مردم ما برای رهبر فقط از جان خود نمی گذرند، مال و دارایی خود نیز ارزانی راه ولایت فقیه و امر ولی فقیه کرده اند؛ نشان به آن نشان که؛
۱- آقاصمد و فاطمه خانم ۳ دختر دارند و ۲ پسر. یک دخترشان در مقطع راهنمایی درس می خواند و آن ۲ دیگر دانشجو هستند و دم بخت. از پسرها یکی ازدواج کرده و دیگری سال اول دانشگاه، مدیریت بازرگانی می خواند. فاطمه خانم خانه دار است و آقاصمد کارمند وزارت نیرو. با حساب مزایا و اضافه کاری، حقوق آقاصمد سرجمع می شود ۷۰۰ هزار تومان که از این پول، هر ماه ۳۰۰ هزار تومان هزینه اجاره خانه می شود. آقاصمد از روی ناچاری و آبروداری عصرها با پرایدی که دارد تا پاسی از شب مسافرکشی می کند تا صورت خود و خانواده را لااقل با سیلی سرخ کند. آقاصمد ساکن منطقه قلعه مرغی تهران است و در انتخابات، خودش و خانمش و پریسا و مریم به احمدی نژاد رای دادند. مینا و محسن و خانمش به موسوی و حسن به محسن رضایی. آقاصمد ۴ سال سابقه جبهه دارد اما نه شهید شده، نه اسیر و نه جانباز اما هم در ثامن الائمه بوده و هم در فتح المبین و هم در بیت المقدس و هم در رمضان و هم در خیبر و هم در کربلای چهار و هم در کربلای پنج و هم در مرصاد. آقاصمد غروب عید فطر بچه ها را، همه بچه ها را همراه با عروسش دور خود جمع کرد و از بغض “آقا” گفت. دیروز پنج شنبه سهم خانواده آقاصمد و فاطمه خانم از کمک به مردم پاکستان، این اقلام بود؛ ۲۰۰ هزار تومان پول نقد. یک فرش که پیش از این فرش یکی از ۲ اتاق خانه اجاره ای ۶۵ متری شان بود. مقداری لباس. ۲ انگشتر طلا و حلقه ازدواج محسن. ماه پیش شنیده بودم از یک واسطه که آقاصمد به دلیل تنگی معیشت، از ۲ بانک تقاضای وام کرده است و همین امشب فهمیدم که هنوز به این درخواست جواب مثبت نداده اند.
۲- محمد دانشجوی بسیجی دانشگاه شهید بهشتی تهران است و عضو جمعیت هلال احمر. او دیروز در چادر این جمعیت واقع در سه راه آذری تهران، هدایای نقدی و غیر نقدی مردم را جمع می کرد. سطور زیر بخشی از واقعیاتی است که محمد برای مان تعریف می کند؛
• پیرزنی آمده بود که چادرش وصله داشت. آمد جلو به من گفت: این ۳ تا النگو را خودت برو پسرم بفروش، پولش کن، بریز در صندوق. من با این سن و سال حوصله طلافروشی ندارم. به پیرزن گفتم: جاجیه خانم! حالا برای شما زیاد واجب نیست. جوابم داد: ما از اسب افتاده ایم، از اصل که نیافتاده ایم؛ بغض خامنه ای بیش از این می ارزد.
• خانمی مانتویی و جوان آمده بود و مقداری هدایای غیر نقدی آورده بود. هدایای خود را داد و رفت اما دقایقی بعد برگشت و از انگشتانش ۲ حلقه طلا در آورد و گفت: بیایید، اینها را هم می دهم. گفتم: همان ها هم که اول دادید بس بودها. روسری اش را مرتب کرد و گفت: نه، بس نبود؛ اگر بس بود آقای رهبر بغض نمی کرد.
• ساعت ۱۲ یک ربع کم، زن وشوهری از ماشین مدل بالای خود پیاده شدند و گفتند: هنوز می توانیم کمک کنیم؟ به شوخی گفتم: تمدید شده زمان رای گیری! حالا به کی می خواهید رای بدهید؟ زن گفت: این بار می خواهیم به جای موسوی، به وجدان خودمان رای بدهیم. مرد گفت: چرا سیاسی اش می کنی زن؟ الان پای شرف و انسان دوستی مطرح است. چقدر کمک کنیم حالا؟
۳- امشب خانه مادرم در شهرک شهید محلاتی بودم. موقع برگشت اگر بگویم حجم کمک های مردم بدل به یک رشته کوه بلند بالا شده بود، دروغ نگفته ام، چقدر فرش، چقدر پول، چقدر لباس، چقدر آذوقه، چقدر وفا. آری، بغض “آقای رهبر” اگر چه اشک را بر چشم ایشان جاری کرد اما آن چند قطره، قبل از آنکه بر گونه مبارک “آقا” بنشیند، یک ملت خریدار داشت. در وادی ولایت، از قطره اشک تا دریای عشق، فاصله ای نیست. با این پروانه ها، شمع فقط آبی آسمانی می سوزد.
یسار
عهدنامه مالک به این جملات دقت کنید:
*حالم از ۱۳ روز عید بهم می خورد!
*پول داشته باش… همیشه برایت عید است و بهار و سیزده بدر!
*مگر این همه روز سال چه کرده ایم که الان باید برای نوروز جشن بگیریم؟
*گزینه من برای انتخاب بهترین فصل، قطعا بهار نیست!
*بهار یعنی سینوزیت، عطسه، خواب و خاله بازی و مادربزرگ و بوس و خلسه!
*بچه که بودم، باز یک چیزی… الان بهار چیزی جز دردسر شلوغی آخر سال نیست!
*در بهار دچار یک بیماری روحی عجیب و ناعلاج می شوم؛ کلا آلرژی دارم نسبت به بهار!
*۱۳ روز اول سال تقریبا همه جا تعطیل است، پس سالی که نکوست از بهارش پیداست!
*دوست دارم از تعطیلات عید استفاده کنم و تا این ۱۳ روز تمام شود، بروم کره مریخ!
*بهار یعنی خداحافظی غم انگیزتر از عصر جمعه با لباس های رنگارنگ زمستان. با کفش چکمه ای. با کلاه مخمل!
*بهار؟… من جز پاییز، فصلی نمی شناسم!
*بهار فصل بسیار خوبی هست. پیک شادی خیلی خوب هست. سه ریال های صدا و سیما خیلی خوب هست. خمیازه خیلی خوب هست. خر و پف خیلی خوب هست!
