خطیرتر از اختلاس اخیر!

 کاش بعد از سخنان رهبر انقلاب درباره چرایی به وجود آمدن تخلفات مالی و مفاسد اقتصادی، مسئولین محترم، یک بار دیگر تذکرات قبلی «آقا» را مرور کنند و این بار بیشتر از استقبال و تایید، عمل کنند به نسخه هایی که رهبر، حکیمانه و عادلانه تجویز می کند. کاش فلان سایت که گاه و بی گاه «نامه سرگشاده» را در صفحه نخست رسانه مجازی اش به روز می کند، یک بار هم «پیام ۸ ماده ای» را آپ کند. کاش رسانه های جریان منحرف به جای نزاع با رسانه های خواص بی بصیرت، بر سر موضوعاتی از قبیل پول مترو و سکه و چه و چه، تامل کنند درباره فرامین ایام ماضی رهبر. همین که رهبر انقلاب درباره این اختلاس سخن گفتند، یعنی که کافی نبوده رفتار و گفتار مسئولین. درشت گویی بوده، لیکن درست گویی نبوده. چه بسیار که با ماشین حساب، حساب کردند که چه می شود کرد با رقم این اختلاس، اما هیچ کس محاسبه نکرد بابت این تخلف مالی که خواه ناخواه چهره نظام را نزد مردم، سبک می کند، چه تعداد از مسئولین و برای چند بار باید معذرت خواهی کنند. کاری که دیشب در رسانه ملی و خیلی دیر توسط آقای محسنی اژه ای صورت گرفت، باید بسی زودتر از اینها و توسط دولتمردان صورت می گرفت، چرا که جرقه این تخلف بزرگ، در قوه مجریه زده شد و دقیقا توسط همان حاشیه منحرفی که اگر جلویش گرفته نشود، نشان داده است، برای هر گونه اختلاس اقتصادی و انحراف سیاسی و اعوجاج فرهنگی مستعد است! اما آیا اینکه رهبر بگوید تذکرات قبلی مرا مسئولین گوش ندادند، هیچ عذرخواهی ای ندارد؟! نکته ظریف اینجاست که همه فهمیدند «آقا» لااقل در این باره از دست حضرات، رضایت ندارد، لیکن رهبر انقلاب باز هم بعد از این گلایه، از مسئولین اعم از مجلس و قوه قضائیه و دولت، دفاع کردند که در مقام مبارزه با فساد، پشت شان به حمایت رهبر گرم باشد. بگذریم که این را هم رهبر انقلاب به اهالی رسانه تذکر دادند که از این تخلف نباید بر سر مسئولین، چماق بلند کرد. باورم هست رهبری که این همه هوای دست اندرکاران را دارد، و حتی وقت گلایه هم، دفاع می کند از کلیت مسئولین، این مهم، تعامل بهتری می طلبد از جانب دولت و مجلس و دستگاه قضا. یعنی هم اهل اجرا و هم اهل نظارت و هم اصحاب قضاوت، بیشتر باید قدر رهبر انقلاب را بدانند. بعد از این اختلاس، ما که هر چه منتظر ماندیم، مسئولی از ملت عذرخواهی نکرد، لیکن بعد از گلایه رهبر، بهترین معذرت خواهی، «عذرخواهی عملی» است. عذرخواهی در مقام عمل، یعنی که همان تذکرات قبلی و گمانم کافی رهبر انقلاب را نصب العین کار خود کنند آقایان. این گونه اعمال زشت، اگر فقط سبب بریدن یک نفر از مردم از نظام شود، یا فقط سبب یک دل شکستن شود، باز هم هزینه زیادی است. کار مسئولین اگر می تواند باعث دلگرمی مردم شود، چرا دلسرد کند مردم را؟! و چرا ناراحت کند «آقا» را؟! در همین بند این را هم می توان اشاره کرد که در غرب، معمولا بعد از تخلفات مالی، بازاری از عذرخواهی های صوری و استعفاهای بدلی راه می افتد و در جوامع شرقی، اعدام و بگیر و ببند. ما را اما الگو این جوامع نیستند. الگوی ما عدالت اسلامی است؛ عدالتی که هم باید قاطعانه اجرا شود و هم حکیمانه. ما اگر می خواستیم به ساز غرب و شرق و دستورالعمل این جوامع برقصیم، اصلا نباید انقلاب می کردیم و اصلا نباید انقلاب اسلامی. 

