نمی دانم این نقد به جمهوری اسلامی، به ویژه رسانه ملی، ایضا سایر رسانه ها، حتی وبلاگ من و شمای بچه حزب اللهی وارد است یا نه، اما نظام، مجرم هم نباشد، لااقل از نظر بعضی ها و با نیت های مختلف و بعضا مخالف، متهم است به استفاده ابزاری از جماعتی که بدحجاب می خواندش و با «گشت ارشاد» می گیردش! یعنی همه ما تقریبا متهمیم؛ ایام انتخابات، رای دادن این افراد را دال بر تنوع افکار و تعاطی سلایق و نشانه جذب حداکثری حساب می کنیم، در رسانه مان خیلی واضح، نشان شان می دهیم، گفت و گوی شان را بی هیچ سانسور تصویری، پخش می کنیم، به شکل کاملا تابلو؛ ذوق مرگ شده هم پخش می کنیم، لیکن آب انتخابات که از آسیاب افتاد، با گشت ارشاد استقبال می کنیم از ایشان! سخن اینجاست؛ اگر بدحجابی، آنقدر بد است که گشت ارشاد را لازم می کند، پس تبلیغ بدحجابی، حتی موقع رای دادن به انتخابات همین نظام، گیرم حتی هنگام جان دادن برای جمهوری اسلامی، چه ضرورتی دارد؟! و اگر بدحجابی، مثل همین ایام انتخابات، آنقدر امر مذمومی نیست و حکایت شتر دیدی، ندیدی است، آیا بهتر نیست گشت ارشاد بالکل جمع شود؟! با طرح این ۲ پرسش، می خواهم سئوالات دیگر خودم را ذیل همین بحث، ادامه دهم. در این متن، نه قصد صدور حکم دارم، نه نیتی برای تضعیف حماسه ملی ۱۲ اسفند که ما خود در شمار حماسه خوانانیم. این نوشته فقط در حکم «طرح مسئله» است و البته کتمان نمی کنم در بطن خود، دغدغه حجاب دارد و ایضا نقد نگاه غیر فرهنگی، شل و ول، رها، بی بند و بار، ناراست و نادرست حکومت و دولت به معضل بدحجابی.
۱: آیا می توان از گشت ارشاد و ترویج البته شاید ناخواسته بدحجابی به بهانه امر مقدس انتخابات، هم زمان با هم دفاع کرد؟!
۲: آیا این ۲ مقوله با هم قابل جمع اند یا غیر قابل جمع؟!
۳: آیا طرح این سئوالات، در مقطع کنونی، تضعیف حماسه ملی یوم الله ۱۲ اسفند است؟!
۴: آیا می توان به بهانه امر مقدسی مثل انتخابات، واجبی چون حجاب را برای مدتی بی خیال شد؟!
۵: معنی روشن اوجب واجبات بودن حفظ نظام، دقیقا یعنی چه؟!
۶: آیا نشان دادن یک بدحجاب در حین شرکت در انتخابات، ترویج خواسته یا ناخواسته بدحجابی محسوب می شود یا نه؟!
۷: آیا نشان دادن یک بدحجاب در حین شرکت در انتخابات، بهترین تبلیغ برای بدحجابی حساب می شود یا نه؟!
۸: آیا همین مسئله برای بانوانی که با حجاب کامل، -نه لزوما حجاب برتر- در انتخابات شرکت می کنند، در حکم تبلیغ حجاب است یا نه؟!
۹: در صورت مثبت بودن جواب، کدام تبلیغ، موثرتر است در اینجا؟! بدحجابی یا حجاب؟!
۱۰: اصلا این مسئله به مقوله تبلیغ، ربط دارد یا خیر؟!
۱۱: آیا گیر دادن به بدحجابی از نوع گشت ارشادی، در وقت خودش لازم، و تبلیغ اینکه در انتخابات جمهوری اسلامی، حتی بدحجاب هم می آید و رای می دهد، در وقت مقتضی؛ هر ۲ اقدامی درست است؟!
۱۲: چرا هر ۲ کار با هم درست است؟! چرا هر ۲ کار با هم درست نیست؟!
۱۳: آیا رای دادن افراد بدحجاب، مصداق جذب حداکثری است و برایش باید خیلی خوشحال بود؟!
۱۴: آیا رای دادن افراد بدحجاب، حتی اظهار علاقه شان به جان نثاری در راه رهبر، امری غیر عادی است؟!
۱۵: اگر غیر عادی و خیلی مهم است، درجه مسرت ما از این فتح الفتوح چقدر باید باشد؟! آیا حق خرکیفی برای ما محفوظ است؟!
۱۶: چرا بعضی از ما فکر می کنیم تصویر رای دادن افراد بدحجاب، مشتش محکم تر بر دهان دشمن فرود می آید، تا تصاویر دیگر؟!
۱۷: آیا پیروزی جمهوری اسلامی، یکی هم در کشاندن افراد بدحجاب، پای صندوق آراست، یا این مهم، اصلا ربطی به مبحث پیروزی و شکست ندارد و امری بدیهی است؟!
۱۸: چرا و با کدام دلیل، بعضی از ما، از رای دادن افراد بی حجاب در انتخابات، بیشتر خوشحال می شویم، تا رای دادن مادر ۴ شهید؟!
۱۹: دلیل علاقه ما به استفاده مکرر از تصاویری که مع الاسف ۲ فردای دیگر، با گشت ارشاد می گیریم شان، و شیطان پرست و غرب زده و عامل برهنگی فرهنگی و حتی مخالف با راه رهبر، معرفی شان می کنیم، چیست؟!
۲۰: این افراد، عاقبت از نظر ما، جان نثار جمهوری اسلامی اند یا عامل نظام سلطه؟! یا هر ۲؟!
۲۱: آیا روزی که به ساز ما می رقصند، خوب، و دگر روز، محکوم اند؟!
۲۲: آیا مشکل، کمی تا قسمتی از ناساز بودن، سیاسی بودن، و غیر فرهنگی بودن ساز فرهنگی ما نشات نمی گیرد؟!
۲۳: آیا پیروزی بزرگ تر جمهوری اسلامی، نمی تواند آنجا باشد که به دنیا بگوید؛ معضل بدحجابی را حل کرده ام؟! به جای آنکه علی الدوام در بوق کند رای دادن افراد بدحجاب را؟!
۲۴: میان جمهوری اسلامی و حکومت لائیک ترکیه در همین بحث حجاب، منهای شعار، چه تشابهات و تفاوت هایی دیده می شود؟!
۲۵: این نقاط اشتراک و افتراق در چیست؟!
۲۶: جمهوری اسلامی به عنوان اوجب واجبات، قرار است بماند که چه بشود؟!
۲۷: بر فرض که نگاه رسانه های ما به مقوله رای دادن افراد بدحجاب، ترویج بدحجابی محسوب شود، آیا انتخاباتی حتی با مشارکت ۱۲۰ درصدی(!) نزد خدا چقدر و تا کجا ماجور است، اگر که نقض حکم مسلم خدا در همین انتخابات، مرتب ترویج شود؟!
۲۸: چرا هنگام آپ کردن تصاویر افراد بدحجاب هنگام رای دادن، حتی رسانه های متعهد، می گردند و آن بدحجاب زیباتر و البته با آرایش بیشتر را پیدا می کنند؟!
۲۹: چرا گشت ارشاد دقیقا به همین افراد در خیابان گیر می دهد؟!
۳۰: فرض کنیم اگر در مساجد و مدارس حوزه رای گیری، روی دیوار بزنند که «خواهرم! لطفا حجابت را رعایت کن»، آیا این کار، مصداق بارز امل بودن است؟!
۳۱: آیا فرد بدحجاب، با دیدن این پیام روی دیوار، قهر می کند و دیگر، رای نمی دهد؟!
۳۲: آیا لااقل به صداقت جمهوری اسلامی، -اگر نه کارنابلدی اش!- در امر ترویج حجاب، پی نمی برد؟!
۳۳: اگر مثلا خواهران فعال در امر انتخابات، هنگام اخذ رای افراد بدحجاب، بدحجابی را نهی از منکر کنند، تاثیر این نهی از منکر، بیشتر است یا گشت ارشاد فردای خیابان؟!
۳۴: آیا اصلا چنین نهی از منکری، مصلحت هست؟! یا اینکه درست و به جا و به موقع نیست؟!
۳۵: آیا پذیرش، بلکه استقبال تا حد خرکیفی از رای دادن افراد بدحجاب، به مرور زمان، تبدیل به پذیرش بدحجابی به عنوان یک «هنجار طبیعی» نمی شود؟! و ناخواسته باعث ریشه دار شدن، بلکه نهادینه شدن بدحجابی نمی شود؟!
۳۶: آیا جمهوری اسلامی به بهانه حفظ خودش یا حتی افزایش میزان مشارکت در انتخابات، می تواند به گونه ای عمل کند که ناخواسته مروج نوع خاص و مضحکی از «عرفی گرایی حکومتی» شود؟!
۳۷: واکنش همین ۲ بدحجاب معروف و جوانی که روز رای گیری، کف دست شان را با پرچم ایران، نقاشی کرده بودند و عکس شان را به جز قطعه ۲۶ و کیهان و یالثارات، همه و همه، حتی توی بچه حزب اللهی هم کار کردی، فردا که نظام مقدس ما می رود و با گشت ارشاد، با ایشان برخورد می کند، به جمهوری اسلامی چیست؟! واکنش شان به ما چیست؟!
۳۸: آیا حداقل همین ۲ نفر، دوره بعد هم می آیند رای بدهند؟!
۳۹: آیا ما داریم با بدحجابان بازی می کنیم، یا با بدحجابی مبارزه می کنیم؟!
۴۰: اگر جمهوری اسلامی یا لااقل بخشی از آن، قائل به مبارزه با بدحجابی نیست، آیا جمع کردن چیزی از جنس گشت ارشاد، عاقلانه تر به نظر نمی رسد؟! نمی گویم حجاب را آزاد کند، می گویم حداقل گشت ارشاد را جمع کند!! آیا جمع کردن گشت ارشاد، با این حال و روز، -تاکید می کنم با این حال و روز!- بهتر نیست؟!
۴۱: وقتی بدحجابی، وارد اداره ای دولتی، حتی حکومتی می شود و می بیند که روی دیوار از پذیرش افراد بدحجاب، عذر خواسته شده، اما عملا او را بیش از دیگران تحویل می گیرند، چه قضاوتی درباره تصمیم نظام در مواجهه با معضل بدحجابی می کند؟!
۴۲: اگر همین فرد نگاه کند و متوجه شود که حجاب خانم های مسئول در آن اداره، از حجاب خودش بدتر است، چه؟!