*وای، بازم بهار… از وسطای بهمن، غمش افتاده توی دلم؛ بوم بوم می زنه!***
“بهاریه” های این همه ویژه نامه و سالنامه را که خواندم، سرمقاله ها و یادداشت های ابتدایی این مجلات را که خواندم، اگر چه هیچ کدام عینا جملات بالا را نیاورده بودند، اما نفرت شان از بهار، از عید و از نوروز آنقدر بود که مخرج مشترک تمام آنها، همین چیزهایی بود که من مختصر و مفیدش را برای تان نوشتم… و اما چند نکته:
یک: این همه که زور می زنیم و خودمان را به در و دیوار می زنیم، از بهار و از همین ۱۳ روز تعطیلات عید بدمان نمی آید. باور کنید اگر همین الان هیئت دولت، فقط یک ساعت از تعطیلات ۲ هفته ای عید را کم کند، همین ماها همچین دوستدار بهار و عید و آجیل و پسته می شویم که حاضریم جان بدهیم برای آن فامیلی که در طول روز هر جا عیددیدنی می رویم، می بینیمش و هر بار هم ۳ قبضه می بوسیمش. همان فامیل که سال به دوازده ماه نمی بینیمش. همان فامیل که شاید پسرخاله ما باشد و در خیابان وقتی با او چشم توی چشم می شویم، روی مان را می کنیم آن طرف که مثلا ندیدیمش!
دو: دیروز در تاکسی جوانکی با راننده که مردی در حدود ۵۰ می زد، هم کلام شده بود؛
جوانک: تموم عشق و حال رو شما توی جوونی کردین و بدبختی و بیکاری و بی پولی رو گذاشتین واسه ما.
راننده: کارت چیه؟
جوانک: ول می گردم که علاف نباشم!
راننده: دستت چی شده؟
جوانک: هیچی بابا! چهارشنبه سوری از بس زدیم و رقصیدیم و از روی آتیش پریدیم که، همچین شد؛ طوری نیس!
راننده: خب!
جوانک: فقط ۱۲۰ هزارتومن ریختم توی حلقوم دوس دخترم؛ به جز اون ۵۰ هزارتومن که واسش هر چی از این فشفشه ها بود، خریدم. فشفشه خریدم واسش عینهو منور همه کوچه رو روشن می کرد. خداییش عجب تیکه حقیه. توی تظاهرات جنبش سبز رفتم تو کارش. نه نگفت. یه چشمک بیشتر حرومش نکردم!
راننده: همین یکی رو داری؟
جوانک: این اصل کاریه، چند تام دارم واسه روز مبادا. اینا علی البدلن! با ۳ تاشون چهارم عید قراره بریم دبی. صفاسیتی زنگوله!
من: جناب، سر “پاکستان” پیاده می شم؛ جلوی پمپ بنزین!
جوانک: اِ! دادشمون این پشت بسیجی بود و ما داشتیم همین جوری باباکرم می خوندیم؛ آخوندی؟!
راننده: کرایه نمی دین؟
من: همون اول دادم که!
جوانک: پول این بنده خدا رو بده. همه تون مثل همین!
من: باور بفرمایین، حساب کردم؛ ۲ تا دویستی دادم، یه صدی.
راننده: کی دادی؟
من: بعد اینکه سوار شدم.
راننده: کجا کرایه دادی؟
جوانک: این پولا خوردن نداره داداش. ببین کی چوبش رو بخوری!
من: حوصله بحث ندارم؛ بیا اینم کرایه دوم، خلاص!
راننده: خورد نداری؟
من: شرمنده.
راننده: شما خورد نداری؟
جوانک: بگذار ببینم… اینجام که نیس! ای داد بیداد، شلوارمو که عوض کردم، یادم رفت پولمو جابه جا کنم!… از پاقدم شما بودها!
من: با من بودی؟
جوانک: مثلا با تو بوده باشم، می خوام ببینم چی کار می خوای بکنی؟
من: هییچی، می خوام کرایت رو حساب کنم.
جوانک: به مولا داری خاکمون می کنی. خیلی مردی!
من: یه سئوال می کنم راستشو بگو؛ امشب پیش دوست دخترت می گی فلانی مالک اشتر بود یا هالو پنج شنبه؟!
راننده: خیلی باس می بخشیدا، من که به زنم می گم؛ یارو خیلی هالو بود!
جوانک: من؟
راننده: نه بابا، ایشون رو گفتم.
سه: این بیت که می خوانم شاید با دعوا و مرافعه من و جوانک و راننده و آن کف گرگی که رفتم توی روحم، ارتباطی نداشته باشد، ولی گمانم حرف این روزهای بهار این است با ما؛ “اگر با من نبودش هیچ میلی، چرا قلب مرا بشکست لیلی.”
چهار: راننده تاکسی بعد از آنکه مرا هالو خطاب کرد، از ماشین پیاده شد. آمد سمت شاگرد. جوانک را آورد پایین و تا می خورد، گرفتش به باد کتک. با چه بدبختی جدایش کردم. نگرفته بودمش، جوانک را کشته بود. به قرآن کشته بود؛ آنطور که او داشت می زد.
پنج: آرامش کردم. بردم پارکینگ وطن امروز تا دست و رویش را بشوید. شست. برایش چای ریختم. خورد. کرایه دومی که داده بودم، پس داد. کرایه را پس داد و گفت: جیگر داری یا نه؟ گفتم: فکر کنم. گفت: جیگر نداری، حق نداری اسم مالک رو بندازی توی زبونت. اینا رو من می شناسم. اینا دارن خاکروبه روی سر ناموس مون می ریزن، نه توی سر خودمون. واسه کی می خوای بری مسجد؟! واسه چی می خوای بری مسجد؟! مرتیکه الاغ ۳ تا موبایل داشت، کرایه من رو نداشت بده! نمی دونم تو توی ماشین بودی یا نه. سر گلبرگ، دختره داشت از چهارراه رد می شد، برگشت گفت جوون!… وقتی داشت چرت و پرت می گفت، چند بار توی دلم دعاش کردم. فایده نکرد. پسر خوب! توی این روزنامه تون بنویس: ما مالک رو توی مسجد زندانی کردیم. بنویس مالک اشتر بعد از دعا برای خاکروبه انداز توی سرش، بعد از دعا واسه دشنام دهنده اش، از مسجد زد بیرون و اونقدر کشت و کشت، تا اینکه رسید به در خیمه معاویه.
شش: رمضانعلی. این اسم راننده تاکسی ای بود که البته ماشینش تاکسی نبود. مسافرکش بود. رمضانعلی تا همین ۶ سال پیش که بازنشسته آموزش و پرورش شده بود، دبیر تاریخ بود. حتی کارتش را هم به من نشان داد. رمضانعلی صفایی. فرزند قربان. می گفت: من از بهار خوشم می آید. بهار باعث می شود یک ماه مانده به عید، روزی ۵۰ هزار تومان با این ماشین کار کنم. ۳ تا دختر دم بخت داشتی، قدر این بهار را می دانستی… راستی! به تو هم یک حرف بد زدم، می بخشی که؟… ببخش! برو در همین مسجد سر پاکستان برایم نماز بخوان، حتی برای آن جوان. شب رفتم خانه، از روی نهج البلاغه برای خانمم عهدنامه مالک اشتر می خوانم؛ قول می دهم!
هفت: نکات ۱ تا ۶ بر اساس یک واقعیت بود؛ نوشتم ۱ تا ۶؟… منظورم این بود؛ یک تا هفت.
(۲۰ دیدگاه)
- بایگانی: یسارصف امروز خانمم گفت، با عتاب هم گفت که برو و این کارهایی که در برگه نوشته ام انجام بده، و مادرم گفت با عتاب هم گفت که این وبلاگ برایت آب و نان نمی شود!
