به این جملات دقت کنید:
*حالم از ۱۳ روز عید بهم می خورد!
*پول داشته باش… همیشه برایت عید است و بهار و سیزده بدر!
*مگر این همه روز سال چه کرده ایم که الان باید برای نوروز جشن بگیریم؟
*گزینه من برای انتخاب بهترین فصل، قطعا بهار نیست!
*بهار یعنی سینوزیت، عطسه، خواب و خاله بازی و مادربزرگ و بوس و خلسه!
*بچه که بودم، باز یک چیزی… الان بهار چیزی جز دردسر شلوغی آخر سال نیست!
*در بهار دچار یک بیماری روحی عجیب و ناعلاج می شوم؛ کلا آلرژی دارم نسبت به بهار!
*۱۳ روز اول سال تقریبا همه جا تعطیل است، پس سالی که نکوست از بهارش پیداست!
*دوست دارم از تعطیلات عید استفاده کنم و تا این ۱۳ روز تمام شود، بروم کره مریخ!
*بهار یعنی خداحافظی غم انگیزتر از عصر جمعه با لباس های رنگارنگ زمستان. با کفش چکمه ای. با کلاه مخمل!
*بهار؟… من جز پاییز، فصلی نمی شناسم!
*بهار فصل بسیار خوبی هست. پیک شادی خیلی خوب هست. سه ریال های صدا و سیما خیلی خوب هست. خمیازه خیلی خوب هست. خر و پف خیلی خوب هست!
*وای، بازم بهار… از وسطای بهمن، غمش افتاده توی دلم؛ بوم بوم می زنه!
***
“بهاریه” های این همه ویژه نامه و سالنامه را که خواندم، سرمقاله ها و یادداشت های ابتدایی این مجلات را که خواندم، اگر چه هیچ کدام عینا جملات بالا را نیاورده بودند، اما نفرت شان از بهار، از عید و از نوروز آنقدر بود که مخرج مشترک تمام آنها، همین چیزهایی بود که من مختصر و مفیدش را برای تان نوشتم… و اما چند نکته:
یک: این همه که زور می زنیم و خودمان را به در و دیوار می زنیم، از بهار و از همین ۱۳ روز تعطیلات عید بدمان نمی آید. باور کنید اگر همین الان هیئت دولت، فقط یک ساعت از تعطیلات ۲ هفته ای عید را کم کند، همین ماها همچین دوستدار بهار و عید و آجیل و پسته می شویم که حاضریم جان بدهیم برای آن فامیلی که در طول روز هر جا عیددیدنی می رویم، می بینیمش و هر بار هم ۳ قبضه می بوسیمش. همان فامیل که سال به دوازده ماه نمی بینیمش. همان فامیل که شاید پسرخاله ما باشد و در خیابان وقتی با او چشم توی چشم می شویم، روی مان را می کنیم آن طرف که مثلا ندیدیمش!
دو: دیروز در تاکسی جوانکی با راننده که مردی در حدود ۵۰ می زد، هم کلام شده بود؛
جوانک: تموم عشق و حال رو شما توی جوونی کردین و بدبختی و بیکاری و بی پولی رو گذاشتین واسه ما.
راننده: کارت چیه؟
جوانک: ول می گردم که علاف نباشم!
راننده: دستت چی شده؟
جوانک: هیچی بابا! چهارشنبه سوری از بس زدیم و رقصیدیم و از روی آتیش پریدیم که، همچین شد؛ طوری نیس!
راننده: خب!
جوانک: فقط ۱۲۰ هزارتومن ریختم توی حلقوم دوس دخترم؛ به جز اون ۵۰ هزارتومن که واسش هر چی از این فشفشه ها بود، خریدم. فشفشه خریدم واسش عینهو منور همه کوچه رو روشن می کرد. خداییش عجب تیکه حقیه. توی تظاهرات جنبش سبز رفتم تو کارش. نه نگفت. یه چشمک بیشتر حرومش نکردم!
راننده: همین یکی رو داری؟
جوانک: این اصل کاریه، چند تام دارم واسه روز مبادا. اینا علی البدلن! با ۳ تاشون چهارم عید قراره بریم دبی. صفاسیتی زنگوله!
من: جناب، سر “پاکستان” پیاده می شم؛ جلوی پمپ بنزین!
جوانک: اِ! دادشمون این پشت بسیجی بود و ما داشتیم همین جوری باباکرم می خوندیم؛ آخوندی؟!
راننده: کرایه نمی دین؟
من: همون اول دادم که!
جوانک: پول این بنده خدا رو بده. همه تون مثل همین!
من: باور بفرمایین، حساب کردم؛ ۲ تا دویستی دادم، یه صدی.
راننده: کی دادی؟
من: بعد اینکه سوار شدم.
راننده: کجا کرایه دادی؟
جوانک: این پولا خوردن نداره داداش. ببین کی چوبش رو بخوری!
من: حوصله بحث ندارم؛ بیا اینم کرایه دوم، خلاص!
راننده: خورد نداری؟
من: شرمنده.
راننده: شما خورد نداری؟
جوانک: بگذار ببینم… اینجام که نیس! ای داد بیداد، شلوارمو که عوض کردم، یادم رفت پولمو جابه جا کنم!… از پاقدم شما بودها!
من: با من بودی؟
جوانک: مثلا با تو بوده باشم، می خوام ببینم چی کار می خوای بکنی؟
من: هییچی، می خوام کرایت رو حساب کنم.
جوانک: به مولا داری خاکمون می کنی. خیلی مردی!
من: یه سئوال می کنم راستشو بگو؛ امشب پیش دوست دخترت می گی فلانی مالک اشتر بود یا هالو پنج شنبه؟!
راننده: خیلی باس می بخشیدا، من که به زنم می گم؛ یارو خیلی هالو بود!
جوانک: من؟
راننده: نه بابا، ایشون رو گفتم.
سه: این بیت که می خوانم شاید با دعوا و مرافعه من و جوانک و راننده و آن کف گرگی که رفتم توی روحم، ارتباطی نداشته باشد، ولی گمانم حرف این روزهای بهار این است با ما؛ “اگر با من نبودش هیچ میلی، چرا قلب مرا بشکست لیلی.”
چهار: راننده تاکسی بعد از آنکه مرا هالو خطاب کرد، از ماشین پیاده شد. آمد سمت شاگرد. جوانک را آورد پایین و تا می خورد، گرفتش به باد کتک. با چه بدبختی جدایش کردم. نگرفته بودمش، جوانک را کشته بود. به قرآن کشته بود؛ آنطور که او داشت می زد.