۴۳: فرض کنید املی، احمقی، حالا هر که! اصلا یکی در مایه های من، گیرم فردی از درون خودم! این پیشنهاد را بدهد که روز رای گیری، از رای دادن خانم های بدحجاب، جلوگیری شود و رای دادن منوط به رعایت حجاب گردد؛ آیا این «پیشنهاد بی شرمانه»، اما لااقل صادقانه، مثلا خیلی زشت تر از عدم صداقت رسانه های جمهوری اسلامی در حل معضل بدحجابی است؟! آیا در شرایطی که همه ما انگار فرزندان مطیعی، -در عرصه فرهنگ، نه سیاست!- برای دهکده جهانی مک لوهان شده ایم، صرف وجود چنین شخص املی، با چنین پیشنهادی غنیمت نیست؟! آیا همین که خواب خوش ما را آشفته کند، جدای از منطقی یا غیر منطقی بودن پیشنهادش، قابل احترام نیست؟! آیا این صدا، در گلو خفه نشود، بهتر نیست؟! آیا باشد و طعنه ها را بشنود، بهتر نیست؟! آیا در شرایطی که همه و همه، حتی بچه حزب اللهی ما هم روشنفکر شده و فرق بدحجاب زیبارو با بدحجاب احیانا زشت را هنگام آپ کردن سایت و وبلاگش متوجه می شود، وجود چند تا امل، ضرورت ندارد؟!
۴۴: آیا صداقت، اولین پیش فرض یک کار فرهنگی بلندمدت نیست؟!
۴۵: در صورت وجود شرط فوق الذکر، آیا دیگر، افراد بدحجاب، پای صندوق آرا حاضر نمی شوند؟! آیا افراد بدحجاب، از بی صداقتی و ۲ گانگی تصمیمات فرهنگی نظام، بیشتر ناراحت می شوند، یا زمانی که ببینند جمهوری اسلامی، حتی کوباندن مشت محکم بر دهان دشمن را، بهانه توجیه بدحجابی نمی کند؟! و در امر مبارزه با معضل بدحجابی، اخلاص دارد؟! آیا در صورت عمل به دومی، تکلیف افراد بدحجاب با معضل بدحجابی، یعنی با خودشان، روشن تر از پیش نمی شود؟!
۴۶: از حیث روان شناسانه، آیا خاطره خوش رای دادن، آمیخته با حجاب خوب، -ولو برای دقایقی!- سبب پیوند حجاب و مشارکت در یک امر ملی نمی شود؟!
۴۷: آیا تجمیع صداقت و کار فرهنگی، حتی با چاشنی زمختی قانون و اندکی سخت گیری، اما نه از نوع گشت ارشادی، بیش از مبارزه عجیب و غریب امروز با معضل بدحجابی، جواب نمی دهد؟!
۴۸: اگر از یک جامعه آماری بدحجاب، سئوال شود که از نظر شما، آیا جمهوری اسلامی، اراده ای بر مبارزه درست و واقعی با معضل بدحجابی دارد یا خیر، پاسخ شان چیست؟!
۴۹: اگر روزی، اغلب بانوان شرکت کننده در انتخابات جمهوری اسلامی را خانم های بدحجاب تشکیل دهد، این بیانگر پیروزی جمهوری اسلامی است، یا شکست نظام، لااقل در بحث حجاب؟!
۵۰: انتخابات، چقدر مگر از حجاب مهمتر است؟! آزادی بیان چقدر مگر از حجاب، مهمتر است؟! حقوق بشر، حتی رای بشر، چقدر مگر از حجاب مهمتر است؟!
¤¤¤ ¤¤¤ ¤¤¤
بگذارید این همه سئوال را با پرسش های پیوسته دیگری تمام کنم و تاکید کنم که این نوشته را «طرح مسئله» بدانید و زیاد در پی نظر نگارنده با سوء استفاده از چینش سئوالات نباشید. جمهوری اسلامی با انتخابات ۶۵ درصدی، حتی ۱۲۰ درصدی(!) بیشتر می تواند بر دهان آقای اوباما مشت بکوبد، یا با حجاب صد در صدی؟! آیا جمعه، حکم صریح و البته صحیح خداوند، به نفع کوباندن مشت محکم بر دهان استکبار، تعطیل نبود؟! بود یا نبود؟! آیا فلان بدحجاب، برای آنکه جذب حداکثری رسانه های ما، بیشتر بر دهان استکبار آوار شود، بهتر نبود کلا کشف حجاب می کرد موقع رای دادن؟! آیا میان «گفتار/ گفتمان» جمهوری اسلامی، با «رفتار/ کارکرد» نظام در امر مبارزه با بدحجابی، تناسبی دیده می شود؟! آیا متاسفانه تضاد دیده نمی شود؟! آیا رفتار نظام، بی آنکه خود بخواهد، ترویج قطعی بدحجابی نیست؟! آیا سی و چند سال پس از استقرار نظام جمهوری اسلامی، موضع گیری فلان پیرزن بدحجاب، علیه اسرائیل، چقدر باید مسرورمان کند؟! یعنی تا حد خرکیفی؟! یا باید کمی تا قسمتی هم ناراحت از جواب این سئوال اساسی باشیم که؛ آیا حجاب زنان ما در روز ۱۲ فروردین ۵۸ موقع رای دادن، بهتر بود یا حجاب زنان ما در روز ۱۲ اسفند ۹۰؟! آیا در زمینه ترویج حجاب و مبارزه صادقانه، کارشناسانه، البته محکم و اصولی و سفت و سخت و بی برو برگرد با بدحجابی، چه بذری کاشته ایم، که الان دنبال برداشت محصول «حجاب برتر» باشیم؟! بر فرض که بدحجابی، معضل اجتماعی، حتی گناه است؛ در این گناه، آیا همه بار معصیت، روی دوش افراد بدحجاب است؟! چقدر از تقصیر، گردن خود جمهوری اسلامی است؟! چند درصدش گردن رسانه های ما؟! نه عزیز! من فقط چند تایی سئوال پرسیدم. من فقط سئوال پرسیدم که انتخابات، چقدر از حجاب مهمتر است؟! چقدر و تا کجا؟!
اگر آقای هاشمی در انتخابات سال ۸۸ از خود چیزی جز «نامه سرگشاده» به جا نگذاشت، اظهار نظر ایشان بعد از رای دادن روز جمعه را می توان «ناله سرگشاده» نامید، آنجا که گفت: ان شاء الله نتیجه انتخابات، همان رایی باشد که ملت درون صندوق می اندازد! در این باره لازم است چند سئوال از آقای هاشمی بپرسیم.
۱: اگر آقای هاشمی به سلامت نتیجه انتخابات تا این حد تردید دارد، پس لزوم شرکت ایشان در چنین انتخاباتی چیست؟!
۲: آیا شرکت ایشان در انتخابات را نمی توان دال بر این گرفت که ناله سرگشاده، بیش از آنکه بیانگر نگرانی ایشان از سرنوشت رای مردم باشد، مصرف سیاسی، به معنای پیام دادن به ضد انقلاب خارج نشین داشته است؟!
۳: برای اینکه آقای هاشمی، دقیقا، بی کم و کاست و حتی بدون واسطه صندوق انتخابات، متوجه رای مردم شود، آیا چیزی واضح تر از اصلی ترین شعارهای یوم الله سراسری ۹ دی وجود دارد؟!
۴: فرض کنیم جمهوری اسلامی، یعنی همان نظامی که آقای هاشمی رئیس مجمع تشخیص مصلحت آن هستند و تا همین چند وقت پیش، تکیه بر صندلی ریاست مجلس خبرگان رهبری اش داده بودند، در رای مردم دست می برد، آیا شعارهای ۹ دی را نیز می توان تقلبی خواند؟! آنجا که فقط و فقط مردم بودند و نه خبری از وزارت کشور بود و نه خبری از شورای نگهبان؟!
۵: باز هم فرض کنیم، مردم همیشه در صحنه ما، که خود رای می دهند، و به دست معتمدینی از جنس خودشان، رای شان را می شمرند، بدون ملاحظه برخی چیزها، قصد می کردند رای و نظرشان درباره آقای هاشمی را حتی واضح تر از شعارهای ۹ دی، عملی کنند، در آن صورت نتیجه و برایند رای مردم چه می شد؟! گیرم اعتماد مردم به دستگاه قضایی نبود، گیرم اعتقاد مردم به تصمیمات از سر مصلحت سنجی بزرگان جمهوری اسلامی نبود، محصول این بی اعتمادی و بی اعتقادی چه می توانست باشد؟!
۶: این وسط قطعا اگر به جبر روزگار و مراعات پاره ای مسائل و بعضی مصالح، گاهی رای و نظر مردم مثلا در صدا و سیما، سانسور می شود، طرفه حکایت اینجاست که این تقلب، اتفاقا به نفع آقای هاشمی است! آیا رسانه ملی، می توانست همه شعارهای ۹ دی را از صدا و سیما پخش کند؟! آیا قوه قضائیه می تواند و ممکن است همان قضاوت مردم درباره آقای هاشمی و خاندان ایشان را بدون رعایت هیچ مصلحتی اجرا کند؟! پس تقلب و سانسوری اگر هست، حتما به نفع آقای هاشمی است! و آقای هاشمی باید مسرور باشد که مردم به خاطر اعتماد و اعتقادشان به نظام، گاهی نظر و شعار خود را فدای درک شرایط و اقتضائات می کنند، و الا باید از آقای هاشمی خواست که خیلی دربند رای واقعی مردم نباشد! این رای، خیلی خیلی خیلی به ضرر ایشان تمام می شود!
۷: آقای هاشمی باید پاسخ دهد چرا و با کدام رفتار و گفتار، تا این حد خودشان را جایزالنفرین توده های ملت کرده اند؟! این همه نقد و لعن و نفرین که دیگر ربطی به شمارش آرا توسط جمهوری اسلامی ندارد! آیا مردم در ۹ دی، شعارهای خود را درون صندوق انتخابات انداختند؟! آیا جمهوری اسلامی در گلوی مردم و حلقوم آحاد ملت هم ممکن است تقلب کند؟!
۸: آقای هاشمی باید پاسخ دهد که چرا تا دیروز، ما به ایشان می گفتیم که سرنوشت خودتان را با امثال آقای خاتمی گره نزنید، اما امروز، باید به سیدمحمد خاتمی بگوییم؛ لطف می کنی اگر سرنوشت خود را گره به زلف خاندان ضد رای نزنی؟!
۹: گذشته از همه این حرف ها، آقای هاشمی باید بگوید که «م. ه» کی برای محاکمه و مجازات به ایران برمی گردد؟! آیا مبارزه با تبعیض و مجازات آقازاده های آشوب گر، رای واقعی این مردم نیست؟! مگر آقای هاشمی دنبال دانستن رای حقیقی مردم نیست؟! اگر «م. ه» برای رتق و فتق امور دانشگاه آزاد، ماموریت از طرف آقای جاسبی داشت، باید گفت که این ماموریت، چندی است به اتمام رسیده است!!