از قطعه ۲۶ آمدم بیرون. اول رفتم بانک و نوبت گرفتم و ملتفت شدم ۲۵۸ نفر جلوی من هستند و در صف انتظار. نیم ساعتی منتظر ماندم و حالا حالاها نوبت من نمی شد. نگاهی به برگه انداختم. رفتم تا آن قسمت از ۴ کار بانکی که می شد از طریق عابربانک انجامش دهم، انجامش دهم. (انجامش دهم به توان ۲) اما دیدم در صف عابربانک نفر یازدهم ام. از ۲ مرتبه، نگاهی به برگه کردم و به نفر آخر که عاقله مردی بود، گفتم جایم را نگه دارد که “باشد” ی حواله مان کرد، اما در مایه های همان “به من چه؟”
رفتم خشکباری که آجیل و پسته اش معروف است. آنجا دیدم که اصلا نیم بیشتر صف، بیرون مغازه تشکیل شده و یکی هم گماشته بودند که ملت، سر صف با هم دعوای شان نشود. داخل مغازه هم صفی بود که نگو. آنجا هم از نفر آخر که یک پیرزن عصاقورت داده بود، التماس دعا داشتم.
رفتم از دکه، چند تایی دیگر از ویژه نامه هایی که امروز آمده بود، بخرم که دیدم میان ۳ نفر سر اینکه کدام شان اول به روزنامه فروش پول دادند، دعواست! بی خیال شدم.
رفتم از چشم پزشک جواب آزمایش چشمم را بگیرم و احیانا اصلاح نمره چشم و عینک جدید که ۸ نفر جلوی من بودند و منشی داشت به نفر ششمی تذکر می داد که تو و دیگرانی که بعد از تو در نوبت هستند به امروز نمی رسند.
برگشتم بانک. هنوز ۱۶۷ نفر جلوی من بودند.
برگشتم عابربانک بیرون بانک که دیدم هیچ کس نیست. کارتم را انداختم که پیغام داد شبکه موقتا قطع است.
در راه برگشتن به خشکبار برای بار چندم نگاهی به برگه انداختم که دیدم باید یک سری هم به خشکشویی بزنم. رفتم خشکشویی، بسته بود.
رفتم خشکبار. دیدم آن پیرزن در صف بیرون مغازه نفر اول است و به او گفتم: فلانی ام که نیم ساعت پیش جا گرفته بودم. گفت…، یعنی نفرات بعد از او نگذاشتند چیزی بگوید و آخر صف را نشانم دادند.
ایستادم آخر صف مثل بچه آدم که دیدم مغازه بغل دست خشکبار، کافی نت است. به نفر جلویی، که از این دخترهای سانتی مانتال بود، گفتم: جایم را نگه دار، می روم داخل کافی نت و برمی گردم.
رفتم داخل کافی نت و برگشتم قطعه ۲۶ و شروع کردم تایید نظرات و خواندن بهاریه های بچه ها.
غرق در کارم شده بودم که ناگهان مسئول کافی نت به من گفت: شرمنده جناب! از ساعت ۳ تا ۵ مغازه تعطیل است.
از کافی نت آمدم بیرون و دیدم دختری با چند مشمع آجیل و پسته و شکلات و خرت و پرت دارد به من نگاه می کند؛ همان دختر سانتی مانتال بود!
دوباره ایستادم توی صف. این بار گفتم: جهنم! تا نوبتم شود تکان نمی خورم از جایم. هنوز یک دقیقه از صف ایستادنم نگذشته بود که خانمی محجبه به من گفت: برادر! من یک کار بانکی دارم، اگر ممکن است جایم را نگه دار، می روم و برمی گردم.
نگاهی به شماره ای انداختم که از بانک گرفته بودم و گفتم: چشم!***
با چند مشمع از خشکبار داشتم بیرون می آمدم که از پشت صدایی آمد: برادر! این مغازه ارزان حساب می کند؟! برگشتم. گفتم: شما همانی نبودی که از من خواستی، برای تان نوبت نگه دارم؟ گفت: نه.
راست می گفت. آخر آن خانم، کفش پاشنه بلند پایش بود و از من که خداحافظی کرد، تلق تلق راه رفتنش صدا می کرد، اما این خانم با این که کفشش پاشنه نداشت، جلوی کفش چپش سوراخ داشت؛ به این بزرگی!
***
نیم ساعتی از ۴ گذشته بود که رسیدم جلوی بانک. هنوز داشت کار می کرد. یعنی اضافه کاری می کرد. رفتم داخل. دیدم از شماره من ۱۹ نفر گذشته است. از دستگاه مخصوص، شماره دیگری گرفتم. ۸۹ نفر جلوی من بودند. برگه را انداختم دور. بانک ساعت ۵ تعطیل می شد.
آمدم توی صف عابربانک که دقیقا ۶ نفر جلویم بودند. به نفر آخر گفتم: خانم! اگر ممکن است جایم را نگهدار، من می روم خشکشویی، برمی گردم. گفت: شما همانی نیستی که در صف آجیل برای من نوبت نگه داشته بودی؟ گفتم: بله!
(۲۴ دیدگاه)
- بایگانی: یساربهاریه های شما محشره! کاش بیکار بودم؛ شب و روز داستان های شما این “خاطره-بهاریه” های محشرتان را می خواندم. خیلی زیبا، خیلی زیبا. احسنت. یکی از یکی بهتر. ساده ساده ساده… و قشنگ و تمیز در فضایی پر از بوی خدا. آفرین بچه ها. هزار آفرین.