پنج: آرامش کردم. بردم پارکینگ وطن امروز تا دست و رویش را بشوید. شست. برایش چای ریختم. خورد. کرایه دومی که داده بودم، پس داد. کرایه را پس داد و گفت: جیگر داری یا نه؟ گفتم: فکر کنم. گفت: جیگر نداری، حق نداری اسم مالک رو بندازی توی زبونت. اینا رو من می شناسم. اینا دارن خاکروبه روی سر ناموس مون می ریزن، نه توی سر خودمون. واسه کی می خوای بری مسجد؟! واسه چی می خوای بری مسجد؟! مرتیکه الاغ ۳ تا موبایل داشت، کرایه من رو نداشت بده! نمی دونم تو توی ماشین بودی یا نه. سر گلبرگ، دختره داشت از چهارراه رد می شد، برگشت گفت جوون!… وقتی داشت چرت و پرت می گفت، چند بار توی دلم دعاش کردم. فایده نکرد. پسر خوب! توی این روزنامه تون بنویس: ما مالک رو توی مسجد زندانی کردیم. بنویس مالک اشتر بعد از دعا برای خاکروبه انداز توی سرش، بعد از دعا واسه دشنام دهنده اش، از مسجد زد بیرون و اونقدر کشت و کشت، تا اینکه رسید به در خیمه معاویه.
شش: رمضانعلی. این اسم راننده تاکسی ای بود که البته ماشینش تاکسی نبود. مسافرکش بود. رمضانعلی تا همین ۶ سال پیش که بازنشسته آموزش و پرورش شده بود، دبیر تاریخ بود. حتی کارتش را هم به من نشان داد. رمضانعلی صفایی. فرزند قربان. می گفت: من از بهار خوشم می آید. بهار باعث می شود یک ماه مانده به عید، روزی ۵۰ هزار تومان با این ماشین کار کنم. ۳ تا دختر دم بخت داشتی، قدر این بهار را می دانستی… راستی! به تو هم یک حرف بد زدم، می بخشی که؟… ببخش! برو در همین مسجد سر پاکستان برایم نماز بخوان، حتی برای آن جوان. شب رفتم خانه، از روی نهج البلاغه برای خانمم عهدنامه مالک اشتر می خوانم؛ قول می دهم!
هفت: نکات ۱ تا ۶ بر اساس یک واقعیت بود؛ نوشتم ۱ تا ۶؟… منظورم این بود؛ یک تا هفت.
امروز خانمم گفت، با عتاب هم گفت که برو و این کارهایی که در برگه نوشته ام انجام بده، و مادرم گفت با عتاب هم گفت که این وبلاگ برایت آب و نان نمی شود!
از قطعه ۲۶ آمدم بیرون. اول رفتم بانک و نوبت گرفتم و ملتفت شدم ۲۵۸ نفر جلوی من هستند و در صف انتظار. نیم ساعتی منتظر ماندم و حالا حالاها نوبت من نمی شد. نگاهی به برگه انداختم. رفتم تا آن قسمت از ۴ کار بانکی که می شد از طریق عابربانک انجامش دهم، انجامش دهم. (انجامش دهم به توان ۲) اما دیدم در صف عابربانک نفر یازدهم ام. از ۲ مرتبه، نگاهی به برگه کردم و به نفر آخر که عاقله مردی بود، گفتم جایم را نگه دارد که “باشد” ی حواله مان کرد، اما در مایه های همان “به من چه؟”
رفتم خشکباری که آجیل و پسته اش معروف است. آنجا دیدم که اصلا نیم بیشتر صف، بیرون مغازه تشکیل شده و یکی هم گماشته بودند که ملت، سر صف با هم دعوای شان نشود. داخل مغازه هم صفی بود که نگو. آنجا هم از نفر آخر که یک پیرزن عصاقورت داده بود، التماس دعا داشتم.
رفتم از دکه، چند تایی دیگر از ویژه نامه هایی که امروز آمده بود، بخرم که دیدم میان ۳ نفر سر اینکه کدام شان اول به روزنامه فروش پول دادند، دعواست! بی خیال شدم.
رفتم از چشم پزشک جواب آزمایش چشمم را بگیرم و احیانا اصلاح نمره چشم و عینک جدید که ۸ نفر جلوی من بودند و منشی داشت به نفر ششمی تذکر می داد که تو و دیگرانی که بعد از تو در نوبت هستند به امروز نمی رسند.
برگشتم بانک. هنوز ۱۶۷ نفر جلوی من بودند.
برگشتم عابربانک بیرون بانک که دیدم هیچ کس نیست. کارتم را انداختم که پیغام داد شبکه موقتا قطع است.
در راه برگشتن به خشکبار برای بار چندم نگاهی به برگه انداختم که دیدم باید یک سری هم به خشکشویی بزنم. رفتم خشکشویی، بسته بود.
رفتم خشکبار. دیدم آن پیرزن در صف بیرون مغازه نفر اول است و به او گفتم: فلانی ام که نیم ساعت پیش جا گرفته بودم. گفت…، یعنی نفرات بعد از او نگذاشتند چیزی بگوید و آخر صف را نشانم دادند.
ایستادم آخر صف مثل بچه آدم که دیدم مغازه بغل دست خشکبار، کافی نت است. به نفر جلویی، که از این دخترهای سانتی مانتال بود، گفتم: جایم را نگه دار، می روم داخل کافی نت و برمی گردم.
رفتم داخل کافی نت و برگشتم قطعه ۲۶ و شروع کردم تایید نظرات و خواندن بهاریه های بچه ها.
غرق در کارم شده بودم که ناگهان مسئول کافی نت به من گفت: شرمنده جناب! از ساعت ۳ تا ۵ مغازه تعطیل است.
از کافی نت آمدم بیرون و دیدم دختری با چند مشمع آجیل و پسته و شکلات و خرت و پرت دارد به من نگاه می کند؛ همان دختر سانتی مانتال بود!
دوباره ایستادم توی صف. این بار گفتم: جهنم! تا نوبتم شود تکان نمی خورم از جایم. هنوز یک دقیقه از صف ایستادنم نگذشته بود که خانمی محجبه به من گفت: برادر! من یک کار بانکی دارم، اگر ممکن است جایم را نگه دار، می روم و برمی گردم.
نگاهی به شماره ای انداختم که از بانک گرفته بودم و گفتم: چشم!
***
با چند مشمع از خشکبار داشتم بیرون می آمدم که از پشت صدایی آمد: برادر! این مغازه ارزان حساب می کند؟! برگشتم. گفتم: شما همانی نبودی که از من خواستی، برای تان نوبت نگه دارم؟ گفت: نه.
راست می گفت. آخر آن خانم، کفش پاشنه بلند پایش بود و از من که خداحافظی کرد، تلق تلق راه رفتنش صدا می کرد، اما این خانم با این که کفشش پاشنه نداشت، جلوی کفش چپش سوراخ داشت؛ به این بزرگی!
***
نیم ساعتی از ۴ گذشته بود که رسیدم جلوی بانک. هنوز داشت کار می کرد. یعنی اضافه کاری می کرد. رفتم داخل. دیدم از شماره من ۱۹ نفر گذشته است. از دستگاه مخصوص، شماره دیگری گرفتم. ۸۹ نفر جلوی من بودند. برگه را انداختم دور. بانک ساعت ۵ تعطیل می شد.