۱۰: آقای هاشمی باید بگوید چه کرده با خود، که ۲ سال بعد از فتنه هشتاد و اشک، دیگر کسی به محصولات سرگشاده ایشان وقعی نمی نهد؟! در طول این ۲ سال، چه اتفاقی رخ داده که اگر منافقین به نامه سرگشاده، وقعی نهادند، اما دیگر کسی رد ناله سرگشاده را نمی گیرد؟! آیا نه فقط دوست، که حتی دشمن هم خلق و خوی ایشان را شناخته است؟! آیا نه فقط مومن، که حتی منافق هم می داند که از یک سوراخ سرگشاده، نباید، بیش از یک بار، گزیده شود؟!
۱۱: آقای هاشمی باید توضیح دهد که چرا اصلی ترین رمز و راز موفقیت هر نامزدی در هر انتخاباتی، اعلام برائت بیشتر و علنی تر از خاندان ضد رای است؟! ایشان باید بگوید که چرا از عمار و خودعماربین گرفته تا مردود و ساکت و کاسب و چه و چه، هر نامزدی دنبال نشان دادن فاصله بیشتر خود با خاندانی است که به شدت با «بحران محبوبیت» مواجه است؟! این همه بیانگر عمق کدامین فاجعه است؟!
¤¤¤ ¤¤¤ ¤¤¤
کاش می شد صدا و سیمای جمهوری اسلامی، دربیاورد آقای هاشمی را از نگرانی، و یک بار برای همیشه، اصلی ترین نظر، بلکه رای واقعی توده ها، را که از حلقوم مظلوم «باشگاه سراسری چهارشنبه» بیرون آمد، نشان دهد به ایشان! کاش می شد دستگاه محترم قضایی، به جای اجرای عدالت با تکیه بر عناصر حکمت و مصلحت و سنجش اقتضائات و رعایت احترامات، قضاوت مردم درباره آقای هاشمی را مبنای عدل قرار می داد، که ظاهرا آقای هاشمی، خود دنبال دانستن داوری و قضاوت و رای مردم اند. کاش مدعی العموم، یک بار برای همیشه، بی هیچ ملاحظه ای، مدعی عموم ملت می شد، تا آقای هاشمی بهتر و بیشتر از قبل، از رای این ملت با خبر شود! آری! جمهوری اسلامی، اهل تقلب، اهل سانسور نیست، اما هر جا که به اقتضای روزگار، بخشی از رای و نظر و داد و بی داد مردمش را پنهان کرده، اتفاقا تقلب کرده به نفع آقای هاشمی!! آقای هاشمی! شما یکی باید از همه بیشتر جمهوری اسلامی را دوست داشته باشید؛ این نظام اگر نبود، و اعتماد و اعتقاد این ملت، به مقام ولایت اگر نبود، معلوم نبود رای مردم، چه می کرد با خاندان اشراف. اصلا معلوم نبود! راستی آقای هاشمی! می دانی یکی از افراد اهل تقلب در جمهوری اسلامی کیست؟! همین سردبیر روزنامه وطن امروز که تا به حال اجازه نداده یکی از اصلی ترین شعارهای یوم الله ۹ دی را که علیه شما نواخته شد، در این روزنامه بنویسم. شعار این بود: «ایران که باغ پسته بابات نیست، مملکت علی که بی صاحاب نیست».
وطن امروز/ ۱۴ اسفند ۱۳۹۰
صف رای. عاشق این صفم. حتی عاشق طولانی بودنش! هر چه طولانی تر، بهتر! گاهی بیشتر از چند ساعت انتظار! عاشقشم! عاشق ندیدن اول و آخر صف! عاشق آنها که رای شان را داده اند! عاشق آنها که هنوز توی نوبت اند! عاشق نفر جلویی! عاشق نفر پشتی! عاشق برگه بزرگی که به ترتیب حروف الفبا، اسامی نامزدها را رویش نوشته اند! عاشق عروس و دامادی که قبل از عقد، می آیند و رای می دهند! عاشق مردمی که نوبت شان را به ایشان می دهند!! و من دوست دارم نوبت خودم را بدهم به پیرمردی که صفحه شلوغ پلوغ انتخابات شناسنامه درب و داغانش، «سمفونی مُهر» است و «تجلی مِهر»، عینکش، اما ته استکانی! و کافی است شناسنامه اش را فقط یک ورق بزنی، تا در نیم تای پایین هر ۲ صفحه پیش رو، برسی به این همه اسم: زهرا و رضا و مرتضی و علی و رقیه و سکینه و نجمه و عباس و زینب خانم ته تغاری! البته خدا رحمت کند دوشیزه رباب ایرانی را که ۴ سال پیش، رفت پیش خدا. بگذار بشمرم بچه های پیرمرد را؛ یک دو سه… ۹ تا! ماشاءالله به تو پیرمرد! با ۵ دختر و ۴ پسر که ۲ تای شان البته به کاروان شهدا پیوستند. دهه ۶۰ که دشمن آمده بود مثلا ۳ روزه فتح کند تهران را! از آن ۳ روز کذایی، ۳۰ سال گذشته است، اما «آرم الله» همچنان روی پرچم ۳ رنگ ما، روی شناسنامه ملت ما، خوش می درخشد.
¤¤¤
صف رای. عاشق این صفم. این تنها صفی است که دوست دارم حالا حالاها نوبتم نرسد! گاهی تقلب می کنم و یواشکی، یکی دو نفر می آیم عقب تر!! گاهی نوبتم را می دهم به آن جوان «رای اولی» که عجله دارد هر چه زودتر، انگشت اشاره اش را ببرد جلوی لنز دوربین عکاس، تا با زبان بی زبانی به دشمن بگوید؛ «این هم از امروز!» دوست دارم با دستمال کاغذی، پاک نکنم جای مهر را از روی انگشتم! حالا حالاها دوست دارم بماند! دوست دارم این انگشت را نشان بدهم به آقای اوباما! و فرو کنم در چشم نظام سلطه! دوست دارم عصبانی کنم دشمن را! کرم این کارم! لذت می برم از این حرکت! دوست دارم انگشتم را به خبرنگاران خارجی، با آن موهای بورشان نشان دهم و دعوت کنم سران کشورهای شان را به دموکراسی! دوست دارم رجز بخوانم برای دشمن و بگویم: هنوز تمام نشده آن ۳ روز؟!
¤¤¤
صف رای. عاشق این صفم. عاشق صندوق رای. عاشق ملت شناسنامه به دست. عاشق خاطرات تلخ و شیرین انتخابات. عاشق آن جوان که دوم خرداد ۷۶، خودش به یکی دیگر رای داد، اما برای آن پیرمرد که سواد خواندن و نوشتن نداشت و از جوان خواست، نام آن دیگری را روی برگه اش بنویسد، تقلب نکرد و رعایت کرد در امانت و همان را نوشت که پیرمرد می خواست. به به! دم این مردم گرم! بوسیدنی است دست شان! بوسیدنی است رای شان! بوسیدنی است انگشت اشاره شان! ما همه شورای نگهبانیم! ما همه وزارت کشوریم! ما مجلسیم! ما دولتیم! ما نظامیم! ما حکومتی هستیم!
¤¤¤
صف رای. عاشق این صفم. دوست دارم زود بروم، اما دیر برگردم! نفس کشیدن توی این صف را دوست دارم. صف ملت ایران را دوست دارم. عشق می کنم وقتی تمدید می شود زمان رای گیری! عشق می کنم وقتی زیاد می شود حجم کار اصحاب انتخابات! عشق می کنم که با همه پیش بینی ها، همیشه کم می آید تعرفه در حوزه رای گیری و زود باید بروند و از جای دیگر بیاورند! عشق می کنم این ملت، همیشه از دوربین رسانه ملی، جلوترند! عشق می کنم این ملت، «تیتر یک» دنیای «بیداری اسلامی» است.
¤¤¤
صف رای. عاشق این صفم. عاشق نفرات جلویی، که البته هنوز خیلی مانده تا نوبت شان شود! عاشق نفرات عقبی! عاشق سرباز نیروی انتظامی! که دستش اسلحه پدرم است! عاشق میز و صندلی ساده رای گیرندگان! عاشق قلب نازنین رای دهندگان! عاشق صندوق رای! عاشق صندوق رای جماران! عاشق خمینی! عاشق صندوق رای خانه ام؛ بیت رهبری! عاشق زیلوهای آشنا! عاشق خامنه ای! عاشق چفیه! عاشق جبهه! عاشق جزیره مجنون! عاشق همت و باکری و علیرضا و پری خانم نقاشی آرمیتا! عاشق متن خوانی فرزند رشید شهید قشقایی، پیش «آقا». عاشق آن شهید گمنام که هنوز برنگشته پیکرش، اما مادرش همچنان توی صف ایستاده است تا همچین محکم سیلی بزند توی دهان دشمن! عاشق حاج احمد که نمی دانم الان کجای هستی است! عاشق پادگان دوکوهه، که خودش صندوقی بود پر از خون شهدای گردان یاسر و عمار و مالک! عاشق اتوبوس راهیان نور! عاشق سوت قطار! عاشق خنده های حاج حسین خرازی، در شرق ابوالخصیب! با آن آستین خالی اش! عاشق لهجه تهرانی دستواره ها! عاشق لهجه شمالی حسین املاکی! عاشق گیلکی و مازنی و ترک و بلوچ و لر و فارس و عاشق بچه محل های امام رضای رئوف! عاشق بهمن شیر! عاشق اسفند! عاشق اسپند! عاشق جمعه های انتخابات!
¤¤¤
صف رای. عاشق این صفم. بزرگ شده این صفم! انتهای این صف، آزادگی است، ابتدایش عشق، وسطش بصیرت، همه جایش ملت! ملتی که حتی تا دم رای دادن، بحث می کنند با هم! که به کی باید رای داد؟! بحث های طولانی، اما نه طولانی تر از صف طولانی شان!! بحث های سیاسی، اما نه سیاستمدارانه تر از وحدت شان!! عاشق بحث کردن این ملت سیاسی ام! بحث های داغ، اما نه داغ تر از سنگ نان سنگکی که برشته شده و یک طرفش کنجدی است و توی همان صف، تعارف می کنند به هم! که رفیق! بزن روشن شی…
¤¤¤
صف رای. عاشق این صفم. عاشق اختلاط بنی آدم! عاشق سعدی و حافظ و شاعر حماسه سرا! جمعه، اولین روز بهار است. بذر رای ما در دل صندوق، پر از میوه خواهد کرد بهارستان را. در جمهوری اسلامی، مجلس روی انگشت رای ما می چرخد. عاشق ۳۰۰ هزار شهید این نظامم! عاشق پیرمردی با عینک ته استکانی! که در لیوان یک بار مصرف، هرگز چای نخورده! فقط از این کمر باریک ها!! آنهم لب طلایی!! که خدابیامرز رباب خانم، دارچینی اش می کرد…
¤¤¤ ¤¤¤ ¤¤¤
به به! از همین الان مزه رای مردم، پیچیده در فضا. چو نیلوفر، عاشقانه، می پیچیم به پای ۱۲ اسفند.
