، سیاوشیم»، آنقدر مبالغه کرد در وصف شاعر محبوب و محجوب همه ما ایرانی ها؛ حکیم ابالقاسم فردوسی، که بی حد و حساب بود! جناب دکتر احمدی نژاد البته مختار است خودشان را از تبار رستم، فرهاد، آرش، سیاوش یا هر قهرمان تخیلی و احیانا واقعی عصر کهن بدانند و بخوانند، اما گذشته از این اشعار، آنچه احمدی نژاد را بر سر زبان ها انداخت و از گمنامی درآورد و به کرسی ریاست و صدارت نشاند، هیچ نبود الا اینکه جمعی از اصول گرایان، با انتخاب ایشان به عنوان شهردار تهران، زمینه ریاست شان بر قوه مجریه را فراهم کردند. حالا اینکه آقای دکتر، خودشان را، نه از تبار «اصول گرایی» می داند، نه از تبار «سوم تیر» و نه حتی از تبار «رای مردم»، محل بحث ما نیست، که مدت هاست عادت کرده ایم نمک نداشته باشد کف دست مان! و ایضا رای مان!! در چند نکته، اشاره می کنم به آنچه که محل بحث ماست.
۱: از جمله دلایلی که باعث شد مردم از اصلاح طلبان و رئیس جمهور برآمده از جریان اصلاحات، دلسرد شوند، یکی هم این بود که مردم، زندگی خودشان را در مشکلات عدیده معیشتی(حالا یکی کمتر و یکی بیشتر) و معضلاتی از قبیل گرانی و بیکاری و خرج تحصیل جوانان و چه و چه، مشغول می دیدند، اما در عین حال می دیدند که رئیس جمهور وقت، عمده وقتش را صرف سخنان فیلسوفانه می کند و پشت بند هم نظریه ارائه می دهد. آن روزها آقای خاتمی، ذیل عناوینی چون «گفت و گوی تمدن ها»، «سهله و سمحه»، «تنش زدایی»، «زنده باد مخالف من»، «دین نباید مانع آزادی انسان ها شود» و «عده ای به اسم دین، جوانان را محدود کرده اند» و از این مقولات، تقریبا اندازه دهها کتاب، حرف زدند! گویی، مردم، نه برای قوه مجریه، رئیس، بلکه برای محافل روشنفکری، فیلسوف انتخاب کرده اند!
۲: صرف نظر از اینکه سخنان آقای خاتمی، درست بود یا نه(که صدالبته بسیار مخدوش و قابل نقد و متاسفانه آلوده به نفاق بود!) بحث اصلی آنجا بود که این سخنان، اصولا و اساسا چه ربطی دارد به وظایف رئیس قوه مجریه؟! خاتمی اما آنقدر حرف می زد که بعضی دوم خردادی ها به ایشان لقب «رئیس قوه حرفیه» دادند!! و حتی کارنابلدی خاتمی را قیاس با بی عرضگی شاه سلطان حسین کردند!(عجبا که این دومی، بعضی اصولگرایان را به صرافت این تنبه انداخت که خرده بگیرند به بعضی اصلاح طلبان و از ایشان بخواهند احترام رئیس جمهور را نگه دارند!!) نگارنده آن روزها در یکی از جراید، خطاب به آقای خاتمی نوشتم: آیا شما مشکلات مردم را تمام و کمال، یا حتی، به اختصار، حل کرده اید، که این چنین برای نظریه پردازی در فلان همایش و بهمان نمایش، وقت می گذارید؟! این وقت، آیا برای دل خودتان است، یا وقت آحاد ملت؟!
۳: در این کشور، برای رئیس جمهور آنقدر کار هست، که اگر شبانه روز رئیس قوه مجریه، به جای ۲۴ ساعت، فرضا ۱۰۰ ساعت هم باشد، باز هم چیزی که زیاد است، کار بر زمین مانده است. حال باید گفت: وای از آقای خاتمی که بنا به اعتراف جناب ابطحی، بیشتر وقت شان به تماشای فیلم سینمایی، فوتبال خارجی، مباحث روشنفکری و خواندن کتاب و روزنامه می گذشت!!
