نمی دانم این نقد به جمهوری اسلامی، به ویژه رسانه ملی، ایضا سایر رسانه ها، حتی وبلاگ من و شمای بچه حزب اللهی وارد است یا نه، اما نظام، مجرم هم نباشد، لااقل از نظر بعضی ها و با نیت های مختلف و بعضا مخالف، متهم است به استفاده ابزاری از جماعتی که بدحجاب می خواندش و با «گشت ارشاد» می گیردش! یعنی همه ما تقریبا متهمیم؛ ایام انتخابات، رای دادن این افراد را دال بر تنوع افکار و تعاطی سلایق و نشانه جذب حداکثری حساب می کنیم، در رسانه مان خیلی واضح، نشان شان می دهیم، گفت و گوی شان را بی هیچ سانسور تصویری، پخش می کنیم، به شکل کاملا تابلو؛ ذوق مرگ شده هم پخش می کنیم، لیکن آب انتخابات که از آسیاب افتاد، با گشت ارشاد استقبال می کنیم از ایشان! سخن اینجاست؛ اگر بدحجابی، آنقدر بد است که گشت ارشاد را لازم می کند، پس تبلیغ بدحجابی، حتی موقع رای دادن به انتخابات همین نظام، گیرم حتی هنگام جان دادن برای جمهوری اسلامی، چه ضرورتی دارد؟! و اگر بدحجابی، مثل همین ایام انتخابات، آنقدر امر مذمومی نیست و حکایت شتر دیدی، ندیدی است، آیا بهتر نیست گشت ارشاد بالکل جمع شود؟! با طرح این ۲ پرسش، می خواهم سئوالات دیگر خودم را ذیل همین بحث، ادامه دهم. در این متن، نه قصد صدور حکم دارم، نه نیتی برای تضعیف حماسه ملی ۱۲ اسفند که ما خود در شمار حماسه خوانانیم. این نوشته فقط در حکم «طرح مسئله» است و البته کتمان نمی کنم در بطن خود، دغدغه حجاب دارد و ایضا نقد نگاه غیر فرهنگی، شل و ول، رها، بی بند و بار، ناراست و نادرست حکومت و دولت به معضل بدحجابی.
۱: آیا می توان از گشت ارشاد و ترویج البته شاید ناخواسته بدحجابی به بهانه امر مقدس انتخابات، هم زمان با هم دفاع کرد؟!
۲: آیا این ۲ مقوله با هم قابل جمع اند یا غیر قابل جمع؟!
۳: آیا طرح این سئوالات، در مقطع کنونی، تضعیف حماسه ملی یوم الله ۱۲ اسفند است؟!
۴: آیا می توان به بهانه امر مقدسی مثل انتخابات، واجبی چون حجاب را برای مدتی بی خیال شد؟!
۵: معنی روشن اوجب واجبات بودن حفظ نظام، دقیقا یعنی چه؟!
۶: آیا نشان دادن یک بدحجاب در حین شرکت در انتخابات، ترویج خواسته یا ناخواسته بدحجابی محسوب می شود یا نه؟!
۷: آیا نشان دادن یک بدحجاب در حین شرکت در انتخابات، بهترین تبلیغ برای بدحجابی حساب می شود یا نه؟!
۸: آیا همین مسئله برای بانوانی که با حجاب کامل، -نه لزوما حجاب برتر- در انتخابات شرکت می کنند، در حکم تبلیغ حجاب است یا نه؟!
۹: در صورت مثبت بودن جواب، کدام تبلیغ، موثرتر است در اینجا؟! بدحجابی یا حجاب؟!
۱۰: اصلا این مسئله به مقوله تبلیغ، ربط دارد یا خیر؟!
۱۱: آیا گیر دادن به بدحجابی از نوع گشت ارشادی، در وقت خودش لازم، و تبلیغ اینکه در انتخابات جمهوری اسلامی، حتی بدحجاب هم می آید و رای می دهد، در وقت مقتضی؛ هر ۲ اقدامی درست است؟!
۱۲: چرا هر ۲ کار با هم درست است؟! چرا هر ۲ کار با هم درست نیست؟!
۱۳: آیا رای دادن افراد بدحجاب، مصداق جذب حداکثری است و برایش باید خیلی خوشحال بود؟!
۱۴: آیا رای دادن افراد بدحجاب، حتی اظهار علاقه شان به جان نثاری در راه رهبر، امری غیر عادی است؟!
۱۵: اگر غیر عادی و خیلی مهم است، درجه مسرت ما از این فتح الفتوح چقدر باید باشد؟! آیا حق خرکیفی برای ما محفوظ است؟!
۱۶: چرا بعضی از ما فکر می کنیم تصویر رای دادن افراد بدحجاب، مشتش محکم تر بر دهان دشمن فرود می آید، تا تصاویر دیگر؟!
۱۷: آیا پیروزی جمهوری اسلامی، یکی هم در کشاندن افراد بدحجاب، پای صندوق آراست، یا این مهم، اصلا ربطی به مبحث پیروزی و شکست ندارد و امری بدیهی است؟!
۱۸: چرا و با کدام دلیل، بعضی از ما، از رای دادن افراد بی حجاب در انتخابات، بیشتر خوشحال می شویم، تا رای دادن مادر ۴ شهید؟!
۱۹: دلیل علاقه ما به استفاده مکرر از تصاویری که مع الاسف ۲ فردای دیگر، با گشت ارشاد می گیریم شان، و شیطان پرست و غرب زده و عامل برهنگی فرهنگی و حتی مخالف با راه رهبر، معرفی شان می کنیم، چیست؟!
۲۰: این افراد، عاقبت از نظر ما، جان نثار جمهوری اسلامی اند یا عامل نظام سلطه؟! یا هر ۲؟!
۲۱: آیا روزی که به ساز ما می رقصند، خوب، و دگر روز، محکوم اند؟!
۲۲: آیا مشکل، کمی تا قسمتی از ناساز بودن، سیاسی بودن، و غیر فرهنگی بودن ساز فرهنگی ما نشات نمی گیرد؟!
۲۳: آیا پیروزی بزرگ تر جمهوری اسلامی، نمی تواند آنجا باشد که به دنیا بگوید؛ معضل بدحجابی را حل کرده ام؟! به جای آنکه علی الدوام در بوق کند رای دادن افراد بدحجاب را؟!
۲۴: میان جمهوری اسلامی و حکومت لائیک ترکیه در همین بحث حجاب، منهای شعار، چه تشابهات و تفاوت هایی دیده می شود؟!
۲۵: این نقاط اشتراک و افتراق در چیست؟!
۲۶: جمهوری اسلامی به عنوان اوجب واجبات، قرار است بماند که چه بشود؟!
۲۷: بر فرض که نگاه رسانه های ما به مقوله رای دادن افراد بدحجاب، ترویج بدحجابی محسوب شود، آیا انتخاباتی حتی با مشارکت ۱۲۰ درصدی(!) نزد خدا چقدر و تا کجا ماجور است، اگر که نقض حکم مسلم خدا در همین انتخابات، مرتب ترویج شود؟!
۲۸: چرا هنگام آپ کردن تصاویر افراد بدحجاب هنگام رای دادن، حتی رسانه های متعهد، می گردند و آن بدحجاب زیباتر و البته با آرایش بیشتر را پیدا می کنند؟!
۲۹: چرا گشت ارشاد دقیقا به همین افراد در خیابان گیر می دهد؟!
۳۰: فرض کنیم اگر در مساجد و مدارس حوزه رای گیری، روی دیوار بزنند که «خواهرم! لطفا حجابت را رعایت کن»، آیا این کار، مصداق بارز امل بودن است؟!
۳۱: آیا فرد بدحجاب، با دیدن این پیام روی دیوار، قهر می کند و دیگر، رای نمی دهد؟!
۳۲: آیا لااقل به صداقت جمهوری اسلامی، -اگر نه کارنابلدی اش!- در امر ترویج حجاب، پی نمی برد؟!
۳۳: اگر مثلا خواهران فعال در امر انتخابات، هنگام اخذ رای افراد بدحجاب، بدحجابی را نهی از منکر کنند، تاثیر این نهی از منکر، بیشتر است یا گشت ارشاد فردای خیابان؟!
۳۴: آیا اصلا چنین نهی از منکری، مصلحت هست؟! یا اینکه درست و به جا و به موقع نیست؟!
۳۵: آیا پذیرش، بلکه استقبال تا حد خرکیفی از رای دادن افراد بدحجاب، به مرور زمان، تبدیل به پذیرش بدحجابی به عنوان یک «هنجار طبیعی» نمی شود؟! و ناخواسته باعث ریشه دار شدن، بلکه نهادینه شدن بدحجابی نمی شود؟!
۳۶: آیا جمهوری اسلامی به بهانه حفظ خودش یا حتی افزایش میزان مشارکت در انتخابات، می تواند به گونه ای عمل کند که ناخواسته مروج نوع خاص و مضحکی از «عرفی گرایی حکومتی» شود؟!
۳۷: واکنش همین ۲ بدحجاب معروف و جوانی که روز رای گیری، کف دست شان را با پرچم ایران، نقاشی کرده بودند و عکس شان را به جز قطعه ۲۶ و کیهان و یالثارات، همه و همه، حتی توی بچه حزب اللهی هم کار کردی، فردا که نظام مقدس ما می رود و با گشت ارشاد، با ایشان برخورد می کند، به جمهوری اسلامی چیست؟! واکنش شان به ما چیست؟!