(۲۶ دیدگاه)
- بایگانی: یسارزنده باد بی بی سی! سلام و عرض ادب. این وبلاگ که در اصل متعلق به شما عزیزان است، قشنگ شده. همین سمت چپ، “رواق قطعه” که می بینید جایش در این مقدس ترین ۲۶ سایبر خالی بود. این ستون را خودتان باید پر کنید از آیات و روایات که کامنت می کنید. یا از وصیت نامه شهدا که چند خطی قطعه را مهمان می کنید. همان ستون را کمی پایین تر که بروی به ستون “۲۰:۰۶” می رسی، که آن هم دربست به خود شما تعلق دارد. مطالب شما مثلا در مسابقه ای چون “بهاریه” و یا آنچه که در وبلاگ تان نوشته اید، جایش همین جاست. به دوستان طراح، فعلا عرضی ندارم اما راستش تا کنون خاطراتی که فرستاده اید، بدون رعایت اصولی بوده که گفته بودم رعایت کنید. از شما چیز شاقی نخواسته بودم؛ همان تذکرات را بخوانید و مراعات کنید. با این همه جدای از این بحث، به همه تان امیدوار شدم. چه خاطرات خوبی نوشتید. تا اینجای مسابقه بهاریه، هفت هشت تایش که خیلی به دلم نشست. حیف کمی کم کارید و الا دست به قلم اغلب شما عالی است. این را در عمل نشان دادید. همین که لایقم دانستید و در این مسابقه شرکت کردید، ممنون. لابد اگر شما نبودید، الان این گونه نبود که تیراژ قطعه ۲۶ که فقط و فقط یک وبلاگ است، از تیراژ اغلب روزنامه های ما بالاتر است. من خود روزنامه نگارم و نیک می دانم چه خبر است. این را نیز اضافه کنید بر خوبی های بی پایان وبلاگی که مال خودتان است. حق این است که در قطعه ۲۶ سهم هنر و ذوق شما از حد نوشته های من، کمی و کیفی فزونی گرفته. پس از شما بابت “قطعه ۲۶” ممنونم. چون بهار می مانم؛ گاهی بارانی و گاه آفتابی. باد گاهی نسیم وصل است و گاه طوفان می کند همین نسیم. غنچه گاهی باز می شود و گل می شود و بوی عطر می دهد و گاه پژمرده می شود تا دوباره کی بهار شود. پژمرده اش هم، گل، گل است. من یک اصلی دارم، یک فرعی. فروعاتم قطعا روزی هزار بار عوض می شود، اما اصل من کتاب “نه ده” است. هرگز از این موضع با هیچ بهانه ای، هیچ انتقادی، هیچ زخمی و هیچ زخم زبانی برنخواهم گشت. من غلام قمرم و اگر چه قیاس درستی نیست، اما نه بدهکار بی بی سی ام و نه مدیون بیست و سی. برای من فقط یک نفر می تواند “خط” معین کند. دست این “خط” را می بوسم و همچنان خط شکنی می کنم. من اگر می خواستم خط خود را از خواص بی بصیرت که مایه ننگ ملت اند، بگیرم، نیم بیشتر “نه ده” را نباید می نوشتم. هیهات! در شرایط جنگ و جهاد، در فتنه ۸۸ و در حال و روز امروز، بدترین بی اخلاقی ها، بی بصیرتی است. بدترین ناسزاها در عمق آن سکوتی است که وقت “این عمار” شنیده شد. خیال نکنند عده ای که “حسین قدیانی” خسته می شود. نیستم آن بید که با این باد بلرزم. بسی مسرورم که می بینم رسانه روباه پیر، از “باتوم خوب و قشنگی داشتیم” به خود لرزیده. بی بی سی، خواه مرا “آقای قدیانی” بخواند و خواه مرا “باتوم به دست” بداند، بهتر است قبل از سخن گفتن درباره رمان در دست انتشار من، از کودتای سوم اسفند و فرزند آن ۲۸ مرداد آمریکایی سخن بگوید. غربی ها همان گرگی هستند که دم شان را اتو کشیده اند و حالا برای شیر سخن از اخلاق می گویند. آفرینندگان گوآنتانامو و ابوغریب و عراق و افغانستان و فلسطین و هیروشیما و بوسنی و… را رها کنی، دنیا را به باغ وحش تبدیل می کنند؛ جز سکس و خشونت و فحش، اگر تمدن سران کفر را رهاوردی بود، دنیا و در راس آن منطقه ما این چنین زبان به اعتراض باز نمی کرد. گفته ام دوستانم از کامنتها و آی پی دشمنان، فیلم و عکس گرفته اند تا اگر لازم شد، به گونه ای که اشاعه فحشا نشود، بگویم که ۸۹ درصد کامنتهایی که برای قطعه ۲۶ از همین شهر لندن می آید، آمیخته با چه ادبیاتی است. پس لندن نشینان آنقدرها هم که در وصف من “آقای قدیانی” می گویند، باادب نیستند. البته بیش از آنکه در شرح “باتوم خوب و قشنگی داشتیم” قلم فرسایی می کنند، از این قلم و از این قطعه ۲۶ سوخته اند. من چون دیده ام که حتی نام این رمان هم آتش به جان بی بی سی انداخته، علی رغم قول قبلی، باز هم بریده هایی از رمان فاخر “باتوم خوب و قشنگی داشتیم” را در وبلاگ قطعه ۲۶ خواهم آورد. با این همه اگر آن پند پیر را که شمع نازنین جمع است و نور مه جبین انجمن، در قلب خود بگذارم، خوشحالم که از بی بی سی گرفته تا بیست و سی، جملگی را سر کار گذاشته ام. نظام مقدس جمهوری اسلامی، برای پیشبرد پروژه های خاص خود، نیاز داشت که چندی با این قلم سحرانگیز، اذهان دوست و دشمن را به سمت خود منحرف کنم، تا ایشان با استفاده از فضای روانی به وجود آمده، بتوانند اهداف خود را عملیاتی کنند. حال شاید این سئوال پیش آید که آیا حسین قدیانی، آدم نظام است؟!… پاسخ به شدت مضاعف “آری” است؛ البته که من آدم نظام مقدس جمهوری اسلامی هستم و به این حکومتی بودن خود افتخار می کنم. سئوال دوم این است که این چه مثلا عملیاتی بود، که تو آن را لو دادی؟!… القصه؛ از همان اول قرار بود این عملیات پیچیده، به اینجای کار که رسید، آنرا لو بدهم و این خود بخشی از کار روانی نظام روی دشمن است. سئوال بعدی این است؛ به راستی عملیات پیچیده نظام چیست؟!… شرمنده، این را گفته اند، نگو! فقط گفته اند برای رد گم کنی، این نوشته را همچین تمام کن؛ زنده باد بی بی سی(!) که با این همه ادعای حرفه ای گری، تازه فهمیده من کدام حسین قدیانی هستم؛ قبلا مرا با مسئول بسیج دانشجویی چند باری اشتباه گرفته بود! زیاد گاف می دهد بی بی سی. اصولا روباه که پیر می شود، آب مغزش تبخیر می شود و دلش سیاه، بدتر از قیر می شود!… آهای بی بی سی! از تمام دنیای غرب، یک نویسنده بیاورید که حریف قلم ستاره های حضرت ماه در آسمان سایبر شود، رمز وبلاگم را تقدیم شما می کنم، اما وقتی ادعا می کنید که ۲۵ بهمن اگر “ال” نکنیم، “بل” هستیم، تقصیر من نیست که به شما یادآوری می کنم که کاش بر سر شرف، شرط نمی بستید! آنچه ندارید، من هم بگویم دارید، باز ندارید، اما اگر به حرف من است؛ شما با شرف، زنده باد بی بی سی!… اما اگر به حرف من است؛ “مرگ بر آمریکا”… “مرگ بر اسرائیل”… وقتی بنگاه دروغ پراکنی روباه پیر، حریف یک وبلاگ ساده جمهوری اسلامی نمی شود، به جای “مرگ بر انگلیس” باید گفت: “زنده باد بی بی سی!”