کیهان/ ۹ اسفند ۱۳۹۰
چند روز پیش رئیس قوه مجریه، ضمن سرودن این بیت که؛ «ما از تبار رستم و فرهاد و آرشیم، وندر شرار فتنه آخر، سیاوشیم»، آنقدر مبالغه کرد در وصف شاعر محبوب و محجوب همه ما ایرانی ها؛ حکیم ابالقاسم فردوسی، که بی حد و حساب بود! جناب دکتر احمدی نژاد البته مختار است خودشان را از تبار رستم، فرهاد، آرش، سیاوش یا هر قهرمان تخیلی و احیانا واقعی عصر کهن بدانند و بخوانند، اما گذشته از این اشعار، آنچه احمدی نژاد را بر سر زبان ها انداخت و از گمنامی درآورد و به کرسی ریاست و صدارت نشاند، هیچ نبود الا اینکه جمعی از اصول گرایان، با انتخاب ایشان به عنوان شهردار تهران، زمینه ریاست شان بر قوه مجریه را فراهم کردند. حالا اینکه آقای دکتر، خودشان را، نه از تبار «اصول گرایی» می داند، نه از تبار «سوم تیر» و نه حتی از تبار «رای مردم»، محل بحث ما نیست، که مدت هاست عادت کرده ایم نمک نداشته باشد کف دست مان! و ایضا رای مان!! در چند نکته، اشاره می کنم به آنچه که محل بحث ماست.
۱: از جمله دلایلی که باعث شد مردم از اصلاح طلبان و رئیس جمهور برآمده از جریان اصلاحات، دلسرد شوند، یکی هم این بود که مردم، زندگی خودشان را در مشکلات عدیده معیشتی(حالا یکی کمتر و یکی بیشتر) و معضلاتی از قبیل گرانی و بیکاری و خرج تحصیل جوانان و چه و چه، مشغول می دیدند، اما در عین حال می دیدند که رئیس جمهور وقت، عمده وقتش را صرف سخنان فیلسوفانه می کند و پشت بند هم نظریه ارائه می دهد. آن روزها آقای خاتمی، ذیل عناوینی چون «گفت و گوی تمدن ها»، «سهله و سمحه»، «تنش زدایی»، «زنده باد مخالف من»، «دین نباید مانع آزادی انسان ها شود» و «عده ای به اسم دین، جوانان را محدود کرده اند» و از این مقولات، تقریبا اندازه دهها کتاب، حرف زدند! گویی، مردم، نه برای قوه مجریه، رئیس، بلکه برای محافل روشنفکری، فیلسوف انتخاب کرده اند!
۲: صرف نظر از اینکه سخنان آقای خاتمی، درست بود یا نه(که صدالبته بسیار مخدوش و قابل نقد و متاسفانه آلوده به نفاق بود!) بحث اصلی آنجا بود که این سخنان، اصولا و اساسا چه ربطی دارد به وظایف رئیس قوه مجریه؟! خاتمی اما آنقدر حرف می زد که بعضی دوم خردادی ها به ایشان لقب «رئیس قوه حرفیه» دادند!! و حتی کارنابلدی خاتمی را قیاس با بی عرضگی شاه سلطان حسین کردند!(عجبا که این دومی، بعضی اصولگرایان را به صرافت این تنبه انداخت که خرده بگیرند به بعضی اصلاح طلبان و از ایشان بخواهند احترام رئیس جمهور را نگه دارند!!) نگارنده آن روزها در یکی از جراید، خطاب به آقای خاتمی نوشتم: آیا شما مشکلات مردم را تمام و کمال، یا حتی، به اختصار، حل کرده اید، که این چنین برای نظریه پردازی در فلان همایش و بهمان نمایش، وقت می گذارید؟! این وقت، آیا برای دل خودتان است، یا وقت آحاد ملت؟!
۳: در این کشور، برای رئیس جمهور آنقدر کار هست، که اگر شبانه روز رئیس قوه مجریه، به جای ۲۴ ساعت، فرضا ۱۰۰ ساعت هم باشد، باز هم چیزی که زیاد است، کار بر زمین مانده است. حال باید گفت: وای از آقای خاتمی که بنا به اعتراف جناب ابطحی، بیشتر وقت شان به تماشای فیلم سینمایی، فوتبال خارجی، مباحث روشنفکری و خواندن کتاب و روزنامه می گذشت!!
۴: وقتی «رئیس قوه مجریه» تبدیل به «رئیس قوه حرفیه» می شود، از آنجا که با یک دست نمی توان چند هندوانه برداشت، هم به کار اصلی شان آسیب می زند، هم به نظریه پردازی شان!! یعنی به شدت قابل نقد و انحرافی می شود نظرات آن رئیس جمهوری که حرفش بر عملش غالب می شود. به عنوان مثال، در همان سالها که آقای خاتمی دم از «گفت و گوی تمدن ها» می زد و ملت را از شعار «مرگ بر آمریکا» پرهیز می داد، تا مثلا رابطه غرب با ما بهبود یابد و شیطان بزرگ از خر شیطان پایین بیاید، شرق و غرب کشور ما آبستن ۲ جنگ خانمان برانداز، علیه ۲ ملت افغانستان و عراق شد!! آمریکا اما در جواب وادادن های متوالی دولت اصلاحات و شخص خاتمی، به این ۲ جنگ اکتفا نکرد و ایران را عضوی از کشورهای محور شرارت خواند!! تا خاتمی و دار و دسته اش متوجه ۲ نکته شوند؛ اولا: قوه مجریه، همان به که حوزه کارش، به جای «حرافی»، «حمالی» باشد و ثانیا: قوه مجریه، به ویژه رئیس آن، وقتی زیاد حرف می زند، نظریه هایش غلط، انحرافی و نادرست از کار در می آید.
۵: از دیروز کوچ کنیم به امروز و مرور کنیم با دقت، توصیف عجیب و غریب رئیس قوه مجریه را از شاعر حماسه سرا. آنجا که احمدی نژاد می گوید: «این را با ایمان و قاطعیت می گویم که اگر فردوسی نبود، نه تنها امروز نامی از ایران و فرهنگ ایرانی نبود، بلکه خبری از حقیقت انسانیت و توحید و عدالت در جهان هم نبود»!!! قبل از ادامه این بند، باید اشاره کنم؛ بنا به دلایلی که برای خودم محترم است لابد، فردوسی را بسی بیشتر از سعدی و حافظ دوست می دارم. بیراه نیست اگر بگوییم زبان فارسی، شُکر و شکرش را مدیون شاهنامه فردوسی است که بسی رنج برد تا دست ما خالی از این گنج نباشد. جز این، البته باز هم دلیل دارم برای دوست داشتن حداکثری فردوسی. چه آن زمان که پدربزرگ، برای ما اشعار شاهنامه می خواند و قصه هایش را تعریف می کرد و نام فردوسی را در دل ما جاودان می کرد. چه آن زمان که بزرگ شدم و دیدم، فردوسی، در مدح پیامبر و وصی پیامبر، یعنی ابوتراب، آنقدر سنگ تمام گذاشته، که بسیاری مورخین، معتقدند فردوسی حتما شیعه بود، هر چند که در وصف خلفا هم، به جبر روزگار، اشعاری سروده بود. از اینها گذشته، نحوه تعامل فردوسی با دربار سلطان محمود غزنوی، آنقدر بود که شاعر حماسه سرای ما، هرگز «شاعر دربار» نبود. چه می گویم، که توسط دسیسه همین دربار کشته شد! این هم که عده ای می گویند؛ «فردوسی، شاهنامه را به سفارش دربار سلطان محمود سرود»، از آن دروغ های شاخدار تاریخ است! که اصلا شاهنامه و سرایشش تمام شده بود که سلطان محمود، بر تخت صدارت نشست! سلطان محمود اما از آنجا که به شکل افراطی، متعصب بر اهل سنت بود، بارها و بارها آزار می داد حماسه سرای محب اهل بیت را و مدام زندانی اش می کرد. از اینها گذشته، مظلومیت فردوسی در عصر حیاتش، فقط منوط به دربار نبود، بلکه مردم آن روزگار هم، هرگز قدرش را ندانستند و حتی در زندان، طعنه به ریشه و ریشش می زدند و مسخره اش می کردند. گفت: «باید بکشد مزه تنهایی را، مردی که ز عصر خود فراتر باشد».
۶: خواننده این سطور هم الان باید نظر نه چندان مهم مرا نسبت به فردوسی حکیم دانسته باشد، اما جناب رئیس قوه مجریه، در وصف فردوسی، عباراتی به کار بردند که قطعا نادرست و انحرافی است. اینکه بگوییم؛ «اگر فردوسی نبود، خبری از حقیقت انسانیت و توحید و عدالت نبود»، نشان می دهد رئیس جمهور امروز هم مثل رئیس جمهور دیروز، مع الاسف، چندی است وارد فضایی شده اند که اندک سنخیتی با تکالیف کاری شان و البته حوزه تخصصی شان ندارد. یک بار دیگر دقت کنید در بزرگی این عناوین؛ «حقیقت انسانیت و توحید و عدالت»، تا متوجه شوید جایگزین شدن حرف به جای عمل، چه ها که نمی کند با نظریات آدمی!! به قول ظریف دوست نکته سنجی؛ آنچه رئیس قوه مجریه در وصف فردوسی گفت، در مدح بعضی از اولیای و انبیای دین هم شاید نتوانیم به این شدت و حدت بگوییم!! حالیا! حقیقت انسانیت و توحید و عدالت، از نظر خود فردوسی، فقط و فقط، خلاصه در «محمد» و «علی» می شود. آنجا که سرود: «به گفتار پیغمبرت راه جوی، دل از تیرگی ها، بدین آب شوی؛ چه گفت آن خداوند تنزیل و وحی، خداوند امر و خداوند نهی؛ که من شهر علمم، علی ام در ست، درست این سخن قول پیغمبر است؛ گواهی دهم کاین سخن ها ز اوست، تو گویی دو گوشم پرآواز اوست؛ علی را چنین گفت و دیگر همین، کزیشان قوی شد به هر گونه دین؛ نبی آفتاب و صحابان چو ماه، به هم بسته یکدگر، راست راه؛ منم بنده اهل بیت نبی، ستاینده خاک و پای وصی؛ حکیم این جهان را چو دریا نهاد، برانگیخته موج ازو تندباد؛ چو هفتاد کشتی برو ساخته، همه بادبان ها برافراخته؛ یکی پهن کشتی بسان عروس، بیاراسته همچو چشم خروس؛ محمد بدو اندرون با علی، همان اهل بیت نبی و ولی؛ خردمند کز دور دریا بدید، کرانه نه پیدا و بن ناپدید؛ بدانست کو موج خواهد زدن، کس از غرق، بیرون نخواهد شدن؛ به دل گفت اگر با نبی و وصی، شوم غرقه دارم، دو یار وفی؛ همانا که باشد مرا دستگیر، خداوند تاج و لوا و سریر؛ خداوند جوی می و انگبین، همان چشمه شیر و ماء معین؛ اگر چشم داری به دیگر سرای، به نزد نبی و علی گیر جای؛ گرت زین بد آید، گناه من است، چنین است و این، دین و راه من است؛ برین زادم و هم برین بگذرم، چنان دان که خاک پی حیدرم؛ دلت گر به راه خطا مایل است، ترا دشمن اندر جهان، خود دل است؛ نباشد جز از بی پدر دشمنش، که یزدان به آتش بسوزد تنش؛ هر آنکس که در جانش، بغض علی است، ازو زارتر در جهان زار کیست».
