نمی دانم این نقد به جمهوری اسلامی، به ویژه رسانه ملی، ایضا سایر رسانه ها، حتی وبلاگ من و شمای بچه حزب اللهی وارد است یا نه، اما نظام، مجرم هم نباشد، لااقل از نظر بعضی ها و با نیت های مختلف و بعضا مخالف، متهم است به استفاده ابزاری از جماعتی که بدحجاب می خواندش و با «گشت ارشاد» می گیردش! یعنی همه ما تقریبا متهمیم؛ ایام انتخابات، رای دادن این افراد را دال بر تنوع افکار و تعاطی سلایق و نشانه جذب حداکثری حساب می کنیم، در رسانه مان خیلی واضح، نشان شان می دهیم، گفت و گوی شان را بی هیچ سانسور تصویری، پخش می کنیم، به شکل کاملا تابلو؛ ذوق مرگ شده هم پخش می کنیم، لیکن آب انتخابات که از آسیاب افتاد، با گشت ارشاد استقبال می کنیم از ایشان! سخن اینجاست؛ اگر بدحجابی، آنقدر بد است که گشت ارشاد را لازم می کند، پس تبلیغ بدحجابی، حتی موقع رای دادن به انتخابات همین نظام، گیرم حتی هنگام جان دادن برای جمهوری اسلامی، چه ضرورتی دارد؟! و اگر بدحجابی، مثل همین ایام انتخابات، آنقدر امر مذمومی نیست و حکایت شتر دیدی، ندیدی است، آیا بهتر نیست گشت ارشاد بالکل جمع شود؟! با طرح این ۲ پرسش، می خواهم سئوالات دیگر خودم را ذیل همین بحث، ادامه دهم. در این متن، نه قصد صدور حکم دارم، نه نیتی برای تضعیف حماسه ملی ۱۲ اسفند که ما خود در شمار حماسه خوانانیم. این نوشته فقط در حکم «طرح مسئله» است و البته کتمان نمی کنم در بطن خود، دغدغه حجاب دارد و ایضا نقد نگاه غیر فرهنگی، شل و ول، رها، بی بند و بار، ناراست و نادرست حکومت و دولت به معضل بدحجابی.
۱: آیا می توان از گشت ارشاد و ترویج البته شاید ناخواسته بدحجابی به بهانه امر مقدس انتخابات، هم زمان با هم دفاع کرد؟!
۲: آیا این ۲ مقوله با هم قابل جمع اند یا غیر قابل جمع؟!
۳: آیا طرح این سئوالات، در مقطع کنونی، تضعیف حماسه ملی یوم الله ۱۲ اسفند است؟!
۴: آیا می توان به بهانه امر مقدسی مثل انتخابات، واجبی چون حجاب را برای مدتی بی خیال شد؟!
۵: معنی روشن اوجب واجبات بودن حفظ نظام، دقیقا یعنی چه؟!
۶: آیا نشان دادن یک بدحجاب در حین شرکت در انتخابات، ترویج خواسته یا ناخواسته بدحجابی محسوب می شود یا نه؟!
۷: آیا نشان دادن یک بدحجاب در حین شرکت در انتخابات، بهترین تبلیغ برای بدحجابی حساب می شود یا نه؟!
۸: آیا همین مسئله برای بانوانی که با حجاب کامل، -نه لزوما حجاب برتر- در انتخابات شرکت می کنند، در حکم تبلیغ حجاب است یا نه؟!
۹: در صورت مثبت بودن جواب، کدام تبلیغ، موثرتر است در اینجا؟! بدحجابی یا حجاب؟!
۱۰: اصلا این مسئله به مقوله تبلیغ، ربط دارد یا خیر؟!
۱۱: آیا گیر دادن به بدحجابی از نوع گشت ارشادی، در وقت خودش لازم، و تبلیغ اینکه در انتخابات جمهوری اسلامی، حتی بدحجاب هم می آید و رای می دهد، در وقت مقتضی؛ هر ۲ اقدامی درست است؟!
۱۲: چرا هر ۲ کار با هم درست است؟! چرا هر ۲ کار با هم درست نیست؟!
۱۳: آیا رای دادن افراد بدحجاب، مصداق جذب حداکثری است و برایش باید خیلی خوشحال بود؟!
۱۴: آیا رای دادن افراد بدحجاب، حتی اظهار علاقه شان به جان نثاری در راه رهبر، امری غیر عادی است؟!
۱۵: اگر غیر عادی و خیلی مهم است، درجه مسرت ما از این فتح الفتوح چقدر باید باشد؟! آیا حق خرکیفی برای ما محفوظ است؟!
۱۶: چرا بعضی از ما فکر می کنیم تصویر رای دادن افراد بدحجاب، مشتش محکم تر بر دهان دشمن فرود می آید، تا تصاویر دیگر؟!
۱۷: آیا پیروزی جمهوری اسلامی، یکی هم در کشاندن افراد بدحجاب، پای صندوق آراست، یا این مهم، اصلا ربطی به مبحث پیروزی و شکست ندارد و امری بدیهی است؟!
۱۸: چرا و با کدام دلیل، بعضی از ما، از رای دادن افراد بی حجاب در انتخابات، بیشتر خوشحال می شویم، تا رای دادن مادر ۴ شهید؟!
۱۹: دلیل علاقه ما به استفاده مکرر از تصاویری که مع الاسف ۲ فردای دیگر، با گشت ارشاد می گیریم شان، و شیطان پرست و غرب زده و عامل برهنگی فرهنگی و حتی مخالف با راه رهبر، معرفی شان می کنیم، چیست؟!
۲۰: این افراد، عاقبت از نظر ما، جان نثار جمهوری اسلامی اند یا عامل نظام سلطه؟! یا هر ۲؟!
۲۱: آیا روزی که به ساز ما می رقصند، خوب، و دگر روز، محکوم اند؟!
۲۲: آیا مشکل، کمی تا قسمتی از ناساز بودن، سیاسی بودن، و غیر فرهنگی بودن ساز فرهنگی ما نشات نمی گیرد؟!
۲۳: آیا پیروزی بزرگ تر جمهوری اسلامی، نمی تواند آنجا باشد که به دنیا بگوید؛ معضل بدحجابی را حل کرده ام؟! به جای آنکه علی الدوام در بوق کند رای دادن افراد بدحجاب را؟!
۲۴: میان جمهوری اسلامی و حکومت لائیک ترکیه در همین بحث حجاب، منهای شعار، چه تشابهات و تفاوت هایی دیده می شود؟!
۲۵: این نقاط اشتراک و افتراق در چیست؟!
۲۶: جمهوری اسلامی به عنوان اوجب واجبات، قرار است بماند که چه بشود؟!
۲۷: بر فرض که نگاه رسانه های ما به مقوله رای دادن افراد بدحجاب، ترویج بدحجابی محسوب شود، آیا انتخاباتی حتی با مشارکت ۱۲۰ درصدی(!) نزد خدا چقدر و تا کجا ماجور است، اگر که نقض حکم مسلم خدا در همین انتخابات، مرتب ترویج شود؟!
۲۸: چرا هنگام آپ کردن تصاویر افراد بدحجاب هنگام رای دادن، حتی رسانه های متعهد، می گردند و آن بدحجاب زیباتر و البته با آرایش بیشتر را پیدا می کنند؟!
۲۹: چرا گشت ارشاد دقیقا به همین افراد در خیابان گیر می دهد؟!
۳۰: فرض کنیم اگر در مساجد و مدارس حوزه رای گیری، روی دیوار بزنند که «خواهرم! لطفا حجابت را رعایت کن»، آیا این کار، مصداق بارز امل بودن است؟!
۳۱: آیا فرد بدحجاب، با دیدن این پیام روی دیوار، قهر می کند و دیگر، رای نمی دهد؟!
۳۲: آیا لااقل به صداقت جمهوری اسلامی، -اگر نه کارنابلدی اش!- در امر ترویج حجاب، پی نمی برد؟!
۳۳: اگر مثلا خواهران فعال در امر انتخابات، هنگام اخذ رای افراد بدحجاب، بدحجابی را نهی از منکر کنند، تاثیر این نهی از منکر، بیشتر است یا گشت ارشاد فردای خیابان؟!
۳۴: آیا اصلا چنین نهی از منکری، مصلحت هست؟! یا اینکه درست و به جا و به موقع نیست؟!
۳۵: آیا پذیرش، بلکه استقبال تا حد خرکیفی از رای دادن افراد بدحجاب، به مرور زمان، تبدیل به پذیرش بدحجابی به عنوان یک «هنجار طبیعی» نمی شود؟! و ناخواسته باعث ریشه دار شدن، بلکه نهادینه شدن بدحجابی نمی شود؟!