(۳۰ دیدگاه)
- بایگانی: یسارلطفا با “راز” کاری نداشته باشید! قطعه ۲۶: وبلاگ “مطالب سیاسی و فرهنگی” که مطالب آن را “عماد” می نویسد، در جدیدترین به روزرسانی خود متنی با عنوان “لطفا کاری با راز نداشته باشید” نوشته است. با هم می خوانیم:
عماد: برنامه “راز” که پنج شنبه ها از ساعت ۹ شب هر هفته در شبکه ۴ پخش می شود برای اولین بار در ماه مبارک رمضان امسال هر شب ساعت ۱۱ با موضوعات مختلف فرهنگی و سیاسی متنوعی چون سرنوشت دیپلماتهای ربوده شده در لبنان، جنگ بوسنی، لبنان، عراق، افغانستان، روز قدس، امام موسی صدر، نقد مدیریت فرهنگی کشور، طب سنتی، ۱۱ سپتامبر، دادگاه میکونوس، دفاع مقدس، سیاست خارجی و سریالهای استراتژیک روی آنتن می رفت. با توجه به شناختی که از آقای نادر طالب زاده مستند ساز این برنامه در میان اهالی فرهنگ و رسانه بود این برنامه نوید خوشی را برای علاقه مندان به مسایل سیاسی و فرهنگی کشور داشت. به گونه ای که شاید بعد از پخش اولین قسمت های برنامه حمایت های زیادی از طرف اصحاب رسانه و دوستداران فرهنگ و سیاست شد و در تعریف و تمجید این برنامه مقالات بسیاری از طرف کارشناسان در فضای مجازی و رسانه های مکتوب نوشته شد. بیشتر موضوعات برنامه در حالت کلی، چنانچه قبلا نیز مطرح شد موضوعات مهم در عرصه جنگ نرم و مسایل سیاسی روز می باشد. البته تسلط آقای طالب زاده (ان شاالله سعی خواهد شد که درباره ایشان مطلب مفیدی جمع بندی و ارائه گردد) به زبان انگلیسی و مستند و فیلم سازی ایشان در غرب و شناخت خوب ایشان از محیط های غربی از رسانه و دانشگاه آشنایی با هالییود و… آشنایی ایشان با چهره های سیاسی و فرهنگی غرب که خود از منتقدان غرب می باشند و تماس با آنها در برنامه باعث شده است که این برنامه به لحاظ کیفی، یکی از بهترین برنامه های صدا و سیما باشد. اما تقریبا دو هفته گذشته مهمان برنامه ایشان آقای اسدالله نیک نژاد بود؛ کارگردان و تهیه کننده که سالهای زیادی در آمریکا زندگی کرده و فیلم ساخته، که این امر باعث واکنش های زیادی نسبت به حضور ایشان در برنامه شد. البته آقای نیکنژاد به عنوان داور در جشنواره امسال فیلم فجر هم بودند که با توجه به حجم اتهاماتی که به ایشان وارد شد استعفا دادند. در این نوشته قصد نداریم در مورد ایشان و مسایلی که مطرح می باشد بنویسیم. اما مطلب مهم تری که وجود دارد در مورد کسانی است که تحمل برنامه این چنینی را از صدا و سیما نداشتند و مترصد فرصتی بودند تا ضربه خود را به این برنامه بزنند که با حضور این کارگردان هالیوودی در برنامه، پیراهن عثمان برای این عده فراهم شد تا برنامه خود را عملیاتی و تخریب وسیعی را نسبت به این برنامه شروع کنند که امیدواریم این برنامه با اجرای خوب آقای نادر طالب زاده و مدیریت محترم شبکه ۴ کماکان ادامه داشته باشد.
(۸ دیدگاه)
- بایگانی: یسارواکنش مهدی طالقانی عزیز به “این ابوذر” قطعه ۲۶: جناب آقای مهدی طالقانی عزیز نسبت به متن “این ابوذر” واکنش نشان داده اند که در زیر می آید:
مهدی طالقانی: ضمن عرض تشکر و امتنان. کلا مقایسه آقای طالقانی و آقای خاتمی قیاس درستی نیست. شما سوابق مبارزاتی، دیدگاه های قرآنی، ارتباط و آوردن جوانان پای تفسیر قرآن و مسئولیت او در به ثمر رساندن انقلاب و بعد از انقلاب و… و بسیاری دیگر از ویژگی های مرحوم طالقانی را ببینید؛ اصولا چگونه می توان در ترازوی مقایسه با خیلی از افراد قرار داد؟
حسین قدیانی: با سپاس از توجه شما به مطالب قطعه ۲۶ و اما متن “این ابوذر” بیش از آنکه مقایسه بین ابوذر زمان با کسی باشد، سعی در پاسخ دادن به شبهه ای داشت که مع الاسف بیم از جا افتادن آن شبهه در بعضی اذهان بود. همین که چون شما عزیزی ما را لایق نقد دانسته اید، باید خدا را شاکر بود. بی شک در این بصیرت شما، یکی هم باید سراغ از فضل آن پدر گرفت که الحق ابوذر بود و هست.
(۱۰ دیدگاه)
- بایگانی: یسارنرم افزار دجال آخرالزمان حسین قدیانی: متن زیر برگرفته از وبلاگ “ورود ضعیفه ها ممنوع”/ فدایی رهبر می باشد که از نظر من جالب بود. ضمن تشکر از مدیر این وبلاگ متن زیر را با هم بخوانیم. قطعا مطالب دیگر دوستان محترم هم به فراخور وقت این حقیر پوشش داده خواهد شد:
فدایی رهبر: سلام به همه ی دوستان. چند صباحی است که در رسانه و اینترنت شاهد بحث در مورد فرقه ای هستیم به نام “فراماسونری” که خیلی از دوستان به دنبال مطالبی جامع در مورد این فرقه هستند.
خوش بختانه رسانه ها و همسنگران در اینترنت به بخوبی این بحث را پوشش داده اند. ما هم بر آن شدیم تا اطلاعاتی جامع و مفید را در قالب یک نرم افزار منتشر و در دسترس دوستانی که تشنه ی حقیقت هستند قرار بدهیم.
نرم افزار آماده شده به نام “دجال آخرالزمان” دارای مطالب بسیار مفید و جامعی می باشد که به همه توصیه می شود این نرم افزار را دانلود و از مطالب آن استفاده کنند.
توجه: ما فقط مطالب موجود را به صورت نرم افزار در آورده ایم و تمام مطالب موجود در نرم افزار از وبگاه های دیگر جمع آوری شده است که لیست تمام آن ها + وبگاه های مشابه درون نرم افزار موجود می باشد.
