به این جملات دقت کنید:
*حالم از ۱۳ روز عید بهم می خورد!
*پول داشته باش… همیشه برایت عید است و بهار و سیزده بدر!
*مگر این همه روز سال چه کرده ایم که الان باید برای نوروز جشن بگیریم؟
*گزینه من برای انتخاب بهترین فصل، قطعا بهار نیست!
*بهار یعنی سینوزیت، عطسه، خواب و خاله بازی و مادربزرگ و بوس و خلسه!
*بچه که بودم، باز یک چیزی… الان بهار چیزی جز دردسر شلوغی آخر سال نیست!
*در بهار دچار یک بیماری روحی عجیب و ناعلاج می شوم؛ کلا آلرژی دارم نسبت به بهار!
*۱۳ روز اول سال تقریبا همه جا تعطیل است، پس سالی که نکوست از بهارش پیداست!
*دوست دارم از تعطیلات عید استفاده کنم و تا این ۱۳ روز تمام شود، بروم کره مریخ!
*بهار یعنی خداحافظی غم انگیزتر از عصر جمعه با لباس های رنگارنگ زمستان. با کفش چکمه ای. با کلاه مخمل!
*بهار؟… من جز پاییز، فصلی نمی شناسم!
*بهار فصل بسیار خوبی هست. پیک شادی خیلی خوب هست. سه ریال های صدا و سیما خیلی خوب هست. خمیازه خیلی خوب هست. خر و پف خیلی خوب هست!
*وای، بازم بهار… از وسطای بهمن، غمش افتاده توی دلم؛ بوم بوم می زنه!
***
“بهاریه” های این همه ویژه نامه و سالنامه را که خواندم، سرمقاله ها و یادداشت های ابتدایی این مجلات را که خواندم، اگر چه هیچ کدام عینا جملات بالا را نیاورده بودند، اما نفرت شان از بهار، از عید و از نوروز آنقدر بود که مخرج مشترک تمام آنها، همین چیزهایی بود که من مختصر و مفیدش را برای تان نوشتم… و اما چند نکته:
یک: این همه که زور می زنیم و خودمان را به در و دیوار می زنیم، از بهار و از همین ۱۳ روز تعطیلات عید بدمان نمی آید. باور کنید اگر همین الان هیئت دولت، فقط یک ساعت از تعطیلات ۲ هفته ای عید را کم کند، همین ماها همچین دوستدار بهار و عید و آجیل و پسته می شویم که حاضریم جان بدهیم برای آن فامیلی که در طول روز هر جا عیددیدنی می رویم، می بینیمش و هر بار هم ۳ قبضه می بوسیمش. همان فامیل که سال به دوازده ماه نمی بینیمش. همان فامیل که شاید پسرخاله ما باشد و در خیابان وقتی با او چشم توی چشم می شویم، روی مان را می کنیم آن طرف که مثلا ندیدیمش!
دو: دیروز در تاکسی جوانکی با راننده که مردی در حدود ۵۰ می زد، هم کلام شده بود؛
جوانک: تموم عشق و حال رو شما توی جوونی کردین و بدبختی و بیکاری و بی پولی رو گذاشتین واسه ما.
راننده: کارت چیه؟
جوانک: ول می گردم که علاف نباشم!
راننده: دستت چی شده؟
جوانک: هیچی بابا! چهارشنبه سوری از بس زدیم و رقصیدیم و از روی آتیش پریدیم که، همچین شد؛ طوری نیس!
راننده: خب!
جوانک: فقط ۱۲۰ هزارتومن ریختم توی حلقوم دوس دخترم؛ به جز اون ۵۰ هزارتومن که واسش هر چی از این فشفشه ها بود، خریدم. فشفشه خریدم واسش عینهو منور همه کوچه رو روشن می کرد. خداییش عجب تیکه حقیه. توی تظاهرات جنبش سبز رفتم تو کارش. نه نگفت. یه چشمک بیشتر حرومش نکردم!
راننده: همین یکی رو داری؟
جوانک: این اصل کاریه، چند تام دارم واسه روز مبادا. اینا علی البدلن! با ۳ تاشون چهارم عید قراره بریم دبی. صفاسیتی زنگوله!
من: جناب، سر “پاکستان” پیاده می شم؛ جلوی پمپ بنزین!
جوانک: اِ! دادشمون این پشت بسیجی بود و ما داشتیم همین جوری باباکرم می خوندیم؛ آخوندی؟!
