به این جملات دقت کنید:
*حالم از ۱۳ روز عید بهم می خورد!
*پول داشته باش… همیشه برایت عید است و بهار و سیزده بدر!
*مگر این همه روز سال چه کرده ایم که الان باید برای نوروز جشن بگیریم؟
*گزینه من برای انتخاب بهترین فصل، قطعا بهار نیست!
*بهار یعنی سینوزیت، عطسه، خواب و خاله بازی و مادربزرگ و بوس و خلسه!
*بچه که بودم، باز یک چیزی… الان بهار چیزی جز دردسر شلوغی آخر سال نیست!
*در بهار دچار یک بیماری روحی عجیب و ناعلاج می شوم؛ کلا آلرژی دارم نسبت به بهار!
*۱۳ روز اول سال تقریبا همه جا تعطیل است، پس سالی که نکوست از بهارش پیداست!
*دوست دارم از تعطیلات عید استفاده کنم و تا این ۱۳ روز تمام شود، بروم کره مریخ!
*بهار یعنی خداحافظی غم انگیزتر از عصر جمعه با لباس های رنگارنگ زمستان. با کفش چکمه ای. با کلاه مخمل!
*بهار؟… من جز پاییز، فصلی نمی شناسم!
*بهار فصل بسیار خوبی هست. پیک شادی خیلی خوب هست. سه ریال های صدا و سیما خیلی خوب هست. خمیازه خیلی خوب هست. خر و پف خیلی خوب هست!
*وای، بازم بهار… از وسطای بهمن، غمش افتاده توی دلم؛ بوم بوم می زنه!
***
“بهاریه” های این همه ویژه نامه و سالنامه را که خواندم، سرمقاله ها و یادداشت های ابتدایی این مجلات را که خواندم، اگر چه هیچ کدام عینا جملات بالا را نیاورده بودند، اما نفرت شان از بهار، از عید و از نوروز آنقدر بود که مخرج مشترک تمام آنها، همین چیزهایی بود که من مختصر و مفیدش را برای تان نوشتم… و اما چند نکته:
یک: این همه که زور می زنیم و خودمان را به در و دیوار می زنیم، از بهار و از همین ۱۳ روز تعطیلات عید بدمان نمی آید. باور کنید اگر همین الان هیئت دولت، فقط یک ساعت از تعطیلات ۲ هفته ای عید را کم کند، همین ماها همچین دوستدار بهار و عید و آجیل و پسته می شویم که حاضریم جان بدهیم برای آن فامیلی که در طول روز هر جا عیددیدنی می رویم، می بینیمش و هر بار هم ۳ قبضه می بوسیمش. همان فامیل که سال به دوازده ماه نمی بینیمش. همان فامیل که شاید پسرخاله ما باشد و در خیابان وقتی با او چشم توی چشم می شویم، روی مان را می کنیم آن طرف که مثلا ندیدیمش!
دو: دیروز در تاکسی جوانکی با راننده که مردی در حدود ۵۰ می زد، هم کلام شده بود؛
جوانک: تموم عشق و حال رو شما توی جوونی کردین و بدبختی و بیکاری و بی پولی رو گذاشتین واسه ما.
راننده: کارت چیه؟
جوانک: ول می گردم که علاف نباشم!
راننده: دستت چی شده؟
جوانک: هیچی بابا! چهارشنبه سوری از بس زدیم و رقصیدیم و از روی آتیش پریدیم که، همچین شد؛ طوری نیس!
راننده: خب!
جوانک: فقط ۱۲۰ هزارتومن ریختم توی حلقوم دوس دخترم؛ به جز اون ۵۰ هزارتومن که واسش هر چی از این فشفشه ها بود، خریدم. فشفشه خریدم واسش عینهو منور همه کوچه رو روشن می کرد. خداییش عجب تیکه حقیه. توی تظاهرات جنبش سبز رفتم تو کارش. نه نگفت. یه چشمک بیشتر حرومش نکردم!
راننده: همین یکی رو داری؟
جوانک: این اصل کاریه، چند تام دارم واسه روز مبادا. اینا علی البدلن! با ۳ تاشون چهارم عید قراره بریم دبی. صفاسیتی زنگوله!
من: جناب، سر “پاکستان” پیاده می شم؛ جلوی پمپ بنزین!
جوانک: اِ! دادشمون این پشت بسیجی بود و ما داشتیم همین جوری باباکرم می خوندیم؛ آخوندی؟!
راننده: کرایه نمی دین؟
من: همون اول دادم که!
جوانک: پول این بنده خدا رو بده. همه تون مثل همین!
من: باور بفرمایین، حساب کردم؛ ۲ تا دویستی دادم، یه صدی.
راننده: کی دادی؟
من: بعد اینکه سوار شدم.
راننده: کجا کرایه دادی؟
جوانک: این پولا خوردن نداره داداش. ببین کی چوبش رو بخوری!
من: حوصله بحث ندارم؛ بیا اینم کرایه دوم، خلاص!
راننده: خورد نداری؟
من: شرمنده.
راننده: شما خورد نداری؟
جوانک: بگذار ببینم… اینجام که نیس! ای داد بیداد، شلوارمو که عوض کردم، یادم رفت پولمو جابه جا کنم!… از پاقدم شما بودها!
من: با من بودی؟
جوانک: مثلا با تو بوده باشم، می خوام ببینم چی کار می خوای بکنی؟
من: هییچی، می خوام کرایت رو حساب کنم.
جوانک: به مولا داری خاکمون می کنی. خیلی مردی!
من: یه سئوال می کنم راستشو بگو؛ امشب پیش دوست دخترت می گی فلانی مالک اشتر بود یا هالو پنج شنبه؟!
راننده: خیلی باس می بخشیدا، من که به زنم می گم؛ یارو خیلی هالو بود!
جوانک: من؟
راننده: نه بابا، ایشون رو گفتم.
سه: این بیت که می خوانم شاید با دعوا و مرافعه من و جوانک و راننده و آن کف گرگی که رفتم توی روحم، ارتباطی نداشته باشد، ولی گمانم حرف این روزهای بهار این است با ما؛ “اگر با من نبودش هیچ میلی، چرا قلب مرا بشکست لیلی.”
چهار: راننده تاکسی بعد از آنکه مرا هالو خطاب کرد، از ماشین پیاده شد. آمد سمت شاگرد. جوانک را آورد پایین و تا می خورد، گرفتش به باد کتک. با چه بدبختی جدایش کردم. نگرفته بودمش، جوانک را کشته بود. به قرآن کشته بود؛ آنطور که او داشت می زد.