پرسش های آغازین بحث:۱ – وقایع جهان امروز را به چه صورت می توان توجیه کرد؟
۲ – چرا امروزه مسجدالاقصی کانون توجه ادیان الهی است؟
۳ – تلاش های اخیر برای تخریب مسجدالاقصی به چه دلیلی صورت گرفته است؟
۴ – با وجود کشورهای پیشرفته ی اقتصادی درجهان (همانند چین و روسیه) چرا ایران به عنوان دشمن اصلی کشورهای غربی مطرح می شود؟
۵ – چرا کشورهایی همچون آمریکا و اسرائیل که داعیه های مذهبی دارند، بیشترین جنایات را در حق بشر مرتکب می شوند، اما کشور کمونیستی مانند چین، کمتر از کشورهای مزبور دست به سرکوب می زند؟
۶ – چرا امروزه غرب، مسلمانان را بزرگترین تهدید می شمارد؟
۷ – هدف غرب و به خصوص آمریکا، از حضور در خاورمیانه چیست؟
۸ – چرا با وجود کشورهای نفت خیزی چون عراق و عربستان، اسرائیل در فلسطین اشغالی لانه گزیده است؟
۹ – چرا عراق اشغال شده است؟
۱۰ – چرا بهاییان مقبره ی بهاء الله در اسرائیل را مقدس ترین مکان می دانند؟
۱۱ – چرا مبارزه با اسرائیل وظیفه ی تمامی مسلمین جهان است؟
۱۲ – آرماگدون چیست و چرا امروزه مورد توجه قرار گرفته است؟
۱۳ – چرا جرج بوش مأموریت خود را در جنگ علیه تروریسم، مأموریتی الهی می داند؟
۱۴ – چرا آمریکا از اسرائیل حمایت کامل می کند؟
۱۵ – آیا آمریکا بازیچه ی اسرائیل است یا اسرائیل بازیچه ی آمریکا؟
۱۶ – علت دشمنی غرب و اسرائیل با ایران و حزب الله چیست؟
۱۷ – چرا اخیراً ساعت آخرالزمان ۲ دقیقه به جلو کشیده شده و فقط ۵ دقیقه به پایان مانده است؟
۱۸ – آیا می دانید مسجدالاقصی گنبدش سبز رنگه و طلایی نیست؟
این نرم افزار دارای سه بخش:
دجال آخرالزمان (پیرامون فرقه ی فراماسونری و آخر الزمان می باشد)
مطالب بیشتر (مطالبی پیرامون مبحث بالا می باشد)
ظهور منجی (پیرامون بحث در مورد منجی آخر الزمان “حضرت مهدی” می باشد)***
برای اطلاعات بیشتر به وبلاگ فوق الذکر “http://www.amir200h.blogfa.com/“ مراجعه کنید. “فدایی رهبر” از جمله اهالی خوب قطعه ۲۶ است که طرح های ایشان را همگان دیده ایم.
(۷ دیدگاه)
- بایگانی: یساروصیتنامه
روزنامه‌دیواری حق
روز قدر
ماشاءالله حزب‌الله
آر. کیو هشتاد و هشت
قطعه‌ی بیست و شش
نه ده
قطعات قطعه
تفحص
آمار قطعه‌ی بیست‌وشش
اطلاعات
نوشته‌های تازه
- عهدنامه مالک
- این همه مسلمان… کو سلمان؟!
- نوروز ایرانی
- صف
- یکِ یکِ هفتاد و گنج…
- سَمت خاطره
- سنگر خنده
- پسرم… دوستانت!
- به نام پدر
- پدر شهید
- آه به جای قلیون
- عیدی آقا
- خدایا بقیه ات را کی حساب می کنی؟!
- بابای ماست خامنه ای
- خودم مشهد و دلم کربلا
- صدای قلک
- ذکر شادمانی
- گلی به نام پدربزرگ
- عید و اون شهید
- شفا
- یاران چه غریبانه ماندند در این خانه!
- خانمِ آقای فوق الذکر!
- بهاریه های شما محشره!
- هلاچین
- قطعه ۵۰
- بگو سیب
دم رفتی اول؟آیا؟
به به فکر نمی کردم شب جمعه به داد دل ما برسید!
انشاالله فردا جبران می کنیم اشکهای پاک آقای پدر را با فریادها و تکبیرها مون و با کمک به برادران مسلمانمون
واقعا دم مردم ایران گرم.
حالا بعضی از دوستان بیان بگن جوانان لبنانی چنین اند و چنان اند.
به خدا مردم خوبی داریم.
شایسته ی بهترین ها هستند این ملت.
امروز گزارشگران تلویزیون از هر کسی سوال میکردن یه جواب میشنیدند:”رهــــــــــــــبر”.
واقعا بابای ماست خامنه ای جناب قدیانی…
« تقدیم به پیروان و مدافعان قرآن و عترت »
قال الله العزیز الحکیم : اِنّا نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّکْرَ وَ اِنّا لَهُ لَحافِظُونَ
تنزیل کلام حیِّ سرمد ، قرآن اسرار نهـان آل احـمد (ص) ، قـرآن
آیـات خـداوند نَسـوزد هرگـز ثبت است به سینة محمد (ص)، قرآن
**********
شک نیست که انقلاب ما قرآنی است با خصم زبون حساب ما قرآنی است
در پـاسخ دشمــنان قـــرآن کـریـم چون شیر خـدا جواب ما قرآنی است
**********
مـا دل شدگـان که امّـت قرآنیم در سوگِ غریبِ ، غربتِ قرآنیم
یا منتقم اِنْتَقِم که قرآنت سوخت ما مـنتـظران دولـت قـرآنیـم
**********
آنانکه سفیر مکتب ایرانند ! دلمرده و بی صفا و بی ایمانند
ای بی خبران ! بی خردان در فکرِ سوزاندن اصل مکـتب قـرآنند
**********
یاران ! اگر عبد خـالق ِ قـرآنید گر منتظران ناطق قرآنـید
در گوش جهانیان به ظهر جمعه اعـلام کنید : عاشق قرآنید
***********
این فاجعه انحصار این بار نبود این شعله به نور ، اولین بار نبود
ایکاش که شعله ور نگردد دیگر ورنه چه بگویم : آخرین بار نبود
**********
یـک قـوم یهـود پـاره اش می کـردند صد قوم دغل نظاره اش می کردند
می سوخت کتاب عشق و یک اُمّتِ پاک با رهبر خویش چاره اش می کـردند
***********
اینجاست که اقتدا به ارباب کنیم با نام حسین (ع) فتحِ هر باب کنیم
او ناطق قرآن و جهان ،چون کوفه تفسیر کنیم و جـذبِ اَحباب کـنیم
**********
کشیشِ بد زبان ، نیشش بسـوزد یهود پَست ، هم کیشش بسوزد
مسلمان کِی شود خصمِ مسیحی بعـالم دشمنِ خویشش بسـوزد
هـر آنکه آتشی را شعـله ور کـرد همان شعـله در آتیشش بسـوزد
کسی کـه می زند آتـش بقـرآن شـود “بـوزیـنه” و پیـشش بســوزد
« چـراغی را کـه ایـزد بـرفروزد
هر آنکس پُف کند ریشش بسوزد »
آنتی بالاترین
من واقعا رفتم.
به صورت زنده از شما خداحافظی میکنم.
خداحافظ…
سلام علیکم
همه ی آنچه که داریم فرش زیر پای آقا می کنیم .
.
خدا از همشون قبول کنه انشاالله . اجرشون با سیدالشهداء
یاحق
بغض خامنه ای بیش از این می ارزد
اگر بس بود آقای رهبر بغض نمی کرد
آن چند قطره، قبل از آنکه بر گونه مبارک “آقا” بنشیند، یک ملت خریدار داشت. در وادی ولایت، از قطره اشک تا دریای عشق، فاصله ای نیست. با این پروانه ها، شمع فقط آبی آسمانی می سوزد.