۳۸: آیا حداقل همین ۲ نفر، دوره بعد هم می آیند رای بدهند؟!
۳۹: آیا ما داریم با بدحجابان بازی می کنیم، یا با بدحجابی مبارزه می کنیم؟!
۴۰: اگر جمهوری اسلامی یا لااقل بخشی از آن، قائل به مبارزه با بدحجابی نیست، آیا جمع کردن چیزی از جنس گشت ارشاد، عاقلانه تر به نظر نمی رسد؟! نمی گویم حجاب را آزاد کند، می گویم حداقل گشت ارشاد را جمع کند!! آیا جمع کردن گشت ارشاد، با این حال و روز، -تاکید می کنم با این حال و روز!- بهتر نیست؟!
۴۱: وقتی بدحجابی، وارد اداره ای دولتی، حتی حکومتی می شود و می بیند که روی دیوار از پذیرش افراد بدحجاب، عذر خواسته شده، اما عملا او را بیش از دیگران تحویل می گیرند، چه قضاوتی درباره تصمیم نظام در مواجهه با معضل بدحجابی می کند؟!
۴۲: اگر همین فرد نگاه کند و متوجه شود که حجاب خانم های مسئول در آن اداره، از حجاب خودش بدتر است، چه؟!
۴۳: فرض کنید املی، احمقی، حالا هر که! اصلا یکی در مایه های من، گیرم فردی از درون خودم! این پیشنهاد را بدهد که روز رای گیری، از رای دادن خانم های بدحجاب، جلوگیری شود و رای دادن منوط به رعایت حجاب گردد؛ آیا این «پیشنهاد بی شرمانه»، اما لااقل صادقانه، مثلا خیلی زشت تر از عدم صداقت رسانه های جمهوری اسلامی در حل معضل بدحجابی است؟! آیا در شرایطی که همه ما انگار فرزندان مطیعی، -در عرصه فرهنگ، نه سیاست!- برای دهکده جهانی مک لوهان شده ایم، صرف وجود چنین شخص املی، با چنین پیشنهادی غنیمت نیست؟! آیا همین که خواب خوش ما را آشفته کند، جدای از منطقی یا غیر منطقی بودن پیشنهادش، قابل احترام نیست؟! آیا این صدا، در گلو خفه نشود، بهتر نیست؟! آیا باشد و طعنه ها را بشنود، بهتر نیست؟! آیا در شرایطی که همه و همه، حتی بچه حزب اللهی ما هم روشنفکر شده و فرق بدحجاب زیبارو با بدحجاب احیانا زشت را هنگام آپ کردن سایت و وبلاگش متوجه می شود، وجود چند تا امل، ضرورت ندارد؟!
۴۴: آیا صداقت، اولین پیش فرض یک کار فرهنگی بلندمدت نیست؟!
۴۵: در صورت وجود شرط فوق الذکر، آیا دیگر، افراد بدحجاب، پای صندوق آرا حاضر نمی شوند؟! آیا افراد بدحجاب، از بی صداقتی و ۲ گانگی تصمیمات فرهنگی نظام، بیشتر ناراحت می شوند، یا زمانی که ببینند جمهوری اسلامی، حتی کوباندن مشت محکم بر دهان دشمن را، بهانه توجیه بدحجابی نمی کند؟! و در امر مبارزه با معضل بدحجابی، اخلاص دارد؟! آیا در صورت عمل به دومی، تکلیف افراد بدحجاب با معضل بدحجابی، یعنی با خودشان، روشن تر از پیش نمی شود؟!
۴۶: از حیث روان شناسانه، آیا خاطره خوش رای دادن، آمیخته با حجاب خوب، -ولو برای دقایقی!- سبب پیوند حجاب و مشارکت در یک امر ملی نمی شود؟!
۴۷: آیا تجمیع صداقت و کار فرهنگی، حتی با چاشنی زمختی قانون و اندکی سخت گیری، اما نه از نوع گشت ارشادی، بیش از مبارزه عجیب و غریب امروز با معضل بدحجابی، جواب نمی دهد؟!
۴۸: اگر از یک جامعه آماری بدحجاب، سئوال شود که از نظر شما، آیا جمهوری اسلامی، اراده ای بر مبارزه درست و واقعی با معضل بدحجابی دارد یا خیر، پاسخ شان چیست؟!
۴۹: اگر روزی، اغلب بانوان شرکت کننده در انتخابات جمهوری اسلامی را خانم های بدحجاب تشکیل دهد، این بیانگر پیروزی جمهوری اسلامی است، یا شکست نظام، لااقل در بحث حجاب؟!
۵۰: انتخابات، چقدر مگر از حجاب مهمتر است؟! آزادی بیان چقدر مگر از حجاب، مهمتر است؟! حقوق بشر، حتی رای بشر، چقدر مگر از حجاب مهمتر است؟!
¤¤¤ ¤¤¤ ¤¤¤
بگذارید این همه سئوال را با پرسش های پیوسته دیگری تمام کنم و تاکید کنم که این نوشته را «طرح مسئله» بدانید و زیاد در پی نظر نگارنده با سوء استفاده از چینش سئوالات نباشید. جمهوری اسلامی با انتخابات ۶۵ درصدی، حتی ۱۲۰ درصدی(!) بیشتر می تواند بر دهان آقای اوباما مشت بکوبد، یا با حجاب صد در صدی؟! آیا جمعه، حکم صریح و البته صحیح خداوند، به نفع کوباندن مشت محکم بر دهان استکبار، تعطیل نبود؟! بود یا نبود؟! آیا فلان بدحجاب، برای آنکه جذب حداکثری رسانه های ما، بیشتر بر دهان استکبار آوار شود، بهتر نبود کلا کشف حجاب می کرد موقع رای دادن؟! آیا میان «گفتار/ گفتمان» جمهوری اسلامی، با «رفتار/ کارکرد» نظام در امر مبارزه با بدحجابی، تناسبی دیده می شود؟! آیا متاسفانه تضاد دیده نمی شود؟! آیا رفتار نظام، بی آنکه خود بخواهد، ترویج قطعی بدحجابی نیست؟! آیا سی و چند سال پس از استقرار نظام جمهوری اسلامی، موضع گیری فلان پیرزن بدحجاب، علیه اسرائیل، چقدر باید مسرورمان کند؟! یعنی تا حد خرکیفی؟! یا باید کمی تا قسمتی هم ناراحت از جواب این سئوال اساسی باشیم که؛ آیا حجاب زنان ما در روز ۱۲ فروردین ۵۸ موقع رای دادن، بهتر بود یا حجاب زنان ما در روز ۱۲ اسفند ۹۰؟! آیا در زمینه ترویج حجاب و مبارزه صادقانه، کارشناسانه، البته محکم و اصولی و سفت و سخت و بی برو برگرد با بدحجابی، چه بذری کاشته ایم، که الان دنبال برداشت محصول «حجاب برتر» باشیم؟! بر فرض که بدحجابی، معضل اجتماعی، حتی گناه است؛ در این گناه، آیا همه بار معصیت، روی دوش افراد بدحجاب است؟! چقدر از تقصیر، گردن خود جمهوری اسلامی است؟! چند درصدش گردن رسانه های ما؟! نه عزیز! من فقط چند تایی سئوال پرسیدم. من فقط سئوال پرسیدم که انتخابات، چقدر از حجاب مهمتر است؟! چقدر و تا کجا؟!
اگر آقای هاشمی در انتخابات سال ۸۸ از خود چیزی جز «نامه سرگشاده» به جا نگذاشت، اظهار نظر ایشان بعد از رای دادن روز جمعه را می توان «ناله سرگشاده» نامید، آنجا که گفت: ان شاء الله نتیجه انتخابات، همان رایی باشد که ملت درون صندوق می اندازد! در این باره لازم است چند سئوال از آقای هاشمی بپرسیم.
۱: اگر آقای هاشمی به سلامت نتیجه انتخابات تا این حد تردید دارد، پس لزوم شرکت ایشان در چنین انتخاباتی چیست؟!
۲: آیا شرکت ایشان در انتخابات را نمی توان دال بر این گرفت که ناله سرگشاده، بیش از آنکه بیانگر نگرانی ایشان از سرنوشت رای مردم باشد، مصرف سیاسی، به معنای پیام دادن به ضد انقلاب خارج نشین داشته است؟!
۳: برای اینکه آقای هاشمی، دقیقا، بی کم و کاست و حتی بدون واسطه صندوق انتخابات، متوجه رای مردم شود، آیا چیزی واضح تر از اصلی ترین شعارهای یوم الله سراسری ۹ دی وجود دارد؟!
۴: فرض کنیم جمهوری اسلامی، یعنی همان نظامی که آقای هاشمی رئیس مجمع تشخیص مصلحت آن هستند و تا همین چند وقت پیش، تکیه بر صندلی ریاست مجلس خبرگان رهبری اش داده بودند، در رای مردم دست می برد، آیا شعارهای ۹ دی را نیز می توان تقلبی خواند؟! آنجا که فقط و فقط مردم بودند و نه خبری از وزارت کشور بود و نه خبری از شورای نگهبان؟!
۵: باز هم فرض کنیم، مردم همیشه در صحنه ما، که خود رای می دهند، و به دست معتمدینی از جنس خودشان، رای شان را می شمرند، بدون ملاحظه برخی چیزها، قصد می کردند رای و نظرشان درباره آقای هاشمی را حتی واضح تر از شعارهای ۹ دی، عملی کنند، در آن صورت نتیجه و برایند رای مردم چه می شد؟! گیرم اعتماد مردم به دستگاه قضایی نبود، گیرم اعتقاد مردم به تصمیمات از سر مصلحت سنجی بزرگان جمهوری اسلامی نبود، محصول این بی اعتمادی و بی اعتقادی چه می توانست باشد؟!