ما تا مفهومی نظیر «عدالت اسلامی» داریم، بی نیازیم از این دستورالعمل های شرقی و غربی. با این همه مهم تر از مبارزه با فساد، این است که کاری کنیم اصلا فساد، رشد و نمو پیدا نکند. یعنی در اینجا هم حقا که پیشگیری، بهتر از درمان است. برای پیشگیری، ای کاش دگر بار همه ما و به ویژه دست اندرکاران، تذکرات قبلی رهبر انقلاب را بخوانند و سرلوحه کارشان قرار دهند. فساد، دقیقا آنجایی جوانه می زند و رشد می کند و شاخ و برگ پیدا می کند که ما از صراط مستقیم ولی فقیه، منحرف می شویم. این البته یک شعار بدون سند نیست. کافی است مرور کنیم کارنامه دولت های جمهوری اسلامی را تا متوجه شویم که فساد، دقیقا آنجایی متجلی شده که فاصله افتاده میان امر رهبر و کار دست اندرکاران. چه زمان امام خمینی و چه این روزها، می توان مشاهده کرد این موارد را. همین امروز، رهبر انقلاب با ۳ دولت کار کرده است. در ادوار سازندگی و اصلاحات، آنجایی که امر رهبر به درستی اجرا نشده یا مع الاسف بر عکسش عمل شده، نتیجه کاملا معلوم است. به یاد بیاورید تذکرات «آقا» را درباره لزوم حفظ و بسط عدالت در حین انجام کار درست سازندگی، در دولت موسوم به سازندگی، و اینکه به بهانه توسعه نباید زندگی عادی و معیشت روزمره مردم مختل شود. باورم هست کارگزاران و مشارکت، یکی جریان انحرافی کار درست سازندگی بود و دیگری جریان انحرافی شعار درست اصلاحات. در کار درست و شعار درست «خدمت» نیز جریانی هست که سخت منحرف است. کاش رئیس قوه مجریه اگر از هشدارهای بزرگان جبهه انقلاب اسلامی پند نمی گیرد، لااقل از تاریخ درس بگیرد و اجازه ندهد تمام زحمات شبانه روزی اش توسط مشتی ناپاک، دزدیده شود. این اختلاس، حتی از اختلاس اخیر هم، اخیرتر است و خطیرتر! در این اختلاس، به جای سرقت پول، این «خدمت» است که بدنام می شود… و این دقیقا همان چیزی است که جریان منحرف می خواهد. این جریان از سویی، مفاهیم بلند بالایی چون خدمت را فقط به این دولت و شخص رئیس قوه مجریه می بندد و از دیگر سو بدش نمی آید که با سقوط فرضی آدم ها، مفاهیم هم به دنبال شان سقوط کنند. آیا جز این است که مفهوم مقدس «سازندگی» را حزب کارگزاران و مفهوم بلند «اصلاحات» را حزب مشارکت، تا آنجا که یارای شان بود، مخدوش کردند؟! اولا باید دل مان به حال خدمت بی مزد و منت بسوزد و ثانیا باید بدانیم که پرچم مفاهیم بالا، دست این و آن نیست که سقوط اشخاص، عینا مترادف سقوط مفاهیم باشد. هر چند که در این باب، ضرر جریانات مختلف انحرافی، در لکه دار کردن مفاهیم، کمش هم زیاد است… و همین چیزهاست که پیچیده می کند بازی جریان انحرافی را.  

روزنامه جوان/ ۱۳ مهر ۱۳۹۰