۳۶: آیا جمهوری اسلامی به بهانه حفظ خودش یا حتی افزایش میزان مشارکت در انتخابات، می تواند به گونه ای عمل کند که ناخواسته مروج نوع خاص و مضحکی از «عرفی گرایی حکومتی» شود؟!
۳۷: واکنش همین ۲ بدحجاب معروف و جوانی که روز رای گیری، کف دست شان را با پرچم ایران، نقاشی کرده بودند و عکس شان را به جز قطعه ۲۶ و کیهان و یالثارات، همه و همه، حتی توی بچه حزب اللهی هم کار کردی، فردا که نظام مقدس ما می رود و با گشت ارشاد، با ایشان برخورد می کند، به جمهوری اسلامی چیست؟! واکنش شان به ما چیست؟!
۳۸: آیا حداقل همین ۲ نفر، دوره بعد هم می آیند رای بدهند؟!
۳۹: آیا ما داریم با بدحجابان بازی می کنیم، یا با بدحجابی مبارزه می کنیم؟!
۴۰: اگر جمهوری اسلامی یا لااقل بخشی از آن، قائل به مبارزه با بدحجابی نیست، آیا جمع کردن چیزی از جنس گشت ارشاد، عاقلانه تر به نظر نمی رسد؟! نمی گویم حجاب را آزاد کند، می گویم حداقل گشت ارشاد را جمع کند!! آیا جمع کردن گشت ارشاد، با این حال و روز، -تاکید می کنم با این حال و روز!- بهتر نیست؟!
۴۱: وقتی بدحجابی، وارد اداره ای دولتی، حتی حکومتی می شود و می بیند که روی دیوار از پذیرش افراد بدحجاب، عذر خواسته شده، اما عملا او را بیش از دیگران تحویل می گیرند، چه قضاوتی درباره تصمیم نظام در مواجهه با معضل بدحجابی می کند؟!
۴۲: اگر همین فرد نگاه کند و متوجه شود که حجاب خانم های مسئول در آن اداره، از حجاب خودش بدتر است، چه؟!
۴۳: فرض کنید املی، احمقی، حالا هر که! اصلا یکی در مایه های من، گیرم فردی از درون خودم! این پیشنهاد را بدهد که روز رای گیری، از رای دادن خانم های بدحجاب، جلوگیری شود و رای دادن منوط به رعایت حجاب گردد؛ آیا این «پیشنهاد بی شرمانه»، اما لااقل صادقانه، مثلا خیلی زشت تر از عدم صداقت رسانه های جمهوری اسلامی در حل معضل بدحجابی است؟! آیا در شرایطی که همه ما انگار فرزندان مطیعی، -در عرصه فرهنگ، نه سیاست!- برای دهکده جهانی مک لوهان شده ایم، صرف وجود چنین شخص املی، با چنین پیشنهادی غنیمت نیست؟! آیا همین که خواب خوش ما را آشفته کند، جدای از منطقی یا غیر منطقی بودن پیشنهادش، قابل احترام نیست؟! آیا این صدا، در گلو خفه نشود، بهتر نیست؟! آیا باشد و طعنه ها را بشنود، بهتر نیست؟! آیا در شرایطی که همه و همه، حتی بچه حزب اللهی ما هم روشنفکر شده و فرق بدحجاب زیبارو با بدحجاب احیانا زشت را هنگام آپ کردن سایت و وبلاگش متوجه می شود، وجود چند تا امل، ضرورت ندارد؟!
۴۴: آیا صداقت، اولین پیش فرض یک کار فرهنگی بلندمدت نیست؟!
۴۵: در صورت وجود شرط فوق الذکر، آیا دیگر، افراد بدحجاب، پای صندوق آرا حاضر نمی شوند؟! آیا افراد بدحجاب، از بی صداقتی و ۲ گانگی تصمیمات فرهنگی نظام، بیشتر ناراحت می شوند، یا زمانی که ببینند جمهوری اسلامی، حتی کوباندن مشت محکم بر دهان دشمن را، بهانه توجیه بدحجابی نمی کند؟! و در امر مبارزه با معضل بدحجابی، اخلاص دارد؟! آیا در صورت عمل به دومی، تکلیف افراد بدحجاب با معضل بدحجابی، یعنی با خودشان، روشن تر از پیش نمی شود؟!
۴۶: از حیث روان شناسانه، آیا خاطره خوش رای دادن، آمیخته با حجاب خوب، -ولو برای دقایقی!- سبب پیوند حجاب و مشارکت در یک امر ملی نمی شود؟!
۴۷: آیا تجمیع صداقت و کار فرهنگی، حتی با چاشنی زمختی قانون و اندکی سخت گیری، اما نه از نوع گشت ارشادی، بیش از مبارزه عجیب و غریب امروز با معضل بدحجابی، جواب نمی دهد؟!
۴۸: اگر از یک جامعه آماری بدحجاب، سئوال شود که از نظر شما، آیا جمهوری اسلامی، اراده ای بر مبارزه درست و واقعی با معضل بدحجابی دارد یا خیر، پاسخ شان چیست؟!
۴۹: اگر روزی، اغلب بانوان شرکت کننده در انتخابات جمهوری اسلامی را خانم های بدحجاب تشکیل دهد، این بیانگر پیروزی جمهوری اسلامی است، یا شکست نظام، لااقل در بحث حجاب؟!
۵۰: انتخابات، چقدر مگر از حجاب مهمتر است؟! آزادی بیان چقدر مگر از حجاب، مهمتر است؟! حقوق بشر، حتی رای بشر، چقدر مگر از حجاب مهمتر است؟!
¤¤¤ ¤¤¤ ¤¤¤
بگذارید این همه سئوال را با پرسش های پیوسته دیگری تمام کنم و تاکید کنم که این نوشته را «طرح مسئله» بدانید و زیاد در پی نظر نگارنده با سوء استفاده از چینش سئوالات نباشید. جمهوری اسلامی با انتخابات ۶۵ درصدی، حتی ۱۲۰ درصدی(!) بیشتر می تواند بر دهان آقای اوباما مشت بکوبد، یا با حجاب صد در صدی؟! آیا جمعه، حکم صریح و البته صحیح خداوند، به نفع کوباندن مشت محکم بر دهان استکبار، تعطیل نبود؟! بود یا نبود؟! آیا فلان بدحجاب، برای آنکه جذب حداکثری رسانه های ما، بیشتر بر دهان استکبار آوار شود، بهتر نبود کلا کشف حجاب می کرد موقع رای دادن؟! آیا میان «گفتار/ گفتمان» جمهوری اسلامی، با «رفتار/ کارکرد» نظام در امر مبارزه با بدحجابی، تناسبی دیده می شود؟! آیا متاسفانه تضاد دیده نمی شود؟! آیا رفتار نظام، بی آنکه خود بخواهد، ترویج قطعی بدحجابی نیست؟! آیا سی و چند سال پس از استقرار نظام جمهوری اسلامی، موضع گیری فلان پیرزن بدحجاب، علیه اسرائیل، چقدر باید مسرورمان کند؟! یعنی تا حد خرکیفی؟! یا باید کمی تا قسمتی هم ناراحت از جواب این سئوال اساسی باشیم که؛ آیا حجاب زنان ما در روز ۱۲ فروردین ۵۸ موقع رای دادن، بهتر بود یا حجاب زنان ما در روز ۱۲ اسفند ۹۰؟! آیا در زمینه ترویج حجاب و مبارزه صادقانه، کارشناسانه، البته محکم و اصولی و سفت و سخت و بی برو برگرد با بدحجابی، چه بذری کاشته ایم، که الان دنبال برداشت محصول «حجاب برتر» باشیم؟! بر فرض که بدحجابی، معضل اجتماعی، حتی گناه است؛ در این گناه، آیا همه بار معصیت، روی دوش افراد بدحجاب است؟! چقدر از تقصیر، گردن خود جمهوری اسلامی است؟! چند درصدش گردن رسانه های ما؟! نه عزیز! من فقط چند تایی سئوال پرسیدم. من فقط سئوال پرسیدم که انتخابات، چقدر از حجاب مهمتر است؟! چقدر و تا کجا؟!
اگر آقای هاشمی در انتخابات سال ۸۸ از خود چیزی جز «نامه سرگشاده» به جا نگذاشت، اظهار نظر ایشان بعد از رای دادن روز جمعه را می توان «ناله سرگشاده» نامید، آنجا که گفت: ان شاء الله نتیجه انتخابات، همان رایی باشد که ملت درون صندوق می اندازد! در این باره لازم است چند سئوال از آقای هاشمی بپرسیم.
۱: اگر آقای هاشمی به سلامت نتیجه انتخابات تا این حد تردید دارد، پس لزوم شرکت ایشان در چنین انتخاباتی چیست؟!
۲: آیا شرکت ایشان در انتخابات را نمی توان دال بر این گرفت که ناله سرگشاده، بیش از آنکه بیانگر نگرانی ایشان از سرنوشت رای مردم باشد، مصرف سیاسی، به معنای پیام دادن به ضد انقلاب خارج نشین داشته است؟!