راننده: کرایه نمی دین؟
من: همون اول دادم که!
جوانک: پول این بنده خدا رو بده. همه تون مثل همین!
من: باور بفرمایین، حساب کردم؛ ۲ تا دویستی دادم، یه صدی.
راننده: کی دادی؟
من: بعد اینکه سوار شدم.
راننده: کجا کرایه دادی؟
جوانک: این پولا خوردن نداره داداش. ببین کی چوبش رو بخوری!
من: حوصله بحث ندارم؛ بیا اینم کرایه دوم، خلاص!
راننده: خورد نداری؟
من: شرمنده.
راننده: شما خورد نداری؟
جوانک: بگذار ببینم… اینجام که نیس! ای داد بیداد، شلوارمو که عوض کردم، یادم رفت پولمو جابه جا کنم!… از پاقدم شما بودها!
من: با من بودی؟
جوانک: مثلا با تو بوده باشم، می خوام ببینم چی کار می خوای بکنی؟
من: هییچی، می خوام کرایت رو حساب کنم.
جوانک: به مولا داری خاکمون می کنی. خیلی مردی!
من: یه سئوال می کنم راستشو بگو؛ امشب پیش دوست دخترت می گی فلانی مالک اشتر بود یا هالو پنج شنبه؟!
راننده: خیلی باس می بخشیدا، من که به زنم می گم؛ یارو خیلی هالو بود!
جوانک: من؟
راننده: نه بابا، ایشون رو گفتم.
سه: این بیت که می خوانم شاید با دعوا و مرافعه من و جوانک و راننده و آن کف گرگی که رفتم توی روحم، ارتباطی نداشته باشد، ولی گمانم حرف این روزهای بهار این است با ما؛ “اگر با من نبودش هیچ میلی، چرا قلب مرا بشکست لیلی.”
چهار: راننده تاکسی بعد از آنکه مرا هالو خطاب کرد، از ماشین پیاده شد. آمد سمت شاگرد. جوانک را آورد پایین و تا می خورد، گرفتش به باد کتک. با چه بدبختی جدایش کردم. نگرفته بودمش، جوانک را کشته بود. به قرآن کشته بود؛ آنطور که او داشت می زد.
پنج: آرامش کردم. بردم پارکینگ وطن امروز تا دست و رویش را بشوید. شست. برایش چای ریختم. خورد. کرایه دومی که داده بودم، پس داد. کرایه را پس داد و گفت: جیگر داری یا نه؟ گفتم: فکر کنم. گفت: جیگر نداری، حق نداری اسم مالک رو بندازی توی زبونت. اینا رو من می شناسم. اینا دارن خاکروبه روی سر ناموس مون می ریزن، نه توی سر خودمون. واسه کی می خوای بری مسجد؟! واسه چی می خوای بری مسجد؟! مرتیکه الاغ ۳ تا موبایل داشت، کرایه من رو نداشت بده! نمی دونم تو توی ماشین بودی یا نه. سر گلبرگ، دختره داشت از چهارراه رد می شد، برگشت گفت جوون!… وقتی داشت چرت و پرت می گفت، چند بار توی دلم دعاش کردم. فایده نکرد. پسر خوب! توی این روزنامه تون بنویس: ما مالک رو توی مسجد زندانی کردیم. بنویس مالک اشتر بعد از دعا برای خاکروبه انداز توی سرش، بعد از دعا واسه دشنام دهنده اش، از مسجد زد بیرون و اونقدر کشت و کشت، تا اینکه رسید به در خیمه معاویه.
شش: رمضانعلی. این اسم راننده تاکسی ای بود که البته ماشینش تاکسی نبود. مسافرکش بود. رمضانعلی تا همین ۶ سال پیش که بازنشسته آموزش و پرورش شده بود، دبیر تاریخ بود. حتی کارتش را هم به من نشان داد. رمضانعلی صفایی. فرزند قربان. می گفت: من از بهار خوشم می آید. بهار باعث می شود یک ماه مانده به عید، روزی ۵۰ هزار تومان با این ماشین کار کنم. ۳ تا دختر دم بخت داشتی، قدر این بهار را می دانستی… راستی! به تو هم یک حرف بد زدم، می بخشی که؟… ببخش! برو در همین مسجد سر پاکستان برایم نماز بخوان، حتی برای آن جوان. شب رفتم خانه، از روی نهج البلاغه برای خانمم عهدنامه مالک اشتر می خوانم؛ قول می دهم!