۴: وقتی «رئیس قوه مجریه» تبدیل به «رئیس قوه حرفیه» می شود، از آنجا که با یک دست نمی توان چند هندوانه برداشت، هم به کار اصلی شان آسیب می زند، هم به نظریه پردازی شان!! یعنی به شدت قابل نقد و انحرافی می شود نظرات آن رئیس جمهوری که حرفش بر عملش غالب می شود. به عنوان مثال، در همان سالها که آقای خاتمی دم از «گفت و گوی تمدن ها» می زد و ملت را از شعار «مرگ بر آمریکا» پرهیز می داد، تا مثلا رابطه غرب با ما بهبود یابد و شیطان بزرگ از خر شیطان پایین بیاید، شرق و غرب کشور ما آبستن ۲ جنگ خانمان برانداز، علیه ۲ ملت افغانستان و عراق شد!! آمریکا اما در جواب وادادن های متوالی دولت اصلاحات و شخص خاتمی، به این ۲ جنگ اکتفا نکرد و ایران را عضوی از کشورهای محور شرارت خواند!! تا خاتمی و دار و دسته اش متوجه ۲ نکته شوند؛ اولا: قوه مجریه، همان به که حوزه کارش، به جای «حرافی»، «حمالی» باشد و ثانیا: قوه مجریه، به ویژه رئیس آن، وقتی زیاد حرف می زند، نظریه هایش غلط، انحرافی و نادرست از کار در می آید.
۵: از دیروز کوچ کنیم به امروز و مرور کنیم با دقت، توصیف عجیب و غریب رئیس قوه مجریه را از شاعر حماسه سرا. آنجا که احمدی نژاد می گوید: «این را با ایمان و قاطعیت می گویم که اگر فردوسی نبود، نه تنها امروز نامی از ایران و فرهنگ ایرانی نبود، بلکه خبری از حقیقت انسانیت و توحید و عدالت در جهان هم نبود»!!! قبل از ادامه این بند، باید اشاره کنم؛ بنا به دلایلی که برای خودم محترم است لابد، فردوسی را بسی بیشتر از سعدی و حافظ دوست می دارم. بیراه نیست اگر بگوییم زبان فارسی، شُکر و شکرش را مدیون شاهنامه فردوسی است که بسی رنج برد تا دست ما خالی از این گنج نباشد. جز این، البته باز هم دلیل دارم برای دوست داشتن حداکثری فردوسی. چه آن زمان که پدربزرگ، برای ما اشعار شاهنامه می خواند و قصه هایش را تعریف می کرد و نام فردوسی را در دل ما جاودان می کرد. چه آن زمان که بزرگ شدم و دیدم، فردوسی، در مدح پیامبر و وصی پیامبر، یعنی ابوتراب، آنقدر سنگ تمام گذاشته، که بسیاری مورخین، معتقدند فردوسی حتما شیعه بود، هر چند که در وصف خلفا هم، به جبر روزگار، اشعاری سروده بود. از اینها گذشته، نحوه تعامل فردوسی با دربار سلطان محمود غزنوی، آنقدر بود که شاعر حماسه سرای ما، هرگز «شاعر دربار» نبود. چه می گویم، که توسط دسیسه همین دربار کشته شد! این هم که عده ای می گویند؛ «فردوسی، شاهنامه را به سفارش دربار سلطان محمود سرود»، از آن دروغ های شاخدار تاریخ است! که اصلا شاهنامه و سرایشش تمام شده بود که سلطان محمود، بر تخت صدارت نشست! سلطان محمود اما از آنجا که به شکل افراطی، متعصب بر اهل سنت بود، بارها و بارها آزار می داد حماسه سرای محب اهل بیت را و مدام زندانی اش می کرد. از اینها گذشته، مظلومیت فردوسی در عصر حیاتش، فقط منوط به دربار نبود، بلکه مردم آن روزگار هم، هرگز قدرش را ندانستند و حتی در زندان، طعنه به ریشه و ریشش می زدند و مسخره اش می کردند. گفت: «باید بکشد مزه تنهایی را، مردی که ز عصر خود فراتر باشد».