جوان/ ۷ اسفند ۱۳۹۰
سلام بر حسین*
بعونک یا بصیر
جالب بود
اکثر افرادی که به این نحو زندگی می کنن، اصولا تا آخر عمر در تمام جنبه های زندگی شون بارها سوار و پیاده میشن و به مقصد هم نمیرسن
یعنی چی اونوقت!!!!!!!!
یه پیام “بی زرگانی”
ساعت ۲۳:۴
تعداد افراد آنلاین: ۳۱ نفر
ماشالله حزب الله
داداش حسین هنرمند بسیجیها فــــــــــــدائی داری…
بسیار زیبا. یه مجموعه داستان کوتاه هم میتونی بنویسیا.
عالی مینویسی. اون داستان روانشناسی توی تخت طاووس رو هم
ضمیمش کن. اونم خیلی قشنگ بود.
فقط میشه گفت وااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااای خدا!
چقدر سخت شنیدن این حرفا
وقتی این حرفا رو میشنوم میخوام برم زیر خاک
از اینکه بشرم خجالت میکشم
اما
از اینکه خدا یه خونواده مذهبی بهم داده و تو جمع بچه های باهالی مثل شما هم خوشحال میشم برم یه سجده شکر بخونم
فعلا تا بعد از سجده
چی بگم والا….
فقط میتونم بگم قلمت رو یه دو سه دقیقه به ما قرض می دی حسین قدیانی؟!
ولی ای کاش یکی منو دربست می برد تا کربلای حسین…
السلام علیک یا اباعبدالله…
این چی بود دقیقا؟!
داستان بود؟ طنز بود؟ جدی بود؟
سلام
روزگار,روزگار بدی است.
باید شاهد دردمند سقوط ارزشها بود و در سوگ حیا, فاتحه خواند!
خصوصی
معذرت داداش حسین، ولی میشد چند تا جمله اش سانسور بشه!
🙁
حسین قدیانی/ عمومی: خیلی سانسور کردم. نگاه کن به نقطه چین ها؟!
ای مخاطب دردهای نگفتنی!
اگر نبود عطر حضور تو, درتعفن این لاشه های مردار چگونه تاب می اوردیم ?
ای معشوق ازلی!
عموم ادمیان علی الخصوص مدعیان عاشقی, در مقوله ی عشق عوامند. الفبای سخت دوست داشتن را به ما بیاموز.
چه خوب کلمه به کلمه ی حرفاشو گوش دادیدآ!!!!!!!!!!حتی فحش هاشو!واقا چیز دیگه ای نگفته بود یا ترسیدید بدآموزی داشته باشه؟!
درو باز میکردید و با لگد پرتش می کردید بیرون!
حسین قدیانی: من داستان نوشتم ها! و متاسفانه واقعی! این تحلیلش نیست!!
ولی با وجود همه اینها باید به خواهر و برادر های با عفت و حیامون ببالیم
خدا همشون رو هم این دنیا و هم اون دنیا عاقبت بخیر و شاد و مسرور کنه
و دعا کنیم که بقیه هم سرشون به سنگ بخوره و راه خیر و پیش بگیرن
یاعلی
حقیقتی تلخ و چندش آور!!
اتفاقا نوشتن از واقعیت خوبه. اینها درد جامعه ماست.
ما نباید همه چی رو نقطه چین کنیم، بعدشم بگیم الهم عجل.
اگر این بودجه هائی که باید خرج ترویج فرهنگ اسلامی و
تسهیل ازدواج و اشتغال بشه، در جاهای دیگه خرج میشه، باعث نمیشه
که ما بیخیال بشیم و بگیم به ما چه؟ یکی دیگه مسئوله.
درسته، این تحلیلش نیست!
تحلیلش اینه که آی پدر و مادرا بیدار شید از این خواب خرگوشی،
…
اون روزی که ماهواره از در وارد شد، حیا و غیرت از پنجره پر کشید!
آقای قدیانی! برخلاف دوستان معترض و آقامبصر خودتان من یکی که معتقدم اگه امثال شما گاهی هم به این مسائل از نگاه خودتون اشاره کنین، بد نباشه. به هر حال، اینها هم بخشی از واقعیت جامعه ماس به قول خودتان که البته شما تا آنجا که می شد پاستوریزه نوشتید. من نسبت به حس شمای راوی و کلا این متن، احساس بدی ندارم. احساس بدم نسبت به این است که دیگران به این چیزها اشاره کنند، اما نویسنده های خودمان نه. ممنون.
حسین قدیانی: و البته آنها بعدش معلوم نیست چه نتیجه ای از نوشته های خود می خواهند بگیرند. من برای هم آنچه می نویسم و هم آنچه نمی نویسم مسئولم. فکر کنم از این زاویه می شد این درد را نوشت. دردی که نفوذ کرده تا بیخ گوش مان… و تا پشت در خانه مان… !!
تحلیلش اینه، آقای مسئول که بودجه کلان مملکت تو دستته، خفه شدیم بس که شعار دادی!
آقا یه فکری به حال جوونا بکن!
در ضمن سید جان، نباید روی یک زن دست بلند کرد،
هر جقدر هم بدکاره باشه.
خصــــــــــــــــــــــــــــوصـــــــــــــــــــــــــــــی
سلام
تشخیص قابل تایید بودن این کامنت با خودتون. منم پیشاپیش عذر می خوام. اما اینم یه تیکه از واقعیت جامعه اس.
یه شب تا صبح توی راه پله های خوابگاه دخترونه. دخترایی که پله به پله نشستن و هر کدوم یه گوشی تو دستشون با ایرانسلی که ۱۲ شب تا ۶ صبح رو رایگان یا نیم بها حساب می کنه.
اونجا سوژه فراوونه.
آدم دلش می خواد خودش رو از برج میلاد پرت کنه پایین!
خدا آخر و عاقبت ما رو به خیر کنه!
حسین قدیانی/ عمومی: معتقدم درباره این مسائل و پرداختن به آن، البته نباید زیاده روی کرد. نیز گاهی بهتر است که هر واقعیتی را ننوشت، اما دید و چاره اندیشید. ما همه در معرض این تندبادیم. این جامعه خود ماست. سقوطش مثل سقوط کشتی است که بی رحم است و لامروت. هرگز نمی خواهم «زردنویس» باشم، اما اینقدرش که نوشتم، لازم بود.
الهی شهید شی داداش حسین
به نظر من ماهواره میتونه تا حدودی ذهن رو آماده کنه،
ولی بالا رفتن سن ازدواج به سبب نبود اشتغال و گرانی مسکن و هزینه های
سرسام آور یک ازدواج معمولی، خیلی تاثیرش بیشتره.
الان همه جوونای ما فوق لیسانس دارن. چرا؟؟ چون کار نیست
هی باید درس بخونن، بالاخره بهتر از بیکاریه!!
تحلیلش اینه که رئیس صدا و سیما به جای اینکه امروز بیاد در تشیع جنازه شهدا، از بانوان چادری تقدیر کنه، بیاد بگه با بودجه سالانه ای که به سازمانش اختصاص میدن چه کاری برای حجاب و عفاف کرده.
داداش شما حقیقتو گفتی، اما تلخ بود!
ممنون داداش حسین.
حسین قدیانی: البته همه تقصیر، گردن ایشان نیست. مرض را باید درمان کرد؛ این بهتر از دنبال مقصر گشتن است. من هم مقصرم. تو هم. حتی دیوونه داداشی! یکی کامنت خصوصی گذاشته بود؛ خواندی که!! بگذار بچه ها هم بخوانند… نوشته بود: ببین چی نوشتی که صدای مبصرت هم درآمد!!!!!
“معتقدم درباره این مسائل و پرداختن به آن، البته نباید زیاده روی کرد. نیز گاهی بهتر است که هر واقعیتی را ننوشت، اما دید و چاره اندیشید.”
به شدت این جمله تان را قبول دارم، به شدت!
سالاری!
دوستان!
اولین کامنتی که برای قطعه ۲۶ گذاشتید، می دانید کی، و برای کدام متن بود؟!
خودتان این کامنت را پیدا کنید و دوباره کامنت کنید تا به زودی در یک پست عمومی قطعه ۲۶ و همراه با توضیحات آقای قدیانی منتشر شود. تا کنون نزدیک ۱۵ نفر برای این متن جذاب، کامنت های قدیمی شان را دوباره کامنت کردند. در ضمن می توانید خاطره کامنتی تان را هم بنویسید. مثلا خاطره ای از یک کامنت، همراه با جواب آقای قدیانی که هنوز در ذهن تان مانده.
یک اعتراف
فکرشو هم نمی کردم آقا سید نظرشو راحت بیان کنه،
حالا فهمیدم تعاریفش دِلیه و اگه مثلا انتقادی داشته باشه هم راحت بیان میکنه.
آقای قدیانی خیلی با شخصیتی که به خاطر نظر بچه ها متنو تغییر دادی.
سید الان بیشتر از قبل برات اخترام قائلم.آقای قدیانی هم که طبق گفته خودت، سالاره.
“من برای هم آنچه می نویسم و هم آنچه نمی نویسم مســــــــــئـولـم.”
.
.
“مرض را باید درمان کرد؛ این بهتر از دنبال مقصر گشتن است.”
.
.
“من هم مقصرم. تو هم. حتی …
.
.
.