۳: برای اینکه آقای هاشمی، دقیقا، بی کم و کاست و حتی بدون واسطه صندوق انتخابات، متوجه رای مردم شود، آیا چیزی واضح تر از اصلی ترین شعارهای یوم الله سراسری ۹ دی وجود دارد؟!
۴: فرض کنیم جمهوری اسلامی، یعنی همان نظامی که آقای هاشمی رئیس مجمع تشخیص مصلحت آن هستند و تا همین چند وقت پیش، تکیه بر صندلی ریاست مجلس خبرگان رهبری اش داده بودند، در رای مردم دست می برد، آیا شعارهای ۹ دی را نیز می توان تقلبی خواند؟! آنجا که فقط و فقط مردم بودند و نه خبری از وزارت کشور بود و نه خبری از شورای نگهبان؟!
۵: باز هم فرض کنیم، مردم همیشه در صحنه ما، که خود رای می دهند، و به دست معتمدینی از جنس خودشان، رای شان را می شمرند، بدون ملاحظه برخی چیزها، قصد می کردند رای و نظرشان درباره آقای هاشمی را حتی واضح تر از شعارهای ۹ دی، عملی کنند، در آن صورت نتیجه و برایند رای مردم چه می شد؟! گیرم اعتماد مردم به دستگاه قضایی نبود، گیرم اعتقاد مردم به تصمیمات از سر مصلحت سنجی بزرگان جمهوری اسلامی نبود، محصول این بی اعتمادی و بی اعتقادی چه می توانست باشد؟!
۶: این وسط قطعا اگر به جبر روزگار و مراعات پاره ای مسائل و بعضی مصالح، گاهی رای و نظر مردم مثلا در صدا و سیما، سانسور می شود، طرفه حکایت اینجاست که این تقلب، اتفاقا به نفع آقای هاشمی است! آیا رسانه ملی، می توانست همه شعارهای ۹ دی را از صدا و سیما پخش کند؟! آیا قوه قضائیه می تواند و ممکن است همان قضاوت مردم درباره آقای هاشمی و خاندان ایشان را بدون رعایت هیچ مصلحتی اجرا کند؟! پس تقلب و سانسوری اگر هست، حتما به نفع آقای هاشمی است! و آقای هاشمی باید مسرور باشد که مردم به خاطر اعتماد و اعتقادشان به نظام، گاهی نظر و شعار خود را فدای درک شرایط و اقتضائات می کنند، و الا باید از آقای هاشمی خواست که خیلی دربند رای واقعی مردم نباشد! این رای، خیلی خیلی خیلی به ضرر ایشان تمام می شود!
۷: آقای هاشمی باید پاسخ دهد چرا و با کدام رفتار و گفتار، تا این حد خودشان را جایزالنفرین توده های ملت کرده اند؟! این همه نقد و لعن و نفرین که دیگر ربطی به شمارش آرا توسط جمهوری اسلامی ندارد! آیا مردم در ۹ دی، شعارهای خود را درون صندوق انتخابات انداختند؟! آیا جمهوری اسلامی در گلوی مردم و حلقوم آحاد ملت هم ممکن است تقلب کند؟!
۸: آقای هاشمی باید پاسخ دهد که چرا تا دیروز، ما به ایشان می گفتیم که سرنوشت خودتان را با امثال آقای خاتمی گره نزنید، اما امروز، باید به سیدمحمد خاتمی بگوییم؛ لطف می کنی اگر سرنوشت خود را گره به زلف خاندان ضد رای نزنی؟!
۹: گذشته از همه این حرف ها، آقای هاشمی باید بگوید که «م. ه» کی برای محاکمه و مجازات به ایران برمی گردد؟! آیا مبارزه با تبعیض و مجازات آقازاده های آشوب گر، رای واقعی این مردم نیست؟! مگر آقای هاشمی دنبال دانستن رای حقیقی مردم نیست؟! اگر «م. ه» برای رتق و فتق امور دانشگاه آزاد، ماموریت از طرف آقای جاسبی داشت، باید گفت که این ماموریت، چندی است به اتمام رسیده است!!
۱۰: آقای هاشمی باید بگوید چه کرده با خود، که ۲ سال بعد از فتنه هشتاد و اشک، دیگر کسی به محصولات سرگشاده ایشان وقعی نمی نهد؟! در طول این ۲ سال، چه اتفاقی رخ داده که اگر منافقین به نامه سرگشاده، وقعی نهادند، اما دیگر کسی رد ناله سرگشاده را نمی گیرد؟! آیا نه فقط دوست، که حتی دشمن هم خلق و خوی ایشان را شناخته است؟! آیا نه فقط مومن، که حتی منافق هم می داند که از یک سوراخ سرگشاده، نباید، بیش از یک بار، گزیده شود؟!
۱۱: آقای هاشمی باید توضیح دهد که چرا اصلی ترین رمز و راز موفقیت هر نامزدی در هر انتخاباتی، اعلام برائت بیشتر و علنی تر از خاندان ضد رای است؟! ایشان باید بگوید که چرا از عمار و خودعماربین گرفته تا مردود و ساکت و کاسب و چه و چه، هر نامزدی دنبال نشان دادن فاصله بیشتر خود با خاندانی است که به شدت با «بحران محبوبیت» مواجه است؟! این همه بیانگر عمق کدامین فاجعه است؟!
¤¤¤ ¤¤¤ ¤¤¤
کاش می شد صدا و سیمای جمهوری اسلامی، دربیاورد آقای هاشمی را از نگرانی، و یک بار برای همیشه، اصلی ترین نظر، بلکه رای واقعی توده ها، را که از حلقوم مظلوم «باشگاه سراسری چهارشنبه» بیرون آمد، نشان دهد به ایشان! کاش می شد دستگاه محترم قضایی، به جای اجرای عدالت با تکیه بر عناصر حکمت و مصلحت و سنجش اقتضائات و رعایت احترامات، قضاوت مردم درباره آقای هاشمی را مبنای عدل قرار می داد، که ظاهرا آقای هاشمی، خود دنبال دانستن داوری و قضاوت و رای مردم اند. کاش مدعی العموم، یک بار برای همیشه، بی هیچ ملاحظه ای، مدعی عموم ملت می شد، تا آقای هاشمی بهتر و بیشتر از قبل، از رای این ملت با خبر شود! آری! جمهوری اسلامی، اهل تقلب، اهل سانسور نیست، اما هر جا که به اقتضای روزگار، بخشی از رای و نظر و داد و بی داد مردمش را پنهان کرده، اتفاقا تقلب کرده به نفع آقای هاشمی!! آقای هاشمی! شما یکی باید از همه بیشتر جمهوری اسلامی را دوست داشته باشید؛ این نظام اگر نبود، و اعتماد و اعتقاد این ملت، به مقام ولایت اگر نبود، معلوم نبود رای مردم، چه می کرد با خاندان اشراف. اصلا معلوم نبود! راستی آقای هاشمی! می دانی یکی از افراد اهل تقلب در جمهوری اسلامی کیست؟! همین سردبیر روزنامه وطن امروز که تا به حال اجازه نداده یکی از اصلی ترین شعارهای یوم الله ۹ دی را که علیه شما نواخته شد، در این روزنامه بنویسم. شعار این بود: «ایران که باغ پسته بابات نیست، مملکت علی که بی صاحاب نیست».
وطن امروز/ ۱۴ اسفند ۱۳۹۰
صف رای. عاشق این صفم. حتی عاشق طولانی بودنش! هر چه طولانی تر، بهتر! گاهی بیشتر از چند ساعت انتظار! عاشقشم! عاشق ندیدن اول و آخر صف! عاشق آنها که رای شان را داده اند! عاشق آنها که هنوز توی نوبت اند! عاشق نفر جلویی! عاشق نفر پشتی! عاشق برگه بزرگی که به ترتیب حروف الفبا، اسامی نامزدها را رویش نوشته اند! عاشق عروس و دامادی که قبل از عقد، می آیند و رای می دهند! عاشق مردمی که نوبت شان را به ایشان می دهند!! و من دوست دارم نوبت خودم را بدهم به پیرمردی که صفحه شلوغ پلوغ انتخابات شناسنامه درب و داغانش، «سمفونی مُهر» است و «تجلی مِهر»، عینکش، اما ته استکانی! و کافی است شناسنامه اش را فقط یک ورق بزنی، تا در نیم تای پایین هر ۲ صفحه پیش رو، برسی به این همه اسم: زهرا و رضا و مرتضی و علی و رقیه و سکینه و نجمه و عباس و زینب خانم ته تغاری! البته خدا رحمت کند دوشیزه رباب ایرانی را که ۴ سال پیش، رفت پیش خدا. بگذار بشمرم بچه های پیرمرد را؛ یک دو سه… ۹ تا! ماشاءالله به تو پیرمرد! با ۵ دختر و ۴ پسر که ۲ تای شان البته به کاروان شهدا پیوستند. دهه ۶۰ که دشمن آمده بود مثلا ۳ روزه فتح کند تهران را! از آن ۳ روز کذایی، ۳۰ سال گذشته است، اما «آرم الله» همچنان روی پرچم ۳ رنگ ما، روی شناسنامه ملت ما، خوش می درخشد.