۶: خواننده این سطور هم الان باید نظر نه چندان مهم مرا نسبت به فردوسی حکیم دانسته باشد، اما جناب رئیس قوه مجریه، در وصف فردوسی، عباراتی به کار بردند که قطعا نادرست و انحرافی است. اینکه بگوییم؛ «اگر فردوسی نبود، خبری از حقیقت انسانیت و توحید و عدالت نبود»، نشان می دهد رئیس جمهور امروز هم مثل رئیس جمهور دیروز، مع الاسف، چندی است وارد فضایی شده اند که اندک سنخیتی با تکالیف کاری شان و البته حوزه تخصصی شان ندارد. یک بار دیگر دقت کنید در بزرگی این عناوین؛ «حقیقت انسانیت و توحید و عدالت»، تا متوجه شوید جایگزین شدن حرف به جای عمل، چه ها که نمی کند با نظریات آدمی!! به قول ظریف دوست نکته سنجی؛ آنچه رئیس قوه مجریه در وصف فردوسی گفت، در مدح بعضی از اولیای و انبیای دین هم شاید نتوانیم به این شدت و حدت بگوییم!! حالیا! حقیقت انسانیت و توحید و عدالت، از نظر خود فردوسی، فقط و فقط، خلاصه در «محمد» و «علی» می شود. آنجا که سرود: «به گفتار پیغمبرت راه جوی، دل از تیرگی ها، بدین آب شوی؛ چه گفت آن خداوند تنزیل و وحی، خداوند امر و خداوند نهی؛ که من شهر علمم، علی ام در ست، درست این سخن قول پیغمبر است؛ گواهی دهم کاین سخن ها ز اوست، تو گویی دو گوشم پرآواز اوست؛ علی را چنین گفت و دیگر همین، کزیشان قوی شد به هر گونه دین؛ نبی آفتاب و صحابان چو ماه، به هم بسته یکدگر، راست راه؛ منم بنده اهل بیت نبی، ستاینده خاک و پای وصی؛ حکیم این جهان را چو دریا نهاد، برانگیخته موج ازو تندباد؛ چو هفتاد کشتی برو ساخته، همه بادبان ها برافراخته؛ یکی پهن کشتی بسان عروس، بیاراسته همچو چشم خروس؛ محمد بدو اندرون با علی، همان اهل بیت نبی و ولی؛ خردمند کز دور دریا بدید، کرانه نه پیدا و بن ناپدید؛ بدانست کو موج خواهد زدن، کس از غرق، بیرون نخواهد شدن؛ به دل گفت اگر با نبی و وصی، شوم غرقه دارم، دو یار وفی؛ همانا که باشد مرا دستگیر، خداوند تاج و لوا و سریر؛ خداوند جوی می و انگبین، همان چشمه شیر و ماء معین؛ اگر چشم داری به دیگر سرای، به نزد نبی و علی گیر جای؛ گرت زین بد آید، گناه من است، چنین است و این، دین و راه من است؛ برین زادم و هم برین بگذرم، چنان دان که خاک پی حیدرم؛ دلت گر به راه خطا مایل است، ترا دشمن اندر جهان، خود دل است؛ نباشد جز از بی پدر دشمنش، که یزدان به آتش بسوزد تنش؛ هر آنکس که در جانش، بغض علی است، ازو زارتر در جهان زار کیست».
جوان/ ۷ اسفند ۱۳۹۰
بسم الله…
گفتگوی جالب و خواندنی ای بود؛
بر محاسن و خوبی های خبرگزاری ها و روزنامه ها چشم نمی بندم، اما واقعا انعکاس موضوعاتی با بار منفی، خیلی بیشتر به چشم می خورد.
این تیتر های منفی تا جائی که به درد مردم بپردازد، خیلی هم عالیست. اما متاسفانه گاها شاهدیم انعکاس بازی ها و درگیری ها و جدل های سیاسی به درد مردم غلبه دارد!
سپاس داداش حسین!
صحبت های آن خانم منطقی بود و البته پاسخ شما بسیار عالی.
کلا این موضوع، خصوصا برای رسانه های اصول گرا نیاز به بررسی دارد. از رسانه های اغلب دروغگوی اصلاح طلبان انتظاری نمی رود. آنها در حال حاضر نانشان در سیاه نمائی است.
آقای قدیانی متشکرم بابت تنوع مفیدی که در مطالبتان هست.
سالروز پیوند آسمانی و مقدس امیرالمومنین(ع) و حضرت فاطمه (س)، بر اهالی قطعه مقدس۲۶ مبارک باد.
http://www.faupload.com/upload/90/Aban/1-5/به-قد-و-بالای-دوماد.mp3
سلام بر داداش حسین و بروبچ قطعه خیلی دلم برای اون وقت هایی که از صبح میومدم قطعه تا نصف شب بودم تنگ شده. انشاا… زودتر این درسها دست از سر ما بردارند بتونیم باز هم مثل سابق بیایم قطعه.
راستی سالروز ازدواج دو ستاره آسمان پیامبر بر شما مبارک.التماس دعا.یازهرا یاعلی
رسوایی (گفت و شنود)
گفت: تازه چه خبر؟!
گفتم: اعتراف صریح هیلاری کلینتون به حمایت آمریکا از فتنه ۸۸ بد جوری اعصاب سران فتنه را به هم ریخته است.
گفت: نیازی به اعتراف وزیر خارجه آمریکا نبود. مگر اوباما با صراحت نگفته بود که «حمایت از سران فتنه را هدف استراتژیک خود می داند»؟ مگر شیمون پرز نگفته بود «اصلاح طلبان بزرگترین سرمایه اسرائیل در ایران هستند»؟ و مگر بسیاری از عوامل اصلی فتنه به آمریکا و انگلیس پناهنده نشده اند؟!
گفتم: هیلاری کلینتون اعتراف کرده که «دولت آمریکا در حمایت از جنبش سبز(!) هر کاری که از دستش برآمده، انجام داده است».