پنج: آرامش کردم. بردم پارکینگ وطن امروز تا دست و رویش را بشوید. شست. برایش چای ریختم. خورد. کرایه دومی که داده بودم، پس داد. کرایه را پس داد و گفت: جیگر داری یا نه؟ گفتم: فکر کنم. گفت: جیگر نداری، حق نداری اسم مالک رو بندازی توی زبونت. اینا رو من می شناسم. اینا دارن خاکروبه روی سر ناموس مون می ریزن، نه توی سر خودمون. واسه کی می خوای بری مسجد؟! واسه چی می خوای بری مسجد؟! مرتیکه الاغ ۳ تا موبایل داشت، کرایه من رو نداشت بده! نمی دونم تو توی ماشین بودی یا نه. سر گلبرگ، دختره داشت از چهارراه رد می شد، برگشت گفت جوون!… وقتی داشت چرت و پرت می گفت، چند بار توی دلم دعاش کردم. فایده نکرد. پسر خوب! توی این روزنامه تون بنویس: ما مالک رو توی مسجد زندانی کردیم. بنویس مالک اشتر بعد از دعا برای خاکروبه انداز توی سرش، بعد از دعا واسه دشنام دهنده اش، از مسجد زد بیرون و اونقدر کشت و کشت، تا اینکه رسید به در خیمه معاویه.
شش: رمضانعلی. این اسم راننده تاکسی ای بود که البته ماشینش تاکسی نبود. مسافرکش بود. رمضانعلی تا همین ۶ سال پیش که بازنشسته آموزش و پرورش شده بود، دبیر تاریخ بود. حتی کارتش را هم به من نشان داد. رمضانعلی صفایی. فرزند قربان. می گفت: من از بهار خوشم می آید. بهار باعث می شود یک ماه مانده به عید، روزی ۵۰ هزار تومان با این ماشین کار کنم. ۳ تا دختر دم بخت داشتی، قدر این بهار را می دانستی… راستی! به تو هم یک حرف بد زدم، می بخشی که؟… ببخش! برو در همین مسجد سر پاکستان برایم نماز بخوان، حتی برای آن جوان. شب رفتم خانه، از روی نهج البلاغه برای خانمم عهدنامه مالک اشتر می خوانم؛ قول می دهم!
هفت: نکات ۱ تا ۶ بر اساس یک واقعیت بود؛ نوشتم ۱ تا ۶؟… منظورم این بود؛ یک تا هفت.
امروز خانمم گفت، با عتاب هم گفت که برو و این کارهایی که در برگه نوشته ام انجام بده، و مادرم گفت با عتاب هم گفت که این وبلاگ برایت آب و نان نمی شود!
از قطعه ۲۶ آمدم بیرون. اول رفتم بانک و نوبت گرفتم و ملتفت شدم ۲۵۸ نفر جلوی من هستند و در صف انتظار. نیم ساعتی منتظر ماندم و حالا حالاها نوبت من نمی شد. نگاهی به برگه انداختم. رفتم تا آن قسمت از ۴ کار بانکی که می شد از طریق عابربانک انجامش دهم، انجامش دهم. (انجامش دهم به توان ۲) اما دیدم در صف عابربانک نفر یازدهم ام. از ۲ مرتبه، نگاهی به برگه کردم و به نفر آخر که عاقله مردی بود، گفتم جایم را نگه دارد که “باشد” ی حواله مان کرد، اما در مایه های همان “به من چه؟”
رفتم خشکباری که آجیل و پسته اش معروف است. آنجا دیدم که اصلا نیم بیشتر صف، بیرون مغازه تشکیل شده و یکی هم گماشته بودند که ملت، سر صف با هم دعوای شان نشود. داخل مغازه هم صفی بود که نگو. آنجا هم از نفر آخر که یک پیرزن عصاقورت داده بود، التماس دعا داشتم.
رفتم از دکه، چند تایی دیگر از ویژه نامه هایی که امروز آمده بود، بخرم که دیدم میان ۳ نفر سر اینکه کدام شان اول به روزنامه فروش پول دادند، دعواست! بی خیال شدم.
رفتم از چشم پزشک جواب آزمایش چشمم را بگیرم و احیانا اصلاح نمره چشم و عینک جدید که ۸ نفر جلوی من بودند و منشی داشت به نفر ششمی تذکر می داد که تو و دیگرانی که بعد از تو در نوبت هستند به امروز نمی رسند.
برگشتم بانک. هنوز ۱۶۷ نفر جلوی من بودند.
برگشتم عابربانک بیرون بانک که دیدم هیچ کس نیست. کارتم را انداختم که پیغام داد شبکه موقتا قطع است.
در راه برگشتن به خشکبار برای بار چندم نگاهی به برگه انداختم که دیدم باید یک سری هم به خشکشویی بزنم. رفتم خشکشویی، بسته بود.
رفتم خشکبار. دیدم آن پیرزن در صف بیرون مغازه نفر اول است و به او گفتم: فلانی ام که نیم ساعت پیش جا گرفته بودم. گفت…، یعنی نفرات بعد از او نگذاشتند چیزی بگوید و آخر صف را نشانم دادند.
ایستادم آخر صف مثل بچه آدم که دیدم مغازه بغل دست خشکبار، کافی نت است. به نفر جلویی، که از این دخترهای سانتی مانتال بود، گفتم: جایم را نگه دار، می روم داخل کافی نت و برمی گردم.
رفتم داخل کافی نت و برگشتم قطعه ۲۶ و شروع کردم تایید نظرات و خواندن بهاریه های بچه ها.
غرق در کارم شده بودم که ناگهان مسئول کافی نت به من گفت: شرمنده جناب! از ساعت ۳ تا ۵ مغازه تعطیل است.
از کافی نت آمدم بیرون و دیدم دختری با چند مشمع آجیل و پسته و شکلات و خرت و پرت دارد به من نگاه می کند؛ همان دختر سانتی مانتال بود!
دوباره ایستادم توی صف. این بار گفتم: جهنم! تا نوبتم شود تکان نمی خورم از جایم. هنوز یک دقیقه از صف ایستادنم نگذشته بود که خانمی محجبه به من گفت: برادر! من یک کار بانکی دارم، اگر ممکن است جایم را نگه دار، می روم و برمی گردم.
نگاهی به شماره ای انداختم که از بانک گرفته بودم و گفتم: چشم!