حوصله نداشتم تا “ک” بروم و با “کوروش” صحبت کنم. گوشی را می خواستم پرت کنم توی جوی آب که زنگ خورد. با صدای زنگ گوشی، بی اختیار گریه ام گرفت. همین طور داشتم اشک می ریختم که رفتم توی “منوی گوشی” و آهنگ گوشی را عوض کردم و گوشی را پرت کردم توی جوی آب…
با صدای زنگ گوشی، بی اختیار گریه ام گرفت. همین طور داشتم اشک می ریختم که رفتم توی “منوی گوشی” و آهنگ گوشی را عوض کردم و گوشی را پرت کردم توی جوی آب.
…….
حالا خدائیش برای چی گریه کردی؟ برای دخترک؟ برای وضع مملکت؟
برای چی؟؟
حسین قدیانی: زنگ این یکی گوشی اش، آهنگ سریال امام علی بود…
کاربری (گفت و شنود)
گفت: آقا رضا ربع پهلوی گفته که «همه فکر و ذکر من باز گرداندن آزادی و استقلال به ایران است و به همین علت از جنبش سبز(!) حمایت کردم»!
گفتم: نه این که پدر و پدربزرگش خیلی اهل آزادی و استقلال بودند!
گفت: تقصیر خودش نیست! حیوونکی ها این ضدانقلابیون فراری مدتی است که بدجوری پشت سرهم دیوونه میشن و هر روز که میگذره، مخ چندتاشون تکون میخوره!
گفتم: حالا چی شده که به فکر آزادی و استقلال افتاده!؟
گفت: می گوید «روح پدربزرگم رضا شاه از طرف مردم در جسم من حلول کرده»!
گفتم: چه عرض کنم؟! اگر قبر رضاخان را تغییر کاربری نداده بودند، الان این حیوون زبون بسته چنین احساسی نداشت!!
“جناب اسلامی ایرانی”!
این نوع زندگی که این خانم دارد بیماری ست و اصلا هیچ ربطی به معزل سختی ازدواج در جامعه ندارد اکثرا مردهایی که دارای روابط متعدد هستند همسر دارند و همچنین به اشتغال نیز خیلی نمی توان گره اش زد، کم نیستند زنانی که نان شان را از راه کارگری در خانه ی دیگران در می آورند. البته جلوی این روابط را با اجرای حدود اسلامی با شدت هرچه تمام تر فقط می شود گرفت که دست قوه ی قضاییه را می بوسد.
اجازه هس نظر بدم؟با اجازه از بزرگان سایت…
شاید ما انسانها از این واقعیتا تو یه ماه نهایتش ۳۰ تا مورد رو مواجه شیم که هربارم کلی ناراحت بشیم…
من دارم به امام این زمان دارم فک میکنم که چی میکشه داره همه این واقعیتهارو میبینه؟!
سلام
متن بسیار قابل تاملی بود و ممنونم…
اصلا بحث «ما زنان شاغل» نیست! جلوی این روابط رو هم با هیچ شدتی
نمیشه گرفت. و اگر به سختی ازدواج ربط ندارد، حتما به بیسوادی شیخ
مربوط میشود! ق.ق فعلا مشغول ۳۰۰۰ تاست!! که چه جوری نصفش کنه!
…
که احتمالا با گرانی مسکن و بیکاری ارتباطی داره!!
آقا دارم کامنتای قدیمی رو میخونم، واقعا خودش یه کتاب میتونه بشه.
چه نظراتی، چه جواب هائی، چه دشنام هائی، چه تعریف هائی. واقعا
گذر زمان رو حس نمیکنم.
همه ی این ها به کنار چجوری جرأت کرده با اون تیپ و تال شما اینطور وقیحانه صحبت کنه؟
وای چقدر سر این کامنت خندیدم. اگه جا داشت تائیدش کن.
…………………………………………..
… سابق میگوید:
…
(در جواب پاسخ به یکی از کامنتها)
…
——————————————————————————–
مثل اینکه خودتم یه سیلی محکم هوس کردیا!
حسین قدیانی: جوابش را سانسور کردم! مزه کامنتت رفت!
نیاز به یک انقلاب فرهنگیِ جدید و شدید داریم!
ببخشید آقای قدیانی شاید اینجا جای بحث نباشد اما!
اگر به پرونده های این مفاسد نگاه کنید می بینید که بیشتر آقایانی که دچار این بیماری اند متاهل هستند یا قبلا بوده اند.همچنین اکثر این زنان نیز متاسفاته مطلقه اند. پس به سختی ازدواج مربوط نمی شود که شما به شوخی برگزارش میکنید جناب”اسلامی ایرانی”. البته تحکیم خانواده و شناخت صحیح افراد جامعه از مطالبات زن و مرد نقشی به سزا در پیشگیری از بحران هایی مانند طلاق و غیره دارد که منجر به این ناهنجاری ها در جامعه می شود. و البته دلایل دیگری نیز دارد که متاسفانه من بلد نیستم سربسته عرض کنم که شایسته ی این مکان مقدس باشد.
حسین قدیانی: فکر کنم تنها اتفاقی که در کامنت ها صورت نگرفته، نقد محتوایی این قصه بود! فی الحال از همه تان گله دارم…
چرا چندوقتیه که به روزنامه ها مطلب نمی دین؟
حسین قدیانی: چشم! قول بدی دعوا نکنی، به روزنامه ها هم مطلب می دیم!!
…
شرمنده آقای قدیانی شما درست می فرمایید اما این درد اینقدر سنگین و حرف زدن در موردش اینقدر سختمه که شاید اگر دوستان به مسئله ازدواج ربطش نمی دادند در موردش حرف نمی زدم. البته استادم سر کلاس زن، وقتی همین مباحث بود و ما به خاطر خجالت می خواستیم ردش کنیم، گفت: حیا در اینجا بی جاست و کلی ما را شماتت کرد.
حسین قدیانی: حق با استادتان بود، اما فضای اینجا با فضای آنجا فرق می کند. همین فرق باعث شد که من به حرمت فضای اینجا چند جمله ای را سانسور کنم که شاید در کتاب نکردم این کار را. به هر حال هر جایی شرایط خودش را دارد. برای همین کامنت اسلامی ایرانی، کلا نقطه چین شد.
سلام
کامنت اول را پیدا کردم!
مطلب [ من به حاج احمد متوسلیان رای می دهم ]
و کامنت من در تاریخ ۱۹ تیر:
سلام عمار!
دعا میکنم شامل دعای خیر حضرت خورشید و حضرت ماه بشوی
حرف شما حرف همه فدائیان حضرت ماه بود
حسین قدیانی: اگر اصل کامنت را بچه ها کپی کنند و آخرش هم ذکر کنند برای کدام متن است، خیلی بهتره.
شاید تو این جمع بیشترین مطلبی که از این داستان برداشت میشه، معضلاتیه که در این داستان به چشم می خوره. معضلات کنونی جامعه!!
دقیقا متوجه منظورتون از “نقد محتوائی” نشدم.
حسین قدیانی: شاید خواستم عوض کنم بحث را!
عکس اول “و خدا ما را می بیند” وقتی در کنار این مطلب قرار گرفت، خیلی تامل برانگیز شده است!
دلم برای نقطه چینهات تنگ شده بود.
احتمالا اولین کامنت من هم همین بود!
اسلامی ایرانی: تاریخشو یادم نیست
……………………..!!
خوشم میاد که خوب بلدی چجوری وبتو زنده نگهداری و متفاوت. دمت گرم حرفه ایِ متعهدِ تخسِ مغرورِ کله شقِ مظلوم!
حسین قدیانی: رونق اینجا مال بچه های خوب اینجاست.
اول از همه سلام به ستاره ها برادران و خواهران عزیز قطعه عزیز
بعد از اون حسین فکم افتاد.
نه از اینکه مسافر کشی میکنیا نه از اینکه دختره چطور روش شده اینجور رفتاری داشته باشه جلوی قیافه و محاسن خوشگل تو اینکه این عقده را هم باز کردی.
از خاطراتم درباره قطعه این یادم میاد درباره عقده که یکم هم امروز دستکاریش میکنم.
عقده در زبان عرب یعنی گره و مشکل در زبان فارسی این مشکل به روح و روان زده و گاهی به گلو میزند و بغض میشود و حتی از طناب دار زیباتر خفه میکند انسان بی نوا را.
و حالا تو این عقده باز کردی در جایی که با خون مینویسی.
میگم مینویسی چون نهایت ادعام اینه که فوقش با اشک نوشتم اینجا.
اما درباره متن بگم…
حوصله نداشتم تا “ک” بروم و با “کوروش” صحبت کنم.
نفهمیدم کوروش از کجا پیداش شد.
شاید برای اینکه با بی حوصلگی از روی صحبت ها عاشقانه گذشتم (تو بخوان به عمد و هرز)
و باید توضیح میدادی که چرا گریت گرفت نه که ما بپرسیم ازت.
آخرش هم همه چیز رو برگردوندی سر کوچه اول. از اینجاش خوشم اومد.
🙂
یا علی
حرفه ای و متعهد و مظلوم. این ۳ تا رو شدید قبول دارم.
بسم الله
سلام
یه زمانی دوره ناصحین می رفتم یه مربی داشتم که خیلی دوسش دارم می گفت یه سری مسائل رو نباید علنی کرد که قبحش از بین میره مصداق می آورد از حضرت امیر
حالا من یه سوال برام پیش اومده اگه نپردازی که می خوره از تو و داغون می کنه بگی هم که قبحش از بین میره حالا تکلیف چیه؟
بدک نبود بعد از یه مدت به واقعیتی از جنس مردم هم اشاره کردید
ولی این یک مصداق کوچیکه
یه سری از دوستان دنبال مقصر می گردند ، یه جایی یه انتقادی کردم و گفتم فلانی کار نکرد بعد دوستی باصراحت گفت خب ببینم تو چیکار کردی؟ کار های خودت رو بگو
به نظرت شما داداش حسین چند درصد ریشه این مشکلات فقره و مسائل سیاسی؟
نگرانم که آندلس نشه وضعمون!!!!!!!!!!!!!!!
راستی روزنامه نگاری کفاف نمیده میری مسافرکشی؟
حسین قدیانی: در اینکه فقر، فساد می آورد شکی نیست. همچنان که گاهی ثروت، بیش از فقر، فساد می آورد!
سلام داداش حسین تندرو
خوبی برادر… خیلی می خوامت. اصن کاش مشهد بودی یک عمر همینجور باهم دعوا می کردیم………………..
اصن توی کل کل کردن با تو پایه ام اساسی…..
خیلی می خوام چهره ی مظلومت رو
یاعلی
مرد یعنی حسین شریعتمداری. این همه از طرف رئیس جمهور و
اطرافیانش حرف شنید، ولی باز تیتر اول کیهان، اختصاص داره به سخنرانی
احمدی نژاد. حالا هی بگن کیهان ما رو کوبید. کیهان ال کرد.
سالاری حسین شریعتمداری…
چاکر حاج منصور عرشی. مخلص همه بچه های ولائی قطعه.