**************
چی میشه گفت در مقابل این همه احساس و انسانیت جز تکبیر
ماشاالله حزب الله/مولا جان از تو به یک اشاره از ما به سر دویدن
به هر پاراگراف که میرسیدم تنم بیشترتر میلرزید
احسنت به این مردم اجرشون باامام زمان
یه پیشنهاد : ساعت درج طالب جدیدتون رو وارد سایت کنید
مرسی
در قضایاى جهانى و منطقه‌اى، قضایاى زیادى هست که براى امت اسلامى مهم است، ولى قضیه‌اى که از همه فورى‌تر است، سیل پاکستان است. اسمش سیل است، اما در واقع یک بلاى عظیم، یک مصیبت بزرگ براى ملت پاکستان که یکى از ملتهاى مؤمنِ امت اسلامى است و در همه‌ى قضایاى گوناگون این ملت جزو پیشروها بوده است و پیشقدم بوده است در اظهار دیانت، در اظهار تعصب دینى و پایبندى دینى، به وجود آمده است. این ملت امروز مبتلاست به یک مصیبت عظیم. این رود سند از شمال تا جنوب پاکستان طغیان کرده است؛ از مرز چین در شمال پاکستان تا اقیانوس هند در جنوب پاکستان، سرتاسر این خط طولانى یک سیل عظیم، یک طغیان آبى عظیم، یک طوفان عظیم، زندگى مردم را بکلى دگرگون کرده است. بیش از ده هزار روستا از بین رفته؛ تمام مزارع و باغستانها که محل تغذیه‌ى این ملت و امید این ملت به صادرات و کسب ثروت بوده است، بکلى نابود شده است؛ ده‌ها هزار مدرسه، مسجد، حسینیه در طول این خط طولانى نابود شده و از بین رفته است. این عرض رود سند – آنطور که به من گزارش کردند – به طور متعارف در حدود دو کیلومتر، یک کیلومتر و نیم است که در یک جاهائى که با رودهاى دیگر متصل شده است، حدود نود کیلومتر آب‌گرفتگى ایجاد کرده است! مردم، چهارپایان، زندگى‌ها، خانه‌ها و امیدها از بین رفته‌اند. آن طورى که تخمین زده‌اند، در حدود چهل الى پنجاه میلیارد دلار به خاطر این سیل به پاکستان خسارت وارد شده! بیست میلیون از مردم آواره شده‌اند و چند هزار کشته شدند: بچه‌ها، کودکان، زنها، پیرمردان، از کارافتاده‌ها.
این مردم امروز به آب احتیاج دارند، به غذا احتیاج دارند، به لباس احتیاج دارند، به سرپناه احتیاج دارند، به همه‌ى لوازم زندگى احتیاج دارند. ماه رمضان را با این حال، ملت پاکستان روزه گرفتند. روز عید فطر است، روز اجتماع است، روز امت اسلامى است. مردم ما باید همت کنند. دولت جمهورى اسلامى کمکهائى کرده است، بعضى از مردم کمکهائى کرده‌اند، لکن اینها کافى نیست، بیشتر باید کمک کنیم. این وظیفه‌ى همه‌ى ماست. برادران مؤمن ما، برادران مسلمان ما در آنجا دچار یک چنین مصیبت بزرگى شده‌اند. این فقط خطاب به شما ملت ایران نیست، خطاب به همه‌ى دنیاى اسلام است، خطاب به همه‌ى ملتهاست، خطاب به همه‌ى مسلمانهاى کشورهاى مسلمان است، خطاب به کنفرانس اسلامى است؛ همه باید همت کنند، باید کمک کنند. جمع شده‌اند، گفتند حالا یک میلیارد، دو میلیارد! کو این نیاز عظیم این ملت؟! با این چیزها تأمین نمیشود. پاکستان ضربه‌ى سختى خورد. هر مقدارى که میتوانیم، باید کمک کنیم. خداوند کمک کند که بتوانیم، هر مقدارى که میتوانیم؛ این مسئله‌ى مهمى است.
البته ما از بى‌ثباتى سیاسى پاکستان نگرانى داریم. قدرتهاى متجاوز و سلطه‌طلب از این وضعیت دارند استفاده میکنند، فرصت‌طلبها دارند سوءاستفاده میکنند. بعضى از دولتهاى متجاوز میخواهند پاکستان را به پادگان نظامى خودشان تبدیل کنند؛ اینها هم هست. اینها هم نگرانى‌هاى دیگرى است که امیدواریم ملت رشید پاکستان خودشان متوجه باشند. دولت پاکستان وظائفشان را میدانند و ان‌شاءاللَّه خداوند کمکشان کند، بتوانند به بهترین وجهى خودشان را از این مصیبت بیرون بکشند.
بخشی از خطبه های عید فطر
اول ؟
اول؟
ما از اسب افتاده ایم، از اصل که نیافتاده ایم؛ بغض خامنه ای بیش از این می ارزد.
روسری اش را مرتب کرد و گفت: نه، بس نبود؛ اگر بس بود آقای رهبر بغض نمی کرد.
در وادی ولایت، از قطره اشک تا دریای عشق، فاصله ای نیست. با این پروانه ها، شمع فقط آبی آسمانی می سوزد.
***
خدایا یعنی میشه من فدایی آقام بشم…
به سفارش سیداحمد:
بازدید امروز: ۴۱۶
بازدید دیروز: ۲۹۹۵
افراد آنلاین: ۱۲
بازدید کل: ۷۲۸۷۴۳
به قول سیداحمد:
فـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــدائی داری داداش حسین بسیجیا
البت که گوشه ی چشم ماه رو با همه دنیا عوض نمی کنیم
و
دیگه این حرف ستاره ها نیست ، حرفبدنه ی ملت بیدار ایرانه :
لبیک یا خامنه ای
واقعا که بغض آقای رهبر خیلی بیشتر از این ها ارزش داره
متنتون خیــــلی قشنگ بود
واقعا نمی دونم چجوری شده قلم شما اینقدر خوب شده!!!
خدا شانس بده….
سلااام داداش حاجی.
خدا خیرت بده داداش داشتم دق میکردم تنهایی تو نت که این پست قشنگ شما ما رو میخکوبمون کرد.
در وادی ولایت، از قطره اشک تا دریای عشق، فاصله ای نیست. با این پروانه ها، شمع فقط آبی آسمانی می سوزد.
احسنت به این قلم.حقا که باید بنازیم به آن.
داداش ۸ نفر مهمون دارین .نیستین خودتون؟
ما از اسب افتاده ایم، از اصل که نیافتاده ایم؛ بغض خامنه ای بیش از این می ارزد.
باید بوسه زد بر دستان پینه بسته ی این شیرزن با بصیرت.
انشاالله وعده ما صبح جمعه به طوری که تاریخ ۲۶ شهریور راهم همچون ۹ دی در قلب خود حک کند.
امشب که سر کوچه ی پایگاه چادر زده بودیم برای کمک…. یک پیرزن داشت رد میشد، از من پرسید اینجا چکار مکنن، گفتم که برای پاکستان کمک جمع مکنن. خم شد و از توی جورابش یکم پول در آورد و انداخت… خنده ام گرفته بود.
ایول،
کجایی سید که آمار بدی!