***
با چند مشمع از خشکبار داشتم بیرون می آمدم که از پشت صدایی آمد: برادر! این مغازه ارزان حساب می کند؟! برگشتم. گفتم: شما همانی نبودی که از من خواستی، برای تان نوبت نگه دارم؟ گفت: نه.
راست می گفت. آخر آن خانم، کفش پاشنه بلند پایش بود و از من که خداحافظی کرد، تلق تلق راه رفتنش صدا می کرد، اما این خانم با این که کفشش پاشنه نداشت، جلوی کفش چپش سوراخ داشت؛ به این بزرگی!
***
نیم ساعتی از ۴ گذشته بود که رسیدم جلوی بانک. هنوز داشت کار می کرد. یعنی اضافه کاری می کرد. رفتم داخل. دیدم از شماره من ۱۹ نفر گذشته است. از دستگاه مخصوص، شماره دیگری گرفتم. ۸۹ نفر جلوی من بودند. برگه را انداختم دور. بانک ساعت ۵ تعطیل می شد.
آمدم توی صف عابربانک که دقیقا ۶ نفر جلویم بودند. به نفر آخر گفتم: خانم! اگر ممکن است جایم را نگهدار، من می روم خشکشویی، برمی گردم. گفت: شما همانی نیستی که در صف آجیل برای من نوبت نگه داشته بودی؟ گفتم: بله!
کاش بیکار بودم؛ شب و روز داستان های شما این “خاطره-بهاریه” های محشرتان را می خواندم. خیلی زیبا، خیلی زیبا. احسنت. یکی از یکی بهتر. ساده ساده ساده… و قشنگ و تمیز در فضایی پر از بوی خدا. آفرین بچه ها. هزار آفرین.
سلام و عرض ادب. این وبلاگ که در اصل متعلق به شما عزیزان است، قشنگ شده. همین سمت چپ، “رواق قطعه” که می بینید جایش در این مقدس ترین ۲۶ سایبر خالی بود. این ستون را خودتان باید پر کنید از آیات و روایات که کامنت می کنید. یا از وصیت نامه شهدا که چند خطی قطعه را مهمان می کنید. همان ستون را کمی پایین تر که بروی به ستون “۲۰:۰۶” می رسی، که آن هم دربست به خود شما تعلق دارد. مطالب شما مثلا در مسابقه ای چون “بهاریه” و یا آنچه که در وبلاگ تان نوشته اید، جایش همین جاست. به دوستان طراح، فعلا عرضی ندارم اما راستش تا کنون خاطراتی که فرستاده اید، بدون رعایت اصولی بوده که گفته بودم رعایت کنید. از شما چیز شاقی نخواسته بودم؛ همان تذکرات را بخوانید و مراعات کنید. با این همه جدای از این بحث، به همه تان امیدوار شدم. چه خاطرات خوبی نوشتید. تا اینجای مسابقه بهاریه، هفت هشت تایش که خیلی به دلم نشست. حیف کمی کم کارید و الا دست به قلم اغلب شما عالی است. این را در عمل نشان دادید. همین که لایقم دانستید و در این مسابقه شرکت کردید، ممنون. لابد اگر شما نبودید، الان این گونه نبود که تیراژ قطعه ۲۶ که فقط و فقط یک وبلاگ است، از تیراژ اغلب روزنامه های ما بالاتر است. من خود روزنامه نگارم و نیک می دانم چه خبر است. این را نیز اضافه کنید بر خوبی های بی پایان وبلاگی که مال خودتان است. حق این است که در قطعه ۲۶ سهم هنر و ذوق شما از حد نوشته های من، کمی و کیفی فزونی گرفته. پس از شما بابت “قطعه ۲۶” ممنونم. چون بهار می مانم؛ گاهی بارانی و گاه آفتابی. باد گاهی نسیم وصل است و گاه طوفان می کند همین نسیم. غنچه گاهی باز می شود و گل می شود و بوی عطر می دهد و گاه پژمرده می شود تا دوباره کی بهار شود. پژمرده اش هم، گل، گل است. من یک اصلی دارم، یک فرعی. فروعاتم قطعا روزی هزار بار عوض می شود، اما اصل من کتاب “نه ده” است. هرگز از این موضع با هیچ بهانه ای، هیچ انتقادی، هیچ زخمی و هیچ زخم زبانی برنخواهم گشت. من غلام قمرم و اگر چه قیاس درستی نیست، اما نه بدهکار بی بی سی ام و نه مدیون بیست و سی. برای من فقط یک نفر می تواند “خط” معین کند. دست این “خط” را می بوسم و همچنان خط شکنی می کنم. من اگر می خواستم خط خود را از خواص بی بصیرت که مایه ننگ ملت اند، بگیرم، نیم بیشتر “نه ده” را نباید می نوشتم. هیهات! در شرایط جنگ و جهاد، در فتنه ۸۸ و در حال و روز امروز، بدترین بی اخلاقی ها، بی بصیرتی است. بدترین ناسزاها در عمق آن سکوتی است که وقت “این عمار” شنیده شد. خیال نکنند عده ای که “حسین قدیانی” خسته می شود. نیستم آن بید که با این باد بلرزم. بسی مسرورم که می بینم رسانه روباه پیر، از “باتوم خوب و قشنگی داشتیم” به خود لرزیده. بی بی سی، خواه مرا “آقای قدیانی” بخواند و خواه مرا “باتوم به دست” بداند، بهتر است قبل از سخن گفتن درباره رمان در دست انتشار من، از کودتای سوم اسفند و فرزند آن ۲۸ مرداد آمریکایی سخن بگوید. غربی ها همان گرگی هستند که دم شان را اتو کشیده اند و حالا برای شیر سخن از اخلاق می گویند. آفرینندگان گوآنتانامو و ابوغریب و عراق و افغانستان و فلسطین و هیروشیما و بوسنی و… را رها کنی، دنیا را به باغ وحش تبدیل می کنند؛ جز سکس و خشونت و فحش، اگر تمدن سران کفر را رهاوردی بود، دنیا و در راس آن منطقه ما این چنین زبان به اعتراض باز نمی کرد. گفته ام دوستانم از کامنتها و آی پی دشمنان، فیلم و عکس گرفته اند تا اگر لازم شد، به گونه ای که اشاعه فحشا نشود، بگویم که ۸۹ درصد کامنتهایی که برای قطعه ۲۶ از همین شهر لندن می آید، آمیخته با چه ادبیاتی است. پس لندن نشینان آنقدرها هم که در وصف من “آقای قدیانی” می گویند، باادب نیستند. البته بیش از آنکه در شرح “باتوم خوب و قشنگی داشتیم” قلم فرسایی می کنند، از این قلم