گفت: خب! دیگه چی؟
گفتم: بیشترین عصبانیت عوامل فتنه از آن است که خانم کلینتون گفته است دولت آمریکا با سران فتنه در تماس بوده ولی قرار بود حمایت از آنها فاش نشود.
گفت: «به سر مناره اشتر رود و فغان برآرد
که نهان شدستم اینجا مکنیدم آشکارا»!
گفتم: چه عرض کنم؟! چوپان دروغگو مرده بود. ازش پرسیدند اسمت چیه؟ گفت؛ دهقان فداکار!
با تمام ارادت و احترام و علاقه ای که به شما دارم و داریم، ولی بعضی مواقع اینقدر از دست بعضی همکارانتان، شامل: روزنامه نگارها و خبرنگارها و همه ی کسانی که به نوعی تریبون چه صوتی، چه تصویری و چه نوشتاری در اختیار دارند، کفری میشم، که حد نداره. بعضی وقت ها چنان نظرات شخصی شان را در اخبار و تفاسیر آن دخالت می دن و جهت دهی می کنند، که فکر می کنی طرف اصلا” خبر نگار و روزنامه نگار نیست.
من حاضرم طرف بعنوان یک کارشناس حرفه ای بیاد و در تمام موضوعات اظهار نظر کنه، ولی در مقام خبرنگار جهت دهی معنی دار به اخبار درست نیست.
این رو هم بگم البته، هر خبرنگار و روزنامه نگاری فی نفسه یک کارشناس قابل هم می تونه باشه اما در جاش.
قضیه ی نویسندگی خوب طبیعتا” از این مقوله جداست.
به به چه عکس هائی؛
داداش حسین
سفرنامه مشهد را طلب داریم ها!
یه پیام “بی زرگانی” هم برم
ساعت ۲۳:۲۸
تعداد افراد آنلاین: ۲۲ نفر
ماشالله…
داداش حسین هنرمند بسیجیها فـــــــــدائی داری…
آقا سید احمد عزیز؛
ممنون از این مدیحه ی قشنگی که گذاشتین.
انشاءالله حاج محمود هم به همین زودی شفای عاجل بیابند.
بعضی اوقات رسانه ها اونقدر نقاط منفی رو بزرگش می کنند که دیگه کار دشمن تو ناامید کردن مردم به نظام راحت می کنند….
راست گفت این خانم ….
مردیم بس که همه جا ازاین اختلاس شنیدیم…
من که فقط هر وقت حرفهای آقارو که می شنوم امیدوار می شم …..
در وبلاگ فجر نور طرح : ژنرال قاسم سلیمانی
“…و گفت: متاسفانه اغلب روزنامه ها در پوشش و انعکاس همین اخبار منفی هم، بیشتر سیاسی و جناحی عمل می کنند تا صنفی و کارشناسی،….”
داداش!
اصلا روزنامه و خبرگزاری ای داریم که کاملا بی طرف و کارشناسانه! عمل کند؟
اصلا بی طرفی در جامعه چه معنائی دارد؟
بالاخره هر کسی یک آرمان و هدفی دارد دیگر؛ طبیعتا همین آرمان، فرد را به یک طرفی سوق میدهد.
آقا سید احمد؛
خیلی سفرنامه ی دیگه از داداش حسین طلب داریم که رفتند و هنوز نگفتند. چون هرجا داداش میرن حتما” مطالبی با خودشون دارند. سفرنامه ی مشهد که جای خودش! خواهشا” اینقدر هم دیگه از این سفر داداش به مشهد نگین. هی داغ منو تازه می کنین می دونید که علتش رو دیگه!
یک جمله ی معترضه نه، معترفه به مبصر عزیز!
تنها داداش حسینه که نمیذاره آرمان هاش از عدل و انصاف خارجش کنه. دیگه دیگه.
گفتگوی جالبی بود.
اما حالا چرا اینقدر با تعصب صحبت می کرد این خانم؟!
سلام…این دفعه بحثتون چقدر طول کشید؟؟
حرف های اون خانم بد نبود ولی شاید اگر بدی ها انعکاس داده نشه، زیادی اوضاع گل و بلبل بشه و بعضی ها رو جو بگیره!!
مزه روزنامه ها و سایت های خبری به همون موضع گیری هاشون در برابر اتفاقات مختلفه.
شما فکر کنید یه رسانه ای بیاد و خیلی مهربون خبر رسانی کنه، شاید اصلا جذاب نباشه.
اما خب زیادی بزرگ نشون دادن مشکلات، گاهی اوقات از حد میگذره.
کلا گفتگوی جالبی بود. ممنون.