۶: این وسط قطعا اگر به جبر روزگار و مراعات پاره ای مسائل و بعضی مصالح، گاهی رای و نظر مردم مثلا در صدا و سیما، سانسور می شود، طرفه حکایت اینجاست که این تقلب، اتفاقا به نفع آقای هاشمی است! آیا رسانه ملی، می توانست همه شعارهای ۹ دی را از صدا و سیما پخش کند؟! آیا قوه قضائیه می تواند و ممکن است همان قضاوت مردم درباره آقای هاشمی و خاندان ایشان را بدون رعایت هیچ مصلحتی اجرا کند؟! پس تقلب و سانسوری اگر هست، حتما به نفع آقای هاشمی است! و آقای هاشمی باید مسرور باشد که مردم به خاطر اعتماد و اعتقادشان به نظام، گاهی نظر و شعار خود را فدای درک شرایط و اقتضائات می کنند، و الا باید از آقای هاشمی خواست که خیلی دربند رای واقعی مردم نباشد! این رای، خیلی خیلی خیلی به ضرر ایشان تمام می شود!
۷: آقای هاشمی باید پاسخ دهد چرا و با کدام رفتار و گفتار، تا این حد خودشان را جایزالنفرین توده های ملت کرده اند؟! این همه نقد و لعن و نفرین که دیگر ربطی به شمارش آرا توسط جمهوری اسلامی ندارد! آیا مردم در ۹ دی، شعارهای خود را درون صندوق انتخابات انداختند؟! آیا جمهوری اسلامی در گلوی مردم و حلقوم آحاد ملت هم ممکن است تقلب کند؟!
۸: آقای هاشمی باید پاسخ دهد که چرا تا دیروز، ما به ایشان می گفتیم که سرنوشت خودتان را با امثال آقای خاتمی گره نزنید، اما امروز، باید به سیدمحمد خاتمی بگوییم؛ لطف می کنی اگر سرنوشت خود را گره به زلف خاندان ضد رای نزنی؟!
۹: گذشته از همه این حرف ها، آقای هاشمی باید بگوید که «م. ه» کی برای محاکمه و مجازات به ایران برمی گردد؟! آیا مبارزه با تبعیض و مجازات آقازاده های آشوب گر، رای واقعی این مردم نیست؟! مگر آقای هاشمی دنبال دانستن رای حقیقی مردم نیست؟! اگر «م. ه» برای رتق و فتق امور دانشگاه آزاد، ماموریت از طرف آقای جاسبی داشت، باید گفت که این ماموریت، چندی است به اتمام رسیده است!!
۱۰: آقای هاشمی باید بگوید چه کرده با خود، که ۲ سال بعد از فتنه هشتاد و اشک، دیگر کسی به محصولات سرگشاده ایشان وقعی نمی نهد؟! در طول این ۲ سال، چه اتفاقی رخ داده که اگر منافقین به نامه سرگشاده، وقعی نهادند، اما دیگر کسی رد ناله سرگشاده را نمی گیرد؟! آیا نه فقط دوست، که حتی دشمن هم خلق و خوی ایشان را شناخته است؟! آیا نه فقط مومن، که حتی منافق هم می داند که از یک سوراخ سرگشاده، نباید، بیش از یک بار، گزیده شود؟!
۱۱: آقای هاشمی باید توضیح دهد که چرا اصلی ترین رمز و راز موفقیت هر نامزدی در هر انتخاباتی، اعلام برائت بیشتر و علنی تر از خاندان ضد رای است؟! ایشان باید بگوید که چرا از عمار و خودعماربین گرفته تا مردود و ساکت و کاسب و چه و چه، هر نامزدی دنبال نشان دادن فاصله بیشتر خود با خاندانی است که به شدت با «بحران محبوبیت» مواجه است؟! این همه بیانگر عمق کدامین فاجعه است؟!
¤¤¤ ¤¤¤ ¤¤¤
کاش می شد صدا و سیمای جمهوری اسلامی، دربیاورد آقای هاشمی را از نگرانی، و یک بار برای همیشه، اصلی ترین نظر، بلکه رای واقعی توده ها، را که از حلقوم مظلوم «باشگاه سراسری چهارشنبه» بیرون آمد، نشان دهد به ایشان! کاش می شد دستگاه محترم قضایی، به جای اجرای عدالت با تکیه بر عناصر حکمت و مصلحت و سنجش اقتضائات و رعایت احترامات، قضاوت مردم درباره آقای هاشمی را مبنای عدل قرار می داد، که ظاهرا آقای هاشمی، خود دنبال دانستن داوری و قضاوت و رای مردم اند. کاش مدعی العموم، یک بار برای همیشه، بی هیچ ملاحظه ای، مدعی عموم ملت می شد، تا آقای هاشمی بهتر و بیشتر از قبل، از رای این ملت با خبر شود! آری! جمهوری اسلامی، اهل تقلب، اهل سانسور نیست، اما هر جا که به اقتضای روزگار، بخشی از رای و نظر و داد و بی داد مردمش را پنهان کرده، اتفاقا تقلب کرده به نفع آقای هاشمی!! آقای هاشمی! شما یکی باید از همه بیشتر جمهوری اسلامی را دوست داشته باشید؛ این نظام اگر نبود، و اعتماد و اعتقاد این ملت، به مقام ولایت اگر نبود، معلوم نبود رای مردم، چه می کرد با خاندان اشراف. اصلا معلوم نبود! راستی آقای هاشمی! می دانی یکی از افراد اهل تقلب در جمهوری اسلامی کیست؟! همین سردبیر روزنامه وطن امروز که تا به حال اجازه نداده یکی از اصلی ترین شعارهای یوم الله ۹ دی را که علیه شما نواخته شد، در این روزنامه بنویسم. شعار این بود: «ایران که باغ پسته بابات نیست، مملکت علی که بی صاحاب نیست».
وطن امروز/ ۱۴ اسفند ۱۳۹۰
صف رای. عاشق این صفم. حتی عاشق طولانی بودنش! هر چه طولانی تر، بهتر! گاهی بیشتر از چند ساعت انتظار! عاشقشم! عاشق ندیدن اول و آخر صف! عاشق آنها که رای شان را داده اند! عاشق آنها که هنوز توی نوبت اند! عاشق نفر جلویی! عاشق نفر پشتی! عاشق برگه بزرگی که به ترتیب حروف الفبا، اسامی نامزدها را رویش نوشته اند! عاشق عروس و دامادی که قبل از عقد، می آیند و رای می دهند! عاشق مردمی که نوبت شان را به ایشان می دهند!! و من دوست دارم نوبت خودم را بدهم به پیرمردی که صفحه شلوغ پلوغ انتخابات شناسنامه درب و داغانش، «سمفونی مُهر» است و «تجلی مِهر»، عینکش، اما ته استکانی! و کافی است شناسنامه اش را فقط یک ورق بزنی، تا در نیم تای پایین هر ۲ صفحه پیش رو، برسی به این همه اسم: زهرا و رضا و مرتضی و علی و رقیه و سکینه و نجمه و عباس و زینب خانم ته تغاری! البته خدا رحمت کند دوشیزه رباب ایرانی را که ۴ سال پیش، رفت پیش خدا. بگذار بشمرم بچه های پیرمرد را؛ یک دو سه… ۹ تا! ماشاءالله به تو پیرمرد! با ۵ دختر و ۴ پسر که ۲ تای شان البته به کاروان شهدا پیوستند. دهه ۶۰ که دشمن آمده بود مثلا ۳ روزه فتح کند تهران را! از آن ۳ روز کذایی، ۳۰ سال گذشته است، اما «آرم الله» همچنان روی پرچم ۳ رنگ ما، روی شناسنامه ملت ما، خوش می درخشد.
¤¤¤
صف رای. عاشق این صفم. این تنها صفی است که دوست دارم حالا حالاها نوبتم نرسد! گاهی تقلب می کنم و یواشکی، یکی دو نفر می آیم عقب تر!! گاهی نوبتم را می دهم به آن جوان «رای اولی» که عجله دارد هر چه زودتر، انگشت اشاره اش را ببرد جلوی لنز دوربین عکاس، تا با زبان بی زبانی به دشمن بگوید؛ «این هم از امروز!» دوست دارم با دستمال کاغذی، پاک نکنم جای مهر را از روی انگشتم! حالا حالاها دوست دارم بماند! دوست دارم این انگشت را نشان بدهم به آقای اوباما! و فرو کنم در چشم نظام سلطه! دوست دارم عصبانی کنم دشمن را! کرم این کارم! لذت می برم از این حرکت! دوست دارم انگشتم را به خبرنگاران خارجی، با آن موهای بورشان نشان دهم و دعوت کنم سران کشورهای شان را به دموکراسی! دوست دارم رجز بخوانم برای دشمن و بگویم: هنوز تمام نشده آن ۳ روز؟!