و از این قطعه ۲۶ سوخته اند. من چون دیده ام که حتی نام این رمان هم آتش به جان بی بی سی انداخته، علی رغم قول قبلی، باز هم بریده هایی از رمان فاخر “باتوم خوب و قشنگی داشتیم” را در وبلاگ قطعه ۲۶ خواهم آورد. با این همه اگر آن پند پیر را که شمع نازنین جمع است و نور مه جبین انجمن، در قلب خود بگذارم، خوشحالم که از بی بی سی گرفته تا بیست و سی، جملگی را سر کار گذاشته ام. نظام مقدس جمهوری اسلامی، برای پیشبرد پروژه های خاص خود، نیاز داشت که چندی با این قلم سحرانگیز، اذهان دوست و دشمن را به سمت خود منحرف کنم، تا ایشان با استفاده از فضای روانی به وجود آمده، بتوانند اهداف خود را عملیاتی کنند. حال شاید این سئوال پیش آید که آیا حسین قدیانی، آدم نظام است؟!… پاسخ به شدت مضاعف “آری” است؛ البته که من آدم نظام مقدس جمهوری اسلامی هستم و به این حکومتی بودن خود افتخار می کنم. سئوال دوم این است که این چه مثلا عملیاتی بود، که تو آن را لو دادی؟!… القصه؛ از همان اول قرار بود این عملیات پیچیده، به اینجای کار که رسید، آنرا لو بدهم و این خود بخشی از کار روانی نظام روی دشمن است. سئوال بعدی این است؛ به راستی عملیات پیچیده نظام چیست؟!… شرمنده، این را گفته اند، نگو! فقط گفته اند برای رد گم کنی، این نوشته را همچین تمام کن؛ زنده باد بی بی سی(!) که با این همه ادعای حرفه ای گری، تازه فهمیده من کدام حسین قدیانی هستم؛ قبلا مرا با مسئول بسیج دانشجویی چند باری اشتباه گرفته بود! زیاد گاف می دهد بی بی سی. اصولا روباه که پیر می شود، آب مغزش تبخیر می شود و دلش سیاه، بدتر از قیر می شود!… آهای بی بی سی! از تمام دنیای غرب، یک نویسنده بیاورید که حریف قلم ستاره های حضرت ماه در آسمان سایبر شود، رمز وبلاگم را تقدیم شما می کنم، اما وقتی ادعا می کنید که ۲۵ بهمن اگر “ال” نکنیم، “بل” هستیم، تقصیر من نیست که به شما یادآوری می کنم که کاش بر سر شرف، شرط نمی بستید! آنچه ندارید، من هم بگویم دارید، باز ندارید، اما اگر به حرف من است؛ شما با شرف، زنده باد بی بی سی!… اما اگر به حرف من است؛ “مرگ بر آمریکا”… “مرگ بر اسرائیل”… وقتی بنگاه دروغ پراکنی روباه پیر، حریف یک وبلاگ ساده جمهوری اسلامی نمی شود، به جای “مرگ بر انگلیس” باید گفت: “زنده باد بی بی سی!”
قطعه ۲۶: وبلاگ “مطالب سیاسی و فرهنگی” که مطالب آن را “عماد” می نویسد، در جدیدترین به روزرسانی خود متنی با عنوان “لطفا کاری با راز نداشته باشید” نوشته است. با هم می خوانیم:
عماد: برنامه “راز” که پنج شنبه ها از ساعت ۹ شب هر هفته در شبکه ۴ پخش می شود برای اولین بار در ماه مبارک رمضان امسال هر شب ساعت ۱۱ با موضوعات مختلف فرهنگی و سیاسی متنوعی چون سرنوشت دیپلماتهای ربوده شده در لبنان، جنگ بوسنی، لبنان، عراق، افغانستان، روز قدس، امام موسی صدر، نقد مدیریت فرهنگی کشور، طب سنتی، ۱۱ سپتامبر، دادگاه میکونوس، دفاع مقدس، سیاست خارجی و سریالهای استراتژیک روی آنتن می رفت. با توجه به شناختی که از آقای نادر طالب زاده مستند ساز این برنامه در میان اهالی فرهنگ و رسانه بود این برنامه نوید خوشی را برای علاقه مندان به مسایل سیاسی و فرهنگی کشور داشت. به گونه ای که شاید بعد از پخش اولین قسمت های برنامه حمایت های زیادی از طرف اصحاب رسانه و دوستداران فرهنگ و سیاست شد و در تعریف و تمجید این برنامه مقالات بسیاری از طرف کارشناسان در فضای مجازی و رسانه های مکتوب نوشته شد. بیشتر موضوعات برنامه در حالت کلی، چنانچه قبلا نیز مطرح شد موضوعات مهم در عرصه جنگ نرم و مسایل سیاسی روز می باشد. البته تسلط آقای طالب زاده (ان شاالله سعی خواهد شد که درباره ایشان مطلب مفیدی جمع بندی و ارائه گردد) به زبان انگلیسی و مستند و فیلم سازی ایشان در غرب و شناخت خوب ایشان از محیط های غربی از رسانه و دانشگاه آشنایی با هالییود و… آشنایی ایشان با چهره های سیاسی و فرهنگی غرب که خود از منتقدان غرب می باشند و تماس با آنها در برنامه باعث شده است که این برنامه به لحاظ کیفی، یکی از بهترین برنامه های صدا و سیما باشد. اما تقریبا دو هفته گذشته مهمان برنامه ایشان آقای اسدالله نیک نژاد بود؛ کارگردان و تهیه کننده که سالهای زیادی در آمریکا زندگی کرده و فیلم ساخته، که این امر باعث واکنش های زیادی نسبت به حضور ایشان در برنامه شد. البته آقای نیکنژاد به عنوان داور در جشنواره امسال فیلم فجر هم بودند که با توجه به حجم اتهاماتی که به ایشان وارد شد استعفا دادند. در این نوشته قصد نداریم در مورد ایشان و مسایلی که مطرح می باشد بنویسیم. اما مطلب مهم تری که وجود دارد در مورد کسانی است که تحمل برنامه این چنینی را از صدا و سیما نداشتند و مترصد فرصتی بودند تا ضربه خود را به این برنامه بزنند که با حضور این کارگردان هالیوودی در برنامه، پیراهن عثمان برای این عده فراهم شد تا برنامه خود را عملیاتی و تخریب وسیعی را نسبت به این برنامه شروع کنند که امیدواریم این برنامه با اجرای خوب آقای نادر طالب زاده و مدیریت محترم شبکه ۴ کماکان ادامه داشته باشد.