آمدم توی صف عابربانک که دقیقا ۶ نفر جلویم بودند. به نفر آخر گفتم: خانم! اگر ممکن است جایم را نگهدار، من می روم خشکشویی، برمی گردم. گفت: شما همانی نیستی که در صف آجیل برای من نوبت نگه داشته بودی؟ گفتم: بله!
کاش بیکار بودم؛ شب و روز داستان های شما این “خاطره-بهاریه” های محشرتان را می خواندم. خیلی زیبا، خیلی زیبا. احسنت. یکی از یکی بهتر. ساده ساده ساده… و قشنگ و تمیز در فضایی پر از بوی خدا. آفرین بچه ها. هزار آفرین.
سلام و عرض ادب. این وبلاگ که در اصل متعلق به شما عزیزان است، قشنگ شده. همین سمت چپ، “رواق قطعه” که می بینید جایش در این مقدس ترین ۲۶ سایبر خالی بود. این ستون را خودتان باید پر کنید از آیات و روایات که کامنت می کنید. یا از وصیت نامه شهدا که چند خطی قطعه را مهمان می کنید. همان ستون را کمی پایین تر که بروی به ستون “۲۰:۰۶” می رسی، که آن هم دربست به خود شما تعلق دارد. مطالب شما مثلا در مسابقه ای چون “بهاریه” و یا آنچه که در وبلاگ تان نوشته اید، جایش همین جاست. به دوستان طراح، فعلا عرضی ندارم اما راستش تا کنون خاطراتی که فرستاده اید، بدون رعایت اصولی بوده که گفته بودم رعایت کنید. از شما چیز شاقی نخواسته بودم؛ همان تذکرات را بخوانید و مراعات کنید. با این همه جدای از این بحث، به همه تان امیدوار شدم. چه خاطرات خوبی نوشتید. تا اینجای مسابقه بهاریه، هفت هشت تایش که خیلی به دلم نشست. حیف کمی کم کارید و الا دست به قلم اغلب شما عالی است. این را در عمل نشان دادید. همین که لایقم دانستید و در این مسابقه شرکت کردید، ممنون. لابد اگر شما نبودید، الان این گونه نبود که تیراژ قطعه ۲۶ که فقط و فقط یک وبلاگ است، از تیراژ اغلب روزنامه های ما بالاتر است. من خود روزنامه نگارم و نیک می دانم چه خبر است. این را نیز اضافه کنید بر خوبی های بی پایان وبلاگی که مال خودتان است. حق این است که در قطعه ۲۶ سهم هنر و ذوق شما از حد نوشته های من، کمی و کیفی فزونی گرفته. پس از شما بابت “قطعه ۲۶” ممنونم. چون بهار می مانم؛ گاهی بارانی و گاه آفتابی. باد گاهی نسیم وصل است و گاه طوفان می کند همین نسیم. غنچه گاهی باز می شود و گل می شود و بوی عطر می دهد و گاه پژمرده می شود تا دوباره کی بهار شود. پژمرده اش هم، گل، گل است. من یک اصلی دارم، یک فرعی. فروعاتم قطعا روزی هزار بار عوض می شود، اما اصل من کتاب “نه ده” است. هرگز از این موضع با هیچ بهانه ای، هیچ انتقادی، هیچ زخمی و هیچ زخم زبانی برنخواهم گشت. من غلام قمرم و اگر چه قیاس درستی نیست، اما نه بدهکار بی بی سی ام و نه مدیون بیست و سی. برای من فقط یک نفر می تواند “خط” معین کند. دست این “خط” را می بوسم و همچنان خط شکنی می کنم. من اگر می خواستم خط خود را از خواص بی بصیرت که مایه ننگ ملت اند، بگیرم، نیم بیشتر “نه ده” را نباید می نوشتم. هیهات! در شرایط جنگ و جهاد، در فتنه ۸۸ و در حال و روز امروز، بدترین بی اخلاقی ها، بی بصیرتی است. بدترین ناسزاها در عمق آن سکوتی است که وقت “این عمار” شنیده شد. خیال نکنند عده ای که “حسین قدیانی” خسته می شود. نیستم آن بید که با این باد بلرزم. بسی مسرورم که می بینم رسانه روباه پیر، از “باتوم خوب و قشنگی داشتیم” به خود لرزیده. بی بی سی، خواه مرا “آقای قدیانی” بخواند و خواه مرا “باتوم به دست” بداند، بهتر است قبل از سخن گفتن درباره رمان در دست انتشار من، از کودتای سوم اسفند و فرزند آن ۲۸ مرداد آمریکایی سخن بگوید. غربی ها همان گرگی هستند که دم شان را اتو کشیده اند و حالا برای شیر سخن از اخلاق می گویند. آفرینندگان گوآنتانامو و ابوغریب و عراق و افغانستان و فلسطین و هیروشیما و بوسنی و… را رها کنی، دنیا را به باغ وحش تبدیل می کنند؛ جز سکس و خشونت و فحش، اگر تمدن سران کفر را رهاوردی بود، دنیا و در راس آن منطقه ما این چنین زبان به اعتراض باز نمی کرد. گفته ام دوستانم از کامنتها و آی پی دشمنان، فیلم و عکس گرفته اند تا اگر لازم شد، به گونه ای که اشاعه فحشا نشود، بگویم که ۸۹ درصد کامنتهایی که برای قطعه ۲۶ از همین شهر لندن می آید، آمیخته با چه ادبیاتی است. پس لندن نشینان آنقدرها هم که در وصف من “آقای قدیانی” می گویند، باادب نیستند. البته بیش از آنکه در شرح “باتوم خوب و قشنگی داشتیم” قلم فرسایی می کنند، از این قلم و از این قطعه ۲۶ سوخته اند. من چون دیده ام که حتی نام این رمان هم آتش به جان بی بی سی انداخته، علی رغم قول قبلی، باز هم بریده هایی از رمان فاخر “باتوم خوب و قشنگی داشتیم” را در وبلاگ قطعه ۲۶ خواهم آورد. با این همه اگر آن پند پیر را که شمع نازنین جمع است و نور مه جبین انجمن، در قلب خود بگذارم، خوشحالم که از بی بی سی گرفته تا بیست و سی، جملگی را سر کار گذاشته ام. نظام مقدس جمهوری اسلامی، برای پیشبرد پروژه های خاص خود، نیاز داشت که چندی با این قلم سحرانگیز، اذهان دوست و دشمن را به سمت خود منحرف کنم، تا ایشان با استفاده از فضای روانی به وجود آمده، بتوانند اهداف خود را عملیاتی کنند. حال شاید این سئوال پیش آید که آیا حسین قدیانی، آدم نظام است؟!… پاسخ به شدت مضاعف “آری” است؛ البته که من آدم نظام مقدس جمهوری اسلامی هستم و به این حکومتی بودن خود افتخار می کنم. سئوال دوم این است که این چه مثلا عملیاتی بود، که تو آن را لو دادی؟!… القصه؛ از همان اول قرار بود این عملیات پیچیده، به اینجای کار که رسید، آنرا لو بدهم و این خود بخشی از کار روانی نظام روی دشمن است. سئوال بعدی این است؛ به راستی عملیات پیچیده نظام چیست؟!… شرمنده، این را گفته اند، نگو! فقط گفته اند برای رد گم کنی، این نوشته را همچین تمام کن؛ زنده باد بی بی سی(!) که با این همه ادعای حرفه ای گری، تازه فهمیده من کدام حسین قدیانی هستم؛ قبلا مرا با مسئول بسیج دانشجویی چند باری اشتباه گرفته بود! زیاد گاف می دهد بی بی سی. اصولا روباه که پیر می شود، آب مغزش تبخیر می شود و دلش سیاه، بدتر از قیر می شود!… آهای بی بی سی! از تمام دنیای غرب، یک نویسنده بیاورید که حریف قلم ستاره های حضرت ماه در آسمان سایبر شود، رمز وبلاگم را تقدیم شما می کنم، اما وقتی ادعا می کنید که ۲۵ بهمن اگر “ال” نکنیم، “بل” هستیم، تقصیر من نیست که به شما یادآوری می کنم که کاش بر سر شرف، شرط نمی بستید! آنچه ندارید، من هم بگویم دارید، باز ندارید، اما اگر به حرف من است؛ شما با شرف، زنده باد بی بی سی!… اما اگر به حرف من است؛ “مرگ بر آمریکا”… “مرگ بر اسرائیل”… وقتی بنگاه دروغ پراکنی روباه پیر، حریف یک وبلاگ ساده جمهوری اسلامی نمی شود، به جای “مرگ بر انگلیس” باید گفت: “زنده باد بی بی سی!”