¤¤¤
صف رای. عاشق این صفم. این تنها صفی است که دوست دارم حالا حالاها نوبتم نرسد! گاهی تقلب می کنم و یواشکی، یکی دو نفر می آیم عقب تر!! گاهی نوبتم را می دهم به آن جوان «رای اولی» که عجله دارد هر چه زودتر، انگشت اشاره اش را ببرد جلوی لنز دوربین عکاس، تا با زبان بی زبانی به دشمن بگوید؛ «این هم از امروز!» دوست دارم با دستمال کاغذی، پاک نکنم جای مهر را از روی انگشتم! حالا حالاها دوست دارم بماند! دوست دارم این انگشت را نشان بدهم به آقای اوباما! و فرو کنم در چشم نظام سلطه! دوست دارم عصبانی کنم دشمن را! کرم این کارم! لذت می برم از این حرکت! دوست دارم انگشتم را به خبرنگاران خارجی، با آن موهای بورشان نشان دهم و دعوت کنم سران کشورهای شان را به دموکراسی! دوست دارم رجز بخوانم برای دشمن و بگویم: هنوز تمام نشده آن ۳ روز؟!
¤¤¤
صف رای. عاشق این صفم. عاشق صندوق رای. عاشق ملت شناسنامه به دست. عاشق خاطرات تلخ و شیرین انتخابات. عاشق آن جوان که دوم خرداد ۷۶، خودش به یکی دیگر رای داد، اما برای آن پیرمرد که سواد خواندن و نوشتن نداشت و از جوان خواست، نام آن دیگری را روی برگه اش بنویسد، تقلب نکرد و رعایت کرد در امانت و همان را نوشت که پیرمرد می خواست. به به! دم این مردم گرم! بوسیدنی است دست شان! بوسیدنی است رای شان! بوسیدنی است انگشت اشاره شان! ما همه شورای نگهبانیم! ما همه وزارت کشوریم! ما مجلسیم! ما دولتیم! ما نظامیم! ما حکومتی هستیم!
¤¤¤
صف رای. عاشق این صفم. دوست دارم زود بروم، اما دیر برگردم! نفس کشیدن توی این صف را دوست دارم. صف ملت ایران را دوست دارم. عشق می کنم وقتی تمدید می شود زمان رای گیری! عشق می کنم وقتی زیاد می شود حجم کار اصحاب انتخابات! عشق می کنم که با همه پیش بینی ها، همیشه کم می آید تعرفه در حوزه رای گیری و زود باید بروند و از جای دیگر بیاورند! عشق می کنم این ملت، همیشه از دوربین رسانه ملی، جلوترند! عشق می کنم این ملت، «تیتر یک» دنیای «بیداری اسلامی» است.
¤¤¤
صف رای. عاشق این صفم. عاشق نفرات جلویی، که البته هنوز خیلی مانده تا نوبت شان شود! عاشق نفرات عقبی! عاشق سرباز نیروی انتظامی! که دستش اسلحه پدرم است! عاشق میز و صندلی ساده رای گیرندگان! عاشق قلب نازنین رای دهندگان! عاشق صندوق رای! عاشق صندوق رای جماران! عاشق خمینی! عاشق صندوق رای خانه ام؛ بیت رهبری! عاشق زیلوهای آشنا! عاشق خامنه ای! عاشق چفیه! عاشق جبهه! عاشق جزیره مجنون! عاشق همت و باکری و علیرضا و پری خانم نقاشی آرمیتا! عاشق متن خوانی فرزند رشید شهید قشقایی، پیش «آقا». عاشق آن شهید گمنام که هنوز برنگشته پیکرش، اما مادرش همچنان توی صف ایستاده است تا همچین محکم سیلی بزند توی دهان دشمن! عاشق حاج احمد که نمی دانم الان کجای هستی است! عاشق پادگان دوکوهه، که خودش صندوقی بود پر از خون شهدای گردان یاسر و عمار و مالک! عاشق اتوبوس راهیان نور! عاشق سوت قطار! عاشق خنده های حاج حسین خرازی، در شرق ابوالخصیب! با آن آستین خالی اش! عاشق لهجه تهرانی دستواره ها! عاشق لهجه شمالی حسین املاکی! عاشق گیلکی و مازنی و ترک و بلوچ و لر و فارس و عاشق بچه محل های امام رضای رئوف! عاشق بهمن شیر! عاشق اسفند! عاشق اسپند! عاشق جمعه های انتخابات!
¤¤¤
صف رای. عاشق این صفم. بزرگ شده این صفم! انتهای این صف، آزادگی است، ابتدایش عشق، وسطش بصیرت، همه جایش ملت! ملتی که حتی تا دم رای دادن، بحث می کنند با هم! که به کی باید رای داد؟! بحث های طولانی، اما نه طولانی تر از صف طولانی شان!! بحث های سیاسی، اما نه سیاستمدارانه تر از وحدت شان!! عاشق بحث کردن این ملت سیاسی ام! بحث های داغ، اما نه داغ تر از سنگ نان سنگکی که برشته شده و یک طرفش کنجدی است و توی همان صف، تعارف می کنند به هم! که رفیق! بزن روشن شی…
¤¤¤
صف رای. عاشق این صفم. عاشق اختلاط بنی آدم! عاشق سعدی و حافظ و شاعر حماسه سرا! جمعه، اولین روز بهار است. بذر رای ما در دل صندوق، پر از میوه خواهد کرد بهارستان را. در جمهوری اسلامی، مجلس روی انگشت رای ما می چرخد. عاشق ۳۰۰ هزار شهید این نظامم! عاشق پیرمردی با عینک ته استکانی! که در لیوان یک بار مصرف، هرگز چای نخورده! فقط از این کمر باریک ها!! آنهم لب طلایی!! که خدابیامرز رباب خانم، دارچینی اش می کرد…
¤¤¤ ¤¤¤ ¤¤¤
به به! از همین الان مزه رای مردم، پیچیده در فضا. چو نیلوفر، عاشقانه، می پیچیم به پای ۱۲ اسفند.
کیهان/ ۹ اسفند ۱۳۹۰
چند روز پیش رئیس قوه مجریه، ضمن سرودن این بیت که؛ «ما از تبار رستم و فرهاد و آرشیم، وندر شرار فتنه آخر، سیاوشیم»، آنقدر مبالغه کرد در وصف شاعر محبوب و محجوب همه ما ایرانی ها؛ حکیم ابالقاسم فردوسی، که بی حد و حساب بود! جناب دکتر احمدی نژاد البته مختار است خودشان را از تبار رستم، فرهاد، آرش، سیاوش یا هر قهرمان تخیلی و احیانا واقعی عصر کهن بدانند و بخوانند، اما گذشته از این اشعار، آنچه احمدی نژاد را بر سر زبان ها انداخت و از گمنامی درآورد و به کرسی ریاست و صدارت نشاند، هیچ نبود الا اینکه جمعی از اصول گرایان، با انتخاب ایشان به عنوان شهردار تهران، زمینه ریاست شان بر قوه مجریه را فراهم کردند. حالا اینکه آقای دکتر، خودشان را، نه از تبار «اصول گرایی» می داند، نه از تبار «سوم تیر» و نه حتی از تبار «رای مردم»، محل بحث ما نیست، که مدت هاست عادت کرده ایم نمک نداشته باشد کف دست مان! و ایضا رای مان!! در چند نکته، اشاره می کنم به آنچه که محل بحث ماست.
۱: از جمله دلایلی که باعث شد مردم از اصلاح طلبان و رئیس جمهور برآمده از جریان اصلاحات، دلسرد شوند، یکی هم این بود که مردم، زندگی خودشان را در مشکلات عدیده معیشتی(حالا یکی کمتر و یکی بیشتر) و معضلاتی از قبیل گرانی و بیکاری و خرج تحصیل جوانان و چه و چه، مشغول می دیدند، اما در عین حال می دیدند که رئیس جمهور وقت، عمده وقتش را صرف سخنان فیلسوفانه می کند و پشت بند هم نظریه ارائه می دهد. آن روزها آقای خاتمی، ذیل عناوینی چون «گفت و گوی تمدن ها»، «سهله و سمحه»، «تنش زدایی»، «زنده باد مخالف من»، «دین نباید مانع آزادی انسان ها شود» و «عده ای به اسم دین، جوانان را محدود کرده اند» و از این مقولات، تقریبا اندازه دهها کتاب، حرف زدند! گویی، مردم، نه برای قوه مجریه، رئیس، بلکه برای محافل روشنفکری، فیلسوف انتخاب کرده اند!