¤¤¤
صف رای. عاشق این صفم. عاشق صندوق رای. عاشق ملت شناسنامه به دست. عاشق خاطرات تلخ و شیرین انتخابات. عاشق آن جوان که دوم خرداد ۷۶، خودش به یکی دیگر رای داد، اما برای آن پیرمرد که سواد خواندن و نوشتن نداشت و از جوان خواست، نام آن دیگری را روی برگه اش بنویسد، تقلب نکرد و رعایت کرد در امانت و همان را نوشت که پیرمرد می خواست. به به! دم این مردم گرم! بوسیدنی است دست شان! بوسیدنی است رای شان! بوسیدنی است انگشت اشاره شان! ما همه شورای نگهبانیم! ما همه وزارت کشوریم! ما مجلسیم! ما دولتیم! ما نظامیم! ما حکومتی هستیم!
¤¤¤
صف رای. عاشق این صفم. دوست دارم زود بروم، اما دیر برگردم! نفس کشیدن توی این صف را دوست دارم. صف ملت ایران را دوست دارم. عشق می کنم وقتی تمدید می شود زمان رای گیری! عشق می کنم وقتی زیاد می شود حجم کار اصحاب انتخابات! عشق می کنم که با همه پیش بینی ها، همیشه کم می آید تعرفه در حوزه رای گیری و زود باید بروند و از جای دیگر بیاورند! عشق می کنم این ملت، همیشه از دوربین رسانه ملی، جلوترند! عشق می کنم این ملت، «تیتر یک» دنیای «بیداری اسلامی» است.
¤¤¤
صف رای. عاشق این صفم. عاشق نفرات جلویی، که البته هنوز خیلی مانده تا نوبت شان شود! عاشق نفرات عقبی! عاشق سرباز نیروی انتظامی! که دستش اسلحه پدرم است! عاشق میز و صندلی ساده رای گیرندگان! عاشق قلب نازنین رای دهندگان! عاشق صندوق رای! عاشق صندوق رای جماران! عاشق خمینی! عاشق صندوق رای خانه ام؛ بیت رهبری! عاشق زیلوهای آشنا! عاشق خامنه ای! عاشق چفیه! عاشق جبهه! عاشق جزیره مجنون! عاشق همت و باکری و علیرضا و پری خانم نقاشی آرمیتا! عاشق متن خوانی فرزند رشید شهید قشقایی، پیش «آقا». عاشق آن شهید گمنام که هنوز برنگشته پیکرش، اما مادرش همچنان توی صف ایستاده است تا همچین محکم سیلی بزند توی دهان دشمن! عاشق حاج احمد که نمی دانم الان کجای هستی است! عاشق پادگان دوکوهه، که خودش صندوقی بود پر از خون شهدای گردان یاسر و عمار و مالک! عاشق اتوبوس راهیان نور! عاشق سوت قطار! عاشق خنده های حاج حسین خرازی، در شرق ابوالخصیب! با آن آستین خالی اش! عاشق لهجه تهرانی دستواره ها! عاشق لهجه شمالی حسین املاکی! عاشق گیلکی و مازنی و ترک و بلوچ و لر و فارس و عاشق بچه محل های امام رضای رئوف! عاشق بهمن شیر! عاشق اسفند! عاشق اسپند! عاشق جمعه های انتخابات!
¤¤¤
صف رای. عاشق این صفم. بزرگ شده این صفم! انتهای این صف، آزادگی است، ابتدایش عشق، وسطش بصیرت، همه جایش ملت! ملتی که حتی تا دم رای دادن، بحث می کنند با هم! که به کی باید رای داد؟! بحث های طولانی، اما نه طولانی تر از صف طولانی شان!! بحث های سیاسی، اما نه سیاستمدارانه تر از وحدت شان!! عاشق بحث کردن این ملت سیاسی ام! بحث های داغ، اما نه داغ تر از سنگ نان سنگکی که برشته شده و یک طرفش کنجدی است و توی همان صف، تعارف می کنند به هم! که رفیق! بزن روشن شی…
¤¤¤
صف رای. عاشق این صفم. عاشق اختلاط بنی آدم! عاشق سعدی و حافظ و شاعر حماسه سرا! جمعه، اولین روز بهار است. بذر رای ما در دل صندوق، پر از میوه خواهد کرد بهارستان را. در جمهوری اسلامی، مجلس روی انگشت رای ما می چرخد. عاشق ۳۰۰ هزار شهید این نظامم! عاشق پیرمردی با عینک ته استکانی! که در لیوان یک بار مصرف، هرگز چای نخورده! فقط از این کمر باریک ها!! آنهم لب طلایی!! که خدابیامرز رباب خانم، دارچینی اش می کرد…
¤¤¤ ¤¤¤ ¤¤¤
به به! از همین الان مزه رای مردم، پیچیده در فضا. چو نیلوفر، عاشقانه، می پیچیم به پای ۱۲ اسفند.
کیهان/ ۹ اسفند ۱۳۹۰
چند روز پیش رئیس قوه مجریه، ضمن سرودن این بیت که؛ «ما از تبار رستم و فرهاد و آرشیم، وندر شرار فتنه آخر، سیاوشیم»، آنقدر مبالغه کرد در وصف شاعر محبوب و محجوب همه ما ایرانی ها؛ حکیم ابالقاسم فردوسی، که بی حد و حساب بود! جناب دکتر احمدی نژاد البته مختار است خودشان را از تبار رستم، فرهاد، آرش، سیاوش یا هر قهرمان تخیلی و احیانا واقعی عصر کهن بدانند و بخوانند، اما گذشته از این اشعار، آنچه احمدی نژاد را بر سر زبان ها انداخت و از گمنامی درآورد و به کرسی ریاست و صدارت نشاند، هیچ نبود الا اینکه جمعی از اصول گرایان، با انتخاب ایشان به عنوان شهردار تهران، زمینه ریاست شان بر قوه مجریه را فراهم کردند. حالا اینکه آقای دکتر، خودشان را، نه از تبار «اصول گرایی» می داند، نه از تبار «سوم تیر» و نه حتی از تبار «رای مردم»، محل بحث ما نیست، که مدت هاست عادت کرده ایم نمک نداشته باشد کف دست مان! و ایضا رای مان!! در چند نکته، اشاره می کنم به آنچه که محل بحث ماست.
۱: از جمله دلایلی که باعث شد مردم از اصلاح طلبان و رئیس جمهور برآمده از جریان اصلاحات، دلسرد شوند، یکی هم این بود که مردم، زندگی خودشان را در مشکلات عدیده معیشتی(حالا یکی کمتر و یکی بیشتر) و معضلاتی از قبیل گرانی و بیکاری و خرج تحصیل جوانان و چه و چه، مشغول می دیدند، اما در عین حال می دیدند که رئیس جمهور وقت، عمده وقتش را صرف سخنان فیلسوفانه می کند و پشت بند هم نظریه ارائه می دهد. آن روزها آقای خاتمی، ذیل عناوینی چون «گفت و گوی تمدن ها»، «سهله و سمحه»، «تنش زدایی»، «زنده باد مخالف من»، «دین نباید مانع آزادی انسان ها شود» و «عده ای به اسم دین، جوانان را محدود کرده اند» و از این مقولات، تقریبا اندازه دهها کتاب، حرف زدند! گویی، مردم، نه برای قوه مجریه، رئیس، بلکه برای محافل روشنفکری، فیلسوف انتخاب کرده اند!
۲: صرف نظر از اینکه سخنان آقای خاتمی، درست بود یا نه(که صدالبته بسیار مخدوش و قابل نقد و متاسفانه آلوده به نفاق بود!) بحث اصلی آنجا بود که این سخنان، اصولا و اساسا چه ربطی دارد به وظایف رئیس قوه مجریه؟! خاتمی اما آنقدر حرف می زد که بعضی دوم خردادی ها به ایشان لقب «رئیس قوه حرفیه» دادند!! و حتی کارنابلدی خاتمی را قیاس با بی عرضگی شاه سلطان حسین کردند!(عجبا که این دومی، بعضی اصولگرایان را به صرافت این تنبه انداخت که خرده بگیرند به بعضی اصلاح طلبان و از ایشان بخواهند احترام رئیس جمهور را نگه دارند!!) نگارنده آن روزها در یکی از جراید، خطاب به آقای خاتمی نوشتم: آیا شما مشکلات مردم را تمام و کمال، یا حتی، به اختصار، حل کرده اید، که این چنین برای نظریه پردازی در فلان همایش و بهمان نمایش، وقت می گذارید؟! این وقت، آیا برای دل خودتان است، یا وقت آحاد ملت؟!
۳: در این کشور، برای رئیس جمهور آنقدر کار هست، که اگر شبانه روز رئیس قوه مجریه، به جای ۲۴ ساعت، فرضا ۱۰۰ ساعت هم باشد، باز هم چیزی که زیاد است، کار بر زمین مانده است. حال باید گفت: وای از آقای خاتمی که بنا به اعتراف جناب ابطحی، بیشتر وقت شان به تماشای فیلم سینمایی، فوتبال خارجی، مباحث روشنفکری و خواندن کتاب و روزنامه می گذشت!!
۴: وقتی «رئیس قوه مجریه» تبدیل به «رئیس قوه حرفیه» می شود، از آنجا که با یک دست نمی توان چند هندوانه برداشت، هم به کار اصلی شان آسیب می زند، هم به نظریه پردازی شان!! یعنی به شدت قابل نقد و انحرافی می شود نظرات آن رئیس جمهوری که حرفش بر عملش غالب می شود. به عنوان مثال، در همان سالها که آقای خاتمی دم از «گفت و گوی تمدن ها» می زد و ملت را از شعار «مرگ بر آمریکا» پرهیز می داد، تا مثلا رابطه غرب با ما بهبود یابد و شیطان بزرگ از خر شیطان پایین بیاید، شرق و غرب کشور ما آبستن ۲ جنگ خانمان برانداز، علیه ۲ ملت افغانستان و عراق شد!! آمریکا اما در جواب وادادن های متوالی دولت اصلاحات و شخص خاتمی، به این ۲ جنگ اکتفا نکرد و ایران را عضوی از کشورهای محور شرارت خواند!! تا خاتمی و دار و دسته اش متوجه ۲ نکته شوند؛ اولا: قوه مجریه، همان به که حوزه کارش، به جای «حرافی»، «حمالی» باشد و ثانیا: قوه مجریه، به ویژه رئیس آن، وقتی زیاد حرف می زند، نظریه هایش غلط، انحرافی و نادرست از کار در می آید.