قطعه ۲۶: وبلاگ “مطالب سیاسی و فرهنگی” که مطالب آن را “عماد” می نویسد، در جدیدترین به روزرسانی خود متنی با عنوان “لطفا کاری با راز نداشته باشید” نوشته است. با هم می خوانیم:
عماد: برنامه “راز” که پنج شنبه ها از ساعت ۹ شب هر هفته در شبکه ۴ پخش می شود برای اولین بار در ماه مبارک رمضان امسال هر شب ساعت ۱۱ با موضوعات مختلف فرهنگی و سیاسی متنوعی چون سرنوشت دیپلماتهای ربوده شده در لبنان، جنگ بوسنی، لبنان، عراق، افغانستان، روز قدس، امام موسی صدر، نقد مدیریت فرهنگی کشور، طب سنتی، ۱۱ سپتامبر، دادگاه میکونوس، دفاع مقدس، سیاست خارجی و سریالهای استراتژیک روی آنتن می رفت. با توجه به شناختی که از آقای نادر طالب زاده مستند ساز این برنامه در میان اهالی فرهنگ و رسانه بود این برنامه نوید خوشی را برای علاقه مندان به مسایل سیاسی و فرهنگی کشور داشت. به گونه ای که شاید بعد از پخش اولین قسمت های برنامه حمایت های زیادی از طرف اصحاب رسانه و دوستداران فرهنگ و سیاست شد و در تعریف و تمجید این برنامه مقالات بسیاری از طرف کارشناسان در فضای مجازی و رسانه های مکتوب نوشته شد. بیشتر موضوعات برنامه در حالت کلی، چنانچه قبلا نیز مطرح شد موضوعات مهم در عرصه جنگ نرم و مسایل سیاسی روز می باشد. البته تسلط آقای طالب زاده (ان شاالله سعی خواهد شد که درباره ایشان مطلب مفیدی جمع بندی و ارائه گردد) به زبان انگلیسی و مستند و فیلم سازی ایشان در غرب و شناخت خوب ایشان از محیط های غربی از رسانه و دانشگاه آشنایی با هالییود و… آشنایی ایشان با چهره های سیاسی و فرهنگی غرب که خود از منتقدان غرب می باشند و تماس با آنها در برنامه باعث شده است که این برنامه به لحاظ کیفی، یکی از بهترین برنامه های صدا و سیما باشد. اما تقریبا دو هفته گذشته مهمان برنامه ایشان آقای اسدالله نیک نژاد بود؛ کارگردان و تهیه کننده که سالهای زیادی در آمریکا زندگی کرده و فیلم ساخته، که این امر باعث واکنش های زیادی نسبت به حضور ایشان در برنامه شد. البته آقای نیکنژاد به عنوان داور در جشنواره امسال فیلم فجر هم بودند که با توجه به حجم اتهاماتی که به ایشان وارد شد استعفا دادند. در این نوشته قصد نداریم در مورد ایشان و مسایلی که مطرح می باشد بنویسیم. اما مطلب مهم تری که وجود دارد در مورد کسانی است که تحمل برنامه این چنینی را از صدا و سیما نداشتند و مترصد فرصتی بودند تا ضربه خود را به این برنامه بزنند که با حضور این کارگردان هالیوودی در برنامه، پیراهن عثمان برای این عده فراهم شد تا برنامه خود را عملیاتی و تخریب وسیعی را نسبت به این برنامه شروع کنند که امیدواریم این برنامه با اجرای خوب آقای نادر طالب زاده و مدیریت محترم شبکه ۴ کماکان ادامه داشته باشد.
منبع: http://antifitna.parsiblog.com/
قطعه ۲۶: جناب آقای مهدی طالقانی عزیز نسبت به متن “این ابوذر” واکنش نشان داده اند که در زیر می آید:
مهدی طالقانی: ضمن عرض تشکر و امتنان. کلا مقایسه آقای طالقانی و آقای خاتمی قیاس درستی نیست. شما سوابق مبارزاتی، دیدگاه های قرآنی، ارتباط و آوردن جوانان پای تفسیر قرآن و مسئولیت او در به ثمر رساندن انقلاب و بعد از انقلاب و… و بسیاری دیگر از ویژگی های مرحوم طالقانی را ببینید؛ اصولا چگونه می توان در ترازوی مقایسه با خیلی از افراد قرار داد؟
حسین قدیانی: با سپاس از توجه شما به مطالب قطعه ۲۶ و اما متن “این ابوذر” بیش از آنکه مقایسه بین ابوذر زمان با کسی باشد، سعی در پاسخ دادن به شبهه ای داشت که مع الاسف بیم از جا افتادن آن شبهه در بعضی اذهان بود. همین که چون شما عزیزی ما را لایق نقد دانسته اید، باید خدا را شاکر بود. بی شک در این بصیرت شما، یکی هم باید سراغ از فضل آن پدر گرفت که الحق ابوذر بود و هست.
حسین قدیانی: متن زیر برگرفته از وبلاگ “ورود ضعیفه ها ممنوع”/ فدایی رهبر می باشد که از نظر من جالب بود. ضمن تشکر از مدیر این وبلاگ متن زیر را با هم بخوانیم. قطعا مطالب دیگر دوستان محترم هم به فراخور وقت این حقیر پوشش داده خواهد شد:
فدایی رهبر: سلام به همه ی دوستان. چند صباحی است که در رسانه و اینترنت شاهد بحث در مورد فرقه ای هستیم به نام “فراماسونری” که خیلی از دوستان به دنبال مطالبی جامع در مورد این فرقه هستند.