هفت: نکات ۱ تا ۶ بر اساس یک واقعیت بود؛ نوشتم ۱ تا ۶؟… منظورم این بود؛ یک تا هفت.
امروز خانمم گفت، با عتاب هم گفت که برو و این کارهایی که در برگه نوشته ام انجام بده، و مادرم گفت با عتاب هم گفت که این وبلاگ برایت آب و نان نمی شود!
از قطعه ۲۶ آمدم بیرون. اول رفتم بانک و نوبت گرفتم و ملتفت شدم ۲۵۸ نفر جلوی من هستند و در صف انتظار. نیم ساعتی منتظر ماندم و حالا حالاها نوبت من نمی شد. نگاهی به برگه انداختم. رفتم تا آن قسمت از ۴ کار بانکی که می شد از طریق عابربانک انجامش دهم، انجامش دهم. (انجامش دهم به توان ۲) اما دیدم در صف عابربانک نفر یازدهم ام. از ۲ مرتبه، نگاهی به برگه کردم و به نفر آخر که عاقله مردی بود، گفتم جایم را نگه دارد که “باشد” ی حواله مان کرد، اما در مایه های همان “به من چه؟”
رفتم خشکباری که آجیل و پسته اش معروف است. آنجا دیدم که اصلا نیم بیشتر صف، بیرون مغازه تشکیل شده و یکی هم گماشته بودند که ملت، سر صف با هم دعوای شان نشود. داخل مغازه هم صفی بود که نگو. آنجا هم از نفر آخر که یک پیرزن عصاقورت داده بود، التماس دعا داشتم.
رفتم از دکه، چند تایی دیگر از ویژه نامه هایی که امروز آمده بود، بخرم که دیدم میان ۳ نفر سر اینکه کدام شان اول به روزنامه فروش پول دادند، دعواست! بی خیال شدم.
رفتم از چشم پزشک جواب آزمایش چشمم را بگیرم و احیانا اصلاح نمره چشم و عینک جدید که ۸ نفر جلوی من بودند و منشی داشت به نفر ششمی تذکر می داد که تو و دیگرانی که بعد از تو در نوبت هستند به امروز نمی رسند.
برگشتم بانک. هنوز ۱۶۷ نفر جلوی من بودند.
برگشتم عابربانک بیرون بانک که دیدم هیچ کس نیست. کارتم را انداختم که پیغام داد شبکه موقتا قطع است.
در راه برگشتن به خشکبار برای بار چندم نگاهی به برگه انداختم که دیدم باید یک سری هم به خشکشویی بزنم. رفتم خشکشویی، بسته بود.
رفتم خشکبار. دیدم آن پیرزن در صف بیرون مغازه نفر اول است و به او گفتم: فلانی ام که نیم ساعت پیش جا گرفته بودم. گفت…، یعنی نفرات بعد از او نگذاشتند چیزی بگوید و آخر صف را نشانم دادند.
ایستادم آخر صف مثل بچه آدم که دیدم مغازه بغل دست خشکبار، کافی نت است. به نفر جلویی، که از این دخترهای سانتی مانتال بود، گفتم: جایم را نگه دار، می روم داخل کافی نت و برمی گردم.
رفتم داخل کافی نت و برگشتم قطعه ۲۶ و شروع کردم تایید نظرات و خواندن بهاریه های بچه ها.
غرق در کارم شده بودم که ناگهان مسئول کافی نت به من گفت: شرمنده جناب! از ساعت ۳ تا ۵ مغازه تعطیل است.
از کافی نت آمدم بیرون و دیدم دختری با چند مشمع آجیل و پسته و شکلات و خرت و پرت دارد به من نگاه می کند؛ همان دختر سانتی مانتال بود!
دوباره ایستادم توی صف. این بار گفتم: جهنم! تا نوبتم شود تکان نمی خورم از جایم. هنوز یک دقیقه از صف ایستادنم نگذشته بود که خانمی محجبه به من گفت: برادر! من یک کار بانکی دارم، اگر ممکن است جایم را نگه دار، می روم و برمی گردم.
نگاهی به شماره ای انداختم که از بانک گرفته بودم و گفتم: چشم!
***
با چند مشمع از خشکبار داشتم بیرون می آمدم که از پشت صدایی آمد: برادر! این مغازه ارزان حساب می کند؟! برگشتم. گفتم: شما همانی نبودی که از من خواستی، برای تان نوبت نگه دارم؟ گفت: نه.