۵: از دیروز کوچ کنیم به امروز و مرور کنیم با دقت، توصیف عجیب و غریب رئیس قوه مجریه را از شاعر حماسه سرا. آنجا که احمدی نژاد می گوید: «این را با ایمان و قاطعیت می گویم که اگر فردوسی نبود، نه تنها امروز نامی از ایران و فرهنگ ایرانی نبود، بلکه خبری از حقیقت انسانیت و توحید و عدالت در جهان هم نبود»!!! قبل از ادامه این بند، باید اشاره کنم؛ بنا به دلایلی که برای خودم محترم است لابد، فردوسی را بسی بیشتر از سعدی و حافظ دوست می دارم. بیراه نیست اگر بگوییم زبان فارسی، شُکر و شکرش را مدیون شاهنامه فردوسی است که بسی رنج برد تا دست ما خالی از این گنج نباشد. جز این، البته باز هم دلیل دارم برای دوست داشتن حداکثری فردوسی. چه آن زمان که پدربزرگ، برای ما اشعار شاهنامه می خواند و قصه هایش را تعریف می کرد و نام فردوسی را در دل ما جاودان می کرد. چه آن زمان که بزرگ شدم و دیدم، فردوسی، در مدح پیامبر و وصی پیامبر، یعنی ابوتراب، آنقدر سنگ تمام گذاشته، که بسیاری مورخین، معتقدند فردوسی حتما شیعه بود، هر چند که در وصف خلفا هم، به جبر روزگار، اشعاری سروده بود. از اینها گذشته، نحوه تعامل فردوسی با دربار سلطان محمود غزنوی، آنقدر بود که شاعر حماسه سرای ما، هرگز «شاعر دربار» نبود. چه می گویم، که توسط دسیسه همین دربار کشته شد! این هم که عده ای می گویند؛ «فردوسی، شاهنامه را به سفارش دربار سلطان محمود سرود»، از آن دروغ های شاخدار تاریخ است! که اصلا شاهنامه و سرایشش تمام شده بود که سلطان محمود، بر تخت صدارت نشست! سلطان محمود اما از آنجا که به شکل افراطی، متعصب بر اهل سنت بود، بارها و بارها آزار می داد حماسه سرای محب اهل بیت را و مدام زندانی اش می کرد. از اینها گذشته، مظلومیت فردوسی در عصر حیاتش، فقط منوط به دربار نبود، بلکه مردم آن روزگار هم، هرگز قدرش را ندانستند و حتی در زندان، طعنه به ریشه و ریشش می زدند و مسخره اش می کردند. گفت: «باید بکشد مزه تنهایی را، مردی که ز عصر خود فراتر باشد».
۶: خواننده این سطور هم الان باید نظر نه چندان مهم مرا نسبت به فردوسی حکیم دانسته باشد، اما جناب رئیس قوه مجریه، در وصف فردوسی، عباراتی به کار بردند که قطعا نادرست و انحرافی است. اینکه بگوییم؛ «اگر فردوسی نبود، خبری از حقیقت انسانیت و توحید و عدالت نبود»، نشان می دهد رئیس جمهور امروز هم مثل رئیس جمهور دیروز، مع الاسف، چندی است وارد فضایی شده اند که اندک سنخیتی با تکالیف کاری شان و البته حوزه تخصصی شان ندارد. یک بار دیگر دقت کنید در بزرگی این عناوین؛ «حقیقت انسانیت و توحید و عدالت»، تا متوجه شوید جایگزین شدن حرف به جای عمل، چه ها که نمی کند با نظریات آدمی!! به قول ظریف دوست نکته سنجی؛ آنچه رئیس قوه مجریه در وصف فردوسی گفت، در مدح بعضی از اولیای و انبیای دین هم شاید نتوانیم به این شدت و حدت بگوییم!! حالیا! حقیقت انسانیت و توحید و عدالت، از نظر خود فردوسی، فقط و فقط، خلاصه در «محمد» و «علی» می شود. آنجا که سرود: «به گفتار پیغمبرت راه جوی، دل از تیرگی ها، بدین آب شوی؛ چه گفت آن خداوند تنزیل و وحی، خداوند امر و خداوند نهی؛ که من شهر علمم، علی ام در ست، درست این سخن قول پیغمبر است؛ گواهی دهم کاین سخن ها ز اوست، تو گویی دو گوشم پرآواز اوست؛ علی را چنین گفت و دیگر همین، کزیشان قوی شد به هر گونه دین؛ نبی آفتاب و صحابان چو ماه، به هم بسته یکدگر، راست راه؛ منم بنده اهل بیت نبی، ستاینده خاک و پای وصی؛ حکیم این جهان را چو دریا نهاد، برانگیخته موج ازو تندباد؛ چو هفتاد کشتی برو ساخته، همه بادبان ها برافراخته؛ یکی پهن کشتی بسان عروس، بیاراسته همچو چشم خروس؛ محمد بدو اندرون با علی، همان اهل بیت نبی و ولی؛ خردمند کز دور دریا بدید، کرانه نه پیدا و بن ناپدید؛ بدانست کو موج خواهد زدن، کس از غرق، بیرون نخواهد شدن؛ به دل گفت اگر با نبی و وصی، شوم غرقه دارم، دو یار وفی؛ همانا که باشد مرا دستگیر، خداوند تاج و لوا و سریر؛ خداوند جوی می و انگبین، همان چشمه شیر و ماء معین؛ اگر چشم داری به دیگر سرای، به نزد نبی و علی گیر جای؛ گرت زین بد آید، گناه من است، چنین است و این، دین و راه من است؛ برین زادم و هم برین بگذرم، چنان دان که خاک پی حیدرم؛ دلت گر به راه خطا مایل است، ترا دشمن اندر جهان، خود دل است؛ نباشد جز از بی پدر دشمنش، که یزدان به آتش بسوزد تنش؛ هر آنکس که در جانش، بغض علی است، ازو زارتر در جهان زار کیست».
جوان/ ۷ اسفند ۱۳۹۰
سلام بر حسین*
انا لله و انا الیه راجعون
خدا رحمت کند ما را….
بسیار مهم / سلام آقای قدیانی ، امروز یک ایمیل مشکوک و البته محرمانه به من رسید از این آدرس
From: hossein ghadyani
می خواستم بدونم این ایمیل متعلق به شماست ؟
یک فایل پی دی اف ضمیمه داشت که در آن مطلبی تحت عنوان ” بازشناسی یک جریان انحرافی ” درج گردیده بود و نوشته شده بود که در ” دفتر بررسی های فرهنگی ” این جریان شناسی انجام گرفته است اما اشاره نشده بود که متعلق به کدام نهاد است . وقتی در اینترنت در مورد این دفتر سرچ کردم هیچ پاسخی یافت نشد .
انالله و انا الیه الراجعون
هر که در این بزم مقرب تر است جام بلا بیشترش می دهند
انا لله و انا الیه راجعون
روحش شاد
آقا پوریا
ایمیل از طرف آقای قدیانی نیست. و هیچ ارتباطی هم با آقای قدیانی نداره.
هر کسی میتونه با هر اسمی ایمیل ارسال کنه. داداش حسین بارها و بارها گفتن که در نت جز قطعه۲۶ هیچ فعالیت دیگه ای ندارن.
انا لله و انا الیه راجعون
مرگ شاید بی مزه باشه، هرچند که برای بعضی تلخه بعضی هم شیرین اما فکر نمی کنم شوخی باشه، نمی دونم! اگه شوخی نیست پس چرا ما آدمها به شوخی می گیریمش و جوری زندگی می کنیم که انگار اصلا مرگی نیست یا حالا حالا ها نیست؟!
خوش بحالش چهار شهید و یک پدر شهید از او شفاعت خواهند کرد .
اینها بزرگترین برد را در دنیا کردند . بدا به حال ما اگر هیچ چیزی برای آن دنیا پیش نفرستاده باشیم .
نمی دانم حکمتش چیست.دیروز که کتاب قطعه ۲۶ را از نمایشگاه خریدم و نشستم روی پله های روبروی مرکز اسناد و سریع شروع کردم به ورق زدن و خواندنش ،یکی از نوشته هایی را که همان جا خواندم متن ” تاعاشوراعاشوراست،ما ایستاده ایم خامنه ای” بود.درباره شهیدان جنیدی .الان که این پست را دیدم ،خیلی جا خوردم.