خوش بختانه رسانه ها و همسنگران در اینترنت به بخوبی این بحث را پوشش داده اند. ما هم بر آن شدیم تا اطلاعاتی جامع و مفید را در قالب یک نرم افزار منتشر و در دسترس دوستانی که تشنه ی حقیقت هستند قرار بدهیم.
نرم افزار آماده شده به نام “دجال آخرالزمان” دارای مطالب بسیار مفید و جامعی می باشد که به همه توصیه می شود این نرم افزار را دانلود و از مطالب آن استفاده کنند.
توجه: ما فقط مطالب موجود را به صورت نرم افزار در آورده ایم و تمام مطالب موجود در نرم افزار از وبگاه های دیگر جمع آوری شده است که لیست تمام آن ها + وبگاه های مشابه درون نرم افزار موجود می باشد.
پرسش های آغازین بحث:
۱ – وقایع جهان امروز را به چه صورت می توان توجیه کرد؟
۲ – چرا امروزه مسجدالاقصی کانون توجه ادیان الهی است؟
۳ – تلاش های اخیر برای تخریب مسجدالاقصی به چه دلیلی صورت گرفته است؟
۴ – با وجود کشورهای پیشرفته ی اقتصادی درجهان (همانند چین و روسیه) چرا ایران به عنوان دشمن اصلی کشورهای غربی مطرح می شود؟
۵ – چرا کشورهایی همچون آمریکا و اسرائیل که داعیه های مذهبی دارند، بیشترین جنایات را در حق بشر مرتکب می شوند، اما کشور کمونیستی مانند چین، کمتر از کشورهای مزبور دست به سرکوب می زند؟
۶ – چرا امروزه غرب، مسلمانان را بزرگترین تهدید می شمارد؟
۷ – هدف غرب و به خصوص آمریکا، از حضور در خاورمیانه چیست؟
۸ – چرا با وجود کشورهای نفت خیزی چون عراق و عربستان، اسرائیل در فلسطین اشغالی لانه گزیده است؟
۹ – چرا عراق اشغال شده است؟
۱۰ – چرا بهاییان مقبره ی بهاء الله در اسرائیل را مقدس ترین مکان می دانند؟
۱۱ – چرا مبارزه با اسرائیل وظیفه ی تمامی مسلمین جهان است؟
۱۲ – آرماگدون چیست و چرا امروزه مورد توجه قرار گرفته است؟
۱۳ – چرا جرج بوش مأموریت خود را در جنگ علیه تروریسم، مأموریتی الهی می داند؟
۱۴ – چرا آمریکا از اسرائیل حمایت کامل می کند؟
۱۵ – آیا آمریکا بازیچه ی اسرائیل است یا اسرائیل بازیچه ی آمریکا؟
۱۶ – علت دشمنی غرب و اسرائیل با ایران و حزب الله چیست؟
۱۷ – چرا اخیراً ساعت آخرالزمان ۲ دقیقه به جلو کشیده شده و فقط ۵ دقیقه به پایان مانده است؟
۱۸ – آیا می دانید مسجدالاقصی گنبدش سبز رنگه و طلایی نیست؟
این نرم افزار دارای سه بخش:
دجال آخرالزمان (پیرامون فرقه ی فراماسونری و آخر الزمان می باشد)
مطالب بیشتر (مطالبی پیرامون مبحث بالا می باشد)
ظهور منجی (پیرامون بحث در مورد منجی آخر الزمان “حضرت مهدی” می باشد)
***
برای اطلاعات بیشتر به وبلاگ فوق الذکر “http://www.amir200h.blogfa.com/“ مراجعه کنید. “فدایی رهبر” از جمله اهالی خوب قطعه ۲۶ است که طرح های ایشان را همگان دیده ایم.
به به مثل همیشه فوق العاده آقا حسین خیلی قشنگ نوشتید
اقای قدیانی من یه کاری با شما دارم اگه لطف کنید جوابم رو بدید خیلی ممنون میشم میخوام یه کار نو بکنیم ممنون میشم جواب بدید
یه متن یا یادداشت کوچیک میخوام واسه مجله یا جواب چند تا سوال بدید به ما ممنون میشم
به هر حال منتظرم
اینم لینک وبلاگ بنده http://nesareabieaseman.blogfa.com/
سلام
سلام بر حضرت آه،
آری آه
داداش غمین نوشتی ولی باز …
بگزریم
یا علی،فدای سید علی
سلام بر حسین*
سلاااااااااااااااااام
می دونم خیلی ها و زیاد ابراز خوشحالی کردن از باز شدن دوباره ی سایت
اما هرکسی به جای خود دیگه
خادم هم به جای خود
فقط میتونم بگم
به امید فتح ابر قله های موفقیت
از فکه گفتین،عجیب دلم گرفت
دلتنگ صدای شیر بچه ی حیدر کرار،آن سردار جامانده،حاج سعید قاسمی شدم.
چقدر خوش آوا صحبت می کرد در گودی قتلگاه،چقدر با حسرت یاد میکرد از همرزمان دلیرش،و چقدر ما حسرت می خوردیم از حسرتش.
دوکوهه
عجیب آدم با دیدن این پادگان،سر درد دلش باز میشه.
طوریکه حس می کنی بعد از مدتها یه همراز پیدا کردی که تا میتونی باهاش صحبت کنی،با جای،جای این پادگان…
صلی الله علیک داداشی!
آخیش تموم شد!….چقدر شبای هیئت “اخوانی فی الله ” رو دعا کردم….داداشی …عاشورا که شما فکه بودی مام رفتیم پیش بابا اکبر…دعای آقا پشت سرتونه که این روزا داداش حسین ما رو حفظ کرده!الحمد لله!
آه ای دوکوهه
سلام علیکم
امروز فهمیدم اینجا دوباره باز شده خوشحال شدم!
یکی از دوستان شما در فکه دیده بود و قبلا خبرش به ما رسیده بود..
خلاصه اینکه خدا قوت
“دو کوهه تویک پادگان نیستی، توقطعه ای از خاک کربلایی، چرا که یاران عاشورایی سیدالشهدا را به قافله اورسانده ای”
سید شهیدان اهل قلم سید مرتضی آوینی
سلام حاج حسین عزیز
تو این مدت که قطعه فیلتر بود هم شما سختی کشیدی هم ما بچه های قطعه
و همه ی ما صبر پیشه کردیم تا سرانجام …..
داداش یه طرح با موضوع بی بی زینب که اسوه صبر و استقامت هست زدم و
تقدیم میکنم به قطعه ۲۶ و همه ستاره هاش
ان شا الله که مورده قبول باشه
یا حق
http://up.iranblog.com/images/k385eej5w0tbz30b4mru.gif
http://up.iranblog.com/images/k385eej5w0tbz30b4mru.gif
داداشی الان نامتون رو خوندم احسنت !چشمم روشن شد واقعا مسرور شدم…احسنت…دست بریده ی عباس علی (ع) پشت و پناهت…خدا لحظه ای از راه حق دور نکنه بسیجی های حضرت ماه رو!