راست می گفت. آخر آن خانم، کفش پاشنه بلند پایش بود و از من که خداحافظی کرد، تلق تلق راه رفتنش صدا می کرد، اما این خانم با این که کفشش پاشنه نداشت، جلوی کفش چپش سوراخ داشت؛ به این بزرگی!
***
نیم ساعتی از ۴ گذشته بود که رسیدم جلوی بانک. هنوز داشت کار می کرد. یعنی اضافه کاری می کرد. رفتم داخل. دیدم از شماره من ۱۹ نفر گذشته است. از دستگاه مخصوص، شماره دیگری گرفتم. ۸۹ نفر جلوی من بودند. برگه را انداختم دور. بانک ساعت ۵ تعطیل می شد.
آمدم توی صف عابربانک که دقیقا ۶ نفر جلویم بودند. به نفر آخر گفتم: خانم! اگر ممکن است جایم را نگهدار، من می روم خشکشویی، برمی گردم. گفت: شما همانی نیستی که در صف آجیل برای من نوبت نگه داشته بودی؟ گفتم: بله!
کاش بیکار بودم؛ شب و روز داستان های شما این “خاطره-بهاریه” های محشرتان را می خواندم. خیلی زیبا، خیلی زیبا. احسنت. یکی از یکی بهتر. ساده ساده ساده… و قشنگ و تمیز در فضایی پر از بوی خدا. آفرین بچه ها. هزار آفرین.
سلام
اول بودن مهم نیست اول شدن مهم است .
*اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم*
“هر که در فتنه اخیر از بسیجی ها باتوم خورد، نوش جانش. حقش بود. حال اگر کسی واقعأ به ناحق از بسیجی ها باتوم خورده، برود خرخره سران فتنه را بچسبد که چرا فتنه کردند.”
“ما از حکومتی که خون پدران مان به پایش ریخته شده، تنها با سلاح بصیرت دفاع نمی کنیم، اسلحه دیگرمان غیرت است و صد البته باتوم.”
“باتوم ما حتی از قلم ما مقدس تر است. قلم برای جنگ نرم است و باتوم به کار کربلا می آید.”
“هر که دارد هوس کرب و بلا بسم ا…”
سلام بر حسین*
التماس دعا
یا حق
سلام داداش عزیز
وااااااااااااای چه قدر قشنگ بود چه قدر عالی بود حرف نداشت
تعارف نمی کنم واقعا خوشمان آمد
عجب کتابی بشه این باتوم خوب و قشنگی داشتیم البته باتوم خوب و قشنگی داریم یا بهتر بگم باتوم های خوب و قشنگی داریم الکی که نمیگیم ای رهبر آزاده آماده ایم آماده
التماس دعا برای سلامتی حضرت آقا
و برای این که همه مون بتونیم سرباز و یار و همراه سید علی مون باشیم تا همپای ولی پرچم بسپاریم به موعود
واقعا بعضی ها مفت خورند!
محافظت از نظام مال بسیجی هاست و مقام و حقوق و قدرتش مال بعضی ها!
اللهم عجل لولیک الفرج…
سلام
به به:
“هر که در فتنه اخیر از بسیجی ها باتوم خورد، نوش جانش”
نوش جونش و یه لیوان آب هم روش
باتوم مقدسی داریم
داداش دعاااااااااااااااا
شادی روح امام(ره) و شهدا و سلامتی حضرت آقا صلوات
داداش حسین در مورد خود اکبر هاشمی هم بنویس
امام خامنه ای : امروز کشور و ملت احتیاج دارد به این که مردم، تیزبین ، هوشیار، بیدار و دشمنشناس باشند؛ بفهمند دشمن چه مىکند
بسیجی بودن اتفاقا به ریش است.
خسته نباشی برادر
یا مهدی
چندم؟
عفت اگر بی عفتی کرد به خاطر این بود که شهید نداده بودو داغ فرزند نکشیده بود
البته بمیرم براش
الان حتما دلش برای مهدی جونش یه ذره شده
سلام خسته نباشید
التماس دعا
باتوم تندروترین بچه های بسیج را عشق است
یا علی مددی…
قطعه قطعه …
سلام
داداش حسین ممنون ک ب یادمون هستین
ممنون ک دعا می فرمائید .