منبع: http://antifitna.parsiblog.com/
قطعه ۲۶: جناب آقای مهدی طالقانی عزیز نسبت به متن “این ابوذر” واکنش نشان داده اند که در زیر می آید:
مهدی طالقانی: ضمن عرض تشکر و امتنان. کلا مقایسه آقای طالقانی و آقای خاتمی قیاس درستی نیست. شما سوابق مبارزاتی، دیدگاه های قرآنی، ارتباط و آوردن جوانان پای تفسیر قرآن و مسئولیت او در به ثمر رساندن انقلاب و بعد از انقلاب و… و بسیاری دیگر از ویژگی های مرحوم طالقانی را ببینید؛ اصولا چگونه می توان در ترازوی مقایسه با خیلی از افراد قرار داد؟
حسین قدیانی: با سپاس از توجه شما به مطالب قطعه ۲۶ و اما متن “این ابوذر” بیش از آنکه مقایسه بین ابوذر زمان با کسی باشد، سعی در پاسخ دادن به شبهه ای داشت که مع الاسف بیم از جا افتادن آن شبهه در بعضی اذهان بود. همین که چون شما عزیزی ما را لایق نقد دانسته اید، باید خدا را شاکر بود. بی شک در این بصیرت شما، یکی هم باید سراغ از فضل آن پدر گرفت که الحق ابوذر بود و هست.
حسین قدیانی: متن زیر برگرفته از وبلاگ “ورود ضعیفه ها ممنوع”/ فدایی رهبر می باشد که از نظر من جالب بود. ضمن تشکر از مدیر این وبلاگ متن زیر را با هم بخوانیم. قطعا مطالب دیگر دوستان محترم هم به فراخور وقت این حقیر پوشش داده خواهد شد:
فدایی رهبر: سلام به همه ی دوستان. چند صباحی است که در رسانه و اینترنت شاهد بحث در مورد فرقه ای هستیم به نام “فراماسونری” که خیلی از دوستان به دنبال مطالبی جامع در مورد این فرقه هستند.
خوش بختانه رسانه ها و همسنگران در اینترنت به بخوبی این بحث را پوشش داده اند. ما هم بر آن شدیم تا اطلاعاتی جامع و مفید را در قالب یک نرم افزار منتشر و در دسترس دوستانی که تشنه ی حقیقت هستند قرار بدهیم.
نرم افزار آماده شده به نام “دجال آخرالزمان” دارای مطالب بسیار مفید و جامعی می باشد که به همه توصیه می شود این نرم افزار را دانلود و از مطالب آن استفاده کنند.
توجه: ما فقط مطالب موجود را به صورت نرم افزار در آورده ایم و تمام مطالب موجود در نرم افزار از وبگاه های دیگر جمع آوری شده است که لیست تمام آن ها + وبگاه های مشابه درون نرم افزار موجود می باشد.
پرسش های آغازین بحث:
۱ – وقایع جهان امروز را به چه صورت می توان توجیه کرد؟
۲ – چرا امروزه مسجدالاقصی کانون توجه ادیان الهی است؟
۳ – تلاش های اخیر برای تخریب مسجدالاقصی به چه دلیلی صورت گرفته است؟
۴ – با وجود کشورهای پیشرفته ی اقتصادی درجهان (همانند چین و روسیه) چرا ایران به عنوان دشمن اصلی کشورهای غربی مطرح می شود؟
۵ – چرا کشورهایی همچون آمریکا و اسرائیل که داعیه های مذهبی دارند، بیشترین جنایات را در حق بشر مرتکب می شوند، اما کشور کمونیستی مانند چین، کمتر از کشورهای مزبور دست به سرکوب می زند؟
۶ – چرا امروزه غرب، مسلمانان را بزرگترین تهدید می شمارد؟
۷ – هدف غرب و به خصوص آمریکا، از حضور در خاورمیانه چیست؟
۸ – چرا با وجود کشورهای نفت خیزی چون عراق و عربستان، اسرائیل در فلسطین اشغالی لانه گزیده است؟
۹ – چرا عراق اشغال شده است؟
۱۰ – چرا بهاییان مقبره ی بهاء الله در اسرائیل را مقدس ترین مکان می دانند؟
۱۱ – چرا مبارزه با اسرائیل وظیفه ی تمامی مسلمین جهان است؟
۱۲ – آرماگدون چیست و چرا امروزه مورد توجه قرار گرفته است؟
۱۳ – چرا جرج بوش مأموریت خود را در جنگ علیه تروریسم، مأموریتی الهی می داند؟
۱۴ – چرا آمریکا از اسرائیل حمایت کامل می کند؟
۱۵ – آیا آمریکا بازیچه ی اسرائیل است یا اسرائیل بازیچه ی آمریکا؟
۱۶ – علت دشمنی غرب و اسرائیل با ایران و حزب الله چیست؟
۱۷ – چرا اخیراً ساعت آخرالزمان ۲ دقیقه به جلو کشیده شده و فقط ۵ دقیقه به پایان مانده است؟
۱۸ – آیا می دانید مسجدالاقصی گنبدش سبز رنگه و طلایی نیست؟
این نرم افزار دارای سه بخش:
دجال آخرالزمان (پیرامون فرقه ی فراماسونری و آخر الزمان می باشد)
مطالب بیشتر (مطالبی پیرامون مبحث بالا می باشد)
ظهور منجی (پیرامون بحث در مورد منجی آخر الزمان “حضرت مهدی” می باشد)
***
برای اطلاعات بیشتر به وبلاگ فوق الذکر “http://www.amir200h.blogfa.com/“ مراجعه کنید. “فدایی رهبر” از جمله اهالی خوب قطعه ۲۶ است که طرح های ایشان را همگان دیده ایم.
سلام بر حسین*
آفرین به بصیرتت داداش حسین
این فیگورها هم مثل چفیه است؛ نمی آید به جناب قالیباف.
خدایا.. بعضی وقتها جمله های شما چنان حق مطلب رو ادا میکنه که دلم میخواد بلند فریاد بزنم..