شما قلم بزن منم قول میدم از جون مایه بذارم تو درس خوندن … قول میدم جون بکنم برای سر بلندی این نظام که لیلای ماست!….دیگه برم درس بخونم….
الحمدلله الحمدلله…
سلام
اگر قرار باشد جاهای دوست داشتنی متن را اینجا بیاورم باید کل متن را دوباره بگذارم اینجا
خیلی خیلی خیلی ممنونم
سلام
خیلی خوشحالم دوباره گذاشتند بیاید
کاشکی دوئل هم بزودی راه بیفته تا میثم کاراش رو نمایش بده
بیخیال همه سختی ها
به قول دوستمون وقت معاشقه با ۹ دی فرا رسیده است، یوم الله ۹ دی جاوید است به اسم الله
http://philsoph.parsiblog.com/
آقا رفع توقیف مبارک .
سلام داداش حسین
اشک توی چشمامه.از غمی که توی نوشتنت هست و از قشنگی کلماتت.
۹ دی در راه است.روز شکوفایی بصیرت ملت.
یا علی.خدا قوت
ان شاالله هر چه زودتر روح آزرده ی شما التیام یابد.
در خطوط این نوشته خون جریان دارد…
سلام داداش حسین
قلم بی نظیری داری. بیشتر بنویس. شوری به پا کن در نهاد ما
نه دی نزدیک است…
(اگر بگویم قانون اساسی ما را شهدا با خون خود نوشتند، این بار به چه کسی توهین کرده ام؟ )واقعا
سلام
الحق که خوب می نویسی خوب شد فیلتر شدی که ما با شما آشنا بشیم .
چراغی را که ایزد برفروزد*** هر آنکه پف کند ریشش بسوزد
ظاهرا برای” ۹ دی” اسم مستقل انتخاب کرده اند.
“روز بصیرت”
این طوری” ۹ دی” تنهایی می افتد یک گوشه ی تقویم…
ای امت حزب الله اطاعت کنید خدا را به وسیله ی پیروی از ولایت فقیه وحدت کلمه را با اطاعت از ولایت فقیه حفظ کنید. شهیدمهدی کاملی
راستی امروز مجله ۹دی را خریدم ولی به یاد مجله “نه ده” که قرار بود شما منتشرش کنید…
دوباره آمدنتان مبارک برادر
موفق باشید
با حسینی یا یزیدی به روز هستم به ما نیز سر بزنید.
یک سوال هم داشتم می خواستم ببینم در هفته نامه ی ۹ دی جناب رسایی شما نیز قلم خواهید زد یا نه؟
سلام علیکم و رحمت الله
به خونه خوش اومدی داداش.
یا علی
سلام داداش حسین !
این روزها که نبودی بغض داشتم .بی تو فضای سایبر بوی تعفن میداد .
وقتی L3-5 نیامد بغضم ترکید !
چه خوب شد که آمدی !
خوش آمدی !
با سلام
مداحی-لبیک یا خمینی :
http://didevar.ir/?p=860
با روح الله(ره) :
صدمه به اسلام بواسطه عالمان بىتقوا
راجع به مدرسه ها و حوزه ها کراراً عرض کردهام که علم بىتقوا اگر مضر نباشد، مفید هم نیست. آن مقدارى که اسلام از عالمهاى بىتقوا صدمه دیده است، معلوم نیست از مردم عادى دیده باشد. آنچه اصل است تقواست، ولى اگر همین تقوا نزد اشخاصى جاهل باشد، گاهى ضرر مىزند. آدمهایى که ظاهر صالح دارند ممکن است به واسطه ناآشنایى به مبانى اسلام، اشتباهاتى انجام دهند، اما علم و تقوا اگر در کسى جمع شد در دنیا و آخرت سعادتمند است
صحیفه امام ج۱۸ ۱۰۰
اسلام ناب و اسلام امریکایی :
اسلام ناب و اسلام امریکایی
اولین و اصلى‌ترین نقطه در مبانى امام و نظرات امام، مسئله‌ى اسلام ناب محمدى است؛ یعنى اسلام ظلم‌ستیز، اسلام عدالتخواه، اسلام مجاهد، اسلام طرفدار محرومان، اسلام مدافع حقوق پابرهنگان و رنجدیدگان و مستضعفان. در مقابل این اسلام، امام اصطلاح «اسلام آمریکائى» را در فرهنگ سیاسى ما وارد کرد. اسلام آمریکائى یعنى اسلام تشریفاتى، اسلام بى‌تفاوت در مقابل ظلم، در مقابل زیاده‌خواهى، اسلام بى‌تفاوت در مقابل دست‌اندازى به حقوق مظلومان، اسلام کمک به زورگویان، اسلام کمک به اقویا، اسلامى که با همه‌ى اینها میسازد. این اسلام را امام نامگذارى کرد: اسلام آمریکائى.
موفق موید برادر عزیز
اگر بگویم میراث فرهنگی ما پادگان دوکوهه است، این بار از کدام قانون تخطی کرده ام؟ اگر بگویم قانون اساسی ما را شهدا با خون خود نوشتند، این بار به چه کسی توهین کرده ام؟ اگر بگویم دوکوهه ام القرای عاشقی است، به چه کسی برمی خورد؟ اگر بگویم دوکوهه زیباست، مستوجب کدامین ملامتم؟ اگر بگویم قانون نمی فهمد زبان عشق را، بر اساس کدام تبصره مجرمم می خوانند؟ من “حقوق” نمی دانم، به “تکلیف” فکر می کنم؛ این کمترین سهم مرا به من بدهید. اشک حق چشم ماست و عشق حق سینه ما. ما تجربه کرده ایم درد را. عمق درد تجربه کردنی است، نه ترجمه کردنی….
بسیار عالی داداش.
دلم بیقرار دلنوشته هاتون بود.
پردردِ ولی دلنشین.
واقعا چقدر زیبا بیان میکنید احساستونو….
بسیار عالی.
اگر بگویم دوکوهه پایتخت جبهه ها بود، به کدامین شهر ظلم کرده ام؟ ظالمم بخوانید اگر ظلم این است. ظلم. ظلم. ظلم. من ظالمم یا قانون دانی که زبان عشق نمی فهمد؟ ما بغضی نسبت به قانون نداریم، عشق را دوست داریم. دوکوهه را دوست داریم و “عشق” سر به دارترین کلمات است. عاشورا سر عشق را بریدند به قانون دین، آنان که آزاده نبودند. دین من آزادگی است که حسین امامش بود. چه می فهمند عقلا حب الحسین اجننی را؟ بر آنان که فکه نبوده اند، حرجی نیست و من می نویسم “کانال”… سرمایی ها یاد کولر می افتند، دیپلمات ها یاد سوئز، سیاستمداران یاد شبکه های رسانه ملی اما خامنه ای یاد “حنظله” می افتد، یاد “کمیل”. خدا را شکر رهبرم می فهمد زبان مرا
واقعا فوق العادست.