۲: صرف نظر از اینکه سخنان آقای خاتمی، درست بود یا نه(که صدالبته بسیار مخدوش و قابل نقد و متاسفانه آلوده به نفاق بود!) بحث اصلی آنجا بود که این سخنان، اصولا و اساسا چه ربطی دارد به وظایف رئیس قوه مجریه؟! خاتمی اما آنقدر حرف می زد که بعضی دوم خردادی ها به ایشان لقب «رئیس قوه حرفیه» دادند!! و حتی کارنابلدی خاتمی را قیاس با بی عرضگی شاه سلطان حسین کردند!(عجبا که این دومی، بعضی اصولگرایان را به صرافت این تنبه انداخت که خرده بگیرند به بعضی اصلاح طلبان و از ایشان بخواهند احترام رئیس جمهور را نگه دارند!!) نگارنده آن روزها در یکی از جراید، خطاب به آقای خاتمی نوشتم: آیا شما مشکلات مردم را تمام و کمال، یا حتی، به اختصار، حل کرده اید، که این چنین برای نظریه پردازی در فلان همایش و بهمان نمایش، وقت می گذارید؟! این وقت، آیا برای دل خودتان است، یا وقت آحاد ملت؟!
۳: در این کشور، برای رئیس جمهور آنقدر کار هست، که اگر شبانه روز رئیس قوه مجریه، به جای ۲۴ ساعت، فرضا ۱۰۰ ساعت هم باشد، باز هم چیزی که زیاد است، کار بر زمین مانده است. حال باید گفت: وای از آقای خاتمی که بنا به اعتراف جناب ابطحی، بیشتر وقت شان به تماشای فیلم سینمایی، فوتبال خارجی، مباحث روشنفکری و خواندن کتاب و روزنامه می گذشت!!
۴: وقتی «رئیس قوه مجریه» تبدیل به «رئیس قوه حرفیه» می شود، از آنجا که با یک دست نمی توان چند هندوانه برداشت، هم به کار اصلی شان آسیب می زند، هم به نظریه پردازی شان!! یعنی به شدت قابل نقد و انحرافی می شود نظرات آن رئیس جمهوری که حرفش بر عملش غالب می شود. به عنوان مثال، در همان سالها که آقای خاتمی دم از «گفت و گوی تمدن ها» می زد و ملت را از شعار «مرگ بر آمریکا» پرهیز می داد، تا مثلا رابطه غرب با ما بهبود یابد و شیطان بزرگ از خر شیطان پایین بیاید، شرق و غرب کشور ما آبستن ۲ جنگ خانمان برانداز، علیه ۲ ملت افغانستان و عراق شد!! آمریکا اما در جواب وادادن های متوالی دولت اصلاحات و شخص خاتمی، به این ۲ جنگ اکتفا نکرد و ایران را عضوی از کشورهای محور شرارت خواند!! تا خاتمی و دار و دسته اش متوجه ۲ نکته شوند؛ اولا: قوه مجریه، همان به که حوزه کارش، به جای «حرافی»، «حمالی» باشد و ثانیا: قوه مجریه، به ویژه رئیس آن، وقتی زیاد حرف می زند، نظریه هایش غلط، انحرافی و نادرست از کار در می آید.
۵: از دیروز کوچ کنیم به امروز و مرور کنیم با دقت، توصیف عجیب و غریب رئیس قوه مجریه را از شاعر حماسه سرا. آنجا که احمدی نژاد می گوید: «این را با ایمان و قاطعیت می گویم که اگر فردوسی نبود، نه تنها امروز نامی از ایران و فرهنگ ایرانی نبود، بلکه خبری از حقیقت انسانیت و توحید و عدالت در جهان هم نبود»!!! قبل از ادامه این بند، باید اشاره کنم؛ بنا به دلایلی که برای خودم محترم است لابد، فردوسی را بسی بیشتر از سعدی و حافظ دوست می دارم. بیراه نیست اگر بگوییم زبان فارسی، شُکر و شکرش را مدیون شاهنامه فردوسی است که بسی رنج برد تا دست ما خالی از این گنج نباشد. جز این، البته باز هم دلیل دارم برای دوست داشتن حداکثری فردوسی. چه آن زمان که پدربزرگ، برای ما اشعار شاهنامه می خواند و قصه هایش را تعریف می کرد و نام فردوسی را در دل ما جاودان می کرد. چه آن زمان که بزرگ شدم و دیدم، فردوسی، در مدح پیامبر و وصی پیامبر، یعنی ابوتراب، آنقدر سنگ تمام گذاشته، که بسیاری مورخین، معتقدند فردوسی حتما شیعه بود، هر چند که در وصف خلفا هم، به جبر روزگار، اشعاری سروده بود. از اینها گذشته، نحوه تعامل فردوسی با دربار سلطان محمود غزنوی، آنقدر بود که شاعر حماسه سرای ما، هرگز «شاعر دربار» نبود. چه می گویم، که توسط دسیسه همین دربار کشته شد! این هم که عده ای می گویند؛ «فردوسی، شاهنامه را به سفارش دربار سلطان محمود سرود»، از آن دروغ های شاخدار تاریخ است! که اصلا شاهنامه و سرایشش تمام شده بود که سلطان محمود، بر تخت صدارت نشست! سلطان محمود اما از آنجا که به شکل افراطی، متعصب بر اهل سنت بود، بارها و بارها آزار می داد حماسه سرای محب اهل بیت را و مدام زندانی اش می کرد. از اینها گذشته، مظلومیت فردوسی در عصر حیاتش، فقط منوط به دربار نبود، بلکه مردم آن روزگار هم، هرگز قدرش را ندانستند و حتی در زندان، طعنه به ریشه و ریشش می زدند و مسخره اش می کردند. گفت: «باید بکشد مزه تنهایی را، مردی که ز عصر خود فراتر باشد».
۶: خواننده این سطور هم الان باید نظر نه چندان مهم مرا نسبت به فردوسی حکیم دانسته باشد، اما جناب رئیس قوه مجریه، در وصف فردوسی، عباراتی به کار بردند که قطعا نادرست و انحرافی است. اینکه بگوییم؛ «اگر فردوسی نبود، خبری از حقیقت انسانیت و توحید و عدالت نبود»، نشان می دهد رئیس جمهور امروز هم مثل رئیس جمهور دیروز، مع الاسف، چندی است وارد فضایی شده اند که اندک سنخیتی با تکالیف کاری شان و البته حوزه تخصصی شان ندارد. یک بار دیگر دقت کنید در بزرگی این عناوین؛ «حقیقت انسانیت و توحید و عدالت»، تا متوجه شوید جایگزین شدن حرف به جای عمل، چه ها که نمی کند با نظریات آدمی!! به قول ظریف دوست نکته سنجی؛ آنچه رئیس قوه مجریه در وصف فردوسی گفت، در مدح بعضی از اولیای و انبیای دین هم شاید نتوانیم به این شدت و حدت بگوییم!! حالیا! حقیقت انسانیت و توحید و عدالت، از نظر خود فردوسی، فقط و فقط، خلاصه در «محمد» و «علی» می شود. آنجا که سرود: «به گفتار پیغمبرت راه جوی، دل از تیرگی ها، بدین آب شوی؛ چه گفت آن خداوند تنزیل و وحی، خداوند امر و خداوند نهی؛ که من شهر علمم، علی ام در ست، درست این سخن قول پیغمبر است؛ گواهی دهم کاین سخن ها ز اوست، تو گویی دو گوشم پرآواز اوست؛ علی را چنین گفت و دیگر همین، کزیشان قوی شد به هر گونه دین؛ نبی آفتاب و صحابان چو ماه، به هم بسته یکدگر، راست راه؛ منم بنده اهل بیت نبی، ستاینده خاک و پای وصی؛ حکیم این جهان را چو دریا نهاد، برانگیخته موج ازو تندباد؛ چو هفتاد کشتی برو ساخته، همه بادبان ها برافراخته؛ یکی پهن کشتی بسان عروس، بیاراسته همچو چشم خروس؛ محمد بدو اندرون با علی، همان اهل بیت نبی و ولی؛ خردمند کز دور دریا بدید، کرانه نه پیدا و بن ناپدید؛ بدانست کو موج خواهد زدن، کس از غرق، بیرون نخواهد شدن؛ به دل گفت اگر با نبی و وصی، شوم غرقه دارم، دو یار وفی؛ همانا که باشد مرا دستگیر، خداوند تاج و لوا و سریر؛ خداوند جوی می و انگبین، همان چشمه شیر و ماء معین؛ اگر چشم داری به دیگر سرای، به نزد نبی و علی گیر جای؛ گرت زین بد آید، گناه من است، چنین است و این، دین و راه من است؛ برین زادم و هم برین بگذرم، چنان دان که خاک پی حیدرم؛ دلت گر به راه خطا مایل است، ترا دشمن اندر جهان، خود دل است؛ نباشد جز از بی پدر دشمنش، که یزدان به آتش بسوزد تنش؛ هر آنکس که در جانش، بغض علی است، ازو زارتر در جهان زار کیست».