شاید وقتی حساسیت ها نسبت به ارزشهای اسلامی کم رنگ بشه
شاید وقتی مسئولین مملکت نسبت به فساد داخلی مصلحت اندیش بشوند
شاید وقتی روسا در اجرای حق و عدالت ملاحظه گرا بشوند و قاطع نباشند
و شاید های دیگه…
اون موقع ست که باید منتظر تبعاتی در جامعه باشیم, حالا به هر شکلی!
…
خداوکیلی حق داشت مبصر ناراحت بشه،دم خودتم گرم که فضای سایتو در نظر گرفتی و تغییر دادی متنو…
گاهی هیچ نمی توان گفت. نه نقد اجتماعی، نه نقد محتوایی، نه نقد روانشناختی و نه هیچ نقد دیگر!گاهی فقط باید خواند و دیدو گفت و گذشت.
اگر سوختی هم بد نیست.
امام زمان(عج) که جای خودش،از روی برادر شهید خود خجالت می کشم که هیچ نکرده ام برای اعتلای ارزشهایی که او برایشان خون داده!!
درد دل زیاد است. اگر اینجا نگوییم کجا بگوییم که دل می ترکد از این همه بغض و فریاد….
چگونه سر زخجالت بر آورم بر دوست
که خدمتی به سزا بر نیامد از دستم
شهدا شرمنده ایم و این شرمندگی میکشد آخر مرا ….به خدا!!!!
سلام و درود بر داداش حسین عزیز-خدا قوت حاجی
در پی حضور سردار رویانیان به عنوان مدیر عامل جدید پرسپولیس، شیخ مهدی کروبی با قراردادی ۳ساله به منچستر یونایتد پیوست.
http://www.mohsenbelali.ir
نظرم رو که راجع به این پست دادم
ولی خواستم از عکس های قشنگ علی اکبر بهشتی عزیز هم تشکری بکنم بابت عکس های کشنگش(لهجه بندرعباشی) و اون عزیزی که انتخاب می کنه و میذاره
از همه تاسف بارتر اینه که متاسفانه اینا مادران آینده هستند
سبب پاکدامنی حیاست. امام علی
واقعیت اینه که کمی حیا داره تو جامعه ما کمرنگ میشه
یه خبر خوندم جالب بود شایدم بی ربط به نظر بیاد ولی یکم تامل برانگیزه
نمایش فیلم جدایی نادر از سیمین تو آمریکا برای کودکان زیرسیزده سال ممنوع شده
فکر کنید چقدر کودکان زیر سیزده سال ایرانی بادیدن فیلمهای آمریکایی به سرنوشت مسافر این متن دچار شدن
اگر با من نبودش هیچ میلی///چرا جام مرا بشکست لیلی؟
از درد دلم، بجز تو کى با خبر است؟… یا با من دیوانه که در بام و در است؟
طغیان درون را به که بتوانـــم گفت؟… فریاد نهان را به دل کى اثر است؟
“امام روح الله”
کوتاهترین وصیت‌نامه جنگ برای دانشجوی شهید “احمد رضا احدی” است.
بسم الله الرحمن الرحیم
فقط نگذارید حرف امام زمین بماند. همین!
و السلام
سلام حاج حسین جان، سلام سیدنا !
در مورد متن ها حرف زیاده، فی المجموع، عالی عالیه! از همه لحاظ ها!
سیدجان، من اولین کامنتم رو رو وبلاگ حاجی زمانی که واقعا وبلاگ بود گذاشتم:
ghadiany.blogfa.com
که بعد از چند وقت، توسط صاحبان قدرت، بسته شد!!!
حالا از کجا بیارم اولین کامنت رو؟!
بسم رب
۱- عوض شدن فضا با این داستانک ها نکته ی قابل تاملی بود.
۲- “معتقدم درباره این مسائل و پرداختن به آن، البته نباید زیاده روی کرد. نیز گاهی بهتر است که هر واقعیتی را ننوشت، اما دید و چاره اندیشید.”
۳- به شدت مخالف انفعال” گاهی فقط باید خواند و دیدو گفت و گذشت.
اگر سوختی هم بد نیست و…” این مسایل هستم.
۴- نگرانیت با دیدن و شنیدن این مسایل زرد! وقتی زیاد می شود که پدر دختری باشی که تازه به کلاس اول رفته و هنوز برای معرفی الگوی خوب برای او نهایت تلاشت مادر او و همسر خودت است چرا که نه کار در خور ملاحظه ایی از تلویزیون می بینی و نه کار خوبی در سینما … فضای باربی آثار نوشتاری هم که چه کرده …نمی خواهم خیلی سیاه به این مسایل نگاه کنم ولی ..بگذریم توصیه ی مبصر عزیز بر گزیده گویی است.
۵- مسایل خیلی قر و قاطی! است.اخراجی ها ساخته می شود – فاقد ارزش هنری و بسیاری تقیدات- اما باید به زور این فیلم را در معادلات پیچیده بپسندی. در اکران اولی شماره سه ی آن زنان بازیگر را – که البته برای آنان امری عادی است- اما در کنار اشخاص معتقدی می بینی که بناست مدافع…
۶- جذابیت و البته اهمیت کلیت بحث آنقدری بود که به نقد محتوایی نرسد.
۷- به خاطر نوع کار معلمی ام – آن هم در بالای شهر- با بسیاری از مادران مطلقه که عمدتا دانش آموزان مشکل داری داشتند صحبت کرده ام و چه چیزها که نشنیدم از علت بدحجابی و تغییر خط و مسیرشان…
سلام سلام سلام ….
خداییش دلم برای قطعه یه ذره شده بود . این مزاحم همیشگی رو که فراموش نکردید ؟
در کنار بارگاه نورانی امام رضا به شدت یادتون بودم باورتون میشه تو ذهنم تمام ستون کامنتها رو مرور میکردم و بچه هارو به اسم یاد کردم اینو گفتم بدونید که خیلی به قطعه ارادتمندم .
یه چند تا هدیه براتون آوردم . ببخشید که خیلی هنرمندانه نیست . این هارو اختصاصی برای قطعه گرفتم . امیدوارم خوشتون بیاد .
http://www.upsara.com/images/7hnqud7d1gb3azz2va.jpg
http://www.upsara.com/images/k24rllih4tvznfjn7q.jpg
http://www.upsara.com/images/4jcp0l63r0fy2ei4zg8.jpg
http://www.upsara.com/images/9vy2aa2f76k5ri88l9rj.jpg
حسین قدیانی: از اینکه در حرم رضوی به یاد قطعه ۲۶ و بچه ها بودید، ممنون.
این چند بریده ای که از کتابتون گذاشتید عالیه . خیلی لذت بخشه آدم از زبون یه شهید کتابی رو بخونه واقعا فکر نویی بود احسنت بر شما .
من اولین بار از مصاحبتون با دکتر یامین پور با قطعه آشنا شدم گاهی اوقات مطالبتون رو می خوندم .
یه با ریه مطلبی نوشته بودید که بیشتر جنبه ی درد و دل داشت از زبون یه فرزند شهید, خیلی خجالت کشیدم کلی هم گریه کردم از اونجا به بعد من هم شدم یه قطعه ای .
یادتونه یه بار یه کامنت گذاشتم که حسابی دعوام کردید ؟
حسین قدیانی: نه الحمدلله!
سلام بچه های قطعه.
مخصوصا بچه های مشهدی یا بچه هایی که مشهدن…
آقاجون بدجور زده به سرم خواهش میکنم رفتین مشهد فراموشمون نکنین…
ممنون یاعلی
جناب عطشان؛
سلام و زیارت قبول!
سپاس به خاطر اینکه به یادمان بودید.
بسم رب الفاطمه(س)
۵۱* امام على علیه السلام :
حیا کلید همه خوبى هاست.
(غررالحکم، ج۱، ص۹۳)
***
رسول اکرم صلى الله علیه و آله :
حیا خوب است ولى براى زنان خوب تر.
(نهج الفصاحه، ح ۲۰۰۶)
«ما همه در معرض این تندبادیم. این جامعه خود ماست. سقوطش مثل سقوط کشتی است که بی رحم است و لامروت.»
.
.
.
این یکی از آن پست هایی بود که با وجودی که سه بار متن را خواندم، اما نمی دانستم که چه کامنتی باید گذاشت.
کافی است خدا یک لحظه نگاهش را از آدمی بردارد…
چقدر هم که پررو بوده است. با این وضعش و کرایه هم که نداده، باز تهدید کرده که “برو، و الا زنگ می زنم ۱۱۰”
روحانی مجروح/ مجرم اصل کاری کیست؟!
بگذار کمی هم درباره “فرزاد فروزش” بنویسم. می بینم که این روزها رسانه های ما از این روحانی به عنوان فرد مظلوم ماجرا و قربانی فریضه حیاتی امر به معروف و نهی از منکر یاد می کنند. ظالم ماجرا را اما همان پسرکان اراذل و اوباش می شمارند. دیروز خواندم در روزنامه ای از قول یکی از زنان بهارستان نشین که هر چقدر هم حجاب خانم ها ایراد داشته باشد، این دلیل نمی شود که کسی بخواهد به ایشان زور بگوید و برایش آزار و اذیت درست کند. ظاهر حرف درست به نظر می رسد، اما در جامعه، ما بیشتر از “دلیل و علت”، با “واقعیت” سر و کار داریم. واقعیت از نظر من این است: آنکه مجروح کرد چشم روحانی فداکار را، شیشه نوشابه دست اراذل و اوباش نبود، بدحجابی و به عبارت بهتر بی حجابی خانم هایی بود که سردار رادان خوب درباره شان گفت: “صحنه حادثه طوری بود که برای ما مسجل شده این اراذل و اوباش، مزاحم خانم ها نبودند، بلکه مراحم شان بودند، اما سر برخی مسائل با هم دعوای شان شد تا اینکه فرزاد فروزش از راه رسید”. حالا از این موضوع هم که بگذریم، کم و بیش وسط انجام فریضه امر به معروف و نهی از منکر دیده ام که دختر بدحجاب این جمله را می گوید: ما با هم ایم؛ به شما ربطی ندارد! ظاهرا برای عده ای از عروسکان جامعه ما، امر به معروف و نهی از منکر، مصداق بارز فضولی و دخالت در حوزه شخصی و خصوصی آدم هاست، مگر اینکه مراحمان همدیگر با هم نسازند و تبدیل به مزاحمان یکدیگر شوند. فقط آنجاست که فرزاد فروزش حق دارد از چشم خودش بگذرد و تا پای جان برود و بعد دوباره نقطه سر خط! دعا می کنم این روحانی فداکار صحیح و سالم به جامعه برگردد، اما باز هم دعا می کنم که اگر فردا در فلان خیابان باز هم عروسکان اهل جیغ و داد، با نهی از منکر امثال فرزاد فروزش مواجه شدند، برندارند بگویند که اصلا به شما چه؟! ما با هم ایم!