فدای دلت داداشم.
فدای دلت…..
“اگر بگویم قانون نمی فهمد زبان عشق را، بر اساس کدام تبصره مجرمم می خوانند؟”
* * *
سلام به حا به سین به یا و به نون
مجنون یعنی مجرم، به حکم قانون!
متهم، “حاج داداش حسین بی تا”
که دل ها رو کرده دچار، هزار تا!
سوزونده هر جانی که درگیرش بود…
محل جرم، “قطعه ی بیست و شیش” بود!
تیغ “قلمش”، سند خون پاشی
قتل نفس “دیوونه ی داداشی”
“ابن اکبر”، “شیر بچه ی فی ذات”
محکوم شدست به “اشد مجازات”!!
صادر شد این حکم به جزای حاجی:
“حبس ابد، تو قلب هر بسیجی”!
زندون دل، صدای چوب خداست!
این سزای “محکوم محبوب” ماست!
هر کی می خواد “عشق” رو استیضا کنه
حکم جلب “بهشت” رو امضا کنه!
“یا حق”
مثل همیشه زیبا بود، فقط دلم می سوزه که کسی منظورت رو از این گفته ات که : من وصیت نامه بابای شهیدم را قانون اساسی می دانم، نفهمید. البته خیلی ها فهمیدند ها، ولی اونایی که باید می فهمیدند، اشتباه فهمیدن ! امیدوارم ته دلت زخمی نباشه از این تفاوت ها … ۹ دی بر عاشقان حضرت ماه مبارک
سلام الله علیکم
یا علی مددی…
“هوای عشق را آلوده کرده اند بعضی ها”.
هیییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییی.
سلام
تبریک می گم رفع فیلتر را
در پناه حق باشید
یه پیام “بی زرگانی” برم؟
ساعت ۲۱:۴۹
تعداد افراد آنلاین: ۲۶ نفر.
ماشالله….
داداش حسین بی همتای بسیجیها فــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــدائی داری…
میراث فرهنگی ما چفیه رهبر است
سلام و رحمت الله
حاج حسین اقا بزن تو کار طنز یه کم دلمون تنگ شده ….
داداش دلمون برات تنگ شده بود!
برادر فقط خواهشا محافظه کار نشو! با همون بی کله گی که قبلا می نوشتی بنویس!همین…
سلام
یقه تان را می گیریم قیامت
وای اگر از پس امروز بود فردایی
بسم رب الشهداء والصدیقین.
السلام علیک با ابا عبدلله.
اللهم عجل لولیک الفرج.
اللهم الحفظ والنصر قائدنا الخامنه ای بالقرآن.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
جهان ما را به غیرت می شناسد
به ذوب در ولایت می شناسد
التماس دعا.
یا علی.
میشه لطف کنید بگید تو اون همایش ۳شنبه ورود برای عموم آزاده یا نه؟؟؟؟؟؟؟؟
جناب “”خودم””
بله؛ حضور برای عموم آزاده.
سلام حاجی ما هم اون دستنوشته ی شاهکارت را پاک کردیم ولی با…
به هر حال انشاالله که خیر است
ضمنا خواستی بیای خوزستان به برو بچ خوزستان بگو تا … بله
یا حق با حق تا حق
آقای قدیانی یک مدتی درشت می نوشتید. امروز دوباره چشم درد گرفتیم تا این نوشته را خواندیم
راستش یاد بچه گی ها که مشق ها جا می زدیم افتادم
گاهی یک خط در میان می بینیم
کمی هم به فکر چشم و چار مردم باشید آخه
مجددا یه پیام “بی زرگانی”
ساعت ۲۲:۲۱
تعداد افراد آنلاین: ۴۲ نفر.
ماشالله حزب الله.
مخلصیم داداش حسین جان.
خیلی خیلی ممنونم.
شرمنده اونور جواب ندادین گفتم اینور بپرسم.لطف کردین.
این روزها چقدر بزرگ شدیم ما.یاد گرفتیم شجاعت را،یاد گرفتیم شکستن و دم بر نیاوردن را،یاد گرفتیم برای لبخند رضایت عزیزمان، بگذریم از برخی قانون هایمان.و اینها را استادی به ما یاد داد که خود انگار غمی بزرگ در سینه دارد.راستی دو کوهه لبخند می زند، چون شهدا زنده اند.
تشکر از جناب دیوونه ی داداشی واحسنت به طبع شاعرانه شان
سلام و درود خدا بر حسین قدیانی عزیز و دوستان قطعه ۲۶
مدتها بدلیل اشتغالات متعدد و چندسفر از قطعه دور بودم و امروز که خیلی اتفاقی با سایت بروز شده و از بند رها شده حسین آقای عزیز مواجه شدم عمیقا خوشحال شدم.
در این وامصیبت کم کاری و پر ادعائی “بعضی ها ” نه بعثی ها که از بصیرت تنها به نامی و از نخبگی به نانش اکتفا کرده اند اهالی قطعه و هواداران و فدائیان خامنه ای معظم بیش از همیشه قدر این قطعه مقدس را می دانند.
امروز مصادف است با سالروز به راه افتادن اسرای کربلا از کوفه به شام به همین مناسبت چند بیت زیر را تقدیم میکنم به همه محبین اباعبدالله و التماس دعا دارم :
نه تنها تیغ و تیر و سنگ بوده
سر پیراهنت هم جنگ بوده
ولی شرمنده زینب دیر فهمید
که انگشتر به دستت تنگ بوده …
سلام مجدد
ممنون که فونت را تغییر دادید
فکرش را بکنید استاد جازدن مشق با چه مکافاتی باید آن متن را خوانده باشد
بهترین سلامها خدمت دوست وبلاگ نویسم برادر متعهد و ارزشی حسین قدیانی…
از رفع فیلتر سایت شما بسیار خوشحالم و همانطور که شما نوشتید امیدوارم سایر وبلاگهای ارزشی هم رفع فیلتر شوند…
در اینجا باید از وبلاگها و سایتهایی که در حمایت از شعار عدالتخواهی شما مطالبی درج نمودند که شمارشان بیش از چند صد وبلاگ است تشکر کنم…
وبلاگ “رییس جمهور ایرانیان” هم در تاریخ ۲۸ آذر حدود یک روز فیلتر شده بود که ۲۹ آذر رفع فیلتر شد…
از تمام وبلاگنویسان ممنونم…امیدورام راه نورانیت را ادامه دهی…
یه نفر – “رییس جمهور ایرانیان”
زمینش بدتر از دل من ترک برداشته…..پیر شدند کلماتم……در خیابان انقلاب کاش جریمه شوند آنانکه خون شهدا را لگدمال می کنند……مگر هم امسال با چهارشنبه شروع نشد…..چهارشنبه اتوبوسی که ما را آورد راهپیمایی، همان اتوبوسی بود که پدرم را برد جبهه”. این اتوبوس همان اتوبوس است؛ لبخند بزن دوکوهه!…..زمینش بدتر از دل من ترک برداشته….دیوارهایش زخمی است.