سلام آقای قدیانی
خدا شما رو نگه داره برای این حکومت
خدا قوت
سلام
این جمله خیلی معرکه است:
“این فیگورها هم مثل چفیه است؛ نمی آید به جناب قالیباف.”
خسته نباشی داداش
بازم سلام
اللهم صل علی محمد و آل محمد وعجل فرجهم
واقعا اینجا قطعه ای از بهشته.
مخلص داداش با شعور و با بصیرتمونم هستیم.
به به
داداش هم که هستند
دیگه چی از این بهتر
حق است
یاعلی مددی…
نقاشی بسیار زیبا از رهبر انقلاب
http://www.talkhandak.com/wp-content/gallery/cartoons/agha-88.jpg
(عباس گودرزی که به عنوان کاریکاتورست و نقاش به تازگی کتابی از آثار خود با نام تلخندک منتشر کرده، در تازه ترین اثر خود تصویری زیبا از سیمای مقام معظم رهبری را کشیده که نام آن را “چهره ماه” نهاده است.)
عجب!
سلام. درود به غیرتت… درود به بصیرتت…
۵۹ روز مانده به عاشورا
.
.
دارد حسین می وزد از سمت کربلا..
۴۰نفر انلاین!!
فوق العاده است!!!!
اقای قدیانی یادتان هست زمانی در عهد بوق یحتمل قرار بود که ما را میهمان دو یادداشت از طرف خود و وحید یامین پور کنید؟؟؟ من تا قیامت هم یادم نمی رود خیالتان راحت…
جواب میل مو نمی دین ؟
سلام برادر
خواهش میکنم به سوالم جواب بده
شما دقیقا” در قم چه ساعتی و کجا میخواهید متنتون را بخونید؟
متشکرم
حسین قدیانی: فعلا خودم هم نمی دانم.
بسم الله
مختصر و مفید :
“این فیگورها هم مثل چفیه است؛ نمی آید به جناب قالیباف”
خدا حفظت کنه .
جای هپلی خالی …
سلام. خسته نباشید.
“منتظر” گرامی :اقای قدیانی بلد نیستند میلشان را چک کنند! خودشان قبلا گفتند.!
حسین قدیانی: قابل توجه سیداحمد! این اطلاع رسانی وظیفه شما بودها! آیا من باید به تک تک این نظرات دوستان، جواب بدهم؟! از “یک بنده خدا” ممنون. کسی با من کاری دارد، همین جا بگوید و اگر خصوصی است، ذکر کند که عمومی نکنم.
مرسی داداشی
جواب ندادنتون یعنی مخالفید با اینکه مطالبتون رو بذارم تو وبلاگم ؟
اشکال نداره ما همه جوره قبولتون داریم
شما بگید بمیر …
حسین قدیانی: اما من حالم بهم می خورد از کسی که نظرات را نخوانده الکی برای خودش اراجیف می بافد. جدی گفتم این را.
اول فروردین امسال هم که اقا اومدند مشهد با اینکه توی سخنرانیشون در حرم بود اما تا لحظه ای که اجازه دادند مردم وارد رواق امام خمینی بشن هیچ کس نمی دونست مراسم کجاست؟؟؟؟
این فیگورها هم مثل چفیه است ؛ نمی آید به جناب قالیباف.
احسنت احسنت احسنت
ممنون از یک بنده خدا …
ببخشید نمی دونستم
حسین قدیانی: لطفا ندانسته روی مخ من راه نروید! چند صد بار باید به یک سئوال تکرای، جواب بدهم عزیز من؟!
“اشک تمساح “همشهری” تیشه برای ریشه”
“این فیگورها هم مثل چفیه است، نمی آید به جناب قالیباف.”
یعنی که یعنی!
خواهش می کنم وظیفه بود.
منم همون سوال داوود رو داشتم که الحمداالله جوابش مشخص شد
انگاری خیلی جاده خاکی زدم … اون پایین ندیدم که نوشتین بلا مانع است …
آبروریزی کردم … وقتتونم زیادی گرفتم … ببخشید
سلام
ما اومدیم
“این فیگورها هم مثل چفیه است؛ نمی آید به جناب قالیباف.”
دست شما درد نکنه داداش.
کی مثل شما می تونه اینجوری بزنه تو برجک اینا.
ایول
بابا اراجیف چیه به خدا الان دیدم
بازم ببخشید
چرا دعوام می کنین؟
من دو روزه با سایتتون آشنا شدم
داداشی بد اخلاق
هر کس بخواهد از مطالب این وبلاگ استفاده کند به شرط ذکر منبع و درج کامل مطلب مجاز به این کار است.
من شرمنده شمام داداش.ببخشید.
حق با شماست.
معذرت میخوام؛البته این اینترنت ما امشب داره اذیتم میکنه و این سوال جناب منتظرو ندیدم والا عرض میکردم که شما ایمیلاتونو چک نمیکنید.
بازم معذرت میخوام.
حسین قدیانی: آیا مبصر قطعه ۲۶ نباید در مورد سئوال دوستان درمورد سفر من به قم و زمانش و جایش که یک بار اطلاع رسانی کرده بودم، جواب بدهد؟! تا همین جای کار چند تایی معذرت خواهی بدهکار هستید؛ جناب سیداحمد!
آقای قدیانی عزیز من علم غیب نداشتم که شما قبلا چی گفتین
خیلی ناراحت شدم از برخوردتون
دلیلی برا این برخورد وجود نداشت
شبتون بخیر
نوسط منتظر مورخ ۲۵ مهر ۱۳۸۹ ساعت ۲۳:۱۱
من دو روزه با سایتتون آشنا شدم
داداشی بد اخلاق
داداش حسین سلام.
مطلب “درسی که از شهید علی اصغر رحمتی باید بگیریم” واقعا عالی بود.
اساسنامه+چارت کاری+مانیفست+قانون اساسی+چهارچوب ذهنی بسیجی های باتوم به دست است.
چقدر مطلب که باید بخوانمشان.
خداقوت.
یا اباالفضل!
🙁
استاد مداد بیارم بذارید لای انگشتام؟
کف کلاسو طی بکشم؟
دوستانی هم که سوالی دارن یه لطفی کنن و یه نگاهی به کامنتها بندازن.
ازین به بعد تا جائی که در محدوده اختیاراتم باشه و اطلاع داشته باشم جواب دوستان رو میدم.
من نوکر شما و پدر بزرگوارتون هستم.