۳۸ روز مانده تا عاشورا
لبیک یا حسینِ زهرا…
ای دل بیا مناقبی از اصفیا بخوان ………….. یک شمه ای ز تاج سر اولیا بخوان
با خاکیان ، کواکبیان ، آسمانیان …………… یک دم حدیث کنت مع الانبیا بخوان
از مظهرالعجائب عالم نمی بدان …………. وز مظهرالغرائب حق کیمیا بخوان
در مصحف خدا لقبش هل اتی ببین ……………. واندر زبور نام ورا ایلیا بخوان
سرمایه ولای علی را به جان بخر …………….. خود را فراتر از همه اغنیا بخوان
خاک در سراچهء قنبر غلام او ……………… بر دیدگان خویش چنان توتیا بخوان
نیت علی است ، حلقه علی ، ذکر ما علی است
برتر علی است ، خواجه علی ، ذوالعلی علی است
قفلی که بی کلید بود وا نمی شود ………….. بیت خدا بغیر خدا جا نمی شود
خانه بغیر صاحب خود ره نمی دهد ………… کعبه بدون نام علی وا نمی شود
دیوار هم برای علی باز می شود …………. کاری که بهر هیچ کس امضاء نمی شود
تنها میان بیت خدا آشنا بود ………………. این خانه غیر خوبش پذیرا نمی شود
بنت اسد نه، ام اسد ، راه وا کنید …………. جز ماده شیر مادر مولا نمی شود
خلقت علی است ، قبله علی ، عشق ما علی است
فریاد کعبه هم به خدا ذکر یا علی است
مادر به زادگاه علی خیره مانده است ….. کعبه به پیشگاه علی خیره مانده است
اطراف بیت، گرد حرم، دور تا به دور …….. یک امتی به راه علی خیره مانده است
ناگه خبر رسید که هجران به سر رسید …… عالم از این پگاه علی خیره مانده است
آمد برون ز کعبه خداوند نوریان ……….. مادر به روی ماه علی خیره مانده است
لبخند آشنا به پیمبر نشاط داد …………. احمد از این نگاه علی خیره مانده است
حجاج اگر هنوز طواف حرم کنند ……… خلقت به زادگاه علی خیره مانده است
جنت علی است ، کوثر علی ، مصطفی علی است
ذکر نبی و فاطمه یا مرتضی علی است
تبریک ای خلایق سرمد علی رسید ………. خیزید ای سپاه محمد علی رسید
خیزید ای گروه رسولان به پای عشق …….. بر انبیاء مبصر و ارشد علی رسید
گیرم گواه آیهء پاگ مباهله ……………. جان جهان و هستی احمد علی رسید
بر طاق عرش بر در جنت به آسمان ……… بنوشته با خطوط زبرجد علی رسید
سر عباد، رکن بلاد، آیه رشاد ………….. مقصود را تجسم مقصد علی رسید
عزت علی است ، شوکت علی ، جانفزا علی است
فرقان علی است ، طارق علی ، والضحی علی است
عشقش بود شراره ولی حر نار نیست ……… مهرش بود هماره غمی گه گدار نیست
نامش اگر علی است ز اعلی گرفته است …. منشق ز حی و دور ز پروردگار نیست
دست خدا، جمال خدا، دیدهء خداست …… پس کیست آن نگار اگر کردگار نیست
ما چون مسافریم و علی ساربان عشق ….. دیگر غم و فراز و نشیب و حصار نیست
آن مجمعی که ذکر علی نیست زینتش …… دارای هیچ منزلت و افتخار نیست
پیداست از رخی که ندارد غم علی ………. هر چند آدمی است ولی مایه دار نیست
زینت علی است ، منجی علی ، مه لقا علی است
یعسوب علی است ، قائد علی ، مقتدا علی است
سرمایه ولایت مولاست هستی ام ……… جام می ولای علی داده مستی ام
پیمانهء محبت او جرعه جرعه نیست …….. دریاست باده ای که کند مست مستی ام
هیئت بهانه نیست که میخانهء دل است …….. محکم کند به میکده عهد الستی ام
با خصم او به غیر برائت نمی شود …… بیعت به دشمنش نکند پاک دستی ام
ما خلق برتریم که با مهر حیدریم …….. این است رمز و راز سویدای هستی ام
دست مرا بگیر علی جان هزار جای …. کز سوی توست نعمت یکتا پرستی ام
عصمت علی است ، پاکی علی ، با صفا علی است
کعبه علی است ، مکه علی و منا علی است
جالب بود،جای بررسی داره.
ای ول داری داداش حسین
سلام
…
تا حدودی حرف های آن خانم درست است؛ اما گاهی مواقع خوب است که رسانه ها و روزنامه های خودی ضعف ها و کاستی ها را پوشش دهند تا جلوی مانور دادن و شانتاژ تبلیغاتی غرض ورزان و معاندین گرفته شود.