جوان/ ۷ اسفند ۱۳۹۰
بسم الله…
اعوذ بالله من الشیطان الرجیم
“ذلک بان الله مولی الذین امنوا و ان الکافرین لا مولی لهم” سوره محمد آیه ۱۱
یک عکس جالب از یک شهید 🙂 !
:
http://jalvat.tk/?p=1039
“خوانده بودم و شنیده بودم نام پادشاه بیمار، «عبدالله» است، اما بنده خدا نیست. اشک و گریه و دل و مهر و عاطفه را شرک می داند، اما شریک قائل شدن برای خدا را، نه! هم دست و هم داستان دشمنان اصلی دین خداست و با منجی، سر جنگ دارد؛ آنقدر که بر فراز خانه خدا، برجی بلندبالا، بلند می کند تا بلکه محل ظهور منجی را و خود منجی را، بتواند زیر نظر داشته باشد.”
“«مسیح هم با ماست. با ما ۹۹ درصد»”
“یکی مسیح را صدا می زند، دیگری مهدی را و همه منجی را.”
“آن یهودی هم بی کار ننشسته و به جنبش ضد سرمایه داری پیوسته تا بگوید که صهیونیسم، جریان انحرافی دین موسای کلیم الله است.”
“انقلاب اسلامی مسیر کوی انتظار و کوچه ظهور را هموار کرد.”
“خدایا! می شنوی صدای بشریت را؟! گمانم با زبان بی زبانی دارد «منجی» را صدا می زند. خدایا! تو خدای مایی. فقط خدای پابرهنه ها. خدای شهدای نوجوان بحرین. ”
“خدایا! بفرست منجی ات را…”
“خدا هم با ما ۹۹درصد است.” اما! خدا فقط خدای ما ۹۹درصد نیست. خدای تمام آفریده های خویش است حتی خدای شیطان!
“اما از اینکه بچه تر بودم،” بچه تر(!!!!!!!!!)
به نظر شما آدم در چند سالگی بزرگ می شود؟
به نظر شما بچه بودن یا ماندن چیز خیلی خوبی ست؟
به نظر شما بزرگ بودن چه معایبی دارد؟
و باز هم به نظر شما آدم در چند سالگی بزرگ می شود؟ اصلا آیا آدم بزرگ هم می شود؟
به نظر شما آنها که فکر می کنند بزرگ اند، بچه اند یا آنها که فکر می کنند بچه اند بزرگ؟
اصلا به نظر شما ما بچه ایم یا بزرگ؟!
مطالب جالبی بود…
اجرتان با شهدا
یک؛دهان خوبان همیشه بوی شیر مادر می دهد…….
اون مسیحی ها و یهودی هایی که تو اروپا و آمریکا مثل مسلمون های بحرین و یمن ولیبی و…. دارند فریاد عدالت خواهی سر می دن، اون ها هم مثل ما خدا رو صدا می زنند و منتظر یه منجی اند . پس تو حزب ما هستند….
دو؛فکر می کنم مسیح و همه پیامبرها اگه بودند بازم می امدند تو تیم حزب الله و پشت مردم ستم دیده آمریکا بودند.یعنی همون ۹۹ درصد!!
سه؛جریان انحرافی مسلمونها هم این وهابی ها هستند …..
و ما شیعه ها هم آفت مون همین انجمن حجتی های پوست انداخته و این سکولارها که کلاً با “دین”مشکل دارند. خدا شر هر چی جریان منحرف از سر مردم بی نوای جهان کم کنه…..
چهار؛امیدوارم مردم جهان یاد بگیرند از ما که چطور با اراده و توکل و شجاعت بینی استکبارجهانی رو به خاک مالیدیم…..
وممنون از این متن زیبا …..
خدا قوت……..
التماس دعای ظهور
سلام ،عالــــــــــــــی بود.خسته نباشید.فقط یه سوال؛ اگه هرعزیزی میدونه جواب بده؛
خوانده وشنیده بودم … که بر فراز خانه خدا، برجی بلندبالا، بنا می کند تا بلکه محل ظهور منجی را و خود منجی را، بتواند زیر نظر داشته باشد!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
جدا این مورد هم تو روایات بود؟میشه مســتـنــدا ذکرکنید؟
قطعه قطعه مهره
سلام
تیتر فوق العاده ست
متن هم نیز …
ممنون ک هستین (:
تکان می دهد این جمله انسان را:
وقتی یک لات که به عزی تنه می زند، کلیددار خانه خدا شده باشد، باید هم بت شکن را صدا کرد. بت شکنی که هم بت ها را می شکند و هم بت گرهایی که بت ها را بال و پر داده اند.
سپاس از علی اکبر بهشتی عزیز، عکسها خیلی زیباست!
وقتی می گیم داداش حسین کلا” نگاهتون به همه چیز با بقیه متفاوته اینجاست:
الحمدلله هنوز هم دهانم بوی شیر مادر می دهد. آفرین
شیری که خوردی حلالت عزیز برادر.
یعنی شما فکر می کنید اون هایی که خودشون رو ملا و تحصیل کرده و صاحب تفاسیر قرآنی در زندان و اهل مکاشفه و ارتباط با امام عصر (عج) و… می دونند. اون چیزهایی که شما خوندید و شنیدید و فهمیدید، چطور اون ها نفهمیدند و همچنان بر خر دجال سوارند؟
“«الله اکبر» مادر همه فریادهاست/ خدا فقط خدای ما ۹۹ درصد است”
زیبا نوشتید. جمله های زیبائی داشت متن، خوندنش لذت بخش بود.
همچنان با شور، عشق و منطق می نویسید.
راستی عکس ها هم زیباست، مثل همیشه باعث طراوت پست شده.
اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم.
جز هستىِ دوست در جهــــان، نتوان یافت… در نیست نشانهاى ز جان نتوان یافت
در خانه اگر کس است، یک حرف بس است… در کوْن و مـــکان به غیر آن نتوان یافت
۴۳ روز مانده تا عاشورا
لبیک یا حسینِ زهرا…
این شعر هم بی مناسبت باموضوع نیست
بوسه بر قبر پیمبر ممنوع!
بوسه بر پنجه شیطان مشروع!
چهره منحوسان آل سعود!
ننگ بر زشتی قاموس شما
دین فروشانِ هم آوازِ جهود
زود باشد که بگیرد ناگاه
شعله در خرمن سالوس شما
گوشتان هست اگر، گوش کنید:
بغض شب می ترکد
در سحرگاه قیام
آل اسلام به پا می خیزد
و فرو می میرد
آخرین پت پت فانوس شما
سید حسن حسینی
دلم نمی آید نگویم تیتر خیلی زیباست، با عشق چند بار با خودم تکرار کردم.
“«الله اکبر» مادر همه فریادهاست…”
همه دنیا، هر کسی، با هر زبانی حضور و ظهور منجی را فریاد می کند.
اللهم عجل لولیک الفرج…
“خدایا بقیه ات را کِی حساب می کنی؟”
نوار مغزی ! (گفت و شنود)
گفت: مجید محمدی عضو فراری حلقه کیان که در رادیو آمریکا استخدام شده به کیهان اعتراض کرده که چرا اپوزیسیون را تحقیر می کند و به آنها مزدور می گوید!
گفتم: مگر همین آقا سال گذشته وقتی فاش شد که گزارش کاملی از گروههای اپوزیسیون به سفارت اسرائیل در آمریکا داده است، با افتخار در سایت VOA اعلام نکرد که فروش اطلاعات به کشورهای خارجی مزدوری نیست بلکه برای پیشبرد اهداف جنبش ضروری نیز هست!
گفت: همین دیروز یک ضدانقلاب فراری دیگر به نام محمدجواد اکبرین دریافت کمک مالی سایت جرس از انگلیس را طبیعی! و منطقی! دانسته است.
گفتم: چند ماه قبل محسن مخملباف در مصاحبه با رادیو فردا – وابسته به سیا- گفته بود دست همه کشورهای اروپایی و عربی را که به جنبش سبز کمک مالی کرده اند صمیمانه می فشاریم!
گفت: چه عرض کنم؟!
گفتم: از یارو نوار مغزی گرفتند، ۲۰ دقیقه اولش خالی بود بقیه اش خش خش می کرد!
الله اکـبر…
الله اکـــــــبر…
الله اکــــــــــــــبر…
مسیح هم با ماست!…
خدایا! بفرست منجی ات را…
سلام.
