نمی دانم این نقد به جمهوری اسلامی، به ویژه رسانه ملی، ایضا سایر رسانه ها، حتی وبلاگ من و شمای بچه حزب اللهی وارد است یا نه، اما نظام، مجرم هم نباشد، لااقل از نظر بعضی ها و با نیت های مختلف و بعضا مخالف، متهم است به استفاده ابزاری از جماعتی که بدحجاب می خواندش و با «گشت ارشاد» می گیردش! یعنی همه ما تقریبا متهمیم؛ ایام انتخابات، رای دادن این افراد را دال بر تنوع افکار و تعاطی سلایق و نشانه جذب حداکثری حساب می کنیم، در رسانه مان خیلی واضح، نشان شان می دهیم، گفت و گوی شان را بی هیچ سانسور تصویری، پخش می کنیم، به شکل کاملا تابلو؛ ذوق مرگ شده هم پخش می کنیم، لیکن آب انتخابات که از آسیاب افتاد، با گشت ارشاد استقبال می کنیم از ایشان! سخن اینجاست؛ اگر بدحجابی، آنقدر بد است که گشت ارشاد را لازم می کند، پس تبلیغ بدحجابی، حتی موقع رای دادن به انتخابات همین نظام، گیرم حتی هنگام جان دادن برای جمهوری اسلامی، چه ضرورتی دارد؟! و اگر بدحجابی، مثل همین ایام انتخابات، آنقدر امر مذمومی نیست و حکایت شتر دیدی، ندیدی است، آیا بهتر نیست گشت ارشاد بالکل جمع شود؟! با طرح این ۲ پرسش، می خواهم سئوالات دیگر خودم را ذیل همین بحث، ادامه دهم. در این متن، نه قصد صدور حکم دارم، نه نیتی برای تضعیف حماسه ملی ۱۲ اسفند که ما خود در شمار حماسه خوانانیم. این نوشته فقط در حکم «طرح مسئله» است و البته کتمان نمی کنم در بطن خود، دغدغه حجاب دارد و ایضا نقد نگاه غیر فرهنگی، شل و ول، رها، بی بند و بار، ناراست و نادرست حکومت و دولت به معضل بدحجابی.
۱: آیا می توان از گشت ارشاد و ترویج البته شاید ناخواسته بدحجابی به بهانه امر مقدس انتخابات، هم زمان با هم دفاع کرد؟!
۲: آیا این ۲ مقوله با هم قابل جمع اند یا غیر قابل جمع؟!
۳: آیا طرح این سئوالات، در مقطع کنونی، تضعیف حماسه ملی یوم الله ۱۲ اسفند است؟!
۴: آیا می توان به بهانه امر مقدسی مثل انتخابات، واجبی چون حجاب را برای مدتی بی خیال شد؟!
۵: معنی روشن اوجب واجبات بودن حفظ نظام، دقیقا یعنی چه؟!
۶: آیا نشان دادن یک بدحجاب در حین شرکت در انتخابات، ترویج خواسته یا ناخواسته بدحجابی محسوب می شود یا نه؟!
۷: آیا نشان دادن یک بدحجاب در حین شرکت در انتخابات، بهترین تبلیغ برای بدحجابی حساب می شود یا نه؟!
۸: آیا همین مسئله برای بانوانی که با حجاب کامل، -نه لزوما حجاب برتر- در انتخابات شرکت می کنند، در حکم تبلیغ حجاب است یا نه؟!
۹: در صورت مثبت بودن جواب، کدام تبلیغ، موثرتر است در اینجا؟! بدحجابی یا حجاب؟!
۱۰: اصلا این مسئله به مقوله تبلیغ، ربط دارد یا خیر؟!
۱۱: آیا گیر دادن به بدحجابی از نوع گشت ارشادی، در وقت خودش لازم، و تبلیغ اینکه در انتخابات جمهوری اسلامی، حتی بدحجاب هم می آید و رای می دهد، در وقت مقتضی؛ هر ۲ اقدامی درست است؟!
۱۲: چرا هر ۲ کار با هم درست است؟! چرا هر ۲ کار با هم درست نیست؟!
۱۳: آیا رای دادن افراد بدحجاب، مصداق جذب حداکثری است و برایش باید خیلی خوشحال بود؟!
۱۴: آیا رای دادن افراد بدحجاب، حتی اظهار علاقه شان به جان نثاری در راه رهبر، امری غیر عادی است؟!
۱۵: اگر غیر عادی و خیلی مهم است، درجه مسرت ما از این فتح الفتوح چقدر باید باشد؟! آیا حق خرکیفی برای ما محفوظ است؟!
۱۶: چرا بعضی از ما فکر می کنیم تصویر رای دادن افراد بدحجاب، مشتش محکم تر بر دهان دشمن فرود می آید، تا تصاویر دیگر؟!
۱۷: آیا پیروزی جمهوری اسلامی، یکی هم در کشاندن افراد بدحجاب، پای صندوق آراست، یا این مهم، اصلا ربطی به مبحث پیروزی و شکست ندارد و امری بدیهی است؟!
۱۸: چرا و با کدام دلیل، بعضی از ما، از رای دادن افراد بی حجاب در انتخابات، بیشتر خوشحال می شویم، تا رای دادن مادر ۴ شهید؟!
۱۹: دلیل علاقه ما به استفاده مکرر از تصاویری که مع الاسف ۲ فردای دیگر، با گشت ارشاد می گیریم شان، و شیطان پرست و غرب زده و عامل برهنگی فرهنگی و حتی مخالف با راه رهبر، معرفی شان می کنیم، چیست؟!
۲۰: این افراد، عاقبت از نظر ما، جان نثار جمهوری اسلامی اند یا عامل نظام سلطه؟! یا هر ۲؟!
۲۱: آیا روزی که به ساز ما می رقصند، خوب، و دگر روز، محکوم اند؟!
۲۲: آیا مشکل، کمی تا قسمتی از ناساز بودن، سیاسی بودن، و غیر فرهنگی بودن ساز فرهنگی ما نشات نمی گیرد؟!
۲۳: آیا پیروزی بزرگ تر جمهوری اسلامی، نمی تواند آنجا باشد که به دنیا بگوید؛ معضل بدحجابی را حل کرده ام؟! به جای آنکه علی الدوام در بوق کند رای دادن افراد بدحجاب را؟!
۲۴: میان جمهوری اسلامی و حکومت لائیک ترکیه در همین بحث حجاب، منهای شعار، چه تشابهات و تفاوت هایی دیده می شود؟!
۲۵: این نقاط اشتراک و افتراق در چیست؟!
۲۶: جمهوری اسلامی به عنوان اوجب واجبات، قرار است بماند که چه بشود؟!
۲۷: بر فرض که نگاه رسانه های ما به مقوله رای دادن افراد بدحجاب، ترویج بدحجابی محسوب شود، آیا انتخاباتی حتی با مشارکت ۱۲۰ درصدی(!) نزد خدا چقدر و تا کجا ماجور است، اگر که نقض حکم مسلم خدا در همین انتخابات، مرتب ترویج شود؟!
۲۸: چرا هنگام آپ کردن تصاویر افراد بدحجاب هنگام رای دادن، حتی رسانه های متعهد، می گردند و آن بدحجاب زیباتر و البته با آرایش بیشتر را پیدا می کنند؟!
۲۹: چرا گشت ارشاد دقیقا به همین افراد در خیابان گیر می دهد؟!
۳۰: فرض کنیم اگر در مساجد و مدارس حوزه رای گیری، روی دیوار بزنند که «خواهرم! لطفا حجابت را رعایت کن»، آیا این کار، مصداق بارز امل بودن است؟!
۳۱: آیا فرد بدحجاب، با دیدن این پیام روی دیوار، قهر می کند و دیگر، رای نمی دهد؟!
۳۲: آیا لااقل به صداقت جمهوری اسلامی، -اگر نه کارنابلدی اش!- در امر ترویج حجاب، پی نمی برد؟!
۳۳: اگر مثلا خواهران فعال در امر انتخابات، هنگام اخذ رای افراد بدحجاب، بدحجابی را نهی از منکر کنند، تاثیر این نهی از منکر، بیشتر است یا گشت ارشاد فردای خیابان؟!
۳۴: آیا اصلا چنین نهی از منکری، مصلحت هست؟! یا اینکه درست و به جا و به موقع نیست؟!
۳۵: آیا پذیرش، بلکه استقبال تا حد خرکیفی از رای دادن افراد بدحجاب، به مرور زمان، تبدیل به پذیرش بدحجابی به عنوان یک «هنجار طبیعی» نمی شود؟! و ناخواسته باعث ریشه دار شدن، بلکه نهادینه شدن بدحجابی نمی شود؟!