سلام
حاج آقا شما موجی که باید ایجاد می شد را، ایجاد کردید…زیادی خوش گذشته بود به “بعضی ها”… از این پس حواس خواص بیش تر جمع می شود…و البته که کار ما سنگین تر ..و به فرمان شما ۹ دی را، ۹ دی را، ۹ دی را.
خدا قوت
سلام آقای قدیانی
بدجوری دلم گرفته بود
بدجوری دلتنگ دوکوهه و فکه ام
دلتنگ کانال کمیلی که هر وقت اسمشو میشنوم چهره ی شهید هادی رو میبینم
آقای قدیانی خوب دل تنگ ما رو آتیش زدی…
خیلی خیلی التماس دعا
چهارشنبه اتوبوسی که ما را آورد راهپیمایی…
برای هزارمین بار هم که کتاب نه ده را باز کنی و شروع کنی به خواندن”چهارشنبه اتوبوسی که ما را آورد راهپیمایی… “باز همان طراوت اولیه را دارد. ناب ناب
نه دی نزدیک است. روزی هزار بار با صدای بلند بخوانید: چهارشنبه اتوبوسی که ما را آورد راهپیمایی…
حسین قدیانی: این روزها بارها این متن را می خوانم؛ با اشک چشم. بی اغراق این نوشته را نه من، که “بابااکبر” و با خون خود اما به دست من نوشته است.
با وجودی که تا به حال دوکوهه را ندیدم ولی دلم خیلی براش تنگ شد، دلم واسه غربتش سوخت، دلم واسه فریاد های پیاپی این عمار سوخت، که فضا پر است از بی صدایی، ودر آخر با چشمانی نمناک دلم برای خودم سوخت که چرا نباید عمار باشم
التماس دعای شدید دلم بد جوری بارونی ست برعکس آب وهوای وطنم
اگر بگویم میراث فرهنگی ما پادگان دوکوهه است، این بار از کدام قانون تخطی کرده ام؟ اگر بگویم قانون اساسی ما را شهدا با خون خود نوشتند، این بار به چه کسی توهین کرده ام؟ اگر بگویم دوکوهه ام القرای عاشقی است، به چه کسی برمی خورد؟ اگر بگویم دوکوهه زیباست، مستوجب کدامین ملامتم؟ اگر بگویم قانون نمی فهمد زبان عشق را، بر اساس کدام تبصره مجرمم می خوانند؟ من “حقوق” نمی دانم، به “تکلیف” فکر می کنم؛ این کمترین سهم مرا به من بدهید. اشک حق چشم ماست و عشق حق سینه ما. ما تجربه کرده ایم درد را. عمق درد تجربه کردنی است، نه ترجمه کردنی و اگر بگویم دوکوهه پایتخت جبهه ها بود، به کدامین شهر ظلم کرده ام؟
بعضی ها دقت کنند…حالا کی ظلم کرده و کی مظلوم واقع شده؟!!!
پادگان دوکوهه چند تایی ساختمان گردان دارد اما در و پنجره ندارد. دیوارهایش زخمی است. زمینش بدتر از دل من ترک برداشته. چه کسی بد تا کرد با سنگر شما؟ و من چگونه بنویسم که به آقایان برنخورد؟ جز “۹ دی” عمری به تلویح گذشت؛ پیر شدند کلماتم. تصریح وصیت نامه شما بود. صراحتا با خون خود برای ما قانون اساسی نوشتید و نوشتید: “ما که رفتیم. مادری پیر دارم و زنی و ۳ بچه قد و نیم قد. از دار دنیا چیزی ندارم الا یک پیام. یقه تان را می گیریم اگر ولایت فقیه را تنها بگذارید.”
دوکوهه! السلام ای خانه عشق….
کجایند مردان بی ادعا….چقدر والا و بزرگ بودند… یقه تان را می گیریم اگر ولایت فقیه را تنها بگذارید…وقتی این جمله رو خوندم تکون خوردم.
دوکوهه دوکوهه کجایی
امان از این جدایی
سلام
ازاینکه رفع فیلترشدیدخیلی خوشحالم وازطرفی نگران ازاینکه مباداآفت محافظه کاری درنوشته های آتی تان پنچرمان کند.
قیاس مع الفارق آقای املی لاریجانی درباب پدرشهیدتان وقانون اساسی وربط ان به موضع بنی صدراشکم رادراوردودرک میکنم حسی راکه آن لحظه به شمادست داد.این قیاس زشت ازطرف ایشان (که مدعی تقواوانصاف هستند)باورکردنی نبود.
دوستتان دارم مثل همیشه.
حسین قدیانی: در این باب دیدار من و ایشان و نیز دیدار من و دادستان کل کشور به قیامت. قطعا داور حی و حاضر حکم به عدالت خواهد داد.
وای که چقدر دلمان تنگ شده برای اینجور نوشته ها عالی بود
عالی بود
دوباره سلام
منم سه روز قبل شما رفتم جنوب – دوکوهه – هویزه – یادمان فتح المبین – ….
عاشورا هم در فکه
قرار بی قـــــــــــــــــــرارانی دوکوهه
باسلام وگرامیداشت حماسه نهم دی، با مطلبی تحت عنوان”حماسه۹دی و ریشه های فرهنگی اعتقادی جریان فتنه۸۸″به روز هستم منتظر دیدار ونظرات سازنده تان هستم
“میراث فرهنگی ما چفیه رهبر است”
لذت بردم،جا دارد این قسمت برای تیتر شدن…
سلام بر داداش حسین بسیجی ها و سید احمد بزرگوار
منم متن چهارشنبه را این روزها زیاد میخوانم
جالبه احساس منم با شما مشترکه
وقتی به عمق متن میری ناخوداگاه میفهمی این حرف بابا اکبره ولی به قلم حسین قدیانی
همیشه تازگی داره
با اجازه به مناسبت فرارسیدن یوم الله ۹ دی در وبلاگ پایگاه بسیجمان میگذارم
یاعلی مدد
گفتین دوکوهه و…
من امسال محرم ۳شب پابوس حضرت ماه بودم.
بقیه شبها هم حاج محمود و مسجد ارک بودم..
یاعلی
سلام داداش.السلام علیکم که عشق مولا روزنده نگه میدارید.امیدوارم مادرم زهرادستتونوبگیره.عشق است سیدعلی خامنه ای که جانم له بفدا
باسلام و احترام
بزرگوار! آیا امکان دارد بزرگواری کنید مشخصاتی از شهید مجید محمدی برایم ارسال کنید، مثلا در کدام منطقه، کدامین عملیات و از کدام لشگر به فیض عظمای شهادت نایل آمده اند.
سپاسگزار عنایتتان
چشم براه پاسختان
یاعلی
التماس دعا