“بی ام و” در “نعمت آباد”!؟

فرهنگ/ این شغل طاقت فرسا!

این روزها بازیگران سینما و ایضا بازیکنان فوتبال، دم به ساعت بر این طبل می کوبند و می گویند: “دست مزدی که می گیریم، اولا زیاد نیست، ثانیا کم هم هست، ثالثا حق مان است، رابعا چرا کسی به مشکلات ما نگاه نمی کند”؟! بسی حیفم می آمد و هنوز هم می آید، که ستون “پلاک” را آلوده به “ژورنالیسم زرد” کنم، اما عصر جمعه در برنامه “صندلی داغ” که به نسبت برنامه خوبی است، یکی از همین مثلا ستاره ها حرف ها زد در همین باب دست مزد. حضرات این مثل را هم مدام از قول فلان مترسک خارجی، می گویند که “بعد از کارگران معدن، سخت ترین کار، بازیگری است”. البته اگر از من بپرسی، معتقدم از کار در معدن هم، هست شغلی که سخت تر باشد و آن روزنامه نگاری و خبرنگاری و نویسندگی است!! البته توی خواننده اگر پزشک باشی، طبابت را سخت ترین کار این دنیا می دانی و اگر در کار کفن و دفن مرده هستی، حتما مرده شویی را! آن کس هم که از بیکاری، کارش به خواندن اباطیل من کشیده شده، هیچ استبعادی ندارد که بیکاری را سخت تر از بازیگری و کار در معدن بداند! طعنه را بس کنم و بروم سراغ اصل حرفم. بازیگران سینما و فوتبالیست ها وقتی می خواهند استناد کنند که زیاد هم دست مزدشان بالا نیست، به این اشاره می کنند که اغلب ستاره نماهای مشهور که به دوران بازنشستگی نزدیک شده اند، زندگی شان به سادگی می گذرد و جز یک آپارتمان ۱۰۰ متری در فلان جای بالاشهر، هیچ چیز دیگر ندارند. این را البته کمی تا قسمتی راست می گویند، اما همه حقیقت این نیست. القصه! این نازک طبعان باید قبول کنند که در دوران اوج، یعنی دورانی که دست مزدشان اصلا با دیگر اقشار جامعه، تناسبی ندارد، به جای پس انداز و هزینه درست پول، اغلب درآمد هنگفت خود را حیف و میل می کنند. با خیلی هاشان در این موارد سخن گفته ام که بلااستثنا قبول کرده اند حرفم را. مثلا همین عید امسال، ساعتی دم خور شدم با فلان فوتبالیست سابق که زمانی با هم در تیم نوجوانان پاس هم بازی بودیم. بچه نعمت آباد تهران بود و انصافا فوتبالش حرف نداشت، اما قدر خود را ندانست و خیلی زود دچار آفات شهرت شد و حتی این اواخر به دام اعتیاد هم افتاد. خوب یادم هست اوایل اوجش که سر از تیم استقلال در آورده بود و به نسبت رقم خوبی هم گرفته بود، خیلی ها مثل من به او گفتند که با پول قراردادت، می توانی ۲ واحد آپارتمان نزدیک به هم در همین نعمت آباد بخری و خودت و مادرت را از مستاجر نشینی نجات دهی و بعد هم اگر دوباره چرخ روزگار به مرادت چرخید، خانه ات را بیاور مناطق بهتر شهر و فلان ماشین مدل بالا را هم بخر و حکایت دارندگی و برازندگی، پزش را بده. این حرف ها اما به گوش دوست ما نرفت که نرفت. رفت و با آن پول یک “بی ام و” خرید، در حالی که مستاجر بودند! خوب یادم هست همان زمان، دم یک مکانیک را دیده بود که شب ها ماشین مدل بالایش را در نبود پارکینگ، بگذارد آنجا. بگذریم که الان این دوست ما ماشینش یک پراید مدل ۸۰ است!! یعنی در مدتی که در اوج بود، هر چه پول درآورد زد به شاخ گاو! به این صداقتم، کمی بخواهم صراحت هم اضافه کنم، و فحش و ناسزای جماعتی را به خود بخرم، متاسفانه باید بگویم حال و روز اغلب ستاره های کاغذی ما چه در عرصه فوتبال و چه در صحنه سینما همین است. طرفه حکایتی است؛ این نق ها را معمولا ستاره های اصیل عالم ورزش و سینما نمی زنند. من هم مثل خیلی از شما با اینکه معتقدم دست مزد کلان ستاره نماها عین بی عدالتی است، اما باورم هست برخی از ایشان، به نسبت دیگر هم صنفی های شان، دارند نان زحمت و کار طاقت فرسا و هوش و ذکاوت خودشان را می خورند. اسم نمی برم، اما هستند تک و توک ستاره هایی که وقتی شما زندگی متمول شان را نگاه می کنی، خیال نمی کنی، این پول را از جیب دیگر اقشار ملت، و در نبود مفهومی به نام عدالت، بالا کشیده اند. در این باره البته خیلی حرف های دیگر هم دارم، اما همین هم که نوشتم، گمانم برای این جماعت، زیاد است. آخرین جمله ها را هم بگویم و تمام کنم این بند را که کار در معدن که هیچ، بیکاری هم گمانم خیلی سخت تر و طاقت فرساتر باشد از کار بعضی بازیگران سینما و برخی بازیکنان فوتبال. گاهی تو علی دایی و امیر قلعه نوعی و پرویز پرستویی و رضا کیانیان را پشت فلان ماشین مدل بالا می بینی، گاه هم هست رفیق شفیق فوق الذکر ما را!! البته که هر بازیگر سینمایی، نمی تواند ادعا کند کار من، بعد از کار در معدن، سخت ترین کار دنیاست! عزیز من! تو با اولین قراردادت رفتی و جراحی پلاستیک کردی، دماغت را عمل کردی، فقط در یک قلم، یک ساعت خریدی ۵ میلیون تومان، هفته ای کلی پول بی زبان را خرج فلان پارتی و بهمان جشن تولد می کنی، بعد هم ادعا می کنی دست مزدت خیلی بالا نیست و کارت از کارگر مشغول کار در معدن هم سخت تر است و پول کم می گیری و چه و چه. جنبه شهرت نداشته باشی، کل دنیا را هم که پول کنند و به تو بدهند، شک نکن باز هم کم می آوری و ادعا می کنی که ما؟! ما که چیزی نمی گیریم! مای بینوا اصلا شما می دانید به خاطر مشهور بودن، حتی پارک هم نمی توانیم برویم!! نه که خیلی هم بدتان می آید که مردم، نشان تان کنند؛ اینجا رو نیگا! فلانیه! آره، خودشه!

سیاست/ اما جا نداریم!

چیزکی در باب “استاکس نت” می خواستم بنویسم که فی الواقع برای دشمن شده “استاکس گیت”(!!) اما هم الان از ۹۰۰ کلمه تجاوز کرده تعداد کلماتم! بماند اگر عمری بود، برای فردا. فعلا همین “استاکس گیت” را داشته باش که خوب آمدم!! 

روزنامه جوان/ ۹ مرداد ۱۳۹۰