میشه لطف کنین ب مادر بزرگوار هم سلام و هم التماس دعای همه مارو برسونید
علی یارتون
سلام
ما شا الله به این همت مضاعف
من که تو خوندن کم میارم
الان میرم میخونم
سلام و صبح بخیر
چه عالی نوشته بودید
خدا کنه زود تر چاپ بشه و ما بخونیم
یه سوال فنی:شما واقعا توی مکه هم این همه وقت میذارید؟ خوش به حال ما
بیخود نبود از قبلش دائم میگفتید قدر هم رو بیشتر بدونیم
به قول بیچک بزرگوار من که توی حوندن کم میارم
ما که خییییییییییییییییییییییییییلی قدر تلاش شما را میدونیم
دعا کنید ما رو لطفا
سلام علیکم و رحمت الله
ارادت
یا علی
سلام بر داداش حسین عزیزتر از جانم.
ارادتمندیم حاجی.
احسنت به این همه شعور؛
خیلی عالی بود این متن. کیف کردیم.
بچه بسیجی، طفل معصوم است؛ گناهی ندارد و ما از حکومتی که خون پدران مان به پایش ریخته شده، تنها با سلاح بصیرت دفاع نمی کنیم؛ اسلحه دیگرمان غیرت است و صدالبته باتوم. ما فقط با چفیه، بسیجی نیستیم؛ ما اگر بخواهیم در شکل و شمایل یک بسیجی عکسی به یادگار بگیریم، حتما باتوم دست می گیریم و با افتخار باتوم دست می گیریم. باتوم ما حتی از قلم ما مقدس تر است. قلم برای جنگ نرم است و باتوم به کار کربلا می آید. هر که دارد هوس کرب و بلا بسم الله…
محشر
محشر
محشر
محشر
محشر
پرشور
بی نظیر
و اینکه خدا حفظت کنه
و اینکه خدا ,حضرت سید علی خامنه ای این رهبر خوبان این علمدار جانباز این رهبری که دستش در دست جانباز ابوالفضل است را برایت و برایمان حفظ بفرماید
داداش حسین از خاندان هاشمی رفسنجانی بنویس و بنویس دل مارا اروم کن که الهی خدا دلت را اروم کنه
هنوز یاد اون نامه اکبر هاشمی به امام خامنه ای می افتم سرم درد میگیره نامه بدون سلام و والسلام با بی ادبی محض با تهدید رهبر
چطوری به خودش اجازه داد اون نامه سراسر توهین را به نایب امام مهدی عج بنویسه؟
اونم که از عفت
اونم که از فرزندان نااهلش که ارث پدرشون(استوانه) را از انقلاب و ایران میخوان
سلام
۲ روز پیش بالاخره کتاب (نه ده) رو خریدم.
حالا کی باشه که (باتوم خوب و قشنگی داشتیم) رو بخرم!
سلام آقای قدیانی. بی صبرانه منتظر چاپ کتاب جدیدتون هستم. لطفآ توی همین سایت خودتون، درمورد تاریخ چاپ و انتشارات و مراکز فروشش اطلاع رسانی کنید. تشکر و خدا قوت فراوان آقای قدیانی عزیز.
چقدر قشنگ نوشتین
عالی بود
مثل همیشه
منتظر چاپش هستیم
داداش حسین این کتاب و کتاب سمفونی مورچه ها آماده شده (اگر نه کی میشه تقریبا) و از کجا تهیه ش کنیم اگر توزیع شده؟مرسی
سیداحمد: انشالله بعد از اینکه کتابها آماده چاپ شدند، عرض میکنم خدمتتون که از کجا تهیه کنید.
باید بوسید آن دستی که باتوم را گذاشت و این قلم را برداشت و اگر بازآیند خس و خاشاک دوباره دستی به باتوم و دستی به قلم خواهد بود
سلام بر حاج حسین و سید احمد
من هم مثل شما فکر میکنم ولی وقتی صحبتهای سردار مشفق رو شنیدم و ایشون میگفت که امام خامنه ای فرمودن که بگذارید تا خود مردم آگاه بشن. کاش مردم زودتر آگاه بشن تا هر چه زودتر نعش منافقین رو بر دار ببینیم. شما که مکه ای برای این موضوع هم دعا کن.
التماس دعای فرج
بنام خالق…..
اشک ما رو درآوردی. امان از غربت بچه های بسیجی. جیگر واسه آدم نمی مونه وقتی این همه مظلومیت را میبینه آدم………..
احسنت. خدا برکت بدهد به این قلمت. الحق که خون پدر شهیدت هنوز در رگهایت جریان دارد.