خدا بیامرزدش.فرزند جانباز شهید را…
انا لله و انا الیه راجعون
بِسْمِ الله الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ (۱) الْحَمْدُ لله رَبِّ الْعَالَمِینَ (۲) الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ (۳) مَالِکِ یَوْمِ الدِّینِ (۴) إِیَّاکَ نَعْبُدُ وَإِیَّاکَ نَسْتَعِینُ (۵) اهْدِنَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِیمَ (۶) صِرَاطَ الَّذِینَ أَنْعَمْتَ عَلَیْهِمْ غَیْرِ الْمَغْضُوبِ عَلَیْهِمْ وَلَا الضَّالِّینَ (۷)
بِسْمِ الله الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
قُلْ هُوَ الله أَحَدٌ (۱) الله الصَّمَدُ (۲) لَمْ یَلِدْ وَلَمْ یُولَدْ (۳) وَلَمْ یَکُنْ لَهُ کُفُوًا أَحَدٌ (۴)
چه سعادتی ازاین بالاترکه زودتر به خاندان مطهروشهیدش بپیوندد و دربزم عاشقانه ی آنان میهمان سفره پربرکت بی بی دوعالم حضرت زهراباشد . هرچندکه عده ای راداغدارکرد . دراین صبح جمعه روحش شاد.
سلام
نیستی و بی تو باران بوی تشنگی می دهد….
با :نیا باران
زمین جای قشنگی نیست…..
آپم….منتظر حضور گرمتان هستم
خدایش بیامرزاد…
ب ه ، ر و ز ، ه س ت م ، ب ا :
آقای مطهری شما برده تفکرا ت خودتان هستید .
http://hipnotism.blogfa.com/
انا لله و انا الیه راجعون
خدا تمام خفتگان در خاک را بیامرزه
عکس ورق زدن کتاب قطعه۲۶ توسط حضرت ماه
http://uploadfa.net/1390/fbap09xjooll5knfy0jd.jpg
http://uploadfa.net/1390/g1l0cjsj60ufeb2pj1te.jpg
سلام
خدایشان بیامرزاد
انشاء الله که الان همنشین شهدا هستند
##در آغوش ارباب و در جوار شهیدان شان جای گیرند… و ما نیز… إن شاءالله##
درد، حرف نیست.
درد، نامِ دیگرِ من است.
من چگونه خویش را صدا کنم؟…
یا حســـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــین!
بعدنمازجمعه حال می ده این شعر از :
علامه حسن زاده آملی ، تقدیم به ستاره ها متلألئ :
باز دلم آمده در پیچ و تاب
اِنقلبَ ینقلبُ انقلاب
همچو گیاهِ لبِ آبِ روان
اضطرب یضطرب اضطراب
آتش عشق است ، که در اصل و فرع
التهب یلتهب التهاب
نور خدایست ، که در شرق و غرب
انشعب ینشعب انشعاب
آب حیاتست ، که در جزء و کل
انسحب ینسحب انسحاب
شک ، که دلِ موهبتِ عشق را
اتّهب یتهب اتهاب
از سر شوق است ، که اشکِ بصر
انحلب ینحلب انحلاب
صُنعْ نگارم ، بنگر بى حجاب
احتجب یحتجب احتجاب
سِرِّ قَدَر ، از دلِ بى قدرْ ، دون
اغترب یغترب اغتراب
آمُلــیا ، موعدِ پیکِ اجل
اقترب یقترب اقتراب
انا لله و انا الیه راجعون
روحش شاد و یادش گرامی باد
با سلام…
تقدیم به امام خامنه ای
ای حسرت جان و تنم تنها دلیل بودنم
آه ای شهادت العجل
چشم منو امر ولی جان منو سید علی
ای مقتدایم چشمان تو مومن شدم بر ایمان تو
در دست مهدی دستان تو جانم فدای سید علی
عرض سلام و تسلیت.
خداوند با سالار شهیدان محشورشون نمایند.
شادی روحش صلواتی می فرستیم
اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم
سلام
به شما داداش حسین و خانواده ی محترم شهید جنیدی ها تسلیت می گویم…
عرض سلام و ادب خدمت داداش حسین و همه دوستان؛
داداش جانم تسلیت عرض میکنم، خدا بیامرزدشان.
واقعا خبر تلخی بود….
دوستان!
برای آرامش مرحوم جنیدی، امشب هر جا که هستید بیائید همه “نماز وحشت” بخوانیم.
کیفیت نماز را هم عرض میکنم خدمت دوستانی که شاید در جریان نباشند:
مستحب است در شب اول قبر “دو رکعت” نماز وحشت برای میت بخوانند. و دستور آن این است که در رکعت اول بعد از حمد، یک مرتبه آیةالکرسی و در رکعت دوم بعد از حمد، ده مرتبه سوره “انا انزلناه” بخوانند.
لطفا بعد از نماز “عشا” این نماز را بخوانید؛
ممنون می شوم اگر کوتاهی نکنید.
یک مرتبه ز کوچه دل ما هم عبور کن
یک خواهش قدیمی
آقا ظهــور کن …
اماده تبادل لینک و لوگو
قطعه قطعه مهره
تسلیت
خدا ببخشد و بیامرزد همه مان را
من را هم در این غم شریک بدانید
لعنت به حرمله
http://up.iranblog.com/images/ciboffrq79mxxdzuipv.wma
سلام اقای قدیانی..۵ شنبه” امدیم نبودید”…نمایشگاه رو میگم.سلاممان را گذاشتیم تا خدمتتان برسانند نمی دونم به دستتون رسید یانه…یادم میماند سال دیگه (انشاالله) کتاب قطعه رامیارم اولش چیزی بنویسید.
راستی تسلیت میگم….
تسلیت میگم. واقعا خیلی سخت، خداوند به خانواده اش صبر بدهد.
منم می رم پیش خدا، مثل نصرالله، مثل عبدالحمید…
خیلی سخته
ما رو هم تو غم خودتون شریک بدونید.
از طرف ما به خانمتون و خانواده مرحوم جنیدی هم تسلیت بگید.
فدائی رهبر!
ممنونم بابت عکس،
چه صحنه با شکوهی.
فدای دستان خامنه ای.
«می گفت: هزاران مثل من فدای یک لبخند خامنه ای.»
انا لله و انا الیه راجعون
دیدگاه اولی که گذاشتم مطلب بالا هنوزنخونده بودم….فقط عکس رو دیدم… متاثر شدم.. دلم گرفت از اینکه یکی ستاره های ماه اونم به این با معرفتی زیر خاک رفت… رفتن او اما قطعا به سان ستاره ای است که پس از انفجار هزاران ستاره از دلش به وجود می ایند…
ببخشید نمیدونستم به خاطر این نیومدیدنمایشگاه
روحش شاد…..
…
…
خدا بهشون صبر بده
خدا عبدالحمید رو براشون نگه داره
خدا بیامرزه آقا نصرالله رو
):
http://www.upload.iran-forum.ir/uploads/1305397478.mp3
این نوا رو گوش کنید،
هیچی نمیگم، فقط گوش کنید!
(البته جا دارد تشکر کنم از آقا میثم بابت این نوا)
تلخ بود خیلی تلخ … اما قطعا برای نصرالله جنیدی شیرین تر از عسل بوده این رفتنِ بعد از آمدن …
یقین تاب نیاورده دوری از خدا را
خوش به حالش …
حجکم مقبول آقا نصرالله
سلام ما را هم به خدا برسان
این دو تا عکس که گذاشتید از دستان مبارک آقا دل می برد خیلی!
دلم خیلی تنگ شده! خیلی!
سلام بر کتاب قطعه ۲۶،برهردو جلدش ، بر هر ۱۵۰۰ صفحه اش.
کتاب زیاد خوانده ام اما در تمام عمرم با هیچ کتابی مثل قطعه ۲۶ مانوس نشده بودم.با این که همین دیروز خریدمش اما برایم خاطره انگیز ترین کتاب است.به فهرستش که نگاه می کنم و هر تیتری را که می خوانم ،یاد کامنت های خودم و بچه ها برای آن متن می افتم و مهم تر از همه ی این ها ،تمامش حرف دل است. درد دل است.
دیروز و امروز در نمایشگاه در غرفه مرکز اسناد فکر کنم کتابی که بیش تر از بقیه به فروش می رسید ،قطعه ۲۶ و نه ده بود.دیدم حتی خانومی را که از یکی از کتاب خانه های شهر رودبار برای خرید کتاب به تهران آمده بود و لیستی در دست داشت از اسامی کتاب هایی که باید برای کتاب خانه شان می خرید و برایم جالب بود که قطعه ۲۶ هم جزء آن کتاب ها بود ،البته بعضی ها نمی دانستند که دو جلدی است.
بعضی ها هم سراغ ده نه و باتوم را می گرفتند.
بسم الله
سلام
راه رفتنی رو باید رفت.خوش به حالشون که پاک رفتن.خدا بیامرزدشون.
یه پیام “بی زرگانی”
ساعت ۰۰:۱۵
تعداد افراد آنلاین: ۲۹ نفر
ماشالله…
داداش حسین فــــــــــدائی داری…
قربون اون اشک هایی که روی صفحه ی کلید کامپیوترت ریختی بشم . توکه صفحه ی دلِ نازک ، اما مملوازعشقت به شهدا وخاندان شهدا وبه خصوص حضرت ماه ، مثل نورچراغ می درخشه داداش حسین عزیزم . بهت تسلیت می گم همچنین به همسرمحترمت .
حسین جان :
این دست علمدارانقلاب ، که صفحات کتابتو تورق وتبرک می کنه ، انشاء الله همون دستی باشه که علم انقلاب روبه مولاش صاحب الزمان (عج) می رسونه . این دست بی گمان دست حمایت آقاست برسرتووستاره هاش.