مطلب خوبی بود.
امید ظهور قائم آل محمد(عج).
یا علی(ع)
سلام داداش حسین و سید عزیز،
خسته نباشید.
داداش حسین عزیز
قلمت طلا، مغز هم طلا
صفا کردم به قرآن.
اجازه هست بگم فدائی داری؟
بسم رب الفاطمه(س)
۶۸*امام سجّاد علیه السلام :
آن گاه که قائم ما قیام کند، خدا آفت را از شیعیان ما بزداید و دل هایشان را چون پاره هاى آهن استوارسازد.
(الخصال، ج۲، ص ۵۴۱)
چه باریک بود مرز میان راست از دروغ و واقعیت از خرافه.
در کوچه ظهور، برخی ها «فرعی انحراف» زده اند تا به جنگ مقدس ترین مفاهیم بروند.
ملل دنیا دیگر خسته شده اند از زندگی در دنیایی که منجی ندارد.
هم قسم شده اند که اگر شد صدای بشریت را خفه کنند، و اگر نشد، خود بشریت را
$خدای آن یک درصد کذایی، قدرت و ثروت است و زر و زور و تزویر.$
آنها با تو سر جنگ دارند.
این ما هستیم که جز تو خدایی نمی شناسیم و جز تو خدایی نداریم.
*** اِلهى عَظُمَ الْبَــــــــــــــلاءُ ***
اِلهى عَظُمَ الْبَلاءُ وَ بَرِحَ الْخَفآءُ وَ انْکَشَفَ الْغِطآءُ وَ انْقَطَعَ الرَّجآءُ وَ ضاقَتِ الاَْرْضُ وَ مُنِعَتِ السَّمآءُ وَ اَنْتَ الْمُسْتَعانُ وَ اِلَیْکَ الْمُشْتَکى وَ عَلَیْکَ الْمُعَوَّلُ فِى الشِّدَّةِ وَ الرَّخآءِ اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّد وَ الِ مُحَمَّد اُولِى الاَْمْرِ الَّذینَ فَرَضْتَ عَلَیْنا طاعَتَهُمْ وَ عَرَّفْتَنا بِذلِکَ مَنْزِلَتَهُمْ فَفَرِّجْ عَنّا بِحَقِّهِمْ فَرَجاً عاجِلا قَریباً کَلَمْحِ الْبَصَرِ اَوْ هُوَ اَقْرَبُ یا مُحَمَّدُ یا عَلِىُّ یا عَلِىُّ یا مُحَمَّدُ اِکْفِیانى فَاِنَّکُما کافِیانِ وَ انْصُرانى فَاِنَّکُما ناصِرانِ یا مَوْلانا یا صاحِب الزَّمانِ الْغَوْثَ الْغَوْثَ الْغَوْثَ اَدْرِکْنى اَدْرِکْنى اَدْرِکْنى السّاعَةَ السّاعَةَ السّاعَةَ الْعَجَلَ الْعَجَلَ الْعَجَلَ یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ بِحَقِّ مُحَمَّد وَ الِهِ الطّاهِرینَ.
خداوندا بلاها و مصائب ما عظیم و بیچارگی ها ی ما آشکار و پرده از روی کارها برداشته شده، امید ما قطع شده و زمین با همه وسعت بر ما تنگ آمده و آسمان برکات خود را از ما دریغ داشته است، و تنها کسی که باید به او شکایت کرد و پناه برد، ذات پاک توست که در سختی ها و راحتی ها و خوبیها، تنها و تنها تو تکیه گاه ما هستی. بار خدایا بر محمد و آل او درود فرست، بر کسانی که اطاعت آنان را بر ما واجب فرموده، بدین وسیله مقام و مرتبه آنها را بر ما روشن ساختی، پس به حق آنان به ما گشایش مرحمت فرما. البته زود به قدر یک چشم بر هم زدن بلکه از به هم زدن چشم کمتر، یا محمد و یا علی مرا کفایت کنید. آری شما کفایت کننده اید و مرا یاری کنید زیرا شما یاران من هستید. ای مولای من، ای صاحب الزمان، به فریادم برس به فریادم برس، مرا دریاب، مرا دریاب، مرا دریاب، در همین ساعت در همین ساعت، در همین ساعت، زود ، زود، زود، ای مهربان ترین مهربانان، به حق محمد و خاندان پاک و پاکیزه ی او.
سلام
چند روزی بود که احساس می کردم بصیرت خونم پایین آمده. نمیکذاشت بنشینم. خیلی وقت بود که به سایت حسین قدیانی سر نزده بودم. آخرش بعد از مدتها رفتم تا عمق استراتژیک خاک سایتش. خیلی تغییر کرده بود. باحالتر شده بود. شروع کردم به خواندن. از داستان دختر کوچک تا آخر . خواندم، مثل همیشه غوغا بود. اشک داشت کم کم میامد ولی توی دانشگاه بودم ، خجالت کشیدم. یواش یواش داشت بصیرتم برمیگشت. راز اشک این سایت همان سریست که اشک بسیجی ها را در دیدار با امام میریخت. همان که میراث عاشورا برای ماست. میراثی برای نسل شهدا. نسلی که ارثش را نه از ژن که از اشک میگیرد. هر قطره خونی (اشکی) که بر زمین بریزد به نسل بعد منتقل میشود. نسلی که بار سنگین ادامه راه (عشق) حسین را بر دوش دارد. عشق حسین کلاس درس عاشوراست. عاشورا مثل محیط دایره ایست که ابتدا و انتها ندارد. زمان و مکان ندارد. از هر نقطه ای روی محیط این دایره شروع به حرکت کنی در همان لحظه میتوانی آخر خط را ببینی. عاشورا کلیشه نیست، حقیقت است. “حقیقتی که رازهایش جز بر سرهای بریده آشکار نگردد”. اگر مرد میدانی بیا. من نسل سومم، ولی روایت فتح چنان ما را با شهدا آمیخت که انگار ۸۰ سال دفاع مقدس بودیم. انگار کنار بسیجی های روح خدا بودیم.انگار همان لحظه شهادت حاج برونسی با غربتش همراه بودیم. انگار داره بصیرتم پر میشه.
…………………………
سلام خداقوت ممنون میشیم اگر بما هم سری بزنید. وب یالثارات الحسین “ع” اکثرآ بروزه
“«الله اکبر» مادر همه فریادهاست.”
و فریاد بعضی ها هم اگر الله اکبر بود، منظورشان همان “اکبر خداست” نه چیز دیگر!
خیلی زیبا یود این مطلب.
چند بار هم که بخونیم تکراری نیست.
با اجازه مسئول مربوطه!!
افراد آنلاین: ۲۱ نفر
ای آیه آیه آیه من در کتاب تو
ای امتداد سایه من آفتاب تو
ای نام من، تمام من، ای شعر نا تمام
بگذار تا سروده شوم در کتاب تو
بگذار تا ادامه بیابم قصیده وار
ای مطلع دوباره من، شعر ناب تو
از من به من شبیه تری، یا خود منی؟
افتاده عکس کودکی من به قاب تو
در خواب های خود به که لبخند می زنی؟
بگذار چون فرشته بیایم به خواب تو
ای خواب خنده های تو گهواره دلم
بی تاب می شود دلم از موج تاب تو
پیداست عکس روی خدا مثل آفتاب
در جاری زلال دل همچو آب تو
یک بار کودکانه صدا کن «پدر!» مرا
تا صد هزار بار بگویم جواب تو.
ممنون داداش حسین عزیز. خیلی عالی بود…شاید بشه آخر متنهای اینچنینی سند و مدرکی هم نقل کرد تا لذت حسی معنوی زیبامون با عقلانیت پیوند بخوره…
جانا سخن از زبان ما می رانی….
خیلی دوست داشتم متن را دمت گرم حسین جان .
با سلام و آرزوی توفیقات روز افزون برای شما مقاله ای در وبلاگ http://roshangari34.blogfa.com/ کار شده که به همراه عکس های مربوط به این مقوله درد آور پرداخته ، مناسب دیدم شما را در جریان آن قرار دهم تا در صورت صلاح دید در سایتتان کار شمود . یا علی مددی
روضه باب الحوائج شش ماهه در وبلاگ فجر نور
سلام داش حسین.
لطفا یک نقد از فیلم “شکارچی شنبه” بنویس…
با تشکر…
کی میری نمایشگاه برادر عزیز؟
سلام و درود؛
دوست عزیز این مطلب شما در پایگاه اینترنتی و بسته فرهنگی عمارنامه منتشرگردید.
http://www.ammarname.ir/link/4136
ما را با درج بنر و یا لوگو در وبگاه خود یاری نمایید .
موفق و پیروز باشید .