انشاالله که تا آخر در همین خط بمانی و مثل بعضی از این آقایان که روزی از انور بام می افتادند و امروز از طرف دیگر نشوی و همیشه پشت سر رهبر حرکت کنی.. نه جلوتر و نه اینکه عقب بیفتی…
خیلی عالی بود سلام برسونید به داداش حسین آن ستاره حضرت ماه
ای وای واقغا نمیدونم چی بگم . . . خیلی هیجان زده شدم . . . ایشالا که زودتر این کتاب دربیاد . . . ببخشید که جمله هام بی ربطه . از بس به شوق اومدم نمیدونم چی بگم . . . . حاج حسین قدیانی عزیز التماس دعا . مخصوصا روز عرفه
کی منتشر میشه این کتاب؟
سیداحمد: دعا بفرمائید؛ انشالله در آینده ای نزدیک آماده چاپ میشود.
سلامتی هر چی باتوم به دسته صلوات.
اللهم صل علی محمد وآل محمد
سلام
چشممون بالاخره به قسمتی از این کتاب روشن شد. محشر…عالی.بی صبرانه منتظریم بخونیمش.خیلی خوشم اومد.خیلی.
یا رب الحسین
ما مگه به ابزار این غربی ها و غرب زده ها خورده میگیریم که اونا به باتومه ما گیر میدن،اونا با اینترنت و ماهواره و … همیشه بر علیه ما میتازند ما هم با همونا جواب مدیم،حالا هم که اشتباه کردن و ریختن تو خیابونای شهر ما و اروده کشی کردن باید باتوم بخورن تا بد عادت نشن.
یادمان باشد یوسف زهرا با شمشیر قیام خواهند کرد.
این کتاب و چاپ جدید “نه ده”(۱۰۰۰ صفحه ای) برای نمایشگاه کتاب استان تهران حاضر میشه؟
۲۵ آبان تا ۵ آدر
التماس دعا
سلام حاجی التماس دعا ما را هم دریاب
سلام حاج حسین
زیارت قبول
درود به داداش حسین
و درود همه بسیجی هایی که باتوم رو با افتخار به دست میگیرن و پز میدن که فتنه گرا بهشون چماقدار بگن
از شهید امیر حسام ذولعلی یه چیزی بنویس
شهید کبیری رو فقط تو سایتای خودی میشه پیدا کرد ولی شهید ذولعلی رو هیچ جا نمیشه پیدا کرد حتی تو سایتای بسیجی ها هم فقط اسمش و دو تا عکس هست از نامردی مسئولین در حق این شهدا همین بس که خودشون برا معرفی اونا کاری نمی کنن هیچ ، تصاویر مربوط به تشیع جنازه شهید کبیری فیلتر شدن اگه تو ویدیو گوگل دنبالش بگردین میفهمید چی میگم از این نامردی مسئولین هم بنویس.
خامنه ای کوثر است
دشمن او ابتر است
التماس دعا
نمی دونم چرا این مطلب رو که خوندم یاد این فرمایش حضرت آقا افتادم که فرمودند 🙁 البته آنچه را که در ذهن دارم میگم نه عین گفتار) همان طور که انقلاب از قم شروع شد و پایگاه اصلی آن قم است دشمن سعی دارد آنتی تز آن را نیز در قم قرار دهد خیلی حرف دارد این گفته و خبرایی را با خود به همراه دارد
سلام.اقای قدیانی باریک الله به این همه شجاعت وجسارت وجرئت.غبطه میخوریم به روحیه ی انقلابی شما.بسیجی واقعی خامنه ای یعنی امثال شما.این متن فوق العاده بود
هرموقع متن نوشتم چاپ نشد///////
سلام حاج حسین
از شهید راه ولایت مهدی رضایی هم بنویس تا مسئولین به خودشون بیان
سلام حسین جون من نتونستم از باتومم استفاده کنم نو موند …یا علی
حاج حسین برنامتون واسه ۹دی چیه؟خیله ها که دسترسی به اینترنت ندارند نمیدونن برنامه چیه!یه کاری کنیم همه بفهمن وگرنه نمیشه
این که بدانی در راه درستی هستی یک چیز است
امااینکه فکرکنی راه درست فقط همین است ، چیز دیگری است.
واقعا محشره ، تشکر یاعلی.
تیغت برا
داداش کتاب رو از کدوم انتشارات باید تهییه کنیم؟
به قولی بزن بزن که داری خوب می زنی……………………