سلام
سال پیش وقتی از اعتکاف برگشته بودم به قدری احساس سبکی وآرامش میکردم که دلم میخواست عمرم همونجا به آخر برسه
از برگشتن به دنیا و اسیر شدن در دام وسوسه هاش واهمه داشتم
دعا میکردم بمیرم ودیگه آلوده ی گناه نشم
حتما حاج نصرالله در طواف اونقدر پاک شده که دیگه تاب موندن تو این دنیا رو نداشته
سلام داداش
تسلیت
وااااااااااااای باورم نمیشه نصرالله دیگه بینمون نباشه
امروز صبح یه پیامک دریافت کردم:
انا لله واناالیه راجعون سلام برای مرحوم نصرالله جنیدی نمازلیله الدفن فراموش نشود.
وای داداش باورم نمیکردم
یه لحظه تمام خاطرات دو سالی که شبانه روز با هم بودیم از جلوی چشمهای مبهوتم گذشت
یا الله
دو سال با نصرالله در حوزه علمیه مروی همکلاس بودم
داداش کاش ما هم آماده میشدیم تا خدا ما رو هم ببره پیش خودش
خط قرمز حاج نصرالله ولایت بود و بس
انشاالله با اربابش همنشینه
خدا عاقبت ما رو هم به خیر کنه
یازهرا
سلام حسین آقا
منم به نوبه خودم این حادثه تلخ رو بهتون تسلیت میگم امیدوارم خدا همه ما رو عاقبت به خیر کند و روح این مرحوم رو غریق رحمت بینهایت خودش بگرداند انشاءاله. خداوند به همه بازماندگانش صبر عنایت فرماید.
اللهم عجل لولیک الفرج
سلام
تسلیت میگم داداش حسین
می گفت: «این دیگر خیلی بی صفتی است که عده ای دارند نان و نمک ولی فقیه را می خورند و نمکدان می شکنند».
خدا ریشه‌ی این بی‌صفتا رو بخشکونه… ان شاء الله
(گمانم نصرالله دوست داشت بعد از زیارت “خانه خدا “, این بار دعوت “خدای خانه “را لبیک بگوید…وگفت و رفت.
اگر اشک مجال دهد می خواهم به نصرالله بگویم برای این یکی حج هم که به جا اوردی,”سعیکم مشکور”.)
به شما و همسر گرامیتون و خانواده محترم جنیدی تسلیت عرض می کنم.
ابر -گفت و شنود
گفت: سایت ضد انقلابی بالاترین کشف کرده است که چرا در روزهای اعلام شده برای هواداری از فتنه، هیچکس به خیابان نمی آید؟
گفتم: چرا؟! چی کشف کرده؟!
گفت: نوشته است، در آن روزها، جمهوری اسلامی، ابرها را باردار می کند تا باران ببارد و هواداران جنبش سبز به خیابان نیایند!!
گفتم: حیوونکی ها!… یارو که از بیکاری حوصله اش سر رفته بود، محکم می زد پس کله خودش بعد، به همسرش می گفت؛ برو ببین کیه داره در می زنه!
نمی دونم چرا این قدر امشب دلم گرفته,بعد از دیدن این قسمت مختار و بعدهم خوندن متن شما تقریبا دو ساعت یا بیشتره چشمان من هم مشمول قضیه تار دیدن کیبورد شده.
قربون حکمتت برم ای خدا !
سلام
من ان مطلبی که از مرحوم حاج دولابی نوشتم عین سخنان ایشان است چون خیلی عامیانه است فکر نکنید از خودم نوشتم اگر کمی پرس و جو کنید عین این عبارات را کامل تر از ارشیو جهان نیوز می توان پیدا کرد چون خیلی ساده مطلب را بیان کرده بر دل می نشیند و انسان را به فکر فرو می برد
ولی نمی دانم چرا شما اینقدر کا منت های من را سانسور می کنید و چرا اینقدر محتاط عمل می کنید پس حسی که از مطا لب شما به ما دست می دهد باید کجا نوشت ؟؟؟ خدای من پس فقط باید خط کشی شده نوشت نه کمتر و نه زیاد تر دیگه لطفی نداره زمانی بود که کا منت های شما هم مثل مطالبتون زیبا و خوا ندنی بود داداش حسین چرا اینطور شد چرا ؟؟؟ ما فقط باید از عبارت های کوتاه و تکراری استفاده کنیم مثل خوب بود زیبا بود تبریک مگم تسلیت مگم و …..
پس کو ان فضای ۶ و ۷ ماه پیش که ما حتی از خواندن کامنت های مطالبتون خسته نمی شدیم انگار این کامنت ها یک جوری مطالبتون را کا مل تر می کرد .
به خدا فقط من بخاطر خودم نمی گم کلی میگم اخه کامنت ها ی دیگر را حذف می کنید بهر حال من هم مثل دیگران می نویسم چرا که کار اقا سید احمد را زیاد می کنم
همیشه موفق باشید یا علی
تسلیت میگم خدمتتون
آدم دلش برای دوری دوست می گیره اما برای عبدالحمید سه ساله بیشتر. ولی خوب یه خانمی هم کربلا سه سالش بود.
برای این روزهای داداش حسین عزیزم وبه یادنصرالله سفرکرده :
هرکی بغض تودلش گیرکرده بسم الله ، مطمئن باشین لذت خواهیدبرد. البته این اختصاصی داداش گلمونه .
http://www.tebyan.net/index.aspx?pid=77655&musicID=76625
مفاتیح الجنان:و از حضرت صادق علیه السلام وارد شده که هر که بمیرد مابین زوال روز پنج شنبه تا زوال روز جمعه خدا پناه دهد اورا از فشار قبر…….
من سالهاست دارم امار میگبرم کمتر کسی جمعه مبمیرد مگر اینکه حسابش خیلی پاک باشه چرا که فشبر قبر زمینه پاک شدن از گناهانه …… برای خودمان !!!باید فاتحه بخوانیم
چشمهام پرازاشک شد…
دروغ چرا! تواینجور مواقع به حال خودم گریه میکنم…
باید مادر یک بچه سه ساله باشید تا عمق این درد رو احساس کنید
خدایا قربان سه ساله امام حسین علیه السلام
تسلیت می گویم خدا با ولی مومنین محشورشون کنه
و رفت …. رفت…
مسیری را طی میکنیم به درازای (از اویی)و(به سوی اویی)
رفتم نمایشگاه نه ده رو بخرم ولی ….راستش
این جا هم سانسو ر شدیم؟
۲ساله که مداوم به مرگ فکر می کنم
فقط یه جور مردن هست که اونجوری احساس دلتنگی برا دنیا نمی کنم اونم شهادته
خوش بحال اونایی که اون جوری رفتن پیش معبود
خدا رحمتش کنه. تسلیت میگم حاج حسین
**دعای حضرت زهرا در روز شنبه**
پروردگارا! گنج های رحمتت را به روی ما بگشا و ما را مشمول رحمتت قرار ده، رحمتی که بعد از آن در دنیا و آخرت عذابمان ننمایی و از فضل وسیع خودت ما را از روزی پاک و حلال بهره مند گردان، و ما را محتاج و نیازمند و فقیر درگاه کسی غیر از خودت قرار مده و شکرگزاری ما را نسبت به خودت، و فقر و نیازمان را به خودت افزون فرما، تا از غیر تو بی نیاز و خویشتن دار باشیم.
خدایا! گشایش در دنیا را به ما عطا فرما. پروردگارا! به تو پناه می بریم از اینکه ما را از دیدارت منع و مانع گردی که ما در همه حال به تو و دیدار تو رغبت داریم.
پروردگارا! بر محمد و خاندان محمد درود فرست و از آنچه دوست داری به ما عطا فرما، و آن را برای ما موجب نیرو و قوتی در آنچه که دوست داری قرار ده. ای برترین رحم کنندگان!
با اهدا سلام
خالی شدن جای یکی از یادگاران عزیز شهدای گران قدر ما جای افسوس دارد هرچه زمین از این گوهرها خالی می شود باید به حال خود افسوس بخوریم که این ها برکت سرزمین ما هستند .
اما خوش به سعادت این برادر بزرگوار ، حتما” یکی از آرزوهاش موقع چشم انداختن کعبه جای گرفتن در کنار پدرش بوده، امیدوارم اگر روح پاکش سری به این قطعه ۲۶ زد برای رفتن من هم دعا کند … روحش همنشین با بی بی دو عالم و یادش گرامی باد .
دلم برای دل نازنین و تسلیم مادربزرگ حاج نصرالله می سوزه که بیش از همه خانواده داغ عزیزانش را تاب آورده و باز هم می گوید راضی هستیم به رضای خدا. ای کاش ندیده بودمشان. اربعین امام حسین مستندی را از این مادربزرگ و شهدای ایشان دیدم که گاهی تا چند وقت بعد از دیدن این مستند به یاد حرفهای مادربزرگ می افتادم. مادربزرگ حقا که کار زینبی می کنی.
راستی یادم رفت بگم ، برادر جنیدی اونجا که به دیدار شهدا رفتید ازشون بخواهید که نزد حضرت زهرای اطهر(سلام الله علیها) شفاعتی کنند که شهادت را قسمت خانم ها هم بکنند ،این راه برای برادران خیلی فراهم تر است . تو دعاهای هر روزه که طلب شهادت می کنم ، این فکر خیلی آزارم می ده که چرا این فضیلیت کمتر قسمت خانم ها می شه ؟ نکنه دعای من بی حاصله و دلم را خوش کرده باشم ؟
هر که در این بزم مقرب تر است/ جام بلا بیشترش می دهند
خدا رحمتشون کنه. برای شادی روحشون فاتحه میخونیم.