۵ نفر آنلاین بودیم الان شدیم ۱۰ نفر.
راستی ساعت هم ۴:۲۳ دقیقه بامداده.
اهالی دیگه کم کم وقت نمازه.
یالا بیدار شین سر و صدا کنین تا صابخونه هم بیدارشه.
داداش با سرو صدای وضو گرفتن بچه ها بیدار شدین یا اینکه بیدار بودین و ما رو تو کف تاییید نشدن گذاشته بودین؟
داداش ثواب داره اول صبی یه جواب بدی.از ما دریغ نکن اون خط درشت جواب رو حاجی!
یاد کتاب نه ده افتادم،
چهارشنبه اتوبوسی که ما را آورد راهپیمایی!
هیچی واسه من کتاب نه ده نمیشه.
احتمالا تو کتاب بعدی باید یاد کنیم (جمعه) اتوبوسی که ما را آورد راهپیمایی همان اتوبوسی بود که…
سه نفر اینجا بست نشستن تا شاید تقی به توقی بخوره و یه جواب از داداش حسین گرفته بشه!
فعلا ما مرخص میشیم.
با علی، یا علی.التماس دعای عاجزانه،خصوصا تو دعای ندبه.
انشاء الله امروز – راهپیمایی برای قرآن فراموش نشود .
http://lajman.blogsky.com/1389/06/23/post-13/
سلام
فقط میتونم بگم من شرمندم مقابل این مردم!!
فقط احساس شرمندگی و البته افتخار کردم
لبخند بزن رزمنده 🙂
سلام
یادتونه تو یه متنتون نوشته بودید که خدا از راههای مختلف با آدم صحبت میکنه؟!!!
به نظر من اینبار خدا می خواست از راه بغض حضرت ماه با ستاره ها صحبت کنه!
اگر نبود بغض ماه ، ستاره ها به عمق فاجعه ی پاکستان پی نمی بردند…!!!
اگر بس بود آقای رهبر بغض نمی کرد.
خلاصه آمار سایت
بازدید امروز: ۷۴۰
بازدید دیروز: ۲۹۹۵
افراد آنلاین: ۱۲
بازدید کل: ۷۲۹۰۶۷
خودش و خانمش و پریسا و مریم به احمدی نژاد رای دادند!
مینا و محسن و خانمش به موسوی !
بالاخره خانمش به کی رای داده؟احمدی نژادیا محسن رضایی
سلام بر داداش حسین بزرگ.
سلام چند تا سوال دارم:
چرا دولت درزمینه مسائل جهان اسلام وگروه هایاسلامی شل کارمی کنه؟ مثلا اخوان المسلمین خیلی ظرفیت عظیمی است چرا مسئولین آن نباید با مسئولین ما دیدار داشته باشند؟ چرانباید بااحمدی نژاد دیدارداشته باشند؟چرا نباید با رهبر انقلاب دیدار داشته باشند؟ چرا نباید نشست های تخصصی با آن ها داشت؟ چرا نباید درباره ولایت فقیه واصل فقیه با آن ها بحث کنیم ؟چرا نباید از آن ها درمجامع بین المللی به طور صریح حمایت کنیم ؟
دولت وبه خصوص وزارت خارجه مسئولند با ان جیو های اسلامی با گروه های اسلامی با جنبش های سیاسی کل دنیا ارتباط برقرار کند وآن ها را تقویت کند ارتباط فقط این نیست که با کشوری روابط اقتصادی گسترش بدهیم ویا این که ما از اونا اونا هم ازما مثلا ایران وآفریقا دفاع کنند آقا فرمودند به جز کمیت باید دقت به محتوای کار داشته باشند چرا نباید به بوسنی سفرکرد وبا آن ها محکم صحبت کرد واز آن ها صراحتا حمایت کرد؟ چرا نباید در نشست های آن ها مثلا سالگرد جنگ بوسنی دربوسنی شرکت کرد ؟
چرا نباید به یمن سفر کرد وبا مقامات یمن وبعد از آن با شیعیان صعده صحبت کرد؟ چرا نباید آن ها را تقویت کرد ؟چرا نباید به آن ها تسلیحات نظامی وفرهنگی داد ؟چرا نباید کمک مادی کنیم ؟چرا به مسلمانان کشمیر بی تفاوتیم؟ صراحتا اعلام کنیم که باید کشمیر از هند وپاکستان جدا شود هند چه خیری برای ما داره چون مثلا بعضی موقع ها ازشون تسلیحات می خریم باید این مسئله رها کرد چرا سخنگوی وزارت خارجه درباره ی این مسائل صحبت نمی کند؟ چرا نباید باکمک مسلمانان کشورهای مختلف ان جیو های مختلف درکشورهای مختلف بااستفاده از نیروهای داوطلب به راه باندازیم؟ مگر امام نبود که فرمود باید هسته های مقاوت حزب الله شکل بگیره که رسمیش میشه ان جیو پس چرا اصلا اجازه ساخت ان جیو درایران را نمی دهند؟ درهین فتنه این انجیوها ی مستکبر بودند که فتنه رو قوی تر کردند الته اونا در را ه شیطان بودند ولی مگر نیروهای داوطلب وحزب اللهی کمه پس چرا این ان جیو های حزب اللهی وولایتی رو به رسمیت نمی شناسند چرا مخالفت می کنند ؟ومیگویند مسائل به شما ربطی نداره یعنی اونا بیشتر از امام می فهمند هاشا به کرمشون
به هرحال دستگاه دیپلماسی ودولت باید شیوه ی دیگری را درپیش گیرند
محسن یک بچه بسیجی
خلاصه آمار سایت
بازدید امروز: ۲۰۴۴
بازدید دیروز: ۲۹۹۵
افراد آنلاین: ۲۵
بازدید کل: ۷۳۰۳۷۱
ما به یک اشاره ی آقا سر می بریم و سر می دهیم . جان می گیریم و جان می دهیم . آنوقت اشک نور چشممان را ببینیم و دست روی دست بگذاریم ؟
بود و نبود ما هست و نیست ما فدای نور چشممان … رهبرمان .
سلام به داداش حسین و همه بچه . طاعات قبول این شعر تقدیم به همتون
بنگر (رحماء بینهم) را تکرار تب غدیر خم را
امروز علی غریب و تنهاست آماج هجوم اهرمن هاست
او کیست؟ گلی زباغ زهراست پرورده داغ و درد زهراست
او نور دل بسیجیان است چون مادر خویش مهربان است
چشمانش بوی عشق دارد مستی زسبوی عشق دارد
چون فاطمه پشتوانه اوست تاهستم وهست، دارمش دوست
شعر از زنده یاد محمدرضا آقاسی
از قطره اشک تا دریای عشق، فاصله ای نیست
فدای قلمت
جمله های عاشورایی کجان؟
درود بر ملت بزرگ ایران
و ننگ بر تمام شب پرستان
دوست عزیزسایت زیبایی دارید،اجرتون باشهدا
در وادی ولایت، از قطره اشک تا دریای عشق، فاصله ای نیست. با این پروانه ها، شمع فقط آبی آسمانی می سوزد.
عالی بود