گاهی مواقع ما به خاطر عرقی که داریم، چشم مان را روی بعضی مشکلات می بندیم و از آن طرف بقیه همان موضوع را بهانه و دست آویزی قرار می دهند که کلیت نظام و انقلاب مان را بکوبند. اگر مشکلی هست و ضعفی و کمبودی خودمان آن را درست و به اندازه مطرح کنیم، خیلی بهتر است که با سکوت مان به دیگران فرصت دهیم که آن را بزرگ نمایی کنند و البته قطعا خوبی ها و زیبایی ها را باید بیش تر از سیاهی ها نمایش داد و به تصویر کشید و نباید غفلت کرد از آن ها مثل جریان راننده تاکسی و کار قشنگش.
بسم رب الفاطمه(س)
۷۳* پیامبر اکرم صلّی الله علیه وآله:
هیچ روزی در دنیا محبوب تر از اعمال و عبادات دهه اول ذی حجه نیست و هیچ شبی بافضیلت تر از شب های آن نیست.
(مستدرک الوسائل، ج۱۰، ص۱۵۶)
سالاری دادش
به نام الله
صحبت هاش درست بودن و اینکه شما انتقادپذیری به خرج دادین خوب بود اما مهم اینه که این انتقاد پذیری رو عملا نشون بدید.واقعا بعضی وقتها شما روزنامه نگاران شورش رو درمیارین دیگه
عکس هایی زیبایی گذاشتید
ممنون
امام علی علیه السلام:هرکس دو بار بر روی سنگی بلغزد مستحق است که پایش بشکند …
پس مواظب باشیم دوبار یه اشتباه رو تکرار نکنیم
تقدیم به ستاره ها؛ سالروز پربرکت ترین پیوند اهل زمین و آسمان مبارک
http://www.upsara.com/images/5ist7yib9m2s8ok2o2x.jpg
تقدیم به خودم به مناسبت سالروز تولدم
http://www.upsara.com/images/b46lustlq3bsmj2t073i.jpg
خانم صبا
از طرف دوستان از شما تشکر میکنم و تولدتونو هم تبریک میگم.
اى دوست، به عشق تو دچاریم، همه…. در یاد رُخ تو داغداریم، همه
گـــــر دور کنــــى یـــــــا بپذیرى ما را…. در کوىِ غمِ تو پایداریم، همه
“امام روح الله”
ممنون خانم طباطبایی!
ولی کاش یادمون نره که نیامدیم برای این که بمانیم. آمده ایم برای این که مصالح بفرستیم برای خانه ابد.شاید سالروز تولد و روز آمدن؛ برای ما که از نیست، هست شدیم؛ هشداری باشد به این که هر آمدنی را رفتنی ست!
به قول حافظ
“من ملک بودم و فردوس برین جایم بود”
گفتگوی جذابی بوده ظاهرا، جای ما خالی!!
دستت درست داداش حسین.
کاش این باران در کربلا هم می بارید…
“قطعه مقدس ۲۶”
سلام
خسته نباشی داداش
“بی ترمز” با ((چند توصیه از حضرت آقا در رابطه با ازدواج)) بازگشایی شد.
شادی روح امام(ره) و شهدا و سلامتی حضرت آقا صلوات
وبلاگ رسمی آزادگان اردوگاه تکریت ۱۱ فیلتر شد
من نمیدونم در کنار این همه سایت های مستهجن واسه چی وبلاگ آزادگان را فیلتر کردید
این وبلاگ و در راس آن مدیر وبلاگ محمد صدیقی این عمل را محکوم کرده و تا زمانی که این وبلاگ از فیلتر خارج نشده و یا دلیل قانع کننده ای برای من نیاورید این اعلامیه در صفحه اول وبلاگم قرار خواهد داشت
آقای قدیانی بیا و ببین این نظامی که ازش دفاع میکنی چه به سر رزمندگان جنگ میاره
takrit11pwgallery.blogspot.com
takrit11pw.ir
باز هم گزارش تهیه کن
خوب پرداخته به مسایل مربوط به مطبوعات
و شما هم خوب انتخاب کردی بحث رو برا قطعه
فجر نور! برای چی عکس سردارو زدی؟به قول استاد شفیعی سروستانی اینها اسرار و داراییهای اهل بیت هستند که به نوبه خودمان موظف به حراست از اونا هستیم … چی میشه ما هم مثل عمادمغنیه مرد سایه ها داشته باشیم؟من چند وقت پیش عکس سردارو جستجوکردم هیچی پیدا نکردم خیلی خوشحال شدم…
چرا زحمت نکشیدی یه پست قشنگ درباره فداکاریهاش بنویسی؟کاش میشد این کامنت را هم فقط خود فجرنور بخونه… قبول کنید فضا خیلی ناامنه. من تا آن لاین میشم کروم بطور خودکار قطعه رو باز میکنه در حالیکه دستگاه من فریزه آدرسها حتی رو کامپیوتر خودمم نمیمونه…. تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل
فاران …. بزرگوار؛
عکسی که جناب فجر نور زده آنچنان عکس واضحی هم نیست!