عمارنامه http://ammarname.ir/—- info@ammarname.ir
یا علی
سلام
با
ضرغامی چه بخواهد، چه نخواهد سکته کرده
http://karamad.info/?p=660
بروزم
یا علی
۴۲ روز مانده تا عاشورا
لبیک یا حسینِ زهرا…
بسم رب الفاطمه(س)
۶۹*امام صادق علیه السلام:
اگر کسی از شما بمیرد، در حالی که منتظر حکومت امام زمان (عج) بوده، همانند کسی است که با امام قائم (ع) در خیمه اش بوده است، سپس اندکی درنگ کرد و فرمود : نه بلکه همانند کسی است که در کنار حضرت با دشمنان جنگ کند، سپس فرمود: نه، به خدا قسم، بلکه مانند کسی است که در کنار رسول خدا به شهادت برسد.
(بحارالانوار، ج۴۲، ص۱۲۶)
خاکسپاری (گفت و شنود)
گفت: تازه چه خبر؟!
گفتم: وزیر خارجه کشورمان برای شرکت در مراسم تشییع جنازه و دفن ولیعهد و وزیر دفاع آل سعود به عربستان رفته است!
گفت: کاش در مراسم تشییع و خاکسپاری هزاران زن و مرد و کودک مسلمان و مظلوم بحرینی و یمنی که به دست نظامیان آل سعود به شهادت رسیده اند شرکت می کرد.
گفتم: البته وزارت خارجه کشورمان قتل عام مردم مظلوم بحرین و یمن توسط رژیم آل سعود را هم محکوم کرده است.
گفت: اگر قتل عام مردم یمن و بحرین را جنایت می داند چرا در تشییع جنازه همان جنایتکاران شرکت می کند؟! نمی شود که هوای هر دو طرف را داشت!
گفتم: چه عرض کنم؟! شخصی نزد قاضی رفت و از شخص دیگری شکایت کرد. قاضی بعد از شنیدن حرف های او گفت؛ حق با توست. ساعتی بعد، طرف دیگر نزد قاضی آمد و شخص اول را ظالم و خطاکار معرفی کرد و قاضی به او هم گفت؛ بله بله حق با توست! منشی دادگاه که شاهد ماجرا بود به قاضی اعتراض کرد که این چه قضاوتی است؟! و قاضی اندکی فکر کرد و گفت؛ راست می گویی ها، به نظر بنده، حق با تو نیز هست!؟
بابا “اسلامی ایرانی”!باز که رفتی تو فاز نقطه چین شدن!!!!!!!!
سلام داداش حسین و سیدجان
سلام به همه دوستان
وای چقدر دلم برای قطعه تنگ شده بود
پایدار باشید
داداش حسین فونت درشتم آرزوست
قهری با ما؟
سید داداش با ما قهره؟
یه بیست وشیشی؛
خدا نکند که قهر باشد،
سرشان شلوغ است فقط!
نمیدونم چرا از اینکه به آقای هاشمی انتقاد کنید با کنایه مسخره می کنید؟؟؟
درسته که به ایشون توهین کنیم؟
من هم یه بچه بسیجی ام و عاشق آقا ولی با این کار شما مخالفم….
به امید ظهور آقا….
یا علی مدد
کامنت ما رو می خوای نقطه چین کنی سه تا نقطه بیشتر نمی ذاری، ولی برا نورچشمیا این همه نقطه می ذاری ! مگه ما چیمون از اسلامی ایرانی کمتره؟
خواستی کامنتمو نقطه چین کنی برا منم باید اندازه از ما بهترون نقطه بذاری!
*امام موسی صدر : این دین نیازمند مردمانی از تبار همان مومنان است که دنیا را با همین دین دگرگون کردند و بصیرت انسان را روشن ساختند. ( ادیان در خدمت انسان،شیعه و دیگر فرق اسلامی،ص۲۴۵)
وجود عدالت در اسلام مساوی ست با وجود ایمان و ایمان بدون کوشش انسان در راه تحقق عدالت اصالتی ندارد.( ادیان در خدمت انسان، اسلام و عدالت اجتماعی و اقتصادی،ص۱۷۵)
*امام موسی صدر اگر ملت فلسطین هم از جنگیدن با اسرائیل دست بردارد، من به تنهایی اسلحه دست خواهم گرفت و به جنگ آن خواهم رفت. (عزت شیعه۲،ص۲۷۰)
بعضی از دوستان واقعا جالب کامنت میذارن!!
رو نقطه های کامنتهای سانسوری هم رقابت وجود داره. آخه بس که اینجا دوست داشتنیه. 🙂
اللهم صل علی محمد و آل محمد.
جیگرتو حسین قدیانی
افتخار مائی
خوشگل ترین وب نت همینه
الله اکبر مادر همه همه فریادهاست
الله اکبری که در راه حق گفته بشه نه الله اکبر سگ بازهای لجنی
الله اکبر ماست که مادر همه فریاد هاست
سلام علیکم
آخ که هر وقت حرف این آل سعود به میون میاد خونم به جوش میاد. خدا همشون رو لعنت کنه.
اتفاقات عجیبی در همه ی دنیا در حال رخ دادن هست. ان شاءالله همه ی این قیام ها به قیام امام مهدی بپیوندد.
اگر کسی بخواهد شهید دقایقی را با آن خصوصیات روحی بشناسد باید راه و روش حرکت وی را بشناسد//////
http://barayemontazar.blogfa.com/author-barayemontazar.aspx
آرام آرام… عجلوا بالصلاة…
داداش حسین!
پارسال، این روزها، یادته؟
امیری حسین و نعم الامیر
http://www.faupload.com/upload/90/Aban/1-5/مقدم-امیری-حسین.wma
ما کوچکتر از آنیم که بخوایم نظر بدهیم اما میخوایم اگه امکانش هست از نظراتتون برای جنبش دانش آموزی جدیدی که پیش رو داریم استفاده کنیم ، جنبش پیشرو دومین جنبش ما با موضوع بیداری اسلامی است ، کاری که قراره انجام بدیم اینه که انجمن اسلامی های هر ناحیه که ما بهشون میگیم قرار گاه روی یکی از کشورهای بیداری اسلامی کار بکنه و هم به صورت مجازی با انقلابیونش در ارتباط باشه و…
باتشکر
آقا تقصیر من چیه ” حسین قدیانی ” نوشته های منو نقطه میزنه؟
یارو میاد به ما میگه گدا گشنه، نظرش تائید میشه. منکه جوابشو مینویسم
نقطه میخوره.
یارو میاد میگه شماها همتون فلانید، منکه جواب میدم نقطه میخوره.
یارو میگه فلان و فلان و فلان و من همچنان نقطه میخورم!!
اسلامی ایرانی عزیز
البته شما هم از نقطه چین بدت نمیاد ها!
سلام سید جان
داداش حسین تشریف نداره؟ مطلب نداریم؟ (پر توقع شدیم ما)
چه دنیائی شده، شنیدم یکی از نماینده های مجلس امروز گفته به حصر موسوی و کروبی پایان بدید.
اینم نتیجه محبت زیادی!!
من از هیچی این سایت بدم نمیاد سید جون.
منم همینطور!
🙂
دلم براتون میسوزه
چرا بیدار نمیشید؟
تونس مصر لیبی به زودی یمن و سوریه و ایران
برید یه خاکی بر سر کنید که دنیا بیدار شده
و باز اسلامی ایرانی جواب این دوست بسیجی کشمون رو میده نقطه چین میشه.
🙂
آدم عاقل اول که بسیجی بودن لیاقت میخواهد ولی بسیجی آدامس نیست که تو بکشیش.
و فرضا تو وسیله شدی برای رهاییش از زندان تن مگر بسیجی میترسد از مرگ.
نمیدونم فکر کنم جمله از امام خمینی باشه میگه بکشید ما را…
شما هم حر گوش کن باش و بکش بسیجی ها رو.
کسی ترسی نداره.
این ربطی به کل کل با این دوستمون نداره کاملا در مورد متنه.
لاَ إِکْرَاهَ فِی الدِّینِ قَد تَّبَیَّنَ الرُّشْدُ مِنَ الْغَیِّ فَمَنْ یَکْفُرْ بِالطَّاغُوتِ وَیُؤْمِن بِاللّهِ فَقَدِ اسْتَمْسَکَ بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقَىَ لاَ انفِصَامَ لَهَا وَاللّهُ سَمِیعٌ عَلِیمٌ * اللّهُ وَلِیُّ الَّذِینَ آمَنُواْ یُخْرِجُهُم مِّنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّوُرِ وَالَّذِینَ کَفَرُواْ أَوْلِیَآؤُهُمُ الطَّاغُوتُ یُخْرِجُونَهُم مِّنَ النُّورِ إِلَى الظُّلُمَاتِ أُوْلَئِکَ أَصْحَابُ النَّارِ هُمْ فِیهَا خَالِدُونَ*
الوعده وفا …. خدایا … الوعده وفا
میگم داداش حسین…