بازم معذرت میخوام.
http://seratnews.ir/fa/pages/?cid=11519
این عکس منو یاد شهید علی اصغر رحمتی می اندازه که گفتید وصیت نامه اش نصفه کاره مونده بود.
خدا رحمت کنه ما رو که شهدا منشا رحمتند.
یادش بخیر بلوار وکیل اباد مشهد درختان سرو پیر و زیبایی داشت اما یک روز امدند همه را از ریشه زدند که چی؟؟ قرار است قطار شهری بسازیم و البته هنوز که هنوز است ما رنگ قطار شهرمان را هم ندیدیم…
بیست سال «نبرد پنهان سیاسی» امام رضا در بیانات امام خامنه ای
http://sms88sms.persianblog.ir/post/818/
(امام خامنه ای-جانها فدایش:
مهمترین چیزی که در زندگی ائمه بطور شایسته مورد توجه قرار نگرفته،
عنصر «مبارزه حاد سیاسی» است.)
http://www.ababill.ir/wp-content/uploads/2010/10/agha-white-black.jpg
راستی
نمی دونم با وبلاگ ” وب نوشتهای پسر شیمیایی ” آشنا هستید یا نه
همسرشون نا خوش احوالن
از همه کسانی که این متن و می خونن خواهش می کنم برای شفای این بانو عزیز دعا کنن تا انشاءالله برگردن پیش عزیز شیمیاییشون
التماس دعا
http://www.ababill.ir/wp-content/uploads/2010/10/ghom1.jpg
اللهم صل علی محمد و ال وحمد و عجل فرجهم.
دوستان عزیز داداش حسین با تمام مشغله هائی که دارن باز هم لطف میکنن و برای سایت خیلی وقت میذارن پس یه کم همکاری کنیم تا داداشو نرنجونیم.
داداش حسین اصلا بداخلاق نیستن.کم کاری از بنده بود.
همگی عفو بفرمائید.
شرمنده ام بخدا داداش.
ممنون از اذرخش عزیز:
این عکس خیلی متنبه کننده بود.
سلام
متن عالیه
دستتون ممنون
سلام علیکم
الحمدلله که هستید
۴۱ نفر آنلاین:ماشاالله حزب الله
شهردار تهران درختان را قطع کرد که مبادا چوبه ی داری شود و در آیند گریبان گیر ….!!!
اشک تمساح هم برای این ریخته شد که با قطع درختان سبز ، از طرفداران جلبکها و سبزکها اندکی کاسته شده است
شهادت کنار شش گوشه نصیبتون
یه پیام “بی زرگانی” برم داداش حسینم؟
ساعت ۲۳:۳۶
تعداد افراد آنلاین :۴۰ نفر.
داداش حسین با معرفت بسیجیها فــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــدائی داری.
خاطرت خیلی عزیزه داداش.
بسم رب الحسین
آتش بگیرد این روزنامه همشهری!!!
که به گمانم از اعصاب صاحب قطعه ی ما، بوی دود می آید امشب!
حرفی نیست (آن هم از ترس!!!)
ولی من هنوز هم به هزار حالت اعتقاد دارم که با هزار پا هم نمیشود مثل هزار پا راه رفت!! 🙂
________________
التماس دعای فرج
سلام
که اینطور!…به دولت که رسید درخت دوست شدن…عجب!
“این فیگورها هم مثل چفیه است؛ نمی آید به جناب قالیباف.”…من نمیدونم دیگه از قالیباف چیزی موند؟!!! D:
ببخشید
روز شمار عاشورا ندارید
۵۹ روز مانده تا عاشورا
ببخشید
اصلاح می شه
۵۸ روز تا عاشورا
🙂
به یک بنده خدا
خواهش می کنم. مخلصیم.
بچه ها با سیداحمد موافقم. داداش حسین اصلا هم بداخلاق نیستن. ولی اگه یک لحظه خودمون رو جای داداش بذاریم می بینیم با این همه مشغله خیلی فشار روشون هست.
همینقدر که این همه وقت می ذارن و نظرات رو تایید می کنن باید خیلی ممنونشون باشیم.
سلام
درخت قلب سبز زمین است…..
چی شدن قلبای تهران؟
تازه به خاطر بی آر تی کوفتی تمام درختای تنومند حد فاصل پیچ شمرون تا دروازه دولت رو قطع کردن (دقت دارید که وسط شهر این اتفاق افتاد) صدای هیچ کسی هم در نیومد…
سلام داداش حسین
این که شده عادت که معمولا هر اشتباهی که دیگران بکنند ایرادی نداره ولی اگه یک چندم همون اشتباه رو دولت احمدی نژاد انجام بده میکنن تو بوق و کرنا و باهاش گوش فلک رو کر میکنن.
راستی داغمون رو تازه کردی که اون درخت های بزرگراه آزادگان رو یادمون انداختی. اصلا به خاطر اون درختها دوست داشتم بزرگراه آزادگان رو. ولی وقتی بعد از چند وقت رفتم اون سمت و دیدم که بزرگراه بی درخت شده، موندم که چی بگم.
این بی بصیرتی که گفتید موج میزنه در اعمال برخی خواص و البته گاهی عوام.
خدا قوت داداش حسین بچه بسیجیها
دسته گل مدیرمتروی قالی باف یکی یکی رو میشه!!!
بازپرس جنایی: مسئولان مترو ۱۰۰درصد مقصرند
بازپرس جنایی تهران مسئولان مترو را در ماجرای مرگ دلخراش خانم معلم نابینا صد درصد مقصر شناخت، این در حالی است که مدیرعامل شرکت بهره‌برداری مترو در اظهارات عجیبی، هیچ گونه مسئولیتی را متوجه مسئولان مترو و حفظ جان مسافران معلول جانباز و نابینا ندانست.
به گزارش ایران، هما بدر- ۳۳ ساله- خبرنگار و دبیر دبیرستان‌های تهران ساعت ۸ صبح شنبه پس از رساندن دو دختر ۵ و یک ساله‌اش به مهدکودک، برای عزیمت به محل کارش به ایستگاه مترو خزانه رفته بود اما لحظاتی قبل از رسیدن قطار، ناگهان به داخل چاله ایستگاه سقوط کرد و پس از برخورد با قطار، جان باخت. صبح دیروز همسر «هما» با چشمان اشکبار با حضور در دادسرای جنایی و تسلیم شکایتش به بازپرس محمد شهریاری، گفت: همسرم خبرنگار و دبیر دو دبیرستان در تهران بود. او سه روز در هفته با خودروی آژانس رفت و آمد می‌کرد و بعضی روزها هم برای رفتن به محل کارش از مترو استفاده می‌کرد.