اسم قاسم سلیمانی را در گوگل سرچ کردید و چیزی پیدا نکردید؟ مطمئنید؟!!!
همین الان سردار سلمیانی در تلوزیون، در مراسم یادبود شهید شوشتری در حال سخنرانی بود!
ضمنا شما که آدرس وب فجر نور را داشتید، اگر می خواستید فقط خودش بخواند بهتر بود کامنت را در وبلاگ فجر نور می گذاشتید، نه اینجا!
خدا خیرتان بدهد که نقد پذیر هستید
به نظرم حرف آن خانم محترم، حرف خیلی هاست
من که موافقم با ایشان
صدای چک چک نرم باران پاییزی مرا روانه ی کوچه باغ غم ها کرد،
چشم های آسمان دوباره بارید،
در انتظار خورشید چوابرهاباید بارید،
جمعه های بارانی،
چشم های بارانی،
ابرهای زمستانی،
برای دیدن خورشید دوباره باید بارید.
اللهم عجل لولیک الفرج
باران می بارد، به حرمت کداممان، نمی دانم!!
من همین قدر می دانم باران صدای پای اجابت است و خدا با همه عظمتش دارد ناز میخرد، نیاز کن…
۳۷ روز مانده تا عاشورا
لبیک یا حسینِ زهرا…
خانم “شهربانو ثمنی” (همسر شهید یزدانخواه و مادر ۴ شهید)
“متاسفانه آنچه در راه ولایت فقیه تقدیم کرده ام، ناچیز بود. همه هستی ما از آن خامنه ای است و کاش دوباره جان می یافتند عزیزانم تا باز هدیه می دادم شان به رهبر.”
بسم رب الفاطمه(س)
۷۴* امیرالمومنین علی علیه السلام:
از کمال مردانگى است که حقّى را که بر گردن دیگران دارى، فراموش کنى و حقّى را که دیگران بر گردن تو دارند، به یاد داشته باشى.
(غررالحکم، ج۶، ص۳۹)
سختی صریح با داداش حسین
سلام علیکم داداش حسین در نهایت ……. و با …….. خوش …… هرجا……. ولی……..همه ی ……به …… دنبال ……
و……. باشیم. لکن از آنجا که ستاره ها در …….. شدیدا”……. این روش …….. در……… و ……… انتظار………. علیه…… نجات بخش و امیدوار کننده …….. طاقتمان طاق شده و ……،……..،………، در این رابطه بوده است! آیا این……… با وجود ……. در کمال ….. ندیدیم اما با …….. به ویژه سید احمد……. با اتفاق……. فونت درشت……… بخدا دلمان……. می دانیم سرتان…….ولی …..در پایان بازهم ……. درشت ……و……… یاخق.
مایو (گفت و شنود)
گفت: ویکی لیکس سند وابستگی اردشیر امیرارجمند، مشاور ارشد موسوی به سازمان «سیا» را فاش کرد.
گفتم: ای عوام! وقتی هیلاری کلینتون وزیر خارجه آمریکا با صراحت اعلام می کند که دولت آمریکا هر کاری که از دستش برمی آمد در حمایت از جنبش سبز(!) انجام داده است، دیگر سند وابستگی مشاور موسوی به «سیا» چه اهمیتی دارد؟!
گفت: فاش شده که مشاور ارشد موسوی با منافقین هم در تماس نزدیک بوده است.
گفتم: مگر سران فتنه با منافقین و بهایی ها و سلطنت طلب ها و مارکسیست ها آشکارا ائتلاف نکرده بودند؟ و مگر آمریکا و انگلیس و اسرائیل و دیکتاتورهای عرب بی پرده به آنها کمک مالی و تبلیغاتی و سیاسی نمی کردند!
گفت: پس افشای سند وابستگی مشاور ارشد موسوی به سیا و منافقین به چه درد می خورد؟!
گفتم: یک فیل توی دریا شنا می کرد. پشه بهش گفت؛ یک لحظه بیا بیرون کارت دارم. فیل از آب اومد بیرون و پرسید چیکار داری؟ پشه گفت؛ هیچی! برو توی آب، می خواستم ببینم مایوی من را برنداشته باشی!
چشم انتظار عزیز بعد از …………..کلی چیز دستگیرمون………..
الاایحال…………….کاریش نمیشه کرد!!