۳۶: آیا جمهوری اسلامی به بهانه حفظ خودش یا حتی افزایش میزان مشارکت در انتخابات، می تواند به گونه ای عمل کند که ناخواسته مروج نوع خاص و مضحکی از «عرفی گرایی حکومتی» شود؟!
۳۷: واکنش همین ۲ بدحجاب معروف و جوانی که روز رای گیری، کف دست شان را با پرچم ایران، نقاشی کرده بودند و عکس شان را به جز قطعه ۲۶ و کیهان و یالثارات، همه و همه، حتی توی بچه حزب اللهی هم کار کردی، فردا که نظام مقدس ما می رود و با گشت ارشاد، با ایشان برخورد می کند، به جمهوری اسلامی چیست؟! واکنش شان به ما چیست؟!
۳۸: آیا حداقل همین ۲ نفر، دوره بعد هم می آیند رای بدهند؟!
۳۹: آیا ما داریم با بدحجابان بازی می کنیم، یا با بدحجابی مبارزه می کنیم؟!
۴۰: اگر جمهوری اسلامی یا لااقل بخشی از آن، قائل به مبارزه با بدحجابی نیست، آیا جمع کردن چیزی از جنس گشت ارشاد، عاقلانه تر به نظر نمی رسد؟! نمی گویم حجاب را آزاد کند، می گویم حداقل گشت ارشاد را جمع کند!! آیا جمع کردن گشت ارشاد، با این حال و روز، -تاکید می کنم با این حال و روز!- بهتر نیست؟!
۴۱: وقتی بدحجابی، وارد اداره ای دولتی، حتی حکومتی می شود و می بیند که روی دیوار از پذیرش افراد بدحجاب، عذر خواسته شده، اما عملا او را بیش از دیگران تحویل می گیرند، چه قضاوتی درباره تصمیم نظام در مواجهه با معضل بدحجابی می کند؟!
۴۲: اگر همین فرد نگاه کند و متوجه شود که حجاب خانم های مسئول در آن اداره، از حجاب خودش بدتر است، چه؟!
۴۳: فرض کنید املی، احمقی، حالا هر که! اصلا یکی در مایه های من، گیرم فردی از درون خودم! این پیشنهاد را بدهد که روز رای گیری، از رای دادن خانم های بدحجاب، جلوگیری شود و رای دادن منوط به رعایت حجاب گردد؛ آیا این «پیشنهاد بی شرمانه»، اما لااقل صادقانه، مثلا خیلی زشت تر از عدم صداقت رسانه های جمهوری اسلامی در حل معضل بدحجابی است؟! آیا در شرایطی که همه ما انگار فرزندان مطیعی، -در عرصه فرهنگ، نه سیاست!- برای دهکده جهانی مک لوهان شده ایم، صرف وجود چنین شخص املی، با چنین پیشنهادی غنیمت نیست؟! آیا همین که خواب خوش ما را آشفته کند، جدای از منطقی یا غیر منطقی بودن پیشنهادش، قابل احترام نیست؟! آیا این صدا، در گلو خفه نشود، بهتر نیست؟! آیا باشد و طعنه ها را بشنود، بهتر نیست؟! آیا در شرایطی که همه و همه، حتی بچه حزب اللهی ما هم روشنفکر شده و فرق بدحجاب زیبارو با بدحجاب احیانا زشت را هنگام آپ کردن سایت و وبلاگش متوجه می شود، وجود چند تا امل، ضرورت ندارد؟!
۴۴: آیا صداقت، اولین پیش فرض یک کار فرهنگی بلندمدت نیست؟!
۴۵: در صورت وجود شرط فوق الذکر، آیا دیگر، افراد بدحجاب، پای صندوق آرا حاضر نمی شوند؟! آیا افراد بدحجاب، از بی صداقتی و ۲ گانگی تصمیمات فرهنگی نظام، بیشتر ناراحت می شوند، یا زمانی که ببینند جمهوری اسلامی، حتی کوباندن مشت محکم بر دهان دشمن را، بهانه توجیه بدحجابی نمی کند؟! و در امر مبارزه با معضل بدحجابی، اخلاص دارد؟! آیا در صورت عمل به دومی، تکلیف افراد بدحجاب با معضل بدحجابی، یعنی با خودشان، روشن تر از پیش نمی شود؟!
۴۶: از حیث روان شناسانه، آیا خاطره خوش رای دادن، آمیخته با حجاب خوب، -ولو برای دقایقی!- سبب پیوند حجاب و مشارکت در یک امر ملی نمی شود؟!
۴۷: آیا تجمیع صداقت و کار فرهنگی، حتی با چاشنی زمختی قانون و اندکی سخت گیری، اما نه از نوع گشت ارشادی، بیش از مبارزه عجیب و غریب امروز با معضل بدحجابی، جواب نمی دهد؟!
۴۸: اگر از یک جامعه آماری بدحجاب، سئوال شود که از نظر شما، آیا جمهوری اسلامی، اراده ای بر مبارزه درست و واقعی با معضل بدحجابی دارد یا خیر، پاسخ شان چیست؟!
۴۹: اگر روزی، اغلب بانوان شرکت کننده در انتخابات جمهوری اسلامی را خانم های بدحجاب تشکیل دهد، این بیانگر پیروزی جمهوری اسلامی است، یا شکست نظام، لااقل در بحث حجاب؟!
۵۰: انتخابات، چقدر مگر از حجاب مهمتر است؟! آزادی بیان چقدر مگر از حجاب، مهمتر است؟! حقوق بشر، حتی رای بشر، چقدر مگر از حجاب مهمتر است؟!
¤¤¤ ¤¤¤ ¤¤¤
بگذارید این همه سئوال را با پرسش های پیوسته دیگری تمام کنم و تاکید کنم که این نوشته را «طرح مسئله» بدانید و زیاد در پی نظر نگارنده با سوء استفاده از چینش سئوالات نباشید. جمهوری اسلامی با انتخابات ۶۵ درصدی، حتی ۱۲۰ درصدی(!) بیشتر می تواند بر دهان آقای اوباما مشت بکوبد، یا با حجاب صد در صدی؟! آیا جمعه، حکم صریح و البته صحیح خداوند، به نفع کوباندن مشت محکم بر دهان استکبار، تعطیل نبود؟! بود یا نبود؟! آیا فلان بدحجاب، برای آنکه جذب حداکثری رسانه های ما، بیشتر بر دهان استکبار آوار شود، بهتر نبود کلا کشف حجاب می کرد موقع رای دادن؟! آیا میان «گفتار/ گفتمان» جمهوری اسلامی، با «رفتار/ کارکرد» نظام در امر مبارزه با بدحجابی، تناسبی دیده می شود؟! آیا متاسفانه تضاد دیده نمی شود؟! آیا رفتار نظام، بی آنکه خود بخواهد، ترویج قطعی بدحجابی نیست؟! آیا سی و چند سال پس از استقرار نظام جمهوری اسلامی، موضع گیری فلان پیرزن بدحجاب، علیه اسرائیل، چقدر باید مسرورمان کند؟! یعنی تا حد خرکیفی؟! یا باید کمی تا قسمتی هم ناراحت از جواب این سئوال اساسی باشیم که؛ آیا حجاب زنان ما در روز ۱۲ فروردین ۵۸ موقع رای دادن، بهتر بود یا حجاب زنان ما در روز ۱۲ اسفند ۹۰؟! آیا در زمینه ترویج حجاب و مبارزه صادقانه، کارشناسانه، البته محکم و اصولی و سفت و سخت و بی برو برگرد با بدحجابی، چه بذری کاشته ایم، که الان دنبال برداشت محصول «حجاب برتر» باشیم؟! بر فرض که بدحجابی، معضل اجتماعی، حتی گناه است؛ در این گناه، آیا همه بار معصیت، روی دوش افراد بدحجاب است؟! چقدر از تقصیر، گردن خود جمهوری اسلامی است؟! چند درصدش گردن رسانه های ما؟! نه عزیز! من فقط چند تایی سئوال پرسیدم. من فقط سئوال پرسیدم که انتخابات، چقدر از حجاب مهمتر است؟! چقدر و تا کجا؟!
اگر آقای هاشمی در انتخابات سال ۸۸ از خود چیزی جز «نامه سرگشاده» به جا نگذاشت، اظهار نظر ایشان بعد از رای دادن روز جمعه را می توان «ناله سرگشاده» نامید، آنجا که گفت: ان شاء الله نتیجه انتخابات، همان رایی باشد که ملت درون صندوق می اندازد! در این باره لازم است چند سئوال از آقای هاشمی بپرسیم.
۱: اگر آقای هاشمی به سلامت نتیجه انتخابات تا این حد تردید دارد، پس لزوم شرکت ایشان در چنین انتخاباتی چیست؟!