به همین خاطر بارها این مسیر را طی کرده بود اما نمی‌دانم چرا قربانی حادثه شوم شد. با این حال از آنجا که در ایستگاه مترو هیچ علائم هشداردهنده فیزیکی برای نابینایان وجود ندارد، مسئولان مترو را مقصر مرگ همسرم می‌دانم و خواستار رسیدگی فوری به پرونده هستم.
مترو صد درصد مقصر است
بازپرس شهریاری نیز در گفت‌وگوی اختصاصی با خبرنگار ما در این باره گفت: پس از این حادثه دستور بررسی تصاویر دوربین‌های مداربسته مترو از مبادی ورودی تا لحظه حادثه صادر شد تا در بازنگری فیلم، علت اصلی و نحوه وقوع حادثه مشخص شود اما بررسی‌های مقدماتی حاکی از آن است هنگامی که خانم معلم به ایستگاه نزدیک شده، جمعیت زیادی در ایستگاه نبوده و ازدحام نیز وجود نداشته است. بنابراین موضوع سقوط بر اثر ازدحام جمعیت منتفی است. از سوی دیگر، شاهدان اظهار داشته‌اند قربانی حادثه که عصای سفید نیز در دست داشته، به طرف ایستگاه آمده و در یک لحظه به داخل چاله سقوط کرده است که همین موضوع نشان می‌دهد نبود علائم هشداردهنده فیزیکی در مترو، عامل اصلی سقوط مرگبار بوده است.وی گفت: متأسفانه در متروی ما هیچ گونه تمهیدات ایمنی برای نابینایان و معلولان در نظر گرفته نشده است. در حالی که قانون جامع حمایت از معلولان می‌گوید تمام خدمات اجتماعی و شهری باید با در نظر گرفتن شرایط نابینایان و معلولان طراحی، ساخته و ارائه شود. در این پرونده نیز از نظر قانونی و قضایی مسئولان مترو صد درصد مقصر هستند و باید پاسخگو باشند. چرا که علایم و خطوط هشداردهنده مترو برای نابینایان قابل تشخیص نیست. به همین خاطر نیز دستور احضار مسئولان مترو برای پاسخگویی صادر شده است چرا که حادثه مرگ دلخراش خانم معلم نابینا در نتیجه سهل‌انگاری مسئولان مترو رخ داده است.
مترو، منطقه خطر است!
جعفر ربیعی مدیرعامل شرکت بهره‌برداری متروی تهران نیز در گفت‌وگو با خبرنگار مهر با بیان اینکه تمامی ایستگاه‌های مترو جزو محدوده خطر محسوب می‌شود گفت: هر مسافر و شهروندی که وارد محدوده سکوهای مترو شود وارد منطقه خطر شده و بلندگوها و خطوط زردرنگ ایستگاه‌های مترو دائماً این خطر را به مسافران گوشزد می‌کنند.وی افزود: در طول روز هزاران معلول، جانباز و نابینا و کودک و سالمند وارد مترو می‌شوند و ما نمی‌توانیم برای تمامی آنها مأمور بگذاریم. ولی تمامی کارکنان مترو موظفند در صورت درخواست کمک، افراد معلول را به قطار راهنمایی کنند که متأسفانه اکثر معلولان درخواست کمک و حمایت نکرده و خود سوار قطار می‌شوند.
مدیر عامل شرکت بهره‌برداری مترو تهران اظهار داشت: مشاهده فیلم‌های ایستگاه خزانه نشان می‌دهد خانم نابینا، تنها وارد سکوی قطار شده و پنج ثانیه قبل از ورود قطار به ایستگاه به داخل ریل سقوط کرده است و راننده قطار نیز با وجود کشیدن ترمز اضطراری نتوانسته این زن را از مرگ نجات دهد.ربیعی اظهار داشت: اگر برخی از سازمان‌های مردم نهاد عنوان می‌کنند متروی تهران برای نابینایان مناسب سازی نشده در ابتدا بیایند و موارد قانونی آن را اعلام کنند و دوم اینکه مترو برای همکاری با این سازمان‌ها اعلام آمادگی می‌کند.
بی‌توجهی به مناسب‌سازی شهری عامل اصلی مرگ خانم معلم
مسعود گلچین، رئیس هیأت مدیره تعاونی مسکن انجمن دفاع از حقوق معلولین ایران نیز در باره این حادثه دلخراش گفت: وقوع چنین حادثه تأسف‌آوری زنگ خطری بود تا بار دیگر در زمینه نبود نظارت و کنترل محیط و بی‌توجهی به مناسب‌سازی شهری هشدار داده شود.
وی ادامه داد: در برخی از متروهای دنیا یک شیشه محافظ مقابل سکو وجود دارد که مانع بروز چنین اتفاقاتی می‌شود. گلچین با اشاره به باریک بودن قسمت هشدار در مترو گفت: عرض این منطقه بسیار اندک است و شلوغی و سروصدا می تواند باعث سردرگمی و گم کردن مسیر از سوی فرد نابینا شود. حتی گاهی صدای قطاری که از مسیر مقابل می‌آید نیز می‌تواند فرد نابینا را دچار اشتباه کند و او به تصور این که قطار مورد نظرش رسیده دچار حادثه شود.
مشکلات مترو عامل مرگ زن نابینا
مدیرکل بهزیستی استان تهران با اشاره به اینکه مناسب‌سازی معابر و اماکن در استان تهران شرایط خوبی ندارد، گفت: عدم مناسب‌سازی در مترو منجر به مرگ زن نابینا شد.
علی هاشم مطوریان با اعلام این مطلب اظهار داشت: متأسفانه این حادثه به عدم مناسب‌سازی در متروی تهران مربوط می‌شود چرا که در کشورهای دیگر، مکان و فضای خاصی برای معلولان و نابینایان در مترو در نظر گرفته شده است. مدیرکل بهزیستی استان تهران گفت: سازمان بهزیستی پیگیر موضوع مرگ این زن نابیناست.
این فیگورهاهم مثل چفیه است نمی ایدبه جناب قالیباف//به به عجب جوابی
این عصبانیتهاهم مثل بداخلاقی ست نمی ایدبه جناب قدیانی ……….
دستت درد نکنه
یکم دلمون از دست این همشهری خودی ناخودی نالوطی خنک شد