خدا به همه خونواده مخصوصا خانمشون صبر بده. تصورش هم خیلی سخته، خیلی…
آزاد شد از این چاردیواری که همه ی دنیا چاردیواریه! فقط یه چیز…آقا هنوز نیومد.کجا رفت؟ خدا صبر به دل بی بی بده .میده بازم میده…خدایش بیامرزاد.
سلام
خیلی ممنون که کامنت من را کا مل گذاشتید نمی دانید چقدر خوشحال شدم باز هم ممنون و متشکر
باز هم به شما و خانواده محترم شهید جنیدی ها تسلیت می گویم
سلام علیکم
می کشی مرا حسین(کریمی):
http://zakerin.info/e6f7ac37164ffc66ba5c77093606bc9b/Maddahi/Karimi/1388/Fatemieh/Karimi-GolchinFatemieh1388%5B13%5D.wma
امام هادی علیه السلام فرمودند:
من کان علی بینة من ربه هانت علیه مصائب الدنیا و لو قرض و نشر.
هر که بر طریق خداپرستی محکم و استوار باشد، مصائب دنیا بر وی سبک آید، گر چه تکه تکه شود.
بسم الله الرحمن الرحیم
توی تشییع جنازه اش میگفتند:” لبیک، اللهم لبیک ”
توی این واقعه م یبینم لبخند خدارو که ایستاده وبا نگاه پر از محبتش دارنگاه میکنه به این خانواده هر که دراین بزم مقرب تر است جام بلا بیشترش میدهند…
مادر آقا نصرالله همسر شهید چهرم این خانواده یعنی جانباز شهید حاج عبدالحمید جنیدی استاد اخلاقمون بود و هست!
من معنای صبر رو از این خانواده یاد گرفتم …
” الهی رضا بقضائک تسلیما لأمرک ”
آقا نصرالله برای ما بچه های حوزه فاطمیه پیشوا مثل برادر بود، خوش پریدی داداش نصرالله مزد فاطمیه رو خوب گرفتی اخوی….
سلام
همان اول که عکس رو دیدم( هنوز متن رو نگذاشته بودید) نوشته تسلیتم به نظر عجیب بود. تصور چنین غمی غیر ممکن است
حالا هم که متن رو خواندم به نظرم بی روح آمد آن چند کلمه
چیزی نمی شود گفت جز اینکه:
تسلیت مرا پذیرا باشید
خوشا به حالشان که این چنین پاک به ملاقات خدا رفتند
هرجا بودیم بود هرجا کار داشتیم بود اصلا همه جا بود اما دیروز نبود پنج شنبه هم نبود…
یکی بود یکی نبود اما اقا نصرالله قصه ما،نقش اول قصه ما،
نبود
دیگه هرگزنبــــــــــــــــــــــــــــــــــــود
هر چی که گشتم نبود.
مهمون دعوت کردی و خودت نبودی بی معرفت
آقا نصرالله جان تو که بی معرفت نبــــــــــــــــــودی
حتی سر خاکش هم منتظر بودم یهو سر برسه باور نکردم که رفته
باور نکردم که مهربونم دیگه نیست
باور نکردم
هرجا بودیم بود هرجا کار داشتیم بود اصلا همه جا بود اما دیروز نبود پنج شنبه هم نبود…
یکی بود یکی نبود اما اقا نصرالله قصه ما،نقش اول قصه ما،
نبود
دیگه هرگزنبــــــــــــــــــــــــــــــــــــود
هر چی که گشتم نبود.
مهمون دعوت کردی و خودت نبودی بی معرفت
آقا نصرالله جان تو که بی معرفت نبــــــــــــــــــودی
حتی سر خاکش هم منتظر بودم یهو سر برسه باور نکردم که رفته
باور نکردم که مهربونم دیگه نیست
باور نکردم
وقتی باباش فوت کرد یه نونهال بود که دست مادرش سپرد . خون دل خورد که این نهال و به اینجا رسوند برا خودش درختی شده بود پر از شکوفه،مادرش منتظر میوه دادنش بود
که دست بی رحم روزگار اتش به دل مادرش و مادربزرگش و هر کی که میشناختش زد
یعنی دیگه نمیبینمش؟
یعنی لبخند قشنگش و دیگه نمی بینم؟
چقدر دیگه صبر کنم ؟شاید بیاد
شاید بیــــــــــــــــــــــــــــــــاد
آقا نصرالله؟ تو مجلسی که برا بابات و عموهات رودسر میگیرن کی وایسته به مهمونات خوش امد بگه هااان؟
چرا رفتی…چرا
دارم میسوزم.
رفتی و صبر و قرار مرا بردی
طاقت این دل زار مرا بردی
وقتی باباش فوت کرد یه نونهال بود که دست مادرش سپرد . خون دل خورد که این نهال و به اینجا رسوند برا خودش درختی شده بود پر از شکوفه،مادرش منتظر میوه دادنش بود
که دست بی رحم روزگار اتش به دل مادرش و مادربزرگش و هر کی که میشناختش زد
یعنی دیگه نمیبینیمش؟
یعنی لبخند قشنگش و دیگه نمی بینیم؟
چقدر دیگه صبر کنیم ؟شاید بیاد
شاید بیــــــــــــــــــــــــــــــــاد
آقا نصرالله؟ تو مجلسی که برا بابات و عموهات رودسر میگیرن کی وایسته به مهمونات خوش امد بگه هااان؟
چرا رفتی…چرا
دارم میسوزم.
…………..
خوابیدی رو بال موجا کاش میشد بودم کنارت تو به دریا دل سپردی من تو ساحل چشم براهت
دنبالت دارم میگردم اما نیست از تو نشونی روزگار ما رو جدا کرد یه غروب توی جوونی
دل من هوات و کرده کاش میشد تورو ببینم یا تو خواب دوباره دست سردت و بگیرم
در و دیوار پرشده از عکستون تو گوشم می پیچه صدای خندتون
وقتی می خوابم ارزومه ببینمتون بی معرفتا می ترسین ببوسمتون
داد میزنم بلند صدام و بشنوید دلم تنگ شده چرا جواب و نمیدید
بغض بهم امان خوندن نمیده یروز میام پیشتون اون روز نزدیکه
پس خداحافظ تا لحظه دیدار خداکنه خواب باشم پس کی میشم بیدار؟؟؟
تو که رفتی به سلامت وعده ما به قیامت حسرت یه لحظه دیدن…
بدجوری حالمونو گرفتی داداش…فقط میتونم بگم خدا به خانواده اون مرحوم صبر بده…ان شا الله.
انا لله و انا الیه راجعون
چشم ما هم پر اشک شد 🙁
خدا رحمتشون کنه ، اصلاً دلمون بدجور خونه.
رفتن بعضیا زخم میشه رو دل، یه جورایی دیگه پاک نمیشه.
بعضیا انقدر خوبن که طول میکشه مثل همون رو دوباره پیدا کنیم.
رفیق ما هم سال ۸۳ بعد از اینکه برنامه ی تشییع شهدای گمنام رو هماهنگ کرد و مراسم باشکوه برگزار شد، شبش با موتور تصادف کرد رفت پیش اوس کریم. اما هنوزم که هنوزه بعد گذشت ۷سال یادش میوفتم باورم نمیشه واسه همیشه رفته.
خدا به خانواده ی این مرحوم هم صبر بده.
حسین داداش، تو هم مرافب خودت باش. ما دوستت داریم زیاد.
یه دنیای مجازی و یه قطعه ۲۶٫
علی علی
http://www.tebyan.net/GodlyPeople/Martyrs/Martyrs/2011/5/15/165084.html
قسمت سوم وآخر
… شهیدی که جنبه ی شهرت داشت
ان شاالله به دعوت ابراهیم دقایقی مسافریم به انسانیت
به دور از دنیای امروزی
لینک قسمت ۱و۲ و۳ در وبلاگ نوباران
آه…باور کردنی نیست… چه مهربون بود… آه…
دیروز چشمی از جهان خاموش میشد در حسرت روشن ترین فردای عالم…
آه….
هر چند با شما بسیار مخالفم یعنی مرامتان را قبول ندارم
اما دلم با این نوشته تان شکست و ناراحت شدم
موفق باشید
آتش نبودن بابا دامان عبد الحمید کوچک را نیز سوزاند!
دیری است که از درد فراق پدرمیسوزم و بهترین صبح من زمانی است که شب گذشته عزیزم را به خواب دیده باشم
شانه های کوچک عبدالحمید چگونه تحمل کند
خدا رحمتش کند
اشک ما رو درآوردی داداشی
بابام مرده رفته بیمارستان آمپول بزنه خوب بشه برگرده…
توسل گرفتن تا صبح دوباره نصر الله با نان سنگگ بر گرده دم خونه…
اشک ما رو درآوردی عزیز
خدا بیامرزدش
داداشی منم میخوام برم پیش خدا
یا علی
به قول آیت الله بهجت عزیز که صلوات را اگر بفهمیم چه ارزشی برای ارواح مومنین دارد….
صلواتی فرستادم و حمد و سه قل هوالله میخوانم به نیت ختم قرآن
سلام برقلب زینب صبور
خدا بعضیارو بدجور امتحان میکنه.خدابه حاج خانم صبربده انشا الله که ازین امتحانم سربلندبیرون میان به حق حضرت زینب
وسلام نام خداست
نصرالله ما هم آسمانی شده
خدایش بیامرزد
حاج حسین ، به نقل از وبسایت شما بر روی سایت پیشوانیوز گذاشتم
یا حق