قطعه مقدس ۲۶/ ۲۳ خرداد ۹۰
سلام و درود؛
دوست عزیز این مطلب شما در پایگاه اینترنتی و بسته فرهنگی عمارنامه منتشرگردید.
http://www.ammarname.ir/link/3017
ما را با درج بنر و یا لوگو در وبگاه خود یاری نمایید .
موفق و پیروز باشید .
عمارنامه http://ammarname.ir/—- info@ammarname.ir
یا علی
سلام
“هرگز نمی خواهم «زردنویس» باشم، اما اینقدرش که نوشتم، لازم بود.”
این جمله تان بسیار زیبا بود و کاملا درست.
اما درباره مطلبتان
نمیدانم نقد است یا سؤال؟!
مقصودم درست نقطه اوج داستان است (البته به عقیده بنده)؛ زمانی که دخترک لحنش کاملا تغییر میکند
” –نه دیگه قربونت برم.
-…
-عاشق همین دست و دلباز بودنتم!
-…
-فدای تو!
-…
-بای!
-…
-باشه!
-…
-گفتم باشه!
-…
-دیگه داری اذیت می کنی آقا خوشگله!
-…
-خیلی حالا خوش حسابی؟!………….”
جسارت نباشد اما به گمانم تغییر لحن هر دوشان آنقدر سریع است که خیلی برای خواننده قابل درک نیست! این که چنین واقعیت هایی در جامعه موجود است، شکی نیست اما به گمانم اگر بیشتر پرداخته می شد، خواننده با داستان، راحت تر همراه می شد.
حسین قدیانی: بله! خیلی سریع بود، اما بعضا با همین سرعت، حرفهای عاشقانه و البته بی محتوا به دعواهای کور و زننده تبدیل می شود. من هم که فقط شنونده حرف های یک طرف تماس بودم و قطعا از چرایی این تغییر لحن، بی خبر. کامنت خوبی بود. شاید حرف این داستان همین بود که عشق وقتی بنیان درستی نداشته باشد، به طرفه العینی، جای خود را به کینه می دهد. هر چند که «عشق» برای این قبیل روابط، نمی تواند تعریف درستی باشد. امروز برای عده ای از ما متاسفانه عشق، تبدیل شده به یک کالای اقتصادی. می خریم و می فروشیم…
خیلی خوبه که از این معضلات هم غافل نیستید….
فساد، ریشه در خیلی چیزها داره شاید یکیش فقر باشه. اما متاسفانه خیلی از اونایی که دچارش می شن هم غنی هستند و هم متاهل!!
شاید بخشی از اونایی که متاهل هستند، خیلی زیاد تحت تاثیر برنامه های ماهواره ای و عشق های مثلثی و مربعی و همچنین برنامه های تلویزیونی خودمون هستند که فقط توش حجاب رعایت می شه ولی از عفاف خبری نیست….
بعضی اوقات بی عفافی مهیج تر از بی حجابی و برهنگی می شه….
جدیداً می بینیم که خانم ها و آقایون تو فیلم ها حتی برخورد فیزیکی هم دارند!! انگار این روابط از قبل بیشتر دیده می شه…
سلام
خدا قوت. چه خبر شده چند تا پست جدید!
من هم که رفتم زیارت حضرت معصومه (س) همه بچه های قطعه رو دعا کردم. اینم سوغاتی من:
http://up4.iranblog.com/images/tlud93is2rqyo97poamo.jpg
http://up4.iranblog.com/images/6b8e8jcupf026sqxtg7.jpg
http://up4.iranblog.com/images/i4g36srk3jdy6pafbtd.jpg
http://up4.iranblog.com/images/ylyujl2ocauntbkqxomf.jpg
راستی من هم یک دفع خیلی دعوا کردی داداش ، فکر کنم اینو دیگه یادت باشه! اون موقعی که پسته شاه بعد از مدت زیادی کنار آقا نشسته بود و توی تلویزیون نشونش داد . خلاصه من که هیچ وقت یادم نمیره ،کسی اون شب جرئت نداشت کامنت بزاره!!!!
البته یکی از بچه ها کامنت گذاشت: ” من می ترسم کامنت بزارم!”!!
هیییییییی
حسین قدیانی: من کی شما را دعوا کردم؟! هر چه بوده که تعریف طرح ها بوده!! بابت عکس ها هم ممنون.
سلام. خداقوت.
اگه اشتباه نکنم این اولین کامنت منه.
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
ف.طباطبائی میگوید:
۲۸ دی ۱۳۸۹ در t ۰۰:۳۲
سلام داداش حسین.
خوبید انشالله؟
تشکر بابت همه زحماتتون،
تشکر بابت ارزش و احترامی که برای مخاطبینتون قائلید،
تشکر بابت فراهم کردن این فضای پاک و صمیمی.
در پناه ارباب حسین باشید.
“متن مصاحبه با آقای صفارهرندی”
سلام
نمیدونم تجربه خودتون بود یا تجربه دوست دیگه ای.
ولی خیلی ناراحت کننده بود.
ناراحت کننده ترش این که همچین زن هایی رو جاهای دیگه هم میبینیم. زن هایی که دلم براشون میسوزه که نمیدونن خدا برای چی آفریدتشون و از مسئولین مملکت شاکی هستم که چرا به فکر زن ها نیستن و اونها رو به کمال مطلوب دینی نمیرسونن.
البته بعضی مردها هم دست کم ندارن از این زنها. و به قولی مردهای بی غیرت هستن که زنان بی حیا رو تکثیر میکنن.
یکی از جبهه های جنگ نرم برنامه ریزی برای رسوندن جامعه به سطح مطلوب دینی هست.
دعا کنید بتونیم در این جبهه خوب عمل کنیم تا دیگه این چیزها رو نبینیم.
موفق و موید باشید زیر سایه آقا امام زمان و در رکاب امام خامنه ای.
۷۱ روز مانده تا عاشورا
لبیک یا حسینِ زهرا…
سلام آقای قدیانی
واقعیت همیشه اون چیزی نیست که ما می بینیم،هزاران واقعیت اطراف ما هست که حتی با چشمان باز هم نمی تونیم اونارو ببینیم…
خطاب به همه دوستان:
از این نسل نا امید نشیم.یا حق
همسفر بزرگوار!
قطعا هیچ کدام از ما از این نسلی که خودمان هم متعلق به آنیم، ناامید نمی شویم که حماسه ۹ دی را نسل ما رقم زد؛ اما گاهی لازم است که تلنگری زده شود و واقعیتی انعکاس یابد.
امروز گشتم اولین کامنتمو پیدا کردم…
اون موقع با اسم “فاطمه” کامنت می ذاشتم……….
تاریخش ۱۶ خرداد امسال، ساعت ۱۵:۲۴، و متن تون هم “اشک «کربلایی زینب» روی گونه سه شنبه ها”
اینم از کامنت:”متن شما در مورد کربلایی زینب که یک مادر شهیده و همسایه تنهایی اون در خت کنار دیواره… حتما تهش هم سیاسی تموم میشه!”
و جواب شما ؛ حسین قدیانی: آخرش گریه دار تمام می شود، نه سیاسی! شاید هم گریه سیاسی!!
السلام علیک یا علی ابن موسی الرضا
مشهد مقدس شدیدا دعاگوی برادران خوب و خواهران محترم قطعه هستم
خصوصا داداش حسین باصفامون
قبل از چاپ نوشته هامون باید خیلی دقت کنیم /مکتوبات ما وقتی در دست مردم قرار گرفتند لزوما برداشتی که ما دوست داریم و فقط دوست داریم که با خواندن متن ما داشته باشند ندارند / قلبهای مریض و ضعیف هیچ وقت با خواندن چنین متنهایی ذهنیت ما قطعه ایها را ندارند/ دوست ندارم نوشته هایی شبیه کتاب “تهران در…….”اثر جناب میم میم را از شما بخوانم کتابی که از نویسنده اش انتظار نداشتم اینگونه نوشته شود توجیه جناب میم هم دقیقا همین است که میگوید واقعیت را نوشته ام / دلمان باید برای مخاطبانمان شور بزند تا نکند بعد از خواندن کتاب ما قرمز شوند ،داغ شوند و اندک کنترل هوس خود را از دست بدهند و آنوقت ما توقع داشته باشیم که از خیابانی که پر است از عروسک بی عروسک برگردند / قسمت پایانی کامنت من را منتشر نکنید فقط برای اولین بار است که دوست دارم آقای قدیانی شخصا روی کامنت من فکر کنند ضمنا آدمهایی که دوست دارند برای گیشه بنویسن کم نیستند ، استفاده ابزاری از زن برای فروش کتب چیز جدیدی نیست مهم برای من جدید بودن شما نویسنده محترم ، تواناو ولایی است / یادتان هست به هر بهانه ای پای عباس ابن علی را وسط میکشیدید؟
ممنون از مبصر قطعه بدلیل روز شماری دلربایش
سلام
حاجی زندگی کمی سخت شده
دلم میخواد یه چیزایی رو بگم اما می ترسم ناراحت تر شید
وقتی دانشجوی ارشد تو بهترین دانشگاه باشی اما مطمئن باشی که در ۱۰سال آینده عمرا امکان فکر به ازدواج رو داشته باشی و وضع جامعه رو هم که میبینید
آیا نباید انتظار به گناه افتادن منو داشته باشی
ولو بسیجی باشم
ولو عشق سیدعلی باشم
ولو…
تو خود حدیث مفصل خوان ازاین مجمل
اما چاره چیست؟
تا آخرین نفس در جهاد اکبر مقابل حضرت شیطان ایستاده ام؟
اما افسوس و صد افسوس که دائم در حال شکست هستم.
بسیج و بسیجی هر دو مقدسند/ولای حضرت امیر و در راستای آن ولای حضرت ماه جلوی بسیاری از شکست ها را میگیرد ، بسیجی واقعی که آمر به معروف و ناهی از منکر است باید بیشتر از ریخته شدن قبح گناه ناراحت باشد که نتیجه نقل و دهان به دهان شدن آن است و سرانجام تعریف گناه و از بین رفتن قبح آن عادی شدن گناه است و هر گاه چیزی عادی شد قطعا رواج می یابد .
جهاد اکبر در روایتی از پیامبر جهاد با هوی نفس معرفی شده است نه جهاد باشیطان!/ یادمان باشد شیطان را راحت تر از نفس میتوان شکست داد ، رام کردن نفس سرکش بسیار سخت تر از رهایی از دام شیطان است/
البته صدا و سیما با سریال های سطح پایین خود از نظر معرفتی بسیاری از تحریکهای نفسانی را تحریکهای شیطانی معرفی میکند