۲: آیا شرکت ایشان در انتخابات را نمی توان دال بر این گرفت که ناله سرگشاده، بیش از آنکه بیانگر نگرانی ایشان از سرنوشت رای مردم باشد، مصرف سیاسی، به معنای پیام دادن به ضد انقلاب خارج نشین داشته است؟!
۳: برای اینکه آقای هاشمی، دقیقا، بی کم و کاست و حتی بدون واسطه صندوق انتخابات، متوجه رای مردم شود، آیا چیزی واضح تر از اصلی ترین شعارهای یوم الله سراسری ۹ دی وجود دارد؟!
۴: فرض کنیم جمهوری اسلامی، یعنی همان نظامی که آقای هاشمی رئیس مجمع تشخیص مصلحت آن هستند و تا همین چند وقت پیش، تکیه بر صندلی ریاست مجلس خبرگان رهبری اش داده بودند، در رای مردم دست می برد، آیا شعارهای ۹ دی را نیز می توان تقلبی خواند؟! آنجا که فقط و فقط مردم بودند و نه خبری از وزارت کشور بود و نه خبری از شورای نگهبان؟!
۵: باز هم فرض کنیم، مردم همیشه در صحنه ما، که خود رای می دهند، و به دست معتمدینی از جنس خودشان، رای شان را می شمرند، بدون ملاحظه برخی چیزها، قصد می کردند رای و نظرشان درباره آقای هاشمی را حتی واضح تر از شعارهای ۹ دی، عملی کنند، در آن صورت نتیجه و برایند رای مردم چه می شد؟! گیرم اعتماد مردم به دستگاه قضایی نبود، گیرم اعتقاد مردم به تصمیمات از سر مصلحت سنجی بزرگان جمهوری اسلامی نبود، محصول این بی اعتمادی و بی اعتقادی چه می توانست باشد؟!
۶: این وسط قطعا اگر به جبر روزگار و مراعات پاره ای مسائل و بعضی مصالح، گاهی رای و نظر مردم مثلا در صدا و سیما، سانسور می شود، طرفه حکایت اینجاست که این تقلب، اتفاقا به نفع آقای هاشمی است! آیا رسانه ملی، می توانست همه شعارهای ۹ دی را از صدا و سیما پخش کند؟! آیا قوه قضائیه می تواند و ممکن است همان قضاوت مردم درباره آقای هاشمی و خاندان ایشان را بدون رعایت هیچ مصلحتی اجرا کند؟! پس تقلب و سانسوری اگر هست، حتما به نفع آقای هاشمی است! و آقای هاشمی باید مسرور باشد که مردم به خاطر اعتماد و اعتقادشان به نظام، گاهی نظر و شعار خود را فدای درک شرایط و اقتضائات می کنند، و الا باید از آقای هاشمی خواست که خیلی دربند رای واقعی مردم نباشد! این رای، خیلی خیلی خیلی به ضرر ایشان تمام می شود!
۷: آقای هاشمی باید پاسخ دهد چرا و با کدام رفتار و گفتار، تا این حد خودشان را جایزالنفرین توده های ملت کرده اند؟! این همه نقد و لعن و نفرین که دیگر ربطی به شمارش آرا توسط جمهوری اسلامی ندارد! آیا مردم در ۹ دی، شعارهای خود را درون صندوق انتخابات انداختند؟! آیا جمهوری اسلامی در گلوی مردم و حلقوم آحاد ملت هم ممکن است تقلب کند؟!
۸: آقای هاشمی باید پاسخ دهد که چرا تا دیروز، ما به ایشان می گفتیم که سرنوشت خودتان را با امثال آقای خاتمی گره نزنید، اما امروز، باید به سیدمحمد خاتمی بگوییم؛ لطف می کنی اگر سرنوشت خود را گره به زلف خاندان ضد رای نزنی؟!
۹: گذشته از همه این حرف ها، آقای هاشمی باید بگوید که «م. ه» کی برای محاکمه و مجازات به ایران برمی گردد؟! آیا مبارزه با تبعیض و مجازات آقازاده های آشوب گر، رای واقعی این مردم نیست؟! مگر آقای هاشمی دنبال دانستن رای حقیقی مردم نیست؟! اگر «م. ه» برای رتق و فتق امور دانشگاه آزاد، ماموریت از طرف آقای جاسبی داشت، باید گفت که این ماموریت، چندی است به اتمام رسیده است!!
۱۰: آقای هاشمی باید بگوید چه کرده با خود، که ۲ سال بعد از فتنه هشتاد و اشک، دیگر کسی به محصولات سرگشاده ایشان وقعی نمی نهد؟! در طول این ۲ سال، چه اتفاقی رخ داده که اگر منافقین به نامه سرگشاده، وقعی نهادند، اما دیگر کسی رد ناله سرگشاده را نمی گیرد؟! آیا نه فقط دوست، که حتی دشمن هم خلق و خوی ایشان را شناخته است؟! آیا نه فقط مومن، که حتی منافق هم می داند که از یک سوراخ سرگشاده، نباید، بیش از یک بار، گزیده شود؟!
۱۱: آقای هاشمی باید توضیح دهد که چرا اصلی ترین رمز و راز موفقیت هر نامزدی در هر انتخاباتی، اعلام برائت بیشتر و علنی تر از خاندان ضد رای است؟! ایشان باید بگوید که چرا از عمار و خودعماربین گرفته تا مردود و ساکت و کاسب و چه و چه، هر نامزدی دنبال نشان دادن فاصله بیشتر خود با خاندانی است که به شدت با «بحران محبوبیت» مواجه است؟! این همه بیانگر عمق کدامین فاجعه است؟!
¤¤¤ ¤¤¤ ¤¤¤
کاش می شد صدا و سیمای جمهوری اسلامی، دربیاورد آقای هاشمی را از نگرانی، و یک بار برای همیشه، اصلی ترین نظر، بلکه رای واقعی توده ها، را که از حلقوم مظلوم «باشگاه سراسری چهارشنبه» بیرون آمد، نشان دهد به ایشان! کاش می شد دستگاه محترم قضایی، به جای اجرای عدالت با تکیه بر عناصر حکمت و مصلحت و سنجش اقتضائات و رعایت احترامات، قضاوت مردم درباره آقای هاشمی را مبنای عدل قرار می داد، که ظاهرا آقای هاشمی، خود دنبال دانستن داوری و قضاوت و رای مردم اند. کاش مدعی العموم، یک بار برای همیشه، بی هیچ ملاحظه ای، مدعی عموم ملت می شد، تا آقای هاشمی بهتر و بیشتر از قبل، از رای این ملت با خبر شود! آری! جمهوری اسلامی، اهل تقلب، اهل سانسور نیست، اما هر جا که به اقتضای روزگار، بخشی از رای و نظر و داد و بی داد مردمش را پنهان کرده، اتفاقا تقلب کرده به نفع آقای هاشمی!! آقای هاشمی! شما یکی باید از همه بیشتر جمهوری اسلامی را دوست داشته باشید؛ این نظام اگر نبود، و اعتماد و اعتقاد این ملت، به مقام ولایت اگر نبود، معلوم نبود رای مردم، چه می کرد با خاندان اشراف. اصلا معلوم نبود! راستی آقای هاشمی! می دانی یکی از افراد اهل تقلب در جمهوری اسلامی کیست؟! همین سردبیر روزنامه وطن امروز که تا به حال اجازه نداده یکی از اصلی ترین شعارهای یوم الله ۹ دی را که علیه شما نواخته شد، در این روزنامه بنویسم. شعار این بود: «ایران که باغ پسته بابات نیست، مملکت علی که بی صاحاب نیست».
وطن امروز/ ۱۴ اسفند ۱۳۹۰
صف رای. عاشق این صفم. حتی عاشق طولانی بودنش! هر چه طولانی تر، بهتر! گاهی بیشتر از چند ساعت انتظار! عاشقشم! عاشق ندیدن اول و آخر صف! عاشق آنها که رای شان را داده اند! عاشق آنها که هنوز توی نوبت اند! عاشق نفر جلویی! عاشق نفر پشتی! عاشق برگه بزرگی که به ترتیب حروف الفبا، اسامی نامزدها را رویش نوشته اند! عاشق عروس و دامادی که قبل از عقد، می آیند و رای می دهند! عاشق مردمی که نوبت شان را به ایشان می دهند!! و من دوست دارم نوبت خودم را بدهم به پیرمردی که صفحه شلوغ پلوغ انتخابات شناسنامه درب و داغانش، «سمفونی مُهر» است و «تجلی مِهر»، عینکش، اما ته استکانی! و کافی است شناسنامه اش را فقط یک ورق بزنی، تا در نیم تای پایین هر ۲ صفحه پیش رو، برسی به این همه اسم: زهرا و رضا و مرتضی و علی و رقیه و سکینه و نجمه و عباس و زینب خانم ته تغاری! البته خدا رحمت کند دوشیزه رباب ایرانی را که ۴ سال پیش، رفت پیش خدا. بگذار بشمرم بچه های پیرمرد را؛ یک دو سه… ۹ تا! ماشاءالله به تو پیرمرد! با ۵ دختر و ۴ پسر که ۲ تای شان البته به کاروان شهدا پیوستند. دهه ۶۰ که دشمن آمده بود مثلا ۳ روزه فتح کند تهران را! از آن ۳ روز کذایی، ۳۰ سال گذشته است، اما «آرم الله» همچنان روی پرچم ۳ رنگ ما، روی شناسنامه ملت ما، خوش می درخشد.