بسم الله الرحمن الرحیم
اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم
با سلام و احترام
هم سؤالات شما دو نفر و هم جواب ها جالب بودند.استفاده کردیم.موفق باشید
قابل توجه بعضی ها!
فردا نگید چرا ما را نقطه چین می کنیدها؛
خودتان دوست دارید!!
سلام برادر
بنده نظرات سیاسی شما رو قبول ندارم فقط چون احساس میکنم به دین و برادران جنگ ارادت داری میام نوشته هایت را میخونم
برادر بزرگترین خطری که نطام رو تهدید کرده الان رییس جمهوره و اگه تا آخر دوره احمدی نژاد این نظام کن فیکون نشه بزرگترین خطر از سر جمهوری اسلامی گذشته (بزرگتر از خطر آمریکا)
این فرد شخصی است که اگه قرار باشه سرش رو بکنند زیر آب همه رو با خودش میکشه زیر آب
آقای حسین
ببخشیدا بدجوری در اشتباهید. یکی مثل خاتمی اومد و رفت ولی مملکتمون کن فیکون نشد. اگر قرار بر کن فیکون شدن بود، دو تا ۸ سال قبلی، می شد!!
ضمنا اگر به دین ارادت دارید، یادتون باشه که این مملکت، تحت حمایت امام زمانه. با رهبری نائب امام زمان، نه تنها کن فیکون نخواهیم شد، بلکه روز به روز بر اقتدارمون افزوده خواهد شد.
داداش حسین و سید عزیز مخلصیم
دوستون دارم
در مورد این نوشته نظری ندارم فقط خواستم با اجازه صاحب خونه از سلاله ۹ دی تشکر کنم/
جناب سلاله ۹ دی
کامنتتون درباره باران خیلی زیبا و بجا بود و دلمان را لرزاند.
موفق باشید
از بعضی ها به سید احمد؛
سید احمد، اینقدر شما و داداش برای ما عزیزید که نقطه چین شدن رو هم برای خودمون افتخار و امتیاز می دونیم. به قول مجنون عاشق که می گه؛ اگر با دیگرانش بود میلی، چرا متن مرا نقطه چین کرد حسین!
سلام….
خدا قوت….
یه سوال آقا سید این روستای گرمه کجا هست؟
یه پیشنهاد: حسین آقا یعنی داداش حسین اگه براتون مقدوره یه پست هم مخصوص وبلاگ بذارین! البته اگر مقدور است….
یا علی……
شاید اندازه ۳ هزار میلیارد کلمه!!؟والا تو کیهان و طن امروز چیز خاصی درباره دزدی ۳۰۰۰میلیارد تومنی کار نشد داداش نمیدونم چرا؟! شاید چون باید سر را بالا گرفت و به آسمان خیره شد و سوت زد
دوستان محترم!
تا دقایقی دیگر قطعه ۲۶ با یک متن بارانی/ شهری به روز می شود…
ابوالفضل عزیز؛
“گرمه” روستائی زیبا، با قدمت فراوان است که در شمال شرقی استان اصفهان قرار دارد!
سلام
ما درد دین داریم که سیاسی شده ایم و لا غیر ، از قدیم هم گفتند سیاست پدر و مادر ندارد ، حرفهای سیاسیون و سایت ها و روزنامه ها اگر حتی تلخ هم باشد تا وقتی به منظور حمایت از حکومت اسلام و ولایت است شیرین میزند ، البته این قاعده شروط دیگری هم دارد/ در کل حرف آن خانم فرهنگی درست اما باید بدانیم که اگر مردم خالی الذهن باشند نسبت به دردهای جامعه و انحرافات ،نمیتوان در مواقع سرنوشت ساز در مدت کوتاهی به آنها آگاهی داد و آنها را قانع کرد/
ما درد دین داریم که سیاسی شده ایم و در این راه کم شهید نداده ایم
زنده باد یاد و خاطره شهید مدرس
علی مطهری آخرش آرزو به دل می مونه، نه؟
کمبود محبت داره فکر کنم.
صندلی مجلس اونقدر گرم و نرم هست که کسی ازش دل نکنه، والا!!
سلام…
بارپروردگارا ما را در دنیا آن جوری که اهل بیت می خواهند قرار بده…
به برکت ۳ صلوات بر محمد وآل محمد
جناب مروی!
با تشکر و البته آن جمله همان طور که نوشته بودم، یکی از جملات همین قطعه مقدس است.
کتاب قطعه ۲۶ صفحه ۵۶۶/ متن سلام مورچه های “سمفونی مورچه ها”
بد هم نمی گفته این خانوم ولی به نظرم همینجوریش هم رسانه ها خیلی از مشکلات جامعه رو پوشش نمیدن چه برسه به این که بخوان سفیدنمایی هم بکنن . شاید این خانوم زیادی دلش خوش بوده !