¤¤¤
صف رای. عاشق این صفم. این تنها صفی است که دوست دارم حالا حالاها نوبتم نرسد! گاهی تقلب می کنم و یواشکی، یکی دو نفر می آیم عقب تر!! گاهی نوبتم را می دهم به آن جوان «رای اولی» که عجله دارد هر چه زودتر، انگشت اشاره اش را ببرد جلوی لنز دوربین عکاس، تا با زبان بی زبانی به دشمن بگوید؛ «این هم از امروز!» دوست دارم با دستمال کاغذی، پاک نکنم جای مهر را از روی انگشتم! حالا حالاها دوست دارم بماند! دوست دارم این انگشت را نشان بدهم به آقای اوباما! و فرو کنم در چشم نظام سلطه! دوست دارم عصبانی کنم دشمن را! کرم این کارم! لذت می برم از این حرکت! دوست دارم انگشتم را به خبرنگاران خارجی، با آن موهای بورشان نشان دهم و دعوت کنم سران کشورهای شان را به دموکراسی! دوست دارم رجز بخوانم برای دشمن و بگویم: هنوز تمام نشده آن ۳ روز؟!
¤¤¤
صف رای. عاشق این صفم. عاشق صندوق رای. عاشق ملت شناسنامه به دست. عاشق خاطرات تلخ و شیرین انتخابات. عاشق آن جوان که دوم خرداد ۷۶، خودش به یکی دیگر رای داد، اما برای آن پیرمرد که سواد خواندن و نوشتن نداشت و از جوان خواست، نام آن دیگری را روی برگه اش بنویسد، تقلب نکرد و رعایت کرد در امانت و همان را نوشت که پیرمرد می خواست. به به! دم این مردم گرم! بوسیدنی است دست شان! بوسیدنی است رای شان! بوسیدنی است انگشت اشاره شان! ما همه شورای نگهبانیم! ما همه وزارت کشوریم! ما مجلسیم! ما دولتیم! ما نظامیم! ما حکومتی هستیم!
¤¤¤
صف رای. عاشق این صفم. دوست دارم زود بروم، اما دیر برگردم! نفس کشیدن توی این صف را دوست دارم. صف ملت ایران را دوست دارم. عشق می کنم وقتی تمدید می شود زمان رای گیری! عشق می کنم وقتی زیاد می شود حجم کار اصحاب انتخابات! عشق می کنم که با همه پیش بینی ها، همیشه کم می آید تعرفه در حوزه رای گیری و زود باید بروند و از جای دیگر بیاورند! عشق می کنم این ملت، همیشه از دوربین رسانه ملی، جلوترند! عشق می کنم این ملت، «تیتر یک» دنیای «بیداری اسلامی» است.
¤¤¤
صف رای. عاشق این صفم. عاشق نفرات جلویی، که البته هنوز خیلی مانده تا نوبت شان شود! عاشق نفرات عقبی! عاشق سرباز نیروی انتظامی! که دستش اسلحه پدرم است! عاشق میز و صندلی ساده رای گیرندگان! عاشق قلب نازنین رای دهندگان! عاشق صندوق رای! عاشق صندوق رای جماران! عاشق خمینی! عاشق صندوق رای خانه ام؛ بیت رهبری! عاشق زیلوهای آشنا! عاشق خامنه ای! عاشق چفیه! عاشق جبهه! عاشق جزیره مجنون! عاشق همت و باکری و علیرضا و پری خانم نقاشی آرمیتا! عاشق متن خوانی فرزند رشید شهید قشقایی، پیش «آقا». عاشق آن شهید گمنام که هنوز برنگشته پیکرش، اما مادرش همچنان توی صف ایستاده است تا همچین محکم سیلی بزند توی دهان دشمن! عاشق حاج احمد که نمی دانم الان کجای هستی است! عاشق پادگان دوکوهه، که خودش صندوقی بود پر از خون شهدای گردان یاسر و عمار و مالک! عاشق اتوبوس راهیان نور! عاشق سوت قطار! عاشق خنده های حاج حسین خرازی، در شرق ابوالخصیب! با آن آستین خالی اش! عاشق لهجه تهرانی دستواره ها! عاشق لهجه شمالی حسین املاکی! عاشق گیلکی و مازنی و ترک و بلوچ و لر و فارس و عاشق بچه محل های امام رضای رئوف! عاشق بهمن شیر! عاشق اسفند! عاشق اسپند! عاشق جمعه های انتخابات!
¤¤¤
صف رای. عاشق این صفم. بزرگ شده این صفم! انتهای این صف، آزادگی است، ابتدایش عشق، وسطش بصیرت، همه جایش ملت! ملتی که حتی تا دم رای دادن، بحث می کنند با هم! که به کی باید رای داد؟! بحث های طولانی، اما نه طولانی تر از صف طولانی شان!! بحث های سیاسی، اما نه سیاستمدارانه تر از وحدت شان!! عاشق بحث کردن این ملت سیاسی ام! بحث های داغ، اما نه داغ تر از سنگ نان سنگکی که برشته شده و یک طرفش کنجدی است و توی همان صف، تعارف می کنند به هم! که رفیق! بزن روشن شی…
¤¤¤
صف رای. عاشق این صفم. عاشق اختلاط بنی آدم! عاشق سعدی و حافظ و شاعر حماسه سرا! جمعه، اولین روز بهار است. بذر رای ما در دل صندوق، پر از میوه خواهد کرد بهارستان را. در جمهوری اسلامی، مجلس روی انگشت رای ما می چرخد. عاشق ۳۰۰ هزار شهید این نظامم! عاشق پیرمردی با عینک ته استکانی! که در لیوان یک بار مصرف، هرگز چای نخورده! فقط از این کمر باریک ها!! آنهم لب طلایی!! که خدابیامرز رباب خانم، دارچینی اش می کرد…
¤¤¤ ¤¤¤ ¤¤¤
به به! از همین الان مزه رای مردم، پیچیده در فضا. چو نیلوفر، عاشقانه، می پیچیم به پای ۱۲ اسفند.
کیهان/ ۹ اسفند ۱۳۹۰
چند روز پیش رئیس قوه مجریه، ضمن سرودن این بیت که؛ «ما از تبار رستم و فرهاد و آرشیم، وندر شرار فتنه آخر، سیاوشیم»، آنقدر مبالغه کرد در وصف شاعر محبوب و محجوب همه ما ایرانی ها؛ حکیم ابالقاسم فردوسی، که بی حد و حساب بود! جناب دکتر احمدی نژاد البته مختار است خودشان را از تبار رستم، فرهاد، آرش، سیاوش یا هر قهرمان تخیلی و احیانا واقعی عصر کهن بدانند و بخوانند، اما گذشته از این اشعار، آنچه احمدی نژاد را بر سر زبان ها انداخت و از گمنامی درآورد و به کرسی ریاست و صدارت نشاند، هیچ نبود الا اینکه جمعی از اصول گرایان، با انتخاب ایشان به عنوان شهردار تهران، زمینه ریاست شان بر قوه مجریه را فراهم کردند. حالا اینکه آقای دکتر، خودشان را، نه از تبار «اصول گرایی» می داند، نه از تبار «سوم تیر» و نه حتی از تبار «رای مردم»، محل بحث ما نیست، که مدت هاست عادت کرده ایم نمک نداشته باشد کف دست مان! و ایضا رای مان!! در چند نکته، اشاره می کنم به آنچه که محل بحث ماست.
۱: از جمله دلایلی که باعث شد مردم از اصلاح طلبان و رئیس جمهور برآمده از جریان اصلاحات، دلسرد شوند، یکی هم این بود که مردم، زندگی خودشان را در مشکلات عدیده معیشتی(حالا یکی کمتر و یکی بیشتر) و معضلاتی از قبیل گرانی و بیکاری و خرج تحصیل جوانان و چه و چه، مشغول می دیدند، اما در عین حال می دیدند که رئیس جمهور وقت، عمده وقتش را صرف سخنان فیلسوفانه می کند و پشت بند هم نظریه ارائه می دهد. آن روزها آقای خاتمی، ذیل عناوینی چون «گفت و گوی تمدن ها»، «سهله و سمحه»، «تنش زدایی»، «زنده باد مخالف من»، «دین نباید مانع آزادی انسان ها شود» و «عده ای به اسم دین، جوانان را محدود کرده اند» و از این مقولات، تقریبا اندازه دهها کتاب، حرف زدند! گویی، مردم، نه برای قوه مجریه، رئیس، بلکه برای محافل روشنفکری، فیلسوف انتخاب کرده اند!
۲: صرف نظر از اینکه سخنان آقای خاتمی، درست بود یا نه(که صدالبته بسیار مخدوش و قابل نقد و متاسفانه آلوده به نفاق بود!) بحث اصلی آنجا بود که این سخنان، اصولا و اساسا چه ربطی دارد به وظایف رئیس قوه مجریه؟! خاتمی اما آنقدر حرف می زد که بعضی دوم خردادی ها به ایشان لقب «رئیس قوه حرفیه» دادند!! و حتی کارنابلدی خاتمی را قیاس با بی عرضگی شاه سلطان حسین کردند!(عجبا که این دومی، بعضی اصولگرایان را به صرافت این تنبه انداخت که خرده بگیرند به بعضی اصلاح طلبان و از ایشان بخواهند احترام رئیس جمهور را نگه دارند!!) نگارنده آن روزها در یکی از جراید، خطاب به آقای خاتمی نوشتم: آیا شما مشکلات مردم را تمام و کمال، یا حتی، به اختصار، حل کرده اید، که این چنین برای نظریه پردازی در فلان همایش و بهمان نمایش، وقت می گذارید؟! این وقت، آیا برای دل خودتان است، یا وقت آحاد ملت؟!
۳: در این کشور، برای رئیس جمهور آنقدر کار هست، که اگر شبانه روز رئیس قوه مجریه، به جای ۲۴ ساعت، فرضا ۱۰۰ ساعت هم باشد، باز هم چیزی که زیاد است، کار بر زمین مانده است. حال باید گفت: وای از آقای خاتمی که بنا به اعتراف جناب ابطحی، بیشتر وقت شان به تماشای فیلم سینمایی، فوتبال خارجی، مباحث روشنفکری و خواندن کتاب و روزنامه می گذشت!!
۴: وقتی «رئیس قوه مجریه» تبدیل به «رئیس قوه حرفیه» می شود، از آنجا که با یک دست نمی توان چند هندوانه برداشت، هم به کار اصلی شان آسیب می زند، هم به نظریه پردازی شان!! یعنی به شدت قابل نقد و انحرافی می شود نظرات آن رئیس جمهوری که حرفش بر عملش غالب می شود. به عنوان مثال، در همان سالها که آقای خاتمی دم از «گفت و گوی تمدن ها» می زد و ملت را از شعار «مرگ بر آمریکا» پرهیز می داد، تا مثلا رابطه غرب با ما بهبود یابد و شیطان بزرگ از خر شیطان پایین بیاید، شرق و غرب کشور ما آبستن ۲ جنگ خانمان برانداز، علیه ۲ ملت افغانستان و عراق شد!! آمریکا اما در جواب وادادن های متوالی دولت اصلاحات و شخص خاتمی، به این ۲ جنگ اکتفا نکرد و ایران را عضوی از کشورهای محور شرارت خواند!! تا خاتمی و دار و دسته اش متوجه ۲ نکته شوند؛ اولا: قوه مجریه، همان به که حوزه کارش، به جای «حرافی»، «حمالی» باشد و ثانیا: قوه مجریه، به ویژه رئیس آن، وقتی زیاد حرف می زند، نظریه هایش غلط، انحرافی و نادرست از کار در می آید.
۵: از دیروز کوچ کنیم به امروز و مرور کنیم با دقت، توصیف عجیب و غریب رئیس قوه مجریه را از شاعر حماسه سرا. آنجا که احمدی نژاد می گوید: «این را با ایمان و قاطعیت می گویم که اگر فردوسی نبود، نه تنها امروز نامی از ایران و فرهنگ ایرانی نبود، بلکه خبری از حقیقت انسانیت و توحید و عدالت در جهان هم نبود»!!! قبل از ادامه این بند، باید اشاره کنم؛ بنا به دلایلی که برای خودم محترم است لابد، فردوسی را بسی بیشتر از سعدی و حافظ دوست می دارم. بیراه نیست اگر بگوییم زبان فارسی، شُکر و شکرش را مدیون شاهنامه فردوسی است که بسی رنج برد تا دست ما خالی از این گنج نباشد. جز این، البته باز هم دلیل دارم برای دوست داشتن حداکثری فردوسی. چه آن زمان که پدربزرگ، برای ما اشعار شاهنامه می خواند و قصه هایش را تعریف می کرد و نام فردوسی را در دل ما جاودان می کرد. چه آن زمان که بزرگ شدم و دیدم، فردوسی، در مدح پیامبر و وصی پیامبر، یعنی ابوتراب، آنقدر سنگ تمام گذاشته، که بسیاری مورخین، معتقدند فردوسی حتما شیعه بود، هر چند که در وصف خلفا هم، به جبر روزگار، اشعاری سروده بود. از اینها گذشته، نحوه تعامل فردوسی با دربار سلطان محمود غزنوی، آنقدر بود که شاعر حماسه سرای ما، هرگز «شاعر دربار» نبود. چه می گویم، که توسط دسیسه همین دربار کشته شد! این هم که عده ای می گویند؛ «فردوسی، شاهنامه را به سفارش دربار سلطان محمود سرود»، از آن دروغ های شاخدار تاریخ است! که اصلا شاهنامه و سرایشش تمام شده بود که سلطان محمود، بر تخت صدارت نشست! سلطان محمود اما از آنجا که به شکل افراطی، متعصب بر اهل سنت بود، بارها و بارها آزار می داد حماسه سرای محب اهل بیت را و مدام زندانی اش می کرد. از اینها گذشته، مظلومیت فردوسی در عصر حیاتش، فقط منوط به دربار نبود، بلکه مردم آن روزگار هم، هرگز قدرش را ندانستند و حتی در زندان، طعنه به ریشه و ریشش می زدند و مسخره اش می کردند. گفت: «باید بکشد مزه تنهایی را، مردی که ز عصر خود فراتر باشد».
۶: خواننده این سطور هم الان باید نظر نه چندان مهم مرا نسبت به فردوسی حکیم دانسته باشد، اما جناب رئیس قوه مجریه، در وصف فردوسی، عباراتی به کار بردند که قطعا نادرست و انحرافی است. اینکه بگوییم؛ «اگر فردوسی نبود، خبری از حقیقت انسانیت و توحید و عدالت نبود»، نشان می دهد رئیس جمهور امروز هم مثل رئیس جمهور دیروز، مع الاسف، چندی است وارد فضایی شده اند که اندک سنخیتی با تکالیف کاری شان و البته حوزه تخصصی شان ندارد. یک بار دیگر دقت کنید در بزرگی این عناوین؛ «حقیقت انسانیت و توحید و عدالت»، تا متوجه شوید جایگزین شدن حرف به جای عمل، چه ها که نمی کند با نظریات آدمی!! به قول ظریف دوست نکته سنجی؛ آنچه رئیس قوه مجریه در وصف فردوسی گفت، در مدح بعضی از اولیای و انبیای دین هم شاید نتوانیم به این شدت و حدت بگوییم!! حالیا! حقیقت انسانیت و توحید و عدالت، از نظر خود فردوسی، فقط و فقط، خلاصه در «محمد» و «علی» می شود. آنجا که سرود: «به گفتار پیغمبرت راه جوی، دل از تیرگی ها، بدین آب شوی؛ چه گفت آن خداوند تنزیل و وحی، خداوند امر و خداوند نهی؛ که من شهر علمم، علی ام در ست، درست این سخن قول پیغمبر است؛ گواهی دهم کاین سخن ها ز اوست، تو گویی دو گوشم پرآواز اوست؛ علی را چنین گفت و دیگر همین، کزیشان قوی شد به هر گونه دین؛ نبی آفتاب و صحابان چو ماه، به هم بسته یکدگر، راست راه؛ منم بنده اهل بیت نبی، ستاینده خاک و پای وصی؛ حکیم این جهان را چو دریا نهاد، برانگیخته موج ازو تندباد؛ چو هفتاد کشتی برو ساخته، همه بادبان ها برافراخته؛ یکی پهن کشتی بسان عروس، بیاراسته همچو چشم خروس؛ محمد بدو اندرون با علی، همان اهل بیت نبی و ولی؛ خردمند کز دور دریا بدید، کرانه نه پیدا و بن ناپدید؛ بدانست کو موج خواهد زدن، کس از غرق، بیرون نخواهد شدن؛ به دل گفت اگر با نبی و وصی، شوم غرقه دارم، دو یار وفی؛ همانا که باشد مرا دستگیر، خداوند تاج و لوا و سریر؛ خداوند جوی می و انگبین، همان چشمه شیر و ماء معین؛ اگر چشم داری به دیگر سرای، به نزد نبی و علی گیر جای؛ گرت زین بد آید، گناه من است، چنین است و این، دین و راه من است؛ برین زادم و هم برین بگذرم، چنان دان که خاک پی حیدرم؛ دلت گر به راه خطا مایل است، ترا دشمن اندر جهان، خود دل است؛ نباشد جز از بی پدر دشمنش، که یزدان به آتش بسوزد تنش؛ هر آنکس که در جانش، بغض علی است، ازو زارتر در جهان زار کیست».
جوان/ ۷ اسفند ۱۳۹۰
بسم الله…
“فقط جای آفتاب خالی است. درآمده، اما ابرها جلویش را گرفته اند. نیست و هست. هست و نیست. امان از تردید. از این بی خورشیدی، دلم گرفته. شاید آسمان در عوض من دارد گریه می کند. شاید هم در عوض تو. باران، مسافر آسمان است. همسایه خدا. اشک بهشت. شاید هم ولیعهد عشق. گمانم خبر داشته باشد از خورشید.”
به به… به به…
“«اللهم ارنی الطلعه الرشیده».”
بسیار دلنشین بود، لطیف بود.
الان اینجا هم باران با شدت زیادی در حال باریدن است!
” از تو بارش، از من نیایش. بیا با هم «عهد» ببندیم؛ به امید تبسم خورشید، ترنم از تو، توسل از من.”
تا رنگین کمان درنیامده، و تا بیش از این دیر نشده،…
ای عاشقانه ترین سلام پاییز!…
سلام بر حسین*…
سلام
از تو بارش از من نیایش….
حاجاتتون روا و التماس دعا
سلام و خدا قوت.
مثل بارون لطبف بود این پست. عکسها هم همینطور.
پایانش، زیبائیشو چند برابر کرده. “از تو بارش، از من نیایش.”
آسمانش را گرفته تنگ در آغوش …
ابر با آن پوستین سرد نمناکش…
باغ بی برگی…
روز و شب تنهاست
با سکوت پاک غمناکش
ساز او باران… سرودش باد…
جامه اش شولای عریانی است
باغ بی برگی که می گوید که زیبا نیست؟…
جاودان بر اسب یال افشان زردش می چمد در آن…
پادشاه فصل ها… پاییز.
شاعر: مهدی اخوان ثالث
چقدر زیبا و با احساس.
الله جمیل…
باران که می بارد تو در راهی… از دشت شب تا باغ بیداری
از عطر عشق و آشتی لبریز… با ابر و آب و آسمان جاری
بسم رب الفاطمه(س)
۷۰* امام صادق علیه السلام:
سه وقت است که دعا در آن اوقات مستجاب است:
بعد از نماز واجب
به هنگام بارش باران
و هنگام پدیدار شدن نشانه اى از اعجاز خدا در زمین.
(بحار الانوار، ج۸۵، ص۳۲۱)
“یا رب الحسین بحق الحسین اشف صدر الحسین بظهور الحجة”
الآن چند سال هست که رشت پاییز ندارد! یکهو از تابستان می پریم به زمستان… دیوانه کننده شده باران امشب… حلال کنید قبل أن تفقدونی بسبب سیل!
ناچارم علیرغم میل باطنی داداش حسین اینگونه تعریف کنم:
کی فکر می کنه، صاحب آن متن های غرّای پیل افکنِ کوسه کُش و نابودگر شماره ی یکِ هیمنه ی پوشالی دشمنان داخل و خارج، جلبک های سبز و قهوه ای و … و برجک انداز فتنه گران و خواص و عوام بی بصیرت، اینچنین متن های برخواسته از احساس پاک و روح لطیف روزنامه نگاری عارف مسلک باشه.
به زعم من، این متن، به شیرینی شهد زیبای گل یاس در فصل بهاره. کسی چشیده این طعم رو به همراه بوی عطرش؟
احساسی بود که اگه نقطه چین نشه نشانه ی لطف مدیر و مبصر به اینجانب است!
چه زیبا و لطیف نگاشته اید این متن را…..
اللهم عجل لولیک الفرج
http://www.dlhill.com/HD_sounds/Harley%20888-%20open%20pipes.sm.mp3
یا میلاد،
انت و جمیع الناس، من اهل مدینه رشت، فی ظِلّ مولنا، و ایضا” کل انجم القطعه المقدسه السادس والعشرون.
میلاد!
صدای موتور بود؟ 🙂
شکراً لأخی “جشم إنتظار” لهذا التفقد و ایضاً أجوب نعم لأخی العزیز السید أحمد 🙂
در هیچ دلی، نیست به جز تو هوسی… ما را نبود به غیر تو دادرسی
کس نیست که عشق تو ندارد در دل… باشد که به فریاد دل ما برسی
“امام روح الله”
چه دودی داشت خفه شدیم بابا! آقا میلاد.
ولی هیچ موتوری مثل موتور هوندای بابا اکبر نمیشه بوی دودش هم حیات بخشه.
داداش حسین! با احساس نوشتید.
دوستان خوب هم قطعه ای
حالا که این متن زیبا را خواندید دعا کنید همه عشاق به معشوقشان برسند.
(از متن پر احساس داداش حسین سو استفاده کردم.)
۴۲ روز مانده تا عاشورا
لبیک یا حسینِ زهرا…
امیری حسین و نعم الامیر
http://www.faupload.com/upload/90/Aban/1-5/مقدم-امیری-حسین.wma
نفرین بر آن محرم نا محرم
که زهر جفا را نه در جام تو که در کام ما ریخت.
آه! ای خورشید عشق
ای مولای جوان من
چه زود غروب کردی!
یا جواد الائمه ادرکنی
پیشاپیش تسلیت.
اخراج (گفت و شنود)
گفت: شبکه فارسی زبان بی بی سی و صدای آمریکا دست به اخراج تعداد قابل توجهی از ضد انقلابیون فراری زده اند که قبلا در جریان فتنه ۸۸ آنها را استخدام کرده بودند.
گفتم: خب! وقتی فتنه ۸۸ با شکست و رسوایی روبرو شده دیگر نیازی به این پادوهای کاسه لیس ندارند.
گفت: یکی از اخراج شده ها گفته است رئیس جدید VOA تحت تاثیر امیرعباس فخرآور است و فخرآور هم از طریق یک ایرانی مقیم واشنگتن با کیهان در تماس است! و نتیجه گرفته که اخراج آنها زیر سر کیهان است!
گفتم: عجب خل و چلی است؟! فلان فلان شده دارد رد گم می کند! چون شایع شده که خود او مشکوک به تماس با مراکز اطلاعاتی ایران است و به همین علت اخراج شده تا ماجرا بررسی شود.
گفت: حیوونکی ها بد جوری گیج و منگ شده اند!
گفتم: به یارو گفتند؛ تو، منی، من تو هستم! حالا بگو تو کی هستی؟ و یارو کمی فکر کرد و گفت؛ خدا لعنتت کنه! بد جوری منو گم و گور کردی!
عکسها خیلی زیباست
مخلصیم داداش حسین و آقا سید
پارک ملت، خوبی ها و ضعف هایی داره که فعلا” بهش کار ندارم ولی الان خانوم گیتی خامنه مهمان برنامه است.
سلام به همگی
چقدرامشب قطعه بااین همه عکس پاییز قشنگ شده.چقدرمتن قشنگ تموم شد«اللهم ارنی الطلعه الرشیده».روحم جلا پیداکرد.
باران فصل پاییز، با باران فصل بهار فرق می کند و نرم می کند استخوان خشک برگ های زرد را که نجیبانه تر بشکنند زیر پای رهگذران…
«««««««««پاییــــــز بهاریـــــــــــــست که عاشق شده است»»»»»»»»»»»»
تلخ است که لبریز حقایق شده است
زرد است که با درد موافق شده است
شاعر نشدی ،وگرنه می فهمیدی
پاییز بهاریست که عاشق شده است
“میلاد عرفانپور”
امشب قطعه۲۶ برایم دوست داشتنی تر شده است، چون پائیز را خیلی دوست دارم.
سنگم بزنی به جای دیگر نروم
آبم ندهی، تشنه، از این در نروم
والله اگر در قفس باز شود
از بام تو گامی آن طرف تر نروم!!
:::::::::::::::::
بـــــــــــــــاران،
حرفـــــــــــی
بـــــــــــــزن
حرف های
تــــــــــو
مرطوب
است
:::::
چقدر قشنگ بود.
دلم خواست برم زیر بارون.
ولی کو بارون آه اینجا؟ اه اه اه اه اه.
:-(((((
یک پست جدید
زیبا بود و دلنشین
سپاس
«آدم» تنها کلمه ای است که وقتی باران می بارد، چتر باز می کند بالای سرش. کلاس کلمات دیگر، مثل «کبوتر»، مثل «کلاغ» بالاتر است و اجازه می دهند باران، بال هایشان را تمیز کند. ما آدم ها از یک طرف دعا می کنیم باران ببارد، از یک طرف چتر باز می کنیم! نگاه کن
راستی! شنیده ام وقتی تو می باری، دعا مستجاب می شود؛ از تو بارش، از من نیایش
. «اللهم ارنی الطلعه الرشیده».
“اللهم عجل لولیک الفرج”
آمــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــین
این پست و کامنتاش چه شاعرانه شده،
زیبا شده.
“«آدم» تنها کلمه ای است که وقتی باران می بارد، چتر باز می کند بالای سرش”
چه جمله قشنگی
و چه متن قشنگ و دلنشینی
امام موسی صدر :امید نتیجه تربیتی انتظارِ فرَج و گشایش است.
و باز هم : انتظار یعنی آمادگی، بسیج شدن، آموزش و آمادگی روحی، روانی، فکری، معنوی و جسمی، نیز آمادگی تکنولوژیک و نظامی. گذشتگان ما چنین بودند. ما نیز چنین بوده ایم.
خوش به حال شما تهرانی ها که لا اقل باران را دیدید و چشیدید!
ما یزدیا که همچنان منتظرییم… آخر آسمان در اینجا کمی خساست نشان می دهد خوب از طرفی دیگر سخاوت زیادی دارد با بارش آفتاب مهربانش!
البته خدا آنقدر مهربان است که دعای ما را حتی زیر بارش آفتاب هم اجابت کند!
اللهم ارنی الطلعه الرشیده…
جالب بود میلاد…
نوازندش خودت بودی؟!
آقای قدیانی فریااااااااااااااااااااااد از مبصر شما،چرا کامنت های منو تائید نمیکنه؟
من دوست دارم طبق تشخیص خودم با شما صحبت کنم،مشورت کنم،تعریف کنم،نقد کنم.
سید به جون خودم ما دشمن نیستیم،منم مثل چشم انتظار و سلاله۹دی و میلاد پسندیده و بقیه، قطعه رو دوست دارم.
**عرض تسلیت به مناسبت شهادت امام جواد**
در میان حجره یا رب کیست غوغا می کند
شکوه زیر لب ز بی رحمیِ دنیا می کند
همسرش از فرط شادی و شعف کف می زند
زین عمل خود را به دنیا خوار و رسوا می کند…
شهادت آقا امام جواد(ع) را محضر مولا صاحب الزمان و نائب بر حقش تسلیت عرض میکنم؛
آجرک الله آقاجان…
http://www.faupload.com/upload/90/Aban/1-5/Golchin-ShahadatImamJavad%5B13%5D.wma
سلام
شهادت حضرت جوادالائمه(ع)، علی اکبر حضرت رضا(ع) تسلیت
افتاده بین حجره و آبش نمی دهند
می گوید آب آب و جوابش نمی دهند…
شادی روح امام(ره) و شهدا و سلامتی حضرت آقا صلوات
سلام داداش حسین…
بیا باران سر قبر شهیدان بباریم و بباریم و بباریم
یادش بخیر بارونای بیت الله الحرام….
سلام به مجاهد راه ولایت حسین قدیانی و همه هم سنگران جنگ نرم
در وبلاگ فجر نور :
سلام امام خامنه ای به خادم ملت
سلام،زیبا بود؛ یک نیایش ما هنوز تا بارش فاصله دارد
کشتی مساز ای نوح
طوفان نخواهد آمد
بر شوره زار دل ها
باران نخواهد آمد
رفتی کلاس اول
این جمله را عوض کن
آن مرد تا نیاید باران نخواهد آمد
امروز یک دل سیر بارون خوردم در راه نمایشگاه مطبوعات.
غرفه کیهان امسال اومده بود این ور بازار!! مستقیم میرفتی
میرسیدی به غرفه وطن امروز. چند نفری هم بودن که نمیشناختم.
ولی چهره آشنا توی نمایشگاه تا دلت بخواد میدیدی.
راستی تا حالا به غرفه دار شدن قطعه ۲۶ توی نمایشگاه مطبوعات
فکر کردی؟؟ موتورسکلت و یوگا و جدول و کوبلن دوزی غرفه زده بودن!
دوستان محترم!
البته که آقای قدیانی همه کامنت ها را می خوانند و کامنت ها دست آخر با نظر ایشان تائید یا رد می شود. نه تائید یک کامنت، به معنای پذیریش صد در صد آن است و نه تائید نشدن یک کامنت، به معنای مخالفت صد در صد با آن.
این را هم همین امروز بگویم که تا به حال در جشنواره مطبوعات، بخش مسابقه، آقای قدیانی نوشته های شان را ارسال نکرده اند. امسال هم نفرستادند و اصولا اعتقاد و علاقه ای به این قبیل مسابقات ندارند.
۳۹ روز مانده تا عاشورا
لبیک یا حسینِ زهرا…
یک کاروان آهسته می آید به صحرا…
آقا مسعود ساس بزرگوار؛
سلام برادر
بعد از مدت ها دوری، رسیدن به خیر!
اسلامی ایرانی!
همچنان بامزه کامنت می گذاری. بیشتر می گفتی از حال و هوای نمایشگاه…
و اما بچه ها!
خودتان می دانید که به دلیل زود به زود به روز شدن قطعه ۲۶ لاجرم هنوز هم برای مطالب قدیمی تر که از نمایش در صفحه اصلی خارج شده اند، کامنت می آید. کلیک روی مطالب قدیمی تر و خواندن کامنت های جدید پست ها را از دست ندهید. راحت ترین کار، مراجعه به ستون «۱۵ نوشته آخر» است؛ سمت چپ وبلاگ.
دیگه داداش، جونم برات بگه، آتیلا حجازی و مهدی رحمتی امروز توی غرفه های
ورزشی مشغول امضا دادن بودن. چه صفی هم تشکیل شده بود برای امضا!
طبقه بالا که کلا تعطیل بود! برای خالی نبودن عریضه چنتا نشریه دانشگاهی
انداخته بودن بالا! غرفه جام جم حسابی خرج کرده بود و واقعا شیک ترین
غرفه امسال بود. همشهری و رفقا هم سرشون شلوغ بود.
جلوی روزنامه کیهان، بازار بحث و گفتگو داغ بود ولی چون ترجیح میدم
مشکلم رو با مخالفان فکری به صورت فیزیکی! بر طرف کنم دیگه توقف نکردم.
دفتر نظرات کیهان هم واقعا جالب بود. از تعریف و خسته نباشید
تا فحش و واگذار کردن به خدا!
خلاصه که به رفتنش می ارزه. بچه هائی که میتونن حتما یه سر بزنن.
اسلامی ایرانی؛
ممنون برادر!
با مخالفان فکری به صورت فیزیکی!!!
امام جواد (ع) می فرماید:
غنی المومن غناهُ عن الناس
توانگری مومن در بی نیازی از مردم است.
(شرح غررالحکم،ج۵،ص۲۹۹)
راستی بحث موتور شد، از خطرات موتور سواری یکیش همین
تصادف حاج محمود کریمی عزیز، که چندتا از دنده های پهلوش شکست.
اینم نقل قولی از حاج حسن خلج بعد از عیادت از حاج محمود:
« نه میتونم بشینم، نه میتو نم بخوابم،نه چیزی بخورم،حتی نفس کشیدن هم برام سخت شده است.»
برای سلامتی حاج محمود ۳ تا صلوات.
اسلامی ایرانی می‌گوید:
بازار بحث و گفتگو داغ بود ولی چون ترجیح میدم
مشکلم رو با مخالفان فکری به صورت فیزیکی! بر طرف کنم دیگه توقف نکردم.
معرکه ای بابا تو هم اسلامی ایرانی!
اسلامی ایرانی!
مطمئنی دنده هاش شکسته؟ نشکسته ها، فقط ضربه شدیدی بهش وارد شده.
اما عجب موتوری داره حاج محمود!
انشالله تا محرم سلامتیشونو به طور کامل به دست بیارن.
اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم….
والا منم امیدوارم به محرم برسه که کلی دلم برای روضه های حاجی تنگ شده.
راستی این حاج حسین ما کجاست؟؟
۲ کلمه با فونت ۱۰۰ بنویسه، حسین قدیانی:
سلام آقا سید بزرگوار
خیلی خیلی خوشحالم که هنوز هستید
بابت غیبت هم ببخشید
خوشحالم که دوباره تو قطعه ی مقدسی از بهشتم
دعا یادتون نره
شادی روح امام(ره) و شهدا و سلامتی حضرت آقا صلوات
السلام علیک یا جوادالائمه
خواهر نداشتی که به جای تو جان دهد
یا گرد و خاک پیرهنت را تکان دهد
از روی خاک حجره سر خاکی تو را
بر دارد و به گوشه دامن مکان دهد
می خواهی آب آب بگویی نمی شود
گیرم که شد ولی چه کسی آب تان دهد؟
“علی اکبر لطیفیان”
شهادت جوان ترین امام مان، باب المراد عالمین، حضرت امام جواد علیه السلام تسلیت.
تنها بخشی که بادلم بازی کرد اینجا بود:
“شاید هم در عوض تو. باران، مسافر آسمان است. همسایه خدا. اشک بهشت. شاید هم ولیعهد عشق. گمانم خبر داشته باشد از خورشید. از دل خورشید. نگاهش کن! مثل افسانه می ماند، بس که زیباست. تا رنگین کمان درنیامده، و تا بیش از این دیر نشده، ای عاشقانه ترین سلام پاییز! علیکم السلام!
راستی! شنیده ام وقتی تو می باری، دعا مستجاب می شود؛ از تو بارش، از من نیایش. بیا با هم «عهد» ببندیم؛ به امید تبسم خورشید، ترنم از تو، توسل از من. «اللهم ارنی الطلعه الرشیده». ”
همیشه اینطور نوشتنت رو دوس داشتم داداش حسین
و اینم میگم که یه گپی با هم زده باشیم:سلام!
اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم…
به به…
سلام بر جناب “بی ترمز”؛ داداش مسعود!
ارادتمندیم…
بسم رب الفاطمه(س)
۷۲* امام جواد علیه السلام :
کسی که راه ورود به کاری را نشناسد ، راه برون شدن از آن، درمانده اش می کند.
(بحارالانوار، ج۶۸، ص۳۴۱)
با سلام
با مجموعه پوسترهای سالروز ازدواج حضرت علی و حضرت فاطمه با کیفیت عالی به روزیم.
لطفا ما را در جهت گسترش این پوسترها یاری فرمائید.
آقا این جمله ما مثل اینکه خوب مطلب رو نرسونده:
“بازار بحث و گفتگو داغ بود ولی چون ترجیح میدم
مشکلم رو با مخالفان فکری به صورت فیزیکی! بر طرف کنم دیگه توقف نکردم.”
به جرات میگم خیلی از کسانی که کیهان رو قبول ندارن و اون رو یک بنگاه
دروغ پراکنی میدونن، با خیلی از اصول انقلاب هم مشکل اساسی دارند.
تجربه ثابت کرده اینجور افراد با حرف و منطق و استدلال نه قانع میشن نه آدم!
مخصوصا الان که ۲ سال از فتنه گذشته و معلوم شد کی سمت حقیقت و کی
سمت باطل. پس دیگه بحث کردن با این افراد فایده نداره.
باید منتظر روزی بود که دوباره جوگیر بشن و بیان تو خیابون، اونجا با هم
تبادل نظر کنیم!
منظور جمله این بود. نه اینکه از هرکی خوشم نیاد بگیرم بزنمش!!
همه ما ایرانی هستیم و تا وقتی کسی علیه رهبر ما و امنیت کشور ما
شمشیر از رو نبنده، با هم برادریم.
اللهم عجل لولیک الفرج…
اشاره ای کوتاه به برخی اعمال “دهه اول ذی الحجه”
غسل اول ماه؛
“روزه” در این دهه بسیار موکد است؛
در هر شب، بین نماز مغرب و عشا دو رکعت نماز، در هر رکعت آن یک بار سوره “حمد” و “توحید” و این آیه «و واعدنا موسی ثلثین لیله و اتممناهها بعشر فتمّ میقات ربّه اربعین لیله و قال موسی لأخیه هارون اخلفنی فی قومی و اصلح و لا تتّبع سبیل المفسدین» را بخوانید. (سوره اعراف، آیه ۱۴۲)
بعد از نماز صبح و مغرب خواندن این دعا:
“اللهم هذه الأیام التی فضلتها على الأیام و شرفتها قد بلغتنیها بمنک و رحمتک فأنزل علینا من برکاتک و أوسع علینا فیها من نعمائک اللهم إنی أسألک أن تصلی على محمد و آل محمد و أن تهدینا فیها لسبیل الهدى و العفاف و الغنى و العمل فیها بما تحب و ترضى اللهم إنی أسألک یا موضع کل شکوى و یا سامع کل نجوى و یا شاهد کل ملأ و یا عالم کل خفیة أن تصلی على محمد و آل محمد و أن تکشف عنا فیها البلاء و تستجیب لنا فیها الدعاء و تقوینا فیها و تعیننا و توفقنا فیها لما تحب ربنا و ترضى و على ما افترضت علینا من طاعتک و طاعة رسولک و أهل ولایتک اللهم إنی أسألک یا أرحم الراحمین أن تصلی على محمد و آل محمد و أن تهب لنا فیها الرضا إنک سمیع الدعاء و لا تحرمنا خیر ما تنزل فیها من السماء و طهرنا من الذنوب یا علام الغیوب و أوجب لنا فیها دار الخلود اللهم صل على محمد و آل محمد و لا تترک لنا فیها ذنبا إلا غفرته و لا هما إلا فرجته و لا دینا إلا قضیته و لا غائبا إلا أدیته و لا حاجة من حوائج الدنیا و الآخرة إلا سهلتها و یسرتها إنک على کل شیء قدیر اللهم یا عالم الخفیات یا راحم العبرات یا مجیب الدعوات یا رب الأرضین و السماوات یا من لا تتشابه علیه الأصوات صل على محمد و آل محمد و اجعلنا فیها من عتقائک و طلقائک من النار و الفائزین بجنتک الناجین برحمتک یا أرحم الراحمین و صلى الله على محمد و آله أجمعین و سلم علیهم تسلیما”
اعمال این ماه بسیار مفصل است،
برای مطلع شدن از همه اعمال به کلیات مفاتیح الجنان صفحه ۴۵۲ مراجعه کنید.
ضمنا برای هم دعا کنیم!
آقای قدیانی سلام، شهادت جوان امام رضا را تسلیت عرض میکنم.
قطعه هر روز زیباتر از روز قبل می شود. هر روز بر جذابیت هایش افزوده می شود.
خدا شما را برای نظام ولائی ما حفظ کند. دعا می کنیم ذوق و احساستان در راه ولایت همیشه جوشان باشد.
اگر اجازه می دهید از آقا سید هم تشکر کنم به خاطر نوحه امام جواد.
در مناسبتهای مذهبی مداحی های که آقا سید میگذارند بهشتی بودن قطعه را تکمیل می کند.
روز جمعه بارونی غم انگیز همه دوستان بخیر!!
“جای آفتاب خالی است. درآمده، اما ابرها جلویش را گرفته اند. نیست و هست. هست و نیست. امان از تردید.”
ممنون از سید احمد عزیز و از یاد آوریتون.
قطعه قطعه مهره
سلام
عالی بود. بارون این چند روز این متن عالی رو کم داشت (:
ممنون ک هستین (:
دوستان محترم!
تا دقایقی دیگر قطعه ۲۶ با ۲ مطلب اجتماعی و سیاسی، به روز می شود…
سلام مجدد
فراموش کردم که ایام شهادت امام جواد را تسلیت بگویم و حالا هم ساعات پایانی آخرین شب ذی قعده است و فردا سالگرد یک ازدواج مبارک که به جد می گویم مایه شادی تمام هستی است.
حلول ماه ذی حجه و ازدواج پربرکت مولای متقیان علی (ع) و فاطمه زهرا سیدة نساء العالمین بر همه دوستدارانشان مبارک: )
سلام
برادر حسین قدیانی شما متنی در مورد فیلم حبه قند نوشته اید؟
هرچی میگردم پیدا نمیکنم!
این روزها حملات به ابراهیم حاتمی کیا خیلی زیاد شده کاش متن را در معرض دید میذاشتید من که پیداش نکردم
عاشقان اصغر فرهادی… بد حمله کردن به ابراهیم حاتمی کیا
ای که دستت میرسد کاری بکن…
ممنون/ لذت بردیم